VOOR SlHk en owm.
SUMS- Eü \1IVLRTEMlEÜI.Ut
BLOOKER’S
DAALDERS
CACAO.
Trots en Liefde.
Woensdag 1 Februari 1911.
No. 9.
BBe Jaargang.
Uitgever: B. FALKENA Mzn., Singel, Sneek.
i
Amsterdamsche Brieven.
Feuilleton.
4
I
i
'wr
ZOO KRACHTIG ALS
ge
i
GEEN CACAO SMAAKT^
NEEKERCOURANT
i
gebruiken. Geen nood!
F
is de
voor
sommigen toch eens zien.
- ?s.--
Dit blad verschijnt WOENSDAGS en ZATERDAGS.
ABONNEMENTSPRIJS voor Sneek t 0,40 per 3 maanden,
franco per postf0,50.
Abonnementen worden te allen tijde aangenomen.
dat »De Kroon
ziek te geven,
weerszijden wel
en geen brutale
hun deurtouwtjes
De kastelein doet er
de boterhammen. En
brood bij zich, dan
kleinigheid krijgen: brood
kaas, eieren,
worst en
er je
Bruusk stond zij op. Dus toch Je beroemt
dus op
En jij Florestine, je wilt het loochenen?
Zij zag hem met fonkelende oogen aan. Loochenen
Neen ik neem geen woord terug. Ik heb je lief
Maar ik zal deze liefde weten te over winnen. Een
gevoel beteekent niets, wanneer men er geen slaaf van
is
En waarom dat gevoel te overwinnen
Omdat ik niet wil zijn zooals de anderen Omdat
je niet zult groeien in het bewustzijn, dat ik juist zoo
ben als die andere vrouwen, die jullie, tengevolge van
de voorrechten van je kunstenaarschap om den tuin
leidt 1
Maar ik ik, Florestine heb toch zoo vurig naar je
liefde verlangd, niettegenstaande al je terughoudend
heid.
Ik was terughoudend, omdat ik bemerkte, dat je een
ijdel man waart
IJdel zou één mensch zonder ijdelheid zijn En
zou je dat dan van een kunstenaar verwachten Door
hem wordt toch alles levendiger en intensiever gevoeld.
Overigens heb jij mijn ijdelheid geprikkeld, vergeet dat
niet I
En jij prikkeldet mijn trots.
Florestine, je moest toch in mij waarheid van schijn
weten te onderscheiden Wanneer je mij liefhebt.
moest je weten wat echt is aan mij en wat slechts daar
voor berekend is de menigte te verblinden
Mij boezemt uw persoon geen belang meer in, zeide zij
minachtend. Het gevoel dat u mij hebt ingeboezemd en
dat ik u in een zwak oogenblik heb verraden, is tegen
mijn wil, is een zwakheid, die ik zal overwinnen, eene
ziokte waarvan ik genezen zal 1 Dat is geheel mijn
zaak en gaat u niets aan 1
Haar blik was vijandig geworden.
Hij schudde het hoofd. Tusschen ons is dus alles uit
Ik heb u niets meer te zeggen.
Zij koerde zich haastig om en verliet het vertrek.
Zoo scheidden ze van elkaar. Florestine trotsch en
het hoofd hoog opgericht, ofschoon innerlijk diep be
droefd, hij, met gebogen hoofd en peinzend, maar ver
vuld van onbepaalde wenschen en voornemens.
De krenking, die zij hem had aangedaan, deed hem
dolle plannen maken. Deze vrouw wilde hij najagen,
totdat zij uitgeput voor zijn voeten nederzonk, De
wil van den man overwint de trots van de vrouw I En
hoe hooger de boom des te gemakkelijker wordt hij
geveld door de kracht van den storm.
Het bloed stroomde met groote kracht door hare ade
ren de aangename geuren en melodiën, het geschitter
van electrisch licht en het stemmengegons rondom haar
hadden haar anders zoo trotsche terugbon iendheid dren
plaats maken vooreen haar ongewone ongedwongen
heid.
Nadat de laatste tonen van den wals verstomd waren
en zij met eene buiging van haar cavalier afscheid had
genomen, begaf zij zich ongemerkt naar het naast de
balzaal gelegen half donkere vertrek.
