NIEUWS- EJ mmWBLA» Pinksteren. JOSEPHINE. VOOR WEK ES (liKTKEKES. j w 62e Jaargang. Zaterdag 18 Mei 1807. No. 40. -f 1 I Uitgever: B. FALKENA Mzn., Singel, Sneek. Feuilleton. 1 lichaam heeft natuurlijke, reine verfrissching t n a Dit blad verschijnt WOENSDAGS en ZATERDAGS. ABONNEMENTSPRIJS voor Sneek f 0,40 per 3 maanden, franco per post f0,50. Abonnementen worden te allen tijde aangenomen. r s t t .t e e :s b n g 1-, n i. n LJ P 3 a e - j jl. a HOOFDSTUK VIII. 15). (Vervolg). Norman had besloten nu de eerste stappen op eigen verantwoordelijkheid te doen, eensdeels om geen tijd te laten verloren gaan, anderdeels omdac hij meende op die wijze zijn belofte aan Wally op de beste wijze te kunnen vervullen. In weinige minuten had hij zijn plan gereed. Hij riep een vigelante aan en liet zich naar den schouw burg brengen. In het kantoor van den directeur ge komen, vond hij daar slechts een schrijver. Norman maakte zich niet bekend als politie-beambte, maar deed zich voor als een vereerder van den kunstenaar Victor Garey, die in alle stilte een aangename verrassing voor den beroemden tooneelspeler voorbereidde. De mede- deeling, die hij op zijn navraag ontving, bevatte zoo meende hij een onverwachte, nieuwe aanwijzing van Garey’s misdaad, want na eenig zoeken in een aantee- kenboekje antwoordde de schrijver eenigszins norsch »Sedert den vijfden October woont mijnheer Garey in de Klokstraat no. 12, eerste verdieping, bij den kleer maker Rospott.< In den avond van den 4en October was de moord gepleegd en de moordenaar kon zeer goed redenen ge had hebben, waarom hij onmiddellijk na de daad van woning veranderde. Als terloops en op onverschilligen toon vroeg Norman waar mijnheer Garey vroeger ge maal in zijn leven kwam Norman nu tot de ervaring, dateene aaneenschakeling van onaantastbare schuldaan- wijzingen niets is daneen nietig spinneweb, zoodra de verdachte ontkent of zijn persoonlijkheid aan de verden king allen grond ontneemt. Juist diezelfde brieven, welke Norman te voren gehouden had voor onweerleg bare bewijzen van Garey’s misdaad, kwamen hem nu voor als getuigen voor zijn onschuld. Het karakter, dat zich in Garey openbaarde, kwam wel overeen met den indruk, dien Norman in den avond van denöden October van den acteur ontvangen had. Ben ijdel, met zichzelf ingenomen komediant, die, bedwelmd door de gemak kelijk verworven gunst der vrouwen, zich een halfgod waant, een gewetenlooze Don Juan, die steeds mooie woorden gereed heeft om den tegenstand van schoone vrouwen te overwinnen een zwetser, een lafaard zoo’n man moest Garey volgens den inhoud zijner brie ven zijn. Maar een moordenaar Neen, neen I riep telkens een stem in Norman’s binnenste, zoo luid, dat hij op het punt stond den koetsier bevel te geven naar den schouwburg terug te keeren, ten einde zijn bevel aan den politie-agent te kunnen intrekken. Doch juist hield de vigelante stil voor het huis, waar mevrouw Novorka moest wonen. Ofschoon Norman niet hoopte veel belangrijks te zullen vernemen, besloot hij toch de twee trappen te beklimmen en de dame te on dervragen, alvorens verdere stappen tegen Garey te ondernemen. Een jeugdig dienstmeisje opende de deur; en op zijn vraag antwoordde zij, »dat mevrouw was uitgegaan, maar als hij soms de juffrouw wilde spreken, kon hij binnenkomen; die bestuurde toch alles.« «Wie is de juffrouw?» vroeg Norman. »Is zij een dochter van mevrouw Novorka Wordt vervolgd.) Ja, ’t is waar, voor hem, die steeds vlak land en water ziet, is het indrukwekkend, die hooge bergen te zien, of zelfs maar de mooie heuvels van Gelderland en Limburg. Doch vergeet uw eigen land niet; begrijp het schoone, het poëtisch schoone van uw eigen waterland. Of is dat niet schoon en vol poëzie? Ge vaart in uw scheepje in het bruine water, dat ongeveer even hoog staat als het aangrenzende land. Die donkere tint van het water, waartegen de groene oevers en de waterplanten zoo mooi afsteken. De groene oevers zijn geen oevers. Ge weet niet waar ’t land begint