KM» R IB®™ -W W R
«E9EESTE ffl BET INMIMW S.ÏEEK.
k.
de
is
4
PARTIJHEERSCH APPIJ<
No. 23
T W E E <E N-V IJ F T I G 8 T E J A A R Q A N Q.
1897,
;k-
50
0.
m
Z A TE H I <T
20 31 A A 1{ T.
VI.
ed«
50
UIT DE PERS.
)0.
'0,
Deze CO URANT verschijnt WOENSDAGS en ZATERDAGS.
Abonnementsprijs voor 3 maanden f franco per post ƒ1.25.
Alle brieven en stukken, uitgave of redaetia betreffende, franco
in te zenden.
Jo-
Jos«
;rs,
N-
50»
00,
50
mr
sur
ih:
d:
a-
1D,
Bij dszs Courant behoort ale Bijblad Feuil-
f leton-nummer 242.
Het eerste nummer van de Democratische
Schetsen, uitgegeven door het bestuur van den
Radicalen Bond, is verschenen en levert onder
den titelDemocratisch of Sociaal-Democra-
tisch, de volgende beschouwing
In den laatsten tijd gebeurt het herhaaldelijk
dat de radicalen, die zich democraten noemen,
komen staan tegenover de sociaal-democraten.
En velen die weten dat bij de democraten en
eveneens bij de socialisten de arbeidersbelan
gen de hoofdzaak zijn, zullen zich de vraag
I stellen waarin komen die richtingen overeen
en waarin verschillen zij
Van socialistische zijde is daarop reeds zoo
herhaaldelijk een antwoord gegeven, met meest-
ADVERTED TIEN van 1 tot 4 regels, gewone letter, 40 Cents,
voor eiken regel meer 7‘/% Cents. Bij abonnement is de prijs
belangrijk lager. Voorwaarden daaromtrent te verneme bij
den uitgever.
belangrijk
Waar de eersten steeds het oog houden op
het dadelijk bereikbare, daar maken integen
deel de socialisten gewoonlijk den indruk het
bereikbare juist niet te willen. Zoo indertijd
Ook de verwikkeling der beraadslaging eener
democratische vergadering is een buitenkansje
voor de demagogie. De massa, niet voldoende
ontwikkeld om begrippen to onderscheiden en
niet naar behooren in staat zich een heldere
voorstelling te vormen van den inhoud der sta
tuten, de regeling der werkzaamheden en den
overvloed van voorstellen, geeft den demagoog
de gelegenheid in troebel water te visschen.
Meestal hagelt het voorstellen, waardoor de
verwarring algemeen wordt, en wie in zulke
oogenblikken de kunst verstaat van het „verdeel
en heersch*, kan dan de massa gemakkelijk
beheerschen en aan zijn doel dienstbaar maken.
Amusant is b. v. de illustratie vau het socia-
listen-congres te Zurich in 1893. Op de voor-
conferentie te Brussel was eigenmachtig be
paald, dat alle werklieden-vereenigingen zouden
toegelaten worden, alsmede van de socialistische
partijen die, welke stonden op den bodem der
werklieden-organisatie en politieke actie. Met
behulp van het begrip „politieke actie* en
diens eenzijdige verklaring in den zin van par
lementarisme, zouden de „onafhankelijke* en
de anarchistische socialisten zijn uitgesloten van
deelname aan ’t congres. De commissie, belast
met het nazien der mandaten, begon met af
wijzing van de Berlijnsche „onafhankelijken
door op te merken dat deze mandaten waren
verleend door een openbare volksvergadering,
een eigenschap die bij verschillende anderen
zich voordeed maar daar onopgemerkt werd
gelaten.
Toen Landauer hierop aanmerkte, „dat de
Duitsche wetten op vereenigingen deze fout in
den vorm rechtvaardigde, meende Bebel dat
deze bewijsvoering op hem den indruk maakte
alsof hij een politie-agent hoorde spreken. Dit
was slechts de voorpostenschermutseling der
demagogie de hoofdslag werd geleverd bij de
uitlegging van ’t begrip „politieke actie.*
„Er waren zegt Landauer in de „Socia
list* verschillende voorstellen ingediend. De
Franschen b.v. wilden de uitdrukking „politie
ke actie* schrappen. Toen Bebel lont rook en
bespeurde dat de zaak in gevaar verkeerde en
het congres maar niet voetstoots de woorden
„politieke actie* wilde vertolken met „parlemen
taire actie* nam hij ijlings zijn besluithij deed
het voorstel, dat „onder politieke actie moest
verstaan wordendeelneming aan het rader
werk der wetgeving. Dat was klaar en duide
lijk, zóo duidelijk zelfs, dat het overbodig mag
geacht worden toen van andere zijde nog uit
drukkelijk werd voorgesteld dat onder „politie
ke actie*, moest worden verstaan „parlementaire
actie*.
