en. f2000 f25 f50 i Het geheim van een naam. ,:.SX f200 f 150 f SNEEKER COURANT (67ste Jaargang)WYMBRITSER ABEEL (14de Jaargang) F B FARINÈ^ LACTÉE NESTLÉ (KINDEHmEEL) MEUBELFriBRIÏK ..NEDERLflNDX’ Zaterdag 21 Augustus 1915. No. 93. Officieel Orgaan der Gemeente Smeek. in RECLAMEKOLOM. Nieuwstijdingen. n ES Uitgevers: Firma EL BRANDENBURGS Ged. Poortezijlen, - Hoek KleiilZaod- Sneek. TBLBPOON No. 150. - M h I De Abonnees op dit blad worden op aanvraag Gratis verzekerd tegen de gevolgen van Ongelukken voor onderstaande bedragen. (Risico gedekt door de ïïollandsche Algemeene Verzekeringsbank te Schiedam.) Verschijnt Dinsdags- en Vrijdagsavonds. 31e Jaargang.. AOtflNQCP/ A. ingl taris. ING- Feuilleton. e n ,erk- SEK. 5 mel- uizen bij verlies van een Duim. dioud 7 per- welke isaen. bij verlies van elke andere Vinger. voor ailing TAM lijner ronds W. n ieden Tries: Naar „The Pupil of Golden Gate." BRET HARTE. ïang, uken r mot t te cen- bij verlies van een W ij s v i n g e r. 5. HINDELOOPEN, 16 Aug. De Raad dezer gemeente besloot de gem.-rekening, dienst 1914, voorloopig vast te stellen op ontv. f 18,618.23‘k, uitgaaf f 18,102.21, voordeelig saldo f 516.021/2. De rekening van het bur gerlek armbestuur is goedgekeurd met een ontvangst van f 1365.93, uitgaaf f 1347.30, saldo f 18.63. De weeshuisrekening met een ontvangst van f 421.66, uitgaaf f 293.46, saldo f 128.20. GAUW. Te Wagéningen is voor de land- bouwakte (L.O.) geslaagd de heer D. de Vries alhier. Ineek sdag 2uur pro- ,AN- seuw, be- nder- ihuur huur- hie- jom- met i reid- ip een den ter i hec- tot 5 den jrstra ABONNEMENTSPRIJS Por jaar fl.5O, franco per poet ft.buitenland f5. Afzonderlijke nummers 3 cent. ADVEHTBNUB-PRIJS 1 5 regels 35 cent, elke regel meer 6 oent. Bij abonnement belangrijke korting. Ingezonden Mededeelingen 10 cent per regel. ANNEX Dr. P. de Jager te Tornaard, Voorzittor van de vereeniging >Friesch Volkssanato- rium »Herema-Slate” is overleden. Zjjn naam zal onafscheidelijk aan dien van >Herema-State” verbonden blijven, waar men hem steeds met eere gedenken zal. Een ziekte van ongeveer zeven weken heeft aan zijn zeer werkzaam leven een einde gemaakt. Dr. P. de Jager werd 3 Februari 1836 te Groningen geboren en deed in 1855 het admissie-examen aan de hoogeschool te Gro ningen, waar bg in 1861 promoveerde. Nog in datzelfde jaar vestigde hij zich te Dokkum, bleef daar tot 1871, om vervol gens na een tweejarige praktijk te Gronin- Grooie Advertentiën kuunon uiterlijk tot Maandags- en Donderdags- avonds ingezonden worden, kleine tot Dinsdags- en Vrijdags- morgens 10 uur. gen, voor goed Tornaard als woonplaats te kiezen. Gedurende een tgdvak van 42 jsren oefende bg daar een uitgebreide plattelands- praktgk uit. Maar bovendien stelde hg steeds groot belang in de publieke zaak en vooral op het gebied der volksgezondheid had hg een gevestigden naam. Gedurende een reeks van jaren is hg gverig lid van de Commissie van Volksgezondheid geweest. Een der Zeppelins die een aanval heb ben gedaan op Londen, passeerde Woens dagmorgen 4.40 Hindeloopen in westeigke richting, ze werd eveneens te] Pingjum op gemerkt. Het luchischip was vermoedelgk de L 10, dat ook boven Vlieland opgemerkt is en waarop van daar met kanon- en ge weervuur zonder resultaat is geschoten. Dinsdagavond waren 3 Zeppelins Schier monnikoog gepasseerd. Over de aanval zelf wordt door de En- gelsche regeering gemeld Zeppelins hebben Woensdagnacht de Oos- telgke graafschappen bezocht en bommen geworpen. Anti-luchtvaartkanoruen hebben hen beschoten. Men gelooft dat één Zep pelin is getroffen. Luchtpatroeljes kwamen in de weer, maar tengevolge wn de on gunstige weersgesteldheid kondeA de Zeppe lins ontkomen. Enkele huizen en andere gebouwen, waaronder ook een kerk, zgn beschadigd. De volgende slachtoffers zgn gemaakt7 mannen, 2 vrouwen en 1 kind gedood; 15 mannen, 18 vrouwen en 3 kin deren gewondallen burgers. -'.