VOOR «EK ES 018TRBKB8.
„HEKSENGOUD.”
ïlfflWS- EK IffllMTBLlD
Bijgeloof.
Woensdag 27 Juni 1900.
STO..51.
Een nieuw Stadsgedeelte.
55e Jaargang.
L
Uitgevers: POUWELS FALKENA, tegenover’tTramstation Sneek.
FEUILLETON.
>t
den aanleg van m
BOUWTERREIN
k TE
Schaal 1 a 1000.
n
Dit blad verschijnt WOENSDAGS en ZATERDAGS.
ABONNEMENTSPRIJS voor Sneek f 0,40 per 3 maanden,
franco per post f 0,50.
Abonnementen worden te allen tijde aangenomen.
Gelegen aan de Stationswegen en het Stationsplein;
Kadastraal bekend Gemeente Sneek, Sectie A. No. 1499.
I-
kt
in
In de tweede helft der 17de eeuw zag een
boekwerk het licht, dat veel gerucht maakte.
Het was getiteld>De Betooverde wereld,en
geschreven door Balthazar Bekker. In genoemd
geschrift trok de schrijver geducht te velde
tegen alle geloof aan hekserij, spokerij, waar
zeggerij) sterrenwichelarij, enz., welk geloof in
die dagen nog zeer verbreid was.
Of 't nu al over is Niemand onzer zal het
beweren. Telkens komen de bladen met staal
tjes, ongeloofelijke staaltjes van bijgeloof, hek
serij, enz. voor den dag. En de goede vrind
Emmius, die op eigen kosten een boekje uitgaf,
waarin hij de Boerengeneraals allen gehypno
tiseerd noemt door een Engelsch-gezinden >wils-
verkrachter,* schijnt zelf ook nog behekst of
zooietste zijn. Velen, die zijn geschrijf uit nieuws
gierigheden lezen, zullen misschien nog wel
wat ergers van den man denken en mompelen
Hm, rijp voor Fr
De Dagbladen geven doorgaans staaltjes
Wij bieden hierbij onzen lezers eene schets
aan van het aan te leggen bouwterrein aan
de Stationswegen alhier.
Gevoeglijk konden wij boven ons opstel
schrijven: »Beter laat, dan nooitWij zien
thans immers iets geschieden, wat reeds lang
behoorde te hebben plaats gehad, namelijk:
het uitbreiden van de bebouwde kom onzer
Gemeente, volgens een van te voren vastge
steld plan; maken wij toch eene wandeling om
de stad, dan komt onwillekeurig een gevoel
van ergenis over ons, naar aanleiding van de
ongelukkige wijze waarop tot nog toe de be
bouwing van het stadsgedeelte, buiten de
grachten, heeft plaats gehad; wij achten het
daarom gelukkig dat een der schoonst gele
gen terreinen voor dergelijk lot zal gespaard
blijven en op eene meer waardige wijze in
exploitatie gebracht worden.
Zooals uit de schets blijkt zal de sloot langs
de stationswegen worden gedempt en aange
zien dit gedeelte niet zal worden bebouwd,
doch aangelegd tot voortuinen van de te bou
wen panden, zoo zijn wij verzekerd dat de
46
«Ja, gij hebt iedereen belogen,* zei Edith met innige
verachting, «wilt gij mij nu ook nog voorliegen Kijk
mij eens goed aan, en waag ’t dan te zeggenik ben
onschuldig
«Waartoe zou ’t dienen? Gij zoudt mij toch niet
gelooven
«Neen
«Onthouden wij ons dus aan wederzijdsche verklarin
gen. Wat ik deed of niet deed, dat kunt gij niet be
grijpen, dat begrijpt trouwens niemand, die zelf nog
nooit schipbreuk geleden heeft en nu de reddende plank
bereikt, waaraan reeds een ander zich vastklemt. Twee
kan zij niet dragen, en nu geldt het: hij of ik! ’t Is
noodweer in den strijd om het bestaan.*
Edith begreep hem inderdaad niet. «Noodweer?* her
haalde zij bijna werktuigelijk.
