Officieel Orgaan der Gemeente Sneek DANCING „AMICITIA" Uitsave KIÏZÏBRINK Co. Ho. 17 Eerste Blad Zaterdag 28 November 1938 53e Jaargang annex SNEEKER COURANT (SOe Jaargang) Dit No. bestaat alt 3 bladen. Sint Nicolaas- Dinsdag I MUZIEK van The Hot Air Optimists WELKOM THUiS Honderden mooie practische Geschenken, waaronder een zeer aparte collectie IIJHI ORIGINELE mill WEENSCHE JUMPERS Een welkom cadeau voor elke dame. Magazijn „DE DUIF" Fa. VELDMAN FEUILLETON RECLAME KOLOM. NIEUWSTIJDINGEN. Alle Advertentlën wordeu in belde bladen opgenomen Regelprljs 9 cent. Abonnementen belangrijke korting Adv. Nadruk verboden. Wordt vervolgd. t D i n s <1 a g s te Woudsend, Heeg, Nijezijl, Folsgare, Nijland, Oppenhuizen, Uitwellingerga, Oudega (W.), IJsbreclitüm, Wolsum, Harich, Hemelum, Bakhuizen, Nijemirdum, Sondel, Sloten, Tjerkgaast, Spannen burg, Poppingawier, Warns, Rauwerd Controle op de oplaag toegestaan. vanaf ’s namidd. 3 uur De NIEUWE SNEEKER COURANT is een abonnementsorgaan, verschijnt Dinsdags en Vrijdags. Abonnementsprijs in de stad f2.50, naar buiten fr. per post f3.60. De SNEEKER COURANT is een Advertentieblad en wordt gratis bezorgd bij allen die te Sneek geen abonné zijn op de Nieuwe SneeKer Courant en bovendien huis-aan-huis verspreid: V r ij d a g s te Hommerts, Jutrijp, Tirns, Goënga, Gauw, Sijbrandaburen, Offingawisr, Terzoof, Abbega, Oosthem, Deersum, Scharnegoutum, Roodhuis. Gaastmeer, Balk, S'tavoren, Wyckel. Langweer, Bozum 10 jaren S. H. In feestelijke bijeenkomst herdacht de ver- eeniging S. H. (slechthoorenden) afdeeling Sneek, Woensdagavond haar 10-jarig be staan. Deze feestavond werd door de presidente mevrouw. Kuijt—Hertzberger met een pak kend herdenkingswoord geopend. Zij wees van De wonderlijke belevenissen van dr. Kaiserlien door WILL AMBERG net gegevene genoten, wat uit volgen zijn besluit om den brief niet te verzenden, nog zal hebben. het raam zijn hotelkamer in München. Van lou- N. Burgstraat 7 Tel. 2183 daardoor Prediker op nog diepere dan de aesthetische, de religeu.se gevoelens een beroep deed, als manende wijsheid tot ons allen gericht. In de waardeering der vertolking van Het Hooglied speelde waarschijnlijk wel veel meer de beteekenis der artistieke prestatie een rol; had in Prediker, wat die waardeering betreft de majesteitelijke gang van het woord, het prachtig gebaar spraken de handen bijv, eigenlijk niet mee de schoone mimiek ons getroffen, hoezeer viel in Het Hooglied de fraaie overgang van maagde lijke argeloosheid en schuchterheid naar mannelijke hartstocht op, in soms bijna „gespeelde” momenten. Tenslotte gingen we over tot de psalmen waarbij Charlotte Kohier ons in bewonde- dering bracht, evenzeer door de goede keus daaruit en rangschikking daarvan, als opnieuw door haar prachtige voor dracht met een gamma van intonaties al naar de velerlei menschelijke gevoelens welke uit deze psalmen spreken, tot zij met haar begenadigd talent opnieuw naar dieper gevoel dan artistieke appreciatie alleen in ons groef in dat indrukwekkende slot, de prachtige 90ste psalm: Een gebed van Mozes, den man Gods. Er werd daarna, noch na de andere voordrachten geapplaudisseerd, doch de bijna gewijde stilte, waarin men dit alles aanhoorde, moge Charlotte Kohier -ge tuigd hebben van de waardeering welke het publiek voor het door haar gegevene had. Men zegt dat het haar jaren studie gekost heeft deze stof zoodanig te leeren beheerschen, dat ze ze zoo tot ons kon brengen, als ze gedaan heeft, maar er is stellig iets meer dan een volkomen techni sche beheersching van die stof, er moet hier ook een inleven zijn, zonder welke het nauwelij'ks mogelijk was in het publiek die ontroering te wekken, welke er hier was, al is bij dit alles een regie van uiterst raf-, finement in kleedij, houding, belichting