f2000
I,
Het geheim van een naam.
L
MEUBELFABRIEK
K'EDERLANDV’
Zaterdag 4 September 1915.
No. 97.
RECLAMEKOLOM.
Landbouwbrieven.
N ieu wstijd ingen
w.
FK
Uitgevers: Firma H. BRANDENBURGH
Ged. Poortezijlen, - Hoek Kleilizafld - Sneek.
Verschijnt Dinsdags- en Vrijdagsavonds.
BCHHNGCR/
00,
31e Jaargang,
Officieel Orgaan der Gemeente Sneek.
De Abonne’s op dit blad worden op aanvraag Gratis verzekerd tegen de gevolgen van Ongelukken voor onderstaande
bedragen. (Risico gedekt door de Hollandsche Algemeene Verzekeringsbank te Schiedam.)
bii“8ef20An flS0f7S biiïer f S0 bvaneSn f?5
Feuilleton.
-
bij verlies van
elke andere
Vinger.
J,/:.HU!ZlNGd.n\
Lm uNINGjEN 7\
AINEX
SNEEKER COURANT (67ste Jaargang) en WYMBRITSERADEEL (14de Jaargang)
Invaliditeit, 1 £UV Overleden, j fJU of Oog? J van een D um. J JU Wijsvinger. 4J
V
t
27)
HOOFDSTUK IX.
*(S 1 o t volg t).
TELEFOON No. 150.
o
e
)Og
raag
die hartstochtelijke ontvangst, die
nachten zijn hart had vervuld
ABONNEMENTS-PRIJS
Per jaar fl.50, franco per post f2.buitenland f5.—
Afzonderlijke nummers 3 cent.
ADVERTBNT1E-PRIJ8
1 5 regels 35 cent, elke regel meer 6 cent.
Bij abonnement belangrijke korting.
Ingezonden Modedeelingen 10 cent per regel.
Jaarwedden secretarie-ambtenaren.
De afdeeling Friesland van den Neder-
landschen Bond vcor gemeente-ambtenaren
besloot in 1914, een commissie te beroemen
tot het instellen van een onderzoek naar
de jaarwedden der ambtenaren ter secretarie
in onze provincio om daarna met voorstel
len te komen tot verbetering, In het voor
stel der commissie worden de Friesche ge
meenten ingedeeld in 10 groepen, bjj welke
vraag gesteld
van de rups der
peren dit jaar zoo-
Naar „The Pupil of Golden Gate.”
VAN
BRUT HARTE.
en Donderdags-
Vrijdags-
Groote Advertentiën kunnen uiterlijk tct Maandags
avonds ingezonden worden, kleine tot Dinsdags- en
morgens 10 uur
indeeling, behalve -op het zielental, is gelet
op de in verschillende gemeenten voorko
mende bjjzondere omstandigheden, welke
hoogere eischen aan de ambtenaren ter se
cretarie stellen. Volgens de commissie zul
len de jaarwedden voor de volgende groe
pen o. a. behooren te zjjn
Groep I. Sneek en Harlingenhoofd
commies van f1500—f1800, commies van
f 1100—f 1400, adjunct-commies van f800
f1050 en klerk van f600f750.
Groep VI. Smsllingenland en Wjjmbrit-
seradeel1 ambtenaar van f 1100—f1400,
1 ambtenaar van f 850f 1050, 1 klerk
van f600f800.
Groep IX. Baarderadeel, Franekeradeel,
Gaasterland, Hennaarderadeel, Idaarderadeel,
Lemsterland en Uitingeradeel1 ambtenaar
van f 900—f 1100, 1 ambtenaar van f600
1850.
Groep X. JEngwirden, Doniawerstal en
Hemelumer Oldephaert en Noordwolde 1
ambtenaar van f 800 f 1000, 1 ambtenaar
van f 500—f 700 en f 50 voor diploma.
