Het Geheim van de Lola
I
NIEUWSTIJDINGEN.
icieel Orgaan der taeole Sneek.
- annex SNEEKER COURANT en WYBNBRITSERADEEL
Avonturen van PilUi en PUK.
■o 89
I
I'
G. v. d. PIJPEIAMP, KUIDZANO 2, SlttH
Eerste Blad
ZATERBM 6 AUGUSTUS; 1987
43e JAABGABG
UitgaveKIEZEBRINK Co.
I.
I
gingen een zelfde behandeling en in een
Puk,
door
WILLIAM LE QUEUX.
34)
„Ik geloof het wel.
onverhoeds onder het vuurwapen door op
i
T. Fokkens te Sijbrandaburen en H. Span
nenburg te .Rien, allen leerlingen van de
Modevakschool van Mej. Krijtenburg-Jaar-
sma, Kerkgracht 5, Sneek.
Een nieuwe reclame.
Wij verwijzen naar eene advertentie in
dit nummer, waarin A. Verwer, Oosterdijk
alhier, zijn clientèle een gratis tochtje met
de boot naar het Paviljoen aanbiedt, uitge
zonderd op Hardzeildag. Men zie de voor
waarden in die annonce en men zal erken
nen, dat men hier met een nieuw reclame-
middel te doen heeft, even origineel als voor
den klant voordeelig.
onderstelling, dat zij niet wel bij het hoofd
was, maar zij blijkt even helder van geest
als u of ik, en alleen opzettelijk verminkt
„U zult toch niet ondoordacht handelen,”
vroeg zij smeekend. „Bedenk dat niet alleen
Meteen bevonden wij ons tegenover een
schildwacht, die met den rug naar den uit
gang stond. Zijn donkere oogen schitterden
vlak achter den trekker van zijn karabijn,
gereed aan zijn bedreiging gevolg te geven.
De moed ontzonk mij een oogenblik. Ik
had roekeloos gehandeld en was in handen
gevallen van Zijne Excellentie baron Xavier
Oberg, den gewetenloozen Gouverneur-Ge
neraal ik was gevallen in den valstrik,
dien men mij zoo handig gelegd had
Ik was gevangene in deze verschrikkelijke
vesting, waar niemand, de wachten uitge
zonderd, levend uitkwam; in de Bastille van
den Beul van Finland.
HOOFDSTUK- XXIII.
Ik zag dat ik verloren was; en als een
Verschijnt
DINSDAGS en VRIJDAGSAVONDS
gouden medaille van verdienste der veree-
niging aan ieder hunner. Voorts heeft de
vereeniging den kamerdienaar van den heer
Van Lear Black ’n zilveren sigarettenkoker
met inschrift aangeboden.
Zakkenrollerij.
Een Zweed, die een vacantie-uitstapje in
Duitschland deed, is de dupe geworden van
een nieuwe truc. Op straat kwam een man
op hem toe, die beschonken leek en de toe
rist met betuigingen van weergalooze blijd
schap over het weerzien om den hals viel.
Nadat de Zweed den man van zich had af
geschud en hem zijn vergissing onder het
oog had gebracht, keerde hij naar zijn hotel
terug, waar hij ontdekte zijn portefeuille
met 350 kronen en zijn kostbaar gouden
horloge kwijt te zijn.
weg te versperren en mij zoodoende te ver
hinderen, aan mijn voornemen gevolg te
geven.”
„Wat u zelf aangaat, doe zooals gij wilt:
wendt u tot den baron; tot de Czaar; doch
doe geen poging een gevangene van hier te
bevrijden, dat is onbegonnen, roekeloos
werk. De man, die u-uit Abo hier heen
bracht, zal zulk een verantwoordelijkheid
niet op zich durven nemen, ik smeek u, laat
haar achter.”
„Kom,” zei ik tot Elma, geen acht 'slaand
op de non. „Laten wij trachten van hier te
komen.”
Zij hoorde mij helaas niet, doch zij be-
SNEEK - Telefoon No. 150
len van alles wat op dit gebied is vooraf-
nen doen. Bovendien eischt het overleg en
124) Wat een akelige lange regel is dat,
mopperde Pim. Daar kom je nog moeilijker
doorheen dan door de verdediging der Flap-
ooren. Meester Rammelaar had best een
korteren zin kunnen uitzoeken. Je zou alle
lust verliezen om nog eens te spijbelen.
