n
III» fl UIIWEITIHLIII IWIi 1)1
«IlIBTIffllIinfittmSSBWSHIL
H
No. 98.
ACII T-E N-V EERTIGSTE J A
A R Q A N Gh
*893.
BOEDELSCHEIDING.
r
Algemaene Collecte.
9 D JE CD E2 Al IS JD J£.
A
Alle brieven
in te zenden.
In de
0
is
'0
?-
i.
I<ij abonnement is de prijs
-te vernemen bij
Deze CO ERANT verschijnt WOENSDAGS en ZATERDAGS.
Abonnementsprijs voor 3 maanden f 1.— franco per post ƒ1.25.
Alle brieven en stukken, uitgave of redactie betreffende, franco
haar makers werden
wetenschap te
T i
Les s
grandes idéés viennent dn coeur, zoo ongeveer i
dr. Sehaepman, en indien de heer de Beaufort
Allerlei beschouwingen worden vastgeknoopt
aan de minder gunstige opbrengst der vermo
gensbelasting. Zij loopen natuurlijk zeer uiteen
al naar gelang van het standpunt waarop de
beschouwer zich plaatst.
De Prov. Gron. Ct. hoopt dat het onrustba
rend tekort ’t welk een zeer leelijke streep
haalt door de rekening van den minister van
financiën den wetgever in de gemeenten tot
nadenken zal brengen op het punt barer belas
tingregeling. Het blijkt nu toch wel dat de rijk
dom van de meeste menschen wordt oversehat.
Want dat de lage opbrengst der vermogensbe
lasting vooral het gevolg zoude zijn van fraude
die wordt gepleegd in het vertrouwen op dé
aanvankelijke meegaandheid der belastingambte
naren,. wil er bij het blad niet in. De belasting
schuldige moge van nature niet doodeerlijk wezen
de wet op de vermogensbelasting houdt er meer
dan een bepaling op na, die wel geschikt is
tot eerlijkheid te dwingen. Dus moet het bedrag
van het nationaal vermogen zijn overschat en
De BURGEMEESTER van Sneek maakt be
kend, dat op Maandag 11 December e. k. door
de Vereeniging „Trouw aan Koning en Vader
land/ eene Collecte in deze gemeente zal ge
houden worden, ten bate van behoeftige oud
strijders van 1830 en 1831.
Sneek, 8 December 1893.
De Burgemeester voornoemd,
ALMA.
bekendmaking.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS der
gemeente Sneek,
Gelet op artikel 13 alinea 4 der algemeene
politie-verordening dezer gemeente
Maken bekend
dat de WEEKMARKT alhier, invallende 26
December 1893, (2e Kerstdag) zal gehouden
worden op Woensdag den 27 December d. a v
Sneek, den 8 December 1833.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
ALMA, Burgemeester.
BENNEWITZ, Secretaris.
UIT DE PERS.
ontergeeflijk, wijl men daarmee de ontwikkeling bij de
den vooruitgang geheel
omgaan In tweeërlei opzicht is hierin voor
den raad-belastmgheffer een waarschuwing ver
vat. In de eerste plaats om bij hot aanslaan
in de gemeentelijke inkomstenbelasting met groo-
te angstvalligheid te werk te gaan en niet toe
te geven aan den lust tot „knijpen”. In de
tweede plaats en vooral om toöh met de pro-
gressm voorzichtig te zijn. Zeker men kan
altijd weer halen waar wat te halen is. Maar
bij het meer on meer aan het licht komend feit
dat de groote vermogens veel dunner gezaaid
zijn dan de verbeelding zich dit voorstelt, wordt
een scherp en sterk geteekende progressieschaal
in hare werking een gamaeh ander ding dan er
mede werd beoogd. En wij kunnen ons begrij
pen dat dezer dagen in Frankrijk de strijd vóór
en tegen het kabinet zich mede om het be°-in-
sel der progressie in do inkomstenbelasting heeft
voortbewogen. Het is daarin niet alles goud
wat er blinkt. En het directe voordeel dat zij
brengt, gaat met veel indirect nadeel gepaard.
