F
Gebruikt ook
hetjaar
voor
1924
Ijsclub FRISO“ Sneek.
NIEUWE SNEEKER COURANT
ons blad voor Uwe reclame
Agenda's
Scheurkalenders
DE VRIES,
No. 26 Woensda? 2 Jan. 1924
Reclame kolom.
Nieuwjaar 1924.
Van der Meulens
Boekhandel
ststjezeikz
f 50, f 30, en f 10 of
2 maal f 5,—
Annex
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
RECLAMEKOLOM
VOOR DIT DEEL VAN FRIESLAND DIT BLAD
Voorloopig bericht
E
SNEEKER COURANT en WYMBRIT5ERADEEL
Olficliil Oroun dir fiimunti hut
Vervcbgnt
van mannen zonder onderscheid,'
op Donderdsj 3 Jan. 1924.
Prijzen
ZATERDAG 5 JANUARI 1924
40e JAARGANG
Ne. 27
I
1.75
bekend
st
L
Wordt vervolgd.
•ïfo
I
gld. bij ievMiiti-
Ung« invaliditeit.
Het was drie uur ’s nachts. De straat was stil en
verlaten, maar een paar huizen verder stond een
auto „en panne”. De chauffeur peuterde aan den mo-
gestaakt en Woolf legde den langen weg naar huis
j te voet af. Achter hem aan stapten, druk pratend,
ABONNEs te:
Sneek
Ijlst
IJsbrechtum
Tirns
N ij land
Fob gare
Scharnegoutnm
Loë >ga
Goënga
Gauw
Sijbrandabursn
Terzool
Poppingawier
Rauwerd
Boznm
Denrsum
OHing W'er
O penhu zen
Uitwellingerga
Tweede Bijvoegsel
HieuweSneekBrCourant
Sn.
12.
DRAISMAvanVALKENBURG’S--
gld. bij vsrliM van
mb wijsvinger.
twee mannen met schoppen op hun schouder. Bij zijn
j woning vond hij een aangeschoten werkman, die
langs en tegen de huizen rolde en zachtjes en valsch
als een dronkeman zong.
„Have a drink?” sprak Woolf hem aan. Maar de
dronkeman reageerde niet. Hij brabbelde onverstaan
bare woorden en tolde verder.
„Allan’s vermomde spionnen!”
Thuis dronk hij een whisky, die zoo sterk was, dat
hij zich haast brandde. Hij was niet dronken, maar
langzamerhand toch in een half bewusteloozen toe
stand geraakt. Hij nam een bad, sliep in het bad in
en ontwaakte eerst, toen zijn bediende bezorgd
klopte. Hij stak zich van top tot teen in schoone
kleeren en verliet het huis, ’t Was nu klaarlichte dag
geworden. Tegenover zijn huis stond een auto, Woolf
ging er heen en vroeg of de wagen vrij was.
„Ik ben besteld!” zei de chauffeur en Woolf glim
lachte verachtelijk. Allan omringde hem, Allan had
hem omsingeld. Uit de deur van een naburig huis
kwam een heer met een kleine, zwarte aktentasch
onder zijn arm en volgde hem aan den anderen kant
van de straat. Toen sprong Woolf plotseling op een
tram en meende daardoor Allan’s detectives ontko
men te zijn.
Hij dronk een kop koffie in ecyi Saloon en dwaalde
den heelen morgen door de straten.
Jutrijp
Hommerta
Heeg
Gaastmeer
Wondsend
Ypecolsga
Langweer
St. Nicolaazga
Tjerkgaast
Lemmnr
Sloten
Balk
Koudum
Molkwerum
Stavoren
Hindeloopen
Workum
Oudega
en vele andere
plaatsen
JAA gld. ingeval nn over- |EA gld. bij verlies van
LVV lijden binnen SO d. Ivv één band, voet of oog
zoo ernstig aangekomen is. H. schijnt wel aan
leiding gegeven te hebben.
.De substituut-officier eischt 1 maand gevan
genisstraf tegen beklaagde, waarop de politie
rechter hem veroordeelt tot een voorwaarde
lijke gevangenisstraf van 2 maanden niet een
proeftijd van 3 jaar, onder voorwaarde, dat be
klaagde binnen 3 maanden aan H. f 55 vergoedt.
Beklaagde is hiermee niet tevreden en zal in
hooger beroep gaan.
Ook met H. heeft de politie-rechter nog een
appeltje te schillen, want, nadat hij met een
scheepshaak naar J. K. gestooten had, bracht
hij deze nog een slag toe met een anderen stok.
