Fa. T. I. Tjerkstra
OPRUIMINGS-
Onze OPRUIMING
F-J. L. BAKKER
Karpetten en Gordijnen
WESTERHOF’s
ct.
42l/2
Ruitenboer
Ko. 1
Java
Preanger 55
TE STRAKE
38 lA
KOFFIE
HOTEL - CAFE - RESTAURANT
Ofeti dtr (tomniti Smit
Brandenburgh, Bosctaa Co
l
200
RfCUMEKOLOM.
ZIE ONZE
Vitrages
ADVERTENTIE
Prijzen p half pond
M
BUEEKER COÜRMMT WYMBRBTSERADEEL
e
NILUWSTUDMStN
DRAISIflAvANVALKEtiBURC'S--
LEVERTRAAN
Zaterdag Januari 19*3.
19» Jaarlaag
No. 39
n
p«r jaw f2.5U h p.
1
biedt KOOPJR8
Beleefd aanbevelend.
GROOTZAND.
1
RESTANTEN zeer GOEDKOOP
r
W
FEUILLETON
(N i d ruk verboden.)
HOOFDSTUK XVII.
DE TOOVENAAR.
Worcjt vervolgd.
UITZKND8N VAN DINERS,
DINEEREN PER ABONNEMENT
TELEF. 275.
h
n
t
e
IN DIT BLAD
150
wijderen. nauwe doorgang en verdween uit haar ge-
Zij veronderstelde, dat zij, Nap en zij, - zicht,
weer vrienden zouden worden. Zij was niet
bang, dat hij ooit weer de grenslijn zou
overschrijden. Zijn liefde voor zijn broer
liep als een reinigende stroom door zijn
aderen. Dat was het eenige verhevene in
hem. Juist de onbaatzuchtigheid van deze
liefde maakte die krachtiger dan zijn liefde
voor haar. Zij wist, dat nooit iets zijn trouw
F- LEEUWARDEN
'E sram COURANT
'oorws*»den overeeagekcman ®et d® H©ti«n<*oh©
t* silfi oasa Abocné lersejtwd tagse ongsinikan vat>3 iWV
K^nissebfW'darurraat 26
„De Keizerskroon”
elke afieeling
in
M0S
iit
r
I
I
n
cl
giet, ingaval ren over-
lijdat- binca® 80 rt
Toen er een minuut later nog volkomen
stilte heerschte, duwde Anne voorzichtig de
deur wat verder open en ging naar binnen.
Zij vond Nap onbeweeglijk met uitge
strekte armen over het voeteinde van het
bed liggen.
En naderbij komende, zag zij, dat Lucas
Errol met zijn gezicht naar den hemel ge
keerd lag te slapen. Al de pijnlijke trekken
waren van zijn gelaat verdwenen, en om
zijn lippen speelde die glimlach, welken
sommigen den Stempel des Doods, anderen
door
ETHEL M. DELL.
■1
ningen, Den Haag en ook eenige uit Duitsch-
land. Ook niet een getrouwde dame in Den
Haag stond hij in relatie. Von W. had het plan,
waarover hij met een vriend heeft gesproken,
tegenover deze dame chantage te plegen met
behulp van een brief, dien zij hem had gezon
den.
Het visum van zijn pas was reeds lang ver-
loopen. Ook heeft hij zijn pas vervalscht door
van „gehuwd” „ongehuwd” te maken, klaarblij
kelijk om met grooter succes jonge meisjes te
kunnen overhalen, geld aan hem af te staan. Hij
heeft op handige wijze ook zijn kamerverhuur-
ster, aan wie hij bovendien nog geld schuldig
bleef, weten op te lichten. En een firma in Den
Haag, die hern vertrouwde en geld meegaf om
in Duitschland schrijfmachines voor haar te koo-
pen, heeft dat geld nooit terug gezien en even
min schrijfmachines ontvangen. Von W. beweert
dat die machines aan de grens in beslag zijn
genomen.
Vermoedelijk vallen al deze daden nog juist
niet onder de Strafwet, zoodat hij uitgewezen
zal worden zonder vervolging.
Reuzen-vliegmachine.
