r
SERGE PANINE.
k
Firma Westerhof,
SNEEK.
SNEEKERCOURANT (ÓLte Jaargang)WYMBRITSERADEEL (14* Jaargang)
f2000
“ST. f200 f 150 f 75 f 50 f 25
DE eJON’G’-S
MEUBELFABRIEK
„NEDERLAND”
PZrJ.fl.HUIZlNGfl
.■GRONINGEN V.
krfTCLCFOCN N’lUbkU
BEHANGER’/
X X"’
Ho, 86.
L
Officieel Orgaan der Gemeente Sneek.
De Abonne’s op dit blad worden op aanvraag Gratis verzekerd tegen de gevolgen van Ongelukken voor onderstaande
RECL AMEKOLO M.
Uitgevers: Firma H. BRANDENBURGH
Ged. Poortezijlen, - Hoek KleiflZand - Sneek.
TELEFOON No. 150.
RECLAME CACAO
Stoom-Koffiebranderij
en
Theehandel.
Kruideniers- en Grutterswaren,
Comestibles etc.
Nieuwstijdingen.
Uit Den Haag.
Zaterdag 25 Juli 1914. 30e Jaargang.
Verschijnt Dinsdags- en Vrijdagsavonds.
bedragen. (Risico gedekt door de Bollandsche Algemeene Verzekeringsbank te Schiedam.)
rt
Feuilleton.
bij verlies
van een Duim.
de beste
voor» het geld
bij verlies van
elke andere
Vinger.
bij
O v e r 1 ij d e n.
ANM EX
iet
A. B.
1
tafeltje
t
i
i
Nadruk verboden.
Wordt vervolgd
r
i
Zoo
eens
DOOR
GEORGE OHNET.
- 7 -
zou „Zag Sjora”, terwijl rondom hem (denk
beeldige) ateenen, (imaginaire) revolverko-
gela floten, marechauaaéeaabels (niet) flitaen
in den zonneachijn, zou „Zèg Sjora” zijn
bittertje drinken, zijn kalme ijzige koel
bloedigheid toonen. Dat waa de roem.
Heel de club, heel de aooa, heel Duinoord,
atraka heel het land, zouden gewagen van
de koele kalmte van Sjora
Helaas, terwijl hij expostuleerde met een
hoofdinapecteur, gesticuleerde over zijn rech
ten en dat al die rommel hèm Sjora
niet aanging, haalde de bediende borrel,
stoel en tafel weg, pende het Witte Be
stuur een excuusbriefje aan de politie voor
het onhebbelijk optreden van hun medelid.
Zoo’n „Zag Sjors”!
Adres voor 1ste kwaliteit
Telefoon Winkel 200.
Kantoor 6.
Maar hoe moet „Zag Sjors” doen uit
komen, dat hij het stilzwijgen over zijn hel-
OPPEN HUIZEN, 24 Juli. De heer J. K.
heeft reeds een toom kuikens, broed 1914,
aan den leg. Hjj wil trachten uit deze
eieren nog een broed 1914 te halen.
BOLSWARD, 22 Juli. Onze èvroegere
stadgenoote Mej. G. N. van der Meer ia
te Utrecht geslaagd voor het 2e gedeelte
van het practisch Apothekers-examen.
IJTENS, 22 Juli. Voor de vacante be
trekking van onderwijzeres alhier hebben
zich 27 sollicitanten aangemeld.
LEMMER, 22 Juli. Tot kantonrechter
te Haarlemmermeer ia benoemd mr. J. H.
ten Bokkel Huinink, thans kantonrechter
alhier.
De 2 e luitenant-kwartiermeester J. J.
Brand van het landweer-district Sneek komt
van 3 tot en met 15 Augustus a.s. bjj het
9e regiment infanterie onder de wapenen.
Vrljz. Dem. Bond.
Het Bestuur van den Vrijz.-Democr. Bond
heeft mr. M. S. Kalma te Groningen be
noemd tot propagandist voor de provincies
Groningen, Friesland en Drente.
denfeiten wenecbt te bewaren, wanneer het
niemand bekend is, dat hij ze ooit verrichtte,
litteeken noch eerekruis ze verraden Hoe
moet hij doodzwijgen, wat nimmer bestond?