«Wel jaIk stond toenmaals ook voor de revolver,
en als die redding er niet geweest was, dan had
ik losgedrukt. Hij, mijn chef, had een gewaagde beurs
speculatie ondernomen op mijn aandrang, want ik-zelf
had er ook deel in, en een procuratiehouder met een
paar duizend mark inkomen staat men geen zaken toe,
die in de honderdduizenden loopen, zonder hem te
Roman van E. WERNER,
Schrijfster van «Aan het Altaar*, «Fata Morgana*,
«De Alpenfee* enz.
wantrouwen. Ik had Raimars naam en crediet noodig
om het mijne te dekkengelukte de zaak, dan was ik
bezitter van een vermogen en zou ’t zijne verdubbeld
zijn.*
«Maar de berekening faalde ik weet ’t!«
«Zij scheen althans te falen. Ik zag het trouwens
vooruit dat er een schok komen zou, komen moest,
want de oorlog die hem bracht, hing reeds in de lucht,
maar Raimar maakte zich te gauw ongerust en trok
zich terug. Hij had trouwens ook geen aard om eens
flink iets te wagen, en hij met zijn vermogen kon het
verlies ook wel te boven komen. Ik was verloren als
ik het verschil niet kon aanzuiveren, en ’t kwam er
toch slechts op aan, de eerstvolgende weken door te
komen. Ik was nauwelijks dertig jaar; ik had groote
plannen voor de toekomst en voelde de kracht in mij
en daarom smeet ik de revolver weg en greep de red
ding aan, waar ik haar vond.*
«En vervolgens?* vroeg Edith, zóo zacht alsof zij bang
was voor ’t geluid harer eigen stem.
«Vervolgens kwam de ontdekking en daarmee de ca
tastrophe. Raimar, reeds tot het uiterste overspannen
door zijne verliezen, door de laatste gebeurtenissen,
raakte’t hoofd kwijten deed den bekenden wanhopigen
stap. Onmiddellijk daarop volgde de rijzing waarop
ik gerekend had en veranderde het verlies in winst.
Slechts drie weken later, en men zou alles in orde ge
vonden hebben, alles zou aangezuiverd geweest zijn,
’t was een noodlot
Hij sprak op zeldzaam doffen toon, bijna zonder
eenige aandoening, alsof hjj de geschiedenis van een
ander vertelde, en toch lag er iets in als de naklank
van een wanhopig oogenblik, iets dat verried, dat de
man niet zonder strijd gevallen was. Thans echter
richtte hij zich op, alsof ’t nu ook genoeg was met die
kaar; met een paar stappen stond hij naast haar en
pakte haar bij den arm.
«Ik verlang nog een woord van u te hoorenTerg
mjj niet, want
Edith rukte zich niet los, maar er kwam inderdaad
een woord over hare lippen, ook maar een enkel:
«Dief!”
Ronald tuimelde achteruit, zijn gezicht werd vaal
bleek, geen geluid kwam meer over zijne lippen,
maar in den laatsten blik dien hij op pijn vroegere
verloofde wierp, lag toch iets wat haar deed sidderen.
Dat was niet enkel eene bedreiging, dat was een
doodvonnis
Hij had zich verwijderd zonder zich nog eenmaal
om te keeren, en thans, nu zij wist dat zij alleen was,
zakte Edith in elkaar met een kreet waarin de wan
hoop zich mengde met den triomf der verlossing
«Vrij! Vrij! Maar, o mijn God, tot welken prijs!*
Het begin van het eindeZóo had Marlow de rechts
zaak genoemd, maar het einde kwam veel sneller als
hij en allen vermoedden. Wel is waar werd het uiter
ste beproefd, om te redden wat nog te redden was;
Ronald hield woord: hij streed als een wanhopige tegen
het thans van alle kanten losbrekende onheil. Alle
hulpbronnen waarover hij beschikken kon werden
aangesproken; wat hij nog aan macht en invloed be
zat werd ingespannen, en als de groote industrieele
ondernemingen, die hij in "t leven geroepen had, steun
in zichzelf hadden gehad, hij zou ze ondanks alles
gered hebben. Maar Raimar had niet te vergeefs de
wereld toegeroepen: let op de andere scheppingen
van den ongeluk aanbrengenden manzij dragen alle
ADVERTENTIëN 4, cent per regel. Bij abonnement van 500
regels 3 cent en van 1000 regels 21/, cent. Groote letters naar
plaatsruimte.
