Duitschland trekt te velde tegen de Sovjet-Unïe
Abonnements- en Advertentieblad
Annex Sneeker Courant en Wymbritseradeel
e u
OPROEP VAN HITLER AAN HET DUITSCHE VOLK
DUITSCHE NOTA AAN DE
SOVJET UNIE.
No. 77
Telet Z208
Bureau: KLEINZAND
Russische politiek,,
als Sovjet-Ruslana
Adv. in dit blad worden gratis opgenooM» in bet adv. blad de SNEEKER COüRAHï
DER GEMEENTE SNEER
traal tegenover elkaar staan.
De Duitsche regeerh
nota, liet zich J
dachte, dat de uitsclïakelinL
log, waarvoor een toenadering tusschen
de daardoor bereikbare beveiliging der le
vensbehoeften van beide'volken, die van
o<s'
geleefd, de beste waarborg zouden zijn
tnunistische leerstellingen _yan het interna
tionale
onderstelling werd zij gesterkt door het feit,
ge
ilet
jnlijk om ons daar-
j zich reeds heer en
BERLIJN, 22 Juni. Rijksminister dr. Göb-niet alleen de verzekering te geven, dat deze
beis heeft hedenochtend vroeg om 5.30 uur
een oproep van den Führer aan het Duit
sche volk voorgelezen.
Hierin stelde de' Führer het Duitsche
volk op de hoogte van de Sovjet-Russische
machinaties tegen het rijk, in samenwerking
met Engeland.
Hij kondigt in zijn oproep aan, dat een
front is opgericht van de Noordelijke Ijszee
tot de Zwarte Zee, te zamen met het Fin-
sche en het Roemeensche leger, ter bescher
ming van Europa.
Ten slotte deelde dr. Göbbels mede, dat
de Führer besloten heeft het lot en de toe
komst van het Duitsche rijk en het Duitsche
volk wederom in handen van de soldaten
te leggen.
Hieronder volgt de tekst van den oproep,
dien de Führer Zondag tot het Duitsche
volk heeft gericht:
Duitsch volk, nationaal-sociallsten. Door
zware zorgen gedrukt tot maandenlang
zwijgen gedoemd, is thans het oogenbllk
gekomen, waarop ik eindelijk openlijk, kan
spreken.
Toen het Duitsche Rijk op 3 September
1039 de Engelsche oorlogsverklaring ont-
Britsche beweringen onwaar waren, doch
bovendien de sterkste macht in het Oosten
nog in het bijzonder door een plechtige ver
klaring gerust te stellen ten aanzien van
de grenzen onzer belangen.
Nationaal-socialisten, ge hebt het toen
wel allen gevoeld, dat deze stap voor mij
een zeet bittere en moeilijke was. Nooit
heeft het Duitsche volk jegens de volken
van Rusland vijandige gevoelens gekoes
terd. Alleen, sedert meer dan twintig jaar,
heeft de ioodsch-bolsjewistische clique van
machthebbers uit Moskou getracht niet al
leen Duitschland doch geheel Europa in
brand te steken. Niet Duitschland heeft toen
getracht zijn natlonaal-socialistische we
reldbeschouwing naar Rusland over te
brengen, doch de joodsch-bolsjewistlsche
machthebbers in Moskou hebben steeds
weer gepoogd ons en anderen Europeeschen
volken hun heerschappij op te leggen en
dit niet alleen langs geestelijken weg, doch
in de eerste plaats door middel van mili
taire macht. De gevolgen van het optreden
van dit regiem waren in alle landen slechts
chaos, ellende en hongersnood.
ik heb er daarentegen sedert twintig jaar
naar gestreefd, met een minimum van in
grijpen en zonder eenlge vernietiging van
onze productie tot een nieuwe socialistische
orde in Duitschland te komen, waardoor
niet alleen de werkloosheid uit den weg
wordt geruimd, doch ook de vrucht van den
arbeid in stijgende mate den werkenden
incnsch ten goede komt. De resultaten van
deze politiek van nieuwe economische en
sociale ordening van ons volk, Welke door
stelselmatig de tegenstellingen van klasse
en stand te overwinnen, als ultelndelijk doel
naar een ware volksgemeenschap streeft,
zijn in de geheele wereld uniek. Het was
derhalve voor mij in Augustus 1939 een
zware stap, mijn minister naar Moskou te
zenden, om daar te pogen de Britsche om-
slngellngspolltlek tegen Duitschland tegen
te werken, ik heb dit slecht? gedaan in net
bewustzijn van mijn verantwoordelijkheid
tegenover het Duitsche volk, voor alles
echter in de hoop, ten slotte toch tot eeh
duurzame ontspanning te komen en de of
fers, die misschien toch van ons geëischt
zouden worden, te kunnen verminderen.