soms Rembrandtiek aandoende niet vergeten. Dit was een avond, welke we niet spoe dig zullen vergeten. NEDERL. MEISJES-CLUBS Driehoeksclubs Het was een in een opgewekte stemming verkeerende schare van ouderen en jonge ren, die gisteravond een groot deel van het Gebouw voor Chr. Belangen vulde, om te luisteren naar wat haar zou worden mede gedeeld over doel en werkwijze der Neder- landsche Meisjesclubs (Driehoeksclubs) en wat haar zou worden getoond van de wijze waarop deze doelstelling wordt nage streefd. Mej. van Kruijsen, de plaatselijke leid ster, heette allen op bijzonder hartelijke wijze welkom, waarbij zij speciaal begroette mevr. Bouman, de kringleidster uit Gro ningen en mevr. Wolfensberger, terwijl zij er haar vreugde over uitsprak de leidster van de padvindsters van het Leger des Heils en de heer Stoffer met zijn Zeever kenners te mogen begroeten. Na de opmarsch der meisjes en de Driehoeksvorming op het podium, sprak mevr. Bouman over het doel en de werk wijze der N.M.C. In ons land bestaat een belangrijke ver- eeniging, zeide spreekster, n.l. de federa tie van christelijke vereenigingen van en voor jonge vrouwen en meisjes. Deze is ontstaan uit de behoefte met elkander in contact te komen. In deze federatie kun nen de vereenigingen elkander tot steun zijn en kunnen ze uiting geven aan de be geerte elkander te willen helpen. Voorts zoekt de federatie naar nieuwe mogelijkhe den voor het werk der bij haar aangeslo ten organisaties. Zoo is in 1927 de vraag geboren: Hoe kunnen de jonge meisjes, meer dan tot dat tijdstip het geval was, worden getrokken? Wel waren er jonge- dochters- en meisjesvereenigingen, maar het was bekend, dat deze niet alle meis jes wisten te trekken. In dat jaar zijn de Driehoeksclubs ontstaan, waarvoor al da delijk veel belangstelling pntstond. Aan vankelijk waren er nog slechts weinig ver eenigingen, doch in 1933 is de landelijke organisatie ontstaan. Dat is te danken aan de federatie, welke op haar beurt weer is aangesloten bij de Wereldbond van Chris ten Jonge Vrouwen en Meisjes met do hoofdzetel in Genève. Naar alle landen loopen van daaruit verblndingsdraden en zoo is ook Nederland aan dat groote net verbonden, waardoor men advies kan vra gen over de inrichting van het werk. Het doel van het werk is de meisjes in aanraking te brengen met het evangelie, opdat zij Jezus Christus mogen leeren ken nen. Dat doel is uitgedrukt in het insigne: een driehoek, een cirkel omsluitende Dat insigne is ook het insigne van de wereld bond, zoodat over heel de wereld deze insignes gevonden worden. Op welke wijze bereiken wij ons doel? Er zijn vier eischen gesteld: lichame lijke, verstandelijke, maatschappelijke en geestelijke ontwikkeling. De drie eerste moeten steeds getoetst worden aan de laat ste, de geestelijke. Spr. deelt dan mede, hoe de behandeling van deze onderdeden in hun clubs plaats vindt. Uit dit alles blijkt, dat bij alles wat behandeld, geleerd en ontwikkeld wordt de meisjes de geestelijke beteekenis tot eer van God en ten dienste van den naaste duidelijk gemaakt wordt. Voordrachtavond Charlotte Kohier. Het is aan het initiatief van de Veree- niging van Vrijzinnige Hervormden en de Doopsgezinde gemeente te danken ge weest, dat we hier nog eens weer Charlotte Kohier als voordrachtkunstenares hebben mogen hooren. Wie eenige jaren geleden tot haar audi torium heeft mogen behooren, toen zij in de Harmonie „Het Bal” van Irene Nemi- rofsky zoo magistraal voordroeg, ging ook gisteravond vol gespannen verwachting naar Amicitia waar 'n groot publiek naar haar vertolking van deel en van het Oude Testament is komen luisteren en is stellig weer niet teleurgesteld heengegaan. In welk een sfeer van wijding en ontroering heeft Charlotte Kohier ons binnengeleid toen zij „Prediker” voordroeg