Io. 36 Eerste Blad
Uitgave KIEZEBRINK Co.
annex SNEEKER COURANT (78e Jaargang)
Officieel Orgaan
der Gemeente Sneek
Ie in mei den Groenen Ring
Woensdag 6 Februari 1935
51e Jaargang
Dit No. bestaat uit 2 bkden.
Officieel Gedeelte.
FE BILLET 3 N
NIEUWSTIJDINGEN.
Rcgelprljs 9 cent. Abonnementen belangrijke korting
Alle Advertentlën worden in beide bladen opgenomen
34.
V r ij d a g s te Hommerts, Jutrijp, Tirns, Goënga, Gauw, Sijbrandaburen, Offingawisr, Terzool, Abbega,
Oosthem, Deersum, Scharnegoutum, Roodhuis, Gaastmeer, Balk, Stavoren, Wyckel, Langweer, Bozum.
Het belangrijkste is wat hét kunst
werk geeft. Het onderwerp van het
kunstwerk is voor de meeste menschen
hoofdzaak; wanneer de voorstelling hun
niet bevalt, gaan z© naar iets anders kij
ken, omdat d'e voorstelling voor hun de
hoofdzaak is.
k
r
5
Bij de Donderdag j.l. te Leeu
warden gehouden Reciteerwedstrijd
werd de eerste prijs, verg. zilv. med-,
en publieksprijs gewonnen door onze
stadgenoot de heer F. de Vlas.
Tenslotte
vraaghoe
dan wèl zien?
Voor iemand die er in wil dringen,
er eenig begrip van wil krijgen, is er
maar één manier: vergelijkend zien.
Vergelijkend zien i§ door de vergelij
king van twee verschillende kunstwer
ken iedere persoonlijkheid op de juiste
plaats te stellen, en iedere persoonlijk
heid in zich zelf te waardeeren.
Uitvoerig verduidelijkt spr. dit door
tg vertellen hoe hij juist op die wijze de
moeilijke, baanbrekende schilder Vin
cent van Gogh heeft leeren begrijpen
en waardeeren.
Patricia was er bijna terstond aeker
vain dat een van de twee mannen met
de kap diegene wals met wien zij gé-
durende haar korte gevangenschap gje-
sproiketa had. D|e groene kappen, door
de twéé mannen gedragen., kwamen tot
iin de kleinste biztondlerheód met elkaar
door
GERARD FAIRLIE
Uit het Engelsch door
Jhr. R. H. G. NAHUYS
Sprekers raad is dan deze: koop nooit
kunstwerken a^ wandversiering, hetzij
om een principieel idee van woning
inrichting te handhaven of door t idee:
koop inaar wat als wandversiering,
maar koop alleen wat ge zelf werkelijk
mooi vindt.
dankbaar zijn!”
De mannen volenden een gpspiek.
Volkomen onbeweeglijk, door het sleu
telgat heien geen otog van de mannen
af, beproefde Patricia te verstaan wat
zij zeiden. -Maar hun stemmen klonken
zeer gedempt, en zij kon slechts nu en
dan een woloid opvangen, waaruit zij
geen geregeld zinsverband kon opma
ken.
Het viel het meisje opeens in dat
als zij in knielende houding zoo duide
lijk zien kon, zij méér dan waarschijn
lijk het gesprek beter zou kunnen ver
staan als zij in plaats van een oog, leen
dor gebruikte. Het denkbeeld waskaar
evenwel niet aangenaam. Het mishaag
de haar achter die deur te blijven, zoo
dicht in de nabijheid van mannen, wier
bewegingen zij niet langer zou kunnen
zien, en die, als zij ontdekten dat zij
dolor haar bespioïinéerd werden, zieker
korte metten met haar zouden maken.
Maar, waar het haar noodzakelijk toe
scheen. belslolot zij van zulk een schoone
gelegenheid het beste gébruik te ma
ken.
