t)
i
ZSffl G'Ï^AP.
SIEEW8- ES ADVERTENTIEBLAD
67e Jaargang.
Zaterdag 13 April 1613»
Zich beperken.
No. 30u
Uitgever: B. FALKENA Mzn., Groote Kerkstraat, Sneek.
HER-IJK
van Maten en Gewichten.
Feuilleton.
9-12
van
Neen,
’t
’t
teruggeven
Zee maanden leuteer betrad Robertson de
Mei
9
13
15
17
20
21
22
23
24
Dit blad verBohijnt WOENSDAGS en ZATERDAGS.
ABONNEMENTSPRIJS voor Sneek 10,40 per 3 maanden.
franco per p o t f 0,50.
Abonnementen worden te allen tijde aangenomen.
hij.
Toen de trein in beweging raakte, keerde
hij naar zijn plaats terug en begroef zich in
een krant. Het meisje dat reeds zat, had
ook haar lectuur.
a a
ti a
dat wij van al dat gemeend onontbeerlijke het
gemis niet eens meer gevoelen. Het geluk ligt
meestal in het kleine, in het eenvoudige.
Wanneer tegenspoed ons treft, dan meenen
wij meestal dat ons geluk in scherven valt.
Maar het is niet zoo! Wanneer we dan moeten
afdalen op de maatschappelijke ladder, dan
wordt ons geluk misschien minder schitterend,
maar toch zeker inniger. Het ons geschonken
leven blijft altijd nog rijk B. Crt.
beginnen met de letters:
op
iederen dag van
voorin, negen tot
twaalf, namidd.
één tot vier.
8 Mei, voorin,
namidd. 1—4.
ADVERTENTIëN 4 cent per regel. Bij abonnement van 500
regels 3 cent en van 1000 regels 21/, cent. Groote letters naar
plaatsruimte.
stoep van kolonel Witherbee’s prachtig huis
in de Fith Avenue. Hij had niet één, maar
verscheidene visites gemaakt bij Marjorie
Witherbee, pinds de episode van ’t verloren
spoorwegkaartje, en hij had een belangrijke
wijziging gebracht in zijn vrijgezellenover
tuiging.
Vanavond wilde hij gaan vernemen in hoe
verre Marjorie ’t met hem eens was.
Zij was dien avond schooner dan ooit, en,
overstelpt door den indruk, vergat Robertson
zijn voornemen, om heel diplomatiek tot het
doel zijner komst te ge/raken. Zonder inlei
ding barstte het op een gegeven cogenblik
los.
Zij was schoon als een droom,
zij den Pullmanwagen binnenstapte, keek Ro
bertson verbaasd op. Het was zonder twij
fel een geval van liefde op het eerste ge
zicht.
Het trof, dat zij op de plaats kwam te
zitten vlak naast Robertson. Eerst keek ze
een poos uit het raampje naar het gewoel
op het perrontoen haalde zij uit haar
taschje een portemonnaie en daaruit haar
spoorkaartje, dat ze stak; tusschen het glas
en den rand.
Daarna stond zij op en liep naar het an
dere einde van den waggon, waar ze bleef
staan op het balkon. Onderweg had ze een
half-toevalligen blik achter zich geworpen in
de richting, waar Robertson bezig was van
den schrik tei bekomen.
Robertson’s oogen volgden haar, en toen
zij op het balkon verdween, kreeg hij een
prachtig idee. Na. zich overtuigd te hebben
dat niemand op) hem lette, boog hij naar ’t
raampje, greep haastig het kaartje van het
meisje, borg ’t in zijn vestzak en wandelde
naar het balkon aan het andere einde.
Dit kan als introductie dienen! lachte
Zoo bleef het, tot de conducteur kwam.
Robertson gaf zijn kaartje en begon weer te
lezen, met gehuichelde onverschilligheid, voor
wat er rondom hem gebeurde.
Uw kaartje, als ’t u belieft, dame?
zei de man beleefd.
Zij keek op en stak de hand uit naar het
raampje, om het bewijs van haar recht tot
meerijden te toonen. Een uitroepje gaf lucht
aan haar verbazing, toen zij ’t niet vond.
Wat? Ik heb ’t vijf minuten geleden
tusschen ’t raampje gestoken, ’t Kan toch
niet weggewaaid zijn
Niet waarschijnlijk, meende de conducteur,
’t raampje is dicht. Misschien heeft u ’t er
afgestooten
Hij zocht op den vloer, en Robertson
hielp dadelijk ijverig mee zoeken.
