T. R. TJERKSTRA, A.O. BROOD Bij den Paal der Heidenen. Uit het Duitsch van SNEEKER COURANT (67 ste Jaargang) en WYMBRITSERADEEL (14<te Jaargang) 1 W No. 30. Zaterdag II Januari 1913. Officieel Orgaan der Gemeente Sneek. Nieuwstijdingen. Bezoekt de TOELATING H. B. S. I Manufacturen-Magazijn. 29e Jaargang. Verschijnt Dinsdags- en Vrijdagsavonds. Uitgevers: Firma H. BRANDENBURG!! Ged. Poortezijlen, - Hoek KleillZand Sneek. ANNEX g i l den H. u. Z. T=«.oola(txsLO15.c>lc>Txi ft 1O oent per reffel. t i I bij zag, dat zij een hardnekkig zwijgen be waarde en zelfs ondanks zijn woorden niet leggen van de fundamenten dat dit straatje opgebroken BIJ nenhof. gaf spoedig aanleiding tot de hevigste scè nes. Eindelijk was er toch een middenweg gevonden. Niet lang nadat Walmuth naar Jenka’e verdwijnen zoo ernstig had gevorscht, had hij haar in de dichtste nabijheid kunnen vinden De open plaats bij den Paal der heidenen, welke in den laatsten tijd zooveel was be sproken en zoo dikwijls door de politie was bezocht, maar daarna ganrch verlaten stond, had in de eerste Novemberdagen weder be zoek gehad. Daar had zich een paartje geïn stalleerd, dat men na alles, hetgeen was geschied, daar in ’t geheel niet gezocht zou hebben. De teedere herinneringen, die voor hen beiden aan deze plaats waren ver bonden, hielden hen echter niet bezig; zii zagen er geenszins teeder uit, toen zij te zamen op den kleinen aardwal zaten. Ern stig en verdrietig blikte de man voor zich uit, terwijl de vrouw met eveneens donke ren blik op een bundeltje zag, dat op haar echoot lag en een slapend kindje deed ver moeden. Ze waren voor ongeveer een uur met eer wagen hier aangekomen en hadden deze met hun bagage naar ’t naaste spoorweg station laten ryden. De man scheen plotseling het geduld te verliezen bij sprong op en vroeg op ruwer toon, of zij eindelijk een besluit bad geno- Er is eene wet in onze natuur, heilig er> onverbreekbaarwat de mensch zaait, dat zal bij maaienbij zal eten van de vrucht van zijn handen, hetzij goed, hetzij kwaad Elize van Calcar. o Feuilleton. Van de Groenmarkt naar het Bin- N. R. Ct. Een dame ontmoet een jongen, die nest- 1 en de eiertjes in zyn wij zijn, behoort het kind ook. en waar ik ben, daar is zijne plaats11. Verbaasd zag de man haar aan. Op ijs- kouden toon en op ieder woord nadruk leg gend, antwoordde hij „Dat heb ik ook ge vonden, en je daarom van begin af aan een verstandig voorstel gedaangij zoudt met het kind blijven waar ge waart, en mij alleen laten vertrekken. Ginds over zee kon ik dan eerst den weg effenen, en gij zoudt je nog wat kunnen vormen voor het toekomstig plan. Het kind zou dan ouder en meer be stand tegen de reis zijn geworden. Ik wilde je genoeg daarvoor achterlaten en zou j« ater het reisgeld hebben gestuurd. Maar jij zelf heb ’t niet gewild”. „Neen, ik heb ’t ook niet gewild,ant woordde zij op denzelfden toon als zooeven. ,,Ik wist, hoe het zou gaan. Alleen laat ik je niet vertrekken; ik ben de vrouw en de vrouw behoort bij den man, evenals het kind bij zijne moeder11. „Zoo zijn we niet overeengekomen, en ge weet ik verander mijn plan niet. Ge kunt meegaan, wanneer ge wilt, of bij het kind blijven; maar met het kind neem ik je niet mee. Als bedelbagage met den jongen op den nek trek ik niet door de wereld. Dat heb ik eenmaal gezegd en daarbij blijft het. Wij tweeën zijn jong en krachtig en kun nen ons in den vreemde er doorslaan Mijnheer de econoom heeft voor ons niet sooveel weggelegd, dat wij als prins en prinses kunnen leven en niets behoeven U doen. Treden wij echter daarginder openlijk op, zoo kunnen wij fortuin maken, jij met je mooie stem en ik als muzikantwant in de muziek sta ik mijn man. Voor