SXohpaaiAitsto?
In boeien.
Samenstelling Raadscommissiën.
Behangerij Stoffeerderij.
Ingezonden Mededeelingen.
NIEUWSTIJDIN6EN.
Officieel gedeelte.
k 50 ct.
i-U
DERDE HOOFDSTUK.
door K. d. 1. BRUYERE.
I
Bijvoegsel
Nieuwe SneekerCourant
No. 2 van Woensdag 6 Oct. ’20.
worioxhte.
INGEZONDEN.
i
e
dag had de handwerkslieden met vrouw en
dentie achter haar rug. Weet je, hoe ’t kan?
(Nadruk verboden.)
‘grafisch toestemming verzocht,
zijn be-1 cu''er” haar 'anc^ .mogen
ste en lachte alles dooreen. Allen waren be
zig zich tot een hofstoet van de godin der
liefde te vereenigen. Hier trokken de jonge
dames nog druk aan haar korte, lustige rok-
K. KRACHT,
Voorz. afd. II N. V. van Spoor- en Tram
personeel Sneek.
zijnde 1 jaar gevangenisstraf.
Achter de woning van T. de Vries te Workum
had diens huisvrouw op een dag in Augustus
zeven paar kinderkousen te drogen gehangen.
Wijl ze ’s avonds nog niet droog waren, liet
zij ze buiten blijven; de nacht zou het overige
wel doen, dacht zij.
En de nacht deed het overige, of liever A. B.,
42-jarig arbeider te Workum, die, naar luid van
de dagvaarding, de kousen stilletjes ingepalmd
heeft.
Hij beweert in een steeg in slaap gevallen te
zijn en de kousen bij zijn ontwaken in zijn na
bijheid gevonden te hebben. De president her
innert hem aan zijn niet eerlijk verleden.
Eisch: 6 maanden gevangenisstraf.
De raadsman, mr. Koopmans te Leeuwarden,
refereert zich aan het oordeel der rechtbank.
L. C.
ningen, die ze daar hielden, in ’t kort, me
vrouw had er eindelijk genoeg van j
Burgemeester en Wethouders van Sneek bren
gen ter openbare kennis de samenstelling der
volgende Raadscommissiën:
le. commissie voor strafverordeningen: voor
zitter de Burgemeester, leden A. Brouwer, G. L.
Dokkum en A. BeekhuisHesselink;
2e. commissie voor de gemeentereiniging:
voorzitter F. Blok, leden J. IJtsma, M. A. Kuijt
en L. L. Lampe;
3e. commissie voor de openbare werken: voor
zitter J. G. W. Kiezebrink, leden F. de Wolf, J.
Ijtsma en P. Bos;
Vp HUI VI1JC dpcCHCilUll VVV1I v uut vvuui IO 1
het met 20 goals van „H. Z. C.” te Har-
slanke taille, ginds weer waren er, die zich
druk met schminken bezig hielden. Nog an-
kregen ze, doek hel meisje bebleid ik. *ar|
uord onon Mn bn de wasch r H
lingen.
L. S. C. 1 van Sneek won welverdiend met
20 goals van „Workum” te Workum.
„Vitesse” van Sneek dat zeer onvolledig
was, moest het voor de tweede maal laten
zitten tegen het sterke F. C. A. van Bols-
ward. Eindstand 70 goals.
Voor de 2e klas afd. B wist „Voorwaarts”
11 alhier het tegen haar plaatsgenoote S.V.G.
op ’t kantje af te winnen met 43 goals.
Stijgende duurte der levensmiddelen.
De besturen van het N.V.V. en de S.D.A.P.
hebben het volgende adres tot de regeering
gericht:
„Voortdurend worden de levensmiddelen
en andere gebruiksartikelen duurder. Allen,
die van een beperkt inkomen moeten leven,
komen in eene positie, die steeds onhoud
baarder wordt. Alhoewel de loonen veelal
zijn gestegen, wordt deze stijging steeds
weer teniet gedaan door de verhooging van
de kosten der levensbehoeften. Elke publi
catie over de kosten van het levensonder
houd wijst uit, dat deze nog steeds toenemen.
