ST. NICOLAAS GESCHENKEN
a.
ar
WESTERHOF’s
No. 1
E
iai
'1
Java 42‘/s
Preanger 55
KOFFIE.
Ruitenboer
ijer,
37 W.
ma,
sch,
bore-
jmer.
Brra Wat een Hondenweer
gelukkig heb ik nog een
«UWSTOIMiO.
al
Een goede inval.
MEUBELFABRIEK „NEDERLAND’’
h
I
REOLAMBKOLOM.
Prijzen p. half pond:
1,
Üfiicissl ürgasn tw SiniiMti SneaL
ek
39» JaargM*
Zatersiffi^ 35 November 19*1
IB
Q
gen
tie
>u
I
M
I
III.
ZF’JSUPZBZR, JMZTTISiT J"E]
R.
1
120.
fcx ...A I)
w
ha-
?olgoa® vocrw»«rden cveieongekonaos mei de H»it*8?Olaoh® «Uysmetsne
SnS*6»w.»«s aiïn Mas AboB«A> vsireherd taffen oaaelnkken vt>o- *vUV
kBribgwSeiafc Sahtetian» aï|n Mas &bo»aA> varBekerd tegen oagslokken roe
J. A. HUIZINGA
Bi
Telefoon 118.
Westersingel
Groningen
nit
PBÜILLBTOJÏ
k®.
(Nadruk verboden.)
HOOFDSTUK VI.
EEN STEM. DIE RIEP.
Kerstmis kwam en Kerstmis ging
erena
zeide hij
(Wordt vervolgd.)
Sngros bij R G, VAM S L O O T E N, Harlingen
en de bekende grossiers.
Abonnementper jssr f 2.50 fr. p.
pocti f 3.60 Boiteniaiid f 8.allej
bij vöOïmtbatBliag. Lösbo Nos. 5 et.
AdvertentiSn10 et. p. tegel. Inge»
aoadea Medsdeaimgeu dabbei tarief, bij
AhosnemeEt belangrijke kordeg
Kleia?i Adv. kaatw tngesondea wor-
den op de» dag der «aïigxft®, tot 10 war.
gevangenschap levende vrouwen zal gebeu
ren, nu hun meester vertrokken is.
Aan de officieele vrouwen van den sultan
werd eerst op het allerlaatste oogenblik me
degedeeld dat de sultan Turkije zou ver
laten.
telt
de
'rij-
LE
iet
.’S
>en
an
)O-
JIEUÏE SNEEKER COURANT
annex SHEERER COURANT en WYINBRITSERIlDEEi.
S-
gld. feil '«mie» van
één bsuö, oJ o<»g
door
ETHEL M. DELL.
„Het zou voor mij een enorm groot ver
schil maken,” antwoordde zij ernstig. „Niets
zou ik liever zien dan dit.”
Bij die woorden sloeg zij haar oogen op
en zag toen, dat de zijne op haar gericht
waren met een zóó nieuwe, een zóó liefde
volle uitdrukking ,dat haar hart openging
als een bloem, die in een plotselingen zon
neschijn ontluikt; het volgende oogenblik
lag zijn hand tusschen de hare, was alle
twijfel, alle aarzeling verdwenen.
j rustig, hpe onvoorwaardelijk zij hem ook
vertrouwde.
Misschien begreep hij het, want toen hij
eindelijk weer begon te spreken.’was er in
zijn stem een zoo geruststellende zachtheid,
dat oogenblikkelijk haar verlegenheid ver
dween.
„Anne,” zeide hij, „zou je heusch graag
zien dat ik beter werd? Zou zoo’n wonder
VeHiehynt
DINSDAGS es VRIJDAGS A VQNDS
Uitgaven
tadeaburgh,Boschma Co.
ftnii Telefoon 150.
kend had. Een wondervolie vrede was in
derdaad over haar neergedaald. Het was,
alsof zij na een lang dobberen eindelijk in
rustige wateren gekomen was, en een te
vredenheid, die zij vroeger nooit gekerrd
had, was de hare geworden. Haar gezond
heid was in de rustige, kalme atmospheer
gedacht ,dat het Nap was!”
