Zitting van den Rijksdag. Feestelijke Bijeenkomsl. Hitler-Jugend en Jeugdstorm. Rede van Hitler. e n Relchsjngendfflhrer Axmann in Amsterdam. Ab onnements- en Advertentieblad Annex Sneeker Courant en Wymbritseradeel Verschijnt DINSDAGS- en VRIJDAGSAVONDS Woensdag 7 Mel 1941 No. 63 KIEZEBRINK Co. - SNEER Bureau: KLEIN ZAND Telef. 2200 S7e Jaargang OFFICIEEL ORGAAN °P - De jeugdstormers zongen ver volgens het eerste couplet van het Stormerslied, waarna de hoofdstor- AMSTERDAM, 4 Mei (A.N.P.) In het Concertgebouw te Amster dam heeft hedenmiddag een ge meenschappelijke feestelijke bijeen komst plaats gehad van de Hitler- jugend en den Nationalen Jeugd storm, ter gelegenheid van het be zoek van den Jugendführer van het Duitsche rijk Arthur Axmann. Kort na het middaguur begon de aankomst der jeugdstorm-forma- ties aan de IJ-zijde van het Cen traalstation en weinig later ook die van de formaties der Hitler-jugend, waarna de deelnemers gezamenlijk door de stad naar het Concertge bouw marcheerden. Voorop ging, gekleed in donkerblauwe uniform, de muziekkapel van de Hitler-ju gend, gevolgd door leden dier or ganisatie en van den Bund Deut- scher Müdel, daarachter de manne lijke en vrouwclijke jeugdstormers, welker lichtblauwe blouses een fleurlgcn toon voegden bij 't jonge groen, door het gouden zonnelicht uit de knoppen getooverd. De felle tonen der muziek droe gen ver In de heldere lucht en zoo ontbrak het dan ook nergens aan belangstelling. Langs Damrak, Rokin, Vijzel straat, Weteringschans en Mu seumplein werd het Concertgebouw bereikt, waar zich .velen hadden opgesteld, om den stoet te aan schouwen. Kort na half drie waren de deelnemers het gebouw binnen getrokken, welks groote zaal nau welijks toereikend was om allen te bevatten, zoodat velen zich met een staanplaats tevreden moesten stel len. De zaal was getooid met de emblemen hakenkruis en storm- meeuw, op het balkon stonden oranje-blanje-bleu- en hakenkruis vlaggen opgesteld en het podium was met tulpen en groen omboord. Kort na drie uur werden de vaan dels, van rechts die van den jeugd storm, van links die der Hitler- jugend, de zaal binnengedragen en onder het spelen der muziek, door de kapel der laatstgenoemde orga nisatie, vóór het podium opgesteld, Intusschen was de Jugendführer van het Duitsche rijk, Arthur Ax mann, bij het Concertgebouw aan gekomen en trad, na bulten een eerewflcht der Hitler-jugend geïn- specteerd te hebben, met de overige 4. Op 11 April zou een in Karlnthlë- Btlermar-1 hooge gasten de zaal binnen. Tot ken re»p. VeatelUk Hongarije optrekkend leger deze laatsten behoorden mede com- ““Y?!.de rtohtln& Vftn Agram—-Sera- m|ssaris-gcncraal dr. Wimmer, namens den rljkscommlssarls, .de generaal der Schutzpolizei, Schu mann, majoor Erhardt, als verte genwoordiger van den generaal der vliegers, F. Christiansen, de gevol machtigde van den rljkscommlssa rls voor Amsterdam, senator dr. Boekmcker, de secretaris-generaal der N.S.B., ir. Huygen en de heer J. W. de Ruiter, gemachtigde van den leider der N.S.B. voor Noord- Holland. Scout H. W. de Vrijer, die de bijeenkomst opende, verwelkomde allereerst in de Duitsche taal de autoriteiten en andere aanwezigen bij deze gemeenschappelijke vie ring. Lang hebben de Duitsche en de Nederlandse!» jeugd geschei den gemarcheerd, nu echter zijn zij bijeen als goede kameraden. Daarna zijn begroeting In de eigen taal herhalende, noemde spr. deze bijeenkomst van historische beteekenls en zeide dat ook de Nederlandsche jeugd in den geest van kameraadschap met de Duit sche wil samenwerken in het nieu we Europa. De jeugdstormers zongen mer, C. van Geelkerken, een korte toespraak hield. Spr. heette allen hatelijk welkom in het Concertgebouw, waar wij, aldus de hoofdstormer, bijeen ge komen zijn om iets te laten zien van ons willen en kunnen. Wan neer wij