„Nog een punt, aldus besluit het blad, is er
dat door de teleurstelling in de opbrengst der
vermogensbelasting in een helderder licht komt
dan tot dusver. Er worden van de meergegoe-
den lederen dag meer opofferingen gevraagd op
het altaar van den gemeenschapszin en de mensch-
hevendheid. Die offers moeten worden gebracht,
zal er kans zijn op afsnijding der scherpe, don
kere kanten onzer samenleving. Maar zullen
zij niet een te zwaar te dragen last vormen voor
hen wien zij worden afgevergd, dan moeten
staat, provincie en gemeente in de uitkomst der
eerste proeve op het gebied eener zuivere pro
gressieve rijksinkomstenbelasting hier te lande
de vermaning lezen, dat de „rijke luiden/ die
met behooren te worden gespaard, heel wat
minaer in getal zijn dan de volkswaan te ver
tellen weet, en dat het gros der gegoeden aan
de eischen van den gemeenschapszin alléén ge
hoor geven kan en wil, als de publiekrechte
lijke corporatie het hun door hare eischen niet
ónmogelijk maakt. In zoover heeft de gemeen
schap door de wijze, waarop zij haar belastin<x-
apparaat doet werken, de ontwikkeling der of
fervaardigheid en van den menschenmin voor
een met gering deel in hare hand.“
Daarentegen is de Amst. van oordeel dat de
mindere opbrengst wel degelijk in de eerste
plaats te wijten is aan ontduikingen, waarvoor
dc minister trouwens zelf op alle manieren de
deur heeft opengezet. Het was alsof hij bij
zichzelf gezworen had bij deze belasting die
op do eerlijkheid van het publiek moet kunnen
rekenen, is de eerste aller plichten der regee-
ring aan de oneerlijkheid vrij spel te laten. Im
mers zelfs de oude beproefde, door geenerlei na-
deelen gekenmerkte gewoonte, om de belasting
kohieren openbaar te maken, moest bij deze be
lasting met worden toegepast. De vordering van
een eed van hen, die opgaven verstrekten,
mocht met worden geduld. En dat geenszins
wijl men recht had te onderstellen, dat Neder-
landsche belastingschuldigen zoo bijzonder
nauwgezet waren in de vervulling van hun plich
ten jegens Staat of gemeente, integendeel
men zette de deur voor de fiscus-bedriegers wa
genwijd open, ofschoon men bij ervaring wist
dat het in Nederland van zulk soort van bur
gers krioelt.
„Een Nederlander, zoo schijnt de leer te zijn
moet men de vrijheid laten, zonder gevaar van
erustige straf te beloopen, zich te oefenen in
valschheid van aangifte; iemand die in Neder
land eerlijk is, behoort gestraft te worden met
het geheele percentage te betalen, terwijl de
I der maatschappij en
zou kunnen tegengaan, gelijk vroeger de slaven
door de slavenwetten en
belet om zich door kennis en
verrijken en te ontwikkelen.
En zoo zal onze maatschappij er niet om
treuren, wanneer het regime van den oud-libe-
ralen oom door den dood wordt verbroken.
Zoo dogmatisch is onze tijd niet meer, en
het strekt hem niet tot oneer niet te zweren bij
de een of andere leer, welke ook.
Geen enkele brengt ons in het daarboven
maar er is verschil.
Wanneer men de wereld achteruit ziet gaan
verandert men van taktiek ook dat is bereke
ning en daarop is onze stellige verwachting
gebaseerd dat ook de heeren van het laat-
maar-waaien systeem zullen veranderen van
idee en meegaan tenzij ze aan den doode
blijven hangen en anarchist worden uit pure
vereering jegens den afgestorven, verstandigen
oom.
ADI ERTENTIËN van 1 tot 4 regels, gewone letter, 40 Confs-
voor eiken regel meer 7% Cents. Dj
belangrijk lager. Voorwaarden daaromtrent
den uitgever.
Er is een sterfgeval aangekondigd, dat
tuurlijk een erfenis in ’t vooruitzicht stelt.
In de laatste dagen heeft het verschrikkelijk
gewaaid, geregend, gesneeuwd enfin, verschrik
kelijk weer was het, precies weer om een er
fenis te deelen, zouden de menschen zeggen, en
dat zei ook iemand in onze Tweede Kamer, en
die man, het was de heer de Beaufort, had dan
ook den inventaris meegebracht van een, die
op sterven lei, om daarover eens met de heeren
van onze Tweede Kamer van gedachten te
wisselen.
Het was de boedel van een rijke, oude erf-
oome, een bij wien ’t er nog aan zat.
Die rijke man had zoo in alle stilte gepot
hij had de boel maar laten waaien, en nu zal
die erfoom gaan sterven vermoord zal hij
worden, zegt de heer de Beaufort, door zijn
naaste erfgenamen.
Dat is zeker een daad van ondankbaarheid
jegens iemand, die zoo ijverig aan ’t potten was
voor zijn moordenaars zulk een daad is niet
weer goed te maken, al laat men ook honderd
plechtige requiems zingen of al geeft men bij
erflating ook al zijn goederen aan een hofje,
aan een museum van oudheden, of aan de kerk.
De erfenis van oome werd echter nog niet
verdeeld, men liet het na uit pieteit jegens den
ouwen stakker, die onder ’t mes ligtde heer
de Beaufort bepaalde er zich toe uit te maken,
wie der nazaten oom’s verstand en wie zijn
goed hart bezaten, en deze wijze van handelen,
een naaperij des heeren van Houten, moest on
tevredenheid en tegenspraak verwekken zulk
een schifting van innerlijke gaven laten broers
onder elkaar zich niet welgevallen desnoods
laat men het zich aanleunen wanneer de erf
oom zelf zich die vrijheid mocht willen veroor-
looven.