’t Is gek! zei ’t meisje. Ik weet ze
ker dat ik het daar stak.
De conducteur betuigde zijn leedwezen, dat
hij haar om vracht moest vragen.
Hoe ver gaat u?
New-York, antwoordde zij.
Dan heeft u tien gulden en zes-en-zestig
cents te betalen.
Het meisje beet op haar lip. Zij bekende
dat ze zooveel geld niet bij zich had, en
Robertson bood beleefd zijn diensten aan.
0, ik kan toch geen geld leenen van
een vreemde!
’t Is niet noodig, dat u geld leent,
zei hij glimlachend, door een gelukkig toe
val heb ik een kaartje Boston-New-York
overmijn zuster zoiu de reis meemaken,
maar kreeg op ’t laatste oogenblik verhin
dering, toen ik de kaartjes al genomen had.
gen en zelfs honger lijden, dan iets van de
hooge plaats op te offeren of een sport lager
te dalen op de maatschappelijke ladder.
De moeder is lijdende en zou gedurende de
zomermaanden buiten moeten verblijven. De
dochter is muzikaalzou gaarne concerten be
zoeken en lessen volgen. Maar al deze noodige
of gewenschte uitgaven moeten achterwege
blijven, omdat de schijn moet worden gered.
En wat helpt dit nog De faam is meestal
zeer goed op de hoogte van ai het onver
kwikkelijke en treurige, dat in een familie
voorvalt, en verkondigt gaarne alles wat zij
weet, luid en doordringend.
De piëteit, waarmede men aan oude erf
stukken of aan meubelen, die men in het jonge
huwelijk heeft medegebracht, gehecht is, mag
ongetwijfeld aanspraak maken op eerbied. Ook
de trots is begrijpelijk, waardoor men niet gaarne
wil scheiden van getuigen van betere tijden
die men gekend heeft. Maar wanneer dit al
les nu te zwaar wordt bij de bestaande om
standigheden? Wanneer de opvoeding der kin
deren, wanneer misschen de gezondheid daar
voor moet worden cpgeofferd Zal men dan
niet beter doen, zich van deze gerechtvaardigde
gevoelens los te maken en op de puinhoopen
van het oude een nieuw tehuis te stichten,
dat toch ook behaaglijk en mooi zijn kan
Men maakt zich zoo dikwijls tot martelares
van den schijn. De menschelijke waardigheid
echter wordt niet bepaald door de meer of
minder weelderige omgeving. Op den duur zal
men ook de achting der menschen eerder win
nen, door bij tegenspoed met vertrouwen op
God, met kracht en moed den strijd te aan
vaarden, dan door te willen offeren aan den
schijn.
Het gebeurt dagelijks, dat door plotselinge
sterfgevallen, door verliezen, door tegenspoed,
vrouwen zich moeten beperken. Zoo dikwijls
ontbreekt dan het juiste inzicht in wat nood
zakelijk is en wat kan worden gemist.
Noodzakelijk is steeds, dat de kinderen een’
goede opvoeding ontvangennoodzakelijk is
het, steeds zorg te dragen voor het behoud
der gezondheid. Maar bij al het andere is zoo
weinig onontbeerlijks. Wij menschen zijn allen
gehecht aan wat ons omgeeft en wij meenen
dit alles onmogelijk te kunnen missen. Maar
het is een waan. Spoedig reeds bemerkten wij,
Die dingen mogen toch overgedaan wor
den, nietwaar conducteur?
Neen, meneer, lachte de beambte
maar ,daar ik uw zuster niet ken, kan ik
niet weten, of deze dame niet de persoon is
voor wie ’t biljet werd genomen. Mis
schien
Ik denk er niet aan! riep de dame.
’t Is de eenige manier, raadde de
conducteur, ’t zou mij de onaangename taak
sparen, u te verzoeken, den trein te Wor
cester te verlaten.
Als u vast het kaartje nam, conducteur,
stelde Robertson voor, dan heeft deze dame
tijd er over te denken. Als zij niet besloten
is, het aan te nemen, als wij Springfield
bereikt hebben, kunt u het mij x
en
Ik heb mij al bedacht. Ik
VERGADERING van de Kamer
van Koophandel en Fabrieken te
Sneek, op Dinsdag, 9 April 1912.
