en.
f2000
f25
f50
i
Het geheim van een naam.
,:.SX f200 f 150 f
SNEEKER COURANT (67ste Jaargang)WYMBRITSER ABEEL (14de Jaargang)
F B
FARINÈ^
LACTÉE
NESTLÉ
(KINDEHmEEL)
MEUBELFriBRIÏK
..NEDERLflNDX’
Zaterdag 21 Augustus 1915.
No. 93.
Officieel Orgaan der Gemeente Smeek.
in
RECLAMEKOLOM.
Nieuwstijdingen.
n
ES
Uitgevers: Firma EL BRANDENBURGS
Ged. Poortezijlen, - Hoek KleiilZaod- Sneek.
TBLBPOON No. 150.
- M
h
I
De Abonnees op dit blad worden op aanvraag Gratis verzekerd tegen de gevolgen van Ongelukken voor onderstaande
bedragen. (Risico gedekt door de ïïollandsche Algemeene Verzekeringsbank te Schiedam.)
Verschijnt Dinsdags- en Vrijdagsavonds.
31e Jaargang..
AOtflNQCP/
A.
ingl
taris.
ING-
Feuilleton.
e n
,erk-
SEK.
5 mel-
uizen
bij verlies
van een Duim.
dioud
7 per-
welke
isaen.
bij verlies van
elke andere
Vinger.
voor
ailing
TAM
lijner
ronds
W.
n
ieden
Tries:
Naar „The Pupil of Golden Gate."
BRET HARTE.
ïang,
uken
r mot
t te
cen-
bij verlies
van een
W ij s v i n g e r.
5.
HINDELOOPEN, 16 Aug. De Raad dezer
gemeente besloot de gem.-rekening, dienst
1914, voorloopig vast te stellen op ontv.
f 18,618.23‘k, uitgaaf f 18,102.21, voordeelig
saldo f 516.021/2. De rekening van het bur
gerlek armbestuur is goedgekeurd met een
ontvangst van f 1365.93, uitgaaf f 1347.30,
saldo f 18.63. De weeshuisrekening met een
ontvangst van f 421.66, uitgaaf f 293.46,
saldo f 128.20.
GAUW. Te Wagéningen is voor de land-
bouwakte (L.O.) geslaagd de heer D. de Vries
alhier.
Ineek
sdag
2uur
pro-
,AN-
seuw,
be-
nder-
ihuur
huur-
hie-
jom-
met i
reid-
ip een
den
ter
i hec-
tot 5
den
jrstra
ABONNEMENTSPRIJS
Por jaar fl.5O, franco per poet ft.buitenland f5.
Afzonderlijke nummers 3 cent.
ADVEHTBNUB-PRIJS
1 5 regels 35 cent, elke regel meer 6 oent.
Bij abonnement belangrijke korting.
Ingezonden Mededeelingen 10 cent per regel.
ANNEX
Dr. P. de Jager te Tornaard, Voorzittor
van de vereeniging >Friesch Volkssanato-
rium »Herema-Slate” is overleden.
Zjjn naam zal onafscheidelijk aan dien
van >Herema-State” verbonden blijven, waar
men hem steeds met eere gedenken zal.
Een ziekte van ongeveer zeven weken
heeft aan zijn zeer werkzaam leven een
einde gemaakt.
Dr. P. de Jager werd 3 Februari 1836
te Groningen geboren en deed in 1855 het
admissie-examen aan de hoogeschool te Gro
ningen, waar bg in 1861 promoveerde.
Nog in datzelfde jaar vestigde hij zich te
Dokkum, bleef daar tot 1871, om vervol
gens na een tweejarige praktijk te Gronin-
Grooie Advertentiën kuunon uiterlijk tot Maandags- en Donderdags-
avonds ingezonden worden, kleine tot Dinsdags- en Vrijdags-
morgens 10 uur.
gen, voor goed Tornaard als woonplaats te
kiezen. Gedurende een tgdvak van 42 jsren
oefende bg daar een uitgebreide plattelands-
praktgk uit. Maar bovendien stelde hg
steeds groot belang in de publieke zaak en
vooral op het gebied der volksgezondheid
had hg een gevestigden naam. Gedurende
een reeks van jaren is hg gverig lid van
de Commissie van Volksgezondheid geweest.
