Zitting van den Rijksdag.
Feestelijke Bijeenkomsl.
Hitler-Jugend en Jeugdstorm.
Rede van Hitler.
e n
Relchsjngendfflhrer Axmann
in Amsterdam.
Ab onnements- en Advertentieblad
Annex Sneeker Courant en Wymbritseradeel
Verschijnt DINSDAGS- en VRIJDAGSAVONDS
Woensdag 7 Mel 1941
No. 63
KIEZEBRINK Co. - SNEER
Bureau: KLEIN ZAND
Telef. 2200
S7e Jaargang
OFFICIEEL ORGAAN
°P -
De jeugdstormers zongen ver
volgens het eerste couplet van het
Stormerslied, waarna de hoofdstor-
AMSTERDAM, 4 Mei (A.N.P.)
In het Concertgebouw te Amster
dam heeft hedenmiddag een ge
meenschappelijke feestelijke bijeen
komst plaats gehad van de Hitler-
jugend en den Nationalen Jeugd
storm, ter gelegenheid van het be
zoek van den Jugendführer van het
Duitsche rijk Arthur Axmann.
Kort na het middaguur begon de
aankomst der jeugdstorm-forma-
ties aan de IJ-zijde van het Cen
traalstation en weinig later ook die
van de formaties der Hitler-jugend,
waarna de deelnemers gezamenlijk
door de stad naar het Concertge
bouw marcheerden. Voorop ging,
gekleed in donkerblauwe uniform,
de muziekkapel van de Hitler-ju
gend, gevolgd door leden dier or
ganisatie en van den Bund Deut-
scher Müdel, daarachter de manne
lijke en vrouwclijke jeugdstormers,
welker lichtblauwe blouses een
fleurlgcn toon voegden bij 't jonge
groen, door het gouden zonnelicht
uit de knoppen getooverd.
De felle tonen der muziek droe
gen ver In de heldere lucht en zoo
ontbrak het dan ook nergens aan
belangstelling.
Langs Damrak, Rokin, Vijzel
straat, Weteringschans en Mu
seumplein werd het Concertgebouw
bereikt, waar zich .velen hadden
opgesteld, om den stoet te aan
schouwen. Kort na half drie waren
de deelnemers het gebouw binnen
getrokken, welks groote zaal nau
welijks toereikend was om allen te
bevatten, zoodat velen zich met een
staanplaats tevreden moesten stel
len. De zaal was getooid met de
emblemen hakenkruis en storm-
meeuw, op het balkon stonden
oranje-blanje-bleu- en hakenkruis
vlaggen opgesteld en het podium
was met tulpen en groen omboord.
Kort na drie uur werden de vaan
dels, van rechts die van den jeugd
storm, van links die der Hitler-
jugend, de zaal binnengedragen en
onder het spelen der muziek, door
de kapel der laatstgenoemde orga
nisatie, vóór het podium opgesteld,
Intusschen was de Jugendführer
van het Duitsche rijk, Arthur Ax
mann, bij het Concertgebouw aan
gekomen en trad, na bulten een
eerewflcht der Hitler-jugend geïn-
specteerd te hebben, met de overige
4. Op 11 April zou een in Karlnthlë- Btlermar-1 hooge gasten de zaal binnen. Tot
ken re»p. VeatelUk Hongarije optrekkend leger deze laatsten behoorden mede com-
““Y?!.de rtohtln& Vftn Agram—-Sera- m|ssaris-gcncraal dr. Wimmer,
namens den rljkscommlssarls, .de
generaal der Schutzpolizei, Schu
mann, majoor Erhardt, als verte
genwoordiger van den generaal der
vliegers, F. Christiansen, de gevol
machtigde van den rljkscommlssa
rls voor Amsterdam, senator dr.
Boekmcker, de secretaris-generaal
der N.S.B., ir. Huygen en de heer
J. W. de Ruiter, gemachtigde van
den leider der N.S.B. voor Noord-
Holland.
Scout H. W. de Vrijer, die de
bijeenkomst opende, verwelkomde
allereerst in de Duitsche taal de
autoriteiten en andere aanwezigen
bij deze gemeenschappelijke vie
ring. Lang hebben de Duitsche en
de Nederlandse!» jeugd geschei
den gemarcheerd, nu echter zijn zij
bijeen als goede kameraden.
Daarna zijn begroeting In de
eigen taal herhalende, noemde spr.
deze bijeenkomst van historische
beteekenls en zeide dat ook de
Nederlandsche jeugd in den geest
van kameraadschap met de Duit
sche wil samenwerken in het nieu
we Europa.