Zij had een gevoel, alsof haar een pijn
lijke steek toegebracht .werd. „Neen, nooit!”
zeide zij hartstochtelijk. „Nooit! Viisschicn
had het eens zoo kunnen worden voor ik
hem kende! Maar daarna was het uit
voor altijd!”
„Zoo?” zeide hij en zweeg dan eenige
oogenblikken. „Anne, per slot van rekening
geloof ik toch, dat ik in wonderen geloof.
Doch hoe dat zij, er zijn in het leven dingen,
die te grootsch zijn om uitgelegd te kunnen
worden.
deren doen.”
„Gelooft u in wonderen?”
Hij keek haar vragend aan.
„Mr. Errol,” ging zij voort, „ik wil u her
inneren aan iets, dat u vergeten schijnt te
hebben. Dr. Capper heeft het mij verteld.
Het was toen u na de operatie weer tot be
wustzijn kwam. Toen hebt u gezegd: „Zeg
aan Anne, dat ik weer beter word.” Even
hield zij op en keek hem vast in zijn oogen.
„Waarom u die boodschap speciaal aan mij
hebt laten brengen, weet ik niet, maar van
dat oogenblik af heb ik er altijd aan ge
dacht.”
Eindelijk had zij hem ontroerd. Langzaam
zag zij een zwakke blos over zijn vermoeid
gelaat komen. Zijn moede oogen openden
zich, om haar blik op te vangen.
„Heb ik dat gezegd? Ik herinner het me
niet meer.”
Dan zweeg hij en keek haar aan met den
blik van iemand, die wakker geschrikt is.
Zij sloeg den hare neer en boog zich over
de viooltjes. Ofschoon zij kalm gesproken
had, had het haar toch groote inspanning
gekost. Het was niet makkelijk voor haar
geweest. Ook zijn zwijgen maakte haar on
afkomstig, sloeg hij het dikke matglas stuk,
dat voor de zware ijzeren tralies is aange
bracht. Verscheidene gevangenbewaarders,
die daar woonden en geen dienst hadden,
gingen naar de gevangenis. Intusschen smeet
de gevangene onder hevig geschreeuw stuk
ken steen, hout en glasscherven door de tra
lies heen naar buiten. De meeste projec
tielen kwamen in de gracht terecht, doch
ook vielen er verscheidene tusschen het pu
bliek.
Na nog een poosje gewacht te hebben,
zagen de menschen op straat plotseling het
licht opgaan in de cel van den woest gewor
den gevangene. Uit de cellen daarnaast,
waar het ook hoe langer hoe rumoeriger
was geworden, stegen nu luide kreten op.
Geroepen werd: „15 gevangenbewaarders
met revolvers tegen één man.”
Zien, wat er toen gebeurde, konden dè
menschen op straat niet, maar zeker is, dat
de gevangenbewaarders met vereenigde
krachten den man overmeesterd hebben.
Het publiek, dat te luisteren stond, scheen
nog al onder den indruk te zijn van het
vreeselijk gebeuren, dat zich daar zooeven
in die eenzame cel had afgespeeld. De cel
straf is wel een ontzettend iets
De moord te Rotterdam.
Voor het Haagsche gerechtshof is behan
deld de zaak tegen Cornelis Brouwer, 20
jaar, kantoorbediende te Rotterdam en Jo
hannes Brouwer, student in de Oostersche
letteren te Leiden, beschuldigd van moord
op den koopman Hartog Blaser aan den
Essenburger Singel te Rotterdam, waarvoor
de rechtbank aldaar beklaagden resp. 10 en
8 jaar gevangenisstraf had opgelegd. De
procureur-generaal eischte vernietiging van
het vonnis der rechtbank, echter alleen ten
aanzien van de straf en eischte veroordee-
ling van beklaagden tot respectievelijk 15 en
10 jaren gevangenisstraf.