Zij moest uitrusten. Wat wond haar toch zoo op
Waarom vond zij het leven heden zoo schoon? Waar
om klopte haar hart van zoo zeldzame vreugde
Omdat zij jong, mooi en rijk was en van alles kon ge
nieten, wat het leven bood Neen, dit besef zou voor
haar niets nieuws geweest zijn. Dat was het niet, maar
in haar jubelde iets ongekends, dat langen tijd wreed
was vast gehouden door de boeien van het verstand,
met konden trots tot zwijgen was gebracht»de liefde*
Dat heerlijke gevoel dat haar zoo geheel vreemd was
en haar toch zoo gelukkig maakte, deed haar hart on
stuimig kloppen.
Wanneer hij op dit oogenblik op haar toegekomen
was, zou zij zwak en bedeesd geweest zijn als een dom
verliefd bakvischje
Zij, de trotsche Florestine, die slechts met tegenzin
den machtigen indruk wilde erkennen, welken de jonge
kunstenaar op haar had gemaakt. Zij zou de bekentenis
Zij zagen elkander nergens meer, want Florestine
vermeed alle plaatsen, waar zij dacht hem te kunnen
ontmoeten. Dat beviel ham natuurlijk niet. Geërgerd
en ook een beetje verlangend om baar weer te zien,
schreef hij haar. Doch van zijn verlangen naar haar
liet hij niets blijken. Hij prikkelde haar trots, door
haar lafheid te verwijten. Of het haar aan kracht ont
brak, zijn invloed te trotseeren
Toen verscheen zij weder op de eerstkomende partij,
maar niet koel en gereserveerd, zooals hij verwacht
had, maar glimlachend, hoonend glimlachend met een
minachtenden glans in haar oogen.
Hij was woedend. Maar hij dacht aan haar kussen
en glimlachte zooals zij. Hij zocht, tintelend van leven
en geest, haar gezelschap. Hij gaf zich de grootste
moeite, om haar aan het wankelen te brengen
Zij scheen zijne bedoeling te raden. Haar glimlach
werd boosaardig. En zijn glimlach maakte plaats voor
een uitdrukking van wrevel.
(Slot volgt.)
van hare lippen hebben laten kussen zij zou het fijn
gevormde hoofd tusschen hare verlangende handen
hebben genomen, om onuitwischbaar zijne trekken in
haar geheugen te prenten.
Zij zou hem zeggen Het is zooals je vermoedt.
Twijfel niet meer Ik behoor jou, jou alleen
Johan Zij verschrikte van haar eigen stem, sidderde
en sperde de oogen open, want tegenover haar zag zij
plotseling een man, die haar schijnbaar bespied had.
Het volgende oogenblik boog hij zich over haar heen.
Florestine heb je me lief Mag ik het gelooven
Zij sloeg haar oogen op, die anders zoo koel, nu vol
teederheid op hem rustten en antwoordde Ja, ik
heb je lief
Johan Nedin zag haar vol verrukking aan, en kuste
vol vuur haar mond, oogen en wangen.
Sedert maanden ben je mijn eenige gedachte, fluis-
ter ie zij.
En jij mijn eenige hoop en verlangen Trotsche
lieveling, je koelheid was schijn, je onverschilligheid
leugen.
Zij hoorden stemmen en namen vormelijk naast el
kander plaats, slechts uit hunne oogen straalde het ge
luk, daar hunne lippen moesten zwijgen.
Johan verbrak het stilzwijgen het eerst.
Dus toch, zeide hij fluisterend, terwijl een glimlach
hem om de lippen speelde. Deze glimlach was vol
triomf.
Florestine werd plotseling bleek en zag hem met
koelen, starren blik aan. Haar overgevoelige trots was ge
prikkeld. Zij zag niet meer den man, die haar om haar
persoon liefhad, zij zag slechts den zelfhewusten, door
vrouwengunst en vrouwenhulde verwenden kunstenaar,
wier gemakkelijke overwinningen hem een groot gevoel
van eigenwaarde hadden gegeven.
ADVERTENTIëN 4 cent per regel. Bij abonnement van 500
regels 3 cent en van 1000 regels 27. cent. Groote letters naar
plaatsruimte.
worden fooien gegeven.
Wie nog iets netter wil, gaat bijv, naar zaken
als ’t restaurant Dikkers op de Leidsche gracht.
Daar heeft men menu's voor volledige diners a
f 0,60, f 0,80 en 1 gulden; bij abonnement be
langrijke reductie.
En och, hoevelen, die geen volledig mid
dagmaal noodig hebben, doen 't met een heel
of half biefstukje in een der groote restau
rants.
