Officieel Orgaan
der Gemeente Sneek
DANCING
„AMICITIA"
Uitsave KIÏZÏBRINK Co.
Ho. 17 Eerste Blad
Zaterdag 28 November 1938
53e Jaargang
annex SNEEKER COURANT (SOe Jaargang)
Dit No. bestaat alt 3 bladen.
Sint Nicolaas-
Dinsdag
I MUZIEK
van The Hot Air Optimists
WELKOM THUiS
Honderden mooie
practische Geschenken,
waaronder een zeer aparte collectie
IIJHI ORIGINELE mill
WEENSCHE JUMPERS
Een welkom cadeau voor elke dame.
Magazijn „DE DUIF"
Fa. VELDMAN
FEUILLETON
RECLAME KOLOM.
NIEUWSTIJDINGEN.
Alle Advertentlën wordeu in belde bladen opgenomen
Regelprljs 9 cent. Abonnementen belangrijke korting
Adv.
Nadruk verboden.
Wordt vervolgd.
t
D i n s <1 a g s te Woudsend, Heeg, Nijezijl, Folsgare, Nijland, Oppenhuizen, Uitwellingerga, Oudega (W.),
IJsbreclitüm, Wolsum, Harich, Hemelum, Bakhuizen, Nijemirdum, Sondel, Sloten, Tjerkgaast, Spannen
burg, Poppingawier, Warns, Rauwerd
Controle op de oplaag toegestaan.
vanaf ’s namidd. 3 uur
De NIEUWE SNEEKER COURANT is een abonnementsorgaan, verschijnt Dinsdags en Vrijdags. Abonnementsprijs in de stad f2.50, naar buiten fr. per post f3.60. De SNEEKER COURANT is een Advertentieblad
en wordt gratis bezorgd bij allen die te Sneek geen abonné zijn op de Nieuwe SneeKer Courant en bovendien huis-aan-huis verspreid:
V r ij d a g s te Hommerts, Jutrijp, Tirns, Goënga, Gauw, Sijbrandaburen, Offingawisr, Terzoof, Abbega,
Oosthem, Deersum, Scharnegoutum, Roodhuis. Gaastmeer, Balk, S'tavoren, Wyckel. Langweer, Bozum
10 jaren S. H.
In feestelijke bijeenkomst herdacht de ver-
eeniging S. H. (slechthoorenden) afdeeling
Sneek, Woensdagavond haar 10-jarig be
staan.
Deze feestavond werd door de presidente
mevrouw. Kuijt—Hertzberger met een pak
kend herdenkingswoord geopend. Zij wees
van
De wonderlijke belevenissen
van dr. Kaiserlien
door WILL AMBERG
net gegevene genoten, wat uit
volgen zijn besluit om den brief niet te
verzenden, nog zal hebben.
het raam
zijn hotelkamer in München. Van lou-
N. Burgstraat 7 Tel. 2183
daardoor Prediker op nog diepere dan
de aesthetische, de religeu.se gevoelens
een beroep deed, als manende wijsheid tot
ons allen gericht. In de waardeering der
vertolking van Het Hooglied speelde
waarschijnlijk wel veel meer de beteekenis
der artistieke prestatie een rol; had in
Prediker, wat die waardeering betreft de
majesteitelijke gang van het woord, het
prachtig gebaar spraken de handen
bijv, eigenlijk niet mee de schoone
mimiek ons getroffen, hoezeer viel in Het
Hooglied de fraaie overgang van maagde
lijke argeloosheid en schuchterheid naar
mannelijke hartstocht op, in soms bijna
„gespeelde” momenten.
