t)
VOOR SHER ES O1STREKES.
JJo irotsch
HIBCWS- EU JMERTEST1EBL1I)
Overzicht.
Meisje.
ITo. 65.
55e Jaargang-,
Officieele Advertentien.
Woensdag 15 Augustus 1600.
Uitgevers: POUWELS FALKENA, tegenover’tTramstation Sneek.
FEUILLETON.
BEKENDMAKING.
4.
5.
7.
8.
9.
Kaden
en
10.
11.
Dit blad verschijnt WOENSDAGS en ZATERDAGS.
ABONNEMENTSPRIJS voor Sneek f 0,40 per 3 maanden,
franco per post f 0,50.
Abonnementen worden te allen tijde aangenomen.
1.
2.
3.
De Burgemeester der gemeente Sneek maakt be
kend, dat de Commissaris der Koningin in deze Pro
vincie, op Donderdag, 16 Augustus e.k., deze gemeente
zal bezoeken;
dat alsdan ’s namiddags te half drie uren, aan Rijks-
ambtenaren en verdere ingezetenen gelegenheid zal
worden gegeven Zijnhoogedelgestrenge te spreken
dat Woensdag, 15 Augustus d. t. v. ten Raadhuize
de audientielijst ter teekening zal liggen.
Sneek, den 14 Augustus 1900.
De Burgemeester voornoemd,
ALMA.
van betaalde belasting voor het gebruik van ge
meentegrond.
12. Uitbetaling uit den post van onvoorziene uit
gaven.
13. Begrooting der Algemeene Armvoogdij voor 1901.
VERGADERING van den Gemeente
raad van Sneek, op Donderdag den IGen
Augustus 1900, des namiddags ten 61/, uur.
Punten van behandeling
Resumtie der Notulen.
Mededeeling van ingekomen stukken enz.
Vaststelling eener Instructie voorden Directeur-
Boekhouder der gemeentelijke Gasfabriek.
Alsvoren van voorwaarden, waarop sollicitanten
zullen worden opgeroepen ter definitieve voor
ziening in de vacature Directeur-Boekhouder
der gemeentelijke Gasfabriek.
Adres van H. Zeilmaker Wz., gemeente-ont-
vanger, houdende verzoek om eervol ontslag,
met 1 Januari e. k.
Adressen van Th. Kloosterman te Sneek en
W. K. Bakker te Lemmer, inzake afgraving van
gedeelten Bolwerk.
Adres van Mr. P. O. Andreae, om nevenbetrek
kingen a/d H. B. Scholen te Leeuwarden en
Heerenveen te mogen vervullen.
Voorloopige vaststelling der gemeente-rekening,
dienst 1899.
Vaststelling- V erordening-Wateren,
Wallen.
Adres F. H. Eijdman, inzake aanvoer van duin
water.
Alsvoren van Th. Kloosterman, om teruggave
10
»Is ’t waar? Is ’t werkelijk waar, Otto?* jubelde
Julie en sloeg als een verloste de armen om den hals
van haar echtgenoot. Hij streek teeder over haar
donker haar en hare zachte wangen.
«Zottinnetje! Dit antwoord hadt ge mij immers al
lang kunnen geven als ik mij eene aardigheid over
uwe goede mama veroorloofde. Maar ik zal 't nooit
weer doen, mijn kind!* zei hij teeder.
De kleine Eda wilde absoluut aan papa een groote
aardbezie laten zien, die zij gevonden had, en trok
tante meê naar de verzoeningsbank.
Olga lachte toen zij beiden zoo dicht tegen elkaar
gedrukt zag en riep vroolijk: «Ziet ge nu wel, Julie,
nu is Otto bijzonder lief voor je, omdat je een beetje
kracht en vastberadenheid aan den dag hebt gelegd.
Ik heb haar namelijk naar mijne krachten tot door
zetten aangespoord, waarde zwager. Maar ik ben toch
hartelijk blij dat ge weer goed met elkaar zijt
en nu, nu weet ik ook wat ik doeO
Zij stak de armen in de lucht, als wilde zij de
wedergevonden vrijheid begroeten, liep vervolgens
overmoedig met Eda bij een heuveltje neêr en wierp
zich naast de kleine op den boschgrond neder.
«Waarom zijt ge zoo vroolijk, tante Olga?* vroeg
het kind.
«Dat hoop ik te doen, juffrouw antwoordde Kop
pel diep beleedigd.
