NIEUWS- EJ APTOTESTIEBLAD
BLOOKERS
Blanca’s geheim.
CACAO,
101)11 SNEEK EJ MSTIIEEEI
Woensdag 15 December 1909*
No. 100.
64e Jaargang.
DAALDERS
9 de Volkstelling.
Uitgever: B. FALKENA Mzn., Singel, Sneek.
Amsterdamsche Brieven.
Feuilleton.
a:
de prijs is laag,
de cacao is best,
de verpakking is eenvoudig.
wa-
Dit blad verschijnt WOENSDAGS en ZATERDAGS.
ABONNEMENTSPRIJS voor Sneek f 0,40 per 3 maanden,
franco per postf0,50.
Abonnementen worden te allen tijde aangenomen.
Bewerkt door AM O.
HOOFDSTUK XX.
28). Vervolg.
Zij zou dan zijn vrouw worden en een kleine poos
zou hun'geluk met niets te vergelijken zqn. Maar dan
zou hij, onterfd door zijn papa, zijn brood moeten ver
dienen in het zweet zijns aanschijns, en opnieuw zou
voor haar het oude leven van zorg en ontberingen weer
beginnen.
Een rilling ging haar door de leden, toen ze daar
aan dacht. Al zou haar hart breken, zij moest zich-
zelve en Charles redden, zij zou den graaf haar jawoord
geven. En dan De toekomst grijnsde haar tegen
als een eindelooze, ledige ruimte, waarin zij niet mocht
hopen iets te vinden.
Zij stond op en wilde trachten in den slaap alles te
vergeten, wat haar hoofd en hart beroerde.
En zij sliep het was een diepe, droomlooze slaap.
De zon stond reeds hoog aan den hemel, toen zij ein
delijk uit haar verdooving ontwaakte. Doch nauwelijks
had ze de oogen geopend, of de werkelijkheid trad
met overweldigende kracht voor haar. Zij wist, dat haar
eerste schreden haar den graaf tegemoet voerden, en
zij had zich niet vergist.
Toen zij de boekenzaal voorbijging, trad hij plotseling
voor haar, greep haar hand en trok haar eenigszins on
stuimig naar binnen.
•Bertha, ik heb gewachte, zeide hij en zijn stem
beefde van aandoening. »Ik heb gewacht al die lange
uren sedert gisteren. Ik kan die onzekerheid niet
langer verdragen. O, spreek om Gods wil, zeg geen
neen!*
Onwillekeurig glimlachte zij. Zij begreep zelf niet,
hoe zij daar in dit ongeluksuur toe kwam.
•Wat moet |k zeggen vroeg zij op onnatuurlijken
toon. »Wat wil u, dat ik zal zeggen
Hij drukte haar hand zoo vast in de zijne dat zij er
bijna pijn van had.
»Zeg jaBertha Niet meer dan ja
»Niets meer dan ja,« herhaalde zij op een wijze, die
alleen een geheel verblind man verkeerd kon verstaan.
•Graaf Victor, als ge dat wenscht, dan zij hetja
HOOFDSTUK XXI.
Lady Carley had zich in haar particuliere vertrekken
teruggetrokken. De morgenpost bracht haar verschei
dene brieven. Een daarvan, die onderteekend was
»Blanca«, opende zij met bijzonderen haast. Zij zat
nog in diep gepeins verzonken, toen zij opschrikte door
kloppen op de deur. Haar neef trad binnen.
Met bevende hand vouwde zij den brief dicht en
verborg dien. Zij deed de zorgvolle trekken in haar
gelaat verdwijnen en ging haar neef met een vrien-
delijken glimlach te gemoet. Hij was immers haar
oogappel.
•Kom nader, Victor*, sprak zij vriendelijk. »Ik wilde
juist de lijst van uitnoodigingen voor Donderdag eens
met je doorzien. Je komt zeker spreken over het rij-
toertje van hedenmiddag
•Neen, tante 1 Ik heb gewichtiger zaken te bespre
ken*.
Zij keek hem onderzoekend aan. Zijn oogen schit-
Wanneer zou ’t eens winter worden? O, ’t
kan spoedig veranderen, en als ’t hard win
tert, heeft ieder ook al weer wat te pruttelen.
Intusschen, de kunstijsbanen achter ’t Rijks-
museutn en in ’t Linnaeuskwartier wachten er
reeds op. In sommige winkels ziet men reeds
schaatsen van allerlei vorm, Friesche het
meest. Maar dan ook in zeer diverse model
len. De Friesche schaatsfabrikanten hebben
begrepen, met hun tijd mee te moeten gaan.