Terwijl nu Duitschland te Moskou plech
tig verzekerde, dat de betrokken gebieden
en landen, behalve Lltauen, buiten elk poli
tiek belangengebled van Duitschland lagen,
werd nog een speciale overeenkomst ge
troffen voor het geval, dat het Engeland
zou lukken, Polen werkelijk tegen Duitsch
land in den oorlog te hitsen, Doch ook hier
werd een grens aan de Duitsche aanspraken
gesteld, welke in geen verhouding tot de
prestaties van de Duitsche wapens stond.
Nationaal-socialisten. .De gevolgen van
dit, door mij zelf gewenschte en in het be
lang van het Duitsche volk gesloten verdrag,
waren, in het bijzonder voor de In de ge
troffen landen levende Dultschers, zeer
zwaar. Ver over een half mlllloen Duitsche
volksgenooten, allen kleine boeren hand
werkers en arbeiders, werden bijna op
staanden yoet gedwongen hun vroeger va
derland té verlaten, om een nieuw regiem
te ontloopen,. dat hen om te beginnen met
grenzenlooze ellende bedreigde en vroeg of
laat geheel zóu uitroeien. Toch zijn nog
duizenden Duitschers verdwenen. Het was
niet steeds mogelijk iets van hun lot of van
hun verblijfplaats te ontdekken. Onder hen
bevonden zich alleen al ruim 160 mannen
van Duitsche nationaliteit.
Ik heb over dit alles gezwegen, omdat
Ik zwijgen moest, want het was toch mijn
wensch, een definitieve ontspanning en zoo
mogelijk een duurzame overeenkomst met
dezen staat tot stand te brengen.
Reeds tijdens onzen opmarsch in Polen
echter maakten de Sovjet-machthebbers
plotseling, in tegenstelling met het verdrag,
ook aanspraken op Lltauen. Het Duitsche
Rijk heeft nooit de bedoeling gehad, Lltauen
te bezetten en heeft dan ook niet alleen
geen dergelijken eisch aan de Litausche
regcering gesteld, doch integendeel het ver
langen van de Litausche regeering, Duitsche
troepen naar Litauen te zenden, afgewezen,
aangezien dit niet overeenkwam met de
doelstellingen van de Duitsche politiek.
Toch heb ik mij in dezen nieuwen Russi-
schen eisch geschikt
Dit was evenwel slechts het begin van
steeds nieuwe afpersingen, welke steeds
weer werden herhaald.
De overwinning in Polen, welke slechts
door Duitsche troepen werd bevochten, was
voor mij opnieuw aanleiding een vredes
aanbod aan de Westelijke mogendheden te
doen. Door de internationale en joodsche
oorlogsophitsers werd dit van de hand ge
wezen. De reden van deze weigering vond
reeds toen haar oorzaak in het feit, dat
Engeland nog steeds hoopte een Europee-
sche coalitie tegen Duitschland te kunnen
mobiliseeren, met inbegrip van den Balkan
en de Sovjet-Ünie. Derhalve besloot men
te Londen Mister Cripps als ambassadeur
naar Moskou te zenden. Hij kreeg de dui
delijke opdracht, onder alle omstandigheden
de betrekkingen tusschen Engeland en
Sovjet-Rusland opnieuw aan- te knoopen en
een ontspanning met Rusland tot stand te
brengen, steeds in de hoop, daarmede den
vrede te dienen. Slechts de snelle opmarsch
vah onze onvergelijkelijke divisies naar
Skolpje benevens de inneming van Saloniki
zelf, hebben de bedoelingen van dit Rus-
sisch-Angelsaksische complot verhinderd.
