en
DE VALSCHE GRAVIN
door
EDGAR WALLACE.
d.A.MUIZIMGi
InI peppen
Reinigingsmiddel
Henkel’s Spoel- en
Ijm
FEUILLETON
PRUIMSTER
HIEMEIJER
is DE Pruimtabak!
I
Nieu wstijdi ngen.
van
10 cent per pakje
OIM Orgaan der Gemeente tak.
- annex SHEERER COURANT an WYMBRITSERADEEL
De groote hulp in de Huishouding!
Een nieuw Spoel- en Reinigingsmiddel voor vaatwerk, messen, lepels,
vorken, potten en pannen, kortom alle voorwerpen van metaal steen,
iejft, enz (hp verwijdert vet. saus- en etensresten in een
BLjj maakf'alles schitterend blank en glanzend, daarbij
absoluut retffloos Neemt U eens een proef. U zult verbaasd zijn
over de prachtige resultaten Prijs per pak 15 cent.
<1
jew y
2£ater<fi»K 9 December 199S
/io. 20 Tweede blad.
voor Huis- en Keuken-gerei - Overal verkrijgbaar
Vervaardigd in de Persil-Fabrieken.
Eenig Importeur E Osterrnann 6 Go s Handel Maatschappij N.V. - Amsterdam
46e Vaargas g
UitgaveKiEZEBRINK en Co.
i
Jhr. R. G. NAHUYS.
be-
lachte
A udt vervoUd.
secretaresse te brengen? Zij kon alweer niet
teeken
„Ontsteek de lichten op het portaal”, zei-
!d.
Sneek
,,Ik meende stemmen te hooren en liep
richt
den.
Jef-
„Lois Reddle is den dood zeer nabij!” zij
huiverde bij die herinnering.
In één week was zij twee malen op het
kantje af aan den dood ontsnapt. Dat wa
ren niet louter toevallen geweest; zij wist
het thans zeker. Doch wie zou wenschen
haar leed te doen? En wat had dat portret
van den jongen man in die lade daarmede
te maken?
Op één punt was zij vastbesloten, en van
dit voornemen had zij dien morgen onder ’t
aankleeden, vóór zij voor het ontbijt naar
beneden gingen, aan Lizzy mededeeling ge
daan. Zij moest dit huis vaarwel zeggen en
’t risico van eenigèn tijd zonder betrekking
te blijven op zich nemen.
Lady Moron betrad den salon kort voor
de lunch, zag de brieven in, en onderteeken-
de die, welke haar handteekening vereisch-
ten; daarna stelde Lois haar in kennis met
haar besluit. Tot haar verrassing toonde de
vrouw zich noch verontwaardigd, noch aan
dringend.
rem-
ge-
non-
>sen.
ider-
ordt
ons
ver
een
ge-
kon
tot
anks
age-
acht,
tred
twee
leren
gen-
hnot
ij de
;elijk
het
teem
eris-
men
HOOFDSTUK XV.
In een seconde had zij zich hersteld en
vloog uit bed. Weten was beter dan niet
weten. Alle angst was verdwenen; zij zou
van aangezicht tot aangezicht tegenover
Engros
TROMP
I.C.)
I.C.)
joge
reles
-C.),
gewaagd, door het onder de oogen van haar
Uit het Engelsch vertaald door
i
naar beneden” Setroffen te hebben, terwijl de waakzame
„In den salon? Natuurlijk, want die is
onder uw slaapkamer”.
Zonder zich te haasten daalde Lady Mo
ron de trap af en trad den salon binnen.
vast
arna
rden
volgrijtuigen naar het Stadsziekenhuis, waar
een schare belangstellenden in den regen
stond te wachten. Het stoffelijk overschot,
dat in het lijkenhuisje van het Stadszieken
huis stond opgebaard, werd in den lijkwa-
■“gen gedragen, waarna een krans van den
echtgenoot van ’t slachtoffer, Hendrik Nijp, 1
aan de kist werd gehecht. Op het lint ston-
den de woorden ,,Rust zacht, lieve vrouw, i
aan,
orde
it er
een
zag
om.