Handhaving van den Zomertijd.
Namens het bureau van den Midden
standsbond, Nederlandschen Bond van Ver-
eenigingen van den Handeldrijvenden en van
den Industrieelen Middenstand, gevestigd te
’s-Gravetihage, is aan den minister van Bin-
nenlandsche Zaken verzocht, het daarheen
te leiden, dat de Zomertijd ook de komende
jaren wetteiijk in ons land wordt ingevoerd.
Het midden-Damterrein te Amsterdam.
Na vijf zittingen heeft de Amsterdamsche
gemeenteraad op voorstel van B .en W. met
23 tegen 8 stemmen in principe besloten het
midden-Damterrein te bebouwen. -
Werkeloosheid te Rotterdam.
De werkloosheid te Rotterdam neemt da
gelijks toe. Op ’t oogenblik zijn er daar
reeds ongeveer 15000 werkeloozen, waar
onder 2500 bouwvakarbeiders, 4000 metaal
arbeiders en 4000 ongeschoolde arbeiders.
B. en W. ,die een onderhoud hadden met
den Bestuurdersbond, hebben toegezegd
krachtig te zullen meewerken tot bevorde
ring der werkverruiming. Voorts zal met in
gang van 1 Dec. per week f 1 worden ver
strekt ter tegemoetkoming in de kosten voor
aanschaffing van brandstof, terwijl de kin
deren gebruik kunnen maken van de school-
voeding
Nederlandsche tulpenbeplanting te Parijs.
Onder leiding van de algemeene vereeni-
ging van bloembollencultures hebben de
drie groote organisaties in het bloembollen-
bedrijf aan de Fransche regeering een om
vangrijke tulpen-beplanting aangeboden
voor den tuin der Tuilerieën te Parijs.* DL
aanbod, waarvan het denkbeeld uitging van
onzen gezant, dr. Loudon is door de Fran
sche regeering met de meeste ingenomen
heid aanvaard.
Dezer dagen zijn twee leden der uitvoe
rende commissie naar Parijs vertrokken voor
de leiding van het planten van ruim twee
honderd duizend bollen van tulpen en hya-
cinthen.
zoo was, omdat God het niet wilde.”
„Maar je móet,” zeide zij, zijn hand druk
kend. „Je moet! God alleen weet, hoe ik je
noodig heb!”
„Zijn wil geschiede!” zeide Lucas Errol.
„Maar ik heb jou ook noodig, lieveling, ik
jou ook!”
Zijn vingers bewogen zich in haar hand.
Het was een eenvoudige trekking, maar zij
begreep zijn bedoeling. Zij knielde naast
o hem neer, bukte zich en gaf hem een zoen.
„Maar lieveling,” zeide hij, „ik heb altijd
Nauwelijks had de heer Jean de Mangeleire, 5
smid, wonende, 9, rue Monge, te Lille (Nord.!
Frankrijk), bemerkt dat de zwakte die hem 8
al eenige tijd gehinderd had. niet alleen bleef
aanhouden maar steeds verergerde, of hij
begon onmjddellijk de Pink Pillen te gebruiken.
Het was een goede inval dat de heer de
Mangeleire aan de Pink Pillen de voorkeur gaf
boven zoovele andere geneesmiddelen. Hij wist,
want hij had het in zijn krant gelezen, dat
de Pink Pillen wonderdadige resultaten geven
in alle gevallen zoowel van algemeene zwakte
als bij verarming van het bloed en verzwak
king van het ze
nuwstelsel.
En ziet, daar
schrijft ons nu ds
heer Mangeleire, na
zich ten einde toe
met de Pink Pillen
te hebben behan
deld, het volgende
,.A1 ongeveer 6
maanden lang on
dervond ik een
ernstige verzwak
king die een gevolg
van overmatige
vermoeienis was.
Ik had geen eetlust
meer, ik leed aan
Vonnissen.
In de zitting van 15 November heeft te
rechtgestaan:
A. K., 32 jaar, werkman te Sneek en J. Z.,
31 jaar, zijn huisvrouw, voor diefstal aldaar.
