1
JIMS- E!i AWÏERTESTIEBLA»
Hoe Ida een man zon krijgen.
1
Woensdae; 11 Januari 1911.
66e Jaargang.
Amsterdamsche Brieven.
Feuilleton,
Uitgever: B. FALKENA Mzn., Singel, Sneek.
No. 9.
St
vi
Ri»
twintig
alles
Bar-
de
pluimpje te
Vereeniging voor
de Beurs geen
een 1
der panden en
kunnen besteden aan
nieuw pand.
Nog een
wel het
verstraat.
gaan
terrein
combinatie heeft overgedaan.
i voor
de gemeente, om
monumentaal winkelgebouw te
dat stichten komt nog niet veel
geruchten, dat de vennootschap
van ruim 2700 meter aan een
We
den Effectenhandel, die in
voldoende ruimte vond, heeft
klein millioentje besteed voor den aankoop
zal zeker nog wel iets meer
den aanbouw van haar
Dit zeggende, ging zij weg en liet haar man met
zeer gemengde gevoelens achter. Gelukkig echter was
Mannert, een flink uit de kluiten geschoten, smal ge
schouderd, kortzichtig mensch, veel te weinig man van
de wereld om iets van den toestand, waarin zijn superi
eur verkeerde, te bemerken.
Ondertusschen had de predikant zich een plan voor
oogen gesteld, om Münnert te vangen.
Het beste was, volgens hem, direct op het doel af te
gaan, natuurlijk met de noodige voorzichtigheid. Hij
bood den jongen man vriendelijk een stoel aan en nam
een kistje sigaren uit een der diepe laden van de
schrijftafel.
Steek een sigaar op, collega. Echte geïmporteerde,
twee dubbeltjes per stuk. Bij sigaren mag immers de
prijs genoemd worden. En goed, dat we juist alleen
zijn, ik wou je al sedert eenigen tijd eens onder vier
oogen spreken. Om kort te gaan, ik meen bemerkt te
hebben, dat je wat op het hart hadt, misschien een ge
heimen wensch.
Mannert kreeg een kleur tot over de ooren.
Oh, mijnheer, u hebt gemerkt
Dan is het toch waar, dacht de predikant, die vrou
wen hebben, wanneer zulke zaken in ’t spel zijn, toch
een verbazend fijnen neus. En hardop voegde hij er aan
toe Ja, waarde jonge vriend, je wordt mensehenkenner
wanneer je meer dan dertig jaren het predikants-ambt
vervult. Nu we toch zoo ver zijn, spreek maar gerust
uit, wat je op het hart ligt. Waartoe dient die schuch
terheid 1
Mannert veranderde van kleur.
Ik dacht slechts, dat u het me eenigszins kwalijk
nemen zoudt.
Geen kwestie van, wees maar niet zoo bescheiden.
De jonge man wreef zich verlegen de handen.
in de plaats komt Natuur-
We leven in de eeuw van
de bioscoop. Niet genoeg, dat Carre (of liever
Frits van Haarlem) en Flora tot slot steeds een
paar films afdraaien, dat de heer Nöggerath
(de directeur van Flora) voor een paar jaren
het bioscooptheater liet bouwen in de Regu-
liersbreestraat, dat er reeds jaren een kleine
volksbiosco op is in de Damstraat, dat er in
de bocht van den Nieuwendijk zoo’n inrichting
staat, neen, er komen er nog een drietal bij.
Op het oogenblik is men met koortsachtige
haast bezig een bioscoop te bouwen aan den
Heiligenweg, hoek Voetboogstraat, vlak tegen
over het van ouds bekende café »de Roemers.
Een
werk
toen
zien was.
kunnen,
inrichtingen.
gewoonten verdwijnen.
onze voorjaarskermis.
schreef ik over die zaak,
een tien-
een stuk kermis; het meeste op
en Noordermarkt. Die kermis
drietal weken, maar iederen
van zes tot negen. Wat kan
in 't laatst van April en begin
z’n schitterende
acht uur werd ’tim-
negen uur moest
onverbiddelijk gesloten worden; terwijl er
niet
ARVERTENTIëN 4 cent per regel. Bij abonnement van 500
regels 3 cent en van 1000 regels 27, cent. Groote letters naar
plaatsruimte.
Dit blad verschijnt WOENSDAGS en ZATERDAGS.
ABONNEMENTSPRIJS voor S n e e k t 0,40 per 3 maanden,
franco per post f0,50.
Abonnementen worden te allen tijde aangenomen.
een druppel. Nog 5 mille moet er bij, om
’t tractement van den burgemeester bijeen te
krijgen.
