f2000
IN DEN HERFST.
SNEEKER COURANT (67 ste Jaargang) en WMBRITSERADEELJ14deJaargang)
J
DE JONG’S
DAALDEKSCACAO
Meubelfabriek NEDERLAND
Kantoormeubelen.
!,I.A. Huizinga.
No, 64.
Zaterdag 9 Mei 1914.
Officieel Orgaan der Gemeente Sneek.
De Abonnees op dit blad worden op aanvraag Gratis verzekerd tegen de gevolgen van Ongelukken voor onderstaande
RECLAMEKOLOM.
Nieiiwgt’*jtlirür?n.
1
am.
F
BUCHANS P1U.EN t
Verschijnt Dinsdags- en Vrijdagsavonds.
30e Jaargang.
Uitgevers: Firma H. BRANDENBURGH
Ged. Poortezijlen, - Hoek Kleinzand - Sneek.
Uit Den Haag.
bedragen. (Risico gedekt door de Hollandsche Algemeene Verzekeringsbank te Schiedam.)
bfl“ge f 200 0 f 150 H»nT VoTt, f 75 verties f EA f 25
Ss-
FeuilOeton.
t, in bussen
en pakjes
f
bij verlies van
elke andere
Vinger.
a
W1B
ANNEX
Invaliditeit. XrVV Overlijden, f IJv of 0 o g. J van een D u i m. j JV Wijsvinger.
Zoo’n lijst
i
een
bij de oplos-
in-
A. B.
is.
iet
es.
en
hi-
>n-
dr.
oek
>rb.
en
len-
leo-
i de
Jes.
en
iris-
Lan-
-EINDE.-
2,50;
4
i
ibod.
ring,
der-
echt
nat
aas
jes.
he-
de operatie
zijne mooie
kenden blik
haastig
ten.
rtig
n 4
rley.
ie.
50.
Uit
Lij-
es.
lOt
r n
in dat dorp kan leven, doch bovendien hier
een zaken adres er op na
blijvend vertegenwoordiger,
en al wat er bij komt.
Ik was niet véél dichter
sing, dan toen ik begon....
en Donderdags-
Vrijdags-
een nonactief schoorsteenveger aan den kost
romt. Helaas mijn onderzoekingen hebben
weinig resultaat gehad.
Pietro, die mijn kamer een dag voor
normale ademhaling ongeschikt en mijn
schrijfpapier pikzwart gemaakt heeft, wist
nu niets anders te vertellen, dan dat hij
metselde.... schoorsteenen metselde. O neen,
geen fabrieksschoorsteenen, zooals ik aan
vankelijk dacht. Daartoe was volgens hem
een aparte studie noodig. Dat kon maar
niet zoo iedereen. Hij ging den boer op.
Want hij kon ook ketels soldeeren en rat
tenvallen verkoopen. Zelfs maakte hij wel
eens houtsnijwerk of ventte met gipsen
eeeldjes, met Beethoven en Mozart en Bil-
likin. Al was in den laatsten de klad en
was het bovendien niet zeker dat je er
mee door mocht gaan sinds de Auteurswet.
Maar je hebt toch een vaste zaak,
huis, een adres vroeg ik. Dat is
toch niet noodig om ketels te lappen of
met beeldjes te leuren...,
Huis Zaak maar meneer U be
grijpt toch wel dat die dingen allemaal
alleen voor het oog zijn Pietro is om de
tachtig en woont allang weer (ik ben waar-
Groote Advertentiën kunnen uiterlijk tel Maandags
avonds ingezonden worden, kleine tot Dinsdags- en
morgens 10 uur.
hier om de klantenlijst mee te nemen naar
Pietro in (het dorp, waarvan ik den naam
niet meer weet).
Dus je blijft niet hier...
raakt de eigenaar nooit kwijt
Meneer.
De rrr’s van zijn Signor rolden vreese-
lijk en zijn Piemontsch werd lastiger nog
te verstaan dan zijn Italiaansch nu al ge
weest was. Doch duidelijk was me, dat
„CaValeria Schoorsteenvegeriana” een niet
te versmaden soort eerlijkheid is.