De jeugdstormers zongen
mer, C. van Geelkerken, een korte
toespraak hield.
Spr. heette allen hatelijk welkom
in het Concertgebouw, waar wij,
aldus de hoofdstormer, bijeen ge
komen zijn om iets te laten zien
van ons willen en kunnen. Wan
neer wij hooren van De- Ruyter,
onzen grooten admiraal, dan is dat
niet om onze "blikken terug te slaan
op het verleden, maar juist om ons
te sterken’ voor de toekomst.
Het is thans bijna een jaar ge
leden, dat de oorlog hier uitbrak,
waarin wij, Nederlanders en Duit-
schers, tegenover elkaar werder
geplaatst, omdat het oude systeem
dat ineenviel, meende, de nieuwe
orde, welke de toekomst bracht
tegen te kunnen'houden.
Spr. gaf den Reichsjugendführe
de verzekering, dat deze bij ziii
terugkeer naar Duitschland he
besef mee kan nemen, dat onz<
jeugd klaar Is, manmoedig er
trouw, klaar, om straks de jeugd
Adv. in dit blad worden gratis opgenomen in het adv. blad de SNEEKER COURANT
DER GEMEENTE SNEEK
Jewo en Belgrado voorgaan.
In verband daarmede waren afspraken ge
maakt, met. onze bondgenooten Italië en Honga-
NIEUWE SNEEKER CO JRANT
uitgevoerd worden van reeds aangekomen afdee-
handjevol gehuurde putschlsten, die een daad vol
brachten, welke den Britschen minister-president
den jubelkreet deed uiten dat hjj eindelijk iets
goeds te melden had.
Ik gaf nu terstond het bevel tot den aanval. Het
is immers ónmogelijk, dat men op deze wijze met
het Duitsche rijk te werk gaat. Men kan niet ja
renlang om een vriendschap smeeken, men kan
ook niet een verdrag aangaan, dat alleen de an
dere partij ten goede komt en dan beleven, dat dit
verdrag niet alleen in een nacht verbroken wordt,
doch dat nu als antwoord, de vertegenwoordiger
van het Duitsche rijk beleedigd, de militaire atta
ché bedreigd, de assistent van dezen militairen
attaché gewond wordt, dat talrijke andere Dult-
schers mishandeld worden, dat men kantoren,
scholen, tentoonstellingslokalen enz. afbreekt, de
woningen van rijksDuitschers vernield en volks-
Dultschers opnieuw als rechteloos vee opjaagd en
doodt.
Ik heb, dat weet God, den vrede gewild. Wan
neer echter Halifax verklaart, dat men dat heel
goed wist, en ons juist daarom dwong te vechten,
alsof dit dus een bijzondere overwinning van het
Britsche staatsbeleid is, dan kan ik tegenover een
zoodanige boosheid niets anders doen, dan de be
langen van het rijk In bescherming nemen met
de middelen die ons God z(j dank ter beschikking
staan.
Ik kon dit besluit op dit oogenblik des te kal
mer nemen, daar Ik wist dat ik daarbij handelde
in overeenstemming: 1. met de gezindheid en hou
ding van Bulgarije, dat jegens het Duitsche rijk
onwankelbaar trouw gebleven was; 2. met de
thans eveneens terecht verontwaardigde opvat
ting van Hongarije.
Onze beide oude bondgenooten uit den wereld
oorlog moesten deze daad als een uitdaging ge
voelen. De nog op 27 Maart door mi) vla het
opperbevel van de weerm. cht uitgegeven alge
meene aanwijzingen voor de krijgsverrichtingen
plaatsten het leger en het luchtwapen voor een
zeer moeilijke taak. Hr moest formeel voor de
vuist weg een nieuwe plotselinge groots opmarsch
touw gezet worden, er moesten verplaatsingen
llngen troepen, de aanvoer van materiaal moest
gewaarborgd worden en bovendien moest het
luchtwapen talrijke geïmproviseerde bases be
trekken, welke toen deels nog onder water ston
den. Zonder tegemoetkomende loyale houding
van Roemenië zou bet heel moeilijk geweest zijn
om binnen bet ons gestelde korte tijdsbestek de
bevolen aanwijzingen aan te voeren. Als termijn
voor den aanval werd door mi) den zesden April
vastgesteld. Op dien dag was de In Bulgarije
staande Zuidelijke groep tot den aanval gereed.