Het is eenmaal een zwak van den mensch,
te durven aannemen dat zijn hart goed en zijn
verstand gezond is. V ooral het gezond verstand
beweert ieder te bezitten, misschien wel, omdat
men daarmee in onze maatschappij het best
vooruitkomt, en diensvolgens het hoogst staat
aangeschreven.
En hot goeie hart brengt ons in stoffelijken
achteruithet geeft maar en spreekt borg
Waar niet te halen valt en wanneer dan al
les weggegeven is, gaat het huis ten gronde en
zegt de wereld meewarigHij is gestorven
aan een goed hartde stumperd had geen ver
stand.
Het is dus in den heer de Beaufort als iets
algemeen menschelijks te verontschuldigen,
wanneer hij voor zich het gezond verstand re
serveert en aan de anderen het goeie hart wil
toebedeeld zien.
En zeer begrijpelijk en verschoonbaar ook is
bet aan den anderen kant, die voor de eer de
zer bedoeling bedankte.
Maar wat meer zegt dan verontschuldigingen
Pnjzenswaardig was o. i. het optreden des
beeren Sehaepman, die kort en goed, ja zeker
Soed, verklaarde, dat een gezond verstand onbe-
I staanbaar is zonder een hart dat gevoelt
na-
i hierover nog eens wil nadenken en mee tot
de conclusie komt, dat men gevoelen moet wat
men goed wil verstaan en dat het gevoel zetelt
in het hart dan, schrijven we zijn Hoog-
edelgestrenge genoeg ijdelheid toe, nog eens op
deze zaak terug te komen, om ook zijn goed
recht op een hart, een goed hart, te vindiceeren.
Het kon ook zijn dat de man dan aldus sprak:
Ook ik meen een goedhartig mensch te zijn,
maar bij zaken van staathuishoudkunde leg ik
mijn hart het zwijgen op en werk ik alleen met
mijn hersens, net als een koopman rekent op
buitenkansjes om zijn concurrent een poets te
bakken.
Het kon zijn dat in zijn hart nog de verbor
gen gedachte school
Do oud-liberale leer is een koopmansleer,
een van berekening, waarbij men b. v. om de
kieswet verworpen te krijgen, werkt op het
eergevoel van de aristocratische fractie, die
onder Kuyper’s commando staat, of wel de de
gelijkheid en het gezond verstand roemt van de
katholieken, wier politiek beginsel berekening
is zonder meer, met het doel voor hun kerk
het monopolie der alleen-zaligmakende genade
te heroveren.
Maar dergelijke gedachten worden door een
aristocraat, zooal gekoesterd dan toch verbor
gen gehoudende heer de Beaufort heeft zich
hierover ook niet uitgelaten, maar fijn en Sa-
lonartig gaf hij blijk van zijn berekenend be
ginsel, door aan den overkant kneepjes en greep
jes te geven.
Men begrijpt dat de verdeeling nog niet af-
geloopen is. De politieke beschouwingen daar
over duren met tusschenpoozen waarschijnlijk
nog tot de lente van 1894.
Tot zoolang zal de ouwe nog wel in leven
blijven maar dan zal het misschien gedaan zijn.
We kunnen dit oordeel van den heer de B.
wel aannemelijk vinden slechts willen we op
merken dat naar onze meening niet het libera
le kabinet als moordenaar optreedt, maar dat
hei, natuurgetrouw en de lente gelijk, zijn ruil
den adem langs de ijskoude velden doet waai
en en de levensorganen weer opwekt uit den
slaap en aanspoort tot nieuw leven.
En we zien het jaarlijks dat de afgeleefde
organen, die voor nieuwe inspanning niet meer
zijn wakker te krijgen, juist in het herlevings-
tijdperk, de lente, door moeder natuur worden
dood verklaard.
Maar nu hebben wij, aardsche stervelingen,
de lente te lief, ook al vallen er dan velen
van ons weg, om die lente daarom te willen
uitmaken voor moordenaar.
Laat die ouwe paai dus vrij zijn matten op
rollen zijn stof blijft aan moeder natuur en
dient weer voor nieuwe formatie, heerlijker ge
stalte en jeugdiger leven.
Alles heeft zijn bestemden tijd, en het zou
een onvergeeflijke dwaling zijn te willen bewe
ren, dat een stelsel niet mettertijd zich zou wij
zigen, zooals de heer de B. schijnt te meenen;
I
n
&s.
3®
i pro-
ii
i.
i
i
ir
OEEKER COIIRAA