«Olga
Als een dreigement klonk die naam van de lippen
harer moeder, die opgestaan was en het jonge meisje
beval, haar te volgen.
Op den eenzamen wandelweg achter het hotel,
waarop slechts van den eenen kant nog wat schemerlicht
viel, terwijl aan den anderen zich het donkere bosch
verhief, greep de verontwaardigde mama haar doch
ter bij ’t gewricht der hand en vroeg zij bevende van
toorn
«Wat moet die houding beteekenen?*
«Zij moet mijnheer Koppel bewijzen, dat ik er geen
deel aan had toen u hem den dolk op het hart zette
om hem te dwingen zich met mij te verloven.*
«DwaasheidIk heb hem gezegd, dat hij je goeden
naam erg had aangetast en hij was fatsoenlijk genoeg,
mij verder elk verwijtend woord af te snijden, door
aanzoek te doen om je hand. Ik gaf mijne toestem
ming, en je zult je morgen wegens je snibbig ant
woord bij hem verontschuldigen en een anderen toon
aanslaan. Ik zou wel eens willen weten, waarop je
nog zoudt willen wachten? Een vermogend man, die
je een onbezorgd leven kan aanbieden, die je grillen
over ’t hoofd ziet en in plaats van dankbaar te
wezen
«Maar ik mag hem niet, mama!*
«Dat zal wel komen. Dat komt in’t huwelijk. Wat
hebt ge mij van morgen voor dwaasheden verteld, dat
Julie ongelukkig en haar man tot trouwen met haar
geprest geworden wasKijk die beiden dan toch
eens aanStraalt het wederzijdsch geluk hen de oogen
niet uit En als ik een beetje meehielp om hen tot
elkaar te brengen, was dat dan niet heel verstandig
voorgrond schuiven Hij gaat zijn eigen gang,
een paar kleineren zullen mokken, een paar an
deren, (Duitschland en Frankrijk) uit welbe
grepen eigen belang den sterke volgen.
Ook wat de gezanten-quaestie betreft, gaat
Rusland zijn eigen weg. Op het telegram van
zijn gezant De Giers, waarin deze mededeelde
dat de Chineesche regeering er bij de gezanten
op aandrong, onder militair geleide naar Tient
sin te vertrekken, heeft de Czaar zijn vertegen
woordiger verlof gegeven Peking te verlaten
en zich naar Tientsin te begeven, in gezelschap
van den geheelen staf der legatie en de Rus
sische beschermingstroepen, doch slechts op
voorwaarde, dat de Chineesche regeering en de
Keizer de meest volledige waarborgen geven,
dat de reis zonder eenig gevaar is. Tegelijker
tijd wordt den gezant verzocht de Chineesche
regeering en den Keizer te wijzen op de zware
verantwoordelijkheid, die zij dragen, als een der
personen, reizende met den Russischen gezant
naar Tientsin, op de geringste wijze ook maar
geweld wordt aangedaan.
Nu moet de slimme Chinees kleur bekennen.
Kan de gezant niet vertrekken, dan is blijkbaar
de Chineesche regeering geen baas meer in
eigen huis en is ’t de plicht der mogendheden,
aan de anarchie zoo spoedig mogelijk een ein
de te maken. Waarborgt zij den gezant een
veilige reis, dan keert deze, en waarschijnlijk
met hem zijne collega’s, Peking den rug toe en
verdwijnen er met hen de kostbare gijzelaars
waarmee Chinaman hoog spel kan spelen.
Rusland gaat dus zijn eigen gang.
Zal Frankrijk nu bang worden voor Engeland
en bij Shanghai een tweede Fashoda-echec lei
den Vogens den Franschen consul zullen in
deze week 3000 Franschen uit Annam te Shang
hai aan wal worden gezet. En dit brengt de
Engelsche pers weer geheel van de wijs. De
«Globe* gebruikt zelfs ’t woord «paramount*
weder, en wil er mee zeggen, dat alleen En
geland de zaak in de Yangtse mag opknappen
als grootste belanghebbende en als Engeland
’t niet afkan, zal ’t anderen wel te hulp roe
pen. Zou ook de Engelsche regeering begin
nen te dreigen en Frankrijk bang worden en
terug trekken als in Zuid-Egypte bij Fashoda
Of zou ’t gesterkt door Rusland, Fashoda wil
len wreken
De tijd zal ’t leeren, en kan heel wat ver
andering brengen in den toestand.
ADVERTENTIëN 4 cent per regel. Bij abonnement van 500
regels 3 cent en van 1000 regels 27, cent. Groote letters naar
plaatsruimte.