100.600 bezoekers in het Zeiss-planetarium
te Jena.
Op 30 Juli jl. heeft de 100.000ste bezoek-
ster het Planetarium van de firma Zeiss in
den Prinsessetuin te Jena betreden.
Deze 100.000e bezoekster was het school
meisje Bringfried Rosenstiel, dat met haar
schoolkameraden uit Rockstedt op bezoek
te Jena kwam om het Planetarium te be
zichtigen.
Ter herinnering aan dit feit heeft de firma
Zeiss aan de jonge Bringfried een Zeiss-
kijker aangeboden.
bijn lager, doch te laat, want reeds had ik
hem om het middel gegrepen. Ik besefte
maar al te goed, dat ons behoud afhing van
snel handelen.
Maar als nu de boot eens niet meer ach
ter de gesloten deur lag te wachten? Als
mijn Fin eens niet gereed was ons op te
nemen? Dan was ik reddeloos verloren en
het ongelukkige meisje met mij. Elma had
zich vol angst tegen den muur gedrongen.
Zoodra zij evenwel bemerkte, dat ik slaags
geraakt was, sprong zij snel toe en greep
het vuurwapen met beide handen vast om
het den wachter te ontrukken. Zijn vingers
waren den trekker kwijt. Hij deed alle
moeite, het wapen af te vuren, en alarm te
maken. Ik zag dit en gebruik makende van
een truc, dien ik in mijn jeugd te Upping
ham geleerd had, lichtte ik hem een beentje,
waarop hij wankelde en bijna viel.
Op hetzelfde oogenblik ontrukte Elma
hem het geweer.
heel geen inkoopen te doen.
Waar de R.-K. Winkeliers het offer weten
te brengen, om aan het verlangen van de
Frankrijk en de Olympische Spelen.
De deelname van Frankrijk aan de Olym
pische spelen te Amsterdam schijnt wel ver
zekerd, nu het Fransche Olympisch comité
over f 240.000 beschikt, een bedrag, waaruit
wel blijkt dat de publieke belangstelling
ook in Frankrijk voor deze spelen niet
groot is.
Zonder overdrijving kunnen we zeggen
dat het Fransch Olympisch Comité deze
dagen het lot in handen heeft gehad van de
Spelen van Amsterdam. Als Frankrijk be
sloten had om van deelname af te zien dan
zouden België, Polen, Tsjecho Slowakije,
Roemenië, Bulgarije, Griekenland, Finland
tien tegen één mede zijn afgevallen. En in
Amsterdam zou men kosten hebben'ge
maakt voor een internationale competitie,
zeker, maar niet voor iets wat op een schim
van een Olympisch feest zou lijken. De over
tuiging dat men niet ten achter kan blijven
waar de anderen ook komen heeft hier
alleen de situatie gered. Waarmede We de
organisatoren in Amsterdam kunnen geluk
wenschen maar hetgeen ons zeker geen be-
i wijs of ook maar de minste geruststelling is
„.o1
ging^voor Luchtvaart verzoekt Je melden, hiermede zijn gered, aldus schrijft men uit
Geysendorffer, Scholte, Weber en Van Lear i
dering tot de schranderste soort. De school
is door ouders opgericht met het doel hun
kinderen de voordeelen te verschaffen van
die van groote gezinnen. Zij gelooven, dat
het voor de ontwikkeling van ’t kind nood
zakelijk is, dat het samenwoont, speelt en
zelfs vecht met andere kinderen. Men wil
de instelling nu aanzienlijk uitbreiden en
1 roept de ouders op, die voldoende weten-
1 schappelijk gezind zijn en die, wenschend,
i dat hun kinderen eventueel naar de univer-
siteit zullen gaan, meenen, dat de weg daar
toe beter kan worden bereid, met meer ge-
luk voor de kinderen, door de geschetste
methoden dan door de leergangen in de
gewone voorbereidende scholen.
Dezer dagen is te Londen een film ver
toond van de „Malting School”. De meeste
beelden waren van onverhoedsche opnamen
en de kinderen verschenen er opvallend ge
lukkig en levensblij op. Er waren er echter
ook beeldjes bij, waarbij de kinderen zich
van dé. aanwezigheid van hef opname-toe-
stel bewust waren geweest; maar dit had
niet den minsten invloed gehad op de na
tuurlijkheid en ongedwongenheid van hun
activiteit, aldus de Londensche correspon
dent van het N. v. h. N.
