g
u
Bij den Paal der Heidenen.
VISITEKAARTJES.
Susmé
m Savon - A
jltlWour la Bart*
No. 20.
Zaterdag 7 December 1912.
29e Jaargang.
Officieel Orgaan der Gemeente Sneek.
t.
N ieu wstijdingen
Uitgevers: Firma H. BRANDENBURGH
Ged. Poortezijlen, - Hoek Kleimand - Sneek.
TELEFOON No. 150.
I
n
Brieven
van een Oud-Sneeker.
ERASMIC Shaving Stick
de beste
FIRMA B. MEINDERSMA.
Ferdinands Freün von brackel
Verschijnt Dinsdags- en Vrijdagsavonds.
Firma H BRANDENBURGH,
Ged. Poortezijlen, Hoek Kleinzand.
I
n
I
i
I I
r.
ANNEX
SNEEKER COURANT (67* Jaargang) en WYMBRITSERADEEL (14de Jaargang)
EAU DE COLOGNE:
B0LD00T 4711.
ODEURS, SACHETS enz.
Feuilleton.
11
Groote Advertentiën kunnen uiterlijk tot Maandags- en Donderdags-
avonds ingezonden worden, kleine tot Dinsdags- en Vrijdags-
morgens 10 uur.
jLgrand
V.
Volkszang.
Eindigden wij onzen vorigen brief met
het te betreuren, dat het volk zoo weinig
goede liederen zingt, thans zullen wij ge
legenheid hebben, aan te toonen dat er toch
wel iets wordt gedaan, om
van dit euvel te geraken, veel wat ons hoop-
Men kin al eau mei de ljue oer ’e wei af
men altyd praet ea ’t bja it Ijeafst beam
wollemar as men eünder omhalen rjucht
op it stik oanpraet en heeoh en leech oer
ien kaem skeart, dan is men in dwerabon-
geler en brutael.
NIEUWE SNEEKER COURANT
tot verbetering jes, flink in den
zingend.
voelen, deed bet onderhoud eindigen; maar
bet stelde Marie toch eenigszins gerust, toen
de dokter ondanks alles zijn weg door het
huis nam, zooals gewoonlijk.
Het afscheid was waarlijk vrij wat koeler
dan de ontmoeting, doch dit kwam met
zijne gedrukte stemming overeen. Er was
hem echter zelfs veel aan gelegen, dat dit
verongelukte huwelijksaanzoek niet wereld
kundig werd; als ware er niets voorgeval
len, wisselde hij in den gang nog een paar
woorden met juffrouw Schnittler. Marie had
echter weinig zelfbeheersching. Voor niets
ter wereld had Marie hare ontroering thans
aan bare ouders willen laten merken Zij
vluchtte naar haar plekje in den tuin terug
en ging daar zeer pijnlijk hare houding te
genover den dokter beoordeelen. Had zij
den dokter werkelijk meer laten gelooven.
dan wel recht was? Zou hij zich door hare
schuld ongelukkig gevoelen Ach, dat laat
ste kon zij niet gelooven Maar hoe was hij
daartoe gekomen, zich juist tot haar te wen
den, daar hij toch in de stad veel passen
der keuze bad kunnen vinden Een klein
weinigje trots op zulk een aanbidder ge
voelde zij nu wel Wat zou Dietrich daar
van zeggen, zoo hij het wist Maar dan viel
’t haar in, dat het juist erg zou zijn, zoo
hij ’t te weten kwam. Wat moest hij dan
wel van haar denkenZou hij wellicht niet
vaan denken, dat zij met een ander een
lichtzinnig spel had gespeeld? Wanneer
maar niemand iets bemerkt had Zulke din
gen werden gewoonlijk zoo rondgehazuind
weten, dat het niet waar was?
„Of ge een oogenblik bij den pastoor
zoudt willen komen,onderbrak eensklaps
de heldere stem der huishoudster van den
pastoor, van uit den anderen tuin, haren
uedacbtengang. Marie sprot g op, al ’t andere
was vergeten. Wanneer de pastoor haar op
SNEEK. Bjj de gehouden aanbesteding voor
de levering van magazjjngoederen ten be
hoeve van het Hoofdmagazjj n der Staatsspoor
waren o.a. laagste inschrijvers: firma A.