„Wat is er?”
Het was de gravin, die op dezelfde ver-
Het is velen bekend, dat Nijp en zijn
vrouw steeds ruzie hadden. Ongeveer zes
weken geleden werd de twist op reis voort
gezet. Mej. Nijp zat ’s middags met een
kaartje voor Sneek in den trein van 4.25
van Leeuwarden naar Stavoren. Op het laat
ste moment stapte Nijp, die eerst verschil
lende coupé’? had afgezocht, bij zijn vrouw
in. Ook hij had een kaartje voor Sneek. De
conducteur, die gehoord had, dat de man
dadelijk was begonnen te schelden en te
vloeken, stapte veiligheidshalve in dezelfde
coupé, waarna de trein wegreed. Nijp nam
tegenover zijn vrouw direct een dreigende
houding aan, en gaf haar een slag, dien zij
ontweek. Hij raakte haar echter nog even in
het gezicht. De conducteur, die zich met de
zaak ging bemoeien, trachtte Nijp tot kalmte
te brengen. De man antwoordde echter, dat
men zich niet in hun huiselijke omstandig
heden had te mengen. Tot zijn vrouw zei hij
daarop: „Tusschen Scharnegoutum en
Sneek maak ik je een lijk!”
Hij was echter spoedig daarop uitgeraasd
en legde zich op de bank te slapen. Toen de
trein in Sneek stopte, dacht Nijp niet anders
of men was in Scharnegoutum. De conduc
teur zei hem echter, dat hij moest uitstap
pen, waarop Nijp eerst verontwaardigd was.
Blijkbaar had hij gedacht, dat men hem in
Scharnegoutum zou waarschuwen. Hij be
koelde echter spoedig weer en het echtpaar
vertrok. Den volgenden dag keerden beiden
in de beste verstandhouding naar Leeuwar
den terug.
Naar wij vernemen is mr. dr. J. P. Hoog
land, advocaat en procureur te Leeuwarden,
als verdediger aan Hendrik Nijp toegewe
zen.
-
in de war zijn. Het openen van uw deur deed I °°PS ,?eze&d, ,Z|J
mij ontwaken. Waarop leek dat geluid? De vnnf
ramen zijn gesloten. Geen enkel meubelstuk
is van zijn plaats geschoven”.
„Ik hoorde iemand praten”, zeide Lois.
„Ga naar bed, mijn kind”.
Haar breede hand liefkoosde het meisje
feeder op den schouder, en gemelijk ging
Lois naar boven en naar haar kamer terug.
Toen zij des morgens aan het ontbijt ver
scheen, gevoelde Lois zich diep ellendig, en,
door haar vriendin gewaarschuwd, maakte
Lizzy aan tafel geen gewag van de nachte
lijke stemmen. Zij liet het meisje de voor
deur uit en keerde naar de eetkamer terug.
Onder het waakzame oog van Braime, was
een lakei bezig de ontbijttafel af te nemen.
Zoodra deze laatste vertrokken was, zeide
Braime:
„Mevrouw de gravin zegt dat u vannacht
iemand heeft hooren spreken, juffrouw
Reddle?”
„Ik meende het. Misschien heb ik ge
droomd, of verbeeldde ik mij in mijn slaap,
dat ik mevrouw hoorde”.
„Lady Moron is in den afgeloojren nacht
in het geheel niet in den salon geweest”,
klonk het verrassende antwoord.
Lois keek den man met open mond aan,
doch hij vervolgde:
„Mevrouw de gravin begaf zich naar de
bibliotheek, doch vandaar kunt gij haar in
uw kamer niet hooren”.