Een der Zeppelins die een aanval heb
ben gedaan op Londen, passeerde Woens
dagmorgen 4.40 Hindeloopen in westeigke
richting, ze werd eveneens te] Pingjum op
gemerkt. Het luchischip was vermoedelgk
de L 10, dat ook boven Vlieland opgemerkt
is en waarop van daar met kanon- en ge
weervuur zonder resultaat is geschoten.
Dinsdagavond waren 3 Zeppelins Schier
monnikoog gepasseerd.
Over de aanval zelf wordt door de En-
gelsche regeering gemeld
Zeppelins hebben Woensdagnacht de Oos-
telgke graafschappen bezocht en bommen
geworpen. Anti-luchtvaartkanoruen hebben
hen beschoten. Men gelooft dat één Zep
pelin is getroffen. Luchtpatroeljes kwamen
in de weer, maar tengevolge wn de on
gunstige weersgesteldheid kondeA de Zeppe
lins ontkomen. Enkele huizen en andere
gebouwen, waaronder ook een kerk, zgn
beschadigd. De volgende slachtoffers zgn
gemaakt7 mannen, 2 vrouwen en 1 kind
gedood; 15 mannen, 18 vrouwen en 3 kin
deren gewondallen burgers.
-'.^.HUIZINGG
Z.H' DninscN V
L.
Caramba
24)
een
teld.)
(Wordt vervolgd.)
het beste
l Voedingsmiddel
Wi Voor Kinderen
Spaarzaam
en ztilnlg
In het
gebruik
be
zon
il op
VAN
een merrie kennen, zijn
een vermogen van 80.000
ze geweest in bet douanekan-
gende. „Heeren dit is kinderachtig,” vervolgde
hij er kalm bij, en zich tot Don Cesar koe
rende, voegde hij er bij, mot zijn langen, ma-
geren vinger in de duistere gang wijzende
„Vooruit mijnheer. Ik volg u.” En tot Paul
gewend„Als ouder man, mijnheer Hatha
way, en als iemand, die vele dwaze twistge
sprekken heb bijgewoond, spijt het mij zeer
getuige te zijn geweest van de oorlogzuchtige
houding van een wettenmaker en een publiek
persoon en ik moet uw vraag aan dezen heer,
voor hetgeen gij in uw jeugdige dwaasheid
persoonlijke voldoening gelieft te noemen, af
keuren.”
Toen hij na die woorden trotsch de kamer
verliet, keek Paul hem verbaasd na. Was het
alles een droom? Was dat kolonel Pendleton,
zoo bekend om zijn duels Was de oude man
kindsch geworden, of handelde hg aldus om
een plan te bedekken Zijn plotselinge komst
aldaar bewees, dat Yerba hem moest hebben
laten roepen en in kennis gesteld hebben met
Don Cesar’s bedreigingen zou hij soms den
man in eene afgelegen kamer of de duistere
gang worgen Zachtkens ging hij in de gang
hij kon nog den stap der beide enannen hoo-
renzij hadden de trap bereikt zij gingen
die afHij hoorde den portier op slaperigen
toon praten, daarna het openen eener deur
zij waren op straat 1
Waar zij ook heen mochten gaan en met
welk doel, hij moest aan het station zijn,
zooals hij hen gezegd had. Hij stopte haastig
een en ander in een valies en maakte zich
In Iedere
Apotheek of
drogisterij
voorhanden
NIEUWE SNEEKER COURANT
RAUWERDERHEM, 14 Aug. In de ge
houden raadsvergadering zijn, na onderzoek
van de geloofsbrieven van het nieuw benoem
den raadslid, den heer A. G. van Balen, dezen in
orde bevonden en is tot diens toelating besloten.
Met algemeene stemmen werden tot het
geven van herhalingsonderwijs benoemd te
Deersum K. Meijer en mej. J. Groenewold, te
Irnsum J. de Jonge, D. Talsma en mej. M.