Het efdeelingsbestuur heeft thans in ver
band met bovenstaande gegevens aan de
raden van alle genoemde gemeenten een
adres verzonden, houdende verzoek, de jaar
wedde te regelen als hiervoor is aange-
geven.
Christelijk Nationale Werkmansbond.
Het Provinciaal comité in Friesland van
de .Christelijk Nationale Werkmansbond,
vergaderde Woensdag te Leeuwarden, onder
leiding van den heer G. I. van der Ploeg,
te Bolsward.
Besloten is o.a., in de volgende comité-
vergadering te behandelen: 1. het cc ope
ratie-vraagstuk2. het pensioenvraagstuk,
in het bijzonder in betrekking tot de arbei
ders in de zuivelindustrie en de boerenar
beiders en meer in het algemeen voor den
geheelen werkmansstand en 3. de vakor
ganisatie.
Wormstekige appels en peren.
Nu de tijd gekomen is, dat van appels
en peren de zomervruchten zijn of worden
geoogst zal het menigen plukker opvallen,
hoe groot dit jaar ’t percent wel is van die
vruchten, welke aangetast zijn door de rup
sen. Ik overdrijf zeker niet, als ik zeg,
dat bij velo boomen meer dan de helft der
vruchten totaal bedorven is.
De stichter van bovengenoemd onheil is
een klein vlindertje, niet meer dan 1 cM.
lang met 2 cM. vleugelspanning, dat ’t
meest bij avond en bij nacht vliegt. Het
wijfje legt in Juni of Juli hare geelroode
eitjes, ieder afzonderlijk, aan de nog niet
volgroeide appelen of peren. Op iedere vrucht
wordt slechts één eitje gelegd, maar in ’t
geheel legt een vlindertje er ongeveer twee
dozijn. Het liefst wordt ’t eitje gelegd op
plaatsen, waar twee vruchten elkaar aan
raken, of waar een blad tegen een vrucht
aan ligt, Daardoor is het beschut tegen
feilen zonneschijn, hagel of regen.
Na ongeveer 8 dagen komt uit ’t eitje een
rupsje, dat onmiddellijk door de schil heen-
boort en vervolgens zijn weg zoekt naar
’t binnenste der vrucht, om zijn eigenlijk
In de namiddagvergadering hield de
voorzitter, na psalmgezang en gebed, een
rede, waarin hg met blgdschap constateerde,
dat Nederland tot nog toe buiten den oor
log is gebleven, en hjj Koningin, regeering,
leger en vloot het beste toebad. De orga
nisatie werd in hare werkzaamheden be
lemmerd. Met het hebben van een 1100-tal
leden in de provincie is het comité evenwel
dankbaar.
Daarna sprak mr. J. Aukerman uit Sche-
veningen over oorlog en arbeid.
De laatste spreker was de heer J. Bakker
uit Menaldum, met het|onderwerp: da arbeid
voor den vrede.
Beroowing.
De hr. K. uit Den Haag is eergisternacht
op den weg tusschen Amersfoort en Apel
doorn als gevolg van zjjn welwillendheid
het slachtoffer geworden van een behendi-
gen straatroover. In zjjn twee-persoons
auto van Den Haag in Zeist gekomen, had
de heer K. aldaar twee heeren, die beiden
naar Amersfoort moesten, opgenomen. Na
h» n in Amersfoort te hebben afgezet, werd
de heer K. buiten Amersfoort aangeroepen
door een ongeveer 30-jarig, net gekleed
heer, die hem vroeg, tot Apeldoorn te mo
gen meerjjden. Dit verzoek werd toege-
slaar. Nabjj Millingen verwisselden de beide
inzittenden van plaats; de oygenomen rei
ziger had verteld, ook wel een auto te kun
nen besturen en een korteren weg naar
Apeldoorn te weten. Hjj kwam aan het
stuurrad te zitten en nam zjjn weg door
de Hoog-Soerensche en Wïesselsche bos-
schen, den heer K. onbekend.