De arbeiders kunnen en mogen in dezen toe
stand niet berusten. Zij worden gedwongen
tot loonbewegingen, waartegen de werk
gevers zich meer en meer op meedoogen-
looze wijze, en streng georganiseerd, verzet
ten. Door een en ander ontstaat in de gezin
nen der groote massa een toenemend tekort.
Deze duurte mag niet op fatalistische gron
den worden geduld, gelijk nu van de zijde
uwer Regeering geschiedt, doch moet o.i.
zooveel mogelijk worden bestreden.
De politiek door Uwe regeering gevolgd,
komt totnogtoe praktisch neer op een zich
onttrekken aan elke wezenlijke zorg betref
fende de levensmiddelenvoorziening. Door
den minister van Landbouw is gedurende
zijn bewind niets anders gedaan, dan de be
moeiingen der regeering successievelijk te
staken. Opheffen en afbreken van wat er be
stond, was zijn eenige werkzaamheid. De
gevolgen zijn niet uitgebleven. Deze politiek
heeft ongetwijfeld het regeeren voor den mi
nister vergemakkelijkt, doch het Nederland-
sche volk betaalt het gelag.
Hoewel duurzaam de duurte alleen te be
strijden is door een politiek van positieve
maatregelen, die beoogen de kosten van pro
ductie en distributie te verminderen en den
„Nu, we spreken elkaar nog wel eens
weer,” zei ze, vroolijk, eindelijk te kunnen
gaan. En de 'vrouw toeknikkend, ijlde ze in
huis.
Vonnissen.
In de zitting van 29 September hebben terecht
gestaan:
S. K., 19-jarig zwerveling, gedomicilieerd te
Bolsward, wegens diefstal te Rauwerd en ver
duistering te Leeuwarden. Geëischt l*/2 jaar ge
vangenisstraf en wegens diefstal tot 6 maanden
veroordeeld, met vrijspraak van de verduistering,
door een fout in de dagvaarding.
M. H., 36-jarig opperman te Sneek, wegens
weerspannigheid te Bolsward. Geëischt 3 maan-
van dat land te gaan exploiteeren, maar door en
tengevolge van den oorlog is de toestand wel
wat veranderd. En nu heeft men zich herinnerd,
dat op Spitsbergen goede steenkool te graven is.
Een Noorsche maatschappij is al eenige jaren
bezig, een Nederlandsche onderneming heeft
dezen zomer de eerste proefnemingen gedaan.
Die proefexpeditie .thans teruggekeerd, met ach
terlating van een achttal mannen, dat op Spits
bergen zal overwinteren, heeft goede berichten
mee terug gebracht.
’t Staat nu al zoo goed als vast, dat deze
Nederlandsche onderneming op Spitsbergen een
kolenbedrijf zal vestigen, waar per dag vrij ge
makkelijk 2000 ton kolen kan worden verscheept,
terwijl het getal afscheepdagen ongeveer 120
per jaar zal kunnen bedragen. De kwaliteit der
steenkolen is zeer goed.
Men kan dan ook zeggen, aldus schrijft J. K.
B. in ’t Hbl., dat dezen zomer op Spitsbergen
zijn gelegd de grondslagen voor een groot Ne-
derlandsch bedrijf, dat voor de kolenvoorziening
van ons land in afzienbaren tijd van belangrijke
beteekenis kan worden. En met vast vertrouwen
in het resultaat wordt de aangevangen arbeid
voortgezet.
tusschenhandel zooveel mogelijk uit te scha
kelen, hetwelk slechts te bereiken is door
socialiseering van belangrijke takken der
voortbrenging, meenen onze besturen dat
toch maatregelen waren en zijn te treffen,
waardoor de prijsstijging van belangrijke
levensmiddelen is tegen te gaan.
Het brood, het eerste dagelijksche voedsel
van de groote massa des volks wordt duur
der en duurder, terwijl de minister van
Landbouw als onvermijdelijk schijnt te aan
vaarden, dat het nog in prijs zal worden
verhoogd. Dit kan niet worden toegelaten.