dennoo- digen humbug wil ik zorg dragen. De heeren Amerikanen hebben te veel dollars hooren klinken, om een bijzonder fijn gehoor t>- hebben daar komt het enkel op ’t nieuwe aan. Gaat ’t een beetje goed, zoo zijn wij in In het verslag van de Ouderavond van School 1, (Nw. Sneeker Courant no. 26, 28 Dec. 1.1.) geeft de verslaggever van die vergadering het door mij omtrent het toe latingsexamen gezegde weer, als volgt „In ’t vervolg zullen de eischen voor ’t toelatings-examen strenger worden. Men wordt daartoe genoodzaakt, wijl zoo wei nigen het eind-examen halen. Dit nu is niet geheel juist, en zou ge makkelijk tot verkeerde gevolgtrekkingen aanleiding kunnen geven. Daarom maak ik gaarne van het vrien delijk aanbod van de redactie gebruik, om dit punt nader toe te lichten. De heer Groeneveld, onderwijzer aan School 1, de inleider van dien avond, had er op gewezen, dat samenwerking tusschen de onderwijzers en de ouders van leerlingen zoo noodig is. Hij zeide „vele teleurstellin gen zouden uitblijven de H. B. S. en het korten tijd zelf mode-menschen. Gij kunt naar welgevallen in mooie kleeren gaan, je met sieraden behangen zooveel ge wilt, en in een koets rijden, waarom hier eene gravin je zou benijden. Dat is niets bijzonders, maar honderdmaal gebeurddaar heeft men zooveel niet voor noodig, als wij met ons tweeën blijven. Maar met het kind gaat ’t niet. Wanneer gij voor een oortje verstand hebt, zult ge dat zelf ook wel inzien. Van oponthoud gedurende de reis wil ik niet eens spreken. Doch hoe kunt gij aan een of anderen werkkring denken, om een of andere winstgevende betrekking met het kind op de armen? Welnu ’t eene of het andere dat heb ik nu al maanden gezegd. Hij had thans zeer kalm, doch met snij dende duidelijkheid gesproken. Of Jenka ook zuchtte en ongeduldig zich het haar van het gloeiend voorhoofd streek, toch wist zij geen tegenwerpingen te maken. Hst leven in Amerika, waarin zij zoo’n groote rol zou spelen, kwam haar verleide lijk voor; daarentegen waren de uitzichten, zoo zij achterbleef, dubbel troosteloos. Haar vertrouwen op Willy was zeer gering, daar zij niet geloofde, dat hij haar ooit zou laten overkomen of haar zooveel zou zenden, dat zij voor kommer en gebrek bewaard bleef. Zij wist, dat zij zich dan met haar kind met handenarbeid en mageren kost zou moeten onderhouden, zooals zij dat sedert baar kindsheid kende. „Wegwerpen of ombrengen kan ik’ttocb niet 1“ riep zij in vertwijfeling uit, terwijl zij opsprong en met het kind op den arm, opgewonden op en neer liep. „Wie spreekt daarvan antwoordde de man. „Ik heb je voorgesteld, het kind voor «enige jaren hier onder dak te brengen Later, wanneer het ons goed gaat, laten wij t overkomen, of we komen zelf terug. Gij zeidet“ ging hij na eenige oogen blikken verder, „dat ge iemand wist, bij wien ge het kind hier in goede verzorging kondet achterlaten, waarom zijn we hier dan gekomen. Wanneer ge niet wilt, wil ik jc wel weer daarheen brengen, waar we geweest zijndaar kunt ge zeer goed blijven1*. „Ik wil daar niet meer heen 1“ riep zij nog heftiger uit. „Ik wil mij niet met zorgen en armoede plagen, terwijl gij in den vreemde als heer en in overvloed leeft, gij, die al deze ellende over mij hebt gebracht 1“ Hij trok de schouders op. „Wat die ellende betreft, daarover hebt ge tot nu toe nog niet veel te klagen gehad. Je hebt het bij mij beter gehad dan in je vorig leven. Ge zijt me nu juist niet ongaarne gevolgd Maar hebt ge hier dan in het geheel geen bekenden? Daarginder waren vrouwen ge noeg, die voor eene kleine tegemoetkoming zulke kleine kinderen gaarne in bewaring nemen**. „Die vrouwen f“ schreeuwde ze. „Liever wilde ik ’t kind dadelijk zien sterven 1 En daarmee