Geëischt de man 2 maanden gevangenis
straf; de vrouw f 50 boete of 50 dagen
hechtenis en heden elk tot 1 maand gevan
genisstraf veroordeeld, de vrouw voorwaar
delijk, met 2 jaar proeftijd. L. C.
Een woeste gevangene.
Reeds eenige avonden achtereen bemerk
ten de bewoners van de Keizersgracht te
Leeuwarden, dat een gevangene uit een der
cellen van zwaar gestraften op de bovenste
verdieping zeer luidruchtig te keer ging
Maandagavond omstreeks tien uur begon
het lawaai weer en werd het hoe langer
hoe heviger. De menschen die daar om ruim
half twaalf passeerden, en de bewoners, die
buiten stonden, hoorden den gevangene, die
bepaald in een hevigen aanval van razernij
verkeerde, zegt het „L. Nbld.”, al vloekend
en tierend alles in de cel kort en klein slaan.
Met een plank, vermoedelijk van zijn brits
78)
„Ik heb mijn best gedaan,” zeide hij weer.
„Maar het gaat mijn kracht te boven. Ik ben
als iemand, die op den rand van een af
grond hangt. Ik weet, dat mijn greep ieder
oogenblik zwakker wordt, maar ik kan het
niet helpen. Ik moet vallen.”
„U hebt uw best nog niet gedaan,” zeide
Anne fluisterend. „U moet tot het alleruiter
ste volhouden. Hulp is misschien nader,dan
u denkt.”
„Maar als ik geen hulp wil?” zeide hij.
„Als het genadiger zou zijn mij maar te
laten vallen?”
Weer zweeg zij even.
„U weet,” zeide hij, „even goed als ik, dat
het leven niet veel aanlokkelijks heeft. Ik
heb er voor gevochten, omdat ik het Nap.
vóór hij wegging, beloofd heb. Maar ik kan|
het niet volhouden. De strijd is te ongelijk.”
„Gelooft u, dat Nap zou willen, dat u den
strijd opgaf?”
Hij glimlachte flauwtjes. „Ik geloof, dat
ik, als hij hier was, nog wat zou kunnen
steunen op zijn levensenergie. Maar het slot
zou hetzelfde zijn. Zelfs hij kan geen won- voor jou veel verschil maken?”
IC gld. bij varlioa
van oob ringer
Lichting 1923.
Van de dienstplichtigen der lichting 1923
worden 14526 ingedeeld bij de infanterie,
550 bij de wielrijders, 550 bij de compag
nieën hospitaalsoldaten, van wie 183 zie
kenverplegers, 1834 onberedenen bij de ves
ting-, kust- en luchtdoel-artillerie, 1800 be-
redenen en 1106 onberedenen bij de veld
en rijdende artillerie, 140 bij de luchtvaart-
afdeeling, 1004 bij de cavalerie, 1040 bij het
regiment genietroepen, 70 bij de intendance-
troepen. Voorts 800 bij de zeemacht.
Uit medelijden dooden.
Het nieuwe wetboek van strafrecht, dat
in Rusland is ingevoerd, stelt niet strafbaar
■dengene, die, uit medelijden en op verzoek
van de persoon zelf, een ander doodt. Er
wordt reeds een dergelijk geval van dood
slag op verzoek en „uit medelijden” gemeld,
in welk geval van te voren een officieele
acte werd opgesteld, door twee getuigen
mede-onderteekend en waarin de persoon,
die gedood wenschte te worden, verklaarde
op eigen verzoek en aandringen te zijn
gedood.
Naar aanleiding van dit geval deelt de
Bjednota het een en ander mede, omtrent de
oorzaak van het niet-strafbaar zijn van een
dergelijke handelwijze. Toen het ontwerp-
strafwetboek, na door verschillende com
missies behandeld te zijn, in de desbetref
fende commissie uit het al-Russisch cen
traal uitvoerend comité kwam, telde het 136
artikelen, waarvan het laatste artikel dood
slag uit medelijden strafbaar stelde. Dit ar
tikel werd echter geschrapt na de volgende
uiterst korte discussie door het Russisch
blad letterlijk overgenomen uit het steno
grafisch verslag der /cortimissie-vergade-
ring:
Koerski (inleider): Artikel 136.