dit bijbel boek moge dan pessimistisch van toon zijn en volgens sommige theologen reli gieus niet diep gaan mèt het slot von den wij dit begin toch wel tevens hoogte punt van de avond, waarschijnlijk wel om dat over de artistieke beteekenis van deze prachtige voordrachtkunst heen en ook III. Vijf weken later. Dr. Heinz Kaiserlien staat voor van ter vreugde over zijn terugkeer in de hem zoo vertrouwde stad, staat hij er wat non chalanter bij dan anders zijn gewoonte is; in dit oogenblik bespeurt hij zelfs poë tische neigingen, hij denkt in een pathe tiek, die hij tot dusver nog niet bij zich zelf heeft bespeurd. Sinds twee jaar heeft hij de electrische trams niet meer hooren klingelen; hij' is, wellicht met uitzondering van een paar kinderen, de eenige burger in deze stad, wien dit lawaaierige gebel als muziek in de ooren klinkt; de zenuwsloopende drukte van het verkeer daarbuiten bedwelmt hem. Hij is verrukt over de correctheid, waar mee dat alles geregeld is. Een wit bord met een roode cirkel, waarin slechts eenige zwarte stippefi zijn aangebracht, is vol doende om auto’s, fietsers en voetgangers voor ongelukken te vrijwaren. Elkeen weet, waar hij1 zich aan te houden heeft! Van middag om twaalf uur zal hij de Ludwig- straat eens oploopen en dan de Maximi- liaanstraat. Sinds dagen verheugt hij zich reeds op deze wandeling; er is geen stad die zulke straten heeft als München. En vanavond zal hij dan een bezoek brengen aan de Staatsopera of aan het Concertge bouw om weer eens echte muziek te kun nen hooren. Ook dat staat reeds dagen lang op zijn programma. Gewerkt wordt er vandaag nog niet. Ina Heldt mag ge rust meegaan; hij zal haar gezelschap we ten te Wi\ardeeren. Morgen zal hij haar dan Achmet gehoorzaamt den Koran. Zal hij dus het bevel van die hoogmoe dige lady toch moeten opvolgenZich door haar laten uitschelden en dan nog mooi gaan zittenGestraft moet zij wordenwrokt het in hem. Achmet’s bruine vingers draaien den briet nog steeds om en om. Maar moest die brief dan bepaald ver scheurd worden Was het noodig, dat de snippers naar de vier windstreken ver strooid werden....? Als hij Nora Tilden’s bevel nu eens niet opvolgde en de brief onbeschadigd in de lade van zijn eigen tafel deponeerde, in plaats van hem in de brievenbus te werpen, wat dan Ot de brief een belangrijke mededeeling bevatte Slechts Allah wist het. En als die mededeeling den geadres seerde dan niet bereikte? Dan had Allah het dus gewild Ja, dat was een goede oplossing. Op die manier lag 'het in Allah’s hand, of Achmet’s besluit een zware, dan wel een lichte zonde zou blijken te zijn. Voldaan zocht Achmet zijn portiershokje onder de trap op. Daar stond naast zijn brits een tafeltje, in welks lade zich een boek bevond,, dat de leer van den profeet Mohammed bevatte. En in dat boek ver borg Achmet den brief van Nora Tilden. Buiten in het dal wordt gezongen. Het zijn de Arabieren, die eentonig en zwaar moedig hun liederen ten gehoore brengen, gewagend van de oneindigheid der woes tijn; daartusschen door klinken Hebreeuw- sche melodieën, de zang der Joodsche immigranten, vol van lyrisch vertrouwen in het beloofde land, maar ook vol van verlangen naar den Russischen grond, dien zij juist hebben verlaten. Achmet Hadi neuriet achteloos-nu eens de eene, dan weer de andere melodie mee, niet vermoedend welke verstrekkende ge- §pr. vertelt dan over de inspectie om Echamelijke reinheid aan te kweeken, de samenstelling van de clubjes op de samen komsten enz. Dit alles heeft de bedoeling de meisjes verantwoordelijkheid te leeren. Er is een leidster, er zijn rechterhanden, er is door de werkwijze een <geregelde controle op het komen van allen. Die rechterhanden komen één maal per maand met de leidster samen om aUe belangen van de clubs te bespreken. De vraag