Uit Londen wordt aan de „B. Z. am
Mittag” gemeld, dat op het oogenblik te Bread-
more voor de Engelsche regeering een vliegtuig
wordt gebouwd, plaats biedend aan 100 passa
giers. Het toestel vliegt in 24 uur van Londen
naar New-York met tusschenlanding op de
Azoren. De motor wordt volgens het beginsel
van de Dieselmotoren gebouwd, 1600 P. K. met
12 cylinders en wordt met ruwe olie in plaats
van benzine gedreven.
den weerschijn noemen van de Heerlijkheid
der Opstanding, dien de wegzwevende ziel
heeft achtergelaten.
ook. En, ik ben er zeker van, de lieve jon
gen zelf eveneens. Heb jij dien starenden
blik, alsof de ziel naar iets luisterde, niet
gezien, lieve kind? Het eenige, wat mij ver
wonderd heeft is, dat hij het nog zoo lang
heeft uitgehouden.”
Ja, Anne had het gezien. Zij wist het nu.
Ofschoon hij tegen haar geglimlacht had,
ofschoon hij haar hand in de zijne gehouden
had, wist zij, dat dien nacht, toen hij zoo
nabij de Poort des Doods geweest was en
Nap hem teruggebracht had, alle mensche-
lijke begeerte in Lucas Errol’s ziel gestorven
was. Zijn interesse in aardsche dingen was
verslapt dien nacht, en ofschoon hij nog
teruggekomen was, was hij nog slechts als
toeschouwer gebleven, niet meer als een, die
een werkzaam aandeel neemt aan het drama
van het menschelijk leven. Zijn rol was uit
gespeeld; zij besefte nu, dat hij het geweten
moest hebben en dat hij het niet anders ge-
wild had. Hij zou niet met dien koninklijken
glimlach op zijn lippen gestorven zijn, als
l hij niet had wenschen te sterven. Daarom
scheen verdriet haar iets onmogelijks toe.
Daarom hulde de vrede, waarin hij lag, zich
ook om haar moe hart en gaf ook haar rust.
1 Nap zag zij in die dagen zoo goed als in
het geheel niet. Hij was van het sterfbed van
j zijn broer opgestaan met een als uit steen
gehouwen gelaat, en was vlug naar buiten
geloopen, zij wist niet waarheen. Van af dat
oogenblik had zij hem nauwelijks gezien.
Hij bracht het grootste gedeelte van den tijd
buitenshuis door, ergens in de bosschen,
dacht zij, buiten het bereik van menschelijke
blikken, kwam zelfs ’s avonds niet thuis,
i Eens slechts zag zij hem heel in de vroegte
op het grasperk tegenover den vijver en
door een zijdeur naar binnen gaan. Maar
zijn gezicht zien kon zij niet.
het been, viel over den dissel heen, kwam op
I den grond terecht en kreeg twee wielen van
zijn eigen wagen over de borst. Gelukkig liep
het voor hem met enkele blessuren af.
De motorrijder trok zich van dat alles wei
nig aan. Hij was al haast weer uit het gezicht,
toen het paard los was geraakt en op hol ge
slagen, om ergens voor een sloot te blijven
staan. Aldus de getuigen.
De dorpelingen van Idzega behoefden elkaar
dien avond niet te vragen, waarover zij nu eens
praten zouden.
Eenige weken daarna kreeg E., de motorrij
der, een dagvaarding thuis. Hij moest voor over
treding van het motor- en rijwielreglement voor
den kantonrechter te Sneek verschijnen, die hem
bij vonnis van 15 November tot f20 boete of
10 dagen hechtenis veroordeelde.
Van dat vonnis is E. in hooger beroep geko
men. Hij beweert, vooraf van het schrikken van
lyet paard niets gemerkt te hebben. Had hij kun
nen vermoeden, dat het dier zou gaan springen,
dan had hij der. motor op tijd stil gezet, wat
dan immers zijn plicht was geweest. Hij ging
nu, na gepasseerd te zijn, op eenigen afstand
van zijn rijwiel, maar merkte aan een jongen,
die hij ontmoette, dat het wel eens op ruzie
uit kon loopen en daar had ie geen zin in. Dus
maar weer verder.
De officier van justitie acht het vonnis van
den kantonrechter juist gewezen. De omstan
digheden waren in dit geval van dien aard, dat
beklaagde zijn motor had moeten in rust zet
ten. De wet eischt dit ook.
