VOOR SMB tl O1STKEIES.
JIEEW8- EJi AIIVERTESTIEBLAD
BLOOKER’S
4
De mooie vreemdeling.
IF
5
Woensdaec 29 Maart 1911.
No. 25.
66e Jaargang»
DAALDERS
Feuilleton,
Uitgever: B. FALKENA Mzn., Singel, Sneek.
CACAO;
Amsterdamsche Brieven.
I
1
nog
J
0.
J.
0.
L
d-
n
GE WEET DAT DIE
UITSTEKEND IS.
MEN MOGE U NAMAAK
OPDRINGEN, 9
HOUDT VAST AAN
Dit blad verschijnt WOENSDAGS en ZATERDAGS.
ABONNEMENTSPRIJS voor Sneek t 0,40 per 3 maanden,
franco per postf0,50.
Abonnementen worden te allen tijde aangenomen.
om
te
e-
)n
li
d-
ze
.t-
te
V.
G
N
Tweede Kamer
maximum werktijd, gaat
vinger en de heele
ze: Ge
wee dan
Beheersch in uwe zaken alle onderdeelen, weet
altijd meer dan van u verwacht wordt.
Grijsaards gelooven alles, mannen betwijfelen
alles, jongeren weten alles.
zonder eenige poging te doen zich met freule Ellen in
verbinding te stellen.
Ik kan maar niet tot een besluit komen hoe wij moe
ten handelen, zeide John met een zucht.
Kitty schudde droevig haar hoofd en John krabde
het zijne. Dit scheen hem te inspireeren, want eens
klaps klaarde zijn gezicht wat op.
Ik zal je zeggen wat ik doen zal, Kit. Morgen is
het Kerstavond en de baron zal dan tegen den middag
thuis komen. Dan ga ik ’s avonds naar hem toe en
vertel hem alles. Hij is de vader van freule Ellen, en
kan doen, wat hij wil. Als ik het hem verteld heb,
is het van mijn geweten af.
Je hebt gelijk, John, antwoordde Kitty, met een
zucht van verlichting. Doe dat, dan is het van ons af.
Toen John Penticross op De Jacht kwam op Kerstavond,
was het al donker. Hij vroeg naar de huishoudster en
vernam, dat zij in de lange laan was met freule Ellen,
die haar avondwandeling maakte.
Hij liet toen aan den baron zeggen, dat hij een on
derhoud verzocht over een gewichtige zaak, werd in
de bibliotheek gelaten en door den baron vriendelijk
ontvangen.
Toen verhaalde John Penticross de geschiedenis van
den mooien vreemdeling en Kitty’s verontrustende ont
dekking.
Toen de baron had vernomen, dat de man, die zijne
dochter in een geheim huwelijk had gelokt dat de
bedrieger, de schurk, die voor de justitie vluchtte, was
teruggekeerd en zeer nabij »De Jacht* zijn intrek had
genomen, kende zijn woede geen grenzen.
Die schurk riep hij uit die vervloekte schurk 1
Maar nog hedenavond zal hij gevangen worden genomen!
Hij belde en gaf order dadelijk in te spannen.
Je gaat met mij mee, Penticross, zei de baron.
ADVERTENTIëN 4 cent per regel. Bij abonnement van 500
regels 3 cent en van 1000 regels 21/, cent. Groot® letters naar
plaatsruimte.
lil
(Slot.)
Ik zou hem dolgraag eens willen zien alleen uit
nieuwsgierigheid, weet je.
Nu, kindlief, niets is gemakkelijker. Je kunt naar
boven gaan, alsof je hier thuis hoort en vraagt uit
mijn naam, welken wijn hij wenscht te bestellen.
Als ik een muts had, zou ik best voor een dienst
meisje kunnen doorgaan. Kan je mij niet helpen aan
een muts?
Juffrouw Crichet verliet de kamer en kwam terug
met een muts van een der kamermeisjes. Kitty zette
die op, juffrouw Crichet zei dat het best ging en dat
zij nog slechts een schort behoefde voor te doen om
de japon te verbergen, die niet paste voor een dienst-
bode.
De schort was spoedig gevonden, en Kitty, na
zich nog eens te hebben bekeken, verklaarde, dat zij
zich zelf voor een kamermeisje zou hebben gehou
den, als zij onverwacht voor een spiegel was ge
komen.