„Voloruit dan maar, ik zlal het doen,”
zei Patricia tot zichzteTve, meer bij wijze
van moed-inspreking dan wegens iets
andere. Het meisje had tot gewoonte
aangenomen aldus te spreken, zich aan
te moedigen, zich te berispen, of tot
of tom zichzelve te lachen, wat misschien
een uitvloeisel was van het eenzame
leven dat zij geleid had, maar haar
meermalen zeer nuttig voorkwam.
Bij deze gelegenheid deed het dit
zeker, bij het doen van hetgeen zij nu
deed, wat grolote wilskracht van haar
eischte. Zij bleef in dezelfde houding,
en bewolog het hoofd, tot zjj het koude
metaal van het plaatje van het sleutel
gat tegen haar otor voelde. Het in de ka
mer gevoerde gesprek, dat in ’t eerst
onbegrijpelijk vOor haar geweest was
werd nu verstaanbaar en duidelijk.
HINDERWET.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van
SNEEK maken bekend, dat door hen ver
gunning is verleend aan de N. V. American
Petroleum Company gevestigd te ’s Graven-
hage, en haar rechtverkrijgenden tot het op
richten van twee ondergrondse benzine-
bewaarplaatsen, elk inhoudende 6000 liter,
met bovengrondse aftapinrichtingen en wel
één voor het perceel le Woudstraat 42, sec
tie C, no. 2235, en één voor het perceel Prins
Hendrikkade no. 17, sectie B, no. 3945.
SNEEK, 6 Februari 1935.
oiverteien, en zij wajs overtuigd dat dit
ook het geval! was met de kap die zij
reeds eerder gezien had. Beliailve die
kap waren de mannen Overigens ook
hetzelfde gekleed in smoking.
Patricia, Wier opwindfing met het
ojogenblik toenam, liet nu haar pogen
naar de handen van die twee mannen
draaien. De eerste droeg in ’t geheel
geen ringen. De tweede, die aan hét
holofd van de tafel zat, droieg een zwa-
ren, groenen zegelring.
Het meisje kon er dé oogen bijna niét
van afwenden. ’Dit was de man, die
eerder met haat gesproken had, toen
zij zijn gevangene geweest w.as. Dat
Was de ring, die John Daly tot zulk
elen (eigenaardige wijzie van handelen
aangespoord had, toen hij zoo in ver
warring gehaakt wlajs na haar mededeie-
ling, Caryll over dien ring gesproken
te hebben.
Patricia spitste de Hippen tot een -ge
fluit dat nooit verder kwam.
„Paddy, meid!” sprak zij tot zichzelve,
„die groot© l'ummfel, Victor Cary 111, zal
je voor je wérk van hedenavond innig
Tentoonste Hing
A. J. C. en I. V. A. O.
Zaterdagmiddag en Zaterdagavond
hielden de A. J. C. en het Inst. voor
Arb. Ontwikkeling in het A. J. C.-ge-,
bouw een tentoonstelling van grafische
kunst, litho’s, houtsneden enz.
Zondagmorgen om 10 uur hield de
kunstschilder Jelle Troelstra hierbij een
lezing, toegelicht met lantaarnplaatjes
over schilderkunst en het genieten daar
van.
Het zaaltje was tjokvol met belang
stellenden toen de voorzitter, de heer
Terpstra, een kort openingswoord sprak
en daarna het woord aan den beter
Troelstra gaf.
Na enkele inleidende woorden stelt
deze de vraag: waarom is ’t nu noodig
om over schilderijen zien te spreken?
’t Komt er immers maar op aan schilde
rijen te zien en te laten zien? Spreker
dacht er vroeger ook zoo- over, maar is
veranderd omdat er maar weinig bege
nadigde menschen zijn die van nature
ingesteld en afgestemd zijn om kunst
in zich op te nemen zooals dat gebeu
ren moet n.l. zoo, dat ze er wat aan
hebben. Maar de meesten hebben niet
de juiste marnier om kunst te bekijken,
en daarom moeten we met elkaar na
gaan de manieren waarop we kunst
niet moeten zien.