Larin: Ik stel voor een doodslag uit me
delijden niet strafbaar te stellen. Neem bij
voorbeeld mij. Ik ben lijdende aan spieruit-
droging en mij is gezegd, dal ik over eenige
jaren zal moeten sterven. Wanneer ik nu
kameraad Sewasjko vraag, mij vergif te
verstrekken, zou hij dan gestraft moeten
worden, omdat hij mij’ op mijn verzoek uit
mijn lijden verlost? Een ander geval. Wan
neer iemand onzer in een gevangenis der
witte gardisten zucht en hij verzoekt een zij
ner kameraden hem vergif te geven, moeten
wij dezen communist dan straffen als wij
hem later uit zijn gevangenis verlossen? Ik
stel daarom voor, artikel 136 te doen ver
vallen.
De voorzitter: Een voorstel is ingediend,
art. 136 te doen vervallen. Wie is voor? De
meerderheid. Dan is art. 136 vervallen.
Paniek in den harem.
De vlucht van den sultan heeft in den ha
rem een paniek veroorzaakt. De correspon
dent van de „Daily Mail” te Konstantinopel
vertelt er van: De sultan heeft op zijn vlucht
geen zijner drie vrouwen medegenomen, zij
zijn onder de hoede van zeven eunuchen
achtergelaten, die voor de deur aan het
einde van de ingang, die van het hoofdpa
leis naar den harem leidt, nog altijd op post
staan.
Buiten en behalve deze officieele vrouwen
houden er binnen de verboden muren van
Yildiz Kiosk ongeveer 200 vrouwen verblijf.
Deze vrouwen zijn bijvrouwen, bad-
vrouwen en andere huisbedienden. Niemand
weet wat met deze verlaten en feitelijk in
Hij was anders dan alle andere mannen. De
koninklijke kalmte van hem was zoo natuur
lijk, zoo volkomen vrij van aanstellerij. H
was oneindig grooter dan zijn medemen-tend - o- - -
schen, alleen reeds doordat 1iij zoo’n klein wilde hij niet. Heel langzaam, met heel veel j alleen waren, zinspeelden zij er zelden op.
grepen elkaar volkomen. Als bij onderlinge
de
meest vredige Kerstmis, die Anne ooit ge-
Heor MangeleikÉ.
duizelingen en sliep heel slecht. Toen ik zag
dat die toestand aanhield, nam ik zonder
aan iemand om raad te vragen, de Pink Pillen
ia en ik moet zeggen, dat die mij gezond heb
ben gemaakt.”
Niet alleen moeten, naar algemeen bekend
is, de gewone menschen maar ook de dokters
die er de proef mee namen, erkennen, dat de
Pink Pillen een ongemeen werkdadige her-
nieuwer der krachten zijn voor lijders aan
bloedarmoede, aan neurasthenie, en aan alge
meene verzwakking en voor hen die van een
zware ziekte herstellen.
De prijs der Pink Pillen bedraagt f 1.75 de
doos, f 9.de zes doozen. Zij worden ver
kocht in het HoofddepdtNassaukada 314 te
Amsterdam. Eisch dit adres en de Holland
se he gebruiksaanwijzing. De Pink Pillen zijn
ook te verkrijgen bij alle goede apothekers
en drogisten. O. a. bij Erven Joh. W. Meijer,
firma B Meindersma
K O R t E M E N U O.
De wielrenner Piet van Kempen, die
in Nov. 1918 bij ’t ingaan van den wa
penstilstand naar ’t buitenland gedeserteerd
was (hij was soldaat bij hel 4e reg. int),
omdat er toen weer kans was op de wieler
baan uit te komen, en hij die kans niet wilde
verzuimen, werd door den Krijgsraad des
wege veroordeeld tot 3 maanden militaire
detentie. Het Hoog Militair Gerechtshof
heeft thans evenwel aan’ dezen deserteur
gratie verleend, zoo meldt ’t Hbl.