Juffrouw Crichet had pleizier in de grap en Kitty
trippelde de trap op. Zij klopte aan de deur van de
zitkamer, die juffrouw Crichet haar had aangewe
zen en een mannenstem gaf haar verlof binnen te
komen.
Zij opende de deur eenigezins verlegen en zag bij
het venster een heer staan, die naar buiten keek.
Mijnheer, de juffrouw vraagt, zei Kitty, welken
Terwijl men in de
niets maakt van een i
het hier een beetje anders.
In de Kamer heeft indertijd het R.K. Ka
merlid Aalberse (de opvolger van wijlen dr,
Schaepman en door Almeloo gekozen
diens meer democratische voetstappen
drukken), geijverd voor een maximum-werk-
tijd en hij kreeg er een meerderheid voor in
de Kamer, maar niet in het ministerie, dat
gewoon de motie naast zich neerlei. Aalberse
schikt zich daarin, zooals hij zegt, om redenen
van coalitie-belang, maar van links valt men
hem om die zoetsappigheid nog al eens aan,
o. a. de heer Schaper, die niet altijd zoetsap
pig is in zijn uitdrukkingen. Maar in de
hoofdstad durfden Burg, en Weth. het wel
aan, den negen-urigen werkdag voor gemeente
werklieden voor te stellen en reeds van te
voren durfde men in de bladen voorspellen,
dat het ontwerp zonder sterke oppositie zou
worden aangenomen.
Natuurlijk zal hiermee het verlang-lijstje der
gemeente-arbeiders volstrekt niet uitgeput zijn,
zullen ze er niet minder rood om worden, wat
hun politieke kleur betreft. Dit laatste natuur
lijk ook alweer, tot grooten angst van dege
nen, die zoover mogelijk van ’t roodgetinte zich
verwijderd houden.
den, dat onderwijzers uit A’dam en R’dam naar
Den Haag solliciteeren, waar men dus wel
het neusje van den zalm, het puik der
paedagogen zal krijgen. De reden is niet ver te
zoeken: Den Haag geeft thans meer dan de
beide groote koopsteden.
Zoo merkt men dus ook hier een cirkelgang,
ofschoon deze cirkel zal wel nooit voltooid
worden; de heeren en dames onderwijzend per
soneel, die eenmaal de groote steden bewonen,
gaan niet weer naar het platteland terug.
Alleen financieel is de mogelijkheid reeds bui
tengesloten en dan wie eenmaal Amster-
damsch of Haagsch leven gewoon is, voelt
zich niet meer op zijn plaats te Holwerd of
Hollum of Houtigehage, te Emmer-compascum
of Nieuw-Schoonebeek.
Ge zult me zeggen: Maar er trekken toch
zeer veel uit A’dam, zoodat juist daardoor de
bevolking soms onbeteekenend vermeerdert,
soms zelfs achteruitgaat. Het geboortecijfer
is hier wel zeer laag, maar 't sterftecijfer ook
en daardoor zou alleen reeds het geboorte
overschot £en behoorlijke toename geven. Dus
er trekken enkele duizenden meer uit de stad
dan er inkomen. Zoo is ’t ten minste enkele
jaren achtereen geweest; in 1910 was’t gun
stiger.
Maar de menschen, die hier uitgaan,
hebben hier niets meer te doen; kunnen hier
geen werk vinden; zijn renteniers geworden.
En slechts weinigen, die hier nog werk heb
ben, vinden in andere deelen des lands hoo-
ger verdienste. Ten minste in doorsnede ge
nomen. En die renteniers gaan niet naar
Houtigehage of Nieuw-Schoonebeek. Zij trek
ken naar mooie oorden, veelal dicht bij de
hoofdstad en doen zoo die plaatsen bloeien
van ’t geld, dat in onze stad verdiend is.
En bleven zij, die hier hun zaken hebben,
nog maar allen in de hoofdstad! Maar och, het
Gooiland is zoo nabij en ook de duinstreek
bij Haarlem. De rijkaards met auto’s spotten
met zoo’n afstandje en anders gaat men naar
Watergraafsmeer, of naar den Admiraal De
Ruyterweg; beiden zijn als ’t ware een stuk
Amsterdam. Reiskosten van geen beteekenis,
want in een groote stad ga je toch trammen.
