W
CEMMH SKI
No. 53.
E E N-E N-V IJ F T I G S T E
1896.
Schutterij.
humaan.
W O 13 A’ O A. O
witte
J
heid
den akker weer ^enkbeeld geweest, dat bij de grootemasi 1S
MHHW
Alle brieven
in te zenden.
e^u
beroep op den logischen jhr. Rochus-
we gevraagd hebben of het er in
-zou toegaan,
zijn wenseh de politieke zeden
Ons dunkt dat na
waarop
I beien en
I deugdelijke
I den gaat
ADVERTENT1ËN van 1 tot 4 regels, gewone letter, 40 Cents-
voor eiken regel meer 7% Cents. Bij abonnement is de pnja
belangrijk lager. Voorwaarden daaromtrent te vernemen bü
den uitgever. J
Deze CO URANT verschijnt WOENSDAGS en ZATERDAGS.
Abonnementsprijs voor 3 maanden 1.— franco per post ƒ1.25.
Alle brieven en stukken, uitgave of redactie betreffende, franco
zou men dan den Manchestriaan zijn
raadselachtigheden tot een verwijt
werkstaking. In ’t belang der werklieden wordt
meermalen van vriendschappelijke zijde ver
schillend geadviseerd wanneer er sprake is van
een werkstaking.
Maar dit geval kan hier buiten beschouwing
blijven nu de staking een feit is, en de vraag
welke de humane man thans heeft te beant
woorden is niethoe men den loontrekkende
’t best kan ter wille zijn.
Wanneer de strijd eenmaal is uitgebroken,
vraagt de humane menseh zich afwelke partij
het recht aan haar zijde heeften is deze vraag
eenmaal klaar en duidelijk beantwoord, dan
wijst de humaniteit ons vanzelf den weg.
Wie deze vraag niet behoorlijk voor zich
heeft kunnen beantwoorden, kan zijn humane
gevoelens niet doen beslissen.
Heeft jhr. Rochussen dan zooals hij zelf
verklaart onbekend met de feiten van dit ge
val wel het recht zijn discussie als een hu
mane te stellen tegenover het besluit der radi
cale vereeniging, die niet onbekend bleef met
de feiten, maar ze ter plaatse ging navorsehen I
en constateeren I landbouwproducten vuliattg ajJU ge-
En kan men de humane beweegreden vinden drukt, dat de landbouwstand zich zijn middel
inden wenseh, dat onze politieke zeden voort- be8ta*Q ontvall®n «et
aan vrij blijven van het streven om werklieden
te stijven tegen hun patroon j drijving om de bearbeiding
Zoo is ’t een verklaarbaar iets wanneer katho-
I heken geen kwaad van den paus kunnen hoo-
I ren en zijn de geloovigen getrouw aan hun
j erder, al hebben de feiten de onbetrouwbaar-
I heid van den weleerwaarde daghelder aange-
B E K E A D M A K 1 N G.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS der
gemeente bneek brengen ter openbare kennis,
dat de Commissie uit het plaatselijk bestuur’
bedoeld bij art. 15 der wet op de Schutterijen’
dit jaar hare tweede zitting zal houden ten
Raadhuize alhier, op Woensdag den 15 Juli
e. k. des voormiddags ten elf ure, tot onderzoek
van alle reclames, door de ingeschrevene en
gelokt hebbende personen van dit jaar, en door
de reeds vroeger ingelijfden, ingébracht, alsmede
tot onderzoek van hen, die bij nummerverwis
seling voor anderen verlangen op te treden.
Belanghebbenden worden gewaarschuwd om
alsdan op te komen, vermits zij anders zullen
gehouden worden, geene redenen van vrijstelling
te hebben, en, voor zooverre zij dienstplichtige
nummers getrokken hebben, bij de Schutterij
zullen worden ingelijfd, blijvende het hun even
wel vrij, om hunne redenen tot vrijstelling in
een volgend jaar te doen gelden.
Sneqk den 30 Juni 1896.
Burgemeester en Wethouders ■voornoemd,
ALMA, Burgemeester.
BENNEWITZ, Secretaris.
UIT DE PERS.
Het Vad. herinnert dat het in de vorige
week 50 jaren geleden was, dat in Engeland
de graanrechten werden afgeschaft. In de
oeconomische geschiedenis is dit een gewichtig
tijdstip, zegt het blad, omdat met deze beslis
sing een onherstelbare slag werd toegebracht
aan het protectionisme, als stelsel ter bevorde
ring der volkswelvaart. Zij bekroonde een lan
ge reeks van maatregelen, door den Minister
Peel ontworpen en doorgezet, spijt den tegen
stand van het gros zijner vroegere partijge-
nooten, waardoor de nijverheid van haar kluis
ters werd bevrijd, de handel tot nieuw leven
werd gewekt, de eerste levensbehoeften goed-
kooper werden gemaakt, de welvaart van de
kern der natie tot hooger peil werd opgevoerd.