Ge zult u misschien er over verwonderen,
dat ik niet schrijf over de comedies en de
Nieuwjaarsuitvoeringen? Och, ’t is alle ja
ren ’t zelfde en dit jaar niets bijzonders. Na
tuurlijk was de Stadsschouwburg op 1 Janu
ari uitverkocht. Reeds dagen te voren uit
verkocht. Dat behoort nu eenmaal zoo. Op
Oudejaarsavond is ’t op ’t Leidsche plein ge
sloten, maar Nieuwjaarsavond, dan is ’t élite-
avond, je élite-avond. Dan zit de burgervader in
z’n aparte loge; dan zijn de duurste rangen ’t eerst
uitverkocht; dan is ’t voorschrift om in gala te
komen. Dan wordt natuurlijk «Gijsbrecht van
Aemstel* gespeeld en daarna De bruiloft van
Kloris en Roosje* en daarin den Nieuwjaars-
wensch van Thomasvaer en Pieternel. In dien
berijmden wensch worden natuurlijk de ge
beurtenissen van ’t afgeloopen jaar humoris
tisch herdacht; (als er geen humor bij aan
te brengen is, slaat men een gebeurtenis be
slist geheel over!) daar komt aan ’t slot een
heilwensch voor de leden van ’t Vorstelijk huis
en dan, natuurlijk, een heilwensch en dank
zegging voor den burgerpapa. En daar
wé in den Stadsschouwburg zijn, waar
uiterst netjes is, (afschuwelijk netjes, zou
barossa van De Telegraaf zeggen!) kan
burgemeester er vast op aan, een
ontvangen.
Alles traditie! En even traditioneel is ’t,
dat Barbarossa van De Telegraaf de zaak af
kamt, zoo goed als ’t maar eenigszins kan.
Een concurrent van den Stadsschouwburg is,
gelijk van zelf spreekt, het Rembrandt-theater,
waar met Nieuwjaar een paar oorspronkelijke
Nederlandsche operettetjes werden gegeven
met een bruiloft van Kloris en Roosje tot slot.
Overdreven geestig was men ditmaal niet,
zoomin in Rembrandt als aan ’t Leidsche plein.
Nu ik toch over schouwburgen schrijf, mag
ik wel even memoreeren, dat de pers ’t nieuw
ste stuk van Herman Heyer mans «Beschuiten
met muisjes* danig heeft afgekeurd, maar dat
de meerderheid van 't publiek het stuk mooi
vindt. Nu, de Nederl. Tooneelvereeniging zorgt
wel, dat ’t stuk in den Hollandschen schouw
burg zeer goed gespeeld wordt.
Ten slotte wil ik nog zeggen, dat Carré,
i die sedert eenigen tijd z’n gewone bezoek
aan de hoofdstad brengt en dus weer een
gen. Zijne wederhelft schoot in een lach.
Had ik hem misschien de deur moeten wijzen? Maar
ik wil niet met je kibbelen. Wanneer ik zeg, dat
MStmert zich voor Ida interesseert, dan zuig ik dat
niet uit mijn duim. Helaas is de jonge man zoo
schuchter, dat hij niet goed durft uit te spreken, wat
er omgaat in zijn hart.
Hij is een sufferd, dat heb ik ook altijd gezegd.
Zijne vrouw was woedend. Ik vind je oordeel over
den bescheiden, sympathieken jongen man zeer ruw
en voor een predikant weinig liefdevol. Maar ik wil
geen ruzie met je maken. Neen, neen, ik ben gelukkig
veel te vredelievend, om in mijn gemoed plaats te
geven aan haat en twistgedachten. Ook raken we van
ons oorspronkelijk thema af. Kort en goed, het is je
plicht als vader, om met den jongen man op eene
vriendelijke manier om te gaan en het hem te verge
makkelijken Ida te vragen.
De predikant bewoog peinzend de hand over zijn
kalen schedel.
Maar wat behoor ik dan te doen? Ik kan toch niet
naar hem toegaan en zeggen, waarde Mannert, trouw
als ’t je blieft met mijn dochter.
Ik vind den tijd thans zeer ongeschikt om zulke
geestigheden te debiteeren. Alsof het noodig was, om
zoo maar met de deur in huis te vallen. Stel je
toch niet dommer aan, dan je al bent. Mannert zal
over een half uurtje hier zijn. Dan laat ik je met hem
alleen en dan zal je wel gelegenheid vinden, hem op
een diplomatische manier te kennen te geven, dat ten
opzichte van zijne aanvraag om Ida’s hand van jou
zijde geen tegenstand te vreezen valt. Daar wordt
gescheld. Dat is hij! Nou verzoek ik je, ééns in je
leven flink bij de pinken te zjjn. Het geluk van je
I kind -etaat op het spel.
wijd open. Waarlijk, de gedachte, dat Ida trouwen
zou, was in al de zes en twintig jaren, die hij als
vader achter den rug had, nog niet in hem opgekomen.