Jansen te Rauwerd, A. Alberda, J. de Boer
en mej. A. Schurink, te Terzool J. Reinsma
en mej. J. v. d. Meer.
Overeenkomstig het rapport der commissie
worden de verschillende rekeningen over 1914
voorloopig vastgosteld met de. volgende eind
cijfers: gemeenterokening ontvang f47,842.03'/2
uitgaaf f 48 220.97 ’/2 ëlectrische installatie
ontvang f 3293.60'/i, uitgaaf f3147.63 arm-
voogdg Rauwerd ontvang f 1559.20, uitgaaf
f 1148.44 arm voogdij Poppingawier ontvang
f 1788.40, uitgaaf f 1509.341/2, armvoogdij
Terzool ontvang f 1775.54, uitgaaf f 1644.81;
armvoogdij Deersum 11389.90, uitgaaf f740.01
armvoogdij Irnsum ontvang f2943.26, uitgaaf
f2215 04; armvoogdij Sijbrandaburen ontvang
f 910.79'/j, uitgaaf f 1030.21.
Aan het einde der zitting richtte de voor
zitter een woord van afscheid tot do leden
Kingma en Sijbrandy, die beiden voor het
laatst de vergaderingen bij woonden, waarop
dezen een woord van dank brachten aan den
voorzitter on de leden van den raad voor de
voorlichting en den vriendschappolijken omgang.
Dr. P- de Jager, f
vertellen over de smokkelarij. Het is hier ont
zettend geweest en nog is dit smalle strookje
tusschen België en Duitschland een geweldig
lek in het Nederlandsche staatsschip, waar de
lading bij stroomen naar buiten vloeit.
De smokkelarij gebeurt hier echter uitslui
tend langs den Duitschen kant.
Hier ligt het „Vaterland” direct aan de Ne
derlandsche grens en hebben de Duitschers dus
de bemiddeling van de uitgohongerde Belgen
niet noodig.
Met de paardensmokkelarij is het hier een
voudig verschrikkelijk geweest. Op onzen tocht
vandaag hebben wij wel degelijk de overtui
ging gekregen, dat de Nederlandsche smokke
laars de Duitschers van paarden voor een
gansch legerkorps hebben voorzien! Fortuinen
zijn er hier met dezen.... handel(?) verdiend.
Letterlijk iedereen was hier paardenhan-
delaar geworden, zei de heer Hennings. Win
keliers, schoenmakers, kleermakers, bakkers,
fabriekswerklui kochten het eene paard na het
andere, soms twee, drie tegelijk en stalden het
tot in hun keukon en hun slaapkamer! Er is
een dag geweest, zoo vertelde ons de heer
Hennings, dat hier te Sittard alléén tot 186
paarden aan ’t station gelost werden! Deze
paarden werden dan door een patrouille sol
daten begeleid tot aan de plaats, waarvoor ze
bestemd heetten te zijn, maar niet zelden ge
beurde het, dat de helft er van, of allemaal,
halverwege reeds verdwenen was
In deze streek werd de smokkelhandel het
meest bevorderd door de landweer
Men heeft gemeend, zoo zei ons een tot-
ambtenaar te Kerkrade, practisch werk te doen,
door de grenzen onder bewaking te stellen van
landweermannen, die op de grensplaatsen wo
nen, maar men heeft juist omgekeerde resul
taten gekregen, du vossen bij do kuikens gezet!
Het smokkelen zit den grensbewoners in het
bloed en velen, die thans als landweer soldaten
aan de grens wandelen, om den uitvoer te be
letten, staan wijd en zijd als aartssmokkelaars
bekendZelfs van de besten mag niet verwacht
worden, dat ze weerstand bljjven bieden aan
de verleiding van het „winstje”, dat hier wer
kelijk Al té zoet is, zelfs voor menig fatoenlijk
mensch. Weet u wel, wat er, Iaat me zeggen,
„verdiend” is aan het smokkelen van een
paard Honderd gulden voor wie het stal
len wil en er dan voor weet te zorgen, dat
Bij het hooren van de stem des kolonels
trad Don Cesar terug. Paul opende do deur,
liet den kolonel binnen en stond op ’t punt
de deur weder te sluiten. Maar Pendleton
hield hem tegen.