hooren van De- Ruyter, onzen grooten admiraal, dan is dat niet om onze "blikken terug te slaan op het verleden, maar juist om ons te sterken’ voor de toekomst. Het is thans bijna een jaar ge leden, dat de oorlog hier uitbrak, waarin wij, Nederlanders en Duit- schers, tegenover elkaar werder geplaatst, omdat het oude systeem dat ineenviel, meende, de nieuwe orde, welke de toekomst bracht tegen te kunnen'houden. Spr. gaf den Reichsjugendführe de verzekering, dat deze bij ziii terugkeer naar Duitschland he besef mee kan nemen, dat onz< jeugd klaar Is, manmoedig er trouw, klaar, om straks de jeugd Adv. in dit blad worden gratis opgenomen in het adv. blad de SNEEKER COURANT DER GEMEENTE SNEEK Jewo en Belgrado voorgaan. In verband daarmede waren afspraken ge maakt, met. onze bondgenooten Italië en Honga- NIEUWE SNEEKER CO JRANT uitgevoerd worden van reeds aangekomen afdee- handjevol gehuurde putschlsten, die een daad vol brachten, welke den Britschen minister-president den jubelkreet deed uiten dat hjj eindelijk iets goeds te melden had. Ik gaf nu terstond het bevel tot den aanval. Het is immers ónmogelijk, dat men op deze wijze met het Duitsche rijk te werk gaat. Men kan niet ja renlang om een vriendschap smeeken, men kan ook niet een verdrag aangaan, dat alleen de an dere partij ten goede komt en dan beleven, dat dit verdrag niet alleen in een nacht verbroken wordt, doch dat nu als antwoord, de vertegenwoordiger van het Duitsche rijk beleedigd, de militaire atta ché bedreigd, de assistent van dezen militairen attaché gewond wordt, dat talrijke andere Dult- schers mishandeld worden, dat men kantoren, scholen, tentoonstellingslokalen enz. afbreekt, de woningen van rijksDuitschers vernield en volks- Dultschers opnieuw als rechteloos vee opjaagd en doodt. Ik heb, dat weet God, den vrede gewild. Wan neer echter Halifax verklaart, dat men dat heel goed wist, en ons juist daarom dwong te vechten, alsof dit dus een bijzondere overwinning van het Britsche staatsbeleid is, dan kan ik tegenover een zoodanige boosheid niets anders doen, dan de be langen van het rijk In bescherming nemen met de middelen die ons God z(j dank ter beschikking staan. Ik kon dit besluit op dit oogenblik des te kal mer nemen, daar Ik wist dat ik daarbij handelde in overeenstemming: 1. met de gezindheid en hou ding van Bulgarije, dat jegens het Duitsche rijk onwankelbaar trouw gebleven was; 2. met de thans eveneens terecht verontwaardigde opvat ting van Hongarije. Onze beide oude bondgenooten uit den wereld oorlog moesten deze daad als een uitdaging ge voelen. De nog op 27 Maart door mi) vla het opperbevel van de weerm. cht uitgegeven alge meene aanwijzingen voor de krijgsverrichtingen plaatsten het leger en het luchtwapen voor een zeer moeilijke taak. Hr moest formeel voor de vuist weg een nieuwe plotselinge groots opmarsch touw gezet worden, er moesten verplaatsingen llngen troepen, de aanvoer van materiaal moest gewaarborgd worden en bovendien moest het luchtwapen talrijke geïmproviseerde bases be trekken, welke toen deels nog onder water ston den. Zonder tegemoetkomende loyale houding van Roemenië zou bet heel moeilijk geweest zijn om binnen bet ons gestelde korte tijdsbestek de bevolen aanwijzingen aan te voeren. Als termijn voor den aanval werd door mi) den zesden April vastgesteld. Op dien dag was de In Bulgarije staande Zuidelijke groep tot den aanval gereed. Het oprukken van de andere legers zou terstond geschieden zoodra z(| gereed waren. Ah termijnen waren vastgesteld 8, reep. 10 en 11 A[ ril. De ge dachte van de krijgsverrichtingen was: 1. Met een leger uit het Bulgaarse!» gebied op trekken naar het Grieksche Thraclë in de richting van de Egeische Zee. Het zwaartepunt lag op den rechtervleugel waar met gebruikmaking van berg, afdeelingen en een pantserdivisie de doorbraak naar Haloniki moest worden bevochten. 