DE STEM DER LIEFDE.
SNEEKER COURANT (67ste Jaargang) en WYMBRITSERADEEL (14de Jaargang)
No. 5.
den
De Middelbare Technische School
voor Bouwkunde te Sneek.
>en
Van de Leeuwarder Rechtbank.
„NEDERLANQV
MEUBELFABRIEK
Zaterdag 16 October 1915.
RECLAMEKÖLOM.
Nieuwstijdingen.
l
32e Jaargang.
SCnrlNQCP/
X/2
ent.
aad.
werd opgericht
rgs.
tool.
k.
A.
Feuilleton.
I
Lem-
tegen
4.)
HOOFDSTUK IV.
uber.
k van
HOOFDSTUK V.
(Wordt vervolgd').
A S-
(de
ak-
nette
jroot-
voor
gs de
tan te
tinde-
i
LHg
Nov.
PAUL URQUHART.
AIIEX
Technische School te Leeuwarden een ge
heel .ander standpunt innemen en wel door
het verleenen van eene subsidie van f 4500
tot wederopzeggens toe.
Niemand zal kunnen ontkennen, dat dit
een geheel ander standpunt is van één en
hetzelfde college ten opzichte van twee ge
meenten (Leeuwarden en Sneek) bij het
toekennen van geldelijken steun voor het
zelfde doel.
Hoewel reeds in 1912 de M. T. S. te
Sneek is opgericht en deze alzoo van ande
ren datum is dan de zusterschool te 1 Leeu
warden, moet volgens het bestaande sys
teem van subsidieering binnen een zeer
kort tijdsbestek (van twee jaar nml.)
worden overwogen, of bedoelde onderwijs
inrichting voldoende levensvatbaarheid heeft
voor de toekomst.
Welnu, bij het wikken en wegen der
mogelijke levensvatbaarheid eener M. T. S.
te Sneek willen wij gaarne de feiten laten
spreken, temeer omdat de mobilisatie-peri-
ode sedert 31 Juli 1914 genoemde school
voor eene eigenaardige crisis heeft geplaatst.
De leerlingen der hoogere klassen (4de en
5de) hebben bijna allen den militieplichti-
gen leeftijd en daardoor komt het, dat bij
den aanvang v.d. cursus 19141915 slechts
28 leerlingen het onderwijs konden volgen,
terwijl bij het begin v.d. cursus 1915/1916
slechts 34 van de 59 leerlingen op het
appel zijn verschenen. De abnormale tijds
omstandigheden, waaronder wij thans leven,
brengen dus nog 34 leerlingen, terwijl die
school is opgericht op den grondslag van 42.
Voor den nieuwen cursus hebben 17 nieuwe
leerlingen zich aangemeld.
Juist onder deze moeielijke tijdsomstan
digheden kan voor de bestendige welvaart
dezer school eene toezegging van eene sub
sidie gedurende veel langer tijdsbestek door
de Prov. Staten van groote beteekenis zijn.
Immers als wij op het tijdsbestek der sub
sidie der Leeuwarder M. T. S. letten, dan
zeggen wijdat deze bestaat en zal bestaan
en van die te Sneek: dat zij bestaat, doch
haar voortbestaan is onzeker.
Eene dergelijke aarzelende houding van
een officieel college is niet in het belang
der M. T. S. te Sneek, daar immers ook
dc leerlingen met het oog daarop aan een
schoolbezoek te Leeuwarden de voorkeur
zouden kunnen geven.
Mocht men in het college van Prov.
Staten van meening zijn, dat eene M. T.
S. te Leeuwarden het geheele provinciaal
technisch onderwijs wel zal kunnen bestrij
ken en bij gevolg eene M. T. S. te Sneek
als overbodig kan worden aangemerkt, wekken, had de spreker de naamkaartjes
dan ziet men een economischen factor over
het hoofd en wel dezen, dat voor vele leer
lingen het bezoeken van eene M. T. S. al
leen mogelijk is, als zij niet verplicht zijn
om een kosthuis in de stad te hebben.