„Ik weet er alles van, mijnheer Hathaway,
maar ik wensch Briones ergens anders alleen
te spreken.”
„Pardon, kolonel Pendleton,” zeide Paul,
„maar ik heb de eerste rechten. Er zijn woor
den gewisseld tusschen dezen heer en mijn
persoon, wij zullen nu naar het station gaan
en de zaak over de grenzen regelen. Als gij
ons wilt vergezellen, zal ik u alle gelegenheid
geven met hem alleen te praten over elke
zaak, die u met hem heeft, mits zij niets met
de mijne te maken heeft.”
„Mgn zaak”, zeide Pendleton, „is van per
soonlijken aard en zal niets te doen hebben
met welke quaestie ook, die gij met mijnheer
Briones mocht hebben, zij kan alleen tusschen
ons beiden opgehelderd worden.” Zijn gelaat
was bleek, en zijn stem, ofschoon krachtig en
bedwongen, had die zelfde aandoening, welke
van ouderdom sprak, die Paul er vroeger in
had opgemerkt. Of Don Cesar dit opmerkte,
dan wel of hij een gevoel had veiliger te zijn,
kon Paul niet zeggen. Hij scheen zijn moed
terug te krijgen en zeide
„Ik zal eerst aanhooren wat kolonel Pen
dleton mij te zeggen heeft, maar zal gereed
zijn u later te ontmoeten, mijnheer 1”
Paul keek zwijgend dan den een, dan den
ander aan. Don Cesar doorstond dien blik
brutaal weg, de kolonel echter, die zenuw
achtig aan zijn knevels draaide, ontweek hem.
gereed hen te volgen. Onder aan de trap
zeide hij den portier, dat hij door een ern
stige zaak gedwongen was te trachten den
express van drie uur nog te halen, maar men
zijn kamer moest open houden en zijn bagage
bewaren, tot men nader van hem zou hooren.
Daar herinnerde hg zich Don Cesar’s brief.
Had een der heeren, zgn vrienden, die juist
vertrokken waren, een brief of boodschap ach
tergelaten Neen, Excellentie de heeren wa
ren in ernstig gesprek -- hij meende in een
Zuid-Amerikaansche taal en hadden niet
tot hem den portier gesproken.
Misschien daardoor herinnerde Paul zich,
toen hij het plein over ging, dat hij geen
maatregelen had genomen als hem het nood
lot mocht treffen. Zij echter zou het vernemen
en weten waarom hij gevochten had. Hij vroeg
zich af of misschien niet belangstelling in
hem haar had gedrongen den kolonel tot
hem te zenden. En toch had hij een gevoel
alsof zijn houding toch ook iets belachelijks
had immers, was het niet dwaas dat zgn te
genstander thans in vertrouwelijk gesprek was
met zijn eigen vriend en bondgenoot, wiens
functie hij zich had toegeëigend en in wiens
belang hij op ’t punt stond zijn leven te wa
gen En toen hij door de stille straten wan
delde drong zich hoe langer hoe meer de over
tuiging aan hem op dat de afspraak, die bij
gemaakt had, niet zou gehouden worden.
Hij kwam aan het station eenige minuten
Door de trein moest binnenkomen. Er waren
reeds een paar slaperige reizigers, in hun
mantels gehuld, op het perron, doch noch
Don Cesar, noch kolonel Pendleton waren on
der hen. Hij keek in de wachtkamers, bij het
buffet, doch vond ook daar geen der beide
mannen. Hij vertelde den Bahnhof-Inspector,
dat zgn reis afhankelijk was van de komst van
twee zijner vrienden, die hij nauwkeurig
schreef, opdat geen vergissing mogelijk
kunnen wezen en toen begon hij voor het
kaartjesloket heen en weer te loopen. Vijf
minuten gingen voorbij het aantal der rei
zigers vermeerderde niettien minuten een
gegil der stoomfluit in de verte de vraag
van den inspector of de vrienden van mijn
heer nog gekomen waren, toen de glans van
hij hem veel last kunnen besparen. Zijne Excel
lentie had zeker willen gaan met het gezel
schap van juffrouw Arguellodat gezelschap
had, zeker voor dezelfde belangrijke reis, een
uur te voren een rijtuig besteld en was eenige
oogenblikken na Zgne Excellentie vertrokken.
