Even Snoepen?
SNEEKER COURANT (67ste Jaaraanfl) en WYMBRITSERADEEL (14de Jaargang)
NIEUWJAARWEHSCHEN
kunnen a 25 et. worden opgeno
men in ods nummer van
TROMP,
Inkelde tinzen oer de oarloch.
MEUBELFABRIEK NEDERLAND
Brieven uit de Friesche Hoofdstad.
33e Jaargang.
Zaterdag 16 December 1916.
Officieel Orgaan dar Gemmte Sneek.
RECLAMEKOLOM
N ieuwstijdingen.
Uitgevers: Firma H. BRANDENBURGS
Ged. Poortezijlen, - Hoek KleiflZand Sneek.
TBLBPOOK No. 150.
Sneek, Oosterdijk,
Verschijnt Dinsdags- en Vrijdagsavonds.
DE UITGEVERS.
I
buitengewoon geschikt terecht bij
I
I JANUARI a.s.
J. A. HUIZINGA, Groningen.
OOSTERSCHE TAPIJTEN,
doeken, kleedjes etc.
Telefoon 118.
ANNEX
TELEF. 208.
ZIET DE ETALAGES.
HET adres voor wederverkoopers
ABONNEMBNTS-PRIJS
Por jaar fl.50, franoo per poai fl.buitenland f5.—
Afeonderl|ka uammew 3 cent.
ADVHB.THNT1E-PRU8
1—5 regels 35 cent, elke rogeï meer 6 cent.
Bi? abonnement helsngrgke korting.
Ingeuonde^ Mededeelingos 10 eest per regel.
zorg
zjjn
B
I
VIJLTJE.
I
kunnen daarvoor
verhoogde.
ino-
Vroegtijdige inzending word: vriendejtk
verzocht.
Albert Verwey: Holland en de Oor
log (Maatschappij voor goede en goed-
koope lectuur, Amsterdam).
onver
beeld
as minsken, dy’t troch hjar ynfeksje as In ge-
faer blskóge wirde moatte for elts, dy’t tich-
Het Zelfvertrouwen.
De voornaamste voorwaarde om in de we
reld te slagen is een juist gevoel van eigen
waarde. De mensch die weet, wat hij waard
is en zich een bepaald doel stelt, moet in ge
wone omstandigheden in zijn ondernemingen
slagen. Nu is het vertrouwen in zichzelf voor
namelijk 'een kwestie van gezondheid. Heel
dikwijls kunnen tal van personen, zonder be
slist ziek te zijn, toch geen profijt trekken van
al hun hoedanigheden, omdat zij niet alleen
geen sterke, doch zelfs geen normale gezond
heid bezitten. Het volmaakte evenwicht der
organen hangt af van de zuiverheid en den
rijkdom van het bloed en den goeden toestand
van het zenuwstelsel. Om beide tegelijk te
verkrijgen is het noodig het bloed met regel
matige tusschenpoozen te bevrijden van de
schadelijke bestanddeelen die er zich langza
merhand in ophoopen en bovendien moet men
bij de eerste teekenen van algemeene ver
moeidheid, die kenbaar zijn aan een verslap
ping der werkkracht, het verlies der eetlust en
gebrek aan slaap, de dreigende afmatting der
zenuwen, onmiddellijk tegengaan.
Het is niet noodig U daarvoor een lastigen
leefregel, die U verplicht Uwe gewoonten te
wijzigen, op te leggen. Eenige Pink Pillen per
dag na iederen maaltijd zullen Uw verarmd
bloed spoedig nieuwe kracht hebben gegeven
en Uw zenuwstelsel spoedig hebben versterkt.
De Pink Pillen zijn inderdaad een merkwaar
dige versterker van het bloed en een krach
tige opwekker der zenuwen, terwijl zij tevens
een krachtig hulpmiddel zijn voor alle levens
functies. Hunne uitwerking is zeker in geval
len van bloedarmoede, bleekzucht, neurasthe
nie, zenuwziekte, maagpijnen, rheumatiek en
algemeene zwakte.
De Pink Pillen zijn verkrijgbaar f 1.75
per doos en f9 per zes doozen bij het Hopfd-
depöt der Pink Pillen, Dacostakade 15, Amster
dam.
Voor Sneek en Omstreken bij de Erven Joh.
W. Meijer en fa. B. Meindersma te Sneek en
bij alle goede Apotheken en Drogisterijen.
„It is yn dizze dagen de’ plicht fen de ün-
sidigen, dat hja it gewisse binne fen de wrald.