Als men gedurende 5 maanden het
technisch onder wijs volgt met opoffe
ring en ter zijde stelling van zijne ver
diensten als vakman, dan is en blijft dat
voor menig gezin al een offer, dat niet door
een f150 aan te betalen kostgeld kan
Zij dateert van 1912 en werd opgericht
op den grondslag van 42 leerlingen. Als
inrichting van onderwijs draagt zij het hare
er toe bij om de gemeente Sneek voor vreem
delingen als woonplaats nog aantrekkelijker
te maken, dan zij eenmaal is. Nog aan
trekkelijker, zeggen wij, omdat Sneek als
plaats van ruim 13000 inwoners op het
gebied van onderwijs heel wat presteert.
Tal van scholen bieden hier ter stede ge
legenheid voor het „Elck wat wils” op het
grenzeloos terrein van onderricht, hetzij dit
in wetenschappelijken dan wel in meer prac-
tischen vorm wordt aangeboden.
Het Middelbaar Technisch Onderwijs is
voortgekomen uit de behoefte aan weten
schappelijk bouwkundig onderwijs, dat vroe
ger ook reeds, doch op andere wijze werd
gegeven. Wij herinneren ons nog, hoe voor
een tien- of twintigtal jaren geleden de toe
komstige bouwkundige in de leer ging bij
een architect voor het nemen van privaat
les in teekenen en hoe de aanstaande schil
ders des winters eene particuliere schilder
school bezochten eveneens werden en wor
den nog verschillende cursussen in hoefbe
slag gehouden.
Sedert de laatste jaren concentreert men
op ééne plaats de personen, die technisch
onderwijs kunnen geven en degenen, welke
dergelijk onderricht van noode hebben, ter
wijl dit samentrekkings-proces van onderwijs-
belangen tevens de arbeidsverdeeling be
langrijk heeft bevorderd. Daaruit toch is
Zitting van Woensdag 13 Oct.
S h 3 N l N N 7
worden verzwaard.
De M. T. S. te Sneek is geenszins een
bloot gemeentelijk belang, doch geldt even
zeer voor hare naburige zustergemeenten,
van waar het technisch onderwijs wel te
Sneek doch niet te Leeuwarden zal kun
nen worden bezocht.
Waar nu Sneek en omstreken tot dus
ver hebben bewezen, dat de M. T. S. vol
doende levensvatbaarheid heeft om als eene
bestendige onderwijs-inrichting voor vak-
menschen te worden aan gemerkt, daar mee
nen wij ook met eenig recht den wensch
uit-te mogen spreken, dat in den boezem
van het gewestelijk college stemmen zullen
opgaan voor geldelijken steun van veel lan-
geren duur dan tot heden geschiedde.
Een dergelijk besluit reikt veel verder
dan het aantal guldens, dat aan bedoelde
school wordt besteed, daar dit ook de ge
dachte vertolkt, dat de M. T. S. voor
Bouwkunde te Sneek evenals die te Leeu
warden bestaat en.... zal blijven bestaan.
R. S. T.
Wij meenen, dat het wel loonendis om de
aandacht te vestigen op hetgeen door een
drachtige samenwerking tot stand kan
worden gebracht, en dat er heel wat ge
duld, energie en vertrouwen wordt ver-
eischt vóór en aleer er hier of elders een
gebouw voor middelbaar technisch onder
wijs is opgetrokken, zooals sedert 1912 te
Sneek het geval is, alwaar de M. T. S. in
het gebouw der Ambachtsschool is gehuis
vest en op hare beurt aan dit gebouw
wederom belangrijke uitbreiding geeft en
misschien nog in de toekomst....
Doch laten wij ons voor ditmaal bij het
heden bepalen.
Bedoelde school is een merkwaardig pro
duct van samenwerking.
Als het onderwijs afhankelijk is van den
steun der belanghebbende personen dan
komt het er niet of als het er al komt
dan kenmerkt het zich veelal door een
kwijnend bestaan. Daarvoor zijn andere
krachten noodig, welke wij vereenigd
kunnen vinden in de eene of andere ver-
eeniging van personen, die de beteekenis
van dergelijk onderwijs begrijpen en
wat nog veel meer zegt van eene ge
dachte een daad kunnen maken. M. a. w.
eene school voor middelbaar technisch on
derwijs moet levensvatbaarheid hebben om
zich duurzaam te kunnen handhaven.
Voor die levensvatbaarheid is nog iets
anders noodig dan leeraren en leerlingen
en wel: de noodige geldmiddelen
De staat, de provincie, de gemeente,
de eene of andere stichting dragen bij tot
dé instandhouding der eenmaal opgerichte
middelbare technische school zij allen be
vorderen het middelbaar technisch onder
wijs en werken rustig te samen aan een
en hetzelfde doel.