Met nadruk eischen wij het een of ander:
óf uit de schatkist moet geld worden bijge
past in zulk een mate, dat de prijs in geen
geval hooger wordt dan hij voor Mei 1920
was, óf uwe regeering moet een politiek
volgen, waardoor de van over zee komende
granen de inlandsche in prijs drukken, in
plaats van opdrijven, zoodat op deze wijze
prijsdaling mogelijk wordt. Zijn de vracht
prijzen der schepen voor dat laatste een be
lemmering, dan grijpe uwe regeering naar
groote middelen, waardoor de transatlan
tische vaart uit de handen van de kapitalis
tische exploitatie komt en in die der ge
meenschap worde overgebracht zoodat aan
de exhorbitante winsten der reeders, ten
koste van de groote massa, een einde wordt
gemaakt.
De melkprijzen zijn ontzettend hoog en
dreigen, met goedvinden alweder van uwen
minister van Landbouw enz., dezen winter
schandelijk hoog te worden. Dit gaat ten
koste van de gezondheid en den groei der
volkskinderen en dus van het komende ge
slacht, en is noodlottig voor alle zieken en
zwakken in de min-gegoede klasse der sa
menleving.
Daarentegen werden door vele vetweiers
nog steeds onevenredig hooge winsten ge
maakt. De kaas ligt opgestapeld in de pak
huizen; zij wordt vastgehouden in de hoop
op nieuwe uitvoeren, terwijl door vroegere
overvloedige uitgifte van consenten de uit
voer nog steeds doorgaat. Niet alleen is
daardoor de kaas duur, doch de boeren ont
houden zich bovendien van melkverkoop en
laten van de melk liever kaas maken, sabo-
teeren alzoo de melkvoorziening. En al deze
hooge prijzen veroorzaken weer hooge land-
huren en koopprijzen zoodat in dezen nieu
wen cirkelgang de grondeigenaren nog
steeds rijker worden.
Wij vragen met aandrang aan uwe regee
ring een zuivelpolitiek, die o.a. met behulp
van een verbod van uitvoer zoolang de prij
zen niet beduidend lager worden, de alge-
meene volksbelangen dient, in stede van die
eener bepaalde groep van producenten en
grondbezitters.
De suiker werd eveneens weer duurder ten
behoeve van de kleine groep sterk georga
niseerde fabrikanten, zonder dat daarvoor
de noodzakelijkheid bestond, gezien de bui
tengewoon hooge prijzen die verleden jaar
door de beetwortelsuikerfabrikanten aan
hare aandeelhouders-leveranciers
taald.
De turf is weer ergerlijk duur, de maxi-
mum-prijzen worden te laat gesteld; de ver-
veners weigeren aflevering tegen deze prij
zen, terwijl zij de meeste leveranties tegen de
hooge prijzen reeds uitvoerden. Uwe Regee
ring aarzelt blijkbaar, forsch in te grijpen,
door inbezitneming, waardoor de verveners
schatten verdienen ten koste van de turf-
verbruikers, die, met name in het Noorden
des lands, veelal uit arbeiders en kleine bur
gers bestaan. Wij wraken ernstig deze poli
tiek en dringen op wijziging ten spoedigste
aan.
Wij noemden hier slechts enkele voorname
artikelen. Ook verschillende andere levens-
benoodigdheden zijn duur door de winzucht
der ondernemers, de vrijheid van handelen
en een gebrekkige regeeringspolitiek.
Daarom dringen wij er met klem op aan,
dat uwe Regeering, hare politiek van werk
loosheid en het laat-maar-waaien-stelsel
herziet en door een politiek van positieve
maatregelen, eene prijsdaling van verschil
lende levensbenoodigdheden bewerkstelligt.
Hoe de keizer in Nederland kwam.
Tot nu toe is steeds de indruk gewekt, alsof
de Duitsche keizer zijn vlucht naar Nederland
ondernam, zonder dat onze regeering er iets
tegen doen kon.