mag gesteld: Bereiken wij ons ideaal? En dan moeten wij helaas zeggen: Neen. Er blijken nogal eens meisjes te zijn, die hun belofte vergeten welke zie bij toetreding tot de club hebben afgelegd. Spr. roept de ouderen op de meisjes bij te staan in hun streven, in het besef dat ook wij ouderen meermalen in gebreke blijven geheel tot eer van God te leven en Jezus Christus van harte Eef te hebben. Na deze duidelijke uiteenzetting volgde de demonstratie van de wijze, waarop deze clubs hun arbeid verrichten. Wij maakten kennis met de viervoudige ont-( wikkeUng door de jongste kinderen, de streepjes f zagen van de voortreksters aar dige reidansen; werden vergast op een bij zonder interessant nummer, schimmen, waarbij zeer populaire Eedjes werden ge zongen, terwijl dan de uitbeelding op een doek werd geprojecteerd; hoorden een. Band musiceeren en zingen, terwijl als, laatste no. voor de pauze een sprookje; werd vertolkt: HiUy in het Bloemenland, om de kinderen te leeren, dat ze niet ach teloos bloemen mogen plukken en ze dan, wegwerpen en vertrappen. Na de pauze werden we vergast op. een zeer interessant no., de Boerendansen, waarna de jongere driehoeksmeisjes ons leerden, dat als we niet kunnen zingen, we onze blijdschap door klepperen kunnen uiten. Een zeer geslaagd no. waren ook de canons, die goede zangeressen open baarden, terwijl de uitvoering van „Draag je belofte de wereld in”, ons Eet aanschou wen hoe de meisjes op groote feestdagen, Kerstmis b.v., ouden en eenzamen opzoe ken om ze door een geschenk en door zang en het lezen van een deel van Gods Woord, een zonnestraal in hun leven wer pen. Het laatste no. was een kampvuur-ce remonie, waaraan allen meewerkten, en waarbij de leidster aan de draagsters van de beloften een toepasselijk woord meegaf, waarna zij met het „Onze Vader” en ge zamenlijk zingen van de Avondzang sloot. De uitvoering mag wel zeer geslaagd worden genoemd en leidster en leden zul len "toet groote blijdschap aan deze avond^ kunnen terugdenken. Ook de aanwezigen hebben van moeten. En toen deed zich het merkwaar dige verschijnsel voor, dat de geestelijke hem verbaasd aanstaarde, vervolgens be leefd, maar zeer koeltjes teruggroette om hem onmiddelüjk daarna den rug toe te keeren en in den stroom van reizigers te verdwijnen. Tien minuten later, bijna voor den in gang van het hotel, had hij toen de kleine Inge Scherer ontmoet. Dat wü zeggen: nu was zij niet klein meer, zij was intus- schen een heele dame geworden; slechts voor hem was zij de kleine Inge geble ven, omdat zij in haar bakvisschen-Eefde steeds zoo bewonderend naar hem had opgekeken, wanneer zij op haar dagelijk- sche tocht naar de Meisjes-H.B.S. zijn viUa passeerde. En toen hij haar gister avond dan zoo plotsehng zag, had hij vriendehjker gegroet dan vroeger zijn ge woonte was. Maar onmiddelEjk 'daarop volgde een herhaüng van het gebeurde met pastoor Klose op het perron. Ver bazing, gereserveerdheid, een koel knikje uit. Terwijl hij nog over deze beide teleur stellende ontmoetingen nadenkt, wordt er geklopt. Dat is niet het kloppen van het kamermeisje; dergelijke onmisbare hotel- gedienstigen kloppen zachtjes, zelfs eenigs- zins schuchter, omdat zij in voortdurende vrees leven door een of andere onbezon nenheid de extra fooi mis te loopen. Zou dat Ina Heldt al zijn? Dat kan niet. Hij heeft afgesproken, dat zij elkaar in de haU zullen ontmoeten; zij zou hem zeker nooit in zijn kamer bezoe ken. En overigens is het pas tien minuten over acht; haar trein komt immers eerst over zes minuten aan. „Binnen!” het hartelijk applaus, dat meerdere malen, werd gehoord, ruimschoots is gebleken. Aanwezig aan het bureau van poEtie, Martiniplein, en aldaar te bevragen op alle werkdagen, de navolgende voorwerpen, als gevonden gedeponeerd op 24—27 