Vliegtuig ongelukken in Amerika.
Even buiten Chicago zijn weer twee vlie
gers doodgevallen. Het toestel viel van 200
voet hoogte.
Op het Selfridgeveld in Michigan sloeg
luit. Schulze te pletter. Zijn vliegtuig was
in brand gevlogen. Hij sprong er uit -A- van
een hoogte van 1000 voet maar het val
scherm ging niet open.
den, als gij u aan mij durft toevertrouwen.”
„Ik smeek u, bevrijd mij en ik zal u het
geheim toevertrouwen. Maar,” schreef zij,
„ik ben bang, dat u mij niet zult kunnen
bevrijden. Ik ben tot levenslange gevange
nisstraf veroordeeld.”
„Maar gij zijt Engelsch onderdaan, en als
men u niet behoorlijk heeft gevonnist, kan
ik de hulp van onzen gezant inroepen.”
„Neen, ik ben Russisch onderdaan. Ik
werd te Moskou geboren en op achtjarigen
leeftijd eerst naar Engeland gezonden.”
Dat veranderde de zaak. Als onderdaan
van den Czaar kon zij op bloote aanwijzing
van ’n hoog geplaatst persoon zonder eeni-
gen vorm van proces in hechtenis worden greep wat ik bedeelde en volgde mij.
genomen. Ik stond hier dus voor een bijna
onoverkomelijke moeilijkheid.
Maar mocht ik gedoogen, dat dit teere,
hulpbehoevende meisje gevangen bleef?
„Ik heb mijn besluit genomen,” zei ik
de be- een enkel kind zich kan vermaken, dat in dit
geval gelijkstaat met experimenteeren. Want
de plank heeft aan den onderkant haken,
waaraan gewichten kunnen worden opge
hangen. Het kind ontdekt geleidelijk, dat het
gewicht om de plank in evenwicht te hou
den ais het zelf op een uiteinde zit
zwaarder moet zijn naarmate het dichter bij
het steunpunt is. Aldus betreedt het, spelend
met de wipplank, den ingang tot het groote
gebied van wiskunde en werktuigkunde. De
overgang van wip naar weegschalen is een
voudig. En de school heeft ook de fijnste
weegschalen voor het kind, dat nieuwsgierig
is naar het gewicht van de lichtste stoffen.
De school begint ook al terstond aan de
nuttige toepassing van de kennis, die de
kinderen spelenderwijs hebben vergaard.
Initiatief wordt van den beginne af aange-
moedigd. De leertijd is van halftien tot half-
vier, met koffiedrinken er tusschen. De kin
deren mogen zelf het keukenpersoneel doen
weten wat zij willen eten. Voor dat doel
moeten zij eigenhandig een lijstje maken
voor de keuken en er is een schrijfmachine,
Kerkelijke Overheid te voldoen, spreken ge-
noemde besturen het vertrouwen uit, dat
zulks door hun geloofsgenooten ook op prijs
wordt gesteld, wat niet het geval is, wan-
neer ze dien dag de gesloten zaken voorbij-
gaan, en de geopende winkels ingaan om
hun inkoopen te doen.
Outbgepenstonneerden.
Het dagelijksch bestuur van het Comité
van actie der samenwerkende bonden van
oud-militairen van land-, zeemacht en ko
loniën schrijft in een adres aan den minister
van koloniën:
dat met groote instemming is kennis ge
nomen van een Aneta-bericht van 26 Juli
jl, waarin wordt medegedeeld, dat tijdens
de behandeling van de begroeting van fi
nanciën door den Volksraad van Ned.
Oost-Indië het amendement, door het
volksraadslid Chr. H. M. H. Kiës inge
diend, om de pensioenen van de officieren
en de Europeësche onder-officieren, die
voor 1920 gepensionneerd zijn, gelijk te
stellen met de pensioenen van hen, die na
dien tijd zijn gepensionneerd', werd aange
nomen;
dat de uitvoering van dit door den Volks
raad aangenomen amendement tot gevolg
zal hebben, dat de officieren en ondefoffi-
eieren, voor 1920 gepensionneerd, niet wor
den achtergesteld bij de voor 1920 gepen-
sionneerde korporaals en fusiliers;
dat alleen reeds hierom deze uitspraak
van den Volksraad door belanghebbenden
ten zeerste wordt toegejuicht;
dat belanghebbenden thans met zeer veel
belangstelling en hoop uitzien naar de
houding welke de minister tegnover voor
melde uitspraak van den Volksraad zal
aannemen.