De Servische vliegofficieren vluchtten naar
Rusland en werden terstond als bondgenoo-
ten ontvangen. Slechts de zege van de
As-mogendheden op den Balkan heeft voor-
loopig verijdeld, Duitschland dezen zomer
in een strijd van maanden in het Zuidoosten
te verwikkelen en intusschen den opmarsch
van de Russische legers steeds meer te
voltooien en hun oorlogsparaatheid te ver
sterken om dan samen met Engeland en met
steun van de verwachte Amerikaansche
leveranties het Duitsche rijk en,Italië te
kunnen worgen en dood te drukken.
Daardoor heeft Rusland de bepalingen
van ons vriendschapsverdrag niet slechts
geschonden, doch ook op erbarmelijke wijze
verraden. En dit alles terwijl de machtheb
bers op het Kremlin tot op het laatste
oogenbllk naar bulten, juist als in de
kwestie-Finland of -Roemenië, vrede en
vriendschap huichelden en schijnbaar on
schuldige démenti’s opstelden.
AI werd ik tot nog toe door de omstan
digheden gedwongen steeds weer te zwij
gen, thans is toch het oogenbllk gekomen,
waarop verder toezien niet slechts een
nalatigheidszonde zou zijn, maar een mis
daad tegenover het Duitsche volk, ja tegen
over gansch Europa.
Thans staan omstreeks honderdzestlg
Russische divisies aan onze grens. Sinds'
weken wordt deze grens voortdurend
schonden, niet slechts bij ons, maar In
hooge Noorden evenzeer als in Roemenië.
Russische vliegers sche jpen er genoegen in
deze grenzen eenvoudig achteloos over het4
hoofd te zien, waarschl,1"""-
door te bewijzen, dat zij
meester in deze gebieden voelen.
Ih den nacht van 17 op 18 Juni hebben
Russische patrouilles weer verkenningen
op Duitsch gebied gedaan en zij konden
eerst na een vrij langdurig vuurgevecht wor
den teruggedreven. Thans heeft echter het
uur geslagen, waarop het noodzakelijk
wordt tegen dit complot van de Joodsch-
Angelsaksische oorlogshitsers en van de
eveneens Joodsche machthebbers der Bol
sjewistische centrale te Moskou op te tre
den,
Duitsch volk! Op dit oogenbllk voltrekt
iltgebreldheld en
jrootste is, dien de wereld tot
gezlem
Flnsche kameraden staan de
zich een opmarsch, die In uitgebreidheid en
omvang de gi
dusverre heeft gezlem
Samen met
strijders der overwinning van Narvik aan
de Noordelijke Ijszee. Duitsche divisies
onder bevel van der. veroveraar van Noor
wegen beschermen samen met de Flnsche1
vrijheidshelden onder hun maarschalk den
Finschen bodem. Van Oöst-Pruisen tot aan
de Karpaten strekken de formaties van het
Duitsche Oostelijke front zich uit. Aan de
oevers van de Proet, aan den benedenloop
van den Donau, tot aan de oevers van de
Zwarte Zee vereenigen Duitsche en Roe
meensche soldaten zich onder het staats
hoofd Antonescu. Derhalve Is de taak van
dit front niet meer de bescherming van af
zonderlijke landen, maar de beveiliging van
Europa en daarmee de redding van allen.
Ik heb derhalve vandaag besloten het lot
en de toekomst van het Duitsche Rijk en
van ons volk weer in de handen van onze
soldaten te leggen. Moge de Heere God ons
juist bij dezen strijd helpen.
Berlijn, 22 Juni 1941.
get. ADOLF HITLER.
De minister van buitenlandsche zaken,
von Ribbentrop, heeft Zondagochtend te
zes uur in aanwezigheid van de vertegén-
woordigers van de Duitsche en de buiten-
landsche pers in de bondsraadzaal van het
ministerie van Buitenlandsche Zaken de we
reld per radio in kennis gesteld van de nota
van
ken aan de Sovjet-regeering.
In de eerste alinea herinnert de nota er
aan, dat de Duitsche regeering, die tot een
regeling der belangen tusschen Duitschland
en de Sovjet-Ünie wenschte te komen, zich
in den zomer van 1939 tot de Sovjet-regee
ring wendde, waarbij zij over de ernstige
bedenkingen heen stapte, die voortvloeien
uit het principieel© verschil tusschen het
politieke doel van Duitschland en Sovjet-
Rusland en uit de scherpe tegenstelling
tusschen de wereldbeschouwing van natio-
naal-socialisme en bolsjewisme, die diame-
aldus vervolgt de
m door de
van een oor-
niet, dat Rusland thans plotseling nog be
doelingen van verdere strekking tegen Roe
menië kon hebben.
