f 2000
o
ZIJN MOORDENAAR.
I
SNEEKER C OUKANT (67stlJaarflanfl) en WYMBRITSERADEEL (lUJaargang)
f 200n f 150 f 75 -ws-f 50 f 25
DAALDERS
f
Van de Leeuwarder Rechtbank.
No, 105.
RECL AMEKOLOM.
IMT" De A bonne’s
Nieuwstijdingen.
I B&KHANS P1UXN
Zaterdag 27 September 1913. 29e Jaargang^
Uitgevers: Firma H. BRANDENBURGH
Ged. Poortezijlen, - Hoek Kleinzand Sneek.
Verschijnt Dinsdags- en Vrijdagsavonds.
Officieel Orgaan der Gemeente Sneek.
op dit blad worden op aanvraag Gratis verzekerd tegen de gevolgen van Ongelukken voor onderstaande
bedragen. (Risico gedekt door de Hollandsehe Algemeene Verzekeringsbank te Schiedam.)
ƒ1.50
1 Kilo
A
f Ona
U «U.
on-
H JERST.
w
Groote Advertentiën kunnen uiterlijk tot Maandags- en Donderdags-
avonds ingezonden worden, kleine tot Dinsdags- en Vrijdags-
morgens 10 uur.
bij verlies van
elke andere
Vinger.
1
spel
tem
(Schrijver van „De dochter van den Spion"').
•I
Rabenhorst, hoe vrijgevig deze anders ook
was, moest dikwijls tusschenbeide komen,
opdat Ludmilla, hetgeen ze tot haar be
schikking had gesteld, niet al te zeer over
schreed. Rabenhorst geleek een kleederma-
gazijnbergen van de kostbaarste stoffen,
gemaakte japonnen en doeken lagen in alle
vertrekken, wachtende op het onderzoek en
de keus van Ludmilla. Van het meeste be
lang was het bruidskleed. Ludmilla koos
witte atlas met ingewerkte witte myrthen-
twijgjes, een stof, waarvan ook het bruids
kleed was vervaardigd van een der onlange
gehuwde prinsessen.
Mevrouw vond deze weelde hemeltergen
en wilde haar toestemming niet gevenhet
nichtje kreeg eindelijk toch haar zin.
Mevrouw von Struendorfl kwam dikwijls
van Bennewitz naar Rabenhorst, om de een
of andere vraag te bespreken. Ook zij was
verrukt over de pracht van deze stof en
trachtte haar dochter te bewegen, dezelfde
te kiezen. Alle pogingen echter waren vruch
teloos: Clarissa bleef trouw aan haar voor
nemen om een eenvoudig wit kleed te dra
gen zonder eenige buitensporige versiering.
Ludmilla vond dat kleedje smakeloos, ach
ter de mode, zoo iets voor een oude jonge
juffrouw en zag daarin een tekortkoming
aan de eischen van den stand, welke men
toch tegenover den verzamelden adel ver
plicht was op te houden. Clarissa bleef bij
haar plan en tot groot verdriet van me
vrouw von Struendorff werden de overige
stoffen teruggezo den.
Het pacht-contract van Krieme, Ludmilla’s
eigendom, dat eigenlijk nog twee en een
half jaar moest duren, werd met veel moeite
en met groote geldelijke opofiering groo-
tendeels ten laste komende van mevrouw
Der bine in bulte mastermaster yn dit
en master yn dat, dy ’t oer in oar frijhwet
to sizzen ha en oer hjar seis gjin baes binne.
o
Feuilleton.
De mar wirdt boasit wetter brüzet,
De reiden, dêr 't syn lied troch süzet,
Stean gans forbüke en roungear
Hja swichtsje for de wyn al mear,
Hwent bearjend klinkt in ünwaerstoan
De »Hjerst«, jim’ oernacht, komt wer oan
W TAe man gevoelt^zich jonger en de
U vrouw ziet er frisscher uit, wan-
g neer zij hunne gezondheid onderhouden
door het geregeld gebruiken van
VERGADERING van den Raad der
Gemeente IJLST op Maandag 29 Sept,
's avonds 63/( uur.
Agenda:
Punt I. Notulen der vorige vergadering.
Mededeelingen-Ingekomen Stukken.
Punt II Goedkeuring Armvoogdij-begroo-
ting dienst 1914.