Binammen de biwenners fen lytse lannen, dy’t
ünsidich bleauen, moatte rounüt en earlik sizze,
hwet neffens hjar bitinken de wierheit is. En
boppedat: hja binne ek party. Hwent if is lang
net ünforskillich, hokfor hearsker de macht yn
hannen kryt. Mar dit bitinken, al jowt it stim-
ming oan hjar passyf-wêzen, mei nea de klea-
rens skeine fen in ynsjuch, dat troch de wirk-
likens fen in oarloch licht ünsüver wirdt. Hja
kinne oannimme en‘ moatte der foar soargje,
dat de oarlochsfordwazing dy’t hjar bürljue
ynfektearret, hjar geast mei frede lit. It bi-
warjen fen de rest fen hjar geast bifoarderet
net allinne hjar persoanlik bilang en is hjar net
allinne oan to rieden om foar to kommen, dat
troch eigen ünforstan de ünsidigens oanranne
wirdt, mar is ek heilsum for de stridenden.
For dizzen en for allegearre is it in foardiel, dat
hja hjar antlit, troch hertstocht tohavene, nou
en den’ ris sjen kinne yn ’e kleare spegel fen
hjar bürljue. Boppedat is dit tor it hiele minsk-
dom fen net genöch to romjen wearde, dat yn
dizze dizige, tizige en sike tiden earne to
wrald sa’n kleare spegel bistiet. Net de striid
ommers, mar de minskelikens, dy’t yn üs alle
gearre wennet, is it bisit, der’t wy, nei’t ein-
gjen fen de skelen, greatsk op wèze meye.
Yn tiid fen kriich fluchtet dy minskelikens nei
de ünsidigen. As oeral yn it roun allinne tocht
wirdt om it bilang fen persoanen en groepen,
lelt hja rêstich en wachtet der op, dat eltsen-
ien wer nei hjar harkje scil. Mar elts eagen-
blik, as hja mierTt, dat swyen skande is, lit
hja it lüd fen hjar stimme hearre en seit hwet
neffens hjar ynsjuch de wierheit is. Wé hjar,
dy’t den net nei hjar harkje, dy’t oanfitere
troch tsjoede selssucht en eigenbilang hjar
eigen dwylwirdien for wierheit, eigen dream-
bylden for wirkelikens'oansjugge en boppedat
yet winskje, dat oaren der in gelikense mie-
ning op neihalde. Slimmer is it mei hjar as
bern, dy’t troch de koartsbylden dy’t hja
regel voor een koopje onder dak en wie doet
je wat? Vandaar dan ook, geloof ik, dat je
in onze groote steden over ’t algemeen deze
punten van attractienergens vinden kunt.
Nou zoo grootsteedsch doen wij hier ook
min of meer. Vlak tegenover hotel „Amicitia”,
in een tuintje, dat ieder oogenblik in onmacht
dreigt te waaien, staat het marmerwerk van
Pander, rustig van lijn, bondig en eenvoudig,
van ’n frissche oprechtheid, met ’n fijn-typee-
rende bronzen kop van Waling als plaquet
ingehouwen. Maar merkwaardiger dan dit is
de entourage. Op den achtergrond een rijtje
mal tegen mekaar gezakte groene struiken,
meer naar links meerder groen, een uiterst nut
tige, graskleurige ijzeren inrichting, die ’k als
man van fatsoen niet nader omschrijf. Voorts
is er om liet voetstuk, met angstwekkende
volharding, een soort kropsla geplant, wat geen
kropsla is. Wat hiervan de symboliek is, heb
’k nog niet vermogen te ontdekken. In dit win
derig, vergeten tuintje staat het monument
fen ’e Friezen. Tot nu toe heb ’k er da ook
zoo goed als niemand zien binnen trekken,
't Geen klaarblijkelijkde bedoeling is. Zie
boven.
NIEUWE SNEEKER COURANT
Hate rigearret dizze wralden, wyldens fen
de striid skeint frede’s fleur en tier en Gods
geast fen Ijeafde wirdt hünd mei wird en died.
Broerskip fen de minsken stoar as in al te
rike weelde. En de Kriich strünt troch de fjou-
wer tiden fen it jier as in jimmer-dürjende
Hjerst. It blomte fait, de fügel swyt en, och,
for bliere lieten binn’ dizz’ tsjoede skoften a 1
to pleagjend, a 1 to rou. De seine kultuer to-
barnt de kathedralen, wylst ’t kjirmjen fen de
wounen gült yn dizze mistreastige tiden. Wy
mienden, dat it simmer wier en minskne mu
ien treast fen frede’s fromme stounen romje
mochten as in hearlik heil fen God de Heit.