en ’t water ophoudt. Er is geen eigenlijke afschei ding en deze wordt nog geheel verborgen door een doorgaan den plantengroei. En bo ven u ziet ge de Nederlandsche lucht, en als ge u verheft om over het groen heen te kun nen zien, is het uitzicht naar alle zijden onbe grensd. Nu weer zijt ge op een ruime water vlakte, dan weer vernauwt deze zich en wordt een vaart of sloot, die zich aanstonds weer verwijdt tot een bekoorlijken poel. Bekoorlijk, omdat alles zoo bijeen behoort, het groene land met de talrijke kleurschakeeringen en het bruine water, die zich zoo innig met el kaar verbinden, dat men niet weet, waar land, waar water is. Komt, laten we wat meer, veel meer dan we tot nu toe deden, ons mooie Friesche water land bezoeken en daar onschuldig droomen tusschen het groen en op het frissche water. Het genot, dat veraf ligt, is ons vaak ont zegd omdat de tijd of het geld ontbreken; laten we dan nemen het genot, het echte natuurge not, dat onder ons bereik ligt en niet steeds denken, dat het veraf gelegene altijd mooier is, alleen omdat het veraf ligt. Nu het reizen, vooral het pleizierreizen, steeds grooter omvang krijgt, is het geen won der dat vooral van de Pinksterdagen geprofi teerd wordt. Zijn Kerstmis en Paschen meer de dagen voor bezoeken aan familie en vrien den, Pinksteren is de tijd, om er op uit te gaan. Laat dat niet zijn, zooals het voor zoo- velen is, alleen uitgaan om een groote stad te zien en verder van koffiehuis-genot te pro- fiteeren. Laten we gaan naar de natuur, die zich getooid heeft als een bekoorlijke bruid, bereid om u te ontvangen. Dat geeft natuur genot, dat brengt u-zelf voor eenigen tijd uit de beslommeringen van onnatuurlijke drukte, van woelig stadsbeweeg, dat brengt verfris- sching aan uwen geest. En deze, zoowel als Bewerkt door AMO. Adverteeren. Onlangs werd op de vergadering eener Britsche ven nootschap die groote winsten maakt, omdat ze, door verstandig en aanhoudend adverteeren, aandacht ves tigt op het werkelijk zeer goede artikel, dat ze levert door een aandeelhouder de vraag geopperd, of er niet te veel besteed werd aan adverteeren. Hierop zei de directeurIn de voorste rij van alle teleurgestelde lieden staan zij, die een beetje geadver teerd hebben. Zij. die voor korten tijd adverteeren, om te zien wat het zal opleveren, doen mij denken aan den Indiaan, die, toen hij vernomen had hoe heerlijk het was op een veeren bed te rusten, een paar veer tjes legde tusschen de koude rots en zijn eigen bib berend lichaam. Den volgenden morgen gaf hij lucht aan zijn teleurstelling door te zeggen«Het veeren bed van blanken man vervloekt bedrog is.« Een paar veertjes helpen niet. w oond had; de schrijver antwoordde daarop»In de Keizer Josephstraat bij de weduwe van den muziekdi recteur Stephan Novorka.» Norman vertrok; op de trap ontmoette hij een schouw- burg-bediende, die hem beleefd groette. «De repetitie is vandaag zeker nogal gewichtig, dat de directeur en de onder-directeur allebei niet in hun kantoor te vinden zijn,« vroeg Norman. «Wij hebben vandaag de eerste groote repetitie van een nieuw stuk; in de eerste drie uren zal u den di recteur wel niet te spreken kunnen krijgen,* luidde het beleefde antwoord. »Drie uren, zegt ge Dat is langIk beklaag die arme tooneelspelers. Zijn er mooie rollen voor de eerste acteurs »Dat zou ik meenenMejuffrouw Heinau heeft de hoofdrol en mijnheer Garey hè, u zal verbaasd staan als u hem in dit stuk ziet. Een man, die uit jaloersch- heid zijn vrouw wil vermoorden Bij de lees-repetitie was hij reeds zoo natuurlijk, dat de directeur wegens dat tooneel reeds op vijftig voorstellingen van dit stuk rekent.* «Nu, dat moet ik zien, ik verlang reeds naar de eerste voorstelling. En denkt ge, dat mijnheer Garey hier ook nog drie uren blijft »0p zijn minst ja 1 Onze regisseur laat zoo’n eerste groote repetitie gewoonlijk tot in den namiddag voort duren.* Norman knikte den man vriendelijk ten afscheid toe en verliet het gebouw. Buiten gekomen wenkte hij den politie-agent, die daar op post stond, en vroeg »Ken je mij «Jawel mijnheer!