Onder tamelijk heftige discussien verliep de
voormiddag. Des namiddags werd door de En-
gelsche afgevaardigden, die intusschen door Ave-
ling waren bewerkt, op ééns voorgesteld en
doorgedreven dat de beraadslaging werd ge
sloten.
Intusschen had Volders een andere wending
aan de zaak gegeven, door voor te stellen dat
alle voorstellen zouden vervallen en men zich
zou houden aan de te Brussel gemaakte bepa
ling. Om erger te voorkomen stemden bijna
alle natiën voor. Ook de Hollanders. Daar
over groot gejubel bij de Duitschers, die de
zaak anders opvatten en meenden dat de Hol
landers ons in den steek gelaten hadden. Dit
Wilden de Hollanders zich niet laten aanleunen
en Cornelissen riep luidDaarmee zijn dus de
anarchisten toegelaten
Maar in den raad der Goden was anders be
sloten. Hierop sprak Singer op zijn drogen
toonDaarmee zijn dus alle voorstellen verval
len behalve de aanvullende clausule van
Bebel. Groote opschudding bij de Franschen,
Engelse hen en Hollanders ja bij Volders
zelf volgde hierop. Volders, die wel de
aangewezen man was om zijn eigen voorstellen
toe te lichten, sprong op de tribune en zeide,
dat met de aanneming van zijn voorstel al de
andere waren vervallen, ook dat van Bebel.
Nadat Volders dit nu in ’t Franseh uiteengezet
had sprak Singer, drooger nog dan gewoonlijk,
alsof niets gebeurd was: We zijn dus nu geko
men aan de stemming over het voorstel Bebel.
Groot en gerechtvaardigd misbaar omdat Vol
ders woorden niet waren vertaald. Daarop
volgde de Engelsche vertaling. Nu kwam
echter de onwaardigste scène uit de geheele
walglijke congres-comedie. De vertaler, die
uit het Duitsch in ’t Franseh en omgekeerd
’t gesprokene moest teruggeven, gaf Volder’s
rede, die in de Fransche taal was uitgesproken,
terug in ’t Franseh. Een Duitsche verta
ling bleef geheel achterwege en de Duitschers,
Oostenrijkers en Zwitsers lieten ’t zich welge
vallen. Wij schurftige schapen op den achter
grond hadden goed roepentot de ordeverta
len! Heer Singer was doof hij wist wel
waarom. Te vergeefs riep de wakkere Corne
lissen: Mijnheer Singer, ik verlang het woord
te vergeefs ofschoon hij dicht bij Singer
stond. Over Bebel’s voorstel werd gestemd en
’t werd aangenomen. De Franschen onthielden
zich en schreeuwden letterlijk van woede; de
Hollanders stemden tegen ’t voorstel en Corne
lissen riep herhaaldelijk: „We zijn bedrogen!
We zijn bedrogen!*
Voor de niet parlementaire socialisten bleef
nu niet anders over dan de zaal te verlaten.
Bekend is, dat de meerderheid daarbij zeer
voorkomend de behulpzame hand bood.
al zoo scheeve voorstelling der zaken, dat een
autwoord van de andere zijde niet langer mag
uitblijven.
De socialisten en de democraten, zij komen
hierin overeen dat bij beide de belangen der
volksklasse, der misdeelden, op den voorgrond
staan. Dat wil niet zeggen dat zij zootils
de liberalen tot nu toe voor de slachtoffers
onzer maatschappelijke instellingen wel iets
doen willen, huu als ’t ware een aalmoes ge
ven, de ergste misstanden wat verzachten
neen, de democraten zoowel als de socialisten
achten hun einddoel niet eer bereikt voor en
aleer aan allen de gelegenheid tot een bestaan
den mensch waardig, geopend is, voor en aleer
een eind is gemaakt aan een toestand waarin
de eene klasse, de talrijkste, de niet bezittende,
de afhankelijke is en de andere, de bezit
tende, de machthebbende.
Beide partijen begrijpen ook dat dit einddoel
niet in eens is te bereiken. Vroeger kon men
de socialisten wel anders hooren spreken en
dikwijls hooren voorspellen dat de sociale re
volutie aanstaande was. De tegenwoordige
maatschappij zou het niet lang meer uithouden
en over den ondergang der kapitalistische maat
schappij wisten zij heel wat te vertellen. Maar
intusschen ging de maatschappij heel rustig
haar gang, van een sociale revolutie was niets
te zien of te hooren en de profeten begonnen
uit een ander vaatje te tappen.
In Recht voor Allen kon men al eens lezen
dat niemand op dit oogenblik kon zeggen tot
welke hoogte het persoonlijk bezit opgeheven
zal zijn b.v. in het jaar 1925, 1950 of 2000
Al vast een aardig uitstel.