Ik had hem uitgevraagd om licht te
krijgen in het mijns inziens precair soort
van seizoenarbeid dier mannen. En ziedaar
ik kwam te staan voor een nieuwe reeks
raadsels.
Hoe iemand huur kan betalen voor een
klantenlijst, dan uit dat beroemde dorp uit
Piemont naar Holland komen, hier twee
maanden werken, dan leuren en venten,
leven en genoeg over houden voor de te
rugreis, om het volgend jaar hetzelfde kunstje
weer te doen.
Dat alles, terwijl de huur van de klan-
lijk het dorp vergeten, dat hij noemde) tenlijst niet alleen moot^maken, dat Pietro
houden, met een
Met drukwerk
i de
schijnen, wanneer hij haar verraste.
Toen hij dicht genoeg genaderd was, om
het plaatsje te kunnen overzien, bemerkte hij, deze vreugde ontzeggen, daar ik geloof dat
dat zij niet meer alleen was. Naast haar op
den grónd knielde een man, die zijn hoofd in
de plooien van haar kleed had gedrukt en op
diens gelokt hoofd rustte hare smalle witte
kinderhand.
De professor herkende in den man zijn neef,
in wien hij tot nu toe een zoo grenzeloos ver
trouwen had gesteld en heet steeg het bloed
hem naar het hoofd. Hij boog voorover, om
Westersingel. Tel. 118. Groningen.
Nergens vertegenwoordigers. Nergens filialen.
den Chr. Typografenbond, aanvankelijk met
8 leden. Het bestuur bestaat uit de heeren
R. Hofstra, voorz., Joh. Damstra, secr. en
L. de Jong, penningm.
OOSTHEM. De vorige week herdacht de
Geref. Kerk alhier haar 25-jarig bestaan.
Ds. M. Visser, predikant alhier, hield éene
gedachtenisrede, naar aanleiding van 1 Sam.
7 12, waarna vele vrienden, zoowel van
hier als elders, nog het woord voerden.
B0L8WARD, Tot ontvanger der rjjks-
belastingen, enz. alhier is benoemd de heer
F. Bruins, thans ontvanger te Apeldoorn.
Raad van beroep te Leeuwarden.
In de zitting van 5 Mei werd in de zaak
van H. Draaisma te Sneek aan dezen toe
gekend over het tgdvak van 14 Juli tot en
met 30 September 1913 eene rente van
f 1.19 per werkdag tot en met 30 Augus
tus en van 12 cent per werkdag vanaf 1
September. De beslissing der Rgksverze-
keringbank werd vernietigd.
Van een vermoeiden reiziger en een
„perceeltje" pannekoeken.
Het huisgezin had reeds zgn maal tg d ge
bruikt, hoewel vader, die reiziger was, nog
niet te huis was. Bg wgze van delicatesse
waren, als nagerecht, pannekoeken genut
tigd. Moeder zei Laten wg voor vader
een paar pannekoeken ter zgde leggen. Maar
als ze later weer worden opgewarmd, wor
den ze zoo taai.< Toen kwam zg op het
idéé de lekkerng, verborgen tusschen twee
borden, in bed tusschen een paar kussens
warm te houden. Wat dan ook gebeurde.
Vader kwam thuis en had, wat niet voor
zien was, reeds elders gedineerd. Aan de
pannekoeken werd niet meer gedacht en,
toen hg ’s avonds naar bed ging, klaagde
hg er wel over, dat hg zoo >hard< lag, de
oorzaak echter werd niet bevroed. Eerst
toen den volgenden morgen het bed werd
vafgehaaldc, kwamen de pannekoeken warm
en wel weer voor den dag. L. N,
ting de competitie sluit dan is de 3e
wijs voor Sneek.
Dus Sneeker Voetballers opgepast
Op 3 en 4 Juni zal in de Noorder-
rerk alhier worden gehouden de Particu-
iere Synode van de Geref. Kerken in Fries
and (Zuidel. ged.).