Door de Rotterdamsche politie is ge
arresteerd de 31-jarige schilder J .G. S. Deze
man had uit pure vernielzucht niet minder
dan 40 groote spiegelruiten van verschil
lende winkels in de Hoogstraat totaal be
dorven, door er met een glas-snijder groote
krassen en strepen over het glas te trekken.
Verschillende firma’s hebben daardoor een
schadepost van honderden guldens.
- Dezer dagen werden twee visschers uit
Deal, die gevangen waren onder hun ge-
kapsijsde boot, door twee kameraden gered,
nadat zij op het punt van verdrinken hadden
gestaan. De twee visschers Charles Bailey
en Richard Brown, schrijft de „Daily Chro
nicle” waren op de haringvangst in hun
groote motorboot „Corona” en toen de boot
Zaterdagnacht de kust naderde, sloeg zij in
de branding om, waardoor de beide mannen
er onder gevangen raakten. Twee andere
visschers, Charles Osborne en Charles Wil
liams, die op het strand stonden te wachten
op den terugkeer der „Corona” snelden
moedig door de branding heen naar de boot
om hun kameraden uit hun netelige positie
te redden, maar zij konden geen beweging
in de omgeslagen boot brengen. Zij keerden
toen naar het strand terug om bijlen te ha
len, waarmede zij een gat wilden hakken in
de boot, teneinde aan de gevangenen lucht
te verschaffen. Maar voordat zij dit konden
doen richtte een groote golf de boot op en
de mannen, het tuig, de haringen en netten
werden weggeslagen. Uitgeput en bijna ge
stikt waren Bailey en Brown niet in staat
om zich te redden of om hulp te roepen. Zij
hadden zware hooge laarzen en leeren jas
sen aan en de zware brekers trokken hen
omlaag.
Osborne en Williams sprongen met ge
vaar voor hun eigen leven wederom te wa
ter en zochten naar hun makkers. Osborne
vond Bailey verstrikt in de haringnetten. Al
leen zijn hoofd was nog vrij.
Hij had juist Bailey bij het haar gegrepen,
toen een terugkeerende golf hem mee naar
zee sleepte. Ten slotte werd de drenkeling
gered. Brown w.erd later gered. Hij was er
in geslaagd om een touw aan den achter
steven der boot te grijpen, toen zij werd
opgericht en hierdoor voorkwam hij dat i
de zee in werd gesleurd. Beiden zijn thans
gelukkig aan de betere hand.
De 64-jarige J. den H. te Zwijndrecht
is dood gevonden op de trap in het stook
hok voor de centrale verwarming van de
Julianaschool aan de Burgemeester De Brui-
nelaan aldaar. De man bleek door gasdam
pen gestikt.
fclj ■sarlis* gld, bij ?«riies «a»
«v van eo® dnixn. vv «en wijsvinger.
gid. Ingeval van over - 1C A
Jijde» binnen 39 d. Ivv
VAN DE LEEUWARDER RECHTBANK.
Zitting van Woensdag 22 November.
De politie hem „achteruit zetten?” Neen,
dat kon S. de H., 36 jaar, zonder beroep te
Lemmer, niet verdragen. En hij moest ach
teruit, want er was brand te Sneek, op den
26en September. 1 ot driemaal toe herhaalde
de politie-agent Coenraadts zijn bevel en
pakte den onwillige ten laatste vrij stevig
aan. Deze schold daarop den agent uit.
De subs.-officier wil in aanmerking ne
men ,dat de H. overigens gunstig bekend
staat.
Eisch: f 2ü boete of 20 dagen hechtenis.
Het komt me wat veel voor, ik heb het
niet met opzet gedaan, zegt beklaagde.