^.HUIZINGG Z.H' DninscN V L. Caramba 24) een teld.) (Wordt vervolgd.) het beste l Voedingsmiddel Wi Voor Kinderen Spaarzaam en ztilnlg In het gebruik be zon il op VAN een merrie kennen, zijn een vermogen van 80.000 ze geweest in bet douanekan- gende. „Heeren dit is kinderachtig,” vervolgde hij er kalm bij, en zich tot Don Cesar koe rende, voegde hij er bij, mot zijn langen, ma- geren vinger in de duistere gang wijzende „Vooruit mijnheer. Ik volg u.” En tot Paul gewend„Als ouder man, mijnheer Hatha way, en als iemand, die vele dwaze twistge sprekken heb bijgewoond, spijt het mij zeer getuige te zijn geweest van de oorlogzuchtige houding van een wettenmaker en een publiek persoon en ik moet uw vraag aan dezen heer, voor hetgeen gij in uw jeugdige dwaasheid persoonlijke voldoening gelieft te noemen, af keuren.” Toen hij na die woorden trotsch de kamer verliet, keek Paul hem verbaasd na. Was het alles een droom? Was dat kolonel Pendleton, zoo bekend om zijn duels Was de oude man kindsch geworden, of handelde hg aldus om een plan te bedekken Zijn plotselinge komst aldaar bewees, dat Yerba hem moest hebben laten roepen en in kennis gesteld hebben met Don Cesar’s bedreigingen zou hij soms den man in eene afgelegen kamer of de duistere gang worgen Zachtkens ging hij in de gang hij kon nog den stap der beide enannen hoo- renzij hadden de trap bereikt zij gingen die afHij hoorde den portier op slaperigen toon praten, daarna het openen eener deur zij waren op straat 1 Waar zij ook heen mochten gaan en met welk doel, hij moest aan het station zijn, zooals hij hen gezegd had. Hij stopte haastig een en ander in een valies en maakte zich In Iedere Apotheek of drogisterij voorhanden NIEUWE SNEEKER COURANT RAUWERDERHEM, 14 Aug. In de ge houden raadsvergadering zijn, na onderzoek van de geloofsbrieven van het nieuw benoem den raadslid, den heer A. G. van Balen, dezen in orde bevonden en is tot diens toelating besloten. Met algemeene stemmen werden tot het geven van herhalingsonderwijs benoemd te Deersum K. Meijer en mej. J. Groenewold, te Irnsum J. de Jonge, D. Talsma en mej. M. Jansen te Rauwerd, A. Alberda, J. de Boer en mej. A. Schurink, te Terzool J. Reinsma en mej. J. v. d. Meer. Overeenkomstig het rapport der commissie worden de verschillende rekeningen over 1914 voorloopig vastgosteld met de. volgende eind cijfers: gemeenterokening ontvang f47,842.03'/2 uitgaaf f 48 220.97 ’/2 ëlectrische installatie ontvang f 3293.60'/i, uitgaaf f3147.63 arm- voogdg Rauwerd ontvang f 1559.20, uitgaaf f 1148.44 arm voogdij Poppingawier ontvang f 1788.40, uitgaaf f 1509.341/2, armvoogdij Terzool ontvang f 1775.54, uitgaaf f 1644.81; armvoogdij Deersum 11389.90, uitgaaf f740.01 armvoogdij Irnsum ontvang f2943.26, uitgaaf f2215 04; armvoogdij Sijbrandaburen ontvang f 910.79'/j, uitgaaf f 1030.21. Aan het einde der zitting richtte de voor zitter een woord van afscheid tot do leden Kingma en Sijbrandy, die beiden voor het laatst de vergaderingen bij woonden, waarop dezen een woord van dank brachten aan den voorzitter on de leden van den raad voor de voorlichting en den vriendschappolijken omgang. Dr. P- de Jager, f vertellen over de smokkelarij. Het is hier ont zettend geweest en nog is dit smalle strookje tusschen België en Duitschland een geweldig lek in het Nederlandsche staatsschip, waar de lading bij stroomen naar buiten vloeit. De smokkelarij gebeurt hier echter uitslui tend langs den Duitschen kant. Hier ligt het „Vaterland” direct aan de Ne derlandsche grens en hebben de Duitschers dus de bemiddeling van de uitgohongerde Belgen niet noodig. Met de paardensmokkelarij is het hier een voudig verschrikkelijk geweest. Op onzen tocht vandaag hebben wij wel degelijk de overtui ging gekregen, dat de Nederlandsche smokke laars de Duitschers van paarden voor een gansch legerkorps hebben voorzien! Fortuinen zijn er hier met dezen.... handel(?) verdiend. Letterlijk iedereen was hier paardenhan- delaar geworden, zei de heer Hennings. Win