2. Met een tweede leger doordringen in de rich ting van Skoplje met het doel langs den snelsten weg een verbinding tot stand te brengen met de In Albanië staande Ttaliaansche strijdkrachten. Deze beide operaties zouden op 0 April beginnen. 8. De op 8 April beginnende andere operatie voorzag den doorbraak van een leger uit Bulga rije In algemeene richting naar Nisj met het doel het gebied rondom Belgrado te bereiken. In sa menwerking daarmede zou een Dultech corps op 10 April het Banaat bezetten en daarmede van het Noorden uit voor Belgrado aankomen. De Führer heeft Zondag tijdens de zitting van den rijksdag een verklaring van de rtjksregeering afgelegd. Hierin zeide hij o.a. het volgende: In een tijd, waarin daden alles en woorden wei nig beteekenen is het niet mijn bedoeling als ge kozen vertegenwoordiger van het Duitsche volk meer dan absoluut noodzakelijk voor u te ver schijnen. De eerste maal heb ik mij bij het uitbre ken van den oorlog tot u gewend op het oogen blik, waarop dank zfl de EngelschFransche sa menzwering tegen den vrede iedere poging om met Polen tot een vergelijk te kome hetgeen an ders zeker mogelijk was geweest, was mislukt. Al mijn pogingen om juist met Engeland tot een vergelijk, ja tot een blijvende er vriendschap pelijke samenwerking te komen, leden schipbreuk op den wensch en den wil van een kleine kliek, die of wel uit haat of uit materieel oogpunt, elk Duitsch voorstel tot een vergelijk van de hand wezen met het met verheelde besluit, den oorlog onder alle omstandigheden te willen. De man. dio dit even fanatieke als duivelsche plan tot eiken prijs dóórzette om een oorlog te verkrijg n, was toen reeds minviter Churchill, en zijn helpers wa ren de mann ui, die op dli ocgenbllk deel uitms ken van de Brttsc'ié regeering. Openlijk co heime lijk werd dit streven deels het krachtigst Gevor derd door de z g „grocte democratieën" aan -deze en gene zijde van den Oceaan. Enkele weken late, was de staat, die zich het eerst lichtvaaJtg gercep voor het karr.itje had laten spannen van de belangen van financiën tn kapitaal dezer onrlogoophltsers verslagen en ver nietigd. Op den zesden October 1089 constateerde tk op nieuw, dat Duitschland noch van Engeland, noch van Frankrijk iets verlangd heeft, noch verlan gen wil, dat de voortzetting van den oorlog waan zin is en dat vooral de verschrikking van te mo derne oorlogswapenen, zooals deze een» gebruikt zouden worden, groote gebieden moest vernieti gen. Evenals echter reeds mijn beroep van den eer sten September 1939 vergeefs bleek, zoo viel ook het nieuwe beroep een bepaald verontwaardi ging Wekkende afwijzing ten deel. De Britsche oorlogsophltsers en him Joodsch kapitalistische aanstokers hadden voor mijn menscheliJk beroep geen andere verklaring dan de veronderstelling der aanwezigheid van een Duitsche zwakheid. Toen reeds begon, verblind door met een sta len gezicht geulte voorspellingen van minister Churchill, de Noorsche regeering met de ge dachte eener Britsche Invasie te spelen. Ten einde door een bezetting van Noorsche havens en van het Zweedsche ertsgebied te dulden, tot de ver nietiging van Duitschland bij te dragen. Zoo zeker werden eindelijk de hoeren Churchill en Paul Rey- naud van hun succes van hun aanslag, dat zü, of wel door lichtzinnigheid of wel onder invloed van sterken drank meenden hun voornemens niet meer* stil te moeten houden. Duitschland kou dank zij deze praatzucht, zijn meest beslissenden slag in dezen oorlog van zijn kant toebrengen. Want de Britsche aanslag op Noorwegen was ongetwijfeld de voor het Duitsche rijk drelgendste onderneming. Enkele weken l iter was dit gevaar geweken. De zoo volkomen succes- volle Duitsche afweer leidde tot -n zoodanige versterking van onze positie in Europa, dat Z{j strategisch niet hoog