Punt III Vaststelling gemeente begrooting
dienst 1914 met daaruit voortvloeiende be
sluiten waaronder tot het aangaan van eene
geldleening wegens aankoop van land.
22).
Op de beide buitenplaatsen werden echter
de verschillende toebereidselen op geheel
uiteenloopende wijze gemaakt. Op Benne-
wittz zuchtte mevrouw von Struendorff on
der den last der bezigheden, welke zij zich
in haar overdreven zorg oplegde. Geheel
Bennewitz werd opnieuw nageziende meu
bels werden overtrokken, de logeerkamers
deftig ingericht en een uitzet voor Clarissa
gereed gemaakt, waarvoor een Vorstin zich
niet had behoeven te schamen. Alles rustte
alleen op de schouders der barones, want
tot haar groot verdriet bemoeide Clarissa
zich nóch met de keus der goederen, nöoh
met eenige der noodige toebereidselen.
„Gij doet het ’t best, moeder,” antwoordde
zij telkens, wanneer mevrouw von Struen-
dorfi haar die onverschilligheid onder ’t oog
bracht.
„Niet eens beslist ge over de kleuren,
kind, en ’t is toch in ’t geheel niet onver
schillig of men zich gedurende zijn geheele
leven tusschen rood, blauw of groen be
weegt.”
Hy lit it nou wreedlüdich stoarmje,
Wyls alle ftïgels skrousk omdoarmje.
Hy drjuwt nou alle swide pracht
Niis wekker troch it sinneljacht
Fen honk, en hwet niis ünbidoarn
Leit glêd forstomme en forstoarn
over een kleine hofmakerij zou zij zich
gemakkelijk heenzetten, want ten slotte
moest zij haar echtgenoot toch dezelfde
rechten gunnen als waarop zij aanspraak
dacht te maken.
„Een jonge vrouw zonder aanbidders, is
het vervelendste, het belachelijkste wezen,
dat men zich kan denken!” placht ze dik
wijls schertsend te zeggen. „Gij moet er u
aan gewennen, Richard, mijn vereerders niet
te verjagen.”
Richard was verrukt over deze verstan
dige grondstellingen zijner toekomstige echt-
genoote.
Dit was zeker, een leven met haar zou
nooit vervelend zijnKrieme zou nooit een
klooster worden gelijk vroeger. Wanneer de
bouw- en oogsttijd voorbij waren, was er
geld, tijd en spoorwegen om weg te vliegen
en in de groote steden zich schadeloos te
stellen voor het eentonige leven op het land.
Aan Clarissa dacht hij nauwelijks meer. De
bliksemende oogen, de vroolijke natuur van
Ludmilla trokken hem veel meer aan en
boden veel meer afwisseling dan die altijd
strakke trekken van freule von Struendorff.
Het koude, kalme gelaat, dat thans meer
dan ooit het lachen scheen te hebben ver
leerd, kwam hem zelfs zeer smakeloos voor.
„Clarissa ziet er uit”, zei hij dikwijls tot
zijn verloofde, als hij arm in arm met haar
wandelde, „alsof de dag van haar oordeel
met reuzenschreden nadert.”
„Bru o kan zich gelukwenschen, dat zal
een mooi treurspel opleveren.”
„Gelooft gij, dat het bij ons een bl
zal zijn?” vroeg Ludmilla, terwijl zij
scherp aanzag om uit zijn trekken te lezen
of hij Clarissa’s beeld nog in zijn hart droeg
(Wordt vervolgd.)
wa-
En voor vrouw Wgbrandi de kleine
Tietje op zg kon rukken, had het paard
haar omvergeloopen en het volgende oogen-
blik gingen de wielen der koets haar over
hoofd en borst.
»Ik zag het voor mjjn oogen,zegt
vrouw W., >maar ik kon niets doen, zóó
vlug ging alles. Maar nooit zal ik verge
ten, hoe Tietje daar voor dood op den weg
bleef liggen, bedekt met ernstige wonden.*
Anderen hielpen, om het kind weg te dra
gen, naar dokter de Witte. Deze zag den
toestand al aanstonds donker in.
Hg verklaarde dan ook voor de Recht
bank, dat schedelbreuk en hersenverwon-
ding de oorzaak waren, dat het kind des
Maandags stierf.
von Rabenhorst ingetrokken.