En bovendien, 't wint weer uit op de belas
tingen, die hier hoog zijn en in gemeenten als
Bussum en Watergraafsmeer zeer laag; de
hoofdelijke omslag is daar ongeveer één per
cent. O, heb ik meermalen hooren beweren,
Curieus zijn de redeneeringen, die men in
zulke gevallen hoort. De een zegt: Laten
wij ze toegeven, dan zien ze, dat aansluiting
bij ons in hun belang is, al zijn we ook niet
rood Een ander: Sluit u aan bij rood; vra
gen, eischen, steeds .driester, steeds meer, nooit
ophouden; dat is de manier. Wat we eenmaal
verkrijgen, behouden we wel en dan maar
weer opnieuw een schrede verder op den vra-
gersweg. Enkelen zeggen: Niets toegeven;
want die lieden zijn van ’t bekende spreek
woord, dat ’t over den
hand heeft. Als tegenspraak krijgen
zoudt ’t tot de revolutie brengen en
uw toekomst.
En ondertusschen gaat de evolutie door. Er
blijft veel van waar, dat de grootste schreeu
wers den meesten kans hebben, maar lotsver
betering van den een moet die van de an
deren tengevolge hebben.
Ge kunt zelf het cirkelgangetje van feiten
opmaken.
Er moet thans wel algemeen meer verdiend
worden en daardoor verdient men eigenlijk toch
niet meer.
Burg, en Weth. hadden gelijk met hun voor
stel. Er is een leger van bijna dertien dui
zend personen in gemeentedienst en daar moet
goed voor gezorgd worden. Ik hoop niet dat
ge u verbaast over dit groote getal, dat ook
relatief hooger moet zijn dan bij u, omdat hier
bijv, meer gemeentebedrijven zijn. Bij u zult
ge wel geen stedelijke scheepswerf hebben en
denk dan eens aan de gemeentetram met z’n
honderden geëmployeerden, denk aan de
brandweer met z’n vast personeel, terwijl er bij
u slechts particulieren voor werken, als het eens
noodig is.
Toch moet ge niet denken, dat we, wat
tractementen en loonen betreft, boven alle an
dere gemeenten des rijks staan, Amsterdam
is een dure stad voor de bewoners, maar ook
Den Haag en Rotterdam zijn duur en vooral
het Haagje, de regeeringsstad met haar resi-
dentie-allures, haar groote weelde, haar repu
tatie van verreweg de rijkste stad des lands
te zijn, haar zomerleven te Scheveningen is
duur. Voor verscheidene jaren trachtten on
derwijzers en ook hoofden van plattelandsscho-
len uit de provincie in de hoofdstad een plaats
te krijgen, want dan was je in Mokum en op
zoo’n dorp was lang geen 1500 gld. te halen.
Maar sedert eenigen tijd ziet men uit de bla-
John, zei Kitty, toen zij de stad achter zich hadden,
nooit in mijn leven heb ik een geheim voor je gehad
en ik kan er nu ook geen voor je hebben.
Een geheim Wel, liefje, wat heb je Je bent toch
niet ziek, Kitty
O, John, wat zal ik doen wat moet ik doen In.
»De Groene Draak* heb ik den man gezien, van wien
je me hebt verteld
Den mooien vreemdeling
Ja, John en zoo waar als ik leef, het is mijnheer
Mayfield de man die freule Ellen trouwde 1
Kitty’s herkenning van den man, die den naam van
een edelman had aangenomen en freule Ellen in een
geheim huwelijk gelokt, had John Penticross heel wat
onrust bezorgd. De eenige conclusie, die de jonge pachter
kon maken, was dat de schurk plan had met de arme
jonge dame in verbinding te komen en haar te bewe
gen met hem te vluchten.
Kitty dacht er ook zoo over. Zij was overtuigd, dat
de man uit vreemde streken was gekomen om freule
Ellen mee te voeren, en de andere schurk, de advocaat,
zooals Juffrouw Crichet hem noemde, moest hem bij
zjjn slechte plannen helpen.
Toen herinnerde de pachter zich de woorden van
tante Tabitha, die, zoodra zij van de geheimzinnige gas
ten hoorde, verklaard had, niet rustig te kunnen slapen,
voordat deze in de gevangenis zaten.
Om mijnheer Mayfield in de gevangenis te krijgen,
behoefde John slechts met Kitty naar de stad te gaan
en den man aan de justitie te verraden. Maar had deze
eenmaal de hand gelegd op den man van freule Ellen,
dan kon er geen twijfel zijn omtrent het vreeselijk lot,
dat hem wachtte. Had hij zich kunnen verdedigen tegen
de beschuldiging van valschheid in geschrifte, dan zou
hij zich geen vijf jaar verborgen hebben gehouden,
als er sprake was van Watergraafsmeer an-
nexeeren; o, dan gaan we nog wat verder
wenen. Nu voor iemand, die een'stevige tien
duizend gulden inkomen heeft, scheelt het
alleen op den hoofdelijken omslag een half
mille. En dan zijn er nog wel meer zwarig
heden.