Adr. verzoekt den minister, maatregelen
te willen nemen, opdat de officieren en
onderofficieren, gepensionneerd voor 1920,
in ’t genot worden gesteld van ’t pensioen,
zooals dit is vastgesteld voor hen, die na
1920 zijn of worden gepensionneerd.
123) Neen, ’t was toch anders, riep
maar nu weet ik het al. Schrijf maar op:
Ik.mag.de.school.niet.ver
ruilen en mijn.gelief.de
ou.ders. geen.on. rust.spa.
ren. Zóó was het precies.
De Incöë-vltegers.
De Koninklijke Nederlandsche Vereeni- dat de Olympische Spelen in het algemeen
-’“C 1x „11
dat de vereeniging de daad van de heeren Parijs aan het N. v. h. N.
Geysendorffer, Scholte, Weber en Van Lear j Immers na Amsterdam komt Amerika aan
Black heeft ^geëerd door aanbieding van de <je beurt, en gezien de gelden die de diverse
i_ i x_ j landen voor de spelen beschikbaar stellen,
kan wel gezegd dat deze lang niet toerei
kend zijn voor een tocht der deelnemers uit
Europa naar de Ver. Staten. Deze corres
pondent voorspelt dan ook:
Amsterdam kan en zal zeker slagen (of
het een financieel succes zal worden, in
welke hoop men de gelden bij elkaar heeft
gebracht, is te eenenmale een andere quaes-
tie) maar men mag het dan ook beschouwen
als een slotfeest, als een einde van de Olym
pische Spelen.
Sneeker Zweminrichting. f
De temperatuur van het water in de
Sneeker Zweminrichting was heden 21
Dinsdag slaagde te Groningen voor de
acte hoofdonderwijzer onze vroegere stad
genoot de heer S. S. Hofstra, thans onder
wijzer te Stadskanaal.
Na gehouden examen voor coupeuse
slaagden aan de Modevakschool te Den
Haag de dames E. Wiersma, G. Drijfhout,
K. Roorda, J. Ferwerda, E. v. Berkum, J.
Langius, allen te Sneek, H. Dijkstra te Ijlst,
Het was een roekelooze daad, want ge
steld, dat wij er in slaagden ongehinderd
het meer te bereiken, hoe zouden wij, onbe- laatste kans, zonder aarzelen, sprong ik
kend met het terrein, den weg vinden in de
onmetelijke wouden, zoo ver Van de be- 1 mijn tegenstander aan. Hij richtte zijn kara-
woonde wereld?
Toch achtte ik het mijn plicht haar met
mij mede te nemen, en had ik mij niet
van het eerste oogenblik, toen ik nog enkel
haar portret had gezien, tot haar aange
trokken gevoeld en was de band, die mij
van dat oogenblik aan haar bond, niet
iederen dag hechter geworden?
Zij drong zich angstig tegen mij aan toen
wij door de gang liepen, aan welker einde
zich de sterke, zware deur bevond.
Eenmaal in de boot, konden wij naar de
plaats roeien waar de paarden ons wachtten
en wij waren veilig!
De oude non had ons niet verraden. Zij
had geen alarm gemaakt.
Wij waren nog maar weinige schreden
van de ontsloten deur, waarachter de boot
ons wachtte, toen plotseling het flauwe licht
van onze lantaarn op iets viel, dat schitter
de. Op hetzelfde oogenblik riep een zware
stem:
„Half of ik schiet F’
Wordt vervolgd.
ling greep zij de hand van de non en bedekte
die met kussen, als om mij te beduiden, dat
zij haar ten volle vertrouwde.
Tóen schreef ik op het papier:
„Is baron Oberg uw oom?”
Zij schudde ontkennend het hoofd.
„Wie is Philip Hornby?”
„Mijn vriend.”
Vriend! En ik had hem voortdurend be
schouwd als een gelukzoeker en een vijand.
„Wat moest hij te Livorno doen?” vroeg
ik.
„Dat is een geheim. Zij waren overeen
gekomen u te dooden, doch ik dreigde hen
te zullen dwarsboomen,” schreef zij.
„Dus dank ik u mijn leven?!” schreef ik.