Jan Veth, de bekende schilder, heeft
gezegd: ,,’t verkeerde is altijd dat we
v<m een kunstwerk iets voorop,gestelds
vragen’U
Wij hebben n.l. vaak het idee dat
het kunstwerk dan pas go,ed is als ’t
de natuur zoo getrouw mogelijk na
bootst. Dat heeft met kunst echter
niets te maken.
Dr, Berlage ^ei: „De kunst begint
eerst daar, waar <e nabootsing zonder
meer ophoudt, want voor de kunstenaar
moet de natuur aanleiding zijn om zelf
iets te scheppen”.
Maar vele menschen zeggen: wat-
hebDen vij aan die beeldende kunst?
j We kunnen ’t immers* toch niet koopeln,
omdat ’t veel te duur is.
Gelukkig schijnt men er hier, gezien
I de volle zaal, anders over te denken,
'maar ook wij I.V.A-O. en A.J.C.
hebben njet zoo gedacht, getuige het
instellen van een kunstabonnement, om
op !die wijze de noodige belangstelling
I te wekken, dje noodig is, en de kunst
liefhebbers op een gemakkelijke wijze
in ’t bezit van kunstwerken te brengen.
Spreker zet dit laatste uitvoerig uit
een en gaat dan tot het vertoonen van
een serie mooie lantaarnplaatjes over,
waarbij hij gelegenheid krijgt om het
gesprokene nog meermalen te verdui
delijken ©n toe te lichten,
ten hadden een geheel’ andere richting
genomen.
Het melding maken van die kamer
was daarvan de schuld. Het was haar
tijdelijk ontschoten dat zij verbaasd ge
weest was over die lichtstreep onder
de opengaande deur, in dat ©ogenblik
waarop haar aanwezigheid bijna ont
dekt was, en die haar geleid hald tot Hel
gevolgtrekking dat zij zich niet alleen
in de ./lat bevond. Bij haar binnentre-i
den was zij heilig overtuigd geweest
dat zij de ©enige was; want zulk een
doortrapte bende zou het stellen van
het alarmsignaal na hun binnentreden
g©en opgenblik langer uitstellen dan
stipt noodzakelijk was. En toch, als zij
niet de eersten geweest waren om hier,
te komen, vöór zij binnen getreden
was, hoe warén zij dan binnengekpmen?
Hoe hadden zij binnen kunnen gaan
zonder, hetzij haar aanwezigheid op te
merken, hetzij haar te laten bemerken
dat zij niet langer alleen was?
Patrjcia ontwaarde tot haar ontstelte
nis dat als zij zich door haar nieuwen,
gedachténgang liet meesleepen, zij groot
gevaar liep kostbare inlichtingen te zul
len missten. Zij kon zich beter later in
die gissingen verdiepen. Zij veroorloof
de zich evenwel over één punt nog ejven
na te dénken, maar slechts een ©ogen
blik. In welke betrekking sitond John
Daly tot dezd mannen? Zij was er vrij
zekér van overtuigd dat hij pp ’t oogen-
blik niet hier was, omdat zij hem het
laatst gezien had, dien avond, even voor
zijn vertrek uit het Ritz, gekleed in ©en
gewoon wandelpak. En van de drie
mannen in dié kalmer droeg slechts één
een wandelpak, en di,ens gezicht had
zij gezien, want hij was de man die
geen groene kap droeg. Beide anderen
waren in smokings. En tiié jnan in
het gewone wandelpak, had in trekken,
noch in gestalte, iets van Daly.