Een gansch andere voorstelling wordt echter
gegeven in een brochure, getiteld „De laatste
dagen van Zijne Majesteit den Keizer en Ko-
ning in het Groote Hoofdkwartier”, uitgegeven
door den Duitschen „Bond van Nationaal-Gezin-
de Soldaten” en geschreven door den eersten
luitenant graaf Detlef Moltke, die de vlucht uit
Spa tot Amerongen in het gezelschap van den
keizer meemaakte. Deze beschrijft, wat er in
den nacht van den lOden November 1918 ge
beurde, als volgt:
Om 5 uur in den morgen zet onze trein (uit
Spa) zich langzaam in beweging.Reeds na
10 minuten houden wij stil op het kleine station
La Reide. In stikdonkeren nacht verlaat de keizer
den trein en stijgt in de vooruitgereden, met ge
doofde lichten staande auto. Slechts weinige hee-
ren begeleiden hem op den korten weg naar de
Hollandsche grens. Wij overigen volgden verder
den spoorwegOmstreeks 7 uur ’s morgens
staat de trein stil, dwars over de rails is een
traliehek getrokken; wij staan voor de Holland
sche grens.
De M.-G.-wagen wordt afgekoppeld, de vei-
ligheidsmanschappen stijgen uit. De leider van
den M.-G.-trein, luifenant Von Rauchhaupt, ge
dacht met tranen in de oogen zijn koning en
neemt afscheid van onsOngeveer 10 uur ’s
morgens komt uit Holland de voor ons bestemde
locomotief en in weinige minuten bereiken wij
de kleine Hollandsche grensstad Eijsden. Wij
zien onzen armen keizer op het perron heen en
weer wandelen.
De Hollandsche regeering was in den nacht
van 9 op 10 November door haren konsul in
Brussel van het besluit van onzen keizer in ken
nis gesteld; ook had de keizer de koningin tele-
om als „parti-
i betreden. Aan de
j grens werd de keizer door den Hollandschen af-
Westersingel 2. Tslefoon 118.
Oorzaken cn behandollng
van <oz«em.
Eczeem is dikwijls te wijten aan bloedar
moede, lichamelijke of geestelijke inspanning.
Ook kan het een gevolg zijn van besmetting,
het voortdurend omgaan met natte of droge
waren in winkel of werkplaats, of overgevoe
ligheid voor buitengewone warmte of kou.
De behandeling eischt veel zorg en zinde
lijkheid. De lijder dient eenvoudige, voedzame
spijzen te gebruiken en vooral zwaar voedsel
en alkohol te veimijden. Geregelde stoelgang
verstopping verergert de
kwaal.
Tot beteugeling der ontsteking en om de
last van eczeem te doen verdwijnen, bestaat
niets beters dan Foster’s Zalf. Deze verdrijft
de prikkeling en de geneigdheid om de aan
gedane plaatsen te krabben.
Foster’s Zalf heeft een antiseptische, ver
zachtende en heelende werking, droogt niet
te spoedig op, laat zich niet te gemakkelijk
afvegen en dringt tot op iedere aangedane
plek door.
Deze zalf is zeer succesvol bij alle jeukende
huidkwalen en heeft tal van hardnekkige en
langdurige gevallen genezen. Zij is ook een
uitstekend geneesmiddel voor aambeien.
Foster’s Zalf (let op den juisten naam) is
te Sneek verkrijgbaar bij de firma’s Joh. W.
Meijer en B. Meindersma k f 1.75 per doos. 31
6.
„Och, juffrouw, wat zou ik met haar aan
vangen?” antwoordde deze, de handen sa-
I menklappend. „Dat is namelijk zoo geko
men. Vooreerst moet u weten, dat Suze het
achtste kind van mijn zuster is wij, twee
zusters, hebben namelijk twee broers Cham-
pagner gehuwd. Nu, de mijne is reeds lang
overleden, hij was een best man en heeft
altijd goed den kost verdiend, en zoolang hij
leefde had ik nooit voor ons onderhoud te
zorgen. Maar mijn schoonbroer is een arme
wever, daar boven in ’t Harzgebergte, die
nauwelijks zelf het lieve leven heeft. En denk
u nu eens aan acht kinders! Maar Suze was
gelukkig! ’t Was een aantrekkelijke, kleine
rakker, ze beviel allen en een dame, die
daar boven den zomer doorbracht, hield veel
van haar. Toen ze nu vernam, dat heur
ouders arm waren en veel kinder^ hadden,
nam ze haar tot zich. Maar de dame was
van zeer godsdienstige familie, moet u we
ten, steeds bidden en zingen en zingen en
bidden. Dat was voor Suze heelernaal niets.