Ik verkeerde nog steeds in de ver- „Als wederdienst zal ik u van hier bevrij-
I
gegaan. Men tracht er nieuwsgierigheid uit reeks ontleedkundige lessen, die volgde,
te buiten voor de ontwikkeling van kennis leerden de kinderen aanschouwelijk natuur-
en denken. Het succes van het experiment lijke historie. Er is ook ’n wipplank, waarop
moet grootendeels afhangen van
kwaamheid waarmede de macht der nieuws
gierigheid wordt geleid. De school is er op
ingericht de nieuwsgierigheid, die in de kin
deren wordt gewekt, onmiddellijk en op de
beste wijze te bevredigen. Er zijn allerlei
dingen, waar een kind graag mee speelt
of mee werkt of mee knoeit, maar die men
het thuis gewoonlijk moet onthouden, om
dat ze gevaarlijk zijn of worden geacht, of
omdat het kind ze zou bederven. De nieuwe
methode doet eenigszins denken aan die
van Montessori, die de omgeving, waarin
het kind verkeert, den voornaamsten factor
maakte in het onderwijs. Haar doel is ech
ter een bepaald geregeld systeem te hand
haven, haar systeem, waarbij de opvoeding
toch plaats heeft langs lijnen van geleide
lijkheid. „Malting House School”, zooals de
school in Cambridge heet, neemt het begrip
„omgeving” veel ruimer dan Montessori.
De leerling heeft veel meer keuze voor zijn
aandacht en hij bepaalt veel meer zelf de
richting, die zijn ontwikkeling zal nemen.
De school heeft de laatste dagen de aan
dacht getrokken, omdat ze in ’n paar week- waarmede zij dit werkje desgewenscht kun-
bladen een ongewone advertentie heeft ge- nen doen. Bovendien eischt het overleg en
plaatst, waarin sollicitanten werden opge- I rekenkunst, omdat zij in hun voedsel-be-
roepen voor een leeraarschap. De leeraar geerten het voor koffiedrinken vastgestelde
moet een prima geleerde zijn, die echter bedrag niet mogen overschrijden. De school
niet zoo zeer tot taak zal hebben kinderen heeft slechts zeventien leerlingen van drie
te onderwijzen als hen in kennis te brengen tot negen jaar. Zij behooren zonder uitzon
met de wetenschap en met wetenschappe-
lijke werkwijzen. De leermiddelen bestaan
uit voortreffelijk geoutilleerde werkkamers,
een timmermans-winkel en een tuin. De tuin
heeft een zandhoop, die onder water kan
worden gezet; en er staat een klimtoestel
in, ingevoerd uit Amerika, waarin de kinde-
ren zich even vrij en vlug kunnen bewegen
als apen in hun tropische boomen. De tuin
lis ook vol dieren, die de kinderen verzorgen.
Een nieuwe school m Engeland. Een rfier dieren ’fierf en de kinderen w
Er is onlangs een school voor jonge kin- weten waarom. Zij sneden het open en be-
deren te Cambridge opgericht, waarin de 1 gonnen aldus aan hun eerste ontleedkun-
onderwijs-methoden hemelsbreed verschil- dige les. Andere gestorven dieren onder-
Ion xmtn nlloo nn rr !-» n rl xrn/Afnf irinrrnn nnn 'zolfrlo Iv n Li n n H o 1 i n r r on in non
Och, mijnheer, handel niet overijld, bid
ik u,” zei de vrouw ernstig, haar hand op
Ik geloof het wel,” luidde het antwoord. mijn schouder leggende. „Bedenk, dat u
„3 e Helsingfors' werd ik gearresteerd. Zeg zich in Finland bevindt, waar baron Oberg
aan Lyd-ia waar ik ben;” almachtig is.”
„Kent gij Mtfrieb Leithcourt?” vroeg ik op „Ik vrees de almacht van baron Oberg
dezelfde wijze, waarop zij antwoordde, dat niet,” riep ik uit. „Zoo noodig doe ik een
Mnripi beroep Op óen Czaar zelf. Elma wordt hier
opgesloten gehouden ómdat zij in bezit is
van een of ander geheim. Zij moet hier weg;
ik neem de verantwoordelijkheid op mij.”