genoeg .geschat kan worden. Terstond na de mislukking van deze plannen o 'stond een verhoogde druk der Engelsche oor logsophltsers op België en Nederland. Het doel was thans, nu de aanslag op den aanvoer va:> erts mislukt was om door het meesleepen van België en Nederland, het front te verleggen tot aan den Rijn en daarmede de plaatsen, waar het erts verwerkt werd, te bedreigen en uit te- scha kelen. Op den tienden Mei van het vorige jaar begon de gedenkwaardigste strijd misschien van onze geheele Duitsche geschiedenis. Binnen en kele dagen tfjds braken wty door de vijandetijke fronten en werd een toestand geschapen, welke een operatie moge lijk maakte. Leidende tot de grootste vernietigende veldslagen in de wereld geschiedenis. Zoo stortte Frankrijk ineen. België en Nederland waren bezet. De Britsche afdeelin gen verlieten verslagen en zonder wapens ver strooid het Europeesche continent. Op den negentienden Juli 1940 riep ik toen voor de derde maal den Duitschen riksdag bij een, om de wereld nog eens tot den vrede te ver manen. Mijn vredesaanbod werd als het teeken van angst en lafheid van de hand gewezen. Churchill, deze bloedigste dilettant van de geschiedenis al ler tijden meende in ernst de maandenlange ge reserveerdheid van het Duitsche luchtwapen slechts als een bewijs voor zijn onbekwaamheid om des nachts te vliegen, te mogen opvatten. Zoo liet deze man door zijn betaalde schrijvers het Engelsche volk maanden achter elkaar voorlie gen, dat alleen het Britsche luchtwapen in staat was op zoodanige wijze oorlog te voeren, en dat men daarmede het middel gevonden had om door den méedoogenloozen strijd van het Engelsche luchtwapen tegen de Duitsche burgerbevolking, verbonden met de hongerblokkade, het Duitsche rijk klein te krijgen. Juist daarvoor heb ik steeds weer gewaarschuwd en wel meer dan 8% maand. Dat deze waarschuwingen op Churchill geen in druk maakten, verandert mi) niet. Wat is voor dezen man het leven van anderen waard Wat beteekent voor hem de cultuur, wat be teekenen voor hem bouwwerken Bfl het begin van den oorlog heeft hij het reeds gezegd, dat h|j zijn oorlog hebben wil. Ook al zouden zelfs de eteden van Engeland daarbij tot puin moeten vervallen. Hij heeft dien oorlog nu gekregen. Mffn verzekering, dat wij van een bepaald oogenblik af eiken bom zoo noodig honderdvoudig zouden ver- elden, heeft dezen man niet kunnen bewegen ook maar eenmaal over het misdadige van zijn optreden na te denken. H|j verklaart, dat hem dit niet bedrukt, ja hij verzekert ons zelfs, dat ook het Britsche volk hem na dergelijke bom aanvallen pas goed met stralende vrooliJkheid heeft aangekeken, zoodat hfj steeds weer opnieuw versterkt naar Londen was teruggekeerd. Het kan zijn dat de heer Churchill op deze wijze op nieuw versterkt werd in zijn besluit den oorlog ook langs dezen weg verder te voeren. Wf) zfjn echter niet minder vastbesloten om .voor elke bom, ook in de toekomst, er zoo noodig honderd terug te werpen en wel zoolang totdat het Brit sche volk zich van dezen misdadiger en zijn methoden ontdaan heeft. Het beroep van dezen nu- en z|jn trawanten op het Duitsche volk Juist den vrede op den Balkan een einde kwam. Het slechte weer, sneeuw, storm en regen, en ter- wille van de historische rechtvaardigheid moet ik dat constateeren de buitengewoon dappere tegenstand der Grieksche soldaten gaven de re geering te Athene genoeg tijd om zich op de ge volgen van haar ongelukkig besluit te bezinnen en naar een mogelijke verstandige oplossing uit te zien. Duitschland heeft in dien tjjd de betrek kingen met Griekenland niet verbroken, in de stille hoop, dat het toch nog op de een of andere wijze tot opheldering van den toestand kon bij dragen. Ik moest echter ook toen reeds, volgens mijn plicht, jegens de geheele wereld er op wijzen, dat wfl bij een hervatting