Mar selssucht en felle bijearten hat de lye
simmer ho sweve swietrook op de winen,
ho wier dizz’ ierde Ijocht fen sinne’s glans!
fier fordreaun. Gods golle jeften binn’ bi-
smodzke en efter de flapperjende, drokke fin-
dels rinne en jeye de legers. En skel sketteret
de musyk en God wirdt hünd, hünd, hünd en
promowearre ta’n Hoedër en Noeder fen elts
lan apart! Mar nimmen dy’t Gods greatme bi-
grypt! God hatet nóch de Franskman, nóch
de Dütsker, nóch de Ingelskman, noch de Rus,
mar wol hatet God de hate. En Syn wil
is 't dat Syn bern, dy’t doarmje op de wei,
wis liedend nei fordjer en ünk, de broerskip
heger achtsje as hwet earme winst en tidelike
rom
De dagen binne tsjoed; dizz’ oarloch fordyl-
get geastelike wearden en lang scil’t oan-
halde, ear t men eltsoar wer fordraecht, wir-
dearret, helpt en stipet.
De tiid „bonket foar üs op as in ünbidich
DAMES en IIEEREN, die voor klein
of groot bedrag, iets willen koopen in
BONBONS, TABLETTEN,
alle soorten REEPEN, PASTILLES,
PEPERMUNT,
CHOCOLADE- en DESSERTWERKEN,
Opera-Soliet«n Ensemble.
Het Ned. Opera-Solisten Ensemble heeft ons
Dinsdagavond eenige oogenblikken van muzi
kaal genot bezorgd, een genot, waarvoor we
te dankbaarder zyn, omdat Sneek op dit ge
bied, zoo weinig biedt.
En al mogen dan opvoeringen als deze
niet te vergelijken zpn met opera-vertooningen
in de groote plaatsen, het feit dat een aan
tal inderdaad goede solisten hier optreden, is
resds een zeer te waarde eren iets.
In de eerste plaats meanffh we een wcord
van hulde te mogen brengen aan den heer
Jan van Duinen, die aan de piano, de zeer
zware taak te vervullen had, het or chest te
vervangen. Dat ook enkel bij pianobegeleiding
een opera-vertooning iudruk kan maken, mits
deze begeleiding in goede handen is, heeft de
heer v. D. ons getoond En we gelooven,
dat een goed'deel van 't applaus, zijn meester
lijk spel gold.
llaarnaast echter oogstte de heer Job Mas
tenbroek veel succes, zoowel als Turiddu in
Cavalleria Rusticana, als in den rol van Car.io
in Paljas. Was zijn spel eerst iets overdre
ven, in do afscheidsscène mot moeder Lucia,
zoowel als in ’t smartlied van Paljasso, deed
hij zich kennen als iemand met groote dra
matische gaven, terwijl hij, ook op die
menten volkomen zjjn stem beheerschte.
De proloog werd uitstekend gezongen door
vele besprekingen met de
Zoowel de
zeer moeilijk.
De commissie wil beginnen met de eenvoudige
ouderdomsverzekeriog op 65 jarigen leeftpd.
Steenkolen. In den laatsten tijdis de
i.
’t Is.... anders.
Vanuit een kleine schaduw-grijze kamer,
gebouwd, als het nest van ’n vogel, in de
hanebalken, aan de grens van veel licht-over-
waaide landen en waar de stilte van den nacht
wordt gehoord, schrijf ik over de levende stad
Leeuwarden. De vernuftige lezer, wijsgeerige
oolijkerd, meesmuile niet noch make zich bui
tengemeen vroolijk over deze vluchtige schet
sen, die gekleurd zijn door het eigen-persoon-
lijk betrachten van den d.w. ondergeteekende.
Ieder ziét op z ij n wijze tegen de dingen
an, ’t is wel zóó maar ookanders. Erger
nis en vreugde, (Schadenfreude 1st doppelte
Freude) hebben hier dus geen reden van be-
great fort, dêr’t oan alle kanten de metalen
kenünnen yen üt tomiette loerkje en dêr’t de
Zeppelins oerhinne levearje.