Het jonge paar moest immers een elegante
woning hebben en Richard een werkkring,
waar hij zijn landhuishoudkundige gaven,
waarvan de ambtsraad den eersten grond
had gelegd, ten toon kon spreiden. Men
maakte zooveel aanspraak op de hulp van
mevrouw von Rabenhorst, omdat men het
haar begrijpelijk had weten te maken, dat
men, zonder Ludmilla’s toekomst niet tegen
te werken, de bezitting niet met hypotheek
mocht belasten. Richard wist daarbij op haar
goed hart te werken, bracht haar liefde tot
haar nicht als een machtige factor in reke
ning en had zich daarin, gelijk uit de ge
volgen bleek, niet vergist. Werkelijk stelde
mevrouw von Rabenhorst de benoodigde
»om te hunner beschikking.
De verhouding tusschen de jongelieden
onder elkander was gelukkig beter dan men,
de omstandigheden waaronder de verlovin
gen waren geschied n aanmerking geno
men, mocht verwachten. Met hun liefde voor
uiterlijk vertoon vonden Ludmilla en Ri
ohard volle bevrediging in het schoon voor
uitzicht, dat zich na het huwelijk voor hen
opende, in het genoeglijke leven op het
heerlijke landgoed, dat door reizen en een
winterverblijf in de residentie kon worden
afgewisseld. Geen van beiden dacht er meer
aan, hoe het verbond tot stand was geko
men. De jaloezie van Ludmilla was in der
daad tot zwijgen gebracht. In stilte glim
lachte zij er over, hoe dat gevoel haar vroe
ger zoo beangst had kunnen maken. Cla
rissa met haar eeuwige kalmte, haarbleeke
wangen en haar gevoelige natuur scheen
haar veel te vervelend om te kunnen ge
looven, dat Richard werkelijk zich tot haar
aangetrokken zou gevoelen. En mijn Goj
ANNEX
TELEFOON No. 150.
Clarissa zuchtte. „Het geheele lange
levenherhaalde ze langzaam. Ja, inder
daad was ’t niet onverschillig welke kleur
het ganeche lange leven had
„Clarissa, ge zijt mij een raadsel. Het doel
uwer wenschen nadert al meer en meer d<
werkelijkheid en ge volhardt bij dit alles
in een onverschilligheid, die fabelahtig ge
noemd mag worden. Ik had u thans zie
ik mijn fout in meer op practischen
grondslag moeten doen op voeden, want voor
een vrouw, die een dergelijke grootsche be
zitting en zulk een huishouding moet be
sturen, is de praktijk een noodzakelijk iets
In stilte maak ik mij soms beangst, mijn
kind, hoe gij u eigenlijk in dat alles zuli
redden
„Ik ook, moeder I” antwoordde Clarissa
doch dan zweeg zij weer en liet het aan
haar moeder over een keus te doen uit d*
verschillende kostbare stoffen De oude damt
zuchtte, doch in die zucht lag iets van een
innerlijke bevredigingzij vond zich zelf in
dezen tijd zoo gewichtig, zoo echt moederlijk,
zoo getrouw aan haar plicht.
Bruno was dikwijls de gast zijner toekom
stige schoonmoeder. In hem vond ze een
gewillig toehoorder en raadsman. Zij ver
telden elkander zoo dikwijls uren lang wat
zij te doen hadden, om Clarissa ’t leven zoo
aangenaam en zoo schitterend mogelijk te
maken. De verhouding tusschen het bruids
paar was vriendelijk, zooals die dat altijd
was geweest men noemde hen het „ver
standige bruidspaar”, in tegenstelling van
het „gloeiende bruidspaar”, met welken naam
Ludmilla en Richard werden betiteld. Lud
milla was werkelijk in vuur en vlam voor
alles wat betrekking had op haar uitzet en
haar kleeding. Haar tante, mevrouw von
Men herinnert zich nog het droeve
geval op Zondag 29 Juni te Heeg.
De koetsier Rem melt B. uit Sneek, kwam
vanaf het dorp Heeg en reed het kerkvolk
van de Geref. Kerk tegemoet. Hg had voor
den wind, maar de kerkgangers, meeren-
deels loopende achter paraplu’s, schoven
met moeite tegen regen en wind in.