waart gij ook wel tevreden, gij ont aarde vader 1“ Zij brak in tranen uit, terwijl het kind, door hare beweging en overluide uitroepen wakker geworden, zich ook nog liet gelden. De man zweeg, ondanks hare opgewonden heid Hij zette zich op den aarden wal neder en was klaarblijkelijk in verlegenheid. Deze twist had nu geduurd van ’t oogenblik af, toen hij zijn plan had medegedeeld, om Europa te verlaten, hetgeen ook met eiken dag noodzakelijker werd. Zij had daarin in zoo verre toegestemd, dat zij het kind in haar geboortestreek bij goede lieden zou trachten te verplegen. Thans scheen zij daarvoor terug te schrik ken, en toch had Willy geen tijd te ver hezen, want na alles, wat hij hier had ge hoord, zag ’t er erg genoeg voor hen uit. Wordt vervolgd. jes heeft uitgehaald pet draagt. »Foei, slechte jongen» schimpt zy, »hoe kun je zoo wreed zijn Bedenk toch eens hoe wanhopig en bedroefd die arme vogeltjes moeten zyn, als zy het nest leeg vinden«. Een oogenblik van de meest onverholen verbazing aan de zijde van den straatjon gen dan, in groote verontwaardiging »Zeg mot je my hebben Die bedroefde vogeltjes heb jy op je hoed UW GEZONDHEID EISCHT DAGELIJK5CH GEBRUIK VAN ABONNEMENTS-PRIJS Per jaar f 1.franco per post f L50, buitenland f5. Afzonderlijke nummers 2 cent. ADVERTENT1E-PRIJS 15 regels 35 cent, elke regel meer 6 cent. Bij abonnement belangrijke korting. Reclames en Ingezonden Mededeelingen 10 cent per regel. Ferdinande Freiïn von brackel door N. en A. VAN DER STEELE. 38.) Spoedig na zijn trouwen had hij zijn broeder daarvan kennis gegeven, en Dietrich had woord gehouden. Hij had hem doer weten, dat hij het noodige geld voor de landverhuizing bij een bankier in een Duit sche havenstad had gedeponeerd, zoodat hij slechts daar en enkel voor het bestemde '*•- doel dat geld zou kunnen opnemen. Hb had er bijgevoegd, dat ook in New-York eene som voor hem was gedeponeerd, om hem het begin in dat vreemde land te ver gemakkelijken. Verdere berichten had hij niet gegeven, daar hij zich door dit offer eens en voor altijd van het paar wilde los maken. Ondanks deze grootmoedig gestelde som had Willy de voorzichtige regeling zijne men. „Er moet een einde aan worden ge broeders niet naar zijn smaak gevonden, maakt 1“ voegde hij nog heftiger er bij, toen wijl hij gehoopt had, de vrije beschikking u" J*x - over het geld te verkrijgen, hij had daarom de afreis uitgesteld, totdat de toestand voor II naar hem opzag. „Ge weet, lang durf ik mij hem gevaarlijk begon te worden. Intusschen hier niet ophouden. Ik deed wat gij gaarne was ook voor Jenka een ernstig uurtje ge-|wildet, door hier te komen, wijl gij beweerdet, komen, en spoedig nadien was de vrede I hier raad te weten thans echter moet” der jonge echtelieden dikwijls in gevaar „Ik zie niet in, waarom dat moet geschie- Meenir geven chillen vtaren tusecben hen uit-1 den“, onderbrak zij hem morrend, ook nu gebroken, en de hartstochtelijkheid der vrouw I nog niet den blik op hem richtend. „Waar Gymnasium zouden minder gewenschte ele menten niet krijgen of misschien later, en dan beter onderlegd. Voor een goed verstaander wil dat zeg gen, „als wij, onderwijzers, aan ouders van leerlingen den raad geven hun kinde ren niet, of nog niet naar de H. B. S. of het Gymnasium te zenden, dan dienden de ouders dien raad op te volgen, èn in het belang van hun kinderen, èn in ’t belang van de H. B. S. en het Gymnasium. Dit onderschrijf ik gaarne en hoop dat het in ’t vervolg wat meer het geval mag zijn. Ik weet bij ondervinding hoe onaange naam het is ouders te moeten teleurstellen in de verwachtingen omtrent hun kinderen. Men gaat er heusch niet gemakkelijk toe over een dergelijken raad, als boven