MR0WS- ffl IDHfflfflHMD Ml DE
«Hffl ffl 1!!T jlMM SBH
0
ni
g|L
Vrijwillige oefeningen in den
Wapenhandel.
No. 68.
E E N~E N-V IJFT I G ST E
1896.
O
22 Jk U O U S T U S.
doen berusten, is dat
het leven, ook niet
SCHUTTERIJ.
Onze Schutterij we zijn zoo gewoon met
dan anderen
Maar
1,
r.
UIT DE PERS.
it-
0
a
a
5
naar
seeren.
3-
of
E"
CL.
O
IJ
en
us
>ol
,n-
beweging of handgreep niet wordt uitgevloekt.
En als variatie bij z’n eentonig, nutteloos links,
i rechts, óen, twee, is het hem welkom wan
neer de boel in de war loopt of een grappenma
ker beproeft wat leven te brengen in de brou-
mijne of onze aan te duiden wat een plaatsje
veroverd heeft in ons hart, waarvoor we meer
wery.
samen woont of leeft, kortom wat tot ons in i
Bij deze Courant behoort als Bijblad Feuil-
leton-nummer 227.
ons interesseeren, wat met ons
doen berusten, is dat er weinig discipline is worden vergoed, en die zich daarmee niet ver-
onder de schutters en dat men bij verkeerde eenigen kan, toont daardoor niet te beseffen het
ADI ERTEB TIÉN van 1 tot 4 regels, gewone letter, 40 Cents;
voor eiken regel meer 71/, Cents. Bij abonnement is de prijs
belangrijk lager. Voorwaarden daaromtrent te vernemen bij
den uitgever.
Zoo leeft de dienstdoende schutter tien jaar
achtereen elke veertien dagen is het tijdverlies,
geldverlies en verveling.
Het reorganiseeren van de schutterij is daar
om een sinds lang gevoelde behoefte geworden
bij alles wat schutteren moet. Maar hoe
Want bij elke reorganisatie blijft het Schut
terij, een korps dat eigenlijk thuis behoort in
de Middeleeuwen. Een reorganisatie die her
vorming bedoelde naar het uiterlijk, zou dus
weinig doel treffen’t zou verdisciplineering
zijn en daarvoor is een burger van Nederland
onvatbaar. En wat beteekent zoo iets opgelegds,
opgeplaktst Wordt niet voor geverniste be
schaving de neus opgetrokken
Een reorganisatie van de schutterij, die ten
doel heeft van schutters goede soldaten te ma
ken, moet dus van het korps zelf uitgaan en
het geheime middel waarmee men dit zou kun
nen bereiken heeft de heer B. ontdekt.
Geld, anders niet. Veel of weinig, het doet
er niet aan af, maar dan toch geld de schutter
kan nu zonder finantieele schade, op kosten
van den staat, zichzelf trakteeren. Voor een
potje bier of een borrel, loopen de Zoeloes wel
door ’t vuur als ’t moet.
Als Bahlmann’s voorstel wet wordt, kan de
schutter zieh om de veertien dagen verheugen
in ’t genot van een Schaepmannetje op kosten
van den rijksbetaalmeester dan wordt ’t schut
teren een uitstapje en in onze verbeelding hoo-
ren we Bahlmann reeds juichenEureka ik
heb ’t gevonden
Voor de belastingbetalende burgers zal het
kleine offer niet te zwaar vallen, nu de mees
ten op hun beurt weer profiteeren ook van de
gelegenheid, en die te oud zijn geworden om
eraan mee te doen, mogen van geluk spreken
dat ze nu een keurkorps zullen hebben, wat
toch ook wat waard is, al was’t maar om eens
te gaan kijken naar de heerlijke exercitie, waar
bij de toekijkende vader, zijn zoontje met
niet weinig trots op die heldenschaar wijzen
de zijn spruit, zonder te lachen, zal vragen
„Ziet gij die heldenstoet, mijn zoon
En het idee is zoo democratisch Wie ’tland
een dienst bewijst, heeft daardoor aanspraak op
landsvergoeding. Hoe zal de nationale zin weer
opleven, wanneer dé burgerij niet meer om
niet haar dieusteu aan ’t land bewijst.
Er zijn menschen die meenen dat juist het
verheffende gelegen is in het gratis-dienstbetoon,
maar die lieden vergeten daarbij dat dit alleen
geldt van ongevraagde diensten en de schutter
dat hij die rustende schutters benijdt? Of wordt tot den dienst verplicht. Zooals bij de
enz.
wijk van de stad waar de bevolking vrij zal dus naar B.’s wensch ook de plichtsvervul-
schutterij is? Het eenige wat hem kan ling ten publieken nutte in klinkende munt
groote nut voor den staat aan die plichtsbe
trachting verbonden. Eenmaal ingevoerd zal
men zich dit geldelijk offer niet beklagen de
schutterij zal dan, in plaats van aanleiding tot
spot te geven, een model zijn geworden waar-
men onze nationale militie kan reorgani-
Een bezoldigd korps, zonder rempla-
ceeringsrecht, en niet saamgepakt in één groote,
ongezellige inrichting, maar ieder in eigen huis
wonende, belooft iets voor de toekomst. En
dat deed alleen het geld de dichter had gelijk
toen hij zei
Het geld, dat stom is,
Maakt recht, wat krom is.
zoover zijn we nog niet.
