SIEIWS- ffl AhVERTEJTIEBLAI)
ÏWt Sfflü EJ 0MSTREKE1
I
Blanca’s geheim.
Woensdag
Januari 1810.
65e Jaargang.
I
No. ]2.
Uitgever: B FALKENA Mzn., Singel, Sneek.
Feuilleton.
Amsterdamsche Brieven.
R
Dit blad verschijnt WOENSDAGS en ZATERDAGS.
ABONNEMENTSPRIJS voor Sneek f 0,40 per 3 maanden,
franco per postf0,50.
Abonnementen worden te allen tijde aangenomen.
zeer
eerst
Bewerkt door AM0.
ADVERTENTIëN 4 cent per regel. Bij abonnement van 500
regels 3 cent en van 1000 regels 2l/« cent. Groote letters naar
plaatsruimte.
I
Charles boog bij dit compliment en antwoordde:
«Vroeger heb ik het altoos gemeend, barones Leono
re, maar sedert ik Engelsche dames leerde kennen,
denk ik er anders over!«
Dit gezegde was niets anders dan een van die on
onbeschaamde leugens, welke men in de salons onbe
schroomd uitspreekt, ofschoon niemand zal ontkennen,
dat ze verfoeilijk zijn.
Barones Leonore maakte met haar magere gestalte,
haar hoekige bewegingen en haar afgedragen bal
kleed denzelfden indruk als een distel in een rozen-
gaarde.
Charles, wiens gevoel van schoonheid zeer ontwik
keld was, merkte dit zeer goed op. Welk .lot wachtte
hem als hij toegaf aan den drang van zijn papa cm naar
haar hand te dingen. Hij griezelde er van.
Bertha werd dien avond zooveel bewonderd, als zij
slechts wenschen kon. Allen huldigden haar als een
koningin en zij genoot haar overwinning.
«Mijn kind, ik ben trotsch op je«, verzekerde lady
Carley met volle tevredenheid. «Je hebt je zelve over
troffen, je doet me eer aan!<
Bertha bracht de hand der oude aristocratische dame
aan haar lippen en' kuste die.
Eerst bij het aanbreken van den dag gingen de ge-
noodigden huiswaarts.
Den volgenden dag was het weder zeer mooi.
Nog wat bleek, zat Bertha in het morgensalon,
toen graaf Victor binnentrad en met open armen op
haar toesnelde.
«Wat zie je bleek!» riep hij uit. «Heeft het bal je
vermoeid? Ik moet naar het kasteel Northminster.
Het zou wel prettig zijn als je meeging. De lucht zou
je goed doen. Heb ik je al gezegd, dat men begonnen
is aan de verbouwing?»
hoofdstad. En hij was daarbij zeer onbaat
zuchtig. Burgemeester Zimmerman van Rot
terdam kreeg, zoodra hij als zoodanig benoemd
was, een aardig douceurtje. Hij is geen man van
geld en van f8000 ’s jaars kan men in een stad
als R’dam z’n stand als burgemeester niet ophou
den. Het salaris werd daarom speciaal voor
hem, Zimmerman, op f 15000 gebracht.
Als R’dam f 15000 geeft, mag A’dam zeker
nog wel iets meer geven. Bewoon eens een
der deftigste huizen in »de Bocht* (het deel
der Heerengracht tusschen Leidsche en Vijzel-
Voor huur alleen zoudt ge ’t trakte-
van een burgemeester in een stad als
En maak dan ver-
Kaltje en Ouderkerk a/d Amstel varen, er aan.
Vredenoord ligt nog dichterbij, aan den
Haarlemmerdijk, nog een eind voor Sloterdijk.
Onze eenigste paardentram (Nassauplein, bui
ten de Haarlemmerpoort, naar Sloterdijk) houdt
er stil.
De begraafplaats Westerveld ligt echter ver
uit de buurt.
Op de De Ruyterkade ziet ge op een ge
bouw den naam Westerveld. Dit gebouw
heeft verbinding met ’t spoorwegterrein van ’t
Centraalstation, dat er on middellijk aan grenst.
Per trein wordt dan ’t lijk een eind achter
Haarlem vervoerd, waar de begraafplaats in
de duinen ligt.
Doch nu basta daarover.
Er schiet voor ditmaal weinig ruimte over;
anders had ik u kunnen schrijven over de
nieuwjaarswenschen in de verschillende schouw
burgen. Doch ik moet me bekorten en wil
alleen vertellen, dat, als gewoonlijk, de oude
Gijsbrecht van Aemstel, gevolgd door de Brui
loft van Kloris en Roosje, waarin Thomasvaer
enPieternel hunne nieuwjaarswenschen uitspre
ken, drie achtereenvolgende avonden gegeven
werd. Reeds op 29 Dec. waren de kaarten
voor den eersten avond (1 Januari) allen ver
kocht. Het behoort nu eenmaal tot den bon
ton, begin Januari den Gijsbrecht, enz. te zien
en de nieuwjaarswenschen te hooren. De bur
gemeesterlijke familie bezet dan hare loge en
alles is deftig, zoo deftig als dit in onzen def-
tigen Stadsschouwburg maar wezen kan. Men
ziet dan de elite der hoofdstad en men is
in gala.