Ziedaar de grootste aller moeilijkheden
in de carrière van »Zèg Sjors”.
Doch ook daarop ia raad. Als „Zèg
Sjora” zelf niet spreken kan van zijn avon
turen, is zijn vriend „Zag Sjors-II” er
nog om ze te paa te jagen, ze in anecdo-
tisehen vorm in het gesprek op het tapijt
te brengen.
Dat ia de consequentie, helaas, van hel-
denvereering. Men eert zijn groote man
nen net zoo lang, dat men van pure na
righeid zelf (nog) geen groot man te zijn,
er toe komt zijn fantaisie te hulp te roe
pen of dwaze dingen te doen, die eventueel
door de sage tot heldendaad aan kunnen
groeien.
nu en dan gebruikt het heele land
op eena eenzelfde uitdrukking waarvan
niemand weet hoe men er aan komt. „Be
slist” en „reuze” zijn van dat genre zoo-
als „reken maar van yea” en nu reeds wat
verouderd „zag Sjors
„Zèg Sjora” beteekent eigenlijk „meneer
Hagenaar Jr.,” het aankomend residentie-
bewonerfje, dat in geaffecteerde spraak en
maniertjes de ouderen uit „beslist” aristo
cratische familie’s wil nadoen en napraten.
»Zèg Sjors” draagt heel licht geel-groene
zeemleeren handschoenen, halverwege den
handpalm teruggedraaid, zoodat het bene-
denatuk tegen zijn vingers kleppert
»Zag Sjors” loopt met een rijzweep-rot-
tinkje, al houden zijn relaties tot het edelst
dier der schepping op bij ’n ons paarde-
rookvleesch of een ritje in een kermis-hip-
podróme.
„Zag Sjors” spreekt over zijn verblijf in
Duitschland (omdat hij van Nijmegen naar
Montferland of van Valkenburg naar Aken
is geweest) met het zelfde gewicht, waar
mede Dr. Cook, beroemder gedachtenis, van
zijn Noordpool expeditie verhaalde.
„Zag Sjora” evenwel is in zijn fort als
hij kan opsnijden. Onder de lui, die hij
naiiapt zijn officieren, zijn Indischlui, die ge
varen hebben gekend, gevaren van allerlei
aard en graad. Dat zij om hun avonturen,
vooral wanneer zij er zelf de beau róle in
spelen zoo weinig spraakzaam zijn, is de
grootste grief, die „Zè.g Sjors” tegen zijn
veel bewonderde modellen heeft.
Vooral omdat zijn namaak hier zoo on
eindig ver beneden de „real article” blijft.
Avonturen verzwijgen, die ge gehad hebt,
onverschillig spreken over militaire feiten,
gaat U goed af, zoo een litteeken bewijst
van strijd, zoo het „Ridder” spreekt van
overwinning
„Het is dus onherroepelijk Gij bemint
hem
„Genoeg om u zooveel leed te veroorzaken,
genoeg om aan niemand, behalve hem, toe te
behooren.”
Pieter dacht een oogenblik na, nam een be
sluit en sprak
„Welaan dan, gij zijt vrij, ik geef u uw
woord terug.”
Micheline stiet een kreet van blijdschap uit,
die haar gewezen verloofde deed verbleeken.
Het speet haar, dat zij hare vreugde niet beter
had weten te verbergenzij naderde Pieter.
„Zeg, dat gij mij vergeeft
„Ik vergeef u!”
„Gij schreit nog.”
„Ja, ik beween ’mijn verloren geluk. Ik
meende, dat het beste middel om bemind te
worden was, dat men verdiende dit te worden.
Ik heb mij vergist, ik zal moedig mjjne dwa
ling boetten. Verontschuldig mijne zwakheid
en geloof, dat gij nooit oprechter en trouwer
vriend zult hebben dan mij.”
Micheline reikte hem de hand en stak met
een glimlach haar voorhoofd uit naar de lip
pen van den jonkman. Deze drukte er lang
zaam een broederlijken kus op, die het heete
spoor van den even te voren geroofden uit-
wischte.