Eisch: bevestiging.
De verdediger, mr. C. H. Beekhuis te Leeu
warden, acht de voorstelling, die beklaagde van
de zaak geeft, waarschijnlijker dan de verkla
ring van de getuigen. Ja, nog sterker, het ver
haal van beklaagde moet, naar pleiter uitge
rekend heeft, waar zijn, bij den geringen af
stand tusschen beide voertuigen. De getuigen
verklaringen kunnen niet waar wezen. Ergo, het
bewijs is niet geleverd en de beklaagde moet
vrijgesproken worden.
Volgen re- en dupliek.
aan, vroeg zij zich af, toen zij die peinzende
oogen zag, zwijgend en donker als zij toen
geweest waren, onpeilbaar als een berg-
moeras. Zij voelde geen angst om hem aan
te kijken. Slechts een groot, diep medelijden
vervulde haar ziel. Zij begreep hem zoo
goed zoo goed.
„Nap,” zeide zij, „wat kan ik je zeggen?
Wat kan ik doen?”
Hij stak haar zijn kalme, niet bevende
hand toe en nam de hare. „Wees niet te aan Lucas aan het wankelen zou kunnen
brengen, dat hij nooit door woord of teeken
dat zou verraden, waarvoor hij niet terug
gedeinsd was haar gemeen te behandelen.
En omdat zij vrouw was en hem begreep,
vergaf zij hem dat. Want zij wist, dat de
grootere trouw bij hem bewerkt had, wat
zij niet in staat geweest was te bewerken.
Zij wist, dat Nap Errol, de wilde, de onmee-
doogenlooze, de verraderlijke, in zijn zelf
opoffering zijn ziel gevonden had.
Zoo liepen zij zwijgend naast elkaar naar
huis.
Het was een stille avond. Toen zij van
het terras binnengingen, was het alsof zij
in een betooverd paleis kwamen, waarin
niets zich bewoog.
„Hij slaapt misschien,” zeide Nap. „Wil
ik eerst even gaan kijken?”
Zij knikte toestemmend. De betoovering
der stilte scheen oo1< haar aan te grijpen.
Zooals gewoonlijk, zat Tawny Hudson in
de buitenste kamer op zijn post. Hij keek
met wraakzuchtige oogen, toen zij binnen
kwamen, maar zeide niets. De deur naar de
kamer van zijn meester stond half open.
Nap bleef daar staan, om te luisteren. Dan
wendde hij zich tot Anne en zij verbeeldde
zich even een angstigen blik op zijn gezicht
te zien. Maar deze was oogenblikkelijk weer
weg, als hij er tenminste geweest was.
„Als ik binnen een minuut niet terug ben,
kom dan ook,” zeide hij.
En met die woorden gleed hij door de
Abonaement
peet 3,60 Bnitenland f 8.allee
bij vooruitbetaling. Loese N«s. 5 et.
Adveuftaintiên 10 ct. p. regel. Inge»
sondea Medsdeemagca dubbel tadef, bij
Abonnement belangrijke korting
Kleine Adv, kannes wge&onden wor
den ep den der uitgiR», tot 10 anï.
gld, bij lavoua-
lange invaliditeit.
Geen luide jammerklachten verbraken de
betoovering van stilte, die op Baronmead
hing. Zij, die schreiden, verborgen hun tra
nen achter gesloten deuren. Maar zij, voor
wie Lucas het dierbaarst geweest was,
stortten de minste tranen. Zijn moeder liep
rond met een haar nooit verlatende kalmte.
Zij en Anne waren die dagen steeds bij
elkaar, ofschoon er weinig woorden tus
schen haar gewisseld werden. Een stilte,
die als een wijding was, drukte op het zwij
gende huis. Zij konden niet huilen.
Eens, toen zij naast haar doode stond,
wendde zij zich tot Anne en zeide: „De
goede God weet, wat het beste voor ons
is. Wij mogen hem niet terugroepen. Hij
zou niet wenschen terug te komen.”
En later vertelde zij zacht, dat zij dadelijk
na de operatie geweten had, dat het einde
nabij was.