Het oprukken van de andere legers zou terstond
geschieden zoodra z(| gereed waren. Ah termijnen
waren vastgesteld 8, reep. 10 en 11 A[ ril. De ge
dachte van de krijgsverrichtingen was:
1. Met een leger uit het Bulgaarse!» gebied op
trekken naar het Grieksche Thraclë in de richting
van de Egeische Zee. Het zwaartepunt lag op den
rechtervleugel waar met gebruikmaking van berg,
afdeelingen en een pantserdivisie de doorbraak
naar Haloniki moest worden bevochten.
2. Met een tweede leger doordringen in de rich
ting van Skoplje met het doel langs den snelsten
weg een verbinding tot stand te brengen met de
In Albanië staande Ttaliaansche strijdkrachten.
Deze beide operaties zouden op 0 April beginnen.
8. De op 8 April beginnende andere operatie
voorzag den doorbraak van een leger uit Bulga
rije In algemeene richting naar Nisj met het doel
het gebied rondom Belgrado te bereiken. In sa
menwerking daarmede zou een Dultech corps op
10 April het Banaat bezetten en daarmede van
het Noorden uit voor Belgrado aankomen.
De Führer heeft Zondag tijdens de zitting van
den rijksdag een verklaring van de rtjksregeering
afgelegd. Hierin zeide hij o.a. het volgende:
In een tijd, waarin daden alles en woorden wei
nig beteekenen is het niet mijn bedoeling als ge
kozen vertegenwoordiger van het Duitsche volk
meer dan absoluut noodzakelijk voor u te ver
schijnen. De eerste maal heb ik mij bij het uitbre
ken van den oorlog tot u gewend op het oogen
blik, waarop dank zfl de EngelschFransche sa
menzwering tegen den vrede iedere poging om
met Polen tot een vergelijk te kome hetgeen an
ders zeker mogelijk was geweest, was mislukt.
Al mijn pogingen om juist met Engeland tot
een vergelijk, ja tot een blijvende er vriendschap
pelijke samenwerking te komen, leden schipbreuk
op den wensch en den wil van een kleine kliek,
die of wel uit haat of uit materieel oogpunt, elk
Duitsch voorstel tot een vergelijk van de hand
wezen met het met verheelde besluit, den oorlog
onder alle omstandigheden te willen. De man. dio
dit even fanatieke als duivelsche plan tot eiken
prijs dóórzette om een oorlog te verkrijg n, was
toen reeds minviter Churchill, en zijn helpers wa
ren de mann ui, die op dli ocgenbllk deel uitms
ken van de Brttsc'ié regeering. Openlijk co heime
lijk werd dit streven deels het krachtigst Gevor
derd door de z g „grocte democratieën" aan -deze
en gene zijde van den Oceaan.
Enkele weken late, was de staat, die zich het
eerst lichtvaaJtg gercep voor het karr.itje had
laten spannen van de belangen van financiën tn
kapitaal dezer onrlogoophltsers verslagen en ver
nietigd.
Op den zesden October 1089 constateerde tk op
nieuw, dat Duitschland noch van Engeland, noch
van Frankrijk iets verlangd heeft, noch verlan
gen wil, dat de voortzetting van den oorlog waan
zin is en dat vooral de verschrikking van te mo
derne oorlogswapenen, zooals deze een» gebruikt
zouden worden, groote gebieden moest vernieti
gen.
Evenals echter reeds mijn beroep van den eer
sten September 1939 vergeefs bleek, zoo viel
ook het nieuwe beroep een bepaald verontwaardi
ging Wekkende afwijzing ten deel. De Britsche
oorlogsophltsers en him Joodsch kapitalistische
aanstokers hadden voor mijn menscheliJk beroep
geen andere verklaring dan de veronderstelling
der aanwezigheid van een Duitsche zwakheid.
Toen reeds begon, verblind door met een sta
len gezicht geulte voorspellingen van minister
Churchill, de Noorsche regeering met de ge
dachte eener Britsche Invasie te spelen. Ten einde
door een bezetting van Noorsche havens en van
het Zweedsche ertsgebied te dulden, tot de ver
nietiging van Duitschland bij te dragen. Zoo zeker
werden eindelijk de hoeren Churchill en Paul Rey-
naud van hun succes van hun aanslag, dat zü, of
wel door lichtzinnigheid of wel onder invloed van
sterken drank meenden hun voornemens niet meer*
stil te moeten houden.