Wat wil men nu nog meer
De zekerheid, dat de verschillende sub
sidies bestendig zullen binnenkomen en wel
met name de zekerheid, dat de subsidie van
f1500 door de provincie Friesland ver
strekt als eene vaste bron van inkomen zal
kunnen worden aangemerkt.
Op dit oogenblik doet zich het eigenaar
dig geval voor, dat de cursus van October
1915 tot Maart 1916 slechts tot en met
31 December 1915 door provinciale sub
sidie is gedekt, terwijl eerst in de winter-
zitting der Provinciale Staten over de sub
sidie van 1916 en mogelijk volgende jaren
zal worden beslist.
Deze subsidie werd aanvankelijk gedu
rende één jaar toegezegd en daarna ge
durende twee achtereenvolgende jaren,
waarvan het laatste met 31 December a.s.
zal eindigen.
Nu willen wij gaarne aannemen, dat van
het intrekken der subsidie bij de Prov.
Staten geene sprake zal zijn, doch wij mee
nen de aandacht er wel even op te mogen
vestigen, dat de Prov. Staten bij de toe
kenning der subsidie aan de Middelbare
V
nwteo
ter
man,
t
Het costume was van grijze serge, Weedom
I
larkt
■and-
na
een
l en
het glimlachend gelaat van zijn
men van
geeft
ven
1 en
oel-
ijff-
:els.
Naar het Engélsch
DOOK
Weinig volwassenen ontsnappen er
aan.
In onze tijden van dikwijls ongeregelde
leeiwijze, ongeregeld dieet, zittende leefwijze
enz., zijn er betrekkelijk weinig volwassenen,
die geen last hebben van aambeien.
En wat die last beteekent is aan de onge
lukkige lijders, die voortdurend hinder hebben
van stekende pijn en jeuking, hetzij zij zitten,
liggen of loopen, maar al te goed bekend.
Aambeien worden vaak veroorzaakt door ver
stopping, het gebruik van sterke purgeermid
delen, paardrijden enz.
En als gevolg van aambeien treden dikwijls
bij verwaarloozing van de kwaal, bloedingen,
ontsteking, fistel en verzwering op.
De eerste aanwending van Foster’s Zalf
reeds verzacht de prikkelende pijn en jeuk en
gewoonlijk is een doos voldoende tot genezing.
Zorgt bij de behandeling voor een goede
spijsvertering en vermijdt buitensporigheden.
Foster’s Zalf (lot op den juisten naam) is te
Sneek verkrijgbaar bij Joh. W. Meijer, drogist.
Toezending geschiedt franco na ontvangst van
postwissel a f 1.75 pei- doos.
NIEUWE SNEEKER COURANT
zooveel vreemde avonturen gehad, dat hg
zonder weifelen aan dit verzoek voldeed. Hij
werd in een kamer gebracht, met zware gor
dijnen en zwak verlicht. Een geluid uit een
der hoeken bewees hem, dat daar nog iemand
moest zijn. Zijn gastheer ontstak nog een lamp
en ging naar een hoek, waar hij de gordijnen
wegschoof. In het bed, dat daar achter stond,
zag Weedom een man liggen, wiens gelaat
bedekt was met een Oostersehe sluier, zoodat
daarvan niets te zien was, dan een paar
koortsachtige oogen.
De arm van den zieke leunde op een ta
feltje. Een lamp lichtte Weedom bij.
De vreemdeling wees op de wijsvinger, die
opgezwollen en blauw was en onder het tweede
lid afgobonden.
„De vinger moet geamputeerd worden. Ik
heb zelf ook eenige medische kennis en heb
mijn best gedaan. Het tegengif, dat ik gaf,
werkt over een paar uren niet meer en dan
zal een doodelijk vocht zich door het lichaam
verspreiden. Dus zult U onmiddellijk de vin
ger afzetten, dokter
„Maar ik houd niet van dergelijke dingen.
Wie is Uw dokter? Hoe is het ongeval ont
staan? Wie is de patient Ik moet meer weten.
„U ziet, dat alleen door amputatie dit leven
gered kan worden. Wij hebben roden, dit al
les’ geheim te houden. Doe dus Uw plicht,
of.