2e vraag Molótof: Rusland voelt zich op
nieuw door Finland bedreigd. Rusland is
vast besloten, dit niet te dulden. Is Duitsch
land bereid, Finland geenerlei bijstand te
verleenen en vooral de Duitsche troepen,
die ter aflossing naar Kirkenes op weg
waren, terstond terug te trekken?
Mijn antwoord: Duitschland heeft nog
steeds geen politieke belangen in Finland.
Een nieuwe oorlog van Rusland tegen het
kleine Flnsche volk kan door de regeering
van het Duitsche Rijk niet langer draaglijk
beschouwd worden, des te meer omdat wij
nooit aan een bedreiging van Rusland door
Finland hebben kunnen gelooven. Wij willen
echter in het geheel niet, dat de Oostzee
nogmaals oorlogstooneel wordt.
3e vraag Molutof: Is Duitsch'and bereid
toe te staan, dat Sovjet-Rusland zijnerzijds
een garantie aan Bulgarije geeft en met dit
doel Russische troepen naar Bulgarije zendt,
waarbij hij - Molotof wilde verklaren,
dat zij niet voornemens waren, naar aan
leiding hiervan bv. den koning terzijde te
schuiven.
Mijn antwoord: Bulgarije is een souve-
reine staat en Ik wist niet, dat Bulgarije
aan Sovjet-Rusland, evenals Roemenië aan
Duitschland, om een garantie had verzocht.
Bovendien moest Ik daarover mijn bond-
genooten raadplegen.
4e 'vraag Molotof: Sovjet-Rusland heeft
onder alle omstandigheden vrijen doortocht
door de Dardanellen noodlg en verlangt ook
tot zijn verdediging de bezetting van en
kele belangrijke steunpunten aan de Dar
danellen, respectievelijk den Bosporus. Gaat
Duitschland daarmede accoord of niet?
Mijn antwoord: Duitschland is ten allen
tijde bereid zijn toestemming tot een wljzl-
ziglng van het statuut van Montreux ten
gunste van de staten aan de Zwarte Zee
te verleenen. Duitschland is niet bereid er
mede accoord te gaan, dat Rusland steun
punten aan de zeeöngten in bezit neemt.
Nationaal-socialisten, ik heb hier dit
standpunt ingenomen, dat ik als verant
woordelijk leider van het Duitsche Rijk,
maar ook als vertegenwoordiger van de
Europeesche cultuur en beschaving, die zijn
verantwoordelijkheid beseft, uitsluitend kon
Innemen. Het gevolg was een versterking
van de Russische tegen Duitschland gerich
te activiteit en vooral liet directe begin der
uitholling van den nieuwen Roemeenschen
staat en de poging door propaganda de
Bulgaarsche regeering ter zijde te schuiven.
Met behulp van verdwaasde, onrijpe figu
ren uit de legionnaire beweging, slaagde
men er In in Roemenië een staatsgreep te
ensceneeren, die ten doel had het hoofd van
den staat, generaal Antonescu, ten val te
brengen en In het land een chaos te ver
wekken, om door terzijdestelling van een
wettige heerschappij de voorwaarden te eli-
mineeren voor het In werking treden van de
Duitsche garantlebeloften. Desondanks
meende ik nog steeds, het beste te doen
door te blijven zwijgen.
Terstond na de mislukking van deze on
derneming werden de Russische troepen
concentraties aan de Oostclijke grens van
Duitschland nogmaals versterkt. Tankfor-
maties en valschermtroepen werden in
steeds grooter aantal dreigend dicht bij de
Duitsche grens gebracht. De Duitsche
weermacht en ’t Duitsche vaderland weten,
dat nog tot voor enkele weken geen enkele
Duitsche gepantserde of gemotoriseerde di
visie aan onze Oostelijke grens lag.
Indien er nog een laatste bewijs noodig
mocht zijn, voor de coalitie tusschen Enge
land en Sovjet-Rusland, die ondanks alle
afleidings- en camouflage-manoeuvres in
tusschen tot stand gekomen7 was, dan heeft
het Joegoslavische conflict dit geleverd.