Tenslotte gingen we over tot de psalmen
waarbij Charlotte Kohier ons in bewonde-
dering bracht, evenzeer door de goede
keus daaruit en rangschikking daarvan,
als opnieuw door haar prachtige voor
dracht met een gamma van intonaties al
naar de velerlei menschelijke gevoelens
welke uit deze psalmen spreken, tot zij
met haar begenadigd talent opnieuw naar
dieper gevoel dan artistieke appreciatie
alleen in ons groef in dat indrukwekkende
slot, de prachtige 90ste psalm: Een gebed
van Mozes, den man Gods.
Er werd daarna, noch na de andere
voordrachten geapplaudisseerd, doch de
bijna gewijde stilte, waarin men dit alles
aanhoorde, moge Charlotte Kohier -ge
tuigd hebben van de waardeering welke
het publiek voor het door haar gegevene
had. Men zegt dat het haar jaren studie
gekost heeft deze stof zoodanig te leeren
beheerschen, dat ze ze zoo tot ons kon
brengen, als ze gedaan heeft, maar er is
stellig iets meer dan een volkomen techni
sche beheersching van die stof, er moet
hier ook een inleven zijn, zonder welke het
nauwelij'ks mogelijk was in het publiek die
ontroering te wekken, welke er hier was,
al is bij dit alles een regie van uiterst raf-,
finement in kleedij, houding, belichting
soms Rembrandtiek aandoende niet
vergeten.
Dit was een avond, welke we niet spoe
dig zullen vergeten.
NEDERL. MEISJES-CLUBS
Driehoeksclubs
Het was een in een opgewekte stemming
verkeerende schare van ouderen en jonge
ren, die gisteravond een groot deel van het
Gebouw voor Chr. Belangen vulde, om te
luisteren naar wat haar zou worden mede
gedeeld over doel en werkwijze der Neder-
landsche Meisjesclubs (Driehoeksclubs) en
wat haar zou worden getoond van de wijze
waarop deze doelstelling wordt nage
streefd.
Mej. van Kruijsen, de plaatselijke leid
ster, heette allen op bijzonder hartelijke
wijze welkom, waarbij zij speciaal begroette
mevr. Bouman, de kringleidster uit Gro
ningen en mevr. Wolfensberger, terwijl zij
er haar vreugde over uitsprak de leidster
van de padvindsters van het Leger des
Heils en de heer Stoffer met zijn Zeever
kenners te mogen begroeten.
Na de opmarsch der meisjes en de
Driehoeksvorming op het podium, sprak
mevr. Bouman over het doel en de werk
wijze der N.M.C.
In ons land bestaat een belangrijke ver-
eeniging, zeide spreekster, n.l. de federa
tie van christelijke vereenigingen van en
voor jonge vrouwen en meisjes. Deze is
ontstaan uit de behoefte met elkander in
contact te komen. In deze federatie kun
nen de vereenigingen elkander tot steun
zijn en kunnen ze uiting geven aan de be
geerte elkander te willen helpen. Voorts
zoekt de federatie naar nieuwe mogelijkhe
den voor het werk der bij haar aangeslo
ten organisaties. Zoo is in 1927 de vraag
geboren: Hoe kunnen de jonge meisjes,
meer dan tot dat tijdstip het geval was,
worden getrokken? Wel waren er jonge-
dochters- en meisjesvereenigingen, maar
het was bekend, dat deze niet alle meis
jes wisten te trekken. In dat jaar zijn de
Driehoeksclubs ontstaan, waarvoor al da
delijk veel belangstelling pntstond. Aan
vankelijk waren er nog slechts weinig ver
eenigingen, doch in 1933 is de landelijke
organisatie ontstaan. Dat is te danken aan
de federatie, welke op haar beurt weer is
aangesloten bij de Wereldbond van Chris
ten Jonge Vrouwen en Meisjes met do
hoofdzetel in Genève. Naar alle landen
loopen van daaruit verblndingsdraden en
zoo is ook Nederland aan dat groote net
verbonden, waardoor men advies kan vra
gen over de inrichting van het werk.