Ik weiger op een dergelijke wgze te wer
ken,” zei Weedom, naar de deur gaande, toen
hij de knop grijpen wilde werd zijn hand met
ijzeren greep omvat en een lange dolk op zijn
keel gezet.
„Wees niet dwaas, dokter. U is alleen hier,
en ik zou hulp kunnen krijgen. Wij kunnen
niet aan al uwe eischen voldoen.”
Hij liet Weedom los, doch hield de dolk in
de hand.
„Dit is een valstrik,” riep Weedom veront-
geen instrumenten,” antwoordde
naar bewijzen vragen.”
„Noemt U me Fitzgerald. Laten we het
ons aangenaam maken en neemt U nu een
stukje van die pastei 1” Lionel had honger en
liet zich het souper uitmuntend smaken.
Zijn gastheer bleek een zeer onderhoudend
man te zijn.
Na afloop van het souper bracht hij Wee
dom naar een nieuwe slaapkamer.
Weedom bepeinsde wat dit alles kon betee-
kenenen. Allereerst dacht hij aan de dame,
die hij bij zijn binnentreden even gezien
had, echter zonder haar gelaat te herkennen.
Toch kwam de gestalte hem bekend voor, in
ieder geval wilde hij van de vreemde affaire
meer weten.
Den volgenden morgen stond de zon al hoog
aan den hemel, toen Weedom uit zijn bed
sprong, doch tot zgn verwondering kon hjj
zijn klèeren niet vinden. Bepaald waren zij
weggehaald om geborsteld te worden. Hij trok
een lange kamerjas aan, die over een stoel
hing.
Plotseling werd zgn aandacht getrokken
door een vrouwenstem, een stem die hij kende.
Hij liep naar de deur om in den gang beter
te kunnen hooren.
De deur was gesloten.
Perzische tapijten.
In de laatste dagen van Juli reisden twee
tapjjtenhandelaars Friesland af. We zien ze he
den in de rechtzaal op de bank der beklaagden,
deze beide mannen; Karel K. en David F. hee-
f.eti ze. De eerste is 37 jaar en koopman te
Utrecht, de andere 36 jaar, heeft hetzelfde be
roep en woont te Amsterdam.
Met mooie praatjes wisten ze sommige be
woners van den Zuidwesthoek vertrouwen in
te boezemen en te misleiden. Dit gelukte hen
ook met ds. J. J. Woldendorp, een jong pre
dikant te Molkwerum. Eerst vervoegde David
zich aan de pastorie. Hij maakte zich bekend
en na een kort gesprek met dominé haalde hij
zijn metgezel Karei er bij. Deze spoelde voor
patroon, do andere voor zijn bediende. Zij spra
ken op hun manier Vlaamsch en beweerden uit
België afkomstig te zijn. De patroon voerde
het woord. Hij beweerde, een tapijtenfabriek
te St. Nicolaas bij Antwerpen te hebben, doch
kwam nu met een hoeveelheid tapijten, van
een veiling te Sneek, die nog voor den oorlog
plaats had, overgehouden en die hij nu uit
nood van de hand moest doen.
De tapijten vielen niet in den smaak, de
predikant vond ze niet mooi. Nu, de koopman
wist raad. Hij had nog een echt geïmporteerd
Perzisch. Ook dat vertoonde hij. Inmiddels was
ook mevrouw er bij gekomen, die natuurlijk
minstens zooveel belang in tapijten stelde als
dominé De koopman roemde zeer de kwaliteiten
van het tapijt. Om nog meer vertrouwen te
s van
sommige bekende personen uit den omtrek la
ten zien.
En de prijs van het echt-Perzisch kleed Er
werd f 125 gevraagd, waar men in de pastorie
geen ooren naar had. De koop scheen te zul
len mislukken, de koopman verwijderde zich.
Even later meldde zjjn bediende David zich
weer aan en zei, dat dominé maar wat moest
afdingen, dan zou de patroon het ook wel doen.
Op die manier werden de onderhandelingen
heropend.
De koopman maakte nog eens attent op het
belangrijke verschil tusschen dit echt Perzische
Weedom sloeg er op, doch met het eenige
resultaat dat hij zijn hand verwondde. Hij
hield op, keek eens kalm rond en bespeurde
de knop van een electrische belletje naast de
schoorsteenmantel. Hij belde en ging op het
bed zitten. Eerder dan hij het verwachtte
werd de deur geopend en eeif pak kleeren
neergelegd. Weedom sprong op en liep naar
de deur, doch voor hij er was, werd ze reeds
Wat is een naam Ik kan er U wel honT gesloten en van buiten weder gegrendeld.