Duitschland kou dank zij deze praatzucht, zijn
meest beslissenden slag in dezen oorlog van zijn
kant toebrengen. Want de Britsche aanslag op
Noorwegen was ongetwijfeld de voor het Duitsche
rijk drelgendste onderneming. Enkele weken l iter
was dit gevaar geweken. De zoo volkomen succes-
volle Duitsche afweer leidde tot -n zoodanige
versterking van onze positie in Europa, dat Z{j
strategisch niet hoog genoeg .geschat kan worden.
Terstond na de mislukking van deze plannen
o 'stond een verhoogde druk der Engelsche oor
logsophltsers op België en Nederland. Het doel
was thans, nu de aanslag op den aanvoer va:>
erts mislukt was om door het meesleepen van
België en Nederland, het front te verleggen tot
aan den Rijn en daarmede de plaatsen, waar het
erts verwerkt werd, te bedreigen en uit te- scha
kelen. Op den tienden Mei van het vorige jaar
begon de gedenkwaardigste strijd misschien van
onze geheele Duitsche geschiedenis. Binnen en
kele dagen tfjds braken wty door de vijandetijke
fronten en werd een toestand geschapen, welke
een operatie moge lijk maakte. Leidende tot de
grootste vernietigende veldslagen in de wereld
geschiedenis. Zoo stortte Frankrijk ineen. België
en Nederland waren bezet. De Britsche afdeelin
gen verlieten verslagen en zonder wapens ver
strooid het Europeesche continent.
Op den negentienden Juli 1940 riep ik toen
voor de derde maal den Duitschen riksdag bij
een, om de wereld nog eens tot den vrede te ver
manen.
Mijn vredesaanbod werd als het teeken van
angst en lafheid van de hand gewezen. Churchill,
deze bloedigste dilettant van de geschiedenis al
ler tijden meende in ernst de maandenlange ge
reserveerdheid van het Duitsche luchtwapen
slechts als een bewijs voor zijn onbekwaamheid
om des nachts te vliegen, te mogen opvatten. Zoo
liet deze man door zijn betaalde schrijvers het
Engelsche volk maanden achter elkaar voorlie
gen, dat alleen het Britsche luchtwapen in staat
was op zoodanige wijze oorlog te voeren, en dat
men daarmede het middel gevonden had om door
den méedoogenloozen strijd van het Engelsche
luchtwapen tegen de Duitsche burgerbevolking,
verbonden met de hongerblokkade, het Duitsche
rijk klein te krijgen. Juist daarvoor heb ik steeds
weer gewaarschuwd en wel meer dan 8% maand.
Dat deze waarschuwingen op Churchill geen in
druk maakten, verandert mi) niet. Wat is voor
dezen man het leven van anderen waard
Wat beteekent voor hem de cultuur, wat be
teekenen voor hem bouwwerken Bfl het begin
van den oorlog heeft hij het reeds gezegd, dat
h|j zijn oorlog hebben wil. Ook al zouden zelfs
de eteden van Engeland daarbij tot puin moeten
vervallen. Hij heeft dien oorlog nu gekregen. Mffn
verzekering, dat wij van een bepaald oogenblik af
eiken bom zoo noodig honderdvoudig zouden ver-
elden, heeft dezen man niet kunnen bewegen
ook maar eenmaal over het misdadige van zijn
optreden na te denken. H|j verklaart, dat hem
dit niet bedrukt, ja hij verzekert ons zelfs, dat
ook het Britsche volk hem na dergelijke bom
aanvallen pas goed met stralende vrooliJkheid
heeft aangekeken, zoodat hfj steeds weer opnieuw
versterkt naar Londen was teruggekeerd. Het
kan zijn dat de heer Churchill op deze wijze op
nieuw versterkt werd in zijn besluit den oorlog
ook langs dezen weg verder te voeren. Wf) zfjn
echter niet minder vastbesloten om .voor elke
bom, ook in de toekomst, er zoo noodig honderd
terug te werpen en wel zoolang totdat het Brit
sche volk zich van dezen misdadiger en zijn
methoden ontdaan heeft. Het beroep van dezen
nu- en z|jn trawanten op het Duitsche volk Juist
den vrede op den Balkan een einde kwam. Het
slechte weer, sneeuw, storm en regen, en ter-
wille van de historische rechtvaardigheid moet
ik dat constateeren de buitengewoon dappere
tegenstand der Grieksche soldaten gaven de re
geering te Athene genoeg tijd om zich op de ge
volgen van haar ongelukkig besluit te bezinnen
en naar een mogelijke verstandige oplossing uit
te zien. Duitschland heeft in dien tjjd de betrek
kingen met Griekenland niet verbroken, in de
stille hoop, dat het toch nog op de een of andere
wijze tot opheldering van den toestand kon bij
dragen.