Terwijl ik mijn best deed, een laatste
poging tot pacificatie op den Balkan te
ondernemen, en in samenwerking vol we-
derzijdsch begrip met den Duce, Joego
slavië uitnoodigde tot ’t driemogendheden-
pact toe te treden, organiseerden Engeland
en Sovjet-Rusland samen die coup, die deze
Joegoslavische regeering in één nacht ten
val bracht.
Want nu kan aan het Duitsche volk wor
den medegedeeld, dat de Servische coup
tegen Duitschland zich niet slechts onder
Engelsch, doch vooral onder Russisch vaan
del voltrok.
Daar wij ook hiertoe het zwijgen deden,
ging de Russische leiding nu nog een stap
verder. Zij organiseerden niet alleen den
Putsch, doch zij heeft enkele dagen later
met de nieuwe creaturen, die haar waren
toegedaan, de bekende vriendschapsover-
eenkomst gesloten, die ten doel
Serven te sterken in hun begeerte om zich
tegen de pacificatie van den Balkan te ver
zetten en tegen Duitschland op te hitsen.
Dit had ook geen platonisch doel: Moskou
eischte de mobilisatie van het Servische
leger. Daar ik ook thans nog meende beter
niet te kunnen spreken, gingen de macht
hebbers van 't Kremlin nog een stap verder.
De Duitsche regeering bezit thans de
bewijzen, dat Rusland om Joegoslavië defi
nitief in den oorlog te brengen, de toezeg
ging deed via Saloniki wapens, vliegtuigen,
munitie en ander oorlogstuig tegen Duitsch
land te leveren. Dit geschiedde bijna op
hetzelfde oogenblik, toen ik zelf nog aan
op deze verzekering. Ik meende derhalvesche Zaken, dr. Matsoeoka, den raad gaf,
in Engelschen zin te ontwikkelen. Over de
vorderingen van deze missie publiceerde de
Britsche pers berichten, zoolang zij niet om
tactische rédenen tot zwijgen genoopt was.
In den herfst van 1939 en in het voorjaar
van 1940 lieten zich inderdaad ook de eer
ste gevolgen merken. Terwijl Rusland zien
gereed maakte niet alleen Finland, doch ook
de Baltische staten militair onder zijn juk
te brengen, motiveerde het dit optreden
plotseling met de even leugenachtige als
belachelijke bewering, dat het deze landen
moest beschermen tegen een vreemde be
dreiging of deze dreiging moest voorkdtnen
worden.
Hiermede werd alleen Duitschland be
doeld, want geen andere macht zou ih het
Oostzeegebied kunnen binnendringen of
daar oorlog voeren. Toch moest ik zwijgen.
De machthebbers in het Rreml gingen ech
ter onmiddellijk verder. Terwijl Duitschland
in het voorjaar van 1940 zijn strijdkrachten
in den zin Van het zgn. vriendschapsver
drag ver van de Oostelijke grenzen terug
trok, ja zelfs dit gebied voot een groot deel
geheel van Duitsche troepen ontblootte,
begon reeds in dezen tijd de opmarsch van
de Russische strijdkrachten in een mate,
welke slechts opgevat kon worden als een
bewuste bedreiging tegen Duitschland. Vol
gens een destijds dóór Molotof persoonlijk
afgelegde verklaring bevonden zich reeds
in het voorjaar van 1940 22 Russische divi
sies alleen reeds in de Baltische landen.
Aangezien de Russische regeering zelf
steeds beweerde, dat zij door de bevolking
van deze landen zelf was geroepen, kon het
doel van hun aanwezigheid aldaar slechts
een demonstratie tegen Duitschland zijn.
Terwijl nu onze soldaten van 10 Mei 1040
af de Fransch-Britsche macht in het Wes
ten hadden gebroken, werd de Russische
opmarsch aan ons 'Oostelijk front evenwel
in een steeds dreigender mate voortgezet.
Van Augustus 1940 af meende ik derhalve,
dat het in het belang van het Rijk niet meer
te verantwoorden was. onze, reeds zoo dik
wijls verwoeste Oostclijke provincies, onbe
schermd te laten tegenover dezen geweldi
gen opmarsch van bolsjewistische divisies.