„Ik zag het in zijn oogen,” zeide zij. „Ik
ken dien blik zoo goed. Dr. Capper wist het
Vereehjjni
DINSDAGS en VRIJ DA'A VON L>8
U-tgeve/a
Dr. Vis is het met den officier niet eens. De
weg is aangelegd met een zeer beperkt doel,
n.l. om het verkeer tusschen den hoofdweg en
een viertal boerderijen mogelijk te maken. Het is
een doodloopende weg en hij is hier en daar
door hekken afgesloten. Op deze en andere
gronden verzoekt pleiter, den beklaagde vrij te
spreken. (Ook de ambtenaar van het openbaar
ministerie bij het Sneeker kantongerecht had
vrijspraak gevraagd.) L. C.
Vonnissen.
In de zitting van 10 Januari hebben terecht
gestaan:
K. E., 25 jaar, kermisreiziger te Sneek, voor
verduistering aldaar. Geëischt f25 boete of 25
dagen hechtenis en heden tot die straf veroor
deeld.
W. J., 19 jaar, machinedraaier te Sneek, we
gens het niet.verschijnen voor den keurings-
raad. Geëischt f 50 boete of 1 maand hechtenis
en heden tot f 20 of 20 dagen veroordeeld.
J. v. d. L., 32 jaar, veehouder te Sneek, voor
mishandeling aldaar. Geëischt f 25 boete of 25
dagen hechtenis en heden tot die straf veroor
deeld.
J. M., 35 jaar en J. V., 42 jaar, arbeiders te
Hindeloopen, wegens diefstal aldaar. Geëischt
elk 3 weken gevangenisstraf en heden elk tot
1 maand veroordeeld, voorwaardelijk, met 1
jaar proeftijd.
J. B., 44 jaar, timmerman te Hindeloopen, we
gens heling aldaar. Geëischt 3 weken gevange
nisstraf en heden tot f 25 boete of 25 dagen
hechtenis veroordeeld.
Friesche hardrijders naar Davos.
Terwijl alle maatregelen voor de reis naar
Zwitserland op Vrijdag a.s. getroffen waren,
kwam Dinsdagavond te Heerenveen onverwacht
uit Davos een telegram luidende:
„Wegens omstandigheden gaan korte baan-
wedstrijden op 27 en 28 dezer niet door.” L. C.
Een proces tegen de staat.
De Vereeniging van hoofden van scholen in
Nederland heeft een civiele procedure aanhan
gig gemaakt tegen den Nederlandschen Staat
wegens contractbreuk betreffende het heffen
van 8J/2 pet. pensioensbijdrage der onderwijzers,
wat in strijd wordt geacht met art. 40 van het
Bezoldigingsbesluit.
De Communistische Partij.
Blijkens het jaarverslag over 1923 van de
Communistische Partij in Nederland, opgeno
men in de „Tribune”, is het ledental van 1904
op 1 October 1921 teruggeloopen tot 1488 op
1 Januari j.l.
De Rijksinkomsten.
De opbrengst der Rijksmiddelen bedroeg over
de afgeloopen maand ruim f3 millioen minder
dan over December 1921; over het jaar 1922
ruim f 22 millioen meer dan over het daaraan
voorafgegane jaar.
Kwade practijken.
De recherche in Den Haag heeft ingerekend,
om over de grens te worden gezet, den Duit-
scher S. von W., techniker. zich noemend inge
nieur. Von W. heeft langen tijd in Den Haag en
elders kwade practijken uitgeoefend. Hij knoopte
betrekkingen aan met jonge meisjes, wie hij be-
■oodseinan.
Gaen wonder, dat Moeder bij tijden prikkel
baar wordt! Haar tobberig werk binnenahui',
waischen, strijken, verstellen, poetsen en de
eindeloose huishoudelijke zorgen zonden door
geen man verdragen worden.
Wees voorzichtig! Prikkelbaarheid, pijn in
de lendenen en zijden, hooldpijn, rugpijn,
nrinekwalen, zenuwachtigheid, en duiselinge.
zijn seinen van nierverswakking.
Om zich te hoeden voor ontwikkeling van
de lange nasleep van nog ernstiger nier-
stoornissen, is het tijd om s«n zichzelf te
denken, en de worstelende nieren met Foster’s
Rugpijn Nieren Pillen te helpen.