In onze dagen zucht men dat de prijzen der
zoo naar omlaag zijn ge-
i ®n goedkoope I kiesrecht
brood met de verarming der boeren betaald
I wordtmen zoekt naar middelen tot priison-
ten ’t voor elkander
J matige aantijgingen
I We worstelen allen in
ij tegen den vloek
zijn weinigen die aan ’t doctrinarisme
Evengoed zou men Columbus mogen verwij
ten dat hij ten onrechte gemeend heeft in In-
dië geweest te zijn, of aan de Napoleons dat
ze als ballingen stierven buiten het vaderland
welks voorspoed ze beschouwden als het doel
en de taak van hun leven.
In de Volksstem van 27 Juni verklaart jhr.
Rochussen, dat hij uit kraeht van het hoogedele
beginsel der humaniteit heeft moeten weigeren
zijn naar» te leenen voor den oproep der radicale
vereeniging ten bate der Maastrichtsche werk
stakers.
„Wat gij niet wenscht dat men u zal doen,
doe dat anderen niet*, zegt de heer R. en hart
grondig is zijn wenseh, dat „aan de politieke ze
den van ons vaderland zulke oproepen te allen
tijde vreemd zullen blijven/
Maar een week vroeger verklaarden de op
roepers uit even dezelve humane gevoelens te
handelen bij het steunen der glasslijpers in hun
verzet.
Men ziet dus: twee even hoog staande hu
maan denkende menschen, die uit hoofde van
een zelfde schoon beginsel tot lijnrecht tegen
overgestelde gevolgtrekking kwamen.
Het zou onrecht zijn het verschil van ziens
wijze toe te schrijven aan meerdere of mindere
slaafschheid jegens een beginsel dat van alle
principes wel het hoogste is en het eenige dat
onder ernstige menschen geen tegenspraak vindt,
neen maar of ’t dan geen slaafschheid zou
zijn? geen doctrinarisme van een der beiden of
wel van beide partijen?
Wanneer slechts dit eeue beginsel in ons
leefde, zou de conclusie in dit bepaald geval
toch kunnen verschillen. Evengoed als de een
opkomt voor het recht der werklieden, zou de
ander kunnen denken aan ’t gevaar dat voor
die werklieden dreigt uit een mislukking der
loonend te maken. Van sommige zijden wórdt
i weder heil gezocht,
Men bereikt, zegt het Vad., het doel niet of
men schiet het voorbij. Wel slaagt men er iu
aan het grondbezit een bate te verzekeren niet
op arbeid berustende, maar de arbeid zelf wordt
niet ruimer beloond, de graanprijs wordt niet
vaster, en het algemeen heeft in duurder brood
op te brengen, wat enkelen ten goede komt.
„Langs andere wegen moet redding gezocht
worden voor de oeconomische kwalen van on
zen tijd, bepaaldelijk voor de agrarische noode’n.
De bakens moeten verzet, waar het tij verloopt.
De bodem ook in oud-Europa is nog rijk ge
noeg om aan eerlijken arbeid brood te verschaf
fen, maar alleen door de lessen der wetenschap
te volgen, door vooroordeelen af te schudden,
door met aan ongemotiveerde voorrechten zich
vast te klampen, kan de bodem tot den boot
sten graad van vruchtbaarheid, ten bate van
wie hem behouden worden opgevoerd. Over
elke kunstmatige verhoóging van graanprijzen
is in 1846 voorgoed recht gedaan, en voor vól
ken, die met de ervaring te rade gaan, is te
rugkeer naar het vroegere stelsel onmogelijk/
In het Utrechtsch Dagblad wordt eveneens
een artikel gewijd aan het gouden feest van
de afschaffing der graanrechten in Engeland.
Prof. d’Aulnis de Bourouil is de schrijver er
van.
Ook Nederland heeft het grootsche denkbeeld
der vrijheid gehuldigd zegt het onder meer
Met vasten tred heeft sedert 1850 de staatkun
de onzer natie de baan betreden, die tot steeds
meerdere ruimte van beweging voerde. De
hervorming onzer tariefwetgeving, de opheffing
van de gemeentelijke accijnsen, de afschaffing
der differentieele rechten in Nederland en in
Indië, de beperking onzer rijksaccijns tot slechts
een zevental artikelen, de vermindering der
registratierechten, dit alles wijst op de stand
vastigheid, waarmede het financieel beleid van
Nederland in de richting der vrijheid van ver
keer is gestuurd. Tenzelfden tijde zijn de ma-
terieele middelen ten bate des handels krachtig
ontwikkeldons spoorwegnet werd gelegd en
uitgebreid, ons haven wezen verbeterd, een reeks
van kanalen gegraven, de bevaarbaarheid onzer
rivieren verhoogd. Indien aan éénige partij in
ons land hiervan de eere toekomt, dan is het
zeker aan de Liberale Partij, wier invloed se
dert 1850 nagenoeg onafgebroken de Neder-
landsche staatkunde heeft beheerseht.
De handelsvrijheid heeft bij ons volk zóó
diep wortel gevat, dat thans, naar ik meen
geen enkele staatkundige partij zich lijnrecht
er tegen zou willen aankanten.