bedoeld, te geven. Als hij gegeven wordt kunnen de ouders dus overtuigd zijn dat het in het belang van hun kind is, hem op te volgen. Er zitten op de H. B. S. werkelijk een vrij groot aantal kinderen, die er, wegens hun te geringen aanleg, niet moesten zijn, die een geweldigen lijdensweg moeten af leggen, om het tot het eindexamen te brengen, als Jiun dat tenminste al gelukt. Een gevolg van de aanwezigheid van deze leerlingen is ook, een verlaging van het peil van het onderwijs, daar, nu ze er eenmaal zitten, toch getracht wordt ook die minder begaafden mee te krijgen. Dus èn tot hun eigen verdriet (dikwijls althans) èn tot schade van de andere leer lingen zijn ze er. De gemiddelde en de betere leerlingen, maar vooral de gemid delde leerlingen lijden er onder, dalen be neden het gemiddelde. Dit is één van de redenen waarom van de 95 leerlingen, die in 1904, ’05, ’06, en ’07 op school kwamen, slechts 9 (negen) in 5 jaren de 5 klassen der H. B. S. doorliepen (waar van nog 33 °/0 van Bols ward met een 7- jarige voorbereiding.) Om het onderwijs op peil te houden, door te weren die leerlingen die dat peil doen dalen, daarom zal bij de toelating strenger geoordeeld worden. Dan ook zullen de klachten over te veel huiswerk, die bijna altijd komen van leer lingen die voor een H. B. S. niet of nog niet geschikt zijn, van zelf verminderen. De Direkt. H. B. S: Dr. B. SIJPKENS. Het loopt met onze winkelsluiting om 9 uur ’s avonds nog niet heel vlot. Verschil lende winkeliers komen van hun voorne men om te sluiten terug, omdateen concurrent openblyft. Dat echter, ook zonder verordening, deze zaak wel kan doorgevoerd worden, bewjjst Beverwjjk. Daar sloot men bijna algemeen en de enkele winkeliers die nog open ble ven, werden door het publiek verzocht ook te sluiten. Een groote bijzonderheid, waar immers elders de 9 uur-sluiting juist by het publiek de meeste tegenwerking onder vindt. In dit verband deelen wy nog mede, dat in Arnhem, de wettelyke sluiting zonder eenig verzet is ingevoerd. Echter gaf een spekslager lucht aan zyn oppositie door aan te plakken Wat de gekkm wijzen moeten de wyzen pryzenhaait daarom uw worst voor 9 uur ’s avonds. Det kin mei in wier wird sein wirde fen ’e folksjoun, dy de »Krite Snitss op Woans- dei 8 Jan. üs jown hat. Foaróf spriek de foarsitter in koart iipe- ningswird, hweryn by foaral wiisde op it greate doel fen dizze joun. It is üs net allinne om nocht en wille to dwaen mar troch dit wirk scoenen wy yette gearne mear leden foar üs Krite winne wolle. Hwent it tal fen 120 leden moat neadig 200 wirde, det wy meielkoar üs tael, hweryn sa’n greate skat foar üs Fryske folk leit, better kinnen en waerdearjen leare. Foardet nou it skerm omheach gyng, waerd ophelle it earste fers ten it >Frysk Folksliet”. En do keam Lysbet foar ’t Ijocht. In swier stik, in stik det fen ’e spylers en spylsters heal hwet frege Lat, mar safol- stomear moatte wy den biwonderje ho kor- rect it stik ofroun. En det it ynsloech by in bulte harkers, wier düdlikernoch to hearren oan ’e stiltme, dy der hearske. Ja, mannichien, koe syn tnennen net ynhalde, do ’t b. f. aide Sape einliks syn ben wer oannimme woeen do op ’t ein ek de boask fen Lysbets doch ter Sjouk nearne gjin swirrichheid mear mette, do fielden wy allegearre, hoe earn- stich en ryk fen ynhald en learing dit stik wier. T wieken de bidriuwen yn hellen wy yetteris fleurige Fryske sangkjes op. Om oalve üre krigen wy skoft. En der- nei makken wy kennis mei »fammen fen dizze tiid,« mar hweryn ek de feinten op ’e heachte fen 'e tiid wieren. Nou koe er is lake wirde, hwent Jan, Pinnemans feint wier in nüvere kwast. En jiffer Adriênne makke forgoed kinnis mei it fleurige en bliere