M. Kuyt alhier met f 1767.55 voor diverse
lampeglazen firma J. Houwink Gzn. alhier
met f345 voor kalizoutfirma C. A. Nauta
te Ijlst met f858.60 en f436.respec
tievelijk voor koolteer en paraffinevernis.
vóór mij gelukkiger is geweest, waardoor
uwe liefde niet meer te winnen was?“
De jongelieden liepen nog immer het tuin
pad op en neer. „Niet meer te winnen,dat
was het juist, hetgeen Marie zoo diep ge
voelde Hij had hare gevoelens met de juiste
woorden uitgedrukt: voor niemand anders
te winnen zwijgend zag zij hem een oogen-
hlik aan, hoog rood kleurde zich haar ge
zichtje, een traan rolde haar over de wan
gen en als een kind in pijnlijk verhoor
knikte zij nauwelijks merkbaar.
De jonge man was bleek geworden. „Dus
een scboone droom minder zeide hij met
die welbespraaktheid, welke Marie zoo had
betooverd, en hem nooit verliet De geruch
ten, welke over een geheime verloving var
juffrouw Schnittler hadden geloopen, waren
dus bevestigd. De dokter bleef staan er
maakte een buiging, óm het voor beiden
zoo pijnlijk onderhoud af te breken.
„Wij zullen toch uwe vriendschap behou
den vroeg Marie schuchter een bitter
zoete troost, welae in zulke omstandigheden
zoo vrijgevig wordt aangeboden. „Ik bid u.
'eg niets van dit alles aan mijne ouders,
het zou mij veel kommer bezorgen.11 Haar
r>lik beproefde daarbij voor de eerste maal
werkelijk, welke macht zij op hem zou kun
nen uitoefenenwant als een scbrikaanjs-
gend beeld stonden haar de stormen en hin
derpalen voor den geest, welke deze nieuwe
wending voor haar en haren Dietrich zou
kunnen brengen.
Derfentbal was, ondanks de hem toege
“oegde krenking, opk niet daartegen be- en hoe zou zij bet dan Dietrich laten
stand. Hij las smart en vrees uit baar smee
kenden blik en was grootmoedig„Ge kunt
op mijn zwijgen rekenen,zeide hij met
groote zelfbeheersching, vermeed echter, de
kleine hand aan te vatten, die hem aarze
lend werd toegestoken. Een koele buiging
die Marie haar onrecht nog meer deed ge-
A 1O cent per
Engelsche Scheerzeep,
aangenaam en zeer voordee-
lig in het gebruik.
Prijs 60 ct.
Monsterbusjes 15 cent.
De ERASMIC Shaving Stick tevens ver
krijgbaar bij G. v. d. HORST.
kon vertrouwen, en het was niet te ont
kennen dat hem in den vreemde datgene
spoedig zou kunnen gelukken, hetgeen hem
hier nog in lange niet mogelijk was.
Tranen parelden haar over de wangen.
Dat zij echter haar woord zou terugnemen,
haar lot niet aan het zijne binden, hare
liefde niet op zoo’n zware proef zou stellen,
daaraan wilde zij zelfs niet denken. Kende
hij haar dan zoo slecht? Allerhande ge
dachten bestormden haar geestzij had wel
eens van meisjes gehoord, wier geliefde
jarenlang op zee of in andere werelddeelen
hadden rondgezworven en die toch nog
trouw waren gebleven. Waarom zou zij dat
ook niet kunnen? Wat waren twee jaren,
wellicht drie, wanneer zij daarna werden
vereenigd
De goede pastoor had troosteloosheid en
tranenstroomen gevreesd, hij zag zich ech
ter hierin gerustgesteld. Toen hij weder bin
nentrad, vond hij het meisje in staat, de
'•aak zeer verstandig op te vatten. Hare
stem klonk weliswaar onzeker, maar hare
werkzame, practische natuur trad weer te
voorschijn. Zij zeide, dat Dietrich het wel
beter moest weten dan zij, hoe hij had te
handeleniets moest er toch gebeuren, wan
neer men verstandig was, keerde alles des
te spoediger ten beste.
De pastoor behoefde haar niet te vragen,
of haar besluit hierdoor een verandering
zou ondergaanhij zag aan hare kalme ma-
nieren, dat niet eens de gedachte aan zulk
een mogebikheid in haar was opnekomen.
Zij had nog een verzoek of mijnheer pastoor
haar op de kaart ongeveer het land wilde
toonen, waar Dietrich zou wonen De gees
telijke deed dit gaarne. Haar blik rustte
lang op de kaart en de zucht, welke haren
lippen ontglipte, gold dien verren afstand.
Wordt vervolgd.
gevolgd en evenals het Leidsche publiek
door een dankbaar applaus de executanten
hebben beloond.
