s t! ill s Officieel Orgaan van de gemeenten SNEEK, WYMBRITSERADEEL en IJLST I 27 n DINSDAG 3 DECEMBER 1946 le JAARGANG No. 27 1 9 il.2161 Op 5 December in Slootwijk Door geteisterde gebieden RGD INGEZONDEN. N A. VAN WISSE. Zer- Zwarte dien naar het rijtuig en zette het Ab-prijs f2.50 per half jaar Franco per post f3.75 per half jaar [en t is: ilaat i en >and teit. eerd wijs f de die /an Ivo- 40-jarig jubileum Chr. Geref. Kerk. In het keurig uitziende gebouw der Chr. Geref. Kerk werd Donderdag avond het 40-jarig bestaan dier ge meente herdacht. Na samenzang, ge bed en Schriftlezing bepaalde ds. W. Ruiter zijn gehoor bij Ps. 77 12a en Openb. 3 8b. Hij heet allereerst al len hartelijk welkom, inzonderheid de predikanten die hier vroeger arbeid den, n.l. ds. Hovius en ds. Maris (ds. v. d. Berg was door ziekte verhin derd), ds. v. d. Molen namens de clas sis Leeuwarden en ds. Visser, als oud- lid der gemeente. Hoofdthema van zijn toespraak was: Gedenken en be waren. In diepe ootmoed hebben wij Gods Woord bewaard, wat vaak veel strijd kostte. Het was niet altijd een heilige oorlog, die wij streden; wij zochten vaak onze kerk en onze eer, inplaats van Gods eer. Daarom past ons thans een ure van verootmoedi ging. Velen zijn van ons heengegaan, zij hebben Gods Woord niet bewaard, zij hebben de kerk de rug toegekeerd, die hun te klein en te veracht was. En toch worden wij opgeroepen te strij den met alle kracht, die in ons is om het pand te bewaren, dat ons is toe vertrouwd, opdat niemand onze kroon roove. Hierna volgde een historisch over zicht. 26 April 1906 werd bij den ker- keraad der Geref. Kerk een bezwaar schrift ingediend, onderteekend door gemeente eenige persoonlijke herinne ringen meedeelde. Ds. Ruiter dankt alsnog de afge vaardigden uit Koudum en Hooge- veen, waarna hij voorgaat in dank gebed. Daarna werd in een gezellig samen zijn het herdenkingsfeest voortgezet. de kamer van den veearts, en de no tariszoon keek droevig naar den enor- men zak vol lekkers en cadeautjes en de veearts beende njjdig heen en weer. Roodhuis 230b o.d. Oosterend. N, MZEN uur rde de iets den ms. on- 'er- •en, ler- ter. ien aas eet or- ar- )le- uy- en md Verschijnt DINSDAGS en VRIJDAGS wie teen in, laar STE Voor het op 27 November j.l. ge houden examen te Alkmaar voor Ste nografie „Groote” en Machineschrij- ven slaagden de volgende candidaten: Stenografie: de dames B. Heins, J. G. Dormaar en S. v. d. Meer te Sneek, H. Hogeterp (met lof) Lemmer, P. Piersma (met lof) te Balk; de heeren S. de Boer, Sloten en H. de Jong, Nije- ga; Machineschrijven de dames J. Boerstra, D. Visserman, R. Spijksma, te Sneek, M. Couperus Sijbrandabu- ren, IJ. Bosma Balk, A. Hettinga Rui- gahuizen, A. de Jong Lemmer, de hee ren E. Blok, E. Wierstra, W. Brou wer, J. Beetsma te Sneek, J. Schaper Nijega, D. Schram Nijemirdum, H. de Jong, Nijega, K. Nijdam Sloten, B. Lijcklema, J. S. Franzen en H. v. d. Heide allen te Balk. Bureau voor Advertenties Fa. DRIJFHOUT GROOTZAND 55 fel. 3005 wennige vingers haalde Jonathan een langen, wijden roodfluweelen mantel te voorschijn en iets van witte kant en nog iets van paars fluweel en witte handschoenen en een pruik en een baard en een fraai gekrulden staf, die uitschuifbaar was. En nog altijd was de kist niet leeg. Hij vond nog een pruik van kroeshaar en een zwierige fluweelen baret en een doos met zwart spul er in en... ja, wat was er eigenlijk met Jonathan aan de hand? Als een kind bekeek en betastte hjj al die vreemde spullen. Juffrouw Been 4JUU-, mei Kreeg er uaasi reus van lueu zy uc aa- Jonathan I mer binnenkwam en meneer Jonathan WAT KINDEREN DENKEN. Van een uitvoerige instemming met het Ingez. stuk van Vader in een vorig nummer, nemen wij, verkort, het volgende over: Mijn persoonlijke meening is deze: op een kerkhof en bij een graf be hoort een strikte piëteit in acht te worden genomen; het doet er niet toe, of dit graf van vriend of vijand is. Op een doodenakker passen geen haat of wraakgevoelens. Dat „Vader” perplex stond bij het antwoord uit kinder mond, laat zich denken. Mijn meening is: de oorlog is verschrikkelijk en mensch-onteerend. Volkeren worden tegen elkaar opgezweept. Of dit land nu Canada, Nederland, Duitschland, Frankrijk of Rusland heet: iedere re- geering heeft weer afzonderlijke be langen, waarvoor de massa moet doodbloeden op de slagvelden. Ze moeten, of ze willen of niet. En daar wij kinderen van één Vader zijn, geschapen naar Zijn beeld, gaat het niet op, dat er een bepaald land wordt uitgepikt. Duitschland viel hier bin nen, waarvoor men niet de Duitsche soldaat verantwoordelijk kan stellen. Ook hun naasten treuren. Het geld zal wel de grootste rol spelen; vol gens een Duitsche econoom heeft het wapen-kapitaal in de vorige oorlog aan elke soldaat 30.000 schoon geld verdiend. Met zulke cijfers voor oogen kom ik tot de conclusie, dat niet één bepaald land de schuld treft, maar ons, als menschen, alle maal. de kamer uit. „Zorg dat dat ding het huis uitkomt”, commandeerde hij de huishoudster. Hij liep de trap op. Een Sinterklaaspak Dat was... opeens stond Jonathan stil. Hij begreep het. Dat ding was natuurlijk bestemd voor dat idiote Sinterklaasfeest van den pastoor Maar welke dwaas had die kist dan bij hem bezorgd? Waarom moesten ze hém met die poppenkast lastig vallen Jonathan slofte weer terug. Juffrouw Been was niet meer in de kamer. Jonathan keek naar de kist en streek zich nadenkend over een potje, en als de twee jaar, die zij zich voornamen te blijven, om zijn, zal dit gezamenlijk verdiende loon wor den gebruikt om nog iets te doen voor het eiland, dat zij hielpen bij het her stel. Niet het werken zonder loon is belangrijk, maar de toewijding, die hier wordt betoond