Het doel van het werk is de meisjes in
aanraking te brengen met het evangelie,
opdat zij Jezus Christus mogen leeren ken
nen. Dat doel is uitgedrukt in het insigne:
een driehoek, een cirkel omsluitende Dat
insigne is ook het insigne van de wereld
bond, zoodat over heel de wereld deze
insignes gevonden worden.
Op welke wijze bereiken wij ons doel?
Er zijn vier eischen gesteld: lichame
lijke, verstandelijke, maatschappelijke en
geestelijke ontwikkeling. De drie eerste
moeten steeds getoetst worden aan de laat
ste, de geestelijke. Spr. deelt dan mede,
hoe de behandeling van deze onderdeden
in hun clubs plaats vindt.
Uit dit alles blijkt, dat bij alles wat
behandeld, geleerd en ontwikkeld wordt
de meisjes de geestelijke beteekenis tot eer
van God en ten dienste van den naaste
duidelijk gemaakt wordt.
Voordrachtavond Charlotte Kohier.
Het is aan het initiatief van de Veree-
niging van Vrijzinnige Hervormden en de
Doopsgezinde gemeente te danken ge
weest, dat we hier nog eens weer Charlotte
Kohier als voordrachtkunstenares hebben
mogen hooren.
Wie eenige jaren geleden tot haar audi
torium heeft mogen behooren, toen zij in
de Harmonie „Het Bal” van Irene Nemi-
rofsky zoo magistraal voordroeg, ging ook
gisteravond vol gespannen verwachting
naar Amicitia waar 'n groot publiek naar
haar vertolking van deel en van het Oude
Testament is komen luisteren en is stellig
weer niet teleurgesteld heengegaan. In
welk een sfeer van wijding en ontroering
heeft Charlotte Kohier ons binnengeleid
toen zij „Prediker” voordroeg dit bijbel
boek moge dan pessimistisch van toon
zijn en volgens sommige theologen reli
gieus niet diep gaan mèt het slot von
den wij dit begin toch wel tevens hoogte
punt van de avond, waarschijnlijk wel om
dat over de artistieke beteekenis van deze
prachtige voordrachtkunst heen en ook
III.
Vijf weken later.
Dr. Heinz Kaiserlien staat voor
van
ter vreugde over zijn terugkeer in de hem
zoo vertrouwde stad, staat hij er wat non
chalanter bij dan anders zijn gewoonte is;
in dit oogenblik bespeurt hij zelfs poë
tische neigingen, hij denkt in een pathe
tiek, die hij tot dusver nog niet bij zich
zelf heeft bespeurd.
Sinds twee jaar heeft hij de electrische
trams niet meer hooren klingelen; hij' is,
wellicht met uitzondering van een paar
kinderen, de eenige burger in deze stad,
wien dit lawaaierige gebel als muziek in
de ooren klinkt; de zenuwsloopende drukte
van het verkeer daarbuiten bedwelmt hem.
Hij is verrukt over de correctheid, waar
mee dat alles geregeld is. Een wit bord
met een roode cirkel, waarin slechts eenige
zwarte stippefi zijn aangebracht, is vol
doende om auto’s, fietsers en voetgangers
voor ongelukken te vrijwaren. Elkeen weet,
waar hij1 zich aan te houden heeft! Van
middag om twaalf uur zal hij de Ludwig-
straat eens oploopen en dan de Maximi-
liaanstraat. Sinds dagen verheugt hij zich
reeds op deze wandeling; er is geen stad
die zulke straten heeft als München. En
vanavond zal hij dan een bezoek brengen
aan de Staatsopera of aan het Concertge
bouw om weer eens echte muziek te kun
nen hooren. Ook dat staat reeds dagen
lang op zijn programma. Gewerkt wordt
er vandaag nog niet. Ina Heldt mag ge
rust meegaan; hij zal haar gezelschap we
ten te Wi\ardeeren. Morgen zal hij haar dan
Achmet gehoorzaamt den Koran.