Dit speciale niergene.smiddel is gesn alles
genezend middel; het werkt alleen op de
nieren en blaas, en het baat tegen pijnlijke
verschijnselen van nier- en blaaskwalen ak
nierzand, rhenmatiek, steenvorming, water
zucht, ischi«s, spit, blaasontsteking en urine
znur-vergiftiging Passend voor jong »n oud,
diende geen huis zonder Foster's Pillen te
zijn.
Verkrijgbaar in apotheken en drogistzaken
f 1.7S per doos.
folgena t-
keHaeflB-Saak »«M*dzzi zl|n oase
goed voor mij,” zeide hij. „Maak je niet
bezorgd om mij. Als je dat doet, zal Lucas
het merken en misschien verkeerd uitleggen.
Hij is zoo vervloekt sluw.” Even speelde een
glimlach op zijn gezicht. „Ik zal u zeggen,
wat u doen moet, Lady Carfax, en wanneer
u het gedaan hebt, zult u zich gelukkiger
voelen. Ga nu met mij naar Lucas het
is een idee van hem en zeg hem, dat
u niets om mij geeft. Zeg hem dat, zooals
u het zelf het beste vindt. Vrouwen zijn in
zulke dingen zoo handig. Zeg hem, dat hij
de voornaamste plaats in uw hart inneemt
en altijd innemen zal. Zeg hem, dat u de
geheele waarheid weet en dat dit u niet
van besluit heeft doen veranderen. Zeg hem,
dat u liever toebehoort aan een man, die u
vertrouwen kunt. Hij zal je gelooven, Anne.
Dat doen we allemaal.”
Hij had het op dringenden toon gezegd.
Onder het spreken had hij haar meegetrok
ken naar het pad. Maar toen zij daar waren,
liet hij haar hand los. Hij liep naast haar
voort, vlak naast haar, maar noch door
een woord noch door een gebaar trachtte
hij haar verder over te halen. En Anne liep
als in een droom verder. Het was het eenige,
dat mogelijk was, nu hij haar eerlijk gezegd
had, dat hij het wilde, nu bij hen beiden
Lucas altijd de eerste moest zijn. Hij had
hen bij elkaar gebracht, hij had hun handen
ineengelegd, maar hij stond tusschen hen
en geen van beiden zou hem ooit willen ver-
93)
„En denk je, dat dèt alles is, wat ik hem
te geven heb?”
Hij maakte een afwijzend gebaar. „Daar
omtrent heb ik geen theorieeën. Ik geloof,
dat u hem zoudt bevredigen. Ik geloof, dat
jullie beiden ten slotte het geluk zoudt vin
den, dat wij allen najagen.”
„En jij?” vroeg zij fluisterend.
Hij richtte zich op en rukte zijn schouders
achteruit, maar nog keek hij haar niet aan.
„Ik, Lady Carfax I Ik hoor hier heelemaal
niet bij. Ik werd door een toeval in uw leven
gesmeten. Het staat aan u er mij weer uit te
gooien.”
Anne zweeg. Zij stond met haar gezicht
naar de ondergaande zon en scheen haar
krachten te verzamelen.
„Wat ben je van plan?” vroeg zij einde
lijk op denzelfden fluistertoon. „Waar wil
je naar toe?”
Langzaam keerde hij zich om. „Ik weet
het heusch niet. Ik heb er zelfs nog niet over
nagedacht!”
Zijn oogen keken nu diep in de hare,
maar er was geen hartstocht, geen enkele
emotie zelfs in te lezen. Zij deden haar met
een plotselingen ondragelijken steek van
pijn denken aan dien nacht, toen hij het vuur
van zijn hartstocht uitgedoofd had, om haar
kus te krijgen. Eens had hij haar gezegd, dat
die kus het heerlijkste was, dat hem ooit ten
deel was gevallen. Dacht hij daar nu ook
Iedereen kan er tot nog toe vrij gebruik van hij veel kon verdienen, enz. Verschillende meis-
maken. jes schonken hem haar vertrouwen, hetgeen
Eisch: bevestiging. blijkt uit brieven, afkomstig uit Friesland, Gro-
»-■. nntbgctwa i tt 11 ii r«ifutmay»» 11 n i—Ba—gM—
Tt gld bij verilea
£3 sen aas wiup^r
Postkantoor Sneek.
Lijst van onbestelbare brieven en briefkaarten,
van welke de afzenders onbekend zijn, terug
ontvangen in de le helft der maand Januari ’23.