Het is ons niet bekend, of ook ons eerste
concert te Sneek ten gehoore is gebracht.
Toen werd o.a. Arnold Spoel’s „Mysterieuse
Geschiedenis” gezongen, waarbij ons opviel
hoe weinig de vrij eentonige muziek er in
geslaagd is den rijken inhoud van dit beel
dige liedje behoorlijk weer te geven.
Hier zijn de laatste twee coupletten
Wat?.... Snappen ze wou je?
En klappen ze zou je
Neen guit van een maan, (bis)
Snappen en klappen daar doen we niet aan
En wat met z’n tweeën
Ze deeën en zeeën,
Geen maan zelfs, die ’t wist, (bis)
’t Was ’s avonds na tien, en dicht was de mist.
De concerten in ’t Leidsche Volkshuis
zijn voldoende druk bezocht om de over
tuiging te doen postvatten, dat het initia
tief van Sneeker muziekliefhebbers om
goedkoope kunstavonden te organiseeren,
niet onbeloond zal blijven.
Ons volk is muzikaal genoeg, maar ’t
heeft leiding noodig. Speenhoff verricht uit
stekend werk, maar ook hij is niet al
machtig.
Men lette op den ongelooflijken invloed
van straatorgels, op de snelheid waarmede
uit het buitenland ingevoerde operetten-
deuntjes nagefloten worden door onze on
volprezen straatjeugd.
Herhaaldelijk zien
Uit het Duitsoh van
door N. en A. VAN DER STEELE.
32.)
Doch de jonge man voelde zich te zeer
gekrenkt, om juist nu medeleden met haar
te hebben. „Wat heeft dan uwe gedachten
zoo zeer gevangen gehouden, dat zij niet in
staat waren, mijne diepere gevoelens voor
u te bemerken?" vroeg hij bitter. „Ge toon-
det mij dikwijls eene belangstelling, welke
mij zooveel liet hopen."
„Ikik geloof, ik hoorde u zoo gaarne
spreken," gaf Marie nog angstiger terug
„Werkelijk, ik onderhield mij gaarne mei
uGe spraakt zoo belangwekkend over
vele dingen, waarover anders niemand zich
met mij onderhield. Vergeef me, het wa>
zeker zeer verkeerd 1“ In ’t bewustzijn dezer
schuld, boog zij diep haar hoofdje.
„Dus slechts voor zulk onderhoud was ik
u genoeg!" herhaalde hij nog bitterder en
moest desondanks toch lachen over haar
naieve bekentenis, waarin minstens een drup
peltje balsem voor zijne ijdelheid verscho
len lag. „Zoudt ge mijne smart dan niet
die kleine voldoening willen geven," ging
hij na eene pauze iets zachter voort, „mi-
te zeggen, of ik slechts zoo ongelukkig ben.
u niet te behagen, of dat reeds een andere
vol behoort te stemmen.
Er is in de eerste plaats de Nederland-
sche Vereeniging tot veredeling van den
Volkszang, die zich tot taak stelt den Oud-
Hollandschen liederen meerdere bekendheid
te verschaffen en de pogingen tot het schep
pen van nieuwe te steunen. Holland mag
zich gelukkig prijzen in het bezit van eeni-
ge zeer bekende toonzetters en dichters
(dichteressen) en ontkend kar ook niet wor
den, dat hun arbeid vruchten begint te
dragen, al vormen deze vruchten voorloopig
nog geen volksvoedsel.
Onze Oud-Hollandsche liederen zijn vaak
verrukkelijk om aan te hooren en o.a. Ore-
lio heeft daarmede een welverdiend succes
verworven.
We herinneren slechts vluchtig aan ’t
Kwezelken, ’t Molenarinneken, e.a.
Zeer bekend is ook de zangbundel van
Veldkamp en de Boer getiteld Kun je
nog zingen, zing dan mee in welken bun
del tal van populaire liederen zijn verza
meld en waarin men niet licht te vergeefs
zal behoeven te zoeken om een pittig liedje.
Luitenant Clockener Brousson. die in de
Prins zijn Indische penkrassen schrijft (vroe
ger in de Bredasche Courant), heeft ’t zelf
de gedaan ten behoeve der militairen, die
het vaak zoo heel nauw niet nemen met
hunne liedjes, liedjes (wij spreken met eenige
ervaring) welke zeer dikwijls een aanstoo-
tehjken inhoud bevatten. De soldaat zingt
graag, wanneer hij op marsch is en liever
dan hem te plagen met kleinzielige voor
schriften, hem met tal van zichzelf-over-
leefd-hebbende reglementen het leven zuur
te maken, moest de militaire overheid ’t
voorbeeld van Clockener-Brousson volgen,
muziekavondjes organiseeren, ja zelfs pre
mies stellen op goede marschmuziek.