Ik moest echter ook toen reeds, volgens mijn
plicht, jegens de geheele wereld er op wijzen, dat
wfl bij een hervatting van het oude Salonikl-
denkbeeld uit den wereldoorlog niet werkeloos
zouden toezien. Jammer genoeg werd mijn waar
schuwing, dat, wanneer de Engelschman zich er
gens in Europa zou nestelen, w(j besloten waren
hem oogenblikkelijk naar zee terug te drijven, niet
ernstig opgevat Zoo konden wij toen in den loop
van den winter zien, hoe Engeland in toenemende
mate begon de grondslagen voor de vorming van
zulk een nieuw Salonlki-leger te leggen. Men be
gon met het aanleggen van vliegvelden. Eindelijk
kwamen in voortdurende transporten van mate
riaal de uitrustingsstukken voor een leger, dat,
volgens de opvatting en het inzicht van Churchill
zelf, binnen enkele weken tijds naar Griekenland
gestuurd moest worden. Ons bleef dit niet ver
borgen. De tegenslag, welke het Itallaansche le
ger In Noord-Afrika als gevolg eener technische
Inferioriteit van den pan i-arafweer en van het
pantserwapen zelf leed, bracht eindelijk den heer
Churchill tot de overtuiging, dat thans het oogen
blik gekomen was om het oorlogstooneel van Li-
bye naar Griekenland te verplaatsen. Hfj liet de
nog aanwezige pantserwagens alsmede de hoofd
zakelijk uit Australiërs en Nleuw-Zeelanders be
staande divisies infanterie vervoeren en was er
van overtuigd, thans den slag te kunnen slaan,
welke met een stoot den Balkan In brand zou zet
ten. Churchill heeft daarmede strategisch <.«m der
grootste fouten van den oorlog gemaakt. Zoodra
er geen twijfel meer mogellfk was over de bedoe
ling van Engeland om zleh op den Balkan te nes
telen, heb Ik de noodlge stappen gedaan om ook
van DuRsche zijde, leer om leer, op dit voor ons
vitale gebied, de strijdkrachten gereed te houden,
die noodig waren om aan elke eventueele onbe
schaamdheid van dezen heer het hoofd te kunnen
bieden.
Ik moet .hier uitdrukkelijk vaststellen, dat dit
niet tegen Griekenland gericht was. De Duce zelf
heeft mij er nooit om verzocht hem voor dit ge
val ook maar een Duitsche divisie ter beschikking
te stellen. Hl) was ervan o ertulgd, dat zoodra
het goede jaargetijde zou uanhreken, de strijd te
gen Griekenland op de een of andere wijze spoe
dig tot succes zou leiden, Ik was dezelfde mea
ning toegedaan. Bjj het oprukken van de Duitsche
strijdkrachten ging het dus niet om een hulpver-
leening aan Italië tegen Griekenland, doch om
een voorzorgsmaatregel tegen de Britsche po
ging, zich heimelijk op den Balkan te nestelen,
teneinde vandaar naar het voorbeeld van het le
ger van Haloniki uit den wereldoorlog een beslis
sing uit te lokken, vooral echter om daarmede
ook nog andere strijdkrachten bU den maalstroom
van den oorlog te betrekken.
Deze hoop berustte daarbij o.a. op twee staten:
op Turkye en op Joego-Slavlë. Binds de jaren der
overneming van de macht heb ik wat deze b<1
landen betreft steeds er naar gestreefd, een nau
we op economische doelmatigheid gebaseerde sa
menwerking te verkrijgen. Joego-Slavlë was, voor
zoover het den Servischen kern betrof, in den we
reldoorlog onze vijand geweest. Ja, van Belgrado
uit is de wereldoorlog begonnen. Niettemin be
stond er onder het Duitsche volk, dat van nature
geen wrok kent, in het geheel geen haat jegens
Belgrado. Turkije was In den wereldoorlog Onzen
bondgenoot. De ongelukkige uitslag van den we
reldoorlog drukte op dit land evenzWaar als op
ons zelf. De groote geniale herechepper van Tur
kije was de eerste, die een wonderbaarlljk voor
beeld gaf voor de verheffing van den toen doot
het geluk in den steek gelaten en door het lot
zoo ontzettend zwaar getroffen bondgenoot. Ter
wijl nu Turkije dank zj de realistische houding
van zijn regeering de onafhankelbkheid van eigen
besluit wist te bewaren, viel Joego-Slavlë ten
offer aan de Britsche kuiperijen. Ik heb er naar
gestreefd tusschen Duitschland en Joego-Slavlë
oprechte betrekkingen van goed begrip ja van
vriendschap te brengen. Jarenlang heb ik daaraan
gewerkt.