En nog een ander straattooneeltje
Sneek. Afgespeeld twee dagen later, op den
28en September. S. v. d. Heide was op de
wandeling, niet ver van de Oosterpoorts-
brug. Daar flane.erden ook F. de J., 19 jaar,
voermansknecht en W. Z. 21 jaar, arbeider,
beiden te Sneek, elk met een meisje.
Plotseling werd hun aangename wande
ling verstoord, want v .d. Heide schoof par
does tusschen hen door.’ Ze namen het hem
erg kwalijk. Was dat nu een manier, als je
met je meisje loopt?
Ze daagden hem uit: „Kom maar mee!”
Het ging op een slaan. V. d. Heide kreeg er
gevoelig van langs. Een blauw oog en veel
pijn.
„Je hebt aanleiding gegeven,” verwijt
hem de president.
„Het was niet zoo kwaad bedoeld,” zoo
verontschuldigt hij zich.
Beklaagden laten het voorkomen, dat de
mishandeling niet zoo ernstig is geweest.
De subs.-officier is gestemd tot clementie,
te meer, nu het treffen geen ernstige gevol
gen heeft gehad.
Eisch: elk f 25 boete of 25 dagen hech
tenis.
gld, i>i'( favaaa- Iftft
'lange tavaliaiteE:.
Zijn gelaat lag naar haar toegekeerd. Fr verbeterd. Zij sliep zonder te droomen. Zij
was in zijn blik iets, dat zij verheven vond, had al haar angst en vrees uit haar leven
verbannen.
Lucas vervulde al haar gedachten. Hac
hij het toegestaan, dan zou zij zich uitslui-
aan hem
kracht was ongetwijfeld grooter, zijn hu
meur meer gelijkmatig geworden; doch dat
waren de eenige teekenen van beterschap.
De lange, slapelooze nachten met hun vree-
selijke pijnen kwamen misschien iets minder
talrijk voor, doch bleven aanhouden.
Hoewel hij haar iederen dag weer met
zijn dapperen glimlach begroette, wist Anne
altijd, wanneer hij zoo’n nacht doorgemaakt
had. Hij was steeds zoo dadelijk klaar om
haar het goede te vertellen, doch wanneer
het anders was, kwam er geen woord over
zijn lippen. In haar tegenwoordigheid zeide
hij nooit één woord van moedeloosheid.
Maar toch ging hij, al was het langzaam,
al scheen er dikwijls stilstand te zijn, voor
uit. En steeds had hij in zijn blikken het licht
van een hooggespannen verwachting. Zij
wist, dat hij niet wanhoopte, zelfs niet in
het meest verborgen hoekje van zijn ziel.
En met den dag namen haar liefde en be
wondering voor dien man toe, vervulden zij
haar leven, vernieuwden zij haar jeugd, ver
vormden zij heel haar bestaan. Met den dag
peilde zij de grootere diepten van een na
tuur, waarbij vergeleken zij zich zoo einde
loos klein voelde. Met den dag verbaasde
zij zich over de grootheid en den eenvoud
die de ziel van dezen man vormden.
j Behalve Mrs. Errol wist niemand, wat er
gewijd hebben, doch dat tusschen hen voorgevallen was. Zelfs als ze
zaaill, met HCCl VCCl j auccil waivu, V..
idee omtrent zichzelf had. moeite had hij zich uit zijn Moeras van En dat was niet noodig, want deze twee be-
„Nu moet ik mijn last weer opnemen en j Wanhoop geworsteld, en wat die worste- grepen elkaar volkomen. Als bij onderlinge
opnieuw beginnen,” zeide hij. „Ik beloof je. ling hem gekost had, zou niemand behalvf afspraak wachtten zij op de komst van Uap-
dat je me nu nooit meer moedeloos zult j hij ooit weten. En nu hij het gedaan had en per en het eindwonder.
zien. En als ik er niet bovenop kom, lie- tot op zekere hoogte erin geslaagd was,
veling, dan moet je maar denken, dat het leed hij nauwelijks minder dan vroeger. Zijn