In het Rijksopvoedingsgesticht te Doe-
tinchem bestond tot zeer onlangs een goede
jongens-zangvereeniging, die zich vooral
toelegde op ’t aanleeren van goede marsch-
liederen.
Het kwam n.l. meermalen voor dat de
leden dezer vereeniging onder leiding van
den onderwijzer-directeur lange wandelingen
maakten, en men begrijpt licht van hoe
veel nut de kennis van goede marschmu
ziek voor deze knapen was.
We hebben de gezonde stevige kerels
voorbij zien komen in hun stemmige pak-
i pas en uit volle borst
»Wo man singt, da Setz’ dich ruhig nieder,
Böse Lente haben keine Lieder
dachten we dan in ’t verder gaan, ’t alleen
betreurende dat niet deze gezegende Rijks-
opvoeding ten deel viel aan alle schipbreu
kelingen der maatschappij.
Wij leven in een tijd, waarin iedereen
zich vereenigt. Welnu, zou men geen wan
delclubs kunnen dienstbaar maken aan de
veredeling van den volkszang
Wij hebben dit pas begonnen winter
halfjaar 2 concerten bijgewoond in het
Leidsche Volkshuis, een sierlijk gebouw op
den Apothekersdijk, in het centrum der
stad gelegen waar tentoonstellingen worden
georganiseerd, lezingen gehouden, concerten
gegeven enz.
Ook bestaat er gelegenheid een cursus
te volgen in talen, wiskunde, enz., terwijl
één avond in de week eenige advocaten
zitting hebben, die gratis rechtskundige
adviezen verleenen zonder meer.
De Directrice van het Leidsch Volks
huis, een hoogst ijverige vrouw, die zelve
zoo nu en dan ook lezingen houdt, voor
namelijk over onderwerpen ontleend aan
de botanie, slaagt er in door het aanbren
gen van beukebladeren en bloemen het
zaaltje, waarin de redenaars gewoonlijk op
treden, een warm, gezellig aanzien te ge
ven.
Men voelt er zich thuis en bejammert
het alleen, dat ’t eigenlijke volk het
gebouw heet immers Volkshuis het
niet verder brengt dan tot bewondering
van de glanzend-roode steenen, waaruit de
buitenmuren zijn opgetrokken.
De door ons bedoelde concerten zijn voor
f 0.075 per persoon toegankelijk, mits de
kaarten vóór den Zondag worden gekocht
(des Zondagsavonds aan de zaal wordt f0.05
meer gevraagd.)
Om u een denkbeeld te geven van het
geen werd voorgedragen moge dienen, dat
het concert, waarop mijn vroegere stadge-
nooten, blijkens een advertentie in dit Blad,
Maandag 11 November zijn vergast, hier 8
dagen te voren was gegeven, met dit ver
schil dat in Sneek niet minder dan f 1.00
als toegangsprijs werd geheven.
Over de beoordeeling van dit concert
kunnen wij kort zijn. Zij die het hebben
bij gewoond, zullen de schitterende vertol
king van Chopin met bewondering hebben
ABONNEMENTS-PRIJS
Per jaar f 1.franco per post f L50, buitenland f 5.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
ADVER.TENTLE-PB.IJS
15 regele 25 cent, elke regel meer 4 cent.
Bij abonnement belangrijke korting.
Reclames en Ingezonden Mededeelingen 10 cent per regel.
Groote keuze uit de nieuwste modellen.
Lage prijzen.
Vraagt monsterboekje ter inzage bij
STOOMDRUKKERIJ
Monsterboekjes liggen tevens ter in
zage bij:
C. SCHOTANUS, Parkbuurt Sneek.
S. J. SCHMIDT, Achterom
S. van KONINGSVELD, Ijlst.
A. WIJNTERP, Hommerts.
J. BOEIJENGA, Woudsend.
H. v. D. WERF, Heeg.
J. KLIJN, Scharnegoutum.
R. G. de BOER, Oppenhuizen.
R. van der HEIJDE, Koudum.
we met welgevallen
de Leidsche straatorgels omringd door dan
sende fabrieksmeisjes, een levendig straat-
tooneeltje.
En in de oogen der voorbijgangers leest
men allerminst misprijzing, ook hun hart
gaat open bij dit schouwspel.