De bibliotheek! De microfoon moest daar
opgesteld zijn, en al den tijd gedurende wel
ken zij met Lady Moron op het portaal had
staan praten, moesten Michael Dorn en zijn
metgezel zich op de benedenverdieping be
vonden hebben. De bibliotheek lag op de
benedenverdieping aan de achterzijde van
het huis. Zij was erkentelijk hem niet aan-
De opvolger van mgr. H. v. d. Wetering.
Dinsdag is het Metropolitaan Kapittel
van het Aartsbisdom bijeengekomen, om de
voordracht op te maken ter benoeming van
een Aartsbisschop op den Utrechtschen
zetel. De voordracht zal vervolgens worden
overgelegd aan het Doorluchtig Episcopaat,
dat de volgende week bijeenkomt, waarna
de voordracht via de Pauselijke Internun-
tiatuur naar Rome'wordt doorgezonden.
Wij brengen nogmaals in herinnering zoo
zegt De Tijd, dat de Paus, hoewel hij zich
gewoonlijk aan deze voordracht zal houden,
daartoe niet verplicht is. De Aartsbisschop
kan op voordracht van het Metropolitaan
Kapittel worden benoemd uit de Utrechtsche
geestelijkheid. Het is echter óók mogelijk,
dat één der thans regeerende bisschoppen
tot aartsbisschop wordt uitgekozen.
De verboden propaganda-zegels.
De aanschrijving van den directeur-gene-
raal aan de directeuren, over brieven, enz.,
voorzien van een zegel, het opschrift dra
gend: „Geen man en geen cent voor het mi
litarisme. Weiger dienst”, dan wel „Geen
man en geen cent voor het militarisme.
Christ avant tout”, is door den directeur-
generaal met de volgende aanschrijving ge
rectificeerd:
„In circulaire P 225 is tengevolge van een
onjuist overnemen van den tekst op het sten
cil een ergerlijke onjuistheid ontstaan; in
den eersten regel van lid 2 moet namelijk in
plaats van „propaganda” worden gelezen
„propaganda-zegels”.
Hoewel door de in genoemd lid 2 opge
nomen verwijzing naar art. 14, 6, le lid
van het Postbesluit 1925 blijkt, dat stukken,
waarop de bewuste zegels zijn gehecht, niet
mogen worden verzonden, omdat die zegels
- zooals die bepaling vermeldt eenige
overeenkomst vertoonen met de van rijks
wege uitgegeven postzegels, heeft de voren
bedoelde typefout blijkens courantenberich
ten in sommige gevallen aanleiding gegeven
tot misverstand en, wat begrijpelijk is, een
indruk gevestigd, als zouden stukken, waar
op bedoelde zegels zijn gehecht, niet mogen
worden verzonden met het oog op de op die
zegels voorkomende propaganda.
Directeuren, die inlichtingen in laatstbe-
doelden zin mochten hebben verstrekt, ge
lieven de betrokken belanghebbenden nader
in te lichten omtrent de juiste reden van de
niet-verzending van bedoelde stukken.”
Een ontzettend familiedrama.
Het Wolff-bureau maakt melding van een
ontzettenden massamoord in *t dorp Pie-
rustfürz.
De familie van een jongen boer, Czeslau
Koneczny, verzette zich tegen het voorge
nomen huwelijk Czeslau met de zuster van
’n Duitschen onderwijzer, ondanks zijn her
haalde dreigen, dat hij zich, indien men dit
verzet niet opgaf, op een verschrikkelijke
wijze op zijn familie zou wreken.
In den nacht van Maandag op Dinsdag
drong de jongeman, gewapend met een
groote bijl, de slaapkamer van zijn 48-jarigv
moeder binnen en bracht haar een doode-
lijken slag toe op het hoofd. Daarna begaf
hij zich naar de kamer, waar zijn broers van
24, 22 en 18 jaar sliepen, en doodde ook
hen. Tenslotte vermoordde hij zijn beide
zusters, meisjes van 17 en 18 jaar.