Maar als hij er goed over nadacht, moest hij toch
erkennen, dat het niet te vroeg was. Dus knikte hij
om zijne goedkeuring te kennen te geven.
Je hebt gelijk, lieve Anna. Met haar zes en
levensjaren.
Vijf en twintig! antwoordde zijne vrouw scherp.
Over ruim vijf weken zal ze zes en twintig zijn. Ove
rigens doet de ouderdom heelemaal niets aan de zaak
af. Ida is een lief meisje.
De predikant liet een geluid hooren, dat iets op
een geeuwend hm! hm! geleek, wat hem een bestraf-
fenden blik van zijne vrouw bezorgde.
Hij haastte zich echter de fout weer te herstellen
door de opmerking: Ida is geheel en al je evenbeeld.
Maar het scheen, dat hij vandaan voor het ongeluk
uit het bed was gestapt, want zijne vrouw scheen
deze opmerking zeer slecht op te nemen. Hare stem
klonk scherp, toen ze uitviel:
Ik wensch van alle dwaasheden verschoond te
blijven. Gelukkig houden anderen er een beteren
smaak op na dan jij. Ik weet bv., dat meneer Man
nert onze Ida graag tot vrouw zou hebben!
Mannert? De predikant viel van de eene verbazing
in de andere. Mannert, mijn hulpprediker? Daar heb
ik nooit iets van gemerkt.
mannen ten opzichte van
zulke dingen zoo blind zijt. Wanneer je een beetje
meer belangstelling voor je kind hadt, zou het je al
lang opgevallen zijn, dat meneer Mannert zoo dikwijls
bij ons komt.
Natuurlijk, omdat je hem altijd zoo vriéndelijk uit-
de predikant in het midden te bren-
ander hotel gaat verdwijnen en
hotel de France, midden in de Kal-
Dus het tweede logement in onze
drukste winkelstraat, dat in den loop van een
paar jaren verdwijnt. Immers de heer Albert
-- j een royaal
de prachtige galanteriezaak
met het hotel
een zaak, die steeds aan
Het was er altijd in ’t café
de straat af gezien, leek ’t zoo
rein, en die indertijd dit heele terrein
ruim acht ton kocht van
daarop een
stichten, van
en er
haar
andere
zullen zien.
Wat we nu reeds zien, is, dat Hirsch en
Cie, op het Leidsche plein, niet draalt. Dat
wordt een gebouw. Ik weet de oppervlakte
niet precies, maar meen, dat ze wel 3000
vierk. meter bedraagt. Terwijl men reeds lang
de oude gemeenteschool, enz. heeft afgebro
ken en reeds meerdere weken bezig is ge
weest met heien en fundeering, verrijst thans
op het pas gedempte water daarnevens een
aardig houten hulpgebouw, waarin de bekende
reuzenfirma haar zaken zal drijven van af 1
Maart als de oude winkel onder mokerslagen
gaat verdwijnen.
Ieder zal moeten zeggen, dat het Leidsche-
plein door den nieuwbouw en de demping zeer
verfraaid wordt. Als nu ook aan de stille zij
den van dit plein maar eens wat verfraaid
werd! Want daar is nog veel in orde te bren
gen! En het Leidscheplein is toch een der
allerbeste centra van de stad.
Zoo verandert er dus langzamerhand veel in
de oude stad. Oude zaken maken plaats voor
nieuwe, grootere inrichtingen. En ook
oude toestanden en
Daar hebt ge bijv.
Reeds meermalen l_.
Voor eenige jaren stond er nog op
tal plaatsen
Amstelveld
duurde een
avond slechts
in die uren,
Mei, een stoomcaroussel met
verlichting doen? Eerst om i™.
mers zoo’n beetje donker en om
er J
Zondags heel niet geopend mocht worden.
Verleden jaar stond er nog op vijf plaatsen
iets. En thans stellen Burg, en Weth. voor,
de heele voorjaarskermis af te schaffen. Scha
depost voor de gemeente ten bedrage van
ruim 15000 gld. Nu, voor Ijlst of Sloten zou
zoo’n schadepost een ramp of ruïne beteekenen,
t maar voor A’dam met een jaarrekening van
over de dertig millioen, dan is zoo’n 15 mille
leek kan wel zien, dat er haast bij het
is; het platte dak was reeds aanwezig,
van de muren nog ongeveer niets te
Nu, zonder spoed zou 't ook niet
daar ’t 1 Februari reeds opgeleverd
moet worden. Het wordt een vrij klein zaaltje,
plaats gevende aan 350 personen. Op de
plaats van hotel de France zal wel gelegenheid
zijn, meer menschen plaats te geven.