Daardoor bemerkte niet iedereen het aan
komende rgtuig. Ook de vrouw van K. Wjj-
brandi hoorde door den blazenden wind en
de kletterende regendroppels, niet het kner
sen der wagenwielen. Zg had aan haar
rechterzg een buurmeisje, de 12-jarige
Tietje Piersma, thuis behoorende te Osin-
gahuizen. Met haar eene hand hield deze haar
hoed vast, en voorts verschool ze zich ook
zoo goed mogelgk achter vrouw Wgbrandi’s
parapluie.
En toen is het vreeselgke gebeurd.
Vlak bg hoorde men een paard en
gen.
ABONNEMENTS-PRIJS
Per jaar fl.50, franco per post f2.buitenland f5.—
Afzonderlijke nummers 3 cent.
ADVERTENT1E-PRIJS
15 regels 35 cent, elke regel meer 6 cent.
Bij abonnement belangrijke korting.
Ingezonden Mededeelingen 10 cent per regel.
De Westm. Gazette en andere Engelsche
bladen wgden ook hunne aandacht aan het
plan der nieuwe regeering tot droogmaking
der Zuiderzee. Het eerste blad vreest, dat
archeologie en kunst er onder zullen Igden.
Wat zal er van de doode steden aan de
Zuiderzee worden, als Edam en Monniken
dam, Volendam enMarken
Vooral betreurt het blad, dat Marken,
»het schilderachtigst van allen,* verdwgnen
zal. Want het te behouden door een kanaal
om het eiland open te laten, acht het blad
uit den booze.
Tom Mann, de bekende Engelsche ar-
beidersleider, heeft te Windsor in Ontario
eene redevoering gehouden. Toen hg ook
over den koning begon te spreken en dat
wel op min vriendelijke wjjze, stond het
geheele auditorium op en zongGod save
the King, zoodat de heer Mann vol ver
ontwaardiging het spreekgestoelte verliet.
Al bloeiden niis sa moai de blommen,
Hja foelen, hwent de hjerst is kommen
De wrede hjerst, dy ’t neat üntseach.
Nim dit as ’n hield yn 't minske-each
Hy reage mei in striid, sa fel,
De greatste kreft en weelde del
Rintsje fbn Heech.
Dr. van Eden uit Lertwarden bevestigde
dit getuigenis.
En zoo stond dan de 22-jarige R. B. te
recht wegens het veroorzaken van dood
Joor schuld.
Een acht-tal getuigen waren opgekomen.
Twee hunne-, die in een rgtuig even
achter vrouw W. en Tietje reden, oordeel
den, dat B. te hard reed, te meer, waar
zooveel volk op den weg was en de om
standigheden ongunstig waren. Bovendien
had hg, door het paard in te houden, eene
overrgding kunnen voorkomen. Nu reed hg
door, tot het publiek hem staande hield.
Daartegenover meende een andere getuige,
dat op zichzelf niet te snel was gereden.
Maar de omstandigheden in aanmerking
genomen, was het van beklaagde voorzich
tiger geweest, wat langzamer te rgden. Ook
het doorrgden maakte een ongunstigen in
druk.
De wachtmeester der marechaussee, de
heer J. Prgs te Sneek meende ook, dat een
goed voerman de ernstige gevolgen van het
ongeluk wel had kunnen voorkomen. En al
was dit niet mogelgk geweest, hg had daar
toe toch pogingen kunnen doen, en daar
van was niets gebleken. Deze getuige
meende, dat beklaagde óf had zitten slapen,
óf zekere onverschilligheid had getoond met
de gedachtede menschen moeten maar
wgken.
Beklaagde vertelde, dat hij den organist
der Herv. Kerk te Heeg, wiens dochter te
Sneek ongesteld was, moest halen en daarom
veel haast maakte. Van het meisje had hy
niet eerder iets bespeurd, dan toen hg vlak
bg was. En door het onverwachte, had hg
zgn zinnen niet goed bg elkaar gehouden,
waarom hg in verbouwereerdheid ook door
gereden was.
Bekl. bekende, dat hg wat zachter had
kunnen en moeten rgden, dat hg dus niet
voorzichtig genoeg was geweest.
Daarna wees de Off. van Justitie er op,
dat we hier niet enkel met een noodlottig
toéval, maar met een schuldmisdrgf te doen
hebben. Op vele plaatsen bestaat eene ver
ordening, waarin by het uitgaan van ker
ken en scholen de koetsiers verplicht zgo
stapvoets te rgden. Bestaat deze bepaling
hier nog niet, dan is het wenschelgk dat
ze kome.