keliers, schoenmakers, kleermakers, bakkers, fabriekswerklui kochten het eene paard na het andere, soms twee, drie tegelijk en stalden het tot in hun keukon en hun slaapkamer! Er is een dag geweest, zoo vertelde ons de heer Hennings, dat hier te Sittard alléén tot 186 paarden aan ’t station gelost werden! Deze paarden werden dan door een patrouille sol daten begeleid tot aan de plaats, waarvoor ze bestemd heetten te zijn, maar niet zelden ge beurde het, dat de helft er van, of allemaal, halverwege reeds verdwenen was In deze streek werd de smokkelhandel het meest bevorderd door de landweer Men heeft gemeend, zoo zei ons een tot- ambtenaar te Kerkrade, practisch werk te doen, door de grenzen onder bewaking te stellen van landweermannen, die op de grensplaatsen wo nen, maar men heeft juist omgekeerde resul taten gekregen, du vossen bij do kuikens gezet! Het smokkelen zit den grensbewoners in het bloed en velen, die thans als landweer soldaten aan de grens wandelen, om den uitvoer te be letten, staan wijd en zijd als aartssmokkelaars bekendZelfs van de besten mag niet verwacht worden, dat ze weerstand bljjven bieden aan de verleiding van het „winstje”, dat hier wer kelijk Al té zoet is, zelfs voor menig fatoenlijk mensch. Weet u wel, wat er, Iaat me zeggen, „verdiend” is aan het smokkelen van een paard Honderd gulden voor wie het stal len wil en er dan voor weet te zorgen, dat Bij het hooren van de stem des kolonels trad Don Cesar terug. Paul opende do deur, liet den kolonel binnen en stond op ’t punt de deur weder te sluiten. Maar Pendleton hield hem tegen. „Ik weet er alles van, mijnheer Hathaway, maar ik wensch Briones ergens anders alleen te spreken.” „Pardon, kolonel Pendleton,” zeide Paul, „maar ik heb de eerste rechten. Er zijn woor den gewisseld tusschen dezen heer en mijn persoon, wij zullen nu naar het station gaan en de zaak over de grenzen regelen. Als gij ons wilt vergezellen, zal ik u alle gelegenheid geven met hem alleen te praten over elke zaak, die u met hem heeft, mits zij niets met de mijne te maken heeft.” „Mgn zaak”, zeide Pendleton, „is van per soonlijken aard en zal niets te doen hebben met welke quaestie ook, die gij met mijnheer Briones mocht hebben, zij kan alleen tusschen ons beiden opgehelderd worden.” Zijn gelaat was bleek, en zijn stem, ofschoon krachtig en bedwongen, had die zelfde aandoening, welke van ouderdom sprak, die Paul er vroeger in had opgemerkt. Of Don Cesar dit opmerkte, dan wel of hij een gevoel had veiliger te zijn, kon Paul niet zeggen. Hij scheen zijn moed terug te krijgen en zeide „Ik zal eerst aanhooren wat kolonel Pen dleton mij te zeggen heeft, maar zal gereed zijn u later te ontmoeten, mijnheer 1” Paul keek zwijgend dan den een, dan den ander aan. Don Cesar doorstond dien blik brutaal weg, de kolonel echter, die zenuw achtig aan zijn knevels draaide, ontweek hem. gereed hen te volgen. Onder aan de trap zeide hij den portier, dat hij door een ern stige zaak gedwongen was te trachten den express van drie uur nog te halen, maar men zijn kamer moest open houden en zijn bagage bewaren, tot men nader van hem zou hooren. Daar herinnerde hg zich Don Cesar’s brief. Had een der heeren, zgn vrienden, die juist vertrokken waren, een brief of boodschap ach tergelaten Neen, Excellentie de heeren wa ren in ernstig gesprek -- hij meende in een Zuid-Amerikaansche taal en hadden niet tot hem den portier gesproken. Misschien daardoor herinnerde Paul zich, toen hij het plein over ging, dat hij geen maatregelen had genomen als hem het nood lot mocht treffen. Zij echter zou het vernemen en weten waarom hij gevochten had. Hij vroeg zich af of misschien niet belangstelling in hem haar had gedrongen den kolonel tot hem te zenden. En toch had hij een gevoel alsof zijn houding toch ook iets belachelijks had immers, was het niet dwaas dat zgn te genstander thans in vertrouwelijk gesprek was met zijn eigen vriend en bondgenoot, wiens functie hij zich had toegeëigend en in