De BURGEMEESTER van Sneek brengt ter
kennis van belanghebbenden
1°. dat de vrijwillige oefeningen in den Wa
penhandel, in den aanstaanden winter op den-
zelfden voet, als in het vorige jaar, zullen plaats
hebben, en eerst dan een aanvang nemen, wan
neer de militieplichtigen zullen hebben geloot
(tusschen 7 October en 7 November)
2°. dat jongelieden van den léden tot en
met den 20jarigen leeftijd en zij, die voorne
mens zijn zich als vrijwilliger voor het reserve
kader te verbinden tot den 24jarigen leeftijd
zich vóór den 5den September e. k. ter Secre
tarie dezer gemeente tot deelneming aan boven
genoemde oefeningen kunnen aanmelden.
Sneek den 18 Augustus 1896.
De Burgemeester voornoemd,
ALMA.
halve met den leeftijd en het leven, ook met
de sterftekans van den arbeider naar het vak
waarin hij werkzaam is.
Maar, gelijk gezegd, De Volksstem wil de
verplichte yeizekering veel algemeener maken.
Zij acht die een eisch van het solidariteitsge
voel. Wij willen elkander bewaard zien voor
nijpend gebrek, en dat wel het meest op deft
ouden dag; niet den werkman alleen, die met
handenarbeid zijn brood verdient, ook den kan
toorklerk, den kleinen burger in elk bedrijf,
den kleine en den groote. Want de groote
kan,zonder dat eigen schuld hem kwelt, in
weinig tijd, spoedig genoeg, klein worden, en
de kleine komt, vaak vóór hij het weet, in om
standigheden, dat hij van gaven moet leven.
De verplichte verzekering moet dus, zegt De
Volksstem, algemeen zijn.
Alleen bij toepassing van zulk een stelsel zal
men, meent zij, kunnen geraken tot een voor
den werkman en met hem in gelijke condities
verkeerende burgers eenigermate toereikende
pensionneering, tot een degelijke hervorming
van de armenzorg in de toekomst, en tot het
opleggen van een verplichting tot verzekering
zonder groote onbillijkheden te begaan.
Het „praatje* dat de arbeidersverzekering in
hoofdzaak het werk der arbeiders zelf moet zijn,
behoeft, meent De Volksstem, waarlijk geen
weerlegging.
De heer Levy heeft, zegt zij, in De Ver ze
ker ingsbode den heer Regout, schrijver van het
Academisch proefschrift „Arbeidersverzekering,*
die de arbeidersverzekering een vorm van spa
ren noemt, nog eens de volle laag gegeven.
Toch meent De Volksstem, dat ook de Staat
niet moet bijpassen en evenmin de patroon als
patroon. Met welk recht men juist den werk
gever een deel van de premie voor de verzeke
ring der werklieden wil laten voldoen, is haar
nooit duidelijk geweest.
Bestaat er, vraagt zij, eenige vaste verhou
ding tusschen de verdiensten en het aantal
knechts, dat men heeft, in een en hetzelfde
bedrijf, of in verschillende bedrijven? En heeft
een patroon er meer belang bij‘dan een ander,
dat zijn werklieden, als zij oud en ongeschikt
voor den arbeid geworden zijn, voor broodsge-
brek zullen zijn beveiligd? Niet de patroon
alleen, maar wij allen, zegt het blad, zijn als
menschen verplicht er voor te zorgen, dat de
ouden van dagen, de invaliden en de werkloo-
zen, een menschwaardig bestaan kunnen leiden,
niet omdat zij werkman zijn of geweest zijn,
maar omdat wij ze als onze evenmenschen er
kennen.
De patroon, zoo onderstelt men dan ook, zal
die uitgaven wel op anderen verhalen. Kan
hij dat niet, wat schiet hem anders over dan
het verlies te dekken door het loon te beknib
belen? Verplichte werklieden-verzekering met
bijdragen van den patroon eischt dan ook, zegt
zij, als complementwettelijke vaststelling van
het minimum loon. Doch zij herhaalt, de ver
plichte patroonsbijdrage is niet alleen veroor
deeld, omdat zij den werkman in zeer vele
gevallen slechts schijnbaar de pensioenpremie
helpt opbrengen, maar omdat zij niet met bil
lijkheid van den werkgever gevorderd kan
worden.
Trouwens, voegt zij er bij, dit wordt ook
onmogelijk, als men niet de werklieden-ver-
zekering, maar de verzekering van allen voor
een pensioen bij invaliditeit of ouderdom, wil
trachten te verwezenlijken.
De ethische gemeenschap tot uitgangspunt
nemende, kan men, meent De Volksstem, tot
algemeene
om el.