Maandagavond werd alhier, naar het
i'r. D. meldt, eene afdeeling opgericht van
daar ergens in Piemont.... Ik huur voor
een jaar zijn klantenlijst en schrijf er de
nieuwe bij.... Volgend jaar kom ik tegen
Maart weerom misschien.
Tja, liet hij er op volgen na een pauze.
Tja, als er ten minste geen ander is die
méér huur wil betalen. Zij drijven het zoo
op tegenwoordig. En dat stoken van gas
en petroleumkachels en stellen en vooral
die centrale verwarming nekt ons. Het zal
mooi zijn, als ik mijn reis heen en terug
over verdien aan dit seizoen. Stookten de
menschen nog maar turf of gaskolen. Dat
moet een goede tijd zijn geweest, naar
mijn vader me verteld heeft.... Neen, het
metselen en de negotie moet het doen. An
ders is het de dood in den pot,
Maar als jij nu den boer op bent?
O, dan is er een kleinzoon van Pietro
hier, die altijd wel een mannetje weet te
vinden, als er misschien eens een karweitje
mocht komen opdagen, maar dat is hoogst
zelden, ’t gebeurt zoo goed als nooit. Over
een paar dagen, hoogstens half Mei, is alles
gedaan tot begin Maart, ’n Enkele maal
wil er nog wel eens wat werk voor ons
komen in October. Dan ben ik toch weer
-”5.
Maar geloof je in ernst, dat daardoor de zaak
goedgemaakt zou zijn Kan ik gelukkig zijn
naast een meisje, dat een anderen man lief
heeft
„Op mijn eerewoord, oom
„Wees stil! Ik weet dat jelui beiden goede
eerlijke menschen zijt. Zal ik de natuur we
derstreven, die wil, dat jong zich voegt bij
jong? Neen, zoo dwaas ben ik niet. Je aanbe
veling naar Tokio heeft nog tijd, tot ik met
Dagmar gesproken heb. En doe me nu het
genoegen nog eens naar nummer drie te gaan
zien.
Met beide handen duwde hij zijn jongen
assistent de deur uit, opdat deze niets zou
antwoorden.
Toen ging hij naar het venster, om stil neer
te blikken in den bonten tuin vol herfsttinten,
waar de wind schalks speelde met de verwelkte
bladeren.
„Men ziet nu weer, dat zij hem uit bere
kening w ilde trouwen,” zeiden de menschen,
toen zij hoorden, dat de verloving van pro
fessor Kersting was afgebroken.
Maar dat Dagmar Lingen eenige weken
later verloofd was met dr. Rodenwald en
dat de professor zgn neef nog steeds als as
sistent bij zich behield, dat begrepen de men
schen niet.
TAE man gevoelt zich jonger en de g
vrouw ziet er f risscher uit, wan-
neer zij hunne gezondheid onderhou-
den door het geregeld gebruik van’
ABONNEMENTS-FRIJS
Per jaar fl.50, franco per post f2.buitenland f5.
Afzonderlijke nummers 3 cent.
ADVERTENT1E-PRIJS
15 regels 35 cent, elke regel meer 6 cent.
Bij abonnement belangrijke korting.
Ingezonden Mededeelingen 10 cent per regel.
VOETBAL.
Nog slechts 3 wedstrijden, en de com
petitie le klas F.V.B. seizoen 4913-1914
is weer afgeloopen.
Zondag a.s. hebben daarvan 2 wedstrij
den plaats n.l. tusschen L.S.C. I alhier en
Frisia III van Leeuwarden.
Weet L.S.C. te winnen of gelijk te spelen
dau neemt ze definitief de 6e plaats op ’t
ranglijstje in verliest ze, dan is deze plaats
voor Frisia en wordt L.S.C. no. 7.
Sneek I gaat op bezoek bij L.V.C. I
te Leeuwarden.
Weten onze stadgenooten een overwin
ning op L.V.C. te behalen
1IEUWE SNEEKER COURANT
TELEFOON No. 150.
-
XI
Eindelijk begint het voorjaar door te
zetten.