wiens belang hij op ’t punt stond zijn leven te wa gen En toen hij door de stille straten wan delde drong zich hoe langer hoe meer de over tuiging aan hem op dat de afspraak, die bij gemaakt had, niet zou gehouden worden. Hij kwam aan het station eenige minuten Door de trein moest binnenkomen. Er waren reeds een paar slaperige reizigers, in hun mantels gehuld, op het perron, doch noch Don Cesar, noch kolonel Pendleton waren on der hen. Hij keek in de wachtkamers, bij het buffet, doch vond ook daar geen der beide mannen. Hij vertelde den Bahnhof-Inspector, dat zgn reis afhankelijk was van de komst van twee zijner vrienden, die hij nauwkeurig schreef, opdat geen vergissing mogelijk kunnen wezen en toen begon hij voor het kaartjesloket heen en weer te loopen. Vijf minuten gingen voorbij het aantal der rei zigers vermeerderde niettien minuten een gegil der stoomfluit in de verte de vraag van den inspector of de vrienden van mijn heer nog gekomen waren, toen de glans van hij hem veel last kunnen besparen. Zijne Excel lentie had zeker willen gaan met het gezel schap van juffrouw Arguellodat gezelschap had, zeker voor dezelfde belangrijke reis, een uur te voren een rijtuig besteld en was eenige oogenblikken na Zgne Excellentie vertrokken. En zijne Excellentie was zeker naar het ver keerde station gegaan. Paul ging den man haastig voorbij en be gaf zich naar zijn kamer. Beide ramen stonden open en bij het licht der maan, zag bij dat er iets wits op zijn kussen was gespeld. Met bevende vingers stak hij zijn kaarsen aan en vond een briefje van Yerba. Toen hij het opende viel een dun takje van den wgnrank, die groeide langs den ouden muur der ruino aan zijn voeten. Hij raapte het op, drukte het aan zijn lippen en las daarna met bevende stem het volgende „Gij weet thans waaroïh ik heden tot u sprak, zooals ik deed en waarom de andere helft van dit kostbare takje de eenige her innering is, die ik met mij mede wil voe ren als de ingevallen ruïne van al mijn hopen en verwachten. Gij hadt gelijk Paul u aan te nemen was een voorteeken niet voor u, die nooit anders kunt wezen dan trotsch, bemind en waar maar voor mij, van al deze schande en ellende. Dank voor alles, wat gij gedaan hebt voor alles wat ge wildet doen, mijn vriend, en geloof niet dat ik ondankbaar ben, alleen omdat ik alles onwaardig ben. Tracht mij te vergeven, maar vergeet mij niet, zelfs al moet ge mij haten. Misschien, als ge alles wist zoudt ge het arme meisje nog een weinig kunnen liefhebben, aan wie gij reeds den eenigen naam hebt gegeven, dien zij ooit van u kan nomen YERBA BUENA!” het..., gestolen wordt Hot leek er wel naar, alsof de regeering al de smokkelaars van het land in een uniform had gestoken Menig soldaat bepaalde er zich niet alleen bij, zijn hand te openen en zijn oogen dicht te doen, maar stak nog vlijtig een hand mee uitTwee soldaten zijn betrapt geworden, terwijl ze volle zakken meel over de grens droegen. Met hun rug, nog wit van do bloem, doorstonden zo hnn eerste verhoor. Later verschenen ze voor den krijgsraad en waar schijnlijk zullen ze voor het oogenblik nog wel op het droge zitten. Al deze en nog honderd andere geschiede nissen van denzelfden aard, de eene al mooier dan de andero, vernamen we van verantwoor delijke overheidspersonen, en niet het minst schilderachtig en boeiend waren do verhalen van de officieren der landweer te Sittard, die thans wel degelgk met scherpen blik en krach tige hand ingegrepen schijnen te hebben. Vast staat althans, dat ze den paardensmokkelhandol voor goed den kop hebben ingedrukt. Een geheel detachement van de landweer is uit deze streek verplaatst moeten worden, omdat letterlijk niet één man er van nog te vertrouwen was. Fortuinen zijn er verzameld. Kleine boertjes hebben alle hypotheken op hun eigendom afgelost met de profijten, die hun zoons als landweersoldaten gemaakt heb ben. Kleermakers, schoenlappers, mijnwerkers, die geen hengst uit er uitgescheiden met tot 