Onderweg heeft de vreemdeling den eige
naar der auto een versnapering van sterk
bedwelmenden kracht aangeboden. Van wat
er verder is geschied, weet de heer K. zich
niets te herinneren. Gistermorgen werd hjj
aan den voet van den berg bjj Mi Hingen
slapende gevonden. Na gewekt te zjjn,
In den laatsten tijd verkrijgt men ook
goede resultaten met ’t aanleggen van z.g.
„vangbanden”. Deze bestaan uit gericheld
bordpapier, welke men om de boomstam
men doet, een paar d M. van den grond.
In dat gerichelde papier spint de rups zich
gaarne in. Men legt die banden aan in
Juni en neemt ze af in November, waarna
men ze met haar inhoud gaat verbranden.
Zulke banden staan in tuinbouwbladen voor
betrekkelijk weinig geld wel geannonceerd.
Ook meer indirecte middelen helpen bij
de bestrijding van de rups der wormste
kige appels en peren. Als zoodanig zou ik
kunnen noemen het afkrabben van stam en
takken in den herfst met ’t doel ’t mos te
verwijderen het bekakken van stam en tak
ken om dezelfde reden.
Ten slotte nog deze
Waarom is de plaag
wormstekige appels en
veel grooter dan b.v. het vorige jaar Mijns
inziens zijn de oorzaken de zachte winter
en ’t mooie droge weer in begin Juni.
Tengevolge van de zachte winter zijn wei
nige rupsen doodgevroren, terwijl daaren
tegen in Juni do vlindertjes vrij hun be
drijf konden uitoefenen zonder daarin door
hevige regenvlagen gehinderd te worden.
NIEUWE SNEEKER COURANT
wel te voet volgen zou. Immers hjj vermoedde
reeds iets hij gevoelde dat hem iets wachtte,
waarvan hjj niet wist of hij er voor moest
vreezen of er naar verlangen. In deze nog
landelijke streek zou hij al wandelende al zijn
kracht en zelfbeheersching terugkrijgen in de
heerlijke October-lucht.
De zon neigde reeds ten ondergang en het
boschrijk landschap om hem scheen den zach-
ten glans van het zonlicht op de bladeren en
takken duizendvoudig te weerkaatsen. Sedert
zijn jeugd had Paul zulk een heerlijke omge
ving en majestueuzen zonsondergang niet ge
zien en een oogenblik herinnerde hij zich we
der het landschap in de Sierra van Californië.
Een beschaduwd voetpad kruiste den grooten
weg in de richting van het huis, dat hij al
eenige oogenblikken te midden van noten- en
ahornboomen had opgemerkt aan den oever
van de staalblauwe rivier. Hij stond nog te
overpeinzen of hij dit korte pad zou opgaan
of den grooten weg vervolger, toen hjj het
geluid van haastig naderende voetstappen
hoorde door de afgevallen bladeren in het
boschje in zijn nabijheid. Hij bleef staan en
in ’t volgend oogenblik kwam uit het gebla
derte een lange, lieflijke gestalte te voorschijn.
Het was Yerba
Haastig liep zjj op hem toe, een glimlach
om den mond en met stralende oogen enkele
gele bladeren hingen aan haar kleed, zooals
eens de rozenbladeren te Rosario haar bedekten.
„Toen ik zag dat ge niet in het rijtuig zat
en wist dat ge kwaamt wandelen, ben ik stil
weggeloopen om u tegemoet te gaan, daar ik
u iets te vertellen had voor ge de anderen
ontmoeten zult. Ik dacht wel dat ge dat goed
zoudt vinden.” Zij zweeg en aarzelde plotseling.
Wat beteekende die vreemde schuwheid, waar
voor zij do oogen scheen neer te slaan, haar
trotsch hoofd en het terug trekken van haar
hand, die zij hem eens zoo hartelijk had toe
gestoken?