Een oogenblik, dokter,” zei een stem aan
zgn zijde.
De lichten gingen weder aan, en beide da
mes waren verdwenen.
Weedom keerde zich boos naar den
die nog in de hall was.
„Weet U wel,” riep hg „dat de tijd van
een dokter geld kost
„Dat zal betaald worden,” zeide de man,
die er nu hard en cynisch uitzag, en van wien
men met grond kon vermoeden, dat hij lan
gen tijd in de tropen had doorgebracht.
„Dat is de bedoeling niet,” antwoordde
Weedom hoog. „Mijn eigen patiënten hebben
het meeste recht op me.”
„Pardon, dokter, zoo bedoelde ik het niet.
Wij hebben hier echter een patient, die Uw
hulp harder noodig heeft, dan de meeste an
dere.”
„Maar wie is Uw eigen dokter? Waarom
brengt U mij hierheen
„Laten we den tijd niet verbeuzelen. Zoo
wel voor den patient als voor u zelf is het
’t beste, hoe eerder hoe beter te beginnen.”
De man sprak met de autoriteit van iemand,
die gewoon is, gehoorzaamd te worden. Hij
opende een deur en verzocht Weedom, hem
te volgen. Deze had den laatsten tijd reeds
en een ander tapijt. Men kwam ten laatste op
een prijs van f50 en toen hebben dominé en
mevrouw, gedeeltelijk door medelijden met den
koopman bewogen, gedeeltelijk door den klank
echt Perzisch verlokt, het tapijt geaccepteerd.
Zij betaalden aan den zoogenaamden bediende,
die hun kwitantie gaf, stelden hem nog een
gulden fooi voor zgn hulp ter hand en ver
heugden zich toen in de gedachte, een echt-
Perzisch tapijt te bezitten.
Maar die illusie was van korten duur. Een
week later misschien wel vroeger had
dominé al berouw. Hij zag echter de beide
mannen na een week terug en zei hun, dat
het tapijt niet aanstond; het moest teruggeno
men worden. De verkooper gaf in overweging,
het tapijt nog eenigen tijd te houden, dan zou
hij het daarna voor f 40 (beklaagden en de
rgksveldwachter beweren f45) terugnemen.
Dominé wilde daarmede aecoord gaan, mits het
tapgt terstond werd gehaald en hem het geld
ter hand gesteld. Maar dat weigerde de koop
man, waarna dominé de zaak in handen der
politie heeft gegeven.
Beklaagden staan nu beiden terecht wegens
oplichting. Hun wordt nog een tweede feit ten
laste gelegd, ten nadeele van ds. J. Vermeu
len te Stavoren, die ongeveer op dezelfde ma
nier een „echt Perzisch tapijt” kocht voor f 55
(er was eerst f 85 gevraagd), ofschoon de waarde
maar omstreeks f25 bedroeg, wat ook geldt
van het tapijt, aan den predikant te Molk
werum verkocht.
Getuige Burg te Leeuwarden schat de waarde
van het tapijt op f22 a f25, tegenwoordig
zgn ze iets duurder. De grondstoffen en de
samenstelling der Perzische tapijten zijn geheel
anders. Oostersehe en Perzische tapijten kosten
tegenwoordig wel f 180f350. In het alge
meen hebben de menschen weinig verstand
van tapgten, zoodat zij daarmee gemakkelgk
bedrogen kunnen worden.
Rijksveld.wachter Kragt te Koudum (a déch)
heeft, nadat hij de verdachten op verzoek van
ds. Woldendorp had opgespoord, van hen ge
hoord, dat de tapijten na verloop van drie
weken, als zij niet in den smaak vielen, zou
den worden teruggenomen met f5 korting,
maar getuige kreeg niet den indruk, dat deze
mededeeling ernstig gemeend was.
Getuige W. Koster te Amsterdam (a déch),
vroeger chef in een tapijtzaak niet en detail,
aldaar deelt mee, dat voor tapijten als deze
overtuigingstukken, die een verkoopwaarde van
f22.85 hebben, te Amsterdam wel eens f60
gevraagd wordt. Dit hangt zeer veel van de
omstandigheden af en getuige ziet er geen
oneerlijkheid in.