jong-Fryslün. Ek dit stik je foarroun goed. De foarsitter bitanke foar itjinge üs dizze joun foarhalden wier, en wy stimden yn mei dit wird. As nou dizze joun ek foar de Fryske krite en de Fryske taelbiweging fortüten dwaen mei, den scil de foarsitter en eltse oprjuchte Fries mei him, yet te mear tank- ber, mar ek tige foldien wêze. Derom, al hwa kin, slute him oan by de striid foar üs eale sprake, üs dreage aerd en üs aide gewoanten. Sünder ’t Frysk nin Fryske seden, Süader 't Frysk nin Friezen mear Het driejarig onderhoud van Statendyk by Slykenburg met bybehoo- rende werken is door den Minister van Wa terstaat gegund aan A. J. de Graaf en F. de Wolf alhier voor 2121 per jaar. (Ri ming 2230) Naar de Nederl. verneemt, wenscht de heer H. Pollema alhier, lid der Tweede Kamer voor het district Gorinchem by de a.s. verkiezingen geen zetel meer in onze volks vertegen woordi gin g. Met no. 13 van 21 December dat wij door omstandigheden niet eerder konden aankondigen, maar dat van belangrijkheid niets onder doet voor de voorgaande num mers is de eerste jaargang van de Watersport compleet voor zoover zulks mogelijk was bij dit begin-jaar dat pas 1 Mei aanving. Wanneer we thans de verschillende nummers nog eens doorbladeren dan blijkt ons voor de zooveelste maal, dat dit tijd schrift voor de beoefenaren der watersport vrijwel alles biedt wat ze kunnen verlan gen. En we weten zeker dat men ’t tijd schrift, dat men eerst met wat ongeloovige oogen heeft aangezien, nu niet graag weer zou missen. Trouwens, wanneer de uitgever op vol doende medewerking van de kant der be langhebbenden kan blijven rekenen, twijfelen we er niet aan of het bestaan van ’t tijdschrift is verzekerd. En aan ’t begin van den tweeden jaar- Groote Advertentiën kunnen uiterlijk tot Maandags- en Donderdags- avonds ingezonden worden, kleine tot Dinsdags- en Vrijdags- morgens 10 uur. gang wenschen wij redactie en administratie dan ook een goed succes. De heer G. Leffertstra, vroeger al hier, thans te Middelburg, is benoemd tot leeraaar in de Ned. Taal en Letterkunde aan de 2e Hoogere Burgerschool met 5- jarigen cursus te Amsterdam. Thans wordt het bericht over het afleg gen van valsche verklaringen voor de Bos sche rechtbank weer tegengesproken. Wie weet zulke dingen zoo aardig te verzinnen. Er was ’r eens een stad. En in die stad was een smal straatje.*) En aan dat straatje werd een groot gebouw gezet. En voor het leggen van de fundamenten was het noodig dat dit straatje opgebroken en uitgegraven werd. En toen het bouwen afgeloopen was, tiet de aannemer het (op 10 December) dichtgooien. En toen het dichtgegooid was kwamen er (op 13 December) werklieden van Openbare Werken en die groeven het weer open. En toen het opengegraven was, werd het (op 22 December) dicntgegooid. En toen het dichtgegooid was, kwamen de zelfde werklieden en groeven het weer open. En toen het opengegraven was, werd (31 December) drie vierde deel weer dichtge gooid. En toen het dichtgegooid was kwa men op 2 dezer) werklieden van de gas fabriek en die groeven het weer open. En toen het opengegraven was, werd het (op 4 dezer) weer dichtgegooid. En toen het dichtgegooid was, kwamen (op 7 dezer) werklieden van de waterleiding en die groe ven het weer open. En nu het opengegra ven is, zal het weer worden dichtgegooid. En als het dichtgegooid is zullen weer werklieden komen van de enz. enz. TELEFOON No. 150. ■4 l i Me UitvBrtBop NIEUWE SNEEKER COURANT I Uit kindermond. 9 uur-winkelslutting. In moaie joun. De Watersport. Een onwaar bericht. Haagsohe stratenopbrekerij.

Kranten in de gemeente Sudwest-Fryslan (Bolswards Nieuwsblad, Sneeker Nieuwsblad en Friso)

Sneeker Nieuwsblad nl | 1913 | | pagina 1