Nu ik toch zoo druk met u aan ’t dineeren
ben (al gaat’t ook op een koopje!), zou ik door
moeten gaan en u ook de duurder diners
laten genieten, tot de duurste toe in Riche (op
’tRokin) of bij Van Laar, vooraan in de Kal-
verstraat. Geloof gerust, dat ’t daar wel eens
duur toegaat.
Bovendien zou ik met u kunnen binnengaan
de lunchrooms, waar heel wat gedronken
Komt in
er weer ver-
Heele reeksen
panden komen op één dag onder den
hamer en ’t is te begrijpen, dat daar publiek
komt.
In ’t levendige deel van de Nes, dus bij de
Damstraat, zijn nog enkele winkels en eetge
legenheden. Een der laatste, »De Gouden
Bal«, is zeer bekend. Het is opmerkelijk, hoe
goed men in zoo’n restaurant voor weinige
stuivers kan eten.
Nu, wat eten, enz. betreft, kan de kleine
man in een groote stad toch maar veel beter
terecht dan in een kleine stad. Daar hebt ge
bijv, de Koffiehuizen van den Volksbond (te
gen drankmisbruik) Die bond heelt zeker
minstens wel een dozijn van die gelegen
heden in de stad. Bootwerkers, glazenwas-
schers, en zoo voort, zijn te ver van huis om
bij de hunnen den boterham of de koffie te
in
en ook gegeten wordt.
Een der mooiste zaken in dit genre
nog nieuwe tea-room van Ledeboer.
Ledeboer is een der bekendste winkels in
groenten, fruit en andere comestibles in de Kal-
verstraat, tusschen Spui en Heilige weg.’t Was
een smalle winkel, waar echter ’t duurste en
kostbaarste te krijgen is. Voor eenigen tijd is
- ~de zaak echter enorm uitgebreid, zoodat er,
achter een paar gebouwen om, een groote
lunchroom bijgekomen is met een hoofdentree
aan ’tSpui. ’t Ziet er eerstklassig uit. zoodat
ik u kan aanraden: Als geweer eensin Mokum
zijt, loop er dan eens in.
En als ik u uitvoerig over eetgelegenheid
wilde schrijven, zou ik moeten wijzen op de
massa’s plats du jour, die tusschen 12 en 2 uur
’s middags worden verorberd.
Ik had dan ook de aller-allergoedkoopste
inrichtingen moeten noemen, zooals «Metropole*
van ’t Leger des Heiis, waar alleen de lieden der
zeer smalle gemeente komen.
Bovendien moest ik dan schrijven over de
muziek, die hoe langer hoe grooter rol bij ’t di
neeren speelt. Het zijn niet alleen «Milles Co
lonnes* en »De Nieuwe Karseboom*, die diner-
concerten geven. Ook Riche, zooeven ge
noemd, geeft fijne muziek en ’t Gouden Hoofd
(Rembrandtplein) en de bekende, nog vrij
nieuwe gelegenheid, Maison Bordelaise, mid
den in de Leidsche straat, 59. Merkt hierbij
op, dat »De Kroon* volhoudt met geen mu-
en dat, terwijl de zaken aan
aan muziek doen.
Doch in datzelfde »doode« deel van de Nes
is ’t wel eens vaker zeer druk.
Frascati maar eens kijken, als
kooping van huizen, enz. is.
van I
Vik is reeds lang ter ziele
portiers trekken meer aan
en uw jaspanden.
En thans is bijna de geheele Nes voor den
tabakshandel ingericht, die zich concentreert
in ’t gebouw Frascati, waar de meeste publieke
verkoopingen en de groote tabaksveilingen
gehouden worden. In den omtrek leest
telkens op bordjes: Makelaar in tabak.
Ik heb er, naar ik meen, vroeger wel eens
over geschreven, hoeveel beweging zoo’n ta
baksveiling geeft. En met name de veilingen
der Deli-tabak, die een keer of vijf per jaar
plaats hebben. Vele Nederlanders, maar ook
tal van buitenlanders logeeren voor zco n vei
ling een week in A’dam, want ze moeten dezen
tabak hebben voor dekblad van sigaren. Vóór
de veiling moeten de monsters gekeurd wor
den en daar gaan nog al een paar daagjes mee
heen. Ge zult dit wel willen gelooven, als
ge bedenkt, dat op één zoo’n Deli-veiling voor
acht milfoen gulden tabak wordt omgezet en
er merken bij zijn, die soms meer dan een
rijksdaalder per vijf ons doen; hetgeen
groothandelsprijs geen kleinigheid is.