Het was eerst mijn streven alles in het werk te
stellen om Joego-Slavlë voor een zoo gevaarlijke
ontwikkeling te behoeden. Onze minister van bui
tenlandse!» zaken, partijgenoot Ribbentrop, heeft
in dezen geest met het hern eigen geduld en ge
niale standvastigheid steeds weer op de doelma
tigheid ja noodzakelijkheid gewezen, althans dit
deel van Europa bulten den ohgelukkigen oorlog
te houden.
In dezen geest heeft hf) aan de Joego-Slavisohe
regeering voorstellen gedaan welke zoo prachtig
en loyaal waren, dat eindelijk ook In dan toen-
maligen Joego-Slavischen staat de stemmen
schenen toe te nemen, die voor een zoodanige
nauwe samenwerking, welke door Italië werd ge
steund, te vinden waren.
Zoo werd het eindelijk mogelUk de Joego-Slavl-
sche regeering tot toetreding tot het driemogend-
hedenpact te bewegen, waarbU aan Joego-Slavlë
In het geheel geen elschen gesteld werden, doch
dit land slechts voordeelen geboden werden. Want
terwllle van de geschiedkundige waarheid moet ik
heden verklaren, dat Joego-Slavlë In dit pact en
door het daarmede verbonden aanvullende accoord
tot geen enkele hulpverleening verplicht was. In
tegendeel, het kreeg van de mogendheden van het
drlelandenpact de plechtige verzekering, niet al
leen geen hulp te behoeven te verleenen, doch wfl
waren bereid zelfs af te zien van elk doorgangs-
transport van oorlogsmaterl *al. Bovendien echter,
had Joego-Slavlë op wensch van zijn regeering de
verzekering gekregen, In geval van territoriale
wijzigingen op den Balkan een onder de Joego
slavische souverelnltelt staanden toegang tot de
Egelsche Zee te krijgen, welke o.a. ook de stad
Salonlkl zou omvatten.
Zoo werd op den 25sten Maart van dit jaar te
Weenen een pact onderteekend, dat den Joego-
Slavlschen staat de grootste toekomst bood en
aan den Balkan den vrede kon waarborgen, Met
een werkelijk gelukkig gevoel verliet Ik op dien
dag de mooie Donaustad niet alleen, omdat daar
mede een buitenlandsche politieke taak van bijna
acht jaar beloond scheen te worden, maar ook,
omdat Ik meende, dat daarmede wellicht nog op
het laatste oogenblik het Duitsche Ingrijpen op
den Balkan volkomen overbodig zou kunnen wor
den. Twee dagen later werden wty allen geschokt
door hst bericht over den staatsgreep van een
rl)e. De Itallaansche weermacht had het voorne-
men, vanuit zijn Jullsohe front lang» de kust In
algemeene richting naar Albanië op te trekken,
van Albanië uit vla Bkoetari de Itallaansche af
deelingen te ontmoeten en vervolgens door de
Joego-Slavlsche grensversterklngon aan de Joego-
SlavischAlbaneesche grens tegenover Skoplje
Leen te breken, teneinde de verbinding met het
aldaar oprukkende Duitsche leger tot stand te
brengen, eindelijk door het Grieksche front In Al
banië zelf heen te breken en zoo mogelijk over
een breed front naar de zee op te rukken. In
verband daarmede zouden de Dalmatjjnsche en
Ionische eilanden bezet en alle overige steun
punten Ingenomen worden. Ook tusschen de beide
luchtwapens waren r jpraken gemaakt over de
samenwerking. De leiding over de tegen Macedo
nië en Griekenland gebruikte Duitsche legers lag
In handen van generaal-veldmaarschalk List, die
zich reeds in de overige veldtochten bijzonder on
derscheiden heeft. De uit het Zuld-Westen van het
Duitsche rijk en uit Hongarije naar Joego-Slavlë
oprukkende strijdkrachten stonden onder bevel
van generaloberst Von Welchs. De onder het op
perbevel van de generaal-veldmaarschalk Von
Brauchitsch en den chef van den generalen staf,
generaloberst Halder, opereerende legercorpsen
en afdeelingen der Waffen S.S. hebben reeds na
vfjf dagen het GrlekschThraclsche leger tot ca
pitulatie genoodzaakt, de verbindingen met de uit
Albanië oprukkende Itallaansche strijdkrachten
tot stand gebracht, Salonlkl ingenomen, na twaalf
dagen Servië tot capitulatie gedwongen en daar
mede de algemeene voorwaarde geschapen voor
den even harden als roemvollen doorbraak vla
Larissa naar Athene. Deze operatie vond haar be
kroning In de bezetting.vai. den Peloponnesus en
van talrijke Grieksche eilanden.