De NIEUWE SNEEKER COURANT is een abonnementsorgaan, verschijnt Dinsdags en Vrijdags. Abonnementsprijs in de stad f2.50, naar buiten fr. per post f3.60. De SNEEKER COURANT is een Advertentieblad
en wordt gratis bezorgd bij allen die te Sneek geen abonné zijn op de Nieuwe SneeKer Courant en bovendien huis-aan-huis ^verspreid:
Dinsdags te Woudsend, Heeg, Nijezijl, Folsgare, Nijland, Oppenhuizen, Uitwellingerga, Oudega (W.),
IJsbrechtum, Wolsum, Harich, Hemelum, Bakhuizen, Nijemirdum, Sondel, Sloten, Tjerkgaast, Spannen
burg, Poppingawier, Warns, Rauwerd
Controle op de oplaag toegestaan.
op een manier waar wij ouderen om
lachen, maar het spontane van Hi© kiip.-
deruiting is iets waar wij volwassenen
jaloersch op kunnen zijn.
VEEL SCHOON GOED
VOOR WEINIG GELD l
Nog een woord, dat ons schilders
ontzaggelijk in den weg staat, nl. het
woofd „wandversiering”.
Al te vaak wordt uitgegaan van het
ideeer moet wat aan de wand hangen.
’t Eenig gezonde idee daarvoor is
echter: dat vind ik mooi, dat moet ik
aan den wand hebben.
Een ander idee, voornamelijk bij
z.g.n. zeer principieele menschen is, dat
aan een mooi© wand niets, of in ieder
geval zepr weinig moet hangen.
Wat wij moeten doen is echter 700
verschrikkelijk eenvoudig, dat wij er
ons hoofd niet om behoeven te breken.
Als wij maar iets koopen wat we zélf
mooi vinden! Men moet staan voor
eigen smaak, dit is de eenige manier,
en daardoor pas krijgen we een harmo
nisch geheel.
behandelt spreker de
moeten we een schilderij
Thans gaat spreker tot de kunstenaar
zelf over.
Ook nu zijn er nog menschen, die
meenen dat een kunstenaar werkt in
een halve droomtoestand; dat hij een
inspiratie krijgt, en daafdoor z’n mooi
ste kunstwerken maken kan.
Dat js absoluut onjuist!
Edison, eén antwoord’gevende op de
vraag hoe uitvinden Eigenlijk in z’n
werk ging, antwoordde daarop„uitvin
den is voor 10 pet. inspiratie ©n voor
90 pet transpiratie”. Preci.es ’t zelfde
kunnen we ook zeggen van de schil
ders. Ook zü zijn eerlijke arbeiders op
hun eigen gpbied.
Maar ook van den toeschouwer moe
ten we wat meer eischen dan wat vage
gevoelens en kunststemming; ook van
de toeschouwers moet wat meer transpi
ratie gevergd worden.
We vinden ons zelf gewoonlijk heel
belangrijk, we zijn njet bescheiden ge
noeg, en er zijn maar weinig groote
momenten in het leven, waarin we ons
zelf voelen verdringen en één worden
met He natuur en de stemming die er
jn de natuur is. Maar dan pas kunnen
we ’t best© verstaan wat de kunstenaar
ons heeft willen zeggen, maar dan is
’t voor ons ook een reusachtige beloo-
ning. Het bezit en begrip van kun>I
kost dus inspanning!
Er is nog een vooropgesteld denk
beeld: de overschatting van de techniek
van het vak.
De technjek is voor de kunstenaars
echter alleen maar een middel om t|e
zeggen wat ze willen zeggen.
I'eekeningen van kinderen zijn ©en
goed voorbeeld van die uitingen.
2e gaan recht op het doel af, vaak
man tnet den zegelring, en zij spitste het
olor.
„Zij zijn laat.”
Een derde stem gaf hem antwoord,
een stem, die tot nog toe gezwegen
had, blijkbaar de stem van den dolor
haar reeds gezienen man, hoewel’ ondui
delijk, toen hij d|oor de hal geloopen
was en het alarmsignaal in werking ge
steld had.
„Het zal’ hen niet zo|p spoedig af
gaan. Zij moet hen eerst veilig in den
tunnel’ zien te krijgen, en dan moeten zé
ddor het gas bedwelmd en verder ge
bracht worden.”