Ge hebt wel eens gehoord van de drukte,
die er op onze Beurs kan zijn en ge zoudt er
wel eens een kijkje willen hémen. Nu, dat is
werkelijk de moeite waard. Doch geloof me,
ook in Frascati is ’t een wondere beweging
bij zoo’n veiling.
gebruiken. Geen nood! Ze hebben hun brood
bij zich en koopen in 't koffiehuis voor drie cent
een flinken kop koffie.
nog een bord bij voor
heeft de bezoeker geen
kan hij voor een
met boter, brood met boter en
cacao, chocolade, melk, brood met
ook bier.
Particuliere kasteleins, die zien hoe druk
deze Volksbond ’t heeft, concurreeren er mee
en trachten zelfs een ongeveer gelijkluidenden
naam met gelijk gekleurd bord te plaatsen, om
de menschen te lokken.
Dan hebt ge de gaarkeukens, eet- of schaft -
kelders, enz.
Bekend zijn vooral de drie inrichtingen van
de Maatschappij voor Gaarkeukens. Het is
in zoo’n zaak niet zoo uiterst netjes, want er
komt van alles; er komen nette, klein-burgerlij-
ke menschen, die geen gulden of daalder
voor een middagmaal kunnen besteden; derde-
klas-reizigers, die geen reis- en verblijfkosten
in rekening kunnen brengen; nette A’dammers
van de smalle gemeente, die een slaapkamertje
hebben van f 1,25 per week; doch ook Jan
rap en z’n maat komen er en vaak komen er
binnen, die al etende een stevigen kater heb-
ben weg te werken. Massa’s soep, capucijners
en bruine boonen worden er verorberd, be
nevens aardappelen, rijst, groenten, varkenslap
jes, ossenlapjes en nog meer.
Doch, ge begrijpt, ’t publiek is niet altijd
van ’t netste of beschaafdste en de tafellakens
zijn spoedig vuil.
Mooier gelegenheden en toch goedkoop zijn
inrichtingen als »De Gouden Bal* in de Nes.
Zulke zaken zijn er een viertal in ’t hart der
oude stad: Nes, Sint Jansstraat, O. Z. Voor
burgwal en Singel. Die zaken zijn netjes,'j’t
linnen is schoon, de bediening net en daarom
valt ’t de zooeven bedoelde laagste-klas-bezoe-
kers niet in, hier te komen eten; voor zulken
is ’t daar te net-burgerlijk. Vraag menu met,
hoe goedkoop ’t daar is; ik heb voor de cu
riositeit de uitgebreide spijslijst wel eens door
gesnuffeld, zag er menschen voor vijftig en
meer centen volop dineeren, doch zag er ook,
die ’t met een eenvoudig «ossenlapje met aard
appelen* voor 20 cents deden: zeker menschen,
waarvan óf de maag óf de beurs geringe capa
citeit bezat en die toch fatsoenlijk wilden zitten.
Dat ’t daar netter is, blijkt ook hieruit: er
Enkele perceelen, voor in de Nes. zijn nu
ook 't eigendom der gemeente geworden Zoo
als u kunt denken, zijn deze panden ook be
grepen in ’t Damplan, dat in zijn voorberei
ding steels meer vordert, al bemerkt een leek
nog niets van de komende veranderingen, die,
wanneer ze aangebracht zijn, groote verbete
ringen zullen blijken te zijn.
Arme Nes, waar is uw laag-bij-den-grondsche
glorie van vroeger gebleven?
Vroeger, ja, dan moest iemand, die de
hoofdstad bezocht, in Artis en Panopticum en bij
Krasnapolski geweest zijn; en dan hoorde ’t er
voor velen ook bij, dat men ’s avonds even
door de Nes trok om te kunnen zeggen, dat
men een tipje van darkest Amsterdam gezien
had. Of men trok zelfs de stoute schoenen
aan en liet zich door de portiers een zaaltje
binnenloodsen.
Ja, dat moesten
Eerst de nauwe straat een eindje door, telkens
aangehouden of toegesproken door portiers,
die bij uw nadering de deuren opentrokken
om u een helverlichte zaal te laten zien met
eenige mooi opgedirkte «dames* op den ach
tergrond. En dan had men daar Victoria of
liever kortweg de Vik met den bekenden
»Moos van de Vik.«
Maar thans is alles ongeveer verdwenen. De