90.000 gulden. In Wanbach werd voor f500.000 aan leder aangehouden. En nog altijd wordt hier bij reusachtige hoeveelheden leder uitgevoerd. Te Rimburg kregen de kommiezen het nog deze laatste dagen in de gaten, dat op alle manie ren leder de grens overging. Zij onderzoch ten het zaakje en ontdekten een bergplaats, waar nog vijftig- tot zestigduizend kilo leder klaar lagen, om gesjnokkeld te worden. Nog eenige dagen geleden legden de mili tairen te Kerkrade zelf de hand op een par- tij van 120 kilo bij een mannetje, dat zich voor de gelegenheid als schoenmaker had ge ïnstalleerd, maar die nooit elders dan in de kolenmijnen heeft gewerkt. Een te Mook gelegen landweerman uit Mil Zeppelins boven Nederland. □e smokkelhandel. Eenige bijzondere correspondenten van de „Tel.” zijn met een auto er op uit om langs de grens gegevens te verzamelen over den smok kelhandel. In Sittard zgn toor. Hier werden we niet de uiterste vriendelijk heid ontvangen door den heer inspecteur Hen nings. Deze ambtenaar en, zooals ons later bleek, ook al zijn collega’s en ondergeschikten in deze streek zouden dagen lang kunnen een Cyclopenoog in de duisternis, het gekron- kel van de lange slang, den trein een haas tige blik over het perron, een paar korte be velen, het toeslaan van portieren, het zich voortbewegen van in uniform gestoken gedaan ten langs de plankieren, een uitlating van stoom de trein was vertrokken zonder hem. Evenwel hij wilde zgn tegenstander nog vijftien minuten geven, voor ’t geval hem iets mocht zgn overkomen of in den weg gekomen misschien ook zou de kolonel komen met een verklaring en hij begon dus op nieuw heen en weer te wandelen. Vijf minuten later klonk weder de stoomfluit. Haastig wendde Paul zich tot den inspector. Er kwam dus nog een trein Neen, dat was de express voor Bazel, die stop pen zou aan het Noorder-station, een halve mgl verder. Hij zou hier niet stoppen, doch mijnheer zou hem een oogenblik later met volle kracht zien voorbij snellen. Daar kwam hij dan ook een oogenblik later uit de duisternis te voorschijn hij snelde voorbij en verdween aan den anderen kant weder gillend in de duisternis. Paul zag iets wits uit een der raampjes, iets, gelijkende op een losgelaten gordgn, dat eindelijk scheen los te raken en dwarrelend op den grond viel. De inspector had dat iets ook gezien, liep de lijn af en raapte het op. Toen keerde hij tot Paul terug met een blik, waarin medelij den met hem sprak. Het was de zakdoek eener dame, bepaald een teeken aan den heer, die de eenige reiziger was op het perron. Misschien was die van zijn vrienden, die waar schijnlijk door een domme vergissing naar het station waren gegaan, en wie weet ’t was vreeselijk dom, maar niettemin mogelijk, in den verkeerden trein waren gestapt De heer, hoewel ietwat bleek, maar kalm, meende dat zoo iets mogelijk was. Neen, hij wilde niet seinen naar het volgend station nog niet hij zou eerst informeeren. Hij ging kalm heen, doch kwam buiten adem in het hotel terug. Hij zag dat men in het portaal eenigszins zenuwachtig was, ter wijl hij een ledig rijtuig juist het plein voor het hotel zag oprijden. De portier kwam hem met verontschuldigingen tegemoet. Als hij Zgne Excellentie slechts beter had begrepen, had Eindelijk ontsloot Paul de deur en zeide lang zaam „Binnen vijf minuten verlaat ik dit huis om mij naar het station te begeven. Ik zal daar wachten tot de trein aankomt en als deze heer zich niet bij mij voegt, zal ik beter in staat zgn dit alles te begrijpen en diens- volgens mijn maatregelen nemen.” „En ik zeg u, mijnheer Hathaway,” zeide Don Cesar, in de deur staande en een ver waande houding aannemende, „dat gij doen zult wat ik wil Caramba en zult smeeken „Houd uw mond, mijnheer of, voor den duivel” barstte Pendleton eensklaps uit, zgn band op den schouder des Mexicaans leg-

Kranten in de gemeente Sudwest-Fryslan (Bolswards Nieuwsblad, Sneeker Nieuwsblad en Friso)

Sneeker Nieuwsblad nl | 1915 | | pagina 1