Aanwezig de heerenP. Reinouts van Haga, voor
zitter, S. Henstra, W. Nieveen, E. Priester, H. Brennink-
meyer, S. v. d. Meulen Szn.en J. Lindeman, secretaris.
Afwezig met kennisgeving de heer R. Gorter.
Punten van behandeling:
1. Na opening der vergadering worden de notulen
gelezen en vastgesteld.
2. Lecture van de uitgegane stukken.
a. Adhaesiebetuiging bij het adres van de Neder -
landsche Kamer van Koophandel te Londen aan de
Tweede Kamer der Staten-Generaal inzake het ontwerp-
tariefwet.
b. Verzoek aan Burgemeester en Wethouders va;;
Sneek, de ingezonden Rekeningen Verantwoording der
Kamer over 1911 aan don Raad te willen voorleirtieu
ten fine van onderzoek.
3. Ingekomen stukken
a. Afschrift van de rekesten met bijbehoorende
memorie van toelichting van de Nederlandsche Ver-
eeniging voor Koeltechniek aan Z. E. den Minister van
L. N. en H. en het Gemeentebestuur van Amsterdam,
ten einde te komen tot een event, proefneming op
uitgebreide schaal met den invoer van gekoeld en
bevroren vleesch in ons land.
Wordt besloten dit stuk ter kennismaking bij de
leden te laten circuleeren.
b. Brochure betreffende de Hollandsche Afd. op de
»Ideal Home Exhibition* te Londen in April 1912,
ingezonden door de Afd. Handel van het Departement
van L. N. en H.
Wordt besloten als voren.
c. Schrijven van cfen Directeur-Generaal van de
Posterijen en Telegrafie, waarin afschrift van zijne be
schikking op het verzoek van de Kamer van Koophandel
te Zutfen, inzake uitbreiding van Zondagsdienst op de
Telegraafkantoren in gemeenten met meer dan lÓOL'O
inwoners, met welk verzoek de Kamer te Sneek instem
ming heeft betuigd.
Adressante wordt daarin te kennen gegeven
1. dat tot de gevraagde uitbreiding, in verband met
het eenmaal aangenomen beginsel van Zondagsrust
voer het telegraafpersoneel, geene voldoende aanleiding
kan gevonden worden
en toen
Zich beperken in zijne levenswijze, zijne
levenswijze moeten inkrimpen, dat is voor de
meeste menschen een gehaat woord.
En toch voor hoevelen wordt dit gehate
niet tot een bittere noodzakelijkheid?
Wanneer de eischen en gewoonten, waaraan
men tot nu toe heeft vastgehouden, moeten
verdwijnen of verminderen; wanneer men van
een schitterende plaats in het leven moet af
dalen tot een bescheidener plaatsje dat
doet aan het hart van den door lange jaren
van voorspoed verwenden mensch bitter pijn.
Ons aanpassingsvermogen, dat het ons zoo
gemakkelijk maakt, van betere levensvoor
waarden te genieten, laat ons dikwijls in den
steek, wanneer wij alles of toch veel moeten
missen, van wat ons het leven schoon en be
haaglijk maakte; slechts klagend en zuchtend
bukken wij ons onder het ijzeren juk der
noodzakelijkheid en leeren het getnis verdra
gen van veel, wat ons vroeger onontbeerlijk
scheen.
Dit afdalen is ook niet gemakkelijk: er zijn
gevallen, waarin het leven zware lasten op
zwakke schouders legt, die toch dapper en met
energie gedragen worden. Hoevele weduwen,
die ni den dood van den echtgenoot zich met
hare kinderen door het leven moesten slaan
hoevele weezen, hoevele vrouwen, die door
tegenspoed van den echtgenoot geheel hare
levenswijze moesten veranderen, kunnen hier-
niet getuigen Maai’ naast deze verhef
fende voorbeelden zijn er die van anderen,
welke slechts morrend het kruis opnamen en
hunne dagen in bitterheid doorbrengen, meestal
omdat zij te hoog opzien naar den schijn. De
schijn maakt vele slachtoffers.