Maar de omstandigheden maken, dat
bekl. gedrag in een ongunstig licht komt
te staan, en de treurige afloop van het on
geluk aan hem is te wgten.
Vandaar de eisch van 3 maanden gevan
genis.
Uitspraak 8 October a.s.
De 30-jarige Hendrik A., zonder be
roep te Sneek, had uit de brievenbus van
zgn vader een postwissel gehaald, geadres
seerd aan de firma A., waarin Hendrik geen
deel heeft.
Hg eigende zich echter den postwissel
toe, onderteekende het endossement met
den naam der firma en kreeg het geld, een
som van f94.40, op het postkantoor los.
Een deel van deze som besteedde hg voor
afbetaling van schuld aan een schippers
vrouw, terwgl hg de rest iu 4 dagen tjjds
in Amsterdam zoek bracht. Platzak kwam
hy weer thuis.
De vader had van de vermissing van den
postwissel kennis gegeven aan
Maar toen zgn eigen zoon schuldig was aan
de verduistering, wilde hg van vervolging
afzien. Echter pakte de justitie de zaak
aan, en zoo werd heden tegen Hendrik A.
geëischt wegens valschheid in geschrifte en
gebruikmaking daarvan, 3 maanden gevan
genisstraf.
De verdediger, mr. F. G. G. Boerrigter
te Sneek, wees er op, dat beklaagde meer
zonderling dan slecht is. En waar eene ver
volging heeft plaats gehad tegen den zin
des vaders, die alleen de schade leed,
meende de verdediger, dat er reden is voor
toepassing eener mildere straf.
Vonnissen
Cornelis L., 18 jarig arbeider te Wom-
mels, tegen wien wegens diefstal aldaar 14
dagen was geëischt, werd veroordeeld tot
f 14 boete of 12 dagen hechtenis.
BOLS WARD. De heer J. v. d. Schaaf
alhier behaalde te Utrecht het politiediploma
met aanteekening.
R00RDAHUIZUM. Te ’s Gravenhage
slaagde voor de acte wiskunde L. O. de
heer H. Zwanenburg alhier.
LEMMER. Tot kantonrechter-plaatsver-
vanger in het kanton Lemmer is herbe
noemd de heer mr. H. L. Sixma baron van
Heemstra.
Tot volmacht van het waterschap
»de »Zeven Grietenijen en stad Sloten* is
gekozen de heer M. P. de Vries alhier.
En dêrnei giet mei koart birieden
De simmerpracht fen d’ ierde skieden.
Ho alles yn ’e Maeitiidspronk
Mei kreft yen niis tomjitte blonk.
De wrede hjerst nimt alles wei
En bringt üs wer in tsjustre dei I
iiivdiiciiLöiL. J oi O o r. W ii s v i n 6 r.
Onder zeer groote belangstelling vierde
de heer Dr. J. Baart de la Faille te Leeu
warden het gouden jubileum van zgn doc
toraat in de geneeskunde, dat hg in 1863
te Groningen verwierf.
Zoowel in den kring der geneeskundigen,
als in de stad zjjner inwoning, genoot de
heer Baart de la Faille hoog aanzien. En
ook de aanhankelijkheid en dankbaarheid
zjjner patiënten kwamen bg dit feest tref
fend aan het licht.
Hem werd de eerepenning der stad Leeu
warden uitgereikt, terwgl van tal van ande
re zgden kostbare bewjjzen van hoogach
ting den jubilaris werden aangeboden.
In het bollenland van den heer P. Heems
kerk te Rjjnsburg bij Leiden zgn op een
.meter diepte, ongeveer 100 urnen, in gaven
de ^politie. staat, gevonden. Voorts koralen, beenderen,
barnsteen en een zwaard met een met goud
bewerkt gevest, dat bjjna vergaan was.
Een en ander zal in het museum voor oud
heden te Leiden worden ondergebracht.
Bg Varsseveld (Geld.) zgn eenige goud
stukken gevonden, waarop de beeltenissen
van Karei van Egmond, hertog van Gel
derland, en Jan van Hoorn, bisschop van
Luik.
5
s.
r
k
ROMAN VAN
VON WALD—ZEDTWITZ.
NIEUWE SNEEKER COURANT
De droge Zuiderzee.
Een protest.
Een jubileum.
Schatten in den grond.