„Jawel’, maar zij zijn nu reeds twee
uren bezig.”
„O, dan kunnen zij iedere minuut
hier zijn.”
De eerste stem, de stem van dén man,
die, naar Patricia geho(ord had, zoo be-
geerig geweest was om zich sch|oon
te wasschen, merkte nu op
„Dat was een drommels fraai denk
beeld van je, Sinclair.”
„Dat zou ik took zeggen.” In de verra
derlijke zoetsapipigheid van de stem lag
nu, naar het Patricia volorkwam, een
niet geringen dunk van zelfingenomen
heid. „Ik beken met Scheduul’ B zeer
in mijn schik te zijn.”
„En voloral met het gebruik van deze
flat als verzamelplaats, het allerlaatste
plekje in Parijs waar de politie |ons zou
komen zloeken.”
j,Omdat zij haar reeds do|orzocht heeft
en ér niets wijzer dolor geworden is,
bedoel je? Dat verheugt mij ook.”
„Hoe k|om je toch aan die grootsche
denkbeelden, chef?”
Het was de derde stem die deze laat
ste vraag op ©enigszins strfooplikkerigen
toion geujt had.
Maar Patricia luisterde reeds niet zo|o
aandachtig meer als eerst. Zij hoorde de
stemmen, nam die w’oiorden in zich op,
maar b.iina werktuigelijk. Haar gedach-
Toen het Oor van het meisje tegen 1
het begeerde plekje gelegd was, was een 1
van de mannen jTiist midden iln een
zin:
en het gevolg daarvan was, dat
ge gewaarschuwd moest wlorden. Het
spijt me, maar het is gebeurd. Ik ge-
lotof niet dat mij iets verweten kaki i
worden.”
Er heerischt© een ologenblik stilzwij
gen.
„Neen”, zei een-andere stem. „Ik ben
bïij te kunnen verklaren het met je
eens te zijn, omdat ik niet gaarne dloor
je zou aangezien wlorden als.... ge
voelloos.”
Weer ontstond een stilte, tot zijl ver
broken weid dloör de stém die het
laatst gesproken had.
„Hoeveel tijd na het gebeurde heb je
mij er van verwittigd?”
De vraa,g werd met gretigheid be-
ahtwolord, bijna alsof de spreker slechts
al’ te gaaiine de gelegenheid om zich
tegelnover den vrager van iedere blaam
te zuivereti aangreep.
„Oogenblikkelijk! Ik bedloe!, dadelijk
nadat ik het zelf wist, en waarschijn
lijk iets minder dan een uur nadat
het geschied was.”
„Het is buitengewolon te betreuren.”
De stein was vrij van bitterheid, maar
toch kllonk in den toon iets metaal
achtigs, dat hel: luisterende meisje volor-
k'wam zolo hand als staal te zijn. Patrj
cia had veel liever weer eens willen kij
ken, maar zij wjilde olok weer geen
enkel van 4de gesproken woorden mis
sen. In ieder geval, wat er te zien was, I
wist zij reeds; de groene kap bedekte
iederen trek van het aangezicht van
den man gelaatstrekken, die zij zolo.
dol gaarne in haar geheugen had wil
len prenten.
Her. holofd van de bende sprak op-
eens weer. Zij twijfelde: niet of deze
koude en harde stem behoorde aan den
NIEU
SNEEKER COURANT
^SLECHTS^
Uitsluitend verkrijgbaar In de oranje-bandbulsjes van
30 tabl. M ck. en oranjezakjes van 2 tabl. A 10
ASPIRIN oefen! een gun
stige invloed uit op de
circulatie van het bloed,
verwijdt de kleinste bloed-
vaten en bevordert zo de
bloedsomloop. Vandaar
zijn Aspirin-tabletten bij l e J
verkoudheid onontbeerlijk, xrx