En hij Paul wat deed hij Waar
bleef nu
dagen en
roodachtige klimop, dat het een prentje geleek. Waar bleven die vragen, welke hij voor zich
Het rijtuig van den heer Woods wachtte uur aan uur had herhaald Waar bleef zjjn
wanhopige moed, waarmede hij de heele we
reld zou vernietigd hebben, als zij tusschen
hem en haar was gekomen? Waar Inderdaad,
hij stond daar op een pas afstand van haar
drukking op zijn gelaat ook maar eenigszins
was veranderd, terwijl zij hem aanzag met vra-
genden blik, bijna ademloos.
„En je denkt dat dit mij ongerust maakt
zeide hij bitter. „Je denkt alleen hier over,
terwijl ik spreek van dien kostbaren brief, die
mij hoop gaf en mij tot je bracht
„Paul,” zeide het meisje met verbaasden
blik en aarzelend, „bedoel je hiermede dat
dat dit je niets aangaat
„Ja doch vergeef mij lievelingriep
hij, plotseling berouw gevoelende en hij greep
haar hand, die zij weder wilde terug trekken.
„Ik ben een wreedaard oen egoïstIk ver
gat dat het voor jou van veel belang kon zijn.”
„Paul,” hernam het meisje en haar stem
beefde van vreugde, „meen je dat jij jij
zelf, hier niets om geeft
„Niets,” antwoordde hij, bewonderend in
haar thans geheel veranderend gelaat blikkende.
„En,” vervolgde zij met neergeslagen oogen,
terwijl een blos zich vertoonde op haar wan
gen „dat het je niet schelen kan dat
dat ik tot je kom met een naam, om je
dien te geven in ruil
Hij schrikte.
„Yerba je drijft den spot toch niet met je
Je wilt mijn vrouw worden
Zij glimlachte en trad langzaam achteruit,
met de fierheid eener godin en als wenkte zjj
hem te volgen, tot zij achter het boschje wa
ren gekomen, van waar hij haar te voorschijn
had zien komen. Hij volgde tot ook hij daar
was en in ’t volgend oogenblik omringden hen
de takken, terwijl zij rustte aan zijn borst.
Een nog toevende zangvogel, die misschien
met de jaargetijden in de war was en meende
dat de lente was gekomen, vloog tjilpend uit
het hout op als wilde hij de blijde boodschap
brengen naar zuidelijker landen, maar als het
diertje een oogenblik later Paul en Yerba uit
het boschje had zien te voorschijn komen en
gezien had, hoe zij glimlachend naast elkaar
naar ’t huis wandelden, als was er niets ge
beurd, hij zou niet gedacht hebben dat zij
waren een gelukkig paar menschen.
verwijderd koel, zwijgend, en bevend.
Zij trad een stap achteruit, hief het hoofd
op eu ’t scheen dat haar oogen beneveld wa
ren door tranen, dat zelfs een traau scheen te
hangen aan haar zachte wimpers kalm slak
zij de hand in den zak van haar jacket en
daaruit een brief te voorschijn halende, zeide
zij tot hem
„Ik wilde alleen dat gij dezen brief zoudt
lezen, dien ik gisteren ontving.”
Nu was het ijs gebroken. Paul greep harts
tochtelijk naar do hand, die dien brief hield
en zou haar naar zich toe hebben getrokken,
doch ernstig stiet zij hem zacht van zich af.
„Lees dien brief!” zeide zij.
„Spreek mij eerst van je zelve!” riep hjj
hartstochtelijk. „Vertel mij waarom je mij
ontvluchtte, waarom ik je thans hier vind,
toevallig, zonder dat je mij zelve liet weten
waar je waart, Yerba Zeg mij, wie bij je is.
Ben je vrij en je eigen meesteres vrij te
handelen voor je zelve en mij Spreek, lieve
ling wees niet wreedSedert dien avond
heb ik gesmacht naar jou, heb ik naar je ge
zocht, voor je geleden eiken dag, elk uur.