X. SNEEK.
zelfpijniging.
«En ga nu heen en klaag mij aan! Maar houd je-zelf
ook voor, dat je mijn verloofde geweest zijt, dat je in
mijne armen gelegen, mijne kussen gevoeld hebt
vergeet dat niet!»
Edith huiverde onder dien spot«Ik zal niet spreken,
dat weet gij,«antwoordde zij«Ik niet dat’s uw zaak.*
«Ik stoof Ronald op. «Hebt ge uw verstand ver
loren
«Gij hebt een onschuldige man in den dood gejaagd,
gij hebt de toekomst van zijn zoon vernietigd, en thans
smijt die zoon u van uw hoogte af. Voelt gij dan niet
de hand der Nemesis?*
«Nemesis?* Hij trok verachtelijk de schouders op.
«Ja, dat’s waar, gij gelooft nog aan dergelijke dingen,
ik ben daar lang over heen. Raimar heeft werke
lijk zijn hoogste troef uitgespeeld toen hij u tot zijn ver
trouwde maakte en ik ben mat gezet door u-beiden. Maar
zoek niet naar ’t een of ander bewijsdat bestaat niet.*
«Ik weet ’t alleen uwe bekentenis kan ’t bewijzen.*
Ronald sloeg een langen, zonderlingen blik op haar.
«Acht gij mij in ernst tot zoo’n romantische dwaas
heid in staat? Men kan tot zelfmoord overgaan als
alles verloren is, maar dat kan men niet doen. En ik
geef mij nog niet verloren! Vallen! bah! Ik
zal tot mijn laatsten bloeddruppel strijden voor wat
het mijne iseen wanhopige waagt alles.*
Hij maakte eene beweging om heen te gaan, maar
bleef plotseling staan.
«Vaarwel!*
Edith verroerde zich niet.
«Hoort gij niet, Edith Ik verlang nog een vaarwel
van u al zou ik ’t met geweld moeten afpersen
Zij volhardde in haar zwijgen, maar week langzaam
nog verder achteruit. Ronald drukte de tanden op el-
XX^
Stationswegen na de bebouwing een ruim en
vroolijk aanzien zullen aanbiedende tusschen-
straten, welke worden aangelegd op eene
breedte van tien meter, dus geheel volgens de
eischen voor lucht, licht, en gemakkelijk ver
keer, zullen een niet minder aangenamen in
druk maken.
Volgens onze meening zullen dan ook de
aldaar te bouwen huizen door hunne ligging
en meer moderne inrichting, gemakkelijk de
concurrentie kunnen aanbinden met de panden
in de oude staddaar de bewoning niet alleen
behoeft af te hangen van ’t gebrek aan beschik
bare woningen doch ook kan steunen op de
minder confortable inrichting der bestaande
huizen.
Naar wij vernemen is door den ondernemen-
den aannemer van den aanleg der straten enz.,
den heer Kloosterman, reeds een gedeelte van
’t terrein aangekocht met het doel daarop on
middellijk na voltooiing der straten een 24-tal
huizen te bouwen en wordt er reeds over meer
dere perceelen onderhandeld, waaruit men mag
afleiden dat deze uitbreiding werkelijk aan eene
behoefte voldoet.
Wij wenschen den ondernemenden man die
’t initiatief nam tot deze exploitatie van harte
toe dat zij hem goede vruchten moge opleve
ren, daar hij dit werkelijk aan onze stad verdient.
Brugje.
Sloot.
Straat.
Trottoir.-
Straat.
Stoot.
S' Buiten-Sociëteit
«de Harmonie.”
-- Trottoir. straat:m_
-Trottoir?
Xgteap.
x -Trottoir;
Trottoir, -
I
C9
r
L
r
CO
c/3
O
cU
■4-*
C/3
li-
ie
MEEKER COURANT.
gWkwv 77,-7-
8
8