Tot de gewoonten der hoofdstad behoort
ook, dat men op Oudejaarsavond zeer vroeg
naar huis gaat. Enfin, ook in meer plaatsen
is dit op te merken. Neem bijv. Den Haag:
de bekende variété’s Scala en Flora, die anders
avond aan avond zooveel volk trekken, waren
op 31 December gesloten. Twee schouwbur
gen speelden, maar hadden te voren aange-
kondigd, dat de voorstelling kwart over tien
geëindigd zou zijn.
Ook in A’dam is ’t voor uitganers niets ge
daan. Vele groote koffiehuizen (ik telde in een
annonce in «Het Handelsblad» van 29 Dec. 25)
maakten vooruit bekend, dat ze om 9 uur gin
gen sluiten, opdat ook ’t personeel een rusti-
gen Oudejaarsavond in eigen huiselijken kring
zou kunnen doorbrengen,
En niet alleen deze vijf-en-twintig. Neen,
straat),
ment
Sneek moeten besteden,
der maar de rekening.
Ik zou u een beetje hierin kunnen helpen
met ’t volgende voorbeeld: In December kwam
generaal Woodford, president der commissie
voor de Hudson-Fultonfeesten te New-Ycrk,
met gevolg in ons land, om speciaal de Ko
ningin, de Nederl. regeering en de Nederl.
Halve Maen-commissie te bedanken voor het
geen zij bijdroegen tot welslagen van het Ame
rika ansche feest. De generaal kwam eerst te
’s-Gravenhage en daarna te Amsterdam, waar
hij een paar dagen, met z’n gevolg, de gast
was van onzen burgervader.
Vraag ook eens, hoe de 75 mille voor de
Halve Maen bijeen gekomen zijn; vraag eens
wat de New-Yorksche reis aan de Nederland-
sche heeren gekost heeft.
Ge begrijpt dus wel, om den stand op te
houden als burgemeester van ’s Rijks hoofd
stad, daar hoort nog al zoo iets toe. Maar
nooit heeft mr. Van Leeuwen willen toestaan,
dat men zijn salaris verhoogde en bijv, in
overeenstemming bracht met Rotterdam.
Nu ik toch over burgemeesters spreek, mag
ik niet nalaten, even te herinneren aan ’t over
lijden van mr. Sjoerd Annes Vening Meinesz.
Hij was in 1833 geboren te Harlingen en zijn
naam zegt duidelijk, dat hij van echt Friesch
ras was. Ook z’n voorkomen duidde dat vol
doende aan. Een stoer, krachtig gezicht. Niet
beminnelijk op ’t eerste gezicht, eerder afstoo-
tend. Een glimlach zag men nooit bij hem.
Maar hij was eerlijk, rechtschapen. Ieder be
greep ’tAan mr. Vening Meinesz kon niet
getwijfeld worden. Hij is burgemeester van
Rotterdam, daarna van A’dam geweest en
was de onmiddellijke voorganger van mr. Van
Leeuwen. Later was hij, tot aan zijn dood,
Eerste-Kamerlid voor Noord-Holland.
In de Raadszitting van Woensdag 29 Dec.
herdacht de heer Van Leeuwen zijn ambts
voorganger en zelfs de soc.-dem. Pothuis achtte
’t noodig, den oud-burgemeester te huldigen.
De heer Van Leeuwen heeft ’t in Decem
ber druk gehad met ’t bij wonen van begrafe
nissen en ’t daarbij houden van lijkredenen.
Eerst de oud-minister Pierson, daarna de oud-
burgemeester Vening Meinesz.
Nu, ’t woord is mr. Van Leeuwen wel toe
vertrouwd.
Misschien zijt ge niet zoo bekend in onze
stad en zijt benieuwd naar onze kerkhoven. Ik
weet ’t niet; want zoovelen zijn wars van dit
chapiter. Nu ik er echter over begonnen ben,
wil ik even doorgaan.
Vroeger had men hier de Ooster- en de Wes-
terbegraafplaats.
Beiden zijn echter reeds jaren gesloten en
zullen eerlang gevoegd worden bij de later, in
de onmiddellijke nabijheid aangelegde parken.