Hiermede ontstond, wat de Britsch-Russl-
sche samenwerking beoogde, nl. zoo sterke
Duitsche krachten in het Oosten te binden,
dat, vooral in de lucht, een radicaal einde
van den oorlog in het Westen niet meer
voor de Duitsche leiding te verantwoorden
Was, Dit strookte niet alleen met het doel
van de Britsche, doch ook van de Sovjet-
Russische politiek,, want zoowel Engeland
als Sovjet-Rusland streeft het doel na, den
oorlog zoo lang mogelijk te laten duren,
ten einde geheel Europa te verzwakken en
in een steeds grootcre onmacht te brengen.
De dreigende aanval van Rusland op
Roemenië moest ten leste slechts dienen,
een belangrijke basis niet alleen van het
Duitsche, doch van het geheele economi
sche leven van Europa in handen te krijgen
of toch minstens te vernietigen. Juist het
Duitsche Rijk heeft sedert het jaar 1933
met oneindig geduld getracht de staten in
het Zuidoosten van Europa als handels-
partners voor zich te winnen. Wij hadden
derhalve ook het hoogste belang bij hun
inwendige staatkundige consolidatie en
orde. De inval van Rusland in Roemenië, de
koppeling van Griekenland aan Engeland,
dreigden ook deze gebieden binnen korten
tijd in een algemeen oorlogstooneel te ver
anderen. Tegen onze beginselen en gewoon
ten in heb ik op dringend verzoek van de
toenmalige Roemeensche regeering, die zelf
schuld droeg aan dezen gang van zaken,
den raad gegeven om des vredes wille toe
te geven aan de Russische afpersing en
Bessarabië af te staan.
De Roemeensche regeering meende even
wel, dit slechts voor haar eigen volk te
kunnen verantwoorden als Duitschland en
Italië ten minste als schadevergoeding daar
voor een garantie zouden geven, dat aan
het resteerende grondgebied van Roemenië
niet meer kon worden getornd. Met be
zwaard hart heb ik dit gedaan. Vooral reeds
daarom: als het Duitsche Rijk een garantie
geeft, beteekent dit, dat het er ook voor in
staat. Wij zijn noch Engelschen noch joden.
Zoo meende ik nog op het laatste oogenblik
den vrede in dit gebied te hebben gediend,
al had ik dan ook zelf een zware verplich
ting op mij genomen.
Om deze problemen echter definitief op
te lossen en tevens duidelijk te kunnen vast
stellen, wat het standpunt van Rusland
tegenover Duitschland was, benevens onder
den druk van de steeds krachtiger mobili
satie aan onze Oostelijke grens, heb ik den
heer Molotof uitgenoodigd naar Berlijn te
komen. De Russische minister van Buiten
landsche Zaken wenschte nu opheldering
respectievelijk een toestemmend antwoord
van Duitschland op de volgende vier vra
gen:
le. Vraag Molotof: Zou de Duitsche ga
rantie aan Roemenië in geval van een Rus-
sischen inval op Roemenië ook voor de
Sovjet-Unie gelden?
Mijn antwoord: De Duitsche garantie is
algemeen en verplicht ons onvoorwaarde
lijk. Maar Rusland, aldus vervolgde ik, heeft
ons nooit verklaard, dat het behalve Bessa
rabië, overigens nog belangen in Roemenië
bezat. Reeds de bezetting van het Noorde- ^V11 ,,„B
lijke deel van de Boekowina maakte inbreuk den Japanschen minister van Buitenland-
Woensdag 2B Jnni 1941 S7e Jaargang
Vterschxjirt DINSDAGS- en VRIJDAGSAVONDS
3RINK Qx - SNEEK OFFICIEEL ORGAAN
ÓFFICIEEL ORGAAN DER GEMEENTE WYMBRITSERADEEL. Hoofdred. L. KIEZEBRINK, Bloemstraat 31, Sneek.
regeering, al<
hierbij leidej
.de
Duitschland en Rusland voprwaarde was en
ibehoeften van beide'-volken, die
'sher op voet van vriendschap hebben
'j te
gen een verdere uitbreiding van de com-
Jodendom naar Europa. In deze
illing werd zij gesterkt door het feit,
dat het op grond van zekere gebeurtenis
sen in Rusland en zekere maatregelen der
ministerie van Buitenlandsche Zaken de we-
P'
het ministerie van Buitenlandsche Za-
met de nieuwe creaturen, die haar waren
had de
zware zorgen gedrukt, tot maandenlang
thans het oog
eindelijk openlijk, kan
Toen het Duitsche Rijk op 3 September
ving, werd deBritsche poging herhaald,
leder begin van een consolidatie en daar
mede een opgang van Europa, door den
strijd tegen de sterkste macht van het con
tinent te verijdelen. Zoo heeft Engeland
eens in vele oorlogen Spanje te-gronde ge
richt. Zoo voerde het zijn oorlogen tegen
Nederland, zoo bestreed het met behulp
van geheel Europa later Frankrijk. En zoo
begon het, omstreeks de eeuwwisseling, met
de omsingeling van het Duitsche Rijk en
begon in I9l4 den wereldoorlog.