En dan, naar men zegt, komt er nog een
bioscoop in ’t pand aan den Nieuwendijk, dat
door Van Embden verlaten is; dus vlak bij
de, reeds op den Nieuwendijk bestaande bios
coop. De heer Van Embden heeft z’n zaak
in gereedschappen en machines verplaatst naar
het veel grooter nieuwe pand, dat eerst door
de Bijenkorf zou betrokken zijn.
Van dien Bijenkorf gesproken, die, zooals
heel Nederland weet, nog steeds winkelt in
het houten hulpgebouw op het oude Beurster-
Met het Bible-hötel verdwijnt zeer waar
schijnlijk het oudste logement onzer stad. Wat
al veranderingen heeft dit groote gebouw mee
gemaakt. Voor een paar eeuwen was ’t van
bescheiden afmetingen en had alleen entree
in de W armoesstraat. Toen het later ver
groot werd, grensde het aan de achterzijde
aan het destijds open Damrak, was dus »te
water uitgebouwd*, om met Vondel te spre
ken. Aan de stille zijde van het Damrak was
dus geen ingang; hoe zou het ook anders; het
had dan een entree per pontveer moeten wor
den. Toen eindelijk voor enkele tientallen
jaren ’t Damrak gedeeltelijk gedempt werd,
kwam de mogelijkheid om van front te ver
anderen; wel bleef in de Warmoesstraat een
ingang, maar de hoofdentree kwam aan
’t Damrak. En nu leefde ’t hotel, dat er altijd
een van den eersten rang geweest is, z’n deftig
bestaan voort tot de bouw van den nieuwen
Beurs nieuw leven bracht; het hotel werd ver
groot en er werd een restauiatie-kelder aan
toegevoegd. Het hotel was ook zoo mooi
gelegen bij den ingang van Mercurius’ tempel,
bij de schepping van Berlage, die door de
meeste menschen nog maar steeds leelijk ge
vonden wordt. De nieuwe Beurs bracht dus
nieuw leven in den Bijbel, maar, eilacie, die
zelfde Beurs zou ook den dood van den Bijbel
veroorzaken en spoedig zal het hotel met een
vijftal aangrenzende panden (tot aan den hoek
der Papenbrugsteeg) afgebroken worden; de
Laat de krant maar even liggen, zei de vrouw van
dominee Müller tot haren echtgenoot, toen hij, gelijk
hij dat alle dagen deed, nadat hij zijn eerste kopje koffie
gedronken had, naar zijn lijfblad greep.
Laat de krant nog een oogenblik liggen, ik heb wat
met je te bespreken.
Dominee trok een gezicht, alsof hem iemand op zijn
eksteroogen had getrapt, en liet in zijn geest vlug de
gebeurtenissen van de laatste week de revue passeeren.
Bij had toch niets op zijn kerfstok Want dat hij
den vorigen Dinsdag, tijdens zijn bezoek aan zijn col
lega Schulze, zich een kleinen roes gedronken had, kon
Anna toch niet weten. En anders? Neen, waarachtig
hij kon zich niet voorstellen, wat het toch wezen kon.
Toch bracht hem de aankondiging van het te
houden gesprek in een zekere onbehagelijke stemming
en hij deed eene poging, die als altijd mislukte, om
het dreigend onweer te ontloopen, door te vragen
Kan het niet een oogenblik later Ik ben namelijk
zeer nieuwsgierig naar het vervolg van het bericht
van gisteren omtrent i -
Dan moetje je nieuwsgierigheid maar een oogen- I Natuur.ijk, omdat jullie
blik laten varen, besliste de vrouw des huizes op een nimrt
toon, die de gedachte aan tegenspraak geheel buiten
sloot. De zaak, die ik met je heb te be> preken, is
gewichtiger dan dat bericht. Om kort te gaan, ik
geloof, dat het tijd is, dat Ida een man krijgt I nsmmm», un
De dominee deed van verbazing mond en oogen I noodigt, waagde
Hoven had voor een paar jaar nog
hotel, waar nu
van Hoi g. gevestigd is.
de France verdwijnt
de tering leed,
zeer stil; van
somber.
En wat er voor
lijk een bioscoop.
'1
NEEKER COURANT
rnn sxeek eü Om.