Vooral de oude Oosterbegraafplaats met hare
eerwaardige boomen, zal een mooi geheel vor
men met ’t Oosterpark, een der voornaamste
«longen van de hoofdstad». De Katholieken had
den (en hebben nog zoo’n beetje) het kerkhof
De Liefde, aan ’t einde van de Bilderdijkstraat.
Dit kerkhof is reeds lang overvol en thans
schijnt de gemeente Amsterdam een deel van
’t terrein over te nemen.
Reeds jarenlang hebben de Kath. een nieuw
kerkhof (St. Barbara), buiten de stad, een
eindje achter de Spaarndammerbuurt. Als ge
per trein van Zaandam komt, kunt ge’t zien.
De Israëlieten hebben een begraafplaats aan
’t einde van den Zeeburgerdijk, dicht bij ’t
begin van 't Merwede-kanaal. Bovendien wor
den er vele Israëlieten te Muiderberg begra
ven, zooals er ook vele Katholieken hun laatste
rustplaats zoeken te Buitenveldert, ten zuiden
der stad.
De stad Amsterdam liet een zeer groote
«Nieuwe Oosterbegraafplaats» aanleggen, een
eind voorbij Watergraafsmeer.
Maar bovendien zijn er nog een drietal be
kende kerkhoven, nl. Zorgvlied, Vredenoord
en Westerveld, waar zeer vele A’dammers
worden ter aarde besteld.
Zorgvlied bereikt ge, als ge den Amstel-
dijk uitloopt, een klein half uurtje buiten de
stad. Geregeld leggen ook de stoombootjes,
(van gemeente en particulieren), die naar ’t
Ofschoon velen den neus optrokken, toch namen al
len de uitnoodiging van lady Carley aan precies
als toen de ongelukkige Margaretha in de hooge
kringen werd ingeleid.
De avond kwam. Ontelbare rijtuigen brachten gas
ten naar het slot Powsys. Eerst toen het gezelschap
voltallig was, zweefde Bertha de trap af, waar graaf
Victor haar met ongeduld beneden wachtte om de ko
ningin van zijn hart in de zaal te voeren.
Een koningin, ja dat was zij van top tot teen. Een
toilet van witte, welriekende tule omgaf haar leden als
een zachte nevel. De rozen in het haar staken schil
derachtig af tegen haar donkere lokken. Aan een
smallen gouden ketting droeg zij een met diamanten
omzet medaillon, een geschenk van tante Elisabeth,
met het portret van haar verloofde er in. Dit sieraad
stond haar onvergelijkelijk. Ja, zij was verrukkelijk
schoon; wie haar heden voor de eerste maal zag, kon haar
de schatting der schoonheid niet onthouden. Zij was
nu niet meer het arme meisje, dat uit medelijden werd
opgenomen zij was de voorname, zelfbewuste ver
loofde, de toekomstige gravin Norton!
Beatrice praalde in zijden gaas en Brusselsche kan
ten meteen massa diamanten; toch loosde zij een zucht
van nijd, toen zij haar nicht aanschouwde.
Van de heeren maakte Charles Stuart den besten
indruk. Toen de graaf met Bertha in het gezelschap
verscheen, ontmoette zijn oog het hare en hij
keerde zich om en begon een gesprek met een lange,
magere dame van zekeren leeftijd.
«Hoe bekoorlijk is zij! Wel moet graaf Norton daar
door verblind zijn. Arme graaf! Hoe jammer als hij
ook de kwaal van zijn familie geërfd had! Uw zuster
is zeer smaakvol gekleed. Zeg u mij eens: Zjjn alle
Amerikaansche dames schoonheden?»
Voor weken reeds had «Het Nieuws van den
Dag» een wel wat voorbarig bericht. Iets,
wat vooral ’t Nieuws al zeer zelden overkomt;
want als er één dagblad ernstig streeft naar
zekerheid van z’n berichten, dan is ’t toch wel
dit zoo bekende, in burgerkringen zoo veel
gelezen blad.
Ik herinner me, dat een correspondent van
«De Telegraaf» voor een paar jaren zich ver
oorloofde, smalend te spreken van «Het Nieuws
van den Dag van gisteren». Die schrijver kon
zich natuurlijk rechtvaardigen met te zeggen:
Ja, kijk maar naar den datum, 't Is immers
I nieuws van gisteren.
In zooverre had dan die schrijver op een
vrij gezochte manier gelijk. Destijds toch
dateerde ’t Nieuws elk nummer nog steeds
op den volgenden dag. Maar de intentie
van dien correspondent was, om ten opzichte
van «Het Nieuws» een hatelijkheid te debiteeren.