«Julie hield veel van hem. Maar ik ik ben nu
eenmaal niet als Julie, en mijnheer Koppel is mij
onverschillig, ik kan hem niet uitstaan.*
«En toch zult gij hem nemen, hoort ge! Wie van zijn
ouders afhankelijk is, heeft zich naar hun wil te schik
ken. Ik ga heden nog aan je papa schrijven dat hij
je eens een ernstig woordje hooren laat. Hij moet zich
inspannen ter wille van jou; hij kan ook verlangen dat
je hem zijn taak verlicht als de mogelijkheid daartoe
je wordt aangeboden. Gij zijt anders toch zoo trotsch.
Waarom zie je dan niet in, dat je je ouders eindelijk
de zorg over jou dient af te nemen. Je vader en ik
zouden toch ook graag iets willen overhouden voor
onzen ouden dag. En dat kunnen wij niet, zoolang
wij eene dochter in huis hebben die men in de we
reld brengen moet.*
Een antwoord trilde op Olga’s lippen. Maar zij sprak
’t niet uitzij liet slechts heel ernstig en treurig het
hoofd hangen. Haar moeder hield zich overtuigd dat
zij de overwinning behaald had en wenschte haar op
wat zachteren toon goeden nacht.
Lang nog zat het jonge meisje in ’t halfdonker en keek
omhoog naar de witte wolken, die de maan met een
lichtglans omzoomde en naar de helder verlichte rots
keten, die boven de donkere denneboomen uitstak.
Het bosch ruischte zacht. Men hoorde dengelijkma-
tigen golfslag van de bergbeek. Zij had een gevoel
als zou ze graag wegloopen, onverschillig waar naar
toe; slechts voort, de wijde wereld in, om eigen
krachten te beproeven en in moedigen strijd de vrij
heid te veroveren, die haar even noodzakelijk toescheen
als levenslucht. Maar zij was als ’t ware gebon
den, met zware ketenen vastgesmeed door hare op
voeding, hare verwendheid en onbekendheid met de
wereldEn zij bezat niets, hoegenaamd nietsniet
Zij drukte het lieve schepseltje tegen zich aan,
beurde het in de hoogte en kuste ’t daarna recht hartelijk.
«Omdat ik mijn kleine schat terug heb en omdat
je papa er is en je mama weer lacht En in stilte
voegde zij er bij«en omdat ik nu niet met mijnheer
Koppel behoef te trouwen en weêr erg ongemanierd
tegen hem wezen mag!*
Albert Koppel trok een erg verlegen gezicht toen
Olga hem dien avond met haar vroegere ongetemde
wildheid tegemoet kwam. Zij had hem gedurende de
namiddaguren ontweken en erg teleurgesteld vroeg hij
«Waar hebt gij dan toch gezeten, juffrouw? Ik heb
op alle boschpaden naar u gezocht.*
«O, ik speel verstoppertje. Gij weet immers dat
kevers en vlinders en dergelijke weerlooze schepsels
zich bij de kleur hunner omgeving ophouden, om niet
opgemerkt te worden. Zoo doe ik ook!* Zij wees op
haar groene japon. «Die kan men in ’t bosch niet zien.
Gij komt echter bijzonder uit in uw wit flanellen
costuum.*
«Gij hebt u dus opzettelijk voor mij verborgen ge
houden
•Natuurlijk! Ik ben immers zoo graag alleen
zeide zij met nu juist niet vleiende openhartigheid.
Na het avondeten, dat op de warande gebruikt werd,
kwam de maan op en wierp haar lange zilveren stra
len over het kleine meer.
«Wij zullen eens een beetje in het roeibootje rond
drijven, juffrouw,* zei Koppel. «Uw lieve mama heeft
reeds haar toestemming gegeven.* Hij kwam naar
Olga toe en bood haar den arm aan.
»U spreekt in ’t meervoud, zooals de koningen doen.
Gij wilt varen. En wie nog meer? Ga dan toch
varen Amuseer u goed
daar de Russen bezig houden. De andere
mogendheden zouden intusschen naar Peking
oprukken en Engeland zou onderwijl het
gebied van den Yangtse-kiang voor zich zelf
inpalmendaarvoor had ’t troepen genoeg en
kon de vloot flink medewerken.