De president kan zich met zulk een manier
van handelen in het geheel niet vereenigen.
De normale verkoopprijs in reëele zaken is,
volgens getuige f 37 a f 40. Als met paard en
wagen door Friesland wordt gereden, dan is
f 50 niet te veel.
Maar, vraagt de subs.-officier, als
u een echt Perzisch tapijt begeert en u
hem dit, is dat eerlijk
Als men zegt van Konia-Perzisch, dan wel,
meent getuige. Een ander antwoord is niet
van hem te verkrijgen.
Getuige Burg, nogmaals voorgeroepen, kan
zich niet voorstellen, dat in een soliede zaak,
als waarin getuige Koster chef is geweest, f 50
en f60 voor deze tapgten is gevraagd. Die
prijs is, hg houdt dat vol, exhorbitant hoog.
Wanneer men 50 pCt. winst maakt, is het‘al
mooi genoeg.
De verdediger, mr. J. de Vrieze uit Am
sterdam, merkt op, dat deze getuige alleen
met de prijzen van driejaar geleden bekend is.
Beklaagden ontkennen,zich bij het verkoopen
der tapgten van listige kunstgrepen te hebben
gebruik gemaakt. Al' wat de getuigen dien-
herinnerde zich, dat hij in avondtoilet geko
men was.
Hij onderzocht de zakken en vond zijn gold
terug. Papieren had hij niet bij zich gehad.
Er was schoon linnengoed bij het costuum.
Weedom begon zich te wasschen en te klee-
den. Daarna belde hij opnieuw.
Hij liep naar de deur, om zoodra ze geopend
zou worden er uit te kunnen. Er kwam nie
mand en toen hij na een poosje probeerde,
bemerkte hij, dat de deur niet gesloten was.
Hij liep de aangrenzende kamer in, doch de
deur daarvan was wederom niet te openen.
Er stond een ontbijt op de tafel en Weedom
beschouwde het als voor hem bestemd en be
gon.
Toen hij klaar was, belde hij, doch niemand,
verscheen. Weedom trachtte de verveling te
verdrijven, zoo goed het ging. Kranten waren
er niet, zoodat het een heele toer bleek. Hij
opende een raam en keek naar buiten, voor
zoover de tralies er voor dat toelieten. Hij
keek in een tuin, waaromheen een hooge muur
stond. Hg luisterde, of hij ook weder de stem
zou hooren, de stem, die hem zoo dierbaar
was.
Plotseling echter werd de deur geopend
hij keek in 1 x-
gastheer.
waardigd. „Ik zal het aangeven bij de politie.”
De man lachte.
„Weet U, waar U is vroeg hij. „Denkt
U dat de politie voor de deur staat
Een gekreun uit het bed trok hun aandacht
en Lionel keek naar de gewonde band.
„U ziet zelf dat het de eenige weg is. De
vinger moet afgezet worden, of er volgt bloed
vergiftiging. Langer wachten kan noodlottig
zijn.”
„Ik heb
Lionel.
De man opende een kast en legde een uit
gezóchte collectie op tafel.
„We zullen hem onder narcose brengen,”
vervolgde de man.
Hij ontblootte het onderste gedeelte van
het aangezicht, doch liet het bovenste bedekt
Hij voerde zijn plan uit met groote handig
heid en bedekte het gelaat weder.
Voor Weedom was het nu „een geval” ge
worden en zonder verder commentaar begon
hij voorbereidingen te maken voor de operatie.
Dit was voor een kundig man als Weedom
geen zware taak en spoedig was de vinger
geamputeerd.
„En nu,” zei dokter Weedom stijf, toen zij
in een andere’kamer waren, „verzoek ik U, een
auto voor mij op te roepen.”
„We zijn buiten Londen en het is laat,”
wierp de ander tegen. Doet U mij het genoe
gen, hier te logeeren. Er wacht reeds een
souper.”
Lionel voelde na een dag vol emotie als
deze, weinig voor een langen tocht naar huis.
Bovendien was zijn gastheer nu zeer vriende
lijk, dus besloot hg te blijven.
„Mag ik weten, wiens gast ik ben vroeg
hg.
De ander haalde de schouders op.
- -- - - -
derd noemen, en U zult me gelooven en niet
voortgekomen een technische onderwijzers
stand, die thans in staat is zijne (technische)
gaven met milde hand ten beste te geven
aan allen, die daarin belang stellen.