Zal hij dus het bevel van die hoogmoe
dige lady toch moeten opvolgenZich
door haar laten uitschelden en dan nog
mooi gaan zittenGestraft moet zij
wordenwrokt het in hem.
Achmet’s bruine vingers draaien den
briet nog steeds om en om.
Maar moest die brief dan bepaald ver
scheurd worden Was het noodig, dat
de snippers naar de vier windstreken ver
strooid werden....? Als hij Nora Tilden’s
bevel nu eens niet opvolgde en de brief
onbeschadigd in de lade van zijn eigen
tafel deponeerde, in plaats van hem in de
brievenbus te werpen, wat dan
Ot de brief een belangrijke mededeeling
bevatte Slechts Allah wist het.
En als die mededeeling den geadres
seerde dan niet bereikte? Dan had Allah
het dus gewild
Ja, dat was een goede oplossing. Op
die manier lag 'het in Allah’s hand, of
Achmet’s besluit een zware, dan wel een
lichte zonde zou blijken te zijn.
Voldaan zocht Achmet zijn portiershokje
onder de trap op. Daar stond naast zijn
brits een tafeltje, in welks lade zich een
boek bevond,, dat de leer van den profeet
Mohammed bevatte. En in dat boek ver
borg Achmet den brief van Nora Tilden.
Buiten in het dal wordt gezongen. Het
zijn de Arabieren, die eentonig en zwaar
moedig hun liederen ten gehoore brengen,
gewagend van de oneindigheid der woes
tijn; daartusschen door klinken Hebreeuw-
sche melodieën, de zang der Joodsche
immigranten, vol van lyrisch vertrouwen
in het beloofde land, maar ook vol van
verlangen naar den Russischen grond, dien
zij juist hebben verlaten.
Achmet Hadi neuriet achteloos-nu eens
de eene, dan weer de andere melodie mee,
niet vermoedend welke verstrekkende ge-
§pr. vertelt dan over de inspectie om
Echamelijke reinheid aan te kweeken, de
samenstelling van de clubjes op de samen
komsten enz. Dit alles heeft de bedoeling
de meisjes verantwoordelijkheid te leeren.
Er is een leidster, er zijn rechterhanden,
er is door de werkwijze een <geregelde
controle op het komen van allen. Die
rechterhanden komen één maal per maand
met de leidster samen om aUe belangen
van de clubs te bespreken.
De vraag mag gesteld: Bereiken wij ons
ideaal? En dan moeten wij helaas zeggen:
Neen. Er blijken nogal eens meisjes te
zijn, die hun belofte vergeten welke zie
bij toetreding tot de club hebben afgelegd.
Spr. roept de ouderen op de meisjes bij
te staan in hun streven, in het besef dat
ook wij ouderen meermalen in gebreke
blijven geheel tot eer van God te leven en
Jezus Christus van harte Eef te hebben.
Na deze duidelijke uiteenzetting volgde
de demonstratie van de wijze, waarop
deze clubs hun arbeid verrichten. Wij
maakten kennis met de viervoudige ont-(
wikkeUng door de jongste kinderen, de
streepjes f zagen van de voortreksters aar
dige reidansen; werden vergast op een bij
zonder interessant nummer, schimmen,
waarbij zeer populaire Eedjes werden ge
zongen, terwijl dan de uitbeelding op een
doek werd geprojecteerd; hoorden een.
Band musiceeren en zingen, terwijl als,
laatste no. voor de pauze een sprookje;
werd vertolkt: HiUy in het Bloemenland,
om de kinderen te leeren, dat ze niet ach
teloos bloemen mogen plukken en ze dan,
wegwerpen en vertrappen.