van het oude Salonikl- denkbeeld uit den wereldoorlog niet werkeloos zouden toezien. Jammer genoeg werd mijn waar schuwing, dat, wanneer de Engelschman zich er gens in Europa zou nestelen, w(j besloten waren hem oogenblikkelijk naar zee terug te drijven, niet ernstig opgevat Zoo konden wij toen in den loop van den winter zien, hoe Engeland in toenemende mate begon de grondslagen voor de vorming van zulk een nieuw Salonlki-leger te leggen. Men be gon met het aanleggen van vliegvelden. Eindelijk kwamen in voortdurende transporten van mate riaal de uitrustingsstukken voor een leger, dat, volgens de opvatting en het inzicht van Churchill zelf, binnen enkele weken tijds naar Griekenland gestuurd moest worden. Ons bleef dit niet ver borgen. De tegenslag, welke het Itallaansche le ger In Noord-Afrika als gevolg eener technische Inferioriteit van den pan i-arafweer en van het pantserwapen zelf leed, bracht eindelijk den heer Churchill tot de overtuiging, dat thans het oogen blik gekomen was om het oorlogstooneel van Li- bye naar Griekenland te verplaatsen. Hfj liet de nog aanwezige pantserwagens alsmede de hoofd zakelijk uit Australiërs en Nleuw-Zeelanders be staande divisies infanterie vervoeren en was er van overtuigd, thans den slag te kunnen slaan, welke met een stoot den Balkan In brand zou zet ten. Churchill heeft daarmede strategisch <.«m der grootste fouten van den oorlog gemaakt. Zoodra er geen twijfel meer mogellfk was over de bedoe ling van Engeland om zleh op den Balkan te nes telen, heb Ik de noodlge stappen gedaan om ook van DuRsche zijde, leer om leer, op dit voor ons vitale gebied, de strijdkrachten gereed te houden, die noodig waren om aan elke eventueele onbe schaamdheid van dezen heer het hoofd te kunnen bieden. Ik moet .hier uitdrukkelijk vaststellen, dat dit niet tegen Griekenland gericht was. De Duce zelf heeft mij er nooit om verzocht hem voor dit ge val ook maar een Duitsche divisie ter beschikking te stellen. Hl) was ervan o ertulgd, dat zoodra het goede jaargetijde zou uanhreken, de strijd te gen Griekenland op de een of andere wijze spoe dig tot succes zou leiden, Ik was dezelfde mea ning toegedaan. Bjj het oprukken van de Duitsche strijdkrachten ging het dus niet om een hulpver- leening aan Italië tegen Griekenland, doch om een voorzorgsmaatregel tegen de Britsche po ging, zich heimelijk op den Balkan te nestelen, teneinde vandaar naar het voorbeeld van het le ger van Haloniki uit den wereldoorlog een beslis sing uit te lokken, vooral echter om daarmede ook nog andere strijdkrachten bU den maalstroom van den oorlog te betrekken. Deze hoop berustte daarbij o.a. op twee staten: op Turkye en op Joego-Slavlë. Binds de jaren der overneming van de macht heb ik wat deze b<1 landen betreft steeds er naar gestreefd, een nau we op economische doelmatigheid gebaseerde sa menwerking te verkrijgen. Joego-Slavlë was, voor zoover het den Servischen kern betrof, in den we reldoorlog onze vijand geweest. Ja, van Belgrado uit is de wereldoorlog begonnen. Niettemin be stond er onder het Duitsche volk, dat van nature geen wrok kent, in het geheel geen haat jegens Belgrado. Turkije was In den wereldoorlog Onzen bondgenoot. De ongelukkige uitslag van den we reldoorlog drukte op dit land evenzWaar als op ons zelf. De groote geniale herechepper van Tur kije was de eerste, die een wonderbaarlljk voor beeld gaf voor de verheffing van den toen doot het geluk in den steek gelaten en door het lot zoo ontzettend zwaar getroffen bondgenoot. Ter wijl nu Turkije dank zj de realistische houding van zijn regeering de onafhankelbkheid van eigen besluit wist te bewaren, viel Joego-Slavlë ten offer aan de Britsche kuiperijen. Ik heb er naar gestreefd tusschen Duitschland en Joego-Slavlë oprechte betrekkingen van goed begrip ja van vriendschap te brengen. Jarenlang