Zijn 22-jarige broeder, die tijdig wakker
was geworden, trachtte door de vlucht zijn
leven te redden, doch de moordenaar haalde
hem in en sloeg hem neer. Doodelijk gewond
werd dit laatste slachtoffer naar het- zieken
huis overgebracht. Zijn toestand is hope
loos.
De moordenaar is gearresteerd.
De moord aan het Pieterseliewaltje
te Leeuwarden.
Het Leeuwarder Nieuwsblad schrijft:
Onder een stroomenden regen werd op
dezen triesten herfstmiddag jl. Woensdag
(sombere symboliek van den moord, die de
vorige week de gemoederen in beroering
bracht) op het eenzame kerkhof te Lekkum, I
onder klokgelui, het stoffelijk overschot van 1
mej A. Nijp-Fenngma, de jonge vrouw en
moeder, die door haar eigen man met eenige
revolverschoten doodelijk werd gewond, I
aan den schoot der aarde toevertrouwd. i
Nadat prof. dr. C. G. Wagenaar, Her-’
vormd predikant te Leeuwarden, ten huize
van den heer H. Breedenbach aan het Pie
terseliewaltje woorden van troost tot de fa-
inilie had gesproken, begaf men zich in twee
zichtbaar. Lois was niet zoover van den
slaap als in den beginne, en zij was juist
begonnen met in te dommelen, toen een
zwak geluid haar het hoofd deed oprichten.
„Klik, klik!”
Het leek alsof iemand de lichten in den
salon opdraaide. Vol spanning wachtte zij
op hetgeen daarna komen zou. In het be
gin ontstond er een onverstaanbaar geflui
ster, toen sprak een stem. De woorden kwa
men duidelijk tot haar.
„Lois Reddle is den dood zeer nabij!”
Zij herkende de stem en in haar verbeel
ding kon zij den spreker bijna zien.
Het was Michael Dorn.
Van uwen echtgenoot.”
Vervolgens trok de droeve stoet door de
stad, waar in tegenstelling met bij het zie-
kenhuis zoo goed als geen belangstelling 1
bestond. Ook op het rustige kerkhof waren
slechts weinigen aanwezig. Van de familie
leden merkten we de moeder van de ver
moorde vrouw op, benevens twee harer
zusters.
Langzaam daalde de eenvoudige, met een
wit lint verzegelde kist in de groeve, waarna
deze stille plechtigheid was afgeloopen.
vrouw zich op den achtergrond bewoog.
„Ik verbeeldde mij dat ik u uw kamer
hoorde verlaten, juffrouw”, ging Braime
ion u na ai en iiauucu umuvn voort; „om u de waarheid te zeggen was
„Ge moet u vergist hebben; hier is nie- °P ^et Punt naai beneden te komen, toen
mand”, zeide zij. „Ik vrees dat uw zenuwen Jnevrouw de gravin verscheen. Doch ter-
- 1 ,nr>nc ”J zal niet beneden komen
vóór één uur, juffrouw, er komen twee be
kenden van haar lunchen. Zij vroeg mij u
te verzoeken alle brieven te behandelen, die
niet gemerkt zijn „persoonlijk”.
Lois was midden in deze bezigheid, toen
Lord Moron den salon binnenkwam. Hij
was hoogst zenuwachtig en opgewonden.
„Morgen, juffrouw Reddle”, zeide hij,
haar scherp aanziende. „Lekker?”
„Dank u, niet bizonder lekker”,
Lois terug.
„Raar huis dit”, mompelde hij. „Allerlei
vreemdsoortige geluiden. Dat hebben die
oude huizen nu eenmaal, weet u. Niet in uw
slaap gestoord, hoop ik? Niemand hm!
niemand op straat hooren praten?”
„Neen, ik werd door niets gestoord”,
loog zij, en hij loosde een zucht van ver
ademing.