Na de pauze werden we vergast op.
een zeer interessant no., de Boerendansen,
waarna de jongere driehoeksmeisjes ons
leerden, dat als we niet kunnen zingen, we
onze blijdschap door klepperen kunnen
uiten. Een zeer geslaagd no. waren ook
de canons, die goede zangeressen open
baarden, terwijl de uitvoering van „Draag
je belofte de wereld in”, ons Eet aanschou
wen hoe de meisjes op groote feestdagen,
Kerstmis b.v., ouden en eenzamen opzoe
ken om ze door een geschenk en door
zang en het lezen van een deel van Gods
Woord, een zonnestraal in hun leven wer
pen.
Het laatste no. was een kampvuur-ce
remonie, waaraan allen meewerkten, en
waarbij de leidster aan de draagsters van
de beloften een toepasselijk woord meegaf,
waarna zij met het „Onze Vader” en ge
zamenlijk zingen van de Avondzang sloot.
De uitvoering mag wel zeer geslaagd
worden genoemd en leidster en leden zul
len "toet groote blijdschap aan deze avond^
kunnen terugdenken. Ook de aanwezigen
hebben van
moeten. En toen deed zich het merkwaar
dige verschijnsel voor, dat de geestelijke
hem verbaasd aanstaarde, vervolgens be
leefd, maar zeer koeltjes teruggroette om
hem onmiddelüjk daarna den rug toe te
keeren en in den stroom van reizigers te
verdwijnen.
Tien minuten later, bijna voor den in
gang van het hotel, had hij toen de kleine
Inge Scherer ontmoet. Dat wü zeggen: nu
was zij niet klein meer, zij was intus-
schen een heele dame geworden; slechts
voor hem was zij de kleine Inge geble
ven, omdat zij in haar bakvisschen-Eefde
steeds zoo bewonderend naar hem had
opgekeken, wanneer zij op haar dagelijk-
sche tocht naar de Meisjes-H.B.S. zijn
viUa passeerde. En toen hij haar gister
avond dan zoo plotsehng zag, had hij
vriendehjker gegroet dan vroeger zijn ge
woonte was. Maar onmiddelEjk 'daarop
volgde een herhaüng van het gebeurde
met pastoor Klose op het perron. Ver
bazing, gereserveerdheid, een koel knikje
uit.
Terwijl hij nog over deze beide teleur
stellende ontmoetingen nadenkt, wordt er
geklopt. Dat is niet het kloppen van het
kamermeisje; dergelijke onmisbare hotel-
gedienstigen kloppen zachtjes, zelfs eenigs-
zins schuchter, omdat zij in voortdurende
vrees leven door een of andere onbezon
nenheid de extra fooi mis te loopen.
Zou dat Ina Heldt al zijn?
Dat kan niet. Hij heeft afgesproken, dat
zij elkaar in de haU zullen ontmoeten; zij
zou hem zeker nooit in zijn kamer bezoe
ken. En overigens is het pas tien minuten
over acht; haar trein komt immers eerst
over zes minuten aan.
„Binnen!”
het hartelijk applaus, dat meerdere malen,
werd gehoord, ruimschoots is gebleken.
Aanwezig aan het bureau van poEtie,
Martiniplein, en aldaar te bevragen op alle
werkdagen, de navolgende voorwerpen, als
gevonden gedeponeerd op 24—27 Nov.:
Geld Hondenpenning Alpenmuts
Streng koralen Bruine kinderhand-,
schoen Kinderwant Rijwielen.
Aanwezig en te bevragen bij de navol
gende ingezetenen, onderstaande voorwer
pen, als gevonden aangegeven op 2427
Nov.: Ledige beurs, J. v. d. Wal, Kerk-
gracht 2; Beurs, M. Bosma, v. d. Heij-
buurt 27; Plank, H. Harling, Overweg 5;
Blauwe ceintuur, H. v. Wieren, Bosch-
straat 29; Paar glacé handschoenen, F. de
Vries, ie Woudstraat 44; Beurs met inh.,.
M. Grabal, Wijde Burgstraat 4.
Hallo, hallo, hier Verkoop weken!