heb ik daaraan gewerkt. Het was eerst mijn streven alles in het werk te stellen om Joego-Slavlë voor een zoo gevaarlijke ontwikkeling te behoeden. Onze minister van bui tenlandse!» zaken, partijgenoot Ribbentrop, heeft in dezen geest met het hern eigen geduld en ge niale standvastigheid steeds weer op de doelma tigheid ja noodzakelijkheid gewezen, althans dit deel van Europa bulten den ohgelukkigen oorlog te houden. In dezen geest heeft hf) aan de Joego-Slavisohe regeering voorstellen gedaan welke zoo prachtig en loyaal waren, dat eindelijk ook In dan toen- maligen Joego-Slavischen staat de stemmen schenen toe te nemen, die voor een zoodanige nauwe samenwerking, welke door Italië werd ge steund, te vinden waren. Zoo werd het eindelijk mogelUk de Joego-Slavl- sche regeering tot toetreding tot het driemogend- hedenpact te bewegen, waarbU aan Joego-Slavlë In het geheel geen elschen gesteld werden, doch dit land slechts voordeelen geboden werden. Want terwllle van de geschiedkundige waarheid moet ik heden verklaren, dat Joego-Slavlë In dit pact en door het daarmede verbonden aanvullende accoord tot geen enkele hulpverleening verplicht was. In tegendeel, het kreeg van de mogendheden van het drlelandenpact de plechtige verzekering, niet al leen geen hulp te behoeven te verleenen, doch wfl waren bereid zelfs af te zien van elk doorgangs- transport van oorlogsmaterl *al. Bovendien echter, had Joego-Slavlë op wensch van zijn regeering de verzekering gekregen, In geval van territoriale wijzigingen op den Balkan een onder de Joego slavische souverelnltelt staanden toegang tot de Egelsche Zee te krijgen, welke o.a. ook de stad Salonlkl zou omvatten. Zoo werd op den 25sten Maart van dit jaar te Weenen een pact onderteekend, dat den Joego- Slavlschen staat de grootste toekomst bood en aan den Balkan den vrede kon waarborgen, Met een werkelijk gelukkig gevoel verliet Ik op dien dag de mooie Donaustad niet alleen, omdat daar mede een buitenlandsche politieke taak van bijna acht jaar beloond scheen te worden, maar ook, omdat Ik meende, dat daarmede wellicht nog op het laatste oogenblik het Duitsche Ingrijpen op den Balkan volkomen overbodig zou kunnen wor den. Twee dagen later werden wty allen geschokt door hst bericht over den staatsgreep van een rl)e. De Itallaansche weermacht had het voorne- men, vanuit zijn Jullsohe front lang» de kust In algemeene richting naar Albanië op te trekken, van Albanië uit vla Bkoetari de Itallaansche af deelingen te ontmoeten en vervolgens door de Joego-Slavlsche grensversterklngon aan de Joego- SlavischAlbaneesche grens tegenover Skoplje Leen te breken, teneinde de verbinding met het aldaar oprukkende Duitsche leger tot stand te brengen, eindelijk door het Grieksche front In Al banië zelf heen te breken en zoo mogelijk over een breed front naar de zee op te rukken. In verband daarmede zouden de Dalmatjjnsche en Ionische eilanden bezet en alle overige steun punten Ingenomen worden. Ook tusschen de beide luchtwapens waren r jpraken gemaakt over de samenwerking. De leiding over de tegen Macedo nië en Griekenland gebruikte Duitsche legers lag In handen van generaal-veldmaarschalk List, die zich reeds in de overige veldtochten bijzonder on derscheiden heeft. De uit het Zuld-Westen van het Duitsche rijk en uit Hongarije naar Joego-Slavlë oprukkende strijdkrachten stonden onder bevel van generaloberst Von Welchs. De onder het op perbevel van de generaal-veldmaarschalk Von Brauchitsch en den chef van den generalen staf, generaloberst Halder, opereerende legercorpsen en afdeelingen der Waffen S.S. hebben reeds na vfjf dagen het GrlekschThraclsche leger tot ca pitulatie genoodzaakt, de verbindingen met de uit Albanië oprukkende Itallaansche strijdkrachten tot stand gebracht, Salonlkl ingenomen, na twaalf dagen Servië tot capitulatie