Intusschen neemt ’t rijden op rolschaatsen wer
kelijk eenigszins toe en’t schijnt, dat op de rol
schaatsbanen in een paar zalen reeds geoefend
wordt. Een enkele maal wandelt er een Sand
wichman door de straten; op z’n borden kan
men lezen, waar de nieuwe kunst te leeren is.
Laatst zag ik een jonge man keurig door de
straten zwieren, gevolgd door een zeer groo-
ten hond.
’t Was ook reclame; de hond bad een flink
kleed over z’n rug, waarop men ’t rolschaats-
adres kon lezen. Een enkele maal trekken
een paar jonge mannen de attentie, die naast
of achter elkaar kunstrijden, even mooi als
men dat hier in Holland op het ijs ziet.
Of ’t hard gaat? vraagt ge. Och, dat schikt
nog al. Niet zoo vlug als op ’t ijs. Boven
dien is ’t daarvoor ook te druk op ’t asphalt
en daar is ’t ook niet om te doen.
Enfin, zoo is er toch weer wat anders te
zien in deze weken van regen, storm en ne
vel. Met recht de donkere dagen voor Kerstmis.
Ik heb al een paarmalen onze drie postau-
tomaten genoemd en ook gezegd, dat men ge-
Victor, je schertst immers
•Hoe zou ik schertsen met zulk een ernstige zaak,
tante Dezen morgen heb ik aanzoek bij haar gedaan
en zij heeft mijn vurigsten wensch vervuld door de
belofte, dat ze de mijne zou worden. U moet reeds
lang bemerkt hebben, dat ik haar beminde*.
•Neen, waarlijk, ik heb er niets van bemerkt*, ant
woordde zij, nog onder den indruk der verrassing. »Ik
ben een oude vrouw, ik ben zwak en stomp geworden*.
Er volgde een poos stilte. Graaf Norton verbrak die
eindelijk en zeide
•Alleen met haar kan ik gelukkig worden zonder
haar ik wil er zelfs niet aan denkenU is voor
mij altijd een zorgende moeder geweest, u zal zeker
mijn geluk niet in den weg willen treden
•Dat moet ik wel*, antwoordde zij op vasten toon.
•Ik ben zoo beslist mogelijk tegen deze keuze 1 Die
arme Amerikaansche, die is niets voor je! Het is dwaas
daar nog over te spreken
Hij fronste het voorhoofd en keek haar zoo vastberaden
aan, als ooit te voren. Zij zag dit en beefde.
•Is dat alles vroeg hij heesch. »Laat mij alles in
eens hooren, dan zal ik antwoorden*.
•Je zult alles hooren Dit meisje staat veel te laag.
Het geslacht der Nortons kan op hooge verbintenissen
wijzen. Je grootmama was, evenals ik, de dochter van
een markies
•En mijne mama was de dochter van een plebejer!*
antwoordde hij bitter. «Laten wij dit niet vergeten*.
•Waarom spreek je daarvan Je weet, ik kan dit
niet hooren O, waarom moest je dat valsche schep
sel ontmoeten
Hij schudde het hojfd, hij begreep haar niet.
•Ik meende te bemerken, dat u haar wel mocht lij
den. Waarom noemt u haar nu op eens valsch Als
(Wet van 22 April 1879, Staatsblad no. 63).
(Koninklijk lesluit van 16 April 1909, St.bl. no. 109).
BURGEMEESTER eïï WET HOUDERS van SNEEK,
brengen ter algemeene kennis, dat dit jaar zal ge
houden worden de 9de ALGEMEENE TIENJAAR-
LIJKSCHE VOLKSTELLING.
Deze heeft ten doel de aanwijzing van allen, die te
middernacht tusschen 31 December 1909 en 1 Januari
1910 hunne werkelijke woonplaats binnen Nederland
hebben.
Deze allen worden aangewezen, onversciiillig of zij
op genoemd tijdstip in hunne woning al dan niet aan-
wezig zijn.
Ook worden aangewezen zij die, zonder werkelijke
woonplaats binnen Nederland te hebben, op genoemd
tjjdstip aldaar aanwezig zijn.
Omtrent deze allen moeten de opgaven verstrekt wor
den, die gevraagd worden op kaarten, welke tusschen
26 December 1909 en 1 Januari 1910 zullen worden
rondbezorgd en dadelijk na Nieuwjaar zullen worden
teruggehaald.