Twee of driemaal liep ze weg wat heb-
II ben we een angst uitgestaan om het meisje.
De dame liet‘haar goed opvoeden ja,
alles leeren, wat ze leeren moest. Maar in
school wilde de rakker niets goed doen
te huis verstoorde ze de godsdienstige oefe-
en zond balletcorps golfde, huppelde, sprong, schert-
Beslagen van 34 en meer koeien. 2 beslagen.
le prijs firma Schaap te Deersum.
Koekalveren bij tweetallen, geboren tusschen
31 October 1919 en 1 Februari 1920.
3e prijs Moor II en Japke II, van J. A. Tjallema
te Wommels.
Koekalveren bij tweetallen, geboren tusschen
31 Januari en 1 April 1920.
le prijs Adema Sieperda en Grietje’s Adema,
van H. R. Jonkman te IJtens; 3e prijs Jantje IV
en Pel Jantje, van P. IJ. v. d. Valk te Oosterend
en id. Buringa Lil en Veldstra V, van K. IJ. Vel-
linga te Scharnegoutum.
Staking bij de Post en Telegrafie.
Dinsdag is er zooals we reeds in ons vorig
nr. meldden, plotseling een staking uitgebroken
onder het lager personeel der Post en Telegrafie
in de groote steden. De staking omvatte een
groot deel van het lager personeel van de Am-
sterdamsche en Haagsche hoofdbureaux; in Rot
terdam werd lijdelijk verzet gepleegd. Een en
ander in verband met de teleurstelling der be
ambten over de salarisregeling. Niet alleen het
modern en neutraal georganiseerd personeel,
maar ook dat van de Katholieke en Chr. organi
saties was zeer verbitterd.
De staking was echter van korten duur.
Woensdagmorgen 5 uur werd het werk hervat,
omdat besloten was dat deputaties naar den mi
nister zouden vertrekken om een betere regeling
Van het 400 man sterke personeel te Haarlem
zijn 300 georganiseerd in den Centralen Bond,
12 zijn aangesloten bij de Christelijke organisa
tie en 80 bij de R.-K. bond.
Bij den telefoondienst wordt eveneens lijdelijk
verzet toegepast.
Men meldt nader uit Amsterdam betreffende
het proclameeren van de staking Woensdagnacht
het volgende:
In een zeer druk bezochte vergadering in het
IJ-paviljoen, belegd door den neutralen bond,
den modernen bond, de federatie en den bond
van lager personeel der posterijen en telegrafie, en alK0Jtl01 te ve]
is met bijna algemeene stemmen besloten, in ha nOcdzakelijk
staking te gaan. Het bestuur had eerst medege-
deeld, dat de deputatie van personeel niet door
den minister ontvangen was. Het adviseerde
daarop geen besluit te nemen, alvorens overleg
zou zijn gepleegd met de vakcentralen en met
personeel in andere steden.
In de vergadering heerschte een buitengewoon
geprikkelde .stemming en 't bleek weldra,
dat de groote meerderheid zich niet bij het ad
vies van het bestuur wilde neerleggen. Te on
geveer halfeen ging men eindelijk over tot de
stemming over het bestuursadvies; het resultaat
hiervan was, dat met een zeer groote meerder
heid tot onmiddellijke staking besloten werd. Na
afloop van de vergadering trok men in een
groote stoet over den Voorburgwal naar het
In den schouwburg werd de Tannhauser
gegeven, ’t Was een uur voor den aanvang
der voorstelling. In de garderobe van het
deelings-commandant, majoor Van Dijl, ontvan
gen. Deze zorgt ook voor de afzetting na aan
komst van onzen trein.In den loop van den
ochtend melden zich bij den keizer de Duitsche
konsul uit Maastricht, baron Grote, die als re-
serve-officier bij het 2e garde-regiment aan het
front geweest was, zoowel als meerdere Hol
landsche officieren en beambten.