En zijne Excellentie was zeker naar het ver
keerde station gegaan.
Paul ging den man haastig voorbij en be
gaf zich naar zijn kamer. Beide ramen stonden
open en bij het licht der maan, zag bij dat
er iets wits op zijn kussen was gespeld. Met
bevende vingers stak hij zijn kaarsen aan en
vond een briefje van Yerba. Toen hij het
opende viel een dun takje van den wgnrank,
die groeide langs den ouden muur der ruino
aan zijn voeten. Hij raapte het op, drukte
het aan zijn lippen en las daarna met bevende
stem het volgende
„Gij weet thans waaroïh ik heden tot u
sprak, zooals ik deed en waarom de andere
helft van dit kostbare takje de eenige her
innering is, die ik met mij mede wil voe
ren als de ingevallen ruïne van al mijn
hopen en verwachten. Gij hadt gelijk Paul
u aan te nemen was een voorteeken niet
voor u, die nooit anders kunt wezen dan
trotsch, bemind en waar maar voor mij,
van al deze schande en ellende. Dank voor
alles, wat gij gedaan hebt voor alles wat
ge wildet doen, mijn vriend, en geloof niet
dat ik ondankbaar ben, alleen omdat ik alles
onwaardig ben. Tracht mij te vergeven,
maar vergeet mij niet, zelfs al moet ge mij
haten. Misschien, als ge alles wist zoudt
ge het arme meisje nog een weinig kunnen
liefhebben, aan wie gij reeds den eenigen
naam hebt gegeven, dien zij ooit van u kan
nomen YERBA BUENA!”
het..., gestolen wordt
Hot leek er wel naar, alsof de regeering
al de smokkelaars van het land in een uniform
had gestoken
Menig soldaat bepaalde er zich niet alleen
bij, zijn hand te openen en zijn oogen dicht
te doen, maar stak nog vlijtig een hand mee
uitTwee soldaten zijn betrapt geworden,
terwijl ze volle zakken meel over de grens
droegen. Met hun rug, nog wit van do bloem,
doorstonden zo hnn eerste verhoor. Later
verschenen ze voor den krijgsraad en waar
schijnlijk zullen ze voor het oogenblik nog
wel op het droge zitten.
Al deze en nog honderd andere geschiede
nissen van denzelfden aard, de eene al mooier
dan de andero, vernamen we van verantwoor
delijke overheidspersonen, en niet het minst
schilderachtig en boeiend waren do verhalen
van de officieren der landweer te Sittard, die
thans wel degelgk met scherpen blik en krach
tige hand ingegrepen schijnen te hebben. Vast
staat althans, dat ze den paardensmokkelhandol
voor goed den kop hebben ingedrukt.
Een geheel detachement van de landweer is
uit deze streek verplaatst moeten worden,
omdat letterlijk niet één man er van nog te
vertrouwen was.
Fortuinen zijn er verzameld.
Kleine boertjes hebben alle hypotheken op
hun eigendom afgelost met de profijten, die
hun zoons als landweersoldaten gemaakt heb
ben. Kleermakers, schoenlappers, mijnwerkers,
die geen hengst uit
er uitgescheiden met
tot 90.000 gulden.
In Wanbach werd voor f500.000 aan leder
aangehouden. En nog altijd wordt hier bij
reusachtige hoeveelheden leder uitgevoerd. Te
Rimburg kregen de kommiezen het nog deze
laatste dagen in de gaten, dat op alle manie
ren leder de grens overging. Zij onderzoch
ten het zaakje en ontdekten een bergplaats,
waar nog vijftig- tot zestigduizend kilo leder
klaar lagen, om gesjnokkeld te worden.