Brieven (binnenland). A. Kunie, Leeuwarden;
De Lever’s Zeep Mij., Vlaardingen; Pietje Terp-
stra, Idaard.
Briefkaarten (binnenland). Beje Breemen,
Amsterdam; van Hoorn Gruis, Amersvoort.
Brieven (buitenland). M. Lurwaks, Hochheide
bei Hamburg.
Briefkaarten (buitenland). Geest, Berlin W.;
Erna von Fintel, Hamburg.
VAN DE LEEUWARDER RECHTBANK.
Zitting van Woensdag 17 Jan.
Presto prestissimo.
Als het hier gaat als in Amerika, dan zullen
auto en motor het paard wel langzamerhand
van den weg verdrijven, maar tot heden zijn we
nog zoo ver niet in ons land. En als natuur-
sieraad zien wij het paard ook maar al te
gaarne, zoowel op den weg als in het land.
Evenwel, het dier heeft een kwade concurrent
in de door benzine-gas voortgedreven vehikels.
S. de Vries, veehouder te Idzega, heeft dit ook
al weer op een zeer onaangename wijze onder
vonden.
In den avond van 18 September j.l., te kwart
na 7, kwam hij met een wagen, waarop drie
melkbussen, uit het land. Hij en P. Woudstra
zaten op den wagen; het paard was mak en
vertrouwd, zooals zij wisten. Maar het onheil
naderde hun in vliegende vaart, in den vorm
van een motorrijwiel, bestuurd door j. E., 29
jaar, chef-monteur van het gemeentelijk elec-
trisch bedrijf te Heeg. Deze stoof den weg
langs in de richting van Oudega, de boeren
equipage kwam van den anderen kant aansuk
kelen. Binnen weinige oogenblikken zou weer
blijken, hoe slecht nieuwerwetsch en ouwer-
wetsch elkaar verdragen. Nog 20 meter af
stand, het paard begon al te springen. „Kerel,
sta stil!” dacht de veehouder. Het zou ten min
ste natuurlijk geweest zijn, als ie het gedacht
had. Maar neen, de motor behield zijn volle
vaart; het paard maakte zeer onregelmatige
bewegingen. De Vries, die al dadelijk van den
wagen was gesprongen, kreeg den dissel tegen
In den namiddag van 25 November trof R. v
d. K., 23 jaar, veehouder te Woudsend, den 14-
jarigen J. Nicolai aan op den weg bij de koper
slagerij van De Koe aldaar. V. d. K. had een
zaag in de hand en sloeg den jongen, die zich
juist verwijderen wilde, daarmee tegen het
been.
„Waarom?” vraagt de president.
„Omdat hij me altijd uitstheldt.”
Het deed zeer, zegt de jongen. Het kwam
niet hard aan, beweert beklaagde.
Eisch: f 10 boete of 10 dagen hechtenis.
Bij vonnis van 15 November heeft de kanton
rechter te Sneek J. A„ 22 jaar, van boerenbedrijf
te Folsgare, tot 50 cent boete of 1 dag hech
tenis veroordeeld, omdat A. den 23en Septem
ber aldaar op een fiets zonder licht heeft ge
reden. De veroordeelde komt in hooger beroep
met een bijzondere bedoeling, volgens zijn ge
machtigde dr. Vis te Leeuwarden. Hij wil n.l.
bij een veroordeeling in hoogste instantie, waar
mee volgens hem zou zijn uitgemaakt, dat die
weg een openbare weg is, de gemeente Wijm-
britseradeel aanspreken, om den weg te onder
houden. Beklaagde zelf beschouwt hem als nieU loofde haar te zullen huwen, en wist haar dan
openbaar, wat zou meebrengen, dat hij niet in onder allerlei voorwendsels telkens geld afhandig
overtreding is geweest. j te maken. De eene maal gaf hij voor, dat zijn
De officier van justitie is van oordeel, dat de fiets gestolen was, 'n andere maal, dat hij plot-
weg voor het openbaar verkeer open staat.1 seling een groote uitgave moest doen, waarmee
|EH gld- retiiaa tsb ‘JÊ gld. bij ’sarlieo Cft gld. bij varlie»
’vV lón vost ©1 esje vffis daint;. v" aan «'fjaamgair