Majoor Van Dijl moet ons op bevel van zijn
regeering het eerewoord afnemen.
Ongeveer 11 uur jn den nacht komen per
auto uit Maastricht de Duitsche gezant dr. Rosen
met den gezantschaps-secretaris dr. Koester, de
gouverneur der Hollandsche provincie Lim
burg, baron Van Hoevel, alsmede twee heeren
der Hollandsche regeering, die ik allen een voor
een bij Zijne Majesteit heb te brengen. Wij ver
nemen thans, dat de koningin den keizer het aan
graaf Bentinck toebehoorende kasteel Ameron
gen ter beschikking gesteld heeft. Ons vertrek is
op den volgenden ochtend, 9.25 vastgesteld.
Stipt zet onze trein zich den 11 den November
in beweging.
Uit dit geheele relaas van iemand, die tot de
naaste omgeving des keizers behoorde en alles
meemaakte, blijkt dat de komst van den keizer
gansch niet onverwacht was, maar met voorken
nis van alle autoriteiten was geregeld.
Onze regeering heeft dit steeds ontkend en
zal nu moeten komen met bewijzen dat dit relaas
uit de duim gezogen is.
Hooge schoorsteen.
De Boston and Montana Com. Copper and
Silver Mining Co. in Montana (Amerika) heeft
een schoorsteen laten bouwen van 154 meter
hoog.
Voor den bouw zijn holle steenen van 11.6
c.M. hoog en 10.2 tot 27 c.M. lengte gebruikt
met een totaal gewicht van 13000 ton.
Voor de vervaardiging hiervan heeft men in
de onmiddellijke nabijheid van het bouwwerk
een steenfabriek gebouwd met een capaciteit van
100 ton steen per dag.
De schoorsteen is over de geheele hoogte
met een zuur- en muurvaste bekleeding voorzien
van 10 c.M. dikte. Tusschen deze bekleeding en
den buitenwand is voor luchtisolatie 5 c.M. ruim
te gelaten.
Behalve het grondwerk duurde de bouw 169
arbeidsdagen.
Nagemaakt Parijs.
Thans lekt het uit dat de Franschen in Octo
ber 1918 voordat de wapenstilstand gesloten
werd, gereed waren om om Parijs heen een ge
heel nagebootst Parijs van hout en zeildoek te
bouwen, met het doel de Duitsche vliegers te
misleiden.
Kolenwinning op Spitsbergen.
Spitsbergen is, als bekend, een kolenrijk land.
Men behoeft daar zelfs niet in de diepte af te
dalen om het zwarte goud te delven, maar vindt
het dicht aan de oppervlakte, en in bergforma-
ties. Zoodat de exploitatie van die steenkoolbed-
dingen zeer gunstig zou zijn, als Spitsbergen zelf
maar niet zoo’n poolland was, onherbergzaam,
afgelegen, moeilijk te bereiken vaak.
In de vóór-oorlogsche tijden dacht men er dan
ook niet of zeer weinig aan om den kolenrijkdom
Voetbal.
Voor de le klas competitie F. V. B. afd. B
hébben Zondag j.I. 3 wedstrijden plaats
gehad.
Op het vrije speelterrein won Voorwaarts I
heen, terwijl luide toeroepen en gezegden
over en weer klonken.
In ’t middelpunt van een der groepen,
waarin ’t op 't luidt toeging, stond Suze
I Champagner, de nicht van de waschvrouw.
j „Nu, Champie, zoo erg zal ’t zeker niet
i zijn,” riep een der collega’s.
,,’t Mocht wat!” zei een tweede.
„De verovering zal er naar zijn!” nam de
derde het woord, „een lamme dichter is al
tijd nog wel te krijgen.”
„Och, apen!” hoorde men Suze daartus-
schen, „wat praat jullie: hij is niet lam. Hij
gaat een weinig mank, dat is alles, en als
ik met hem alleen ben, en hij me hebben
wil, dan verzeker ik je, is hij flink genoeg.”