Om vrienden en bekenden den toestand
gunstiger voor te kunnen stellen, dan deze in
werkelijkheid is, om te verblinden, om zich te
kunnen verheffen boven anderen, wordt de veel
te dure woning, wordt het te groote dienst
personeel behouden en daartegenover een
systeem van sparen en knibbelen ingevoerd,
dat de noodzakelijke uitgaven voor leven en
gezondheid tot een minimum beperkt, en een
uitgave tot ontspanning of genoegen in het
geheel niet toelaat. Liever wil men ontberin-
beoi u zeer
verplicht, zei hét meisje nedterig, ik neem ’t
graag aan.
Best, zei dé conducteur, en hij ging
verder, Robertson en zijn reisgenoote gele
genheid latend voor een geanimeerde gedach
tenwisseling.
Toen ze aan ’t Grand Central Station af
scheid namen, sprak zij
Ik zal mijn vader vragen, u een post
wissel te, sturen voor het kaartjeen als
u eens een avond niets beters te doen
hebt, wilt u misschien wel een visite ko
men maken.
Robertson wilde protesteeren tegen den
postwissel, maar haar rijtuig reed al weg,
en hij bleef staan, ten prooi aan gedachten.
Juffrouw Witherbee, begon hij, ik kan
het niet langer uitstellen. Sinds dien Juli
dag, toen ’t Fatum wilde, dat wij elkaar ont
moetten in den trein van Boston, heb ik
slechts één gedachte gehad. Van ’t eerste
oogenblik, toen ik u zag, wist ik, dat mijn
oogen de eenige vrouw aanschouwden, die
mijn leven tot een droom van geluk kan ma
ken.
Zij glimlachte lief, maar trok zacht de
hand weg, die hij had gevat.
’t Is heel vriendelijk van u, meneer
Robertson, antwoordde zij, ik ben er trotsch
op, dat ik bij u zulke gevoelens heb opge
wekt en u zult ook wel hebben opgemerkt,
dat ik u de grootste achting toedroeg
inderdaad groeide de achting tot een soort
genegenheid, maar ik geloot, datdat
’t meer de genegenheid van een zuster is.
Zoo zijn wij begonnen dat zult ge u
wel herinneren en u weet, wat zuster
lijke genegenheid is. Ik heb' haar nooit ont-
BÜRGEMEESTER en WETHOUDERS van SNEEK,
maken bij deze bekend
a dat dit jaar voor den herijk der maten en ge
wichten zitting zal worden gehouden in het voormalig
Paleis van Justitie a/d Marktstraat alhier, op 8, 9,
10, 13, 15, 17, 20, 21, 22, 23 en 24 Mei, en wel
Verkoopers van nieuwe
maten en gewichten
Apothekers, Goud- en
Zilversmeden, op
Ijkplichtigen, wier ge
slachtsnamen (namen
v. firma’s als geslachts
namen te beschouwen),
A,*B”
0, D, E, F
G
H, I
J, K. L
M, N, 0, P, Q
R,S
T, U, V
W, X, IJ, Z
Openbare instellingen
b dat de maten en gewichten schoon, droog en
roestvrij moeten worden aangeboden om onderzocht te
kunnen worden
c dat betaald moet worden voor het justeeren van
gewichten en wel ten bate van ’s Rijks schatkist
d dat de maten en gewichten vóór 1 Januari 1914
gestempeld moeten worden met de letter t en tot dien
datum ook de letter s geldig is
e dat maten en gewichten, die gestempeld worden
met het afkeuringsmerk niet in winkels enz. terug
gebracht mogen worden
f dat er nog gelegenheid bestaat maten en gewich
ten te laten herijken aan het ijkkantoor te Leeuwarden
aan de Oosterkade, op eiken Dinsdag en Vrijdag van
9— 1 uur
g dat de onderdeelen van het Gram (de milligram-
gewichten) niet op de herijkzitting, maar alleen aan
de jjkkantorea herjjkt kunnen worden (opzending per
post franco)
dat, als maatregel van orde, de ijkplichtigen mtge-
noodigd worden om zich op den voor hun geslachts
naam (firma) vastgestelden dag, ’s morgens, een kwar
tier vóór het begin der zitting, aan het herijklokaal te
bevinden tot het verkrijgen van een volgnummer, dat
uitgereikt zal worden met aanwijzing van het uur,
waarop zij hunne maten en gewichten ten herijk behoo
ren aan te bieden.
Sneek, den 10 April 1912.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
P. J. de HOOP, Burgemeester.
JAC. van der LAAN, Secretaris.
R. COURANT.
N
m sneek es mui
ge-
10
B