Het is zeer spoedig reeds gebleken,
Dat Sneek met haar Ballero-pret
Voldoet aan d’ eischen van de wet.
Want ons gewerd van hoogerhand:
Heropen Uw Balie ro-p and.
Dus allen, net als and’re dagen,
Uw winkelier om bonnen vragen.
misschien dicteeren. Maar ook morgen
toch zeker niet eerder dan dat hij een
uurtje op het Sternberger meer heeft ge
roeid. Tot Tutzing toe zal hij roeien, ook
dat staat nu reeds bij hem vast. Vandaar
immers heeft hij het mooiste gezicht op
zijn villa, welke hij daar in het park zal
zien Eggen als een slot in een van de
sprookjes van Grimm.
Hij wendt zich thans van het raam at
en begeeft zich naar den spiegel. In de
beste stemming bekijkt hij het gelaat, dat
hem tegenlacht. „Ja, ja, ik ben veranderd”,
geeft hij toe. „Men zou mij voor een of
ficier uit de koloniën kunnen houden”. En
ofschoon hij niet ijdel is, weet hij toch,
dat dit nieuwe gelaat hem goed staat. De
oude KaizerEen, die van vroeger, heeft
hem wel eens geërgerd. Dat zwaartillende,
die serieuze levensbeschouwing, zijn ab
solute onbekendheid met hetgeen er in de
wereld te koop was, dat aUes paste hem
toch eigenEjk niet. Nu is hij beter over
zichzelf te spreken; hij voelt zich jonger
en wat misschien van meer belang is
zelfbewuster dan twee jaar geleden.
„Misschien de verdienste van Nora Tü-
den”, denkt hij. Die heeft hem wat meer
belangstelEng voor en daarmee een wat
betere kijk op het werkelijke leven bijge
bracht. Die heeft hem, wat je noemt, ver
vormd.
Vervormd, ja, dat dunkt hem het juiste
woord en dat verklaart ook waarom goede
kennissen hem niet meer herkennen. Gis
teravond nameEjk, juist toen hij uit den
trein stepte, zag hij op het perron den
pastoor van Sternberg, wiens volle sym
pathie hij steeds had genoten en die voor
weldadige doeleinden nooit tevergeefs bij
hem had aangeklopt. Toen hij hem zag,
nam KaiserEen verheugd zijn hoed af:
een goed voorteeken zijn zielverzorger als
eerste bekende in het vaderland te ont-
Voor de tweede maal op dezen avond
belde zij om Achmet. Ditmaal echter sprak
zij zoo langzaam, dat hij haar inderdaad
kon volgen. „Neem dien brief mee”, beval
zij, „plak er een postzegel op en breng
hem dan naar de bus! Vanavond nog!”
Zij bleek evenwel geen rekening te heb
ben gehouden met Achmet’s psyche. Van
den eersten dag af, dat hij haar zag, had
hij haar met mogen Ejden en hij had
haar dan ook nooit een dienst bewezen,
wanneer deze niet dringend van hem ge-
eischt werd. De wijze, waarop zij hem de
zen avond had afgesnauwd, vergaf hij haar
nooit!
Met iets van tegenzin nam hij den briet
aan, draaide hem om en om en dacht daar
bij, dat de Europeesche lady, terwille van
een zoo onbeteekenend stuk wit papier,
hem behandeld had als een hond.
En dat deed in zijn min of meer naief
brein gevoelens van wraak opkomen. Een
primitieve wraak.
,Je moest dien brief verscheuren”, ging
het door zijn hoofd. „In snippers scheuren
en de snippers door den wind laten ver
strooien, zooals Allah de zondaars.”
Maar daar kon Achmet toch niet toe be
sluiten. De Koran verbiedt het zich te ver
grijpen aan het eigendom van anderen. En
NIEUWE SNEEKER COURANT
o
I
i
igdi
GEVONDEN VOORWERPEN.