Op hetzelfde oogenblik weerklonk in huis
eene heldere stem, die uit de serre kwam en
den naam van Pieter noemde. Micheline trilde.
„Het is moeder,” zei ze. „Zij zoekt naar u.
Ik verlaat u. Vaarwel, en wees nog duizend
maal gedankt uit het diepst mijner ziel.”
En met lichten tred verdween Micheline
achter een dicht boschje van bloeiende seringen.
Pieter richtte werktuigelijk zijne schreden
naar het huis. Hij beklom de vijf marmeren
trappen der stoep en ging in het salon. Toen
hij de deur weder dichtdeed, verscheen me
vrouw Desvarennes.
„Zag Sjors” is aan geen leeftijd gebon
den. Het zijn niet alleen de jongetjes, die
voor hun verjaardag een voetbal kregen, die
in loop en spraak, als het kan in das en
haardracht de grootste spelers van het eer
ste elftal van de Groote Haagache clubs pogen
te imiteeren. Er zijn ook mannen bij, vol
wassenen, wien de lauweren van anderen
het slapen belet.
Daar is de meneer van De Witte, onze
groote sociëteit op het Plein, waar de deftige
menschen, die niet door geboorte of rang
te exclusief deftig zijn, als lid toe behoorden.
De Witte heeft vele privilegiën van ouds
her. Witte, Nieuwe of Litteraire Sociëteit.
Wit omdat de gevel rood en geel is. Nieuw,
omdat de Club meer dan ’n eeuw bestaat.
Litterair, omdat de onderschriften der plaat
jes in de Fransche en Duitsche humoristi
sche illustraties zoo getrouw gelezen worden.
Een der privilegies is dat de leden
’s zomers, behalve op hun eigen stoep ook
mogen zitten op het middenvak van het
Plein. Dit had eenige raison, zoolang er
is onmogelijk, dat gij mij zoo spoedig uit uw
hart verbannen hebt Ik heb u zoo innig lief.
Herinner u onze toegenegenheid uit oude da
gen, Micheline, herinner u”
Hij redeneerde niet meer, hij smeekte Mi
cheline gevoelde, dat zij haar wensch zou krij
gen. Zij werd door medelijden bewogen.
„Helaas, arme Pieter, mijne toegenegenheid
was enkel goede vriendschap, mijn hart is niet
veranderd voor u. De liefde, die ik gevoel, is
geheel anders, ziet ge. Als die mijn hart niet
ingenomen had, zou ik uwe vrouw hebben
kunnen zijn. En ik acht u zoo hoog, dat dit
mij gelukkig zou gemaakt hebben. Thans even
wel begrijp ik het onderscheid. Gij, dien ik
aanvaard had, zoudt nimmer voor mij meer
geweest zijn dan een feeder metgezel. Maar
hij, dien ik gekozen heb, zal mijn meester
zijn.”
Pieter stiet een kreet uit bij deze zoo open
hartige en zoo wreede bekentenis.
„Ach, hoe doet gij mij lijden!”
Bittere tranen liepen langs zijne wangen en
gaven verlichting aan zijn bedrukt gemoed.
Hij liet zich op een stoel vallen en gunde zich
een oogenblik de harde voldoening om zijne
smart niet meer te bedwingen. Micheline, die
meer getroffen was door zijn wanhoop dan
door zijne verwijtingen, kwam naar hem toe
en wischte zijn gelaat af met haar kanten zak
doek. Hare blanke hand kwam dicht bij den
mond van den jonkman en heftig drukte hij
er een kus op, die veel had van een beet.
Daarna, door deze daad vervoerd, stond hij op
met oogen, die van uitdrukking veranderd
waren, en vatte het meisje in zjjn armen. Mi
cheline sprak geen woord. Zij keek Pieter
koel en vastbesloten aan en boog zich achter
over om de aanraking van zijne gretige lippen
te vermijden. Die blik was voldoende. De ar
men, die haar omknelden, lieten los en Pieter,
een stap achterwaarts doende, stamelde
„Vergeef mij, gij ziet, dat ik mijn verstand
verlies.”