* «Ben je goed bekend met de uitgangen van dezen schouwburg «Jawel, mijnheer «Hoeveel uitgangen worden over dag gebruikt «Alleen de groote deur hier.* «Dus moeten de tooneelspelers, die nu repetitie heb ben, noodzakelijk hier voorbij gaan?* «Er is geen andere deur open.* «Ik vertrouw op deze inlichtingen, die op dit oogen- blik van veel belang zijn. Nog iets ken je den too neelspeler Garey De politieagent glimlachte even en antwoordde «Wie zou dien grooten kunstenaar niet kennen «Goed Dan moet je dien grooten kunstenaar gevan gen nemen, als hij den schouwburg verlaat, voordat ik hier teruggekeerd ben. Dat doe je op bevel van mij en op mijn verantwoordelijkheid. Je blijft mij verant woording schuldig, als hij door een andere deur mocht ontsnappen.* De politie-agent, die in zijn vrije avonden blijkbaar veel den schouwburg bezocht en Garey hoog scheen te eeren, stond stom van verbazing. Norman keek op zijn horloge, wenkte den koetsier en gaf hem onder het instappen bevel in snellen draf naar het opgegeven adres van mevrouw de weduwe Novorka te rjjden. Onderweg las hij de beide brieven van Garey nog eens over, doch nu met meer aandacht en kalmte dan te voren. Bij deze tweede lezing werd zijn zelfvertrouwen echter aanmerkelijk geschokt. Wel was zijn kleeding dezelfde als van den vluchtenden moordenaar, verder had hij ’t briefje van de te houden voorstellingen en repetition, dat op de plek van den moord was gevonden, ook werd in een van die brieven de plek voorgeslagen, om er eene ontmoeting met de vermoorde dame te hebben altemaal aanwijzingen, die een ervaren criminalist zouden doen denken, dat hij den moordenaar gevonden had. Doch voor de eerste zien; de eik en nog enkele andere woudreuzen zijn niet van de haastigsten, maar ziet den kastanje, die reeds voor eenige dagen tusschen zijn dichten groenen tooi de talrijke bloemtuiltjes ver toonde. Is Paschen de pasgeborene, die nog maar pas het leven aanschouwt en waarvoor men vreest, Pinksteren is de krachtige frissche jon geling, die opkomt met overmoedige kracht, die zelfbewust den vollen zomer tegemoet gaat, de algeheele mannelijke ontwikkeling. Met Pinksteren is de natuur op z’n schoonst. De plantengroei vertoont niet hier en daar een embryo van leven, zooals met Paschen, maar ze is er en ze ziet er veel heerlijker uit dan in den vollen zomer; ze heeft het bekoor lijke van de jeugdige maagd, het flinke van den jongeling. Is het wonder, dat juist in deze dagen zoo veel pleizierreisjes gemaakt worden? Neen, integendeel, we verwonderen ons, dat nog niet meer geprofiteerd wordt. En dan op de goede manier. Niet uren lang in treinen en op booten zitten om dan enkele oogenblikken ver- afwonende verwanten of kennissen op te zoe ken (ofschoon dat natuurlijk niet af te keuren is), maar gaan naar de natuur, naar de heerlijke velden, naar de bosschen, droomen op het gras tapijt, terwijl het koeltje de bladeren boven uwe hoofden doet ruischen, neerliggen in dolce farniente, denkende aan alles en niets, uwe gedachten onbestemd latende voortgaan, terwijl ge luistert naar het lieflijk en afwisselend gekweel der gevederde zangers. De heuvelen opklimmende en afdalende, hier met gras, daar met bosch bedekt en ginds weer kale plekken vertoonende. Of ook, zooals in ons gewest, kalm zeilende of roeiende van den eenen poel naar den anderen. Och, wat is ons Friesche waterland toch mooi. Ook onze wouden, na tuurlijk! Ook onze bouwstreken. Maar eenig mooi is ons Friesche waterland. Als ze niet zoo ver af woonden, kwamen ze in nog veel grooter aantal, de origineele zonen en dochte- ren van ’t machtige Albion. Doch moet alleen de buitenlander het mooie, het stemmig poë tische van ons waterland begrijpen? Ons land is het land van prachtige tinten, van de mooie zee en van de eigenaardige luchten. Ons land is het aangewezen land voor een schilderschool, zooals zich die in de laatste tientallen jaren weer heeft ontwikkeld. Maar, gij