„U moet niet beproeven haar te doen ont
vluchten. Het kasteel Kajana vertelt geen eensklaps, mij tot de oude non wendend, die
geheimen van hen, die binnen de muren om- intusschen de boeien van Elma’s handen
komen, of van hen die meedoogenloos in ’t had ontsloten.
water worden geworpen en daardoor ver
drinken.”
Opnieuw wendde ik mij tot Elma. Plotse- uw leven, doch ook het mijne gevaar loopt.”
„Haar vijanden hebben ook mijn leven be
dreigd,” antwoordde ik, haar strak in de
diepe, geheimzinnige, donkere oogen ziend.
„Haar hebben zij ongelukkig gemaakt; ik
zal nu optreden als haar beschermer.”
„Hoe?”
„Men wacht mijbuiten in de boot. Ik
ben van plan haar met mij mede te nemen.”
„Maar dat is onmogelijk, dat is onuitvoer
baar,” zei de non heesch van angst. „Als
de wacht u ontdekt, zult u worden neer
geschoten.”
„Dat waag ik er op,” zei ik kortaf. Zon
der mij verder om de oude zuster te bekom
meren, bood ik Elma piijn arm aan en be
duidde haar, mij te volgen.
De "ti-t-r ijlde naar dc de::" om ons den
Abonnement per jaar f 2.50 fr. p.
post f 3.60.
Advertenties 9 ct. p. regel Ing.
zonden mededeelingen hooger.
Abonnement belangrijke korting
Advertenllén worden tevens gratis ge-
oiaatst in de SNEEKER COURANT
(Red.)
De winkelsluiting op 15 Augustus e.k.
Men schrijft ons:
De Hoofdbesturen van den Nederl. R.-K.
Middenstandsbond, gevestigd te Utrecht en
den Nederl. R.-K. Bond van Handels-, Kan
toor- en Winkelbedienden ”St. Franciscus
van Assisie”, te Amsterdam, doen een geza
menlijk beroep op H.H. Winkeliers, om, voor
zoover ze Katholiek zijn, hun zaken over
eenkomstig de wenschen hunner Kerkelijke
Overheid, op Maandag 15 Augustus, den
Feestdag van O. L. V. Hemelvaart, welke
als Zondag te vieren is, te sluiten, en de niet
Katholieke Winkeliers om het Katholieke
personeel dien dag in de gelegenheid te
stellen hun plicht te kunnen nakomen om
dien dag als Zondag te vieren.
Genoemde besturen doen daartoe even
eens een dringend beroep op de Roomsche
mannen, maar vooral ook op de vrouwen,
om dien dag niet enkel „n iet e x t r a” te
besteden aan het doen van inkoopen, maar, I
zooals het Katholieken betaamt, in het ge-
opdat zij eeuwig zou zwijgen.”
„Hét arme kind is het slachtoffer gewor
den van een ontzettende misdaad,” riep ik
woedend uit. „Ik acht het mijn plicht de be
werkers van dit onheil'te ontdekken en te
straffen.”
luidde het antwoord. mijn schouder leggende. „Bedenk, dat u
aan Lydia waar ik ben.”
„Kent gij MuriebLeithcourt?” vroeg ik op
Muriel en zij schoolvriendinnen waren.
„Hebt gij. mij aan boord van de „Lola”
gezien?” schreef ikI
„Ja. Maar ik kon u niet waarschuwen,
hoewel ik had gehoord wat zij van plan
waren. Men nam mij na uw vertrek mede
aan wal en te Siena werd ik ziek. Drie
Jagen later bemerkte ik, dat ik doof en
stom was. Men had mij dit in dien tusschen-
tijd gemaakt.”
Met opzet verminkt
„Wie deed dat?”
„Ik denk ’n dokter. Men bracht mij onder
narcose.”
„Wie?”
„Mënsehen, die beweerden, dat zij vrien
den waren.”
h Ik' wendde mij tot de oude non en zei tot
„Ziet gij wat zij geschreven heeft? Zij is
verminkt door menschen, die ten koste van
alles wilden dat hun geheim bewaard bleef.
vreesden haar te dooden en haalden een
dokter over, haar doof en stom te maken.
En nu dwingen zij haar, langzaam weg te
kwijnen.”
„Ik sta verbaasd, mijnheer,” verklaarde
de non. „F
•-V
4
i
i R
IIIEU WE SNEEKEE COURAHT
VOOR STUDIEBOEKEN IS HET ZAAK
TE GAAN NAAR BOEK- EN VULPEN-
HANDEL
4
LT