Toen streek hij met zijn hand over zijn
voorhoofd, alsof hij eene booze gedachte wilde
verjagen
„Dat zijn harde woorden,” sprak zij.
„Zijn zij niet verdiend riep Pieter uit,
die zich niet langer inhield. „Gij ziet mij bevend,
met tranen in de oogen aankomen, en niet
alleen hebt gij geen vriendeljjk woord voor mij
over, maar gij beschuldigt mij bovendien bijna
van onverschilligheid. Gij verwijt mij, dat ik
vertrokken ben. Maar hebt gij dan de beweeg
redenen niet begrepen, die mij deden heen
gaan Ik wilde met u trouwengij waart
rijk, ik arm. Om dit verschil uit te wisschen,
besloot ik naam te maken. Ik solliciteerde
naar eene dier wetenschappelijke zendingen,
waaraan zooveel gevaren verbonden zijn, dat
zij ontwijfelbaar voor hen, die zich er aïtn
toewijden, den dood aanbrengen of hem be
roemd maken. Ik ging heen. Is dat uwe grief
Ach, geloof mij, dat ik u niet zonder een ver
scheurd hart verlaten hebEen jaar lang,
bijna alleen, door vermoeienis uitgeput, onop
houdelijk in gevaar, hielp de gedachte, dat ik
voor u leed, mij alles verdragen. En als ik,
te midden der onmetelijke woestijn, overmees
terd werd door treurigheid of ontmoediging,
riep ik u voor mijne verbeelding op, en uw
lief gelaat gaf mij met de hoop al mijne geest
kracht terug. Ik zeide tot mijzelven „Zij wacht
mij de dag zal komen, waarop ik den prijs
voor zoovele opoffering ontvang”.... Welnu,
Micheline, die dag is aangebroken. Hier ben
ik, en ik vraag mijne belooning. Zij is zooals
ik mocht verwachten, niet waar Terwijl ik
naar roem streefde, ontnam een ander, die
praktischer en meer bij de hand was, mij uw
hart. Zoo is dan mijn geluk verwoestO, gij
hadt wel gelijk om mij te vergeten De dwaas,
die zoo ver weg gaat van zijne verloofde, ver
dient niet, dat men hem getrouw blijft Het
is een onverschillige hij kan niet liefhebben
Deze heftige woorden schokten Micheline
diep. Voor de eerste maal las zij in de ziel
van haar verloofde. Zij begreep, hoe zij bemind
werd, en betreurde, dat zij dit vroeger niet
zoo duidelijk geweten had.
Als Pieter vroeger zoo gesproken had als
nu, wie weet
De gevoelens van Micheline zouden misschien
de oude breede schaduw-werpende iepen
stonden, doch sedert tram, storm en gc-
meenteplantsoenen alle boomen deden ver
dwijnen, is de aardigheid er vrijwel af en
moet men al een bijzonder „buitenmensch“
zijn om liever in den brandenden zonne
schijn inplaats van in de koele hall het
belletje van halfzes af te wachten.
Kort en goed, er zijn menschen die vast
houden aan hun privilegie als een Hol-
landsche stad in de middeleeuwen.
Het Plein de lezer weet het was
dezer dagen als eindpunt van den tram-
dienst het middenpunt aller relletjes. Straat
jongens en achterbuurters bemoeilijkten de
politie in haar werk en maakten telkens
charges en afzettingen noodzakelijk.
Het Plein was dus op sommige momen
ten in staat van beleg, om zoo te zeggen.
Wie er niet te maken heeft, verzochten
de kranten, verzocht de politie, blij ve weg.
Zoo’n verzoek leidt natuurlijk tot niets,
want dan juist komt meneer Publiek tot
de wetenschap, dat er wel iets te doen
moet wezen en dat op hem dus de taak
rust eventjes, al is het maar een kwar
tiertje, to gaan kijken.
Een lid van De Witte, die van de
ramen der Sociëteit uit alles kan zien, is dus
aan zich zelf en aan de conversatie van
mevrouw zijn'echtgenoote verplicht, er heen
te gaan en alles haarfijn te bezichtigen
Doch hoe heldhaftig het reeds is door
een afgezette ruimte te gaan om de soos
te bereiken, voor „Z&g Sjors” die naar
daden, naar roem snakt is het nog niets.