Nov.: Geld Hondenpenning Alpenmuts Streng koralen Bruine kinderhand-, schoen Kinderwant Rijwielen. Aanwezig en te bevragen bij de navol gende ingezetenen, onderstaande voorwer pen, als gevonden aangegeven op 2427 Nov.: Ledige beurs, J. v. d. Wal, Kerk- gracht 2; Beurs, M. Bosma, v. d. Heij- buurt 27; Plank, H. Harling, Overweg 5; Blauwe ceintuur, H. v. Wieren, Bosch- straat 29; Paar glacé handschoenen, F. de Vries, ie Woudstraat 44; Beurs met inh.,. M. Grabal, Wijde Burgstraat 4. Hallo, hallo, hier Verkoop weken! Het is zeer spoedig reeds gebleken, Dat Sneek met haar Ballero-pret Voldoet aan d’ eischen van de wet. Want ons gewerd van hoogerhand: Heropen Uw Balie ro-p and. Dus allen, net als and’re dagen, Uw winkelier om bonnen vragen. misschien dicteeren. Maar ook morgen toch zeker niet eerder dan dat hij een uurtje op het Sternberger meer heeft ge roeid. Tot Tutzing toe zal hij roeien, ook dat staat nu reeds bij hem vast. Vandaar immers heeft hij het mooiste gezicht op zijn villa, welke hij daar in het park zal zien Eggen als een slot in een van de sprookjes van Grimm. Hij wendt zich thans van het raam at en begeeft zich naar den spiegel. In de beste stemming bekijkt hij het gelaat, dat hem tegenlacht. „Ja, ja, ik ben veranderd”, geeft hij toe. „Men zou mij voor een of ficier uit de koloniën kunnen houden”. En ofschoon hij niet ijdel is, weet hij toch, dat dit nieuwe gelaat hem goed staat. De oude KaizerEen, die van vroeger, heeft hem wel eens geërgerd. Dat zwaartillende, die serieuze levensbeschouwing, zijn ab solute onbekendheid met hetgeen er in de wereld te koop was, dat aUes paste hem toch eigenEjk niet. Nu is hij beter over zichzelf te spreken; hij voelt zich jonger en wat misschien van meer belang is zelfbewuster dan twee jaar geleden. „Misschien de verdienste van Nora Tü- den”, denkt hij. Die heeft hem wat meer belangstelEng voor en daarmee een wat betere kijk op het werkelijke leven bijge bracht. Die heeft hem, wat je noemt, ver vormd. Vervormd, ja, dat dunkt hem het juiste woord en dat verklaart ook waarom goede kennissen hem niet meer herkennen. Gis teravond nameEjk, juist toen hij uit den trein stepte, zag hij op het perron den pastoor van Sternberg, wiens volle sym pathie hij steeds had genoten en die voor weldadige doeleinden nooit tevergeefs bij hem had aangeklopt. Toen hij hem zag, nam KaiserEen verheugd zijn hoed af: een goed voorteeken zijn zielverzorger als eerste bekende in het vaderland te ont- Voor de tweede maal op dezen avond belde zij om Achmet. Ditmaal echter sprak zij zoo langzaam, dat hij haar inderdaad kon volgen. „Neem dien brief mee”, beval zij, „plak er een postzegel op en breng hem dan naar de bus! Vanavond nog!” Zij bleek evenwel geen rekening te heb ben gehouden met Achmet’s psyche. Van den eersten dag af, dat hij haar zag, had hij haar met mogen Ejden en hij had haar dan ook nooit een dienst bewezen, wanneer deze niet dringend van hem ge- eischt werd. De wijze, waarop zij hem de zen avond had afgesnauwd, vergaf hij haar nooit! Met iets van tegenzin nam hij den briet aan, draaide hem om en om en dacht daar bij, dat de Europeesche lady, terwille van een zoo onbeteekenend stuk wit papier, hem behandeld had als een hond. En dat deed in zijn min of meer naief brein gevoelens van wraak opkomen. Een primitieve wraak. ,Je moest dien brief verscheuren”, ging het door zijn hoofd. „In snippers scheuren en de snippers door den wind laten ver strooien, zooals Allah de zondaars.” Maar daar kon Achmet toch niet toe be sluiten. De Koran verbiedt het zich te ver grijpen aan het eigendom van anderen. En NIEUWE SNEEKER COURANT o I i igdi GEVONDEN VOORWERPEN.

Kranten in de gemeente Sudwest-Fryslan (Bolswards Nieuwsblad, Sneeker Nieuwsblad en Friso)

Sneeker Nieuwsblad nl | 1936 | | pagina 1