Voor eenige weken had ’t Nieuws echter
I een voorbarig nieuws, en bulletineerde dit zelfs
j in de stad. Het was nieuws, dat nog nieuws
I moest worden, omdat er nog niets van aan
was. We lazen immers op die bulletins, dat
de heer Zimmerman, burgemeester van Leeu
warden, tot burgervader van Amsterdam was
benoemd. Een heele promotie Eerst burge
meester van Hoorn, een stadje van ruim 10.000
inwoners, daarna burgemeester van de Friesche
hoofdplaats, een stad van 37,000, en dan maar
in eens hoofd van de gemeente Amsterdam
met 567 duizend vertegenwoordigers van het
menschelijk geslacht.
Het ware zeer bijzonder geweest. Een
Zimmerman, eerst burgemeester van Dord
recht, is reeds ongeveer een jaar lang hoofd
der drukke handelsstad aan de Maas en nu
ook een naamgenoot in ’s Rijks hoofdstad. De
zorgen over een millioen menschen toever
trouwd aan de Zimmermans.
Spoedig kwam echter tegenspraak en aan
het einde van 1909 wisten we nog alleen maar,
dat mr. Van Leeuwen met ingang van 16
Januari 1910 eervol ontslag gekregen had,
onderdankbetuiging voor de gewichtige diensten.
Deze laatste zinsnede is meer een vorm, zult
ge zeggen. Zeker, ’t is de geijkte term, maar
hier kwam ze toch wel degelijk te pas. De
heer Van Leeuwen heeft rond acht jaren z’n
beste krachten gewijd aan het belang der
HOOFDSTUK XXIV.
34). Vervolg.
Weinige minuten later bevond Victor zich weer bij
Blanca. Zijn gelaat stond somberder dan te voren,
«Heeft u haar gezien vroeg hij heesch.
«Ja, het is een zeer schoon, trotsch meisje, en
toch is er
«Waarom gaat u niet voort Zeg gerust, wat u denkt!»
«Ik kan mij vergissen, maar er is iets in haar gelaat,
dat mjj zegtze bemint je niet en zal je nooit kun
nen beminnen
Hij hoorde deze woorden, maar wilde ze niet hooren.
«Dat komt wel mettertijd Zij beloofde mij zonder
liefde toch te zullen nemen, en dat maakt mij ook reeds
gelukkig
«Wat heb je haar gezegd
«Ik vertelde haar, dat mijn papa nog leeft en in welken
treurigen toestand hij verkeert, meer niets. Dat brengt
geen verandering in onze plannen. Wij gaan den eersten
September trouwen!»
De deur ging open en lady Carley trad binnen.
«Als je nog met den trein mee wil, moet je voort
maken, BlancaZal ik je aan het station brengen
Het rijtuig staat te wachten».
«Ik zal haar aan den trein brengen», sprak de graaf.
In een zwarten sluier gehuld, verliet zij aan zijn arm
de kamer. Toen zij de vensters van het woonsalon
voorbijgingen, uitte Beatrice een kreet van verrassing.
«0, kijk eens Waar gaat graaf Norton heen in zulk
weer En wie is die dame in het zwart Bertha«,
vroeg zij aan haar nicht, die juist binnenkwam, «wie
is dat Jij zult het wel weten
«Ik weet het niet«, antwoordde Bertha, zonder dat
een spier in haar gelaat vertrok.
«Weet ge het niet
«Ik heb er graaf Victor niet naar gevraagd».
«Ah! Dus bij jelui wordt niéts gezegd, niets gevraagd!
Nu, als ik eens verloofd ben, dan hoop ik, dat mijn
ridder mij vrijwillig zijn geheimen toevertrouwt
«Zou dat bij hen wel anders kunnen fluisterde
kapitein Hammond haar toe.
«Ik verwed er mijn hoofd op. dat hij stil de plaat
poets. Bertha, kom toch eens hier 1 Kijk De paar
den rennen als wild met het rijtuig weg!« riep Bea
trice overmoedig, maar Bertha bewoog zich niet en
toonde geen spoor van belangstelling. En toch hoe
woelde het in haar binnenste
En in ijlende vaart vloog het rijtuig met Blanca en
graaf Victor naar het station. Hoe smartelijk zou hij
weldra aan dezen rit terugdenken 1
HOOFDSTUK XXV.
Den vijfden Juli, dus drie dagen later, gaf lady Car-
ley voor haar gasten en bekenden een bal, voorafge
gaan door een groot diner. Een gezelschap uit de
hoogste kringen zou in de groote zalen van het slot
samenkomen ter eere van het verloofde paar.
De verloving van graaf Norton met miss Darrell was
volgens het gebruik wereldkundig gemaakt.
Een groote spanning onder de hooge kringen was
onvermijdelijk. De zoon volgde de voetstappen van
den vader en verbond zich, evenals deze, met een
meisje van burgerlijke afkomst.