Nog eenige dagen geleden legden de mili
tairen te Kerkrade zelf de hand op een par-
tij van 120 kilo bij een mannetje, dat zich
voor de gelegenheid als schoenmaker had ge
ïnstalleerd, maar die nooit elders dan in de
kolenmijnen heeft gewerkt.
Een te Mook gelegen landweerman uit Mil
Zeppelins boven Nederland.
□e smokkelhandel.
Eenige bijzondere correspondenten van de
„Tel.” zijn met een auto er op uit om langs de
grens gegevens te verzamelen over den smok
kelhandel.
In Sittard zgn
toor.
Hier werden we niet de uiterste vriendelijk
heid ontvangen door den heer inspecteur Hen
nings. Deze ambtenaar en, zooals ons later
bleek, ook al zijn collega’s en ondergeschikten
in deze streek zouden dagen lang kunnen
een Cyclopenoog in de duisternis, het gekron-
kel van de lange slang, den trein een haas
tige blik over het perron, een paar korte be
velen, het toeslaan van portieren, het zich
voortbewegen van in uniform gestoken gedaan
ten langs de plankieren, een uitlating van
stoom de trein was vertrokken zonder hem.
Evenwel hij wilde zgn tegenstander nog
vijftien minuten geven, voor ’t geval hem iets
mocht zgn overkomen of in den weg gekomen
misschien ook zou de kolonel komen met een
verklaring en hij begon dus op nieuw heen
en weer te wandelen. Vijf minuten later klonk
weder de stoomfluit. Haastig wendde Paul zich
tot den inspector. Er kwam dus nog een trein
Neen, dat was de express voor Bazel, die stop
pen zou aan het Noorder-station, een halve
mgl verder. Hij zou hier niet stoppen, doch
mijnheer zou hem een oogenblik later met
volle kracht zien voorbij snellen.
Daar kwam hij dan ook een oogenblik
later uit de duisternis te voorschijn hij snelde
voorbij en verdween aan den anderen kant
weder gillend in de duisternis. Paul zag iets
wits uit een der raampjes, iets, gelijkende
op een losgelaten gordgn, dat eindelijk scheen
los te raken en dwarrelend op den grond viel.
De inspector had dat iets ook gezien, liep
de lijn af en raapte het op. Toen keerde hij
tot Paul terug met een blik, waarin medelij
den met hem sprak. Het was de zakdoek
eener dame, bepaald een teeken aan den heer,
die de eenige reiziger was op het perron.
Misschien was die van zijn vrienden, die waar
schijnlijk door een domme vergissing naar het
station waren gegaan, en wie weet
’t was vreeselijk dom, maar niettemin mogelijk,
in den verkeerden trein waren gestapt
De heer, hoewel ietwat bleek, maar kalm,
meende dat zoo iets mogelijk was. Neen, hij
wilde niet seinen naar het volgend station
nog niet hij zou eerst informeeren.
Hij ging kalm heen, doch kwam buiten
adem in het hotel terug. Hij zag dat men in
het portaal eenigszins zenuwachtig was, ter
wijl hij een ledig rijtuig juist het plein voor
het hotel zag oprijden. De portier kwam hem
met verontschuldigingen tegemoet. Als hij Zgne
Excellentie slechts beter had begrepen, had
Eindelijk ontsloot Paul de deur en zeide lang
zaam „Binnen vijf minuten verlaat ik dit
huis om mij naar het station te begeven. Ik
zal daar wachten tot de trein aankomt en als
deze heer zich niet bij mij voegt, zal ik beter
in staat zgn dit alles te begrijpen en diens-
volgens mijn maatregelen nemen.”
„En ik zeg u, mijnheer Hathaway,” zeide
Don Cesar, in de deur staande en een ver
waande houding aannemende, „dat gij doen
zult wat ik wil Caramba en zult
smeeken
„Houd uw mond, mijnheer of, voor den
duivel” barstte Pendleton eensklaps uit,
zgn band op den schouder des Mexicaans leg-