„Ja, ja!” plaagde weer een ander, „omdat
jij je graag laat pakken.”
Een luid gelach antwoordde haar.
Suze wierp zelfbewust het hoofdje in den
nek, en draaide op de teenen rond, zoodat
J de gazen rokjes als schuim haar heupen
omgaven.
„Je zult je van avond zelf kunnen overtui
gen,” voer zij voort, „hij komt hier achter de
coulissen, zoo heeft hij mij beloofd, ’t Is
alleen de zuster, die hem tracht wijs te ma
ken, dat hij lam is, alleen om hem voor zich
zelf te houden. Ze bewaakt hem als een
draak. Maar we zijn nog slimmer dan zij.
Natuurlijk hebben we een kleine correspon-
ze mij. „Vrouw Champagner, breng het
meisje toch naar haar ouders terug. Daar is
niets mee aan te vangen. Alles, wat ik doen
kn„ is 't kostgeld voor haar betalen. Na,
wat zou ik doen voer de waschvrouw s}anfce taille, ginds weer waren er, die zich
voort. De ouders het meisje weer op den dnjk met schminken bezig hielden. Nog an-
hals te schuiven, dat ging niet, het ko. tge c d die d geheel gekleed waren, trip-
wat verdienen moest ze. Mij bij de wasch
helpen, dat ging niet; stilzitten en naaien'
of breien evenmin, ’t Is nu drie jaar geleden,
ze was juist veertien. Ik hielp wasschen voor
den schouwburg en Suze kwam dikwijls
mee om de wasch af te leveren, en was een
flink, sierlijk ding. Toen ik zoo mijn nood!
eens aan de vrouw van den portier klaagde,
zei die: „wel mensch, doe haar bij ’t ballet.”
En gelukkig, ik vroeg er voor aan en ze
werd aangenomen. Nu verdient ze reeds wat
en heeft meteen wat te doen.”
Johanna stond vol ongeduld naar ’t eind
van ’t verhaal uit te zien. Ze wilde de vrouw
niet onderbreken, daarvoor was ze te be
leefd; ook interesseerde haar ’t gezonde oor
deel, zoowel als ze pleizier vond in haar
wijze van vertellen. Maar ze wist, dat Julius
naar haar uitzag, of veel meer nog naar zijn
koffie, waar hij niet gaarne lang op wachtte.
(Bulten verantwoordelljkhetd der Redactie.)
Mijnheer de Redacteur.
Het antwoord van B. Voulon op mijn ingezon
den stukje kan mij nog niet geheel bevredigen.
Slechts één ding neemt Voulon terug, nl. de
bewering dat het H.B. der N. V. het tot een
staking zou hebben aangezet. Alhoewel ik daar
nota van neem, kan Voulon zich met de terug
neming alléén daarvan niet vrijmaken. Ten eer
ste zijn zoo zeer betreurde bedreiging inzake
wat gebeuren zal ingeval het tot staking zou
komen alsof Voulon de gemachtigde was en
nog wel schreef namens de leden van St. Rafaël
en de P. C. B., wat ook niet waar is; van het
groote misnoegen der meeste leden moet Voulon
toch wel kennis genomen hebben. Dit moet hem
toch iets zeggen. Dit nu wordt ook in Voulon’s
2e schrijven niet ongedaan gemaakt. Voulon tart
mij te bewijzen dat hij in de 10 jaar dat wij
elkander kennen geen goed collega van mij is
geweest. Deze vraag zal ik aldus beantwoorden,
dat ik hem niet anders heb gekend dan als een
kameraad waar wel mee viel op te schieten.
Maar Voulon daar is deze ontactische daad
toch niet mee opgelost?
Verder wensch ik dan ook maar niet tegen
UlCl 111U tlLH 1L1 11 cl Cl 1 i L l VV CC I J C 11UC l i\ cl 11 i vici^ 1 ld vl Cl C. 1 lel 11 Cl W Cl KbllCUCll lilCL V I U U W CU
Ik ben op ’t idee gekomen, ’t is een heerlijke kinderen naar buiten gelokt. Slechts Bartels
grap. Tante mag er natuurlijk ook niets van en zijn vrouw, het rondzwerven moede ge-
merken.” worden, zaten op de bank voor de poort en
„Nu, vooruit dan!” riepen de anderen on- keken vol belangstelling naar de vliegers,
geduldig.