Zeg mij, of ik je terugvind als dezelfde Yerba,
die schreef
„Lees dien brief
„Ik hecht sleehts aan dengene, die je mij
achterliet. Ik heb hem gelezen en herlezen,
Yerba hem steeds bij mij gedragen. Kijk
hier is hij Hij wilde hem uit den binnenzak
van zijn jas halen, toen zij smeekend de han
den ophief:
„O, Paul, toe lees eerst dien brief 1”
Daar was iets zoo smeekends in haar oogen,
dat hij niet langer durfde weigeren. Hij opende
den brief en las hem. Hij was van kolonel
Pendleton.
Eenvoudig, beknopt en geheel volgens de
vormen, zonder naam of bron te noemen, zon
der te reppen van zijn onderhoud met mevrouw
Argalis, meldde hij Yerba dat hij bewijzen
had dat zjj de dochter was van wijlen José de
Arguello en wettelijk gerechtigd was diens
naam te dragen. Ingesloten was een afschrift
van de lastgeving aan zijn vrouw, waarbij hij
Yerba Buena, de pupil van de voogden te
San Franciscó, erkende als zijn kind en het
hare en aan de moeder overliet dit aan het
kind en anderen bekend te maken.
Paul keek Yerba aan, zonder dat de uit-
voedsel, de pitten, te bereiken. Heeft het
insect het klokhuis geheel uitgevreten en
alles door zijn korrelige uitwerpseleiT duch
tig verontreinigd, dan vreet het zich een
gang naar buiten toe, door welken het den
appel verlaat. Zijn de pitten van één ap
pel of peer niet voldoende om de rups vol
te doen worden, dan graaft zij zich
.1—i en boort zich dadelijk in een
waar ze haar vernielings-
Zulke aangetaste vruchten
wassen l
naar buiten
tweede vrucht,
werk herhaalt,
zijn gewoonlijk vóór den normalen tijd rijp
(„noodnjp”). Is de rups volwassen, zoo
kruipt ze tegen muren, schuttingen en boom
stammen op, om zich in te spinnen om te
overwinteren. In Mei verandert ze in een
popje, in Juni komt ze als vlindertje voor
den dag.
En nu de bestrijdingsmiddelen. Deze
zijn Afgevallen, aangestoken vruchten niet
laten liggen, maar eiken dag zorgvuldig
verzamelen en vernietigen, daar niet zelden
de rups er nog in huist.
Het is zelfs goed, dat men het afvallen
van wormstekige vruchten, die anders toch
spoedig zouden afvallen, in de hand werkt
door de boomen zachtjes te schudden. Wie
varkens houdt, kan dit afgevallen goedje
met succes door deze „alles-eters” laten
verorberen. Wil men ’t echter bewaren, dan
doe men zulks in afgesloten ruimten, zoo-
dat men de nog aanwezig zijnde rupsen
met ^emak kan vangen. Men hoope de aan
gestoken vruchten in geen geval met de
gave op in zolders of schuren, want daar
vinden de rupsen veel te doelmatige schuil
plaatsen om zich in tc spinnen. Voor ’t op
zolder brengen moet dus een nauwkeurige
schifting voorafgaan.
Een ander middel ter verdelging is ’t
nazien in den winter van nabijzijnde oude
muren, schuttingen en boomstammen.
Toen het rijtuig van mevrouw Argalis de
Vijfde Avenue inreed, reed bijna rakelings een
ander rijtuig, beladen met bagage, het hare
voorbij, op weg naar het hotel. De reiziger,
die in gepeins verzonken daarin zat, was Paul
Hathaway, die dien morgen uit Europa was
teruggekeerd.