Door of voor ieder moet aan zijne woning worden
ingevuld:
eene GELE KAART voor een man (of jongen)
niet in gestichten of instellingen;
eene WITTE KAART voor eene vrouw (of
meisje) niet in gestichten of instellingen;
eene BLAUWE KAART voor een man (ofjon
gen) in gestichten of instellingen;
eene GRIJZE KAART voor eene vrouw (of
meisje) in gestichten of instellingen.
Bovendien moet door of voor ieder aan de woning
waar hij tijdelijk aanwezig is ingevuld worden
eene ORANJE KAART voor een tijdelijk aan
wezigen man (of jongen) of
eene ROSE KAART voor eene tijdelijk aanwe
zige vrouw (of meisje).
Het hoofd van ieder gezin, elke afzonderlijk levende
persoon of de bestuurder van iedere instelling, gebouw,
gesticht of schip, waar de kaarten worden bezorgd, is
verplicht voor de behoorlijke invulling zorg te dragen.
Deze zorge er dus voor, dat aan den teller, wanneer
hij de kaarten bezorgt, worde opgegeven hoeveel gele,
witte, blauwe, grijze, oranje en rose kaarten, er in
de woning noodig zijn.
Overtreding van de voorschriften betreffende de volks
telling wordt krachtens artikel 20 der wet van 15
April 1886 (Staatsblad no. 64) gestraft met hechtenis
van ten hoogste veertien dagen of geldboete van ten
hoogste honderd gulden.
De nauwkeurige, door de volkstelling te verkrijgen
kennis der bevolking is eene zaak van algemeen be-
laner. Tot het verkrijgen dier kennis is noodig, dat
alle vragen op elke kaart met de meest mogelijke nauw
keurigheid en volledigheid worden beantwoord.
Op verzoek der Regeering noodigen Burgemeester
en Wethouders allen met aandrang uit, door nauw
keurige en volledige invulling der kaarten tot het wel
slagen der volkstelling mede te werken.
Sneek, December 1909.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
P. J. DE HOOP, Burgemeester.
JAC. VAN DER LAAN, Secretaris.
rust z’n centen of halve stuivers er in kan
werpen, maar niet altijd zeker is, het begeerde
zegeltje of de briefkaart te ontvangen. Se
dert eenige dagen staat er nu op de 5-cents-
automaat een briefje met het woord: Defect.
Dus, nu moet ieder ’t zelf maar weten, of
hij den staat een cadeautje wil doen.
Wie den staat niet zoo gunstig gezind
ren, dat mag men noemen de talloos velen,
die vóór den lOen December de grossiers in
sterke dranken bestormden. Niet alleen de
vergunninghouders, ook particulieren deden
mee aan den koop, die voor hen dus een
ongewoon groote voorkoop beteekende. Of
er op die wijze door particulieren misschien
niet gesmokkeld werd ten gunste van bevrien
de vergunninghouders? Maak dat eens uit.
Deregeeringsambtenaren hielden wel zooveel mo
gelijk controle; ook is de om zet van de diverse
vergunningszaken vrij goed bekend, maar 1
Dat de regeering zich zoo buitengewoon ge
haast heeft met de invoering der nieuwe ver-
hooging, zal misschien ook met het tegengaan
van fraude in verband staan; en de
schatkist vaart er wel bij.
Zooals overal in den lande, vergaderden hier
bok de vergunninghouders, en wel in twee
ploegen. Eerst de groote zakenmenschen, die
in Krasnapolsky bijeenkwamen. Het resul
taat is natuurlijk, zooals ook in Den Haag en
elders: kleiner glaasjes of hooger prijs. Maar
de heeren hebben er nog iets op gevonden;
ze hebben afgeschaft, waar ze het meest ’t
land aan hadden, ’t minst aan verdienden, den
meesten omslag mee hadden. Weg met de
halfjes!
Geen hallefies meer! Hoe durfden ze het
aan Want zoovele vaste klanten meenden
tot nu toe, omdat ze immers habitué waren,
het recht te hebben, na de twee of drie
heelen, ook nog twee, drie hallefies te kunnen
vragen. Kellner, aanneme, geef elk nog een
halfje! En dan wilden de andere gasten zich
niet laten lompen. Een prachtgelegenheid
om te blijven plakken en thuis met ’t eten te
laten wachten. Vele keukenprinsessen en
huismoeders zullen er blij om zijn. Want, bo
ven den gewonen tax, elk nog een rondje hee
len te geven, dat kost te veel capaciteit van
maag en portemonnaie.
Enfin, het bittertjesdrinkend publiek zal er zich
wel in moeten schikken.
Wanneer op ander gebied ingrijpende her-
terden meer dan gewoonlijk en zijn gelaat stond ook
levendiger.