De kwea-geast dy’t dat levere hat, skriuwt
him Imperialisme, in moaye namme, mar ün-
der it forwiel sitte de kloeren fen in twing-
boal, dy’t fen syn libbensdagen noch gjin
Ijeafde kend hat. Hy makket fen ‘e mylde
Heite-God in hirde kriichsgod. Hy forleget it
Christendom ta in Wodantsjinst mei Walhalla
en Walkyren, sadet seis de sielen fen ’e del-
sketten soldaten noch meifjuchtsje oan it front.
Hy neamt de bibel it striidhaftichste fen alle
boeken. Hy foroaret de kansel, dy’t it Himel-
boadskip to bringen hat, yn in sprektribune,
dêr’t forkindige wirdt: „De oarloch is in fjür
fen reiniging en forlossing; as Jezus noch op
ierde wier, scoe er it mesine-gewear mei bi-r
tsjinje ef in torpedo öfsjitte op in fyanlik skip”.
Hy brükt Darwins lear fen ’e ütkar der sterk
ste eksemplaren om de swakken to fortraepjen.
Dy’t him net wit oan to passen oan ’e foar-
skreaune libbenskondysjes en de tükelteammen
net siket op to romjen.... foart er mei, oan
kant!
Hy fornedert de diplomaetsy ta in ransel
en kwanselkantoar, en de polityk ta in grou-
wen Jodzert, dy’t, as it oan parten takomt
seit: „It earste komt my ta, omdet ik de sterk
ste bin, it oafde om myn part to hawwen en
it tredde scille wy der ris sjen, hwa dat
hawwe scil".
Sa üteret Dr. G. A. Wumkes him yn nü. 1
fen de pompéblêdde-rige: „Friezendom en
Christendom” en ’t is dizze oarloch, dy’t
tsjinwirdich it tinken en fielen fen de wrald-
biwenners bihearsket. Boek nei boek forskynt
oer dizze jierren fen forskrikking en kjel-mei-
tjende tsjusternis, biskriuwend, lekjend, haet-
sjend, priizgjend sims: de seinings en ilinde
fen dizze wylde ünheildagen.
Ek Dr. Albert Verwey, de bikende bistjür-
der fen de periodyk „De Beweging”, hat in
boekje skreaun nei öanlieding fen dizzé „wrak-
seling fen dagen en nachten”, dat wy net hie
lendal bihannelje kinne, mar der’t wy dochs
somlike opfettings üt oernimme. Oer ünsidi
gens skriuwt Dr. Verwey likernóch it folgien-
de:
^„As-wy üs ünsidigens fordigenje tsjinoer im-
men, dy’t üs oanfalt, den stride wy for it rjucht
om hear en master yn üs eigen wente to we
zen. Hwa’t libbet mids de oarlogjende naesjes,
libbet den ek net yn frede, mar yn ’e öfwdch-
ting, nei in oarlochsforklearringe. Hy hat de
oarloch forklearre oan eltsenien, dy’t syn hüs
binnenkringe wol. En it hinget net fen him
seis, dochs fen oaren óf, as hy üt de réens for
de kriich oergiet ta de oarlochsdied. Mar der
binne ek omstannichheden, dat de ünsidigens
foartdaelk in gelikense bitsjutting hat as in
oarlochsdied. It ünsidige lan bifeiliget troch
syn grinzen in oar lan; frjeonen wirde bihin-
dere om by inoar to kómmen en fyannerr om
eltsoar to bifjuchtsjen. It kin troch ’t ütfieren
fen oarlochsark en dingen, der’t men yn it
deiske libben iorlet fen hat, de iene strider
helpe en de kreften fen de oare forlamje. It
folk, hwaens rigear bisletten hat om ünsidich
to bliuwen, moat net minder, mar just mear
biredt wêze as in folk, dat foartdaelk oarlog-
get. En it mei him nea .net liede litte troch
tinzen, as koe, hwa’t soks mar woe, him yn
de striid bihelje. Just oarsom: it moat jimmer-
oan biseffe, dat it troch syn halding seis, fry-
willich diel nirrrt oan ’e oarloch. It moat fry-
willich bislüte om hear en master to- bliuwen
yn eigen lan en op eigen grinzen. It moat dy
grinzen by need fordigenje kinne, sünder dat it
him liede lit troch sikelike, t o füleindich oan
fitere heitelansljeafde, dy’t licht foroaret yn
hate tsjinoer ien bisündere fyan, mar mei dy
nea om to keapjen Ijeafde for it eigene, dy’t
hjar forset tsjin al it frjemde, dat it eigene for-
kringe wol.
De Prussyske geast kinne wy üs hjir net
tinke, mar likemin de Franske ef de Ingelske.