’t Volk wil zich uitleven, ’t wil geen
saaie liedjes, ook ’t lied der Titanic kon
geen standhouden, al verwierf het een blik
semsnelle populariteit.
Daarom hopen wij van ganscher harte,
dat onze Friesche straatzangers voort mo
gen gaan op den door hen ingeslagen weg,
propagandaliederen te brengen onder het
volk. Wij twijfelen er niet aan, of hun
voorbeeld zal navolging vinden
Maakten wij deel uit van een comité tot
regeling van een plaatselijk feest (Gronin
gen 28 Augustus, Leiden 3 October, Alk
maar 8 October, enz.), wij zouden ons ver
zekeren van de hulp dezer straatzangers
en het feest doen inzetten met;
lo. straatzang op alle hoeken der stad
door minstens 5 groepen van zangers en
zangeressen, gevolgd door
2o. zanguitvoering door alle deelnemers
aan den straatzang, in het midden der stad.
Dat zou feestvreugde geven, indien deze
straatzangers reeds vroeg hun liederen lie
ten weerklinken in zijstraten en stegen, ’t
volk opwekkend enkele coupletten mee te
zingen, aldus uitgietend een golf van levens
blijheid
Waarom zingen de menschen niet in de
bioscopen als het pauze is Er is daar ’n
goede piano terwijl het publiek voor het
meerendeel bestaat uit jongere menschen.
Het welslagen der socialistische bijeen
komsten wordt voor een niet gering deel
verzekerd door de medewerking van arbei-
ders-zang vereenigingen.
De reusachtige vredes-betooging op 17
November in het Paleis voor Volksvlijt te
Amsterdam gehouden, werd tot een jube
lende ovatie. Maar hoe kan dat anders, als
de Stem des Volks hare heerlijkste stuk
ken ten beste geeft en de dirigent, de
Nobel zich gedurende de uitvoering van een
of ander zangnummer naar ’t publiek wendt
en dit als ’t ware dwingt mede te zingen
Wij eindigen met een aanhaling uiteen
muziekbeoordeeling opgenomen in „Het
Volk“ van 25 November:
„De Berceuse vooral werd met schitte
rende bijval door hem (Van Strien) gege
ven. Als zóóeen eens Nederlandsch wou
zingen Hoe bracht hij een schat van lie
deren immers onder het volk, hoe zou hij
prachtig en krachtig kunnen helpen, ons
volk weer zingen te leerenKerel, ik wou
dat ik je stem had, denk ik dan, als ik
deze zanger zoo wonder mooi hoor zingen
N.
een zoo ongewonen tijd liet roepen, was
’t zeker slechts om een voor haar belang
rijke zaak te doen. De oude huishoudster
kon hare boodschap nauwelijks geheel uit
spreken, zoo haastig ijlde Marie naar de
pastorie.
Een oogenblik daarna zat zij op de kleine
sofa in de kamer van den pastoor en hield
een brief van Dietrich in hare handen. De
pastoor had haar eenvoudig en bedaard
den brief overgegevenhij meende dat het
zien van het bekende schrift en het zelf dezen
geruststellender zou werken, dan alle voor
bereidende woorden. Hij trok zich dan in
het aangrenzende vertrek terug, de goede
oude pastoor, die ook de dwaasheden van
jonge harten wist te respecteeren.
Zoodra Marie zich alleen bevond, drukte
zij hare Ifppen op het papier, nog voordat
zij de regelen had gelezen. Nadat zij den
inboud gelezen en begrepen had, werd zij
toch wat bleek het was zoo iets onver
moede, wat de brief te lezen gaf. Ondanks
de gunstige voorstelling, ondanks de harte
lijke woorden, bleek ’t toch duidelijk, dat
er sprake was van eene scheiding, welke
gebeele landen tusschen haar en den ge
liefde stelde, een scheiding wellicht voor vele
jaren. En deze scheiding geschiedde zonder
net afscheid, waaraan het vrouwelijke hart
nou meer gewicht hecht dan de man.
Zij gevoelde als ’t ware een steek in
’t hart.
Terwijl zij zijnen brief las, was hij reeds
”erre in den vreemde, waar hare gedachten
nem nauwelijks konden bereiken.
Doch zij was een moedig meisje, en deze
bittere smart was spoedig overwonnen. Daar
stond immers ook geschreven, d t het weg
gaan hem ook zelf groote smart bereidde,
-n dat bij grondige redenen had, zoo te
bandelen. Zij had beloofd, haren Dietrich
te zullen vertrouwenzij wist, dat zij hem