Dat zijn zeker zaken van aangenamen aard, als je
verheugd gelaat me niet bedriegt*.
•Ja, tante. Wensch me geluk, ik ben de gelukkigste
mensch op aarde
•Victor
•Raadt u het niet Kan u zelfs niet vermoeden,
waarom ik hier gekomen ben
Zij hield den adem in en verbleekte.
•Zeg het mijbracht zij met inspanning uit.
•Nu dan, ik ga trouwen antwoordde hij.
De oude dame stiet een kreet uit en sloeg de handen
voor zich uit, als wilde zij een slag afweren.
•Neen, neen, alles kan, Victor, maar dat niet
•Tante
Zij hoorde dien uitroep niet meer. De krachten had
den haar begeven, zij viel in onmacht.
Hevig onsteld boog bij over haar, doch een oogen-
blik later kwam zij weer bij.
Het uur is gekomen*, fluisterde zij.
Er ging den graaf een rilling door de leden; hij stond
voor een raadsel.
•Tante*, zeide hij, »ik begrijp niet, wat u met deze
woorden bedoelt. U begreep toch wel, dat ik vroeger
of later zou trouwen
•Maar niet zoo spoedig*, antwoordde zij mat.
•Drie-en-twintig jaar is toch zeker niet te vroeg. En
ik heb haar zoo onuitsprekelijk lief zonder haar zou
het leven mij een last zijn
•En wie is het? Barones Leonore
Glimlachend schudde hij bet hoofd. »Neen, beste
tante, het is Bertha miss Bertha Darrell
Lady Carley scheen versteend.
•Miss Bertha Darrell Die Amerikaansche
vormingen, vooral die den geldzak bedreigen,
zullen worden ingevoerd, gaan er gewoonlijk
stormen of stormpjes op, die al te groote in-
grijpingen tegenhouden; maar wie zou ’t dur
ven opnemen voor den vergunninghouder en
voor den bitterdrinker?
Zelfs Boldoot had last van den lOen Decem
ber. Zooals ge misschien weet, heeft deze
firma haar fabriek even buiten Amsterdam,
aan den Haarlemmerkant, tusschen Haarlemmer
vaart en spoorlijn. Gaat ge per fiets of wan
delt ge naar Sloterdijk, en is de wind Noord,
dan vertelt uw reukorgaan wel, waar die geur-
makerij staat. Zooals bekend, is »vergunning«
een der voornaamste ingrediënten bij ’t fabri-
ceeren van eau-de-cologne. Deze zou dus ook
wel duurder worden. Vandaar, dat de afne
mers zich haastten, vóór den lOen extra-in-
koopen te doen. Verleden Dinsdag ging zelfs
’t praatje, dat Boldoot gesloten was.
Nu, de eau-de-cologne zal 't hem wel niet
doen, maar of de minister van financiën be
merken zal, dat het drankgebruik afneemt en
sedert 10 Dec. in versneld tempo, durven we
wel voorspellen.
Als de suiker nu maar zooveel goedkooper
kon worden? Dat zou een dubbel voordeel
zijn: Zooveel drankellende minder, zooveel
gezonde voeding meer.
In den Raad zijn ze weer druk bezig ge
weest. Er was natuurlijk heel wat te behan
delen en er werd weer erg breedvoerig gespro
ken. Stel u voor: vijftien redevoeringen over
de gemeentelijke erfpacht en geen stap
vooruit gekomen. Men is ten slotte zoover
gekomen, dat men het voorstel van den heer
Wibaut heeft aangenomen en besloot een
commissie van zeven raadsleden, een weel
de, die de Friesche stad Sloten zich moeilijk
veroorloven kan, te benoemen, opdat deze
zal onderzoeken op welke wijze de gemeente
Amsterdam het voordeeligst doet: Gronden
in erfpacht te geven of gronden te verkoopen.
Het is voor onze gemeente, die een zeer
groot grondbezit heeft en dit in de laatste ja-
ren door aankoop vooral zoo groot gemaakt
te hebben, een zeer voorname kwestie. In
die gemeentelanden zit een groot kapitaal, dat
er weer met voordeel uitgehaald moet worden.
De stad kocht vooral weilanden in den om trek
aan met de volgende bedoeling: Breidt de
bebouwde kom zich uit, dan vermeerdert de
waarde dier weilanden. Gaat dit uitbreiden
ADVERTENTIëN 4 cent per regel. Bij abonnement van 500
regels 3 cent en van 1000 regels 27. cent. Groote letters naar
plaatsruimte.