Prüsen hat de ünsidigens fen it Belzenlan
skeind, mar Ingelan hat de Boererepublieken
forwoastge en Frankryk hat üs eren ynpaime.
Gjin inkelde fen dizze greate steaten meye wy
as bitrousume naesjes biskêgje. As fyan binne
hja ien for ien gefaerlik; mar yette gefaer-
liker meiskien as frjeon”. (Bis. 4 en 5.)
teby hjar komt.
Den is ’er yet in reden, hwerom binammen
de ünsidigen yn oarlochstiid tsjügje moate for
wierheit en minskelikens. It rjucht fen minske
likens, dat troch de oarlogjende foltsen net
allinne üntkend, mar seis skeind wirdt, hin
get gear, for safier as it formulearre is, mei
it folkerjucht. Mar hwet hat folkerjucht for
machtige steaten yn tiid fen oarloch to bi
tsjutten? De Dütske kanselier hat it tige naïef
sein: „in stikje pompier”, dat forskoerd wirdt,
as men der lést fen kriget. Mar hwet hat it
to bitsjutten for lytse en minder machtige lan
nen? It founemint fen hjar bistean mids de
greate steaten! It stikje pompier, hwerop
Dütsklan liken as de oare greatmachten for
klearre. dat it for de ünsidigens fen België yn-
styng, wier it founemint fen in feilich en wirk-
sum België. En derom is it de plicht fen de
lytse steaten nea it folkerjucht leech to lizzen.
Aderearst, om’t it hjar eigen bilang bifoar
deret; twad, om’t it heilsum is for oaren- Hwept
men mey’ sa' faek as men wol sizze, dat macht
rjucht makket. faker yet hawwe wy sjöen.
dat macht rjucht fb r s k o e r t en derom is it
wis nuttich, dat de ünmacht töminsten it
rjucht fordigen’t mei hjar stimme. As ommers
it rjucht in saek is fen biteikenis, liken as de
lieders fen steaten üs sims as hjar miemng
to witten dogge.
I s it rjucht in saek fen biteikenis? As de
Macht andert: ja, den sell hja it goedkarre,
dat op hjar rjuchtsskeinings de oandacht fêsti-
ge wirdt. Seit hja lykwol: n den is it düdli-
kernöch, dat it de plicht fen de Unmacht is
om it rjucht to fordtgenjen”. (Bis. 12, 13, 14.)
Dizze sammeling tinzen fen de dichter en
wiisgear fen Noordwyk a. Z. meye ünsidich
wêze, i e n sidich binne se net. It lüd,- dat wy
opklinken hearre, is nóch dimmen, nóch drok
fen oerstjürens en fanatisme. En dat jówt just
wearde oan dit boekje; de binlikens en wier-
heitsljeafde, dy’t syn üterings kontrolearre haw
we, meye wy biskógje as de nommele deugden
sjugge, de medikaminten wigerje. Hja binne fen dizze skriuwer.
RINKE TOLMAN.
Groote Advertenties kunnen niterlpk tot Maandags- en Donderdags-
rvends ingezonden worden, kleine tot Dinsdags- en Vjfjd.ag*-
mssrgpns 1© usr.
den heer Eugène Landré.
Ook de andere artisten vielen over ’t alge
meen te roemen, zoodat het geheel een ver
toon ing was, die zeer in den smaak viel.
nKinderzorg”
Het bestuur der naaivereeniging „Kinder-
■“’•g” verzoekt ons de aandacht te vestigen
op de in dit nummer voorkomende advertentie,
waarin de jaarljjksche tentoonstelling van bo
vengenoemde vereeniging wordt aangekondigd.
Door den heer A. Hanewacker alhier
van den eigensar den heer M. Blindeman
ord«*rhandsch aangekocht de beide winkelhui
zen in huur bjj de hh. H. Buster en A. J.
Kooij, resp. aan God. Pol on Prins Hendrik
kade. Koopsom f 10 000.
Oe officicrs-Kabel.
Door den opperbevelhebber van land- en
zeemacht is dezer dagen, naar de „Tel.” meldt,
bepaald, dat de officieren, die bij een storm
aanval de troepen aanvoeron, hunne sabel of
klewang achterlaten en zich wapenen met een
geweer en bajonet.
De vraag is nu maar waarvoor de sabel dan
in het vervolg nog wel moet worden gebruikt.
Het verkeer Stavoren-Enkhuizen.