Het opperbevel van de weermacht zal echter
deze waarljjk historische prestatie waaraan de
chef van het opperbevel van de weermacht gene
raal veldmaarschalk Keitel en generaal Jodl zoo
als steeds op buitengewone wijze hebben medege
werkt, op haar juiste waarde weten te schatten.
De onder het persoonlijke opperbevel van den
rljksmaarschalk en ztjn chef van den generalen
staf genteraal Jeschonneck gebruikte luchtmacht
stond In twee groepen onder de bevelen van den
generaloberst Loehr en van generaal von Richt
hofen. Het was hun taak
1. Het v(jandelt)ke luchtwapen te vernietigen en
de terrelnorganlsatle daarvan onbruikbaar te
maken.
2. Het centrum van samenzweerders Belgrado
op alle militair belangrijke punten aan te vallen
en daarmede van het begin af aan uit te schake
len.
3. De strijdende Duitsche troepen door middel
van vliegers en luchtdoelgeschut overal te hel
pen het verzet van den vijand te breken, zijn
vlucht te bemoeilijken en zijn latere inscheping
wanneer deze moelfjk zou zijn te verhlnde-
ter gelegenheid van den 1 Mei-dag, om mjj in
de steek te laten, kan slechts verklaard worden
öf wel door een verlamming öf door de krank
zinnigheid van een drinkebroer. Uit deze geeste
lijk abnormale gesteldheid spruit ook het besluit
om den Balkan in een oorlogstooneel te verande
ren. Als een gek loopt deze man sinds vijf jaren
door Europa en zoekt naar iets wat zou kunnen
branden. Jammerlijk genoeg zijn er alt^i weer
betaalde elementen te vinden, die voor dezen in
ternationalen brandstichter de poorten van hun
landen openstellen.
Churchill keerde nu terug tot het plan, dat
hem reeds In het najaar van 1989 en het voor
jaar van 1940 door het hoofd speelde. GD zult u
herinneren, afgevaardigden, de gepubliceerde do
cumenten van la Charlta, waarin de poging ont
huld werd om in den winter 1939/1940 van dén
Balkan een Europeesch oorlogstooneel te maken
Hoewel deze poging nu moeilljker geworden was
alleen al omdat intusschen op den Balkan zelf In
zooverre een verandering ontstaan was daar door
de wijziging in Roemenië deze staat definitief
voor Engeland was uitgevallen. Het nieuwe Roe
menië begon een uisluitend Roemeensche politiek
te voeren.
Ik wil allereerst een korte uiteenzetting van
het doel der Duitsche balkanpolitlek geven, zoo
als Ik die In mijn gedachten had en wfj die tracht
ten te bereiken.
1. Zooals steeds had het Duitsche rfjk op den
Balkan geen territoriale en geen zelfzuchtige po
litieke belangstelling. Dat beteekent, dat het
Duitsche rijk In geen enkel opzicht om een of
andere egoïstische reden belang had blf de terri
toriale vraagstukken en binnenlandse!» toestan
den In deze staten.
2. Het Duitsche rijk heeft er echter naar ge
streefd, juist met deze staten nauwe economische
betrekkingen aan te knoopen en te versterken.
Dat was niet alleen in het belang van Duitsch
land maar ook in dat van die landen zelf. Want
als ergens de nationale economieën van twee han-
delscontractanten elkaar aanvullen, dan was en
Is dat het geval tusschen de Balkanstaten en
Duitschland. Duitschland is een Industrieland en
heeft levensmiddelen en grondstoffen noodig. De
Balkanstaten zijn landbouwlanden zU beschik
ken over grondstoffen en hebben Industrleele pro
ducten noodig. De mogelijkheid van een buiten
gewoon vruchtbare uitbreiding der handelnbe-
trekklngen vloeide daar noodzakelijk uit voort.