De substituut-officier is van meening, dat, of
schoon beklaagde zijn tegenstander niet zoo
ernstig verwond heeft als deze hem, S. H. toch
eenzelfde straf verdient, daar deze aanleiding
DINSDAG» 7BIJDAG8A VQNDB
Brandenburgh Co.,
4»wrat Telsfcws Na., 150
Dat was het adres van Renée, zijn tegenwoordige
vriendin. Hij had niemand met wien hij kon spreken,
geen vriend, geen bekende, en daarom reed hij naar
haar.
Woolf vreesde zich aan den chauffeur verraden
te hebben en vermande zich. Voor Renée’s huis stapte
hij uit en zei kalm en eenigszins bevelend als altijd:
„Je moet wachten!”
Maar de chauffeur dacht: „En toch kan je han
gen!”
Renée toonde zich absoluut niet verheugd over
zijn terugkeer. Zij pruilde, deed diep ongelukkig,
deed als had zij zich doodelijk verveeld. Zij was zoo
met haar eigen trotsch en verwend persoontje bezig,
dat zijn ongelukkig uiterlijk haar niet eens opviel.
Over dit summum van vrouwelijk egoïsme moest
Woolf luid lachen. En dit lachen, dat met zeer veel
wanhoop vermengd was, herinnerde hem aan den
toon, waarop hij met Renée placht om te gaan. Hij
sprak Fransch met haar, en die taal scheen een an
der mensch van hem te maken. Voor seconden
heel enkele seconden maar vergat hij soms heele-
maal, dat hij een verloren man was. Hij maakte gek
heid met Renée, noemde haar zijn verwend kindje,
zijn boos poppetje, en zei, dat zij de eenige was, die
hem werkelijk oprecht genegen was. Hij kon het bij
haar echter ook niet uithouden en reed naar de Club.
teerlags-Baak t« •oMwdam ii|n on»*
64.)
Hij dronk het heele glas in een teug leeg, haalde
diep adem en keek Allan aan. Alles leek hem ineens
minder erg te zijn. Als het hem eens gelukte Allan’s
hart te treffen? En hij zei, kalm en bedaard, met
diepe stem: „Hoor eens, Allan, dat kan u geen ernst
zijn. Wij werken nu ai zeven, acht jaar samen, ik
.heb millioenen voor het Syndicaat verdiend
„Dat was uw werk.”
„Zeker! Hoor eens, Allan, ik geef toe, dat het niet
in den haak was. Het was mij niet om geld te doen.
Ik wil u alles uitleggen, gij zult inijn motieven ver
nemen Maar het kan u toch geen ernst zijn, Al
lan! De zaak is nog wel in orde te krijgen! En ik
ben de eenige, die ze weer in orde kan maken
Als gij mij laat vallen, valt ook het Syndicaat
Allan wist, dat S. Woolf de waarheid sprak. Die
zeven millioen kon de duivel voor zijn part krijgen,
maar het „schandaal”, dat was een ramp! Ondanks
dat bleef hij onverbiddellijk.
„Dat is mijn zaak!” antwoordde hij.
Woolf schudde zijn harigen buffelkop. Hij kon niet
begrijpen, dat Allan hem werkelijk wilde opgeven,
werkelijk wilde laten vallen. Het was onmogelijk.
En nog eens waagde hij het Allan onderzoekend in
de oogen te zien. Maar die oogen riepen hem in hun
stille taal toe, dat van dezen man geen toegevend
heid en genade te verwachten was. Niets! Absoluut
niets. Plotseling besefte hij, dat Allan als Amerikaan
geboren en dat hij er maar een geworden was, en
Optician - MEPPEL
Intorc. Telefoon 215.
is a.e. Dinsdag 7 Januari in ’t Hotel
SCHRAM te Snkïk te spreken on te ont
bieden voor de levering van BRILLEN
van 9 tot 3 uur
schudde zijn vuisten tegen Allan.
„Ik heb u alles gezegd.” Allan wendde zich naar
de deur.
S. Woolf’s gezicht was met koud zweet bedekt,
zijn baard plakte.
„Ik zal het geld teruggeven, Allan brulde hij,
zijn armen wild door de lucht zwaaiend.
„Tommy rot!” riep Allan en ging.
Toen sloeg Woolf zijn handen voor zijn gezicht en
viel met een doffen smak op zijn knieën, als een ge-
doode stier.
Een deur sloeg krakend dicht.
Allan was weg.
S. Woolf’s dikke rug trilde. Hij richtte zich half
versuft op. Zijn borst schokte door ingehouden snik
ken. Hij nam zijn hoed, streek dien met zijn hand
glad en ging langzaam naar de deur.
Bij de deur bleef hij nog eens staan. Allan was in
de kamer daarnaast en moest hem hooren, als hij
riep. Hij opende zijn mond, maar kon geen geluid
uitbrengen, ’t Kwam er ook niet op aan, ’t hielp toch
niets!