gedwongen en daar mede de algemeene voorwaarde geschapen voor den even harden als roemvollen doorbraak vla Larissa naar Athene. Deze operatie vond haar be kroning In de bezetting.vai. den Peloponnesus en van talrijke Grieksche eilanden. Het opperbevel van de weermacht zal echter deze waarljjk historische prestatie waaraan de chef van het opperbevel van de weermacht gene raal veldmaarschalk Keitel en generaal Jodl zoo als steeds op buitengewone wijze hebben medege werkt, op haar juiste waarde weten te schatten. De onder het persoonlijke opperbevel van den rljksmaarschalk en ztjn chef van den generalen staf genteraal Jeschonneck gebruikte luchtmacht stond In twee groepen onder de bevelen van den generaloberst Loehr en van generaal von Richt hofen. Het was hun taak 1. Het v(jandelt)ke luchtwapen te vernietigen en de terrelnorganlsatle daarvan onbruikbaar te maken. 2. Het centrum van samenzweerders Belgrado op alle militair belangrijke punten aan te vallen en daarmede van het begin af aan uit te schake len. 3. De strijdende Duitsche troepen door middel van vliegers en luchtdoelgeschut overal te hel pen het verzet van den vijand te breken, zijn vlucht te bemoeilijken en zijn latere inscheping wanneer deze moelfjk zou zijn te verhlnde- ter gelegenheid van den 1 Mei-dag, om mjj in de steek te laten, kan slechts verklaard worden öf wel door een verlamming öf door de krank zinnigheid van een drinkebroer. Uit deze geeste lijk abnormale gesteldheid spruit ook het besluit om den Balkan in een oorlogstooneel te verande ren. Als een gek loopt deze man sinds vijf jaren door Europa en zoekt naar iets wat zou kunnen branden. Jammerlijk genoeg zijn er alt^i weer betaalde elementen te vinden, die voor dezen in ternationalen brandstichter de poorten van hun landen openstellen. Churchill keerde nu terug tot het plan, dat hem reeds In het najaar van 1989 en het voor jaar van 1940 door het hoofd speelde. GD zult u herinneren, afgevaardigden, de gepubliceerde do cumenten van la Charlta, waarin de poging ont huld werd om in den winter 1939/1940 van dén Balkan een Europeesch oorlogstooneel te maken Hoewel deze poging nu moeilljker geworden was alleen al omdat intusschen op den Balkan zelf In zooverre een verandering ontstaan was daar door de wijziging in Roemenië deze staat definitief voor Engeland was uitgevallen. Het nieuwe Roe menië begon een uisluitend Roemeensche politiek te voeren. Ik wil allereerst een korte uiteenzetting van het doel der Duitsche balkanpolitlek geven, zoo als Ik die In mijn gedachten had en wfj die tracht ten te bereiken. 1. Zooals steeds had het Duitsche rfjk op den Balkan geen territoriale en geen zelfzuchtige po litieke belangstelling. Dat beteekent, dat het Duitsche rijk In geen enkel opzicht om een of andere egoïstische reden belang had blf de terri toriale vraagstukken en binnenlandse!» toestan den In deze staten. 2. Het Duitsche rijk heeft er echter naar ge streefd, juist met deze staten nauwe economische betrekkingen aan te knoopen en te versterken. Dat was niet alleen in het belang van Duitsch land maar ook in dat van die landen zelf. Want als ergens de nationale economieën van twee han- delscontractanten elkaar aanvullen, dan was en Is dat het geval tusschen de Balkanstaten en Duitschland. Duitschland is een Industrieland en heeft levensmiddelen en grondstoffen noodig. De Balkanstaten zijn landbouwlanden zU beschik ken over grondstoffen en hebben Industrleele pro ducten noodig. De mogelijkheid van een buiten gewoon vruchtbare uitbreiding der handelnbe- trekklngen vloeide daar noodzakelijk uit voort. Indien Engelsche of Amerlkaansche kringen daarin een ongerechtvaardigde penetratie van Duitschland In den Balkan wilden zien, dan wa» dat een even domme als onbeschaamde aanmati ging. Want iedere staat zal zijn economische po litiek opbouwen