Schoorsteenvegers, witters, en dergelijke
voorjaarsplagen hebben hun druksten tijd
zoo wat achter den rug en gaan er over
denken met welk ander bedrijf zij zich de
rest van het jaar zullen gaan bezighouden.
Hebt gij dit probleem wel eens over
dacht, waarde lezer, wat de menschen, die
gedurende zes weken van het eene huis
naar het andere hollen om schoorsteenen
te vegen, in die andere zes en veertig we
ken moeten uitvoeren
Van behangers, witters, ververs is het
nog te begrijpen.
Nieuwe huizen bouwt men gestadig, dus
dergelijke ambachten, als ik daar noem,
leveren hun beoefenaars altoos wel een
stuk brood en een week werk. Maar, eilieve,
wie laat nu om de andere maand zijn
schoorsteen vegen Immers niemand. Dat
gebeurt hoogstens eens per jaar als de ka
chels weggaan. Dan doen Pietro’s en Gi-
annino’s opgeld en zou men desnoods dub
bel tarief willen betalen om slechts op tijd
geholpen te zijn. Zijn de schoone dagen
voorbij dan ligt de industrie plat. Een en
kel maal zal zoo’n Pietro nog eens in con
sult geroepen worden, als het fornuis niet
branden wil of als de bliksem in een schoor
steen slaat, doch overigens blijft het een
raadsel, hoe hij die tien maanden aan den.
kost komt.
Vroeger ja, toen waren er nog kermis
sen, waren er echte Italianen noodig met
apen en draaiorgels en ligt dus het ver
moeden voor de hand, dat de nonactieve
ramoneurs voor dat werk werden gerecru-
teerd. Doch kermissen zijn er niet meer.
Draaiorgels zijn onder gebracht in een trust,
onder de Familie Warnies, Lange Niezel,
Amsterdam. En in plaats van jongens of
mannen-met-apies circuleeren op hooge feest
dagen, als hetHof jarig is of de onafhankelijk
heid zooveel jaar bestaan heeft, heele or
kesten door de stad of zangerige gitaar-
tokkelende buitenlandsche dames, die geen
woord van onze taal kennen, dan het „as-
joeplief” waarmede zij een bakje onder je
neus houden, ter incasseering van het ho
norarium voor geleverd kunstgenot.
Doch ik dwaal af. Ik wilde weten, hoe
en gelijk te
spelen tegen Friesland, welke ontmoe-
Van verre zag hij reeds Dagmars wit kleed
i van het latwerk en lang
zaam kwam hij nader, daar hij hoopte
blos van
je nog wel zoo goed zijn haar naar huis te
begeleiden, want ik moet mij tot mijn spijt
nummer drie heden nog moet geopereerd
worden.”
Dr. Rodenwald was verwonderd, daar deze
niet voor noodzakelijk hield en
bruine oogen zonden een smee-
naar Dagmar. Zij zeide echter
„Ik heb geen geleide noodig het is nog
vroeg. Ik verzoek u dringend dokter, u mij-
te luisteren, wat zij met elkander spraken, neut wege geen moeite te getroosten.”
Haar stem klonk angstig, alsof zij vreesde,
schenen "elkaar, niets meer te willen zeggen, dat het gezelschap van dr. Rodenwald haar
tegen haar wil zou worden opgedrongen. Dat
geschiedde echter niet en de beide mannen
begeleidden haar slechts tot den uitgang van
den tuin.
„Goeden nacht, beste Dagmarzeide de
professor en drukte hare kleine, ijskoude hand.
„Goeden nachtantwoordde zij zacht. Eu
den jongen dokter groette zij met een lichte
neiging van het hoofd.
Met haastige, bijna vluchtende schreden ging
zij de straat op.
De professor zag haar na en streek zich met
de handen over de oogen. Toen richtte hij het
woord tot zijn neef
„Ga je mee naar binnen, Erich
„Ja oom,” klonk het antwoord, „en indien
het u gelegen komt, zou ik gaarne met u iets
onder vier oogen bespreken?”
„Waarom zou mij dat niet gelegen komen,
mijn jongen De operatie kunnen we wel tot
morgen uitstellen.”