„Dat doet mij veel genoegen. Het kan u
zeker niet schelen indien ik even uit uw
kamer de dingen haal, die ik daar achterge
laten heb, wel? Maar, hoor eens, zegt u
daarvan niets aan mevrouw de gravin als
u zoo goed wilt zijn, omdat zij mij altijd
beknort wegens mijn slordigheid en woe
dend op mij zou worden!”
Lois beloofde het hem, en hij spoedde zich
uit de kamer. Toen zij zich voor de lunch
kleedde, onderzocht zij de stijlen van het
bed, en, naar zij verwacht had, waren de
luidspreker en de verbindingsdraden weg
genomen.
In andere omstandigheden zou zulks haar
vermakelijk voorgekomen zijn, doch zij
droeg het bewustzijn in zich dat een ver
schrikkelijk gevaar haar boven het hoofd
hing, en dat gevaar stond op de een of an
dere wijze in verband met de gravin en haar
vriend.
Wiens portret was gereed gelegd, opdat
zij het zien zou? En wat was hetgeen Lady
Moron gewaagd had? Zij herinnerde zich
het portret van den knappen officier, die,
volgens de gravin „een knaap was, dien zij
vroeger gekend had.” En wat had de vrouw
Dom staan en wilde de waarheid weten.
Zij sloeg een peignoir om, liep naar de deur,
draaide den sleutel onhoorbaar in het slot
om, en daalde in het donker de trap af.
Op het portaal gekomen, stond zij vlak
tegenover den salon, doch zij aarzelde niet,
en rukte de deur open. Het vertrek was in
duisternis gehuld, doch de hand uitstrek
kende, tastte zij naar den knop van het licht
en draaide er aan. De kamer was ledig; er
-„....o.... „.j was geen geluid hoorbaar behalve het mu-
in bed blijven liggen en schakelde ’t contact zikale tikken van een Fransche pendule op
weer in, hoewel zij zich schuldig voelde aan i den schoorsteen, noch eenig teeken van
een afkeurenswaardige handeling. Doch er i Michael Dorn of zijn onbekenden metgezel
geschiedden dingen, die voor haar van zulk te bespeuren. Als versuft zag zij rond. Toen
een levensbelang waren, dat zij ze onmoge- i hoorde zij achter zich een geritsel en keerde
lijk kon laten opwegen tegen de vraag of zij zich plotseling
netjes handelde. De microfoon bleef zwij-
gen. Misschien zou het tweetal na het souper o
naar den salon terugkeeren. En, in ieder j dieping sliep als het meisje/
geval, de vermoeienis en de eentonigheid „Ontsteek de lichten op het portaal”, zei-
van het wachten, zouden haar misschien den l de de vrouw bedaard, en na dit gedaan te
slaap brengen, die haar tot dusverre ont- f hebben zag Lois de oudere vrouw op het
vlucht was. portaal boven haar staan, in een wit her-
Het sloeg drie uur, half vier, vier uur en melijnen mantel gewikkeld, even kalm en
half vijf, en het flauwe schijnsel van den i onverstoorbaar als altijd,
dageraad werd door de witte gordijnen iv moondo
7
SNEEK Telefoon Na IM
in
e.
23.
glas, porcelej;
ommezien.
reu
Mul-
van
en
Imot
jf jij
Verschijnt
DINSDAGS en VRIjDAOSAV0NDS
s
mm SÏÏEEKER COURANT
L WE4TER5INGEL
ini
k .T J
'Ot I lirnrnl vrr>r>lx^.ix> U.-»
111CU1U ÓLiUl 4,1 „IA VICCO ucil LI W 6VHUVVV.il
Abonnement per jaar I 2.50 Ir p
post I 3.60.
AdvertentiCn 9 et. p. regel !ng.
zonden mededecltngen hOoger,
Abonnement belangrijke korting
Adverteatltn worden tevens gratis ge
ohatol in de SNEEKER COURANT
JOLiterj
1