Indien Engelsche of Amerlkaansche kringen
daarin een ongerechtvaardigde penetratie van
Duitschland In den Balkan wilden zien, dan wa»
dat een even domme als onbeschaamde aanmati
ging. Want iedere staat zal zijn economische po
litiek opbouwen volgen» de belangen van het
volk en niet volgens die van vreemde, ontwortel
de ioodsch-democratlsche kapitalisten. Boven
dien kon zoowel Engeland al» Amerika in dit ge
bied hoogstens als verkooper en nooit al» kooper
optreden. Maar Duitschland heeft aan den Bal
kan niet alleen verkocht het was daar vooral
de grootste kooper, en wel een blijvende en Bo
llede kooper, die de producten der boeren van den
Balkan betaalde met den arbeid van den Duit-
schen fabrieksarbeider en- niet met zwendelvalu-
ta’s en -deviezen, die reeds jarenlangs aan chro-
.ntsche depreciatie hadden geleden. Het was dan
ook geen wonder, dat Duitschland de grootste
handelspartner der Balkanstaten werd. BU deze
transactie waren er overwonnenen noch overwin
naar», er waren slechts contractanten en het Duit
sche rUk der natlonaal-socialistieche revolutie
richtte er zijn eerzucht op, een fatsoenlijk part
ner te zt|n, dus met behoorlijke en soliede goe
deren te betalen en niet met democratische zwen-
delpapleren.
8. Met het oog hierop heeft het Duitsche rUk
als men dan al van politieke belangen wil
spreken slechts één belang gehad dat de han
delspartner inwendig gezond en krachtig was.
Het Duitsche rUk heeft dan ook alles gedaan, om
door zUn invloed en hulp, met raad en daad deze
landen bU te staan In de bevestiging van hun ei
gen bestaan en van hun Inwendige orde, onge
acht hun bijzondere staatsvormen.
De toepassing van deze overwegingen leidde
niet alleen tot een stijgende welvaart In deze lan
den, maar ook tot een wederzUdsch vertrouwen,
dat langzamerhand veld begon te winnen. Des te
heftiger streefde de wereldbrandstichter Churchill
er naar deze vreedzame ontwikkeling te verbre
ken door het onbeschaamde ultdeelen van Brit
sche hulpbeloften, garantie» enz. Met deze „ga
ranties" werd eerst de Roemeensche staat gevan
gen en later vooral Griekenland. Dat achter deze
garanties geen enkele macht stond, die werke
lijke hulp kon verleenen, zal intusschen wel dui
delijk genoeg bewezen zUn. Roemenië beeft zUn
garantie, die het welbewust van de spilmogend-
heden moest vervreemden, duur moeten betalen.
Griekenland, dat de garantie julet het minste
noodig had, was eveneens bereid aan de Engel
sche lokstem gehoor te geven en z^n lot te ver
binden aan dat van den geldschieter en lastgever
van zUn koninklijken heerscher. Want Ik moet
ook thans nog Ik meen dit aan de historische
waarheid verschuldigd te zijn onderscheid ma
ken tusschen het Grieksche volk en de dunne
laag eener verdorven leiding, die, onder Inspi
ratie van een aan Engeland ondergeschikten ko-
nlng, minder de werkelijke taak van het Griek
sche staatsbestuur op het' oog had en in de
eerst"* plaats de bedoelingen der Britsche oor
logspolitiek tot de hare maakte. Ik heb dit op
recht betreurd. Voor m(j als Dultscher, die door
opvoeding in de jeugd en later door beroep een
zeer groote vereering bezat voor de beschaving
en de kunst van een land, vanwaar eens het
eerste licht van menschelljke schoonheid en waar
digheid uitstraalde, was het zeer moeilijk en bit
ter deze ontwikkeling te moeten gadeslaan en er
niets tegen te kunnen doen. In den nazomer van
het vorige jaar slaagde Churchill erin, de plato
nische garantlebeloften aan Griekenland In het
brein van zekere kringen zooveel vorm te geven,
dat daaruit een geheele reeks voortdurende neu-
trallteltsschendingen konden worden afgeleid.
Het eerst werd Italië daardoor getroffen. Het
voelde zich dan ook genoopt, In October 1940 de
Grieksche regeering voorstellen te doen en waar
borgen te elschen, die aan dezen voor Italië on-
houdbaren toestand een einde konden maken.
Onder Invloed van de Britsche cforlogsdrtJvers
wsm men dit verzoek bruusk af, waarmede aan