Slechts door zijn Innerlijke oneenlgheld
heeft Duitschland in 1918 verloren. De ge
volgen waren verschrikkelijk. Nadat men
eerst huichelachtig had verklaard, alleen
tegen den keizer en zijn regiem gestreden
te hebben, begon men na het neerleggen
der wapens door het Duitsche leger met het
stelselmatig vernietigen van het Duitsche
Rijk. Terwijl de profetie van een Fransch
staatsman, dat in Duitschland twintig nill-
lloen menschen te veel waren, d.w.z. door
honger, ziekte of emigratie uit den weg ge
ruimd moesten worden, schijnbaar letterlijk
in vervulling ging, begon de natlonaal-
socialistische beweging met haar hereeni-
gingswerk onder het Duitsche volk, waar
mede het herstel van het Duitsche Rijk werd
ingeleid.
Deze opheffing van ons vólk uit nood,
ellende en smadelijke miskenning, stond in
het teeken van een zuiver innerlijke weder
geboorte. In de eerste plaats Engeland
werd hierdoor niet getroffen of ook maar
bedreigd. Desalniettemin begon toch on
middellijk weer, de nieuwe, van haat ver
vulde omsingelingspolitiek tegen Duitsch
land. Van binnen en van buiten kwam het
tot een ieder van ons bekende complotten
tusschen joden en democraten, bolsjewisten
en reactionnairen, welke alleen ten doel
hadden, de stichting van den nieuwen
Duitschen volksstaat te verhinderen en het
Rijk opnieuw in onmacht en ellende te stor
ten. Behalve ons trof de haat van dit inter
nationale wereldcomplot die volken, welke
eVeneens door het geluk over het hoofd
gezien en gedwongen waren, in harden
strijd om het bestaan het dagelijksch brood
te verdienen. Vooral Italië en Japan werd
het aandeel in de goederen dezer wereld
precies als Duitschland bestreden, ja zelfs
verboden.
De aaneensluiting van deze landen was
derhalve slechts een daad van zelfbescher
ming tegen de hen bedreigende, egoïstische
wereldcoalltie van rijkdom en macht.
Reeds in 1936 heeft Churchill gezegd,
volgens de verklaring van den Amerikaan-
schen generaal Wood in eSn commissie van
het Amerikaansche Huis van Afgevaardig
den, dat Duitschland weer te machtig werd
en derhalve vernietigd moest worden. In den
zomer van 1939 scheen Engeland het tijd
stip gekomen te achten om de nieuwe voor
genomen vernietiging met de herhaling van
een uitgebreide omsingelingspolitiek tegen
Duitschland te beginnen. Het systeem van
de tot dit doel begonnen leugencampagne
bestond hierin, andere volken voor bedreigd
te verklaren, ze eerst in te palmen met En
gelsche garantie- en bijstandbeloften en
dan, evenals vóór den wereldoorlog, tegen
Duitschland te laten oprukken. Zoo slaagde
Engeland er in, van Mei tot Augustus 1939
de bewering de wereld in te sturen, daf
Litauen, Estland, Letland, Finland, Bessa
rabië en ook de Oekraine door Duitschland
onmiddellijk bedreigd werden. Een deel
dezer staten liet zich er toe verleiden, de
met deze beweringen aangeboden garantie-
belofte te aanvaarden en ging hiermede
over in het nieuwe omsingelingsfront tegen
Duitschland.
Onder deze omstandigheden achtte ik het
voor mijn geweten en voor de geschiedenis
van het Duitsche volk te künnen .verant
woorden, dezen lalden, of hun regeeringen,
r
TamamaaLam «mImSaXaa .JI-.-f
NIEUWE SNEEKETCÜURANT