En zoo vervolgt de schrijver waar soms
bepaalde belangen, wier gewicht niet te ont
kennen valt, zooals die onzer graanbouwers in
enkele provinciën, om bescherming tegen bui-
tenlandsche concurrentie roepen, daar moet toch
worden toegestemd dat het voor het algemeen
belang bedenkelijk zou zijn een gedragslijn vaar
wel te zeggen, die ons in onze verhouding tot
andere staten van Europa, bij name tot. Duitsch-
land, de meest vrije en onafhankelijke positie
verzekert, daar zij tot grieven en tot ingewik
keld diplomatiek overleg de minste aanleiding
geeft.
De heer d’Aulnis gelooft niet dat het nieuw©
-Li ons een krachtige protectionistische
strooming brengen zal
Bescherming in het algemeen is altijd
te ontkomen.
i
I doctrinaire
bunnen maken?
Naar Rome geleiden verschillende wegen
maar van al die wegen is de kortste de meest
verkieselijke. Er zijn echter omstandigheden
helaasdie ons langs zijpaden en slingerwegen
drijven om te komen waar we zijn willen. Zoo
vindt de Rijn zijn weg naar zee, maar welk
een omweg maakt hij niet alvorens bet einddoel
te hebben bereikt en de Rhone wier afkomst
I ook die van vader Rijn is, bereikt ook de zee,
maar een geheel andere.
I Zoo gaat het ook onder menschen, de zonen
en dochteren van óen huis; legio zijn de ge
vallen dat bij geheel afwijkenden levensloop
broeders en zusters tot hun „bestemming* ko-
j men. Zoo ziet men niet zelden twee menschen
langs uiteenloopende paden dezelfde hoogte en
I plaats bereiken, hetgeen onder verstandige men-
I schen, zou men zeggen, een overtuigend, klem-
t mend bewijs moet zijn van de stelling:
tout chemin mène h Rome.
Toch zij voorzichtig wie dit zou willen ver-
I wachtende feiten herhalen zich schier dage
lijks welke het tegengestelde betoogen van wat
het menschenverstand zou doen vermoeden.
Zoo zien we b. v. dat wandelaars, langs ver-
1 schillende wegen gaande, elkaar op den top van
j den berg met alles behalve welwillende gevoe-
I lens bejegenen; in plaats van elkaar de hand
1 te drukken en dien handdruk met een geluk-
I wenseh te doen vergezellen, begint men te kib-
te redetwisten over het al of niet
van den gekozen weg, ja niet zel-
men zoover, met klem van redenen
elkanders aanwezigheid te betwisten.
De oorzaak van dit zeer zonderling verschijn
sel is niet ver te zoekenhet is de slaafschheid
die als een familie-erfstuk uit piëteit jegens
onze barbaarsche voorouders nog veelvuldig
wordt beschouwd als onvervreemdbaar goed”
Het klinkt dwaas, maar desalniettemin is ’t een
...j raaf wie deze hebbelijkheid heeft afgelegd.
Wij leerden eenmaal van den eenig waren weg,
en die leer getrouw te blijven achten we ons
verplicht; wie is er, die niet eens of meerma
len heeft gezworen bij de beginselen,
Périsse le monde
De traditie, conventie, ’t fatsoen brengt
dat men j
i ook al verdient ze elke verdediging niet; en
een gewoon verschijnsel is dat geloofsverwan-
opnemen tegen de recht-
van andersdenkenden.
onze goede oogenblikken
van onze slaafschheid, en er
-weten
de publiceering der feiten, I
geen tegenspraak volgde, bij jhr. Ro- daarom in graanrechten v,ou,
chussen niet de humaniteit aan ’t woord is i met inkomende rechten niet
geweest, maar de sympathie, haar onmondigen,
wilden spruit, die met terzijdestelling van het
gezond verstand onzedelijk liefhebbert in doe-
tri narisme.
Met een
sen willen
de wereld niet allerinhumaanst
wanneer naar
van humane lieden niet verooroorloofden de
zwakken te steunen, waar deze door hun
meesters worden onderdrukt of uitgezogen.
Dergelijke „humaniteit* is onzes onziens van
geheel bizonderen aard haar particuliere eigen
schap is eenzijdig te zijn en oppervlakkig. Een
degeneratie die op ’t einde dezer eeuw vergeef
lijk is, maar die den humanen heer Rochussen
niet als zijn voornaamste deugd mag worden
aangerekend.
V
al.
Hm- n .wmraïiHLw ms mi
>52
5
)12
118
f24
>33
a
i
>f
O
v
i
e
1
mee’
z n naaste familie in bescherming neemt
elke verdediging niet; en
ÏER COURANT.
xuawmcuue reuuten niet meer tevreden,
i wil men een stelsel van staatsverkoop van graan
organiseeren, of voor het minst door verbod van
termijnhandel de speculatie aan banden leggen.
,50
■7
120
I— I
s 15 1 toond.
ito I En hoe
25’ J
20*. I