Tandenknarsend van toorn, schaamte en wanhoop,
ging hij weg. Tranen van woecle kwamen in zijn
oogen. O, hoe intens haatte hij Allan nu! Hij haatte
hem zoo, dat hij bloed op zijn tong proefde
Ook Allan’s uur zou eens komen
Als een gebroken man ging hij met de lift omlaag.
Hij stapte in zijn auto „Riverside-drive!”
De chauffeur, die het gezicht van zijn heer slechts
even gezien had, dacht bij zich zelf: „Nu, S. Woolf
1L gld. bij varliaa
«v m Mn vinger
De poort is achter 1923 gesloten, sommi
gen hebben haar met een harden klap dicht
geslagen, teleurgesteld over wat dat jaar
hun bracht, anderen hebben haar maar
noode kunnen sluiten, moeilijk afscheid ne
mend van zoo’n goed jaar.
Senator Henri de Jouvenel,
Abonnementper jaar f 2.50 fr. p
pest f 3.60. Bnitenlud f 8.—, alle*
bg vooraitbetaliag. Lmh Noe. 5 et.
AdTertentlën10 et. p. regel. In ge«
aonden Mededeeliagen dubbel tarief,
Abonnement belangrijke kortin
Kleine Adv. kannen lagenonden vo g
den op den dag der uitgifte, tot 10 uvr.
HET BF8TUUB.
gld. MJ varila» CA
(V van Mn duim, vv
balustrade eenigszins geminderd is; daar
door hadden de conducteur en de meeste
passagiers nog den tijd om van het achter-
balcon uit den wagen te springen, voordat
deze van den hoogen steenen wal afgleed
en voorover in de gracht plonsde.
Er ontstond een geweldige paniek, die er
nog grooter op werd toen uit den tramwa
gen, waarvan het voorste gedeelte onder
den waterspiegel verdwenen was en het
achterste gedeelte schuin tegen den walle-
kant opstond, noodkreten weerklonken.
Over de juiste toedracht van wat er verder
gebeurde loopen de lezingen uiteen, het
schijnt dat de bestuurder, Drulleman, nog
gelegenheid heeft gehad, de binnendeur vun
het voorbalcon te openen en zoo binnen in
den wagen te komen. Andere passagiers.
Franschman, slaat de deur met ’n fikschen
klap dicht, „1923, een verloren jaar voor de
menschheid”, zegt hij, de politicus, wiens
politieke verlangens in dat jaar niet zijn be
vredigd.
Er zullen wel meer van dezulken in alle
landen ter wereld zijn en daaronder de tal-
loozen, die na den oorlog verwacht hadden
de opbloei van een nieuwe gezindheid der
menschen en volkeren jegens elkaar, zij die
droomden dat toen eenmaal de vrede er was
een nieuw tijdperk van grooten geestelijken
luister over ons was opgegaan.
De oude wereld en de oude mensch wa
ren op de slagvelden van Rusland en Frank
rijk gebleven en met de getorpedeerde sche
pen in de Oceanen verzonken, een nieuwe
menschheid stond klaar een schooner leven
in een nieuwe wereld te beginnen.
Wij weten nu maar al te goed dat dit al
les een droom is geweest. We weten nu dat
we zelfs hebben te worstelen om het behoud
van cultuurwaarden welke reeds jaren als
vast bezit der menschheid hebben gegolden.
We weten nu wel heel goed, dat de ochtend
van een schooner samenleving niet plotse
ling over ons zal aanbreken. Dat slechts ge
stagen arbeid was een der gevolgen van
den oorlog juist niet gebrek aan eerbied
voor dergelijken arbeid? ons ook op gees
telijk gebied verder zal brengen. En als een
ontnuchterd politicus met een slag de poort
achter 1923 dichtslaat en uitroept: „Een ver
loren jaar!”, dan zeggen wij, verloren inder
daad voor hem, die op den oudejaarsavond
droomt van het aanbreken van een luilek
kerland op Nieuwjaarsmorgen. Niet verlo
ren voor hem, wien ook de gebeurtenissen
van 1923 weer hebben geleerd dat in deze
wereld slechts in harden arbeid en zwaren
strijd een te waardeeren bezit wordt ver
overd. Niet verloren voor hem, die geleerd
heeft dat Maximiliaan Harden zegt het
zoo kernachtig slechts de tot werken ge
balde wil wonderen tot werkelijkheid maakt
en die met dien wil 1924 ingaat.
tb
I
i
SNEEKEB COiaUlT
NIEUWE SHEEKER COURANT
?oluesa i-
W#rïj
C'