De Engelsche pers juichte reeds, maar
te vroeg. De inval der Chineezen doet de Rus
sen juichen, want er is reden ontstaan, om
oorlog te voeren. De Siberische spoorlijn over
het Baikal-meer nadert hare voltooiing en
Rusland zal gereed zijn om krachtig toe te
slaan. Het zal troepen vervoeren over land en
over zee. Uit de zwarte zee-havens zullen
25,000 man per maand verscheept worden,
waartoe zeer vele Russische en andere booten
zijn gecharterd. Zoo zullen 125.000 man ver
zonden worden. Verder zullen troepen gezon
den worden, die langs den Amoer en in Mant-
schoerije de geheele noordgrens van China in
sluiten en in September zullen 400.000 Russen
China bedreigen, zooals somtpige Russophilen
hopen. Het blad »Svet« merkt op Thans is de
eindregeling aan de beurt, wie der twee rassen
overheerschen zal, het Slavische of het Mon-
goolsche? Christus of Boeddha? De overwin
ning van de Christelijke beschaving of het
Aziatisch barbarisme Niets kon ons beter van
dienst geweest zijn dan de aanval der Chineezen
op de Amoer-lijn. Wij bezitten thans de «carte
blanche,* die ons ontbrak en kunnen voortgaan
met onze expantie-politiek, onafhankelijk van
de Westersche mogendheden, speciaal van die
eene groote Westelijke en Oostelijke mogend
heid {Engeland), die tot nu toe ons agressief
optreden in Azië verlamd heeft, doch wier
tegenstand tijdelijk gebroken is door den Zuid-
Afrikaanschen oorlog.*
Na het juichen van Engeland is de beurt
gekomen aan Rusland, en de officieele Rus
sische pers jubelt over Engeland’s toestand,
Engeland, tot lamheid geslagen tijdens een der
grootste politieke crisissen in de nieuwere ge
schiedenis.
Twee weken geleden wilden Amerika en
Engeland geen Rus als opperbevelhebber er
kennen over de internationale legermacht. Kei
zer Wilhelm is daarna zoo handig geweest, Von
Waldersee als generalissimus te doen erkennen.
Wat kan echter Rusland de eer geven, waar
het de handeling, de daad in zijn macht heeft
Wat hindert den colossus, als de dwergen bij
meerderheid van stemmen een hunner op de
Niemand kan twee heeren dienen, en niet
ieder kan twee groote zaken tegelijk op knap
pen, al is hij nog zoo machtig en beschikt hij
over geld als geen ander. In dit geval ver
keert Engeland.
Het wil zijn de «paramount power* in Z.-
Afrika en verder zoowat over de geheele wereld
veel te zeggen hebben. Dat overheerschen in
Z.-Afrika werd slechts tegengehouden door
een klein volk, te zamen met vrouwen en kin
deren niet zooveel zielen tellende als het op
hen afgezonden leger. En nu reeds 10 mnd.
houdt dat kleine volk dat groote leger bezig,
zeer ten spijt van dat groote, rijke en machtige
Engelsche volk, dat zoovéél heeft op te knap
pen. ZoovéélVooral nu. De zaken in China
zullen niet met een sisser afloopen. Er kunnen
drie dingen daar gebeurenChina wil direct
vredeChina laat door de Boxers behoorlijk
weerstand bieden, of het bereidt zich voor tot
een hardnekkigen wederstand. In het laatste
geval moet er reusachtig veel volk door de
Verbondenen (schijnheilig, ironisch woord af
gezonden worden. In ’t tweede geval moet
snel en overweldigend opgetreden worden en
in ’t eerste geval een ernstige vermaning ge
geven worden. Wie zal in alle drie gevallen
de groote voorman zijn? Niet Engeland, dat
zoo gaarne zou willen en alles doen, om een
ander het voormanschap te ontnemen. Niet
Japan, nog te jong om aanvoerder te zijn. Niet
Amerika, dat te weinig belangen heeft. Ook
niet Duitschland, dat de hegemonie in Europa
gehad heeft, en in Azië nooit had en evenmin
Frankrijk, dat sedert 1870 71 niet weet wat
suprematie is.
Rusland zal het zijn.
Ja, als die *damned Boers» het hoofd eens
in den schoot legden, zoo zoet beloofden te
zijn, dat Engeland bijna al zijn troepen, het
groote prachtige leger naar China verplaatsen
kon. Dan zou Engeland geweldige woorden
bezigen en anderen bang maken. Maar nu
Engeland juichte reeds. Chineesche horden
vielen in ’t Russisch Amoer-gebied en zouden
Novelle van EMMA MERK.
4“
6.
:R COURANT.