In de studeerkamer van den professor, met
hare eenvoudige eikenhouten meubelen ston
den zij tegenover elkaar.
„Wel Erich, wat heb je me te zeggen
„U vertelde mij, dat men u had Verzocht,
een kundigen oogarts aan te bevelen voor de
plaats van assistent aan de nieuw opgerichte
universiteitskliniek te Tokio. Zou u mij daar
voor kunnen aanbevelen, oom
„Tokio ligt in Japan, mijn jongenEn men
verlangt een verbintenis voor tien jaren.”
„Ik wil mij, wanneer het moot, voor mijn
geheele leven' verbinden.”
„HmHet bevalt je dus hier niet Je
zoudt mij dus willen verlaten
„Ja, oom, tot eiken prijs. Maar indien u
het goed met mij meent, vraagt u me niet de
reden.
„Dat was mijn plan ook niet. Ik zou je on
gaarne zien heengaan, Erich, zoo ongaarne, dat
ik je smeek, van je plan af te zien. Juist nu
had ik mij er zooveel van voorgesteld, wan
neer mijn oude dag komt en die is niet meer
ver aan jelui haard een warm plaatsje te
vinden.”
Met groote oogen, waarin zich schrik en
schuldbewustzijn afspiegelden, zag Erich zijnen
oom aan.
„Maar oom, ik begrijp dezen wreeden hoon
niet
De professor legde de handen op zijne
schouders en zeide „Ken je me niet genoeg
om te weten, dat ik er niet toe zou kunnen
komen, een ongelukkig verliefden jongen man
te hoonen? Dat jij naar Japan wilt gaan, om
de verleiding te ontvluchten, strekt je tot eer.
i van haar verblijf in de
kliniek haar lievelingsplekje geweest was, liet
hij haar achter en
■c
pas keerde hij
tuin terug.
T”
door de openingen
een
vreugde op haar gezicht te zien ver-
Maar hij hoorde geen woordzij zwegen en
Slechts het geluid a‘s van een zwak, maar
smartelijk' gesnik drong tot hem door. Toen
ontspanden zich langzamerhand zijne gebalde
vuisten en de trekken verloren de uitdrukking
van wilde woede, die zich zooeven op zgn ge
zicht afteekende.
Hij haalde zwaar adem toen keerde hij
nier uei uur» terug, nog zachter en voorzichtiger dan bij
verscholen hoekje, dat reeds gedu- zijne komst. Tot aan het tegenovergestelde
i i einde van den tuin liep hij terug om toen met
zware schreden ten tweeden male op de plaats
waar Dagmar zat, af te gaan. De beiden had
den hem dan ook tjjdig gehoord en de jonge
arts kwam hem eenige passen tegemoet.
„U neemt me toch niet kwalijk, oom, dat
u daarbinnen tevergeefs naar mij hebt gezocht
Ik
Maar de professor liet hem geen tijd zijne
excuses te maken.
„Ik hoop, dat je alles gedaan hebt, om
Dagmar den tijd te verdrijven. Misschien wil
„Het is koud,” zeide zij zacht, in plaats van
hem te antwoorden. „Willen we omkeeren
Zij keerden terug en gedurende geruim en
tijd wisselden ze geen woord De professor
zag er ernstiger uit dan tevoren, maar toen
hij eindelijk het zwijgen verbrak, klonk zijn
stem even vriendelijk als altijd.
QHij verzocht Dagmar om hem ter wille zich
den kleinen omweg te getroosten, die langs
zijne kliniek leidde, want hij wilde nog eenige
patiënten bezoeken, voordat hij haar naar hare
woning terugbracht.
Zij stemde natuurlijk toe. Maar zij wilde
zijne terugkomst afwachten onder in den tuin,
die zich achter het huis uitstrekte.
In een
'rende de laatste dagen
de rondgang, dien hij met
zijn tweeden assistent maakte dokter Ro
denwald was nergens te vinden duurde iets
langer, dan hg had verwacht. Met haastigen
pas keerde hii na volbrachte taak naar den