Eu ook de parlementair-socialistische sprekers
en schrijvers, ze ontkennen het niet meer dat
in afzienbaren tijd van een socialistische maat
schappij geen sprake kan zijn. Al bekennen
zij het ook niet graag, de loop der dingen
dwingt hen er toe.
De maatschappij is slechts te hervormen door
geleidelijke ontwikkeling.
Maar dan moet voor ieder toch dit duidelijk
zijn wil men de werklieden ooit doen komen
tot de gewenschte positie, dan moet men be
ginnen met datgene te doen wat dadelijk kan
gedaan worden om hen een stap vooruit te
brengen. Dan moet men hen lichamelijk ver
sterken en zedelijk verheffen en verstandelijk
ontwikkelen. Dan moet men overmatigen ar
beid verbieden en alles bevorderen wat hen in
staat stelt zich behoorlijk te voeden en zich
een woning te verschaffen, die voldoet aan de
eischen van gezondheid en zedelijkheid. Dan
moet men zorgen voor goed onderwijs, voor de
vrje ontwikkeling van het vereenigingsleven,
voor vakbladen, geschriften, zondagsrust enz.
Dan moet alles voorkomen worden wat hen op
de maatschappelijke ladder doet dalen b.v. door
maatregelen tegen werkloosheid, door verzeke
ring tegen ongelukken, den ouden dag, enz. enz.
Heeft men op die wijze den werkman een
eind vooruit gebracht, dau is nog pas de eerste
stap gedaan, dan moet een nieuwe reeks van
hervormingen volgen, telkens een stap voor
waarts. Dit is de eenige weg en de zekere
weg om het einddoel te bereiken en zoo kun
nen er reeds dadelijk de velen van genieten
die verbetering zoo dringend noodig hebben.
Zoo redeneeren de radicalen en met hen ve
len niet-aangesloten democraten.
Daar echter openbaart zich een
verschil met de sociail-democraten.
De schoons beloften verleenen aan de par
tijen, vooral aan de sociaal-democratie, het ka-
rakter van de alleen zaligmakende kerk. Stel
selmatig betoovert men de massa door voorstel
lingen van een naderend hemelrijk op aarde
evenzoo beeldt men ze in dat de sleutels van
dat rijk berusten bij de partij. Worden de le
den, het wachten moe, eindelijk ongeduldig en
vragen ze om de maan, dan preekt men ge
duld en spreekt met het gezag en op den toon
van den ziener van de spoedig naderende ge
lukzaligheid waarin we „alles hebben wat we
willen.*
In de natuur van den demagoog ligt heton
reine, voor boogere doeleinden schadelijke mid
delen niet te versmaden. Om een oogenblik-
kelijk voordeel te behalen worden vaak de
„boog gehouden* beginselen der partij en van
zijn moraal wat gebogen, terwijl men dan het
geloof aan de beginseltrouw door jezuïtisch ge-
kronkel zoekt te behouden.
Zoo legde Wilhelm Liebknecht, de oude
„soldaat der revolutie* en kampvechter voor den
volksstaat, eens een eed af op koning en grond
wet toen hij gekozen was tot lid van den Sak-
sischen landdaghierover geïnterpelleerd ver-
klaarde hij plechtig, dat hij in ernst dien eed
van trouw bad afgelegdbij zijn partij was
woordhouden plicht en eer, en zooals de soci
aal-democraten hun woord hielden, zouden ze
ook trouw blijven aan den eenmaal afgelegden
eed van trouw.
„Ernst of scherts is men geneigd te vra
gen.
De demagogie komt gomakkelijker binnen,
wanneer de politiek voor portier speelt. Voor
de massa is de Staat een „boek met zeven ze
gelen daardoor gelukt het lieden die doorgaan
voor vakkundig in de politiek, de massa te im-
'poueeren en bij den neus te nemen; politieke
papen, politieke kwakzalvers mochten ze wel
heeten.
Honderd jaren geleden reeds heeft Godwin
in zijn „enquiry into the principles of politi
cal justice* gewaarschuwd voor de demagogie
opmerkelijk zijn diens beschouwingen over de
vrije maatschappij te dien opzichte
„De demagoog zou daarin geen gelegenheid
vinden om de massa tot een blind werktuig te
maken van zijn plannen. De menscheu in zulk
een toestand van de maatschappij zouden hun
geluk begrijpen en lief hebben. De ware oor
zaak van de misleiding door bedriegers, waar
van de massa zoo vaak het offer wordt, was
het mysterieuze en ingewikkelde stelsel van
onze sociale inrichting. Maar eenmaal de kwak
zalverij der regeering vernietigd, zal het ge.
wone menschelijk verstand de lage kunstgro
epen der staatsgoochelaars verfoeien, waarmee
^deze het op een dwaalspoor zoekt te voeren.*
StEEKER COURANT
A
i-
w.aBsiw
rarsss
u
to
0,