Do veerboot „Van Hasselt”, die geruimen
tjd uit .de vaart was wegens reparatie, doet
weor dienst. Een verbeterd systeem stoom-
verwarming is aangebracht en het sloependek
is verlengd, zooals by de zusterboot „Bosman”
ten gerieve van reizigers op het promenadedek.
Thans is de „Bosman” voor kotelinspectie
naar Amsterdam. Spoedig zal dus de volledige
dienst weer worden onderhouden door de zoo
gewilde nieuwe booten.
Bend van coöp. Zuivelfabrieken
in Friesland.
Op de algemeens vergadering te Leeuwarden
gehouden, bleek dat het aantal leden van den
bond thans 87 bedraagt, het aantal buitenge
wone leden 790.
De Exportvereeniging heeft nu 36 leden.
Haar werk geeft alle redenen tot tevredenheid.
De gebouwen- en pakbuizonruimte is ditjaar
aanzienlek uitgebreid, getuige het thans byna
voltooide trotsche gebouw aau den Sneeker
trekweg te Leeuwarden'. Wanneer ooit, dan
zal het na deze troebele tjjden bljjken, wat een
goed opgezette exportvereeniging vermag en
wat door haar bij het heroveren van ren goede
plaats op de wereldmarkt verkregen wordt.
De commissie, die de pensioersverzekeritrg
voorbereidt, is na 1
ontwerp-statuten gereedgekomen,
opzet als de samenstelling bleek
staan, „lus suum quiquë” ieder z’n recht
dit ons allen ter waarschuwing en tot troost.
Monumentjes.
Leeuwarden, geachte lezer, houdt nog altijd
’t midden tusschen een groot tochtig dorp en
een groote-stad-in-hope, ze wriebelt nog wat
heen en weer tusschen tamme, provinciale
gemoedelijkheid ep driftig groote-stads-gedoe.
Onze stad heeft bv„ als meerdere groote col
lega’s, een paar monumentjes. Meen echter
niet, dat er iemand ook maar eenige notitie van
neemt, integendeel, ze worden hardnekkig ge
ïgnoreerd net als in een grootp stad.
„Pardon, kan U rmi den weg ook wijzen
naar het standbeeld van Willem Lodewijk?”
De aldus aangesproken Leeuwarder kijkt U
zonder knipoogen ’n moment stil aan, zegt ver-'
volgens er nog nooit iets van gehoord, noch
gezien te hebben, en maakt U dan, met ’n niet
bepaald bemoedigend lachje, attent op een
abuis. Blijft U dan, gematigd, zij. ’t ook met
vriendelijke koppigheid, volharden en valt U
eindelijk op een gelukkig oogenblik de bijnaam
in van den Nassïuer, „Us Heit”, dan is op slag
al ’t pijnlijk-gedwongene van de situatie ver
dwenen, en met 'n prachtige minachting, waar
in met ontstellend juiste intonatie de groote-
stads onverschilligheid wordt gelanceerd, wordt
U geantwoord: „O, dat ding! Tegenover het
Huis van den Gouverneur”. Ik mag dat wel. Je
krijgt dan 'n gevoel of je 't dorp uit bent.
't Is U zeker bekend, dat wij een paar
weken geleden er een tweede standbeeld bij
kregen, van Waling Dijkstra de bladen
schreven er oYer. De onthulling moet niet ge
heel en al zonder plechtigheid zijn geweest,
wat, als bij alle diergelijke feestjes, alleszins
natuurlijk en begrijpelijk is. Zoo werd, bij wijze
van verrassing, men pleegt ook daar wel eens
min of meer vroolijk te worden verrast door
de aangewezen m.;: het monument van
dezen Frieschen taal-v echter voor
de gemeente aanvaard meteen toespraak in
hetHollands c h, 't geen niet alleen
héél plechtig-voornaam moet hebben geklon
ken, maar, naar ik meen, ook licht-komiek
wat het effect van een en ander niet
dienstelijk verhoogde. Evenwel het
staat er.
De doorsnee Nederlander „doet” niet buiten
sporig aan heldenvereering. Doorgaans heb je
bij d'r leven last genoeg van de heeren en
bovendien kost ’t je je lieve duiten. Maar komt
't er ondanks alles toch van ’n mensch
heeft niet alles in z’n macht en wordt er
door het „dankbare nageslacht” een monu
mentje of zoo iets opgericht, dan duw je be
doeld voorwerp van vereering ergens in een
hoek, waar, behalve padvinders en archeolo
gen, geen sterveling komt. Je bent dan in den