volgen» de belangen van het volk en niet volgens die van vreemde, ontwortel de ioodsch-democratlsche kapitalisten. Boven dien kon zoowel Engeland al» Amerika in dit ge bied hoogstens als verkooper en nooit al» kooper optreden. Maar Duitschland heeft aan den Bal kan niet alleen verkocht het was daar vooral de grootste kooper, en wel een blijvende en Bo llede kooper, die de producten der boeren van den Balkan betaalde met den arbeid van den Duit- schen fabrieksarbeider en- niet met zwendelvalu- ta’s en -deviezen, die reeds jarenlangs aan chro- .ntsche depreciatie hadden geleden. Het was dan ook geen wonder, dat Duitschland de grootste handelspartner der Balkanstaten werd. BU deze transactie waren er overwonnenen noch overwin naar», er waren slechts contractanten en het Duit sche rUk der natlonaal-socialistieche revolutie richtte er zijn eerzucht op, een fatsoenlijk part ner te zt|n, dus met behoorlijke en soliede goe deren te betalen en niet met democratische zwen- delpapleren. 8. Met het oog hierop heeft het Duitsche rUk als men dan al van politieke belangen wil spreken slechts één belang gehad dat de han delspartner inwendig gezond en krachtig was. Het Duitsche rUk heeft dan ook alles gedaan, om door zUn invloed en hulp, met raad en daad deze landen bU te staan In de bevestiging van hun ei gen bestaan en van hun Inwendige orde, onge acht hun bijzondere staatsvormen. De toepassing van deze overwegingen leidde niet alleen tot een stijgende welvaart In deze lan den, maar ook tot een wederzUdsch vertrouwen, dat langzamerhand veld begon te winnen. Des te heftiger streefde de wereldbrandstichter Churchill er naar deze vreedzame ontwikkeling te verbre ken door het onbeschaamde ultdeelen van Brit sche hulpbeloften, garantie» enz. Met deze „ga ranties" werd eerst de Roemeensche staat gevan gen en later vooral Griekenland. Dat achter deze garanties geen enkele macht stond, die werke lijke hulp kon verleenen, zal intusschen wel dui delijk genoeg bewezen zUn. Roemenië beeft zUn garantie, die het welbewust van de spilmogend- heden moest vervreemden, duur moeten betalen. Griekenland, dat de garantie julet het minste noodig had, was eveneens bereid aan de Engel sche lokstem gehoor te geven en z^n lot te ver binden aan dat van den geldschieter en lastgever van zUn koninklijken heerscher. Want Ik moet ook thans nog Ik meen dit aan de historische waarheid verschuldigd te zijn onderscheid ma ken tusschen het Grieksche volk en de dunne laag eener verdorven leiding, die, onder Inspi ratie van een aan Engeland ondergeschikten ko- nlng, minder de werkelijke taak van het Griek sche staatsbestuur op het' oog had en in de eerst"* plaats de bedoelingen der Britsche oor logspolitiek tot de hare maakte. Ik heb dit op recht betreurd. Voor m(j als Dultscher, die door opvoeding in de jeugd en later door beroep een zeer groote vereering bezat voor de beschaving en de kunst van een land, vanwaar eens het eerste licht van menschelljke schoonheid en waar digheid uitstraalde, was het zeer moeilijk en bit ter deze ontwikkeling te moeten gadeslaan en er niets tegen te kunnen doen. In den nazomer van het vorige jaar slaagde Churchill erin, de plato nische garantlebeloften aan Griekenland In het brein van zekere kringen zooveel vorm te geven, dat daaruit een geheele reeks voortdurende neu- trallteltsschendingen konden worden afgeleid. Het eerst werd Italië daardoor getroffen. Het voelde zich dan ook genoopt, In October 1940 de Grieksche regeering voorstellen te doen en waar borgen te elschen, die aan dezen voor Italië on- houdbaren toestand een einde konden maken. Onder Invloed van de Britsche cforlogsdrtJvers wsm men dit verzoek bruusk af, waarmede aan

Kranten in de gemeente Sudwest-Fryslan (Bolswards Nieuwsblad, Sneeker Nieuwsblad en Friso)

Sneeker Nieuwsblad nl | 1941 | | pagina 1