Friezen, zoekt dat schoone niet altijd veraf, als het zoo dichtbij te vinden is. ADVERTENTIëN 4 cent per regel. Bij abonnement van 500 uw 1 noodig. Uw geest! O, Pinksteren is de dag, waarop de geloo- vige Christen herdenkt, dat de Heilige Geest nederdaalde over de Apostelen. Zij, die eerst eenvoudige, onervaren en ongeletterde vis- schers waren, werden met den Geest vervuld, werden daardoor bezield met een nieuwen geest en kregen die geestkracht, waardoor zij konden optrekken om de wereld, die zoo be dorven was, te hervormen. Ook in de natuur is thans weder een nieuwen geest gevaren. Laten we daar allen van pro- fiteeren, opdat ook onze geest vernieuwd, verfrischt worde. Dat is voor ons weldadig en noodig. We zijn steeds zoo zeer met onze gedachten gebonden door de dagelijksche be slommeringen, dat het meer dan noodig is, nu en dan tot de natuur terug te keeren om onzen geest weer natuurlijker te maken, om eens te zijn buiten het gewoel der moderne samenleving. Pinksteren is daar de mooie tijd voor, Pink steren met z’n krachtige jeugdige natuur, als alles een nieuwen geest ademt. In vele stre ken wordt reeds op de scholen de Paaschva- cantie omgezet in een Pinkstervacantie. De reden, waarom nog niet veel meer scho len dit doen, zal zijn, dat bij een laten Pink ster de schooltijd van Kerstmis af wat heel lang is en de groote zomervacantie zoo dicht bij. Maar dit is niet tegen te spreken; Pink steren is een veel geschikter tijd, omdat er dan beter weder is te wachten en omdat de natuur ons wacht in haar bekoorlijkste weelde. regels 3 cent en van 1000 regels 27, cent. Groote letters naar plaatsruimte. Weer zijn we genaderd tot een grooten feestdag. Zondag is het Pinksteren; Pfingst- fest zeggen de Duitschers, les Pentecötes heet het bij de Franschen in navolging van het Latijnsche Pentecostes. Evenals Paschen en Kerstmis wordt het Pinksterfeest in twee dagen gevierd. Kerstmis, Paschen en Pinksteren zijn de drie groote Christenfeesten, die voor den Chris ten de hoofdmomenten weergeven, waarop zijn geloof berust. Kerstmis is het feest van de geboorte van het Christuskindje: een echte herinneringsdag vol poëzie. Daarbij denkt men zich een heerlijk sneeuwlandschap, een helde ren sterrennacht en dan een rij vrome geloo- vigen, die optrekt naar het kerkje, dat zich verheft op den heuvel in het dorp. Aan het Kerstfeest zijn de meeste legenden verbonden, verhalen waarin het Kerstkindje een lieflijke, weldoende rol speelt. Paschen is ’t groote feest der Verrijzenis, der Opstanding van den Christus uit het graf. En dan vieren de Israëlieten plechtig hun Pa scha, de doortocht des Heeren door het land van Egypte. Paschen is ook juist de tijd van de verrij zenis der natuur, van de opstanding van al wat leven kan, al wat plant is, uit het wintergraf. Dan zien we ze weer komen, die bekoorlijke bloemen, die teere blaadjes, die frischgroene grassprietjes, de knoppen der boomen ontlui ken. Alles komt weer als verjongd, met nieu we kracht toegerust, te voorschijn. En ook de vogelenwereld begint een nieuw leven. Ze gevoelen zich weer geheel te huis, de vroolijke zangers, in het prachtig groen en herstellen hunne oude nestjes of bouwen een nieuw, ten einde er opnieuw de zorg voor een huishouden te kunnen dragen. En verder komt er in de geheele dierenwereld nieuw leven. Nog beter echter dan met Paschen zien we de nieuwe, de verjongde natuur in de Pinkster dagen. Dan komt het nieuwe leven er niet, maar het is er in al zijn jonge kracht, zijn jeugdige bekoorlijkheid, zijn verscheidenheid van geur en kleur, van grootte en vorm. Het gras en de bloemen des velds zijn reeds flink opgeschoten; de boomen staan niet meer ont bladerd, maar vertoonen reeds geheel of ge deeltelijk den nieuwen tooi. Slechts enkele nakomers laten nog maar heel kleine blaadjes r t i B Q r 1 n e h e 3 j 3 l. 1 3 i 1 JURANT. I

Kranten in de gemeente Sudwest-Fryslan (Bolswards Nieuwsblad, Sneeker Nieuwsblad en Friso)

Sneeker Nieuwsblad nl | 1907 | | pagina 1