In de N. Bott. Ct. kwam dezer dagen een
bericht voor, meldende, dat de Regeering bezig
was de laatste hand te leggen aan een wets
ontwerp tojt verplichte levensverzekering van
werklieden en tot oprichting van een Staats
bank voor levensverzekering, die daarmede ver
band zou houden.
Is dit bericht en vooral is dat woordje „ver
plichte", dat er in te lezen staat, juist, dan is
men, zegt De Volksstem, daar de Regeering tot
dusver alleen gesproken had van een verzeke
ringsbank, „een stapje verder gekomen."
De Volksstem neemt echter aanleiding uit
dit bericht, om de noodzakelijkheid te bepleiten
van een werklieden verzekering, niet in den
beperkten zin van verzekering voor handen-ar-
beiders, maar van een verzekering van allen,
die in gelijke of gelijksoortige omstandigheden
als deze werklieden verkeeren.
De verplichting tot verzekering behoort,
meent zij, niet te bestaan voor de werklieden
alleen. Zij mag, naar haar oordeel, uit
een oogpunt van billijkheid beschouwd zelfs
niet in ’t algemeen den werklieden worden op
gelegd. Daar zijn een aantal bedrijven, waarin
den werkman slechts bij uitzondering een lange
levensduur is beschoren; mag men nu dezulken
bij het allerdroevigst bestaan, dat zij leiden, nog
de verplichting opleggen, mede hun pensioen
helpen te verschaffen, die in betere conditie zijn?
Neemt men c,~-h-l-. i
kering aan, dan zal dus, naar het blad aan- Diets anders komen, dan tot een aU
merkt, de premie rekening moeten houden, be- I samenwerking, ieder naar draagkracht”
Deze CO URM NT verschijnt WOENSDAGS en ZATERDAGS.
Abonnementsprijs voor 3 maanden f 1.— franco per post ƒ1.25.
Alle brieven en stukken, uitgave of redactie betreffende, franco
in te zenden.
intieme betrekking staat onze Schutterij dan,
lang bespot en verguisd door hen die haar
niet op prijs wisten te stellen, heeft het voor
uitzicht dat eerlang voor haar de gouden tijd
zal aanbreken, dank zij het Kamerlid Bahl-
taann.
Wanneer de Tweede Kamer zich met zjn
voorstel vereenigt, zullen we geen onbezoldig
de schutters meer hebben en zal ook de rus
tende schutter straks van de partij zijn. Voor
de uren aan den dienst gewijd wordt hun „scha
devergoeding" verleend.
Het denkbeeld heeft Velen verrast èn om de
nieuwheid èn om zijn praktische waardede
heer B. kan er dus groot opgaan en de eer die
hij er mee behaalde zal zijn populariteit niet
weinig verhoogen.
Vooreerst toch is het schutteren voor de
meesten geen amusant werk; een soldaat, die
een jaar achtereen in de kazerne huisvesting
heeft, is al spoedig aan zijn komediepakje ge
wend en gevoelt zelfs wanneer hij eenigen tijd
in dienst is, en korporaal, Sergeant of scherp
schutter is geworden, het gewicht dat hij als
lid van onze defensie in de schaal legt.
Maar een schutter Eiken maandag
Wanneer hij zijn blauw jasje voor den spiegel
dichtknoopt, overvalt hem een gevoel van
lusteloosheid; misnoegd neemt hij z’n wapen
uit de kast en met weerzin vervuld om den
verloren tijd, gaat hij met loomen tred ter deu-
re uit om ’t eerste café ’t beste binnen te
strompelen en een hartsterking te vragen. Al
le plannen van wandelen, uitgaan of werken,
moeten wijken voor z’n schutterlijken plicht.
Eu waarvoor? In een eventueelen oorlog
maar daaraan denkt hij geen oogenblik. Welk
Hollandsch militair die nog aan oorlog denkt
nadat we den tiendaagschen veldtocht achter
den rug hebben! Neen, voor oorlog voeren zijn
wij, Hollanders, niet meer berekend.
Om de orde te bewaren moet onze schutter
dus afgericht worden in de theorieën van de
krijgschool Door menschen die hij in
’t dagelijksch leven als zijns gelijke behandelt,
misschien zelfs te gering acht om ze met een
groet te verwaardigen. In het werkelijke leger
aju de verhoudingen zoo geheel anders dan bij
de schutterij.
Met tegenzin schuttert hij dus, soms twee,
drie lange uren eu om de andere week komt
die vervelende corvee terug. Is het wonder
Wanneer hij wenscht op ’t platteland te wonen
en - - -
dat hij bij ’t huren van een woning gaat zoeken j brandweer, de stadsreiniging, de politie
‘u een wijk van de stad waar de bevolking vrij zal dus
Yan
I
ir
jr-
13
taa
52
5
12
18
24
13
50
7
20
5*
:5*
0*
Q
o
o
B
c-
CL»
15
35
45
uiv in ueiere couoitie zynr j
de verplichte werklieden-verze-
■’if'
i j v--hgluchuc, auii wen, mteui jyu y OLKS81
y