„Zag Sjors” wist beter.
Mocht een Witte-lid niet op het mid
denvak zitten
Wel ja toch immers
De bediende zeulde een tafeltje naar
het beroemde middenvak, bracht een stoel,
bracht een slappe Boonekamp.
„Zag Sjors” zat.
Dit was de glorie, dit zou in de krant.
Kalm, te midden der woedende baren,
13)
„Pieter, gij weet het, dat ik nog maai’ een
kind was.”
„Neen,” hernam de jonge man met gesmoorde
stem, „ik zie het nu, gij waart reeds eene
vrouw, dat wil zeggen, een zwak, onstandvastig
en wreed wezen, dat zich weinig bekommert
om de liefde, die het inboezemt, en alles op-
otfert aan de liefde, die het gevoelt.”
Zoolang Pieter zich beklaagd had, gevoelde
Micheline zich overstelpt en machteloos, maar
nu ging de jonge man haar beschuldigen. Zij
kreeg in een oogwenk hare tegenwoordigheid
van geest terug en verzette zich.
NIEUWE SHEERER COURANT
ABONNEMENTS-PRIJS
Pe^ jaar fl.50, franco per post f2.buitenland f5.
Afzonderlijke nummers 3 cent.
ADVERTENT1B-FHIJS
15 regels 35 cent, elke regel meer 6 cent.
Bij abonnement belangrijke korting.
Ingezonden Mededeelingen 10 eent per regel.
anders geweest zijn zij zou hem zonder twijfel
bemind hebben. Zij was er vanzelve toege
bracht. Doch Pieter had het geheim zijner
vurige liefde voor het meisje in zich bewaard.
De wanhoop, die hij gevoelde bij het denk
beeld van haar te verliezen, was noodig om
deze vurige bekentenissen uit zijn hart te voor
schijn te roepen 2
„Ik zie wel in, dat ik onrechtvaardig en
wreed tegenover u geweest ben,” zeide Miche
line „ik begrijp, dat gij mij verwijtingen
kunt doen, maar ik ben niet alleen schuldig.
Gij moet u zelven ook beschuldigen. Al wat
ik daar van u gehoord heb, heeft mij zeer ge
schokt ik ben diep terneergeslagen, dat ik u
zooveel verdriet moet veroorzaken maar het
is te laat, ik behoor mij zelve niet meer toe.”
„Behoordet gij dan u zelve toe?”
„Neen, dat is waar, gij hebt mijn woord,
maar wees edelmoedig. Maak geen misbruik
van het gezag, dat mijn gegeven woord u
toekent. Dit woord vraag ik u heden terug
„En als ik weigerde het u terug te geven
Als ik wilde beproeven u op u zelve te her
winnen,” sprak Pieter op krachtigen toon.
„Heb ik het recht niet om mij zelven te ver
dedigen En wat zoudt gij van mijne liefde
denken, als ik er zoo gemakkelijk toe besloot
om u te verliezen
Er volgde een oogenblik van stilte het on
derhoud had het hoogste punt van opgewon
denheid bereikt. Micheline begreep, dat het
haar toekwam om er een eind aan te maken.
Zij hernam op vasten toon:
„Een meisje zooals ik breekt haar woord
niet. Dat behoort aan u toe, maar mijn hart
aan een ander. Spreek één woord, en ik ben
bereid om mijne belofte te houden, om uwe
vrouw te worden. De beslissing staat aan u
Pieter wierp het meisje een blik toe, die
tot in het binnenste harer ziel drong. Hij las
daarin het besluit om rond en eerlijk te han
delen, doch zag tevens, dat zij nimmer hem
kon vergeten, die onweerstaanbaar al hare ge
dachten had ingenomen. Hij wilde een uiterste
poging wagen.
„Luister,” sprak hij op warmen toon, „het
Groote Advertentiën kunnen uiterlijk tci Maandags- en Donderdags-
avonds ingezonden worden, kleine tot Dinsdags- en Vrijdags-
morgens 10 uur.