„Wij wonen nl. in de dakkamer, schuin
hem te schrijven.
Alleen dit nog. Neem uw dreigement terug
(betreffende het feit dat gij alle krachten zult
inspannen bij een eventueele staking om de lijn
Heerenveen—Harlingen in geregelde exploitatie
te houden) dat ook het personeel heeft gevoeld.
Dan maakt u het uw collega’s mogelijk de oude
band van kameraadschap te hereenigen. Ik zou
alsdan voldaan zijn.
die de kinderen op de wei tieten opgaan.
Johanna had, den Zondag gebruikend om
boven hem. Ik laat met gunstigen wind mijn haar ontwerp gereed te maken, verscheiden
briefje aan een draadje uitwaaien tot aan j tijdschriften van een bekenden kunsthandel
zijn raam, hij bevestigt het zijne er aan, en j gehaald, op ’n tafel uiteengespreid. De tee-
de briefwisseling is in orde.” j kening precies naar de aanwijzing der baro-
Ze lachte uitgelaten. Vol bewondering za- j nes te maken, zou bespottelijk zijn. Ze wilde
gen de anderen haar aan. uit de ornamentiek der renaissance iets sa-
Lief was ze, dat moesten allen erkennen. I menstellen, wat het idee van de barones
De zwarte, schelmsche oogen schoten hun I meer verwezenlijkte. De dierkoppen zouden
stralen onder de lange wimpers weg, tus-slechts als uiteinden van de arabesken die-
blonken de prachtige tanden en de kuiltjes 1
in de wangen voltooiden dit aantrekkelijke i
beeld. Het dunne nymphengewaad, dat ar- i
men en schouders onbedekt liet, toonde wel- i
gevulde vormen, kortom, ae heel verschij-
ning ademde levenslustige zinnelijkheid.
Juist ging de inspeciënt de zaal rond, ieder
der balletdanseressen aan een onderzoek
onderwerpend, of alles in orde was. Toen i
hij bij Suze kwam, vond hij, dat zij zich niet
goed geschminkt had, want hij mocht gaar- 1
ne met „die kleine rakker”, zooals hij haar
noemde, een praatje maken. Suze praatte
eerst wat tegen, maar liet eindelijk als een
kat, die geaaid wil zijn, met halfgesloten
oogen en gebogen nek de operatie toe. Op
dit oogenblik werd er een teeken van het
tooneel gegeven, en de heele bende ver
dween: Suze volgde lachend met een sierlijk
entrestat haar collega’s.
Op denzelfden namiddag zat Johanna
ijverig teekenend op haar kamer. Op den
hof was 't wonderstil. De heerlijke herfst-
schen de overmoedige, kersroode lippen nen, in welks midden, uit een bundel akan-
thusbladeren, zich de figuur van een engel
met een palmtak verheffen zou. De teeke-
ning baarde haar groote moeilijkheden en
morgen zou ’t ontwerp gereed moeten zijn.
Anton was een goed teekenaar, hij zou haar
zeker wel kunnen raden en helpen.
Zooals ’t herhaaldelijk in ’t leven gaat,
was hij, aan wien ze dacht, niet ver. Direct
daarop klonk de bel en Anton trad binnen.
Weldra zaten ze te zamen over de kunst
bladen gebogen. Anton bekeek, wat Johanna
gemaakt had en liet zich alles uitleggen.
Over ’t idee van de barones spotte hij luide,
greep dan het teekenstift, en hij voerde dat
met zooveel zekerheid en elegance, dat Jo
hanna begreep, dat ’t wel goed zou gaan, ’t
Middenstuk aan hem overlatend, begon zij
met de hoekstukken, en zoo zaten ze langen
tijd, ieder schijnbaar in zijn arbeid verdiept,
en slechts nu en dan een enkel woord, dat
op hun werk betrekking had, wisselend.
Wordt vervolgd.