Paul trad het hotel binnen en liep als werk-
tuigeljjk dadeljjk op het vreemdelingenboek
toe. Hij sloeg de bladzijden met de namen der
aangekomen reizigers weder om, met hetzelfde
geduld, waarmee hij het reeds zes weken lang
had gedaan in elk Europeesch hotel, waar bij
.vas aangekomen, zonder de namen te vinden,
die hij zocht. Want sedert den dag van hun
vertrek had hij geen spoor van Yerba, Pen
dleton, Milly of de Briones terug kunnen vin
den. Het gezelschap scheen te Bazel uit elkaar
te zijn gegaan en zich verspreid te hebben
naar de vier windstreken van het kompas. Hij
had een paar dagen in Londen getalmd om
een paar zaken af te deen en zou nog een
paar dagen te New-York blijven, alvorens
naar San Francisco terug te keoren.
De dagbladen bevatten reeds zijn naam in
de lijst der passagiers der stoomers, die dien
ochtend waren aangekomen. Misschien dat zij
dien naam zou lezen, doch gedurende de reis
had hij zich steeds verbeeld dat zij nog altijd
in Europa was en zich of verscholen hield in
het een of andere provincie-stadje met den
half mallen Pendleton, of dat zij in een kloos
ter was gegaan, of in haar wanhoop naam en
rang had aangenomen van den een of anderen
edelman.
In dien vreeseljjken twijfel had zijn thuis
reis hem soms toegeschenen een wroede desertie
van haar persoon, terwijl aan den anderen
kant de overtuiging, dat Milly’s betrekkingen
in Californio hem misschien haar spoor zou
den kunnen wijzen, hem bijna deden vreezen
een uur langer dan noodig was van Californië
verwjjderd te blijven.
Hij kou niet gelooven, dat zij het gezelschap
der Briones nog een oogenblik zou geduld
hebben na het gebeurde in het Bad-Hötel en
toch stelde hij geen vertrouwen in de houding
des kolonels tegenover den Mexicaan. Hoe ho
peloos voor do toekomst haar brief ook scheen,
toch gaf hem de eenvoudige en zwijgende be
kentenis van haar gevoelens op dat oogenblik
toen zij schroef, moed.
Twee dagen waren voorbijgegaan en nog
dwaalde hij doelloos door New-York. Over
twee dagen zou de Panama-stoomer vertrek
ken toch had hij nog geen passage durven
bespreken. Hij bezocht de kantoren der ver
schillende stoomvaartmaajschappijen naar Eu
ropa, las alle passagierslijsten, doch geen en
kele naam van het gezelschap vond hjj. Wat
zijn onderzoek nog hopeloozer maakte was de
meening, dat zij na Briones’ woorden, mis
schien haar naam Arguello had afgeworpen
en een andere aangenomen. Misschien dat zjj
onder dien naam nog te New-York toefde.
In den ochtend van den derden dag vond
hjj onder zijn brieven er eene, die het post
merk droeg van een der voorsteden aan de
Hudson-rivier, waar een groot aantal rijke
lieden hun villa’s hadden. De brief was van
Willy Woods, die hem meldde dat haar vader
in de couranten zjjn aankomst had gelezen en
hem uitnoodigde bjj hen te komen dineeren
en den nacht door te brengen in „Under Cliff
Villa”, althans, „zoo hjj nog belang stelde in
oude vrienden.” „Natuurljjk”, voegde de altijd
onbegrijpelijke Milly er bjj, „als het u tot last
is zullen wjj u niet verwachten.”
De blos keerde dadelijk weder op Paul’s
bleek gelaat terug. Hij telegrafeerde dat hjj
gaarne komen zou en dien middag stapte hij
uit den trein aan een klein station in de voor
stad een station, zoo eenvoudig en "schil-
derachtig, door de muren, overgroeid met
Het rjjtuig van den heer Woods wachtte
hem, doch Paul gaf zjjn valies aan den koet
sier en na den weg gevraagd te hebben en te
hebben vernomen dat de villa niet ver af lag,
zeide hjj den man vooruit te rjjden, daar hjj