Amsterdam heeft wel eens een groot annex
atieplan in ’t hoofd gehad, maar zoover kun
nen ze niet annexeeren, of de menschen, die
er uit willen, gaan nog verder. Dan zou er
eerst een algemeene, en uitsluitend, rijksbelas-
ting in de plaats der gemeentelijke moeten
komen en zoover zal ’t voorloopig nog wel
niet komen.
Ik was zooeven in de politieke kleuren ver
diept, die men hier natuurlijk van 't zwartste
zwart tot het vurigst rood heeft. Zooals in
elke plaats tegenwoordig het geval is, zult ge
zeggen. Goed, ge hebt gelijk; maar hier kan
elke soort een partij formeeren, terwijl er in
kleine plaatsjes nauwelijks partijgangers voor
de een of andere kleine groep zouden zijn om
het bestuur te kunnen installeeren,
In een stad als A’dam kan men dan ook
alle mogelijke vergaderingen hebben. Zoo
bijv, op Zondag 19 Maart. In de groote zaal
van het Paleis voor Volksvlijt waren Katho
lieken om het Romenische Vraagstuk te be
spreken. Dat is al lang opgelost, zegt de
tegenwoordige regeering van Spanje en ze
benoemt koning Victor Emmanuel van Italië
rot eere-kolonel van een der voornaamste re
gimenten. Doch in het Paleis voor Volksvlijt
was een groote menigte bijeen, die luisterde
naar redevoeringen, waarin de éen-wording
van Italië, besproken en verafschuwd werd, die
geestdriftig een lied zongen, door Schaepman
aan Pius IX gewijd. En dat, nu Italië zijn
gouden feest der eenheid viert.
Zoover mogelijk daarvan af stond op dien
dag de vergadering in Plancius (over den ingang
van Artis), ter herdenking der Parijsche Com
mune. Deze vergadering ging uit van het
Nationaal A rbeiderssecretariaat en loofde de
petroleuses en de andere helden der Commune
van 1871.
Wel de beide uitersten
Kitty voltooide den zin niet. De man had zich van
het venster afgewend en was midden in de kamer
gekomen, in het volle licht van de reeds aangestoken
kaarsen op de tafel en op het buffet. Hij echter zag
niets dan een zwaaiende schort en een zich snel uit de
voeten makend kamermeisje. In plaats van zijn order
af te wachten, was zij de kamer uitgesneld, de deur
achter zich dichttrekkend.
De heer, die vermoedde dat het meisje zich had
vergist en op de verkeerde kamer was gekomen, keerde
terug naar het venster.
Maar Kitty, met doodelijk verschrikt gezicht, was de
trap afgesneld alsof zij vluchtte voor een spook en wan
neer juffrouw Crichet de armen niet had uitgestrekt,
zou zij zeker gevallen zijn.
Kitty Penticross had een gevoel alsof zij flauw zou
vallen, maar met groote inspanning herstelde zij zich
en stamelde verlegen Wat dom van mij. Ik dacht,
heel goed komedie te kunnen spelen maar toen de
heer zie.h naar mij toekeerde en mij aankeek toen
werd ik zoo raar en snelde weg.
Juffrouw Crichet lachte.
Wat ben jij een gansje. Ik dacht, dat je een heel
dapper vrouwtje waart, en best een grapje kunt uit
halen. Maar kom hier binnen en neem een hartsterking
je ziet er uit alsof je een geest hadt gezien.
Kitty nam de Hartsterking, die haar wat opwekte.
Maar zij zei, dat zij zich akelig voelde en toen John
terugkwam, deelde zij hem mede, dat haar zenuwen
haar parten hadden gespeeld, toen zij een grapje wilde
uithalen en nu liever naar huis wilde.
Het paard werd voorgebracht; met veel verontschul
digingen over haar kinderachtigheid nam Kitty plaats
naast haar man, en een oogenblik later ratelde de sjees
door de hoofdstraat.
I
■g
I M W mr«.-nB »lr -i lir.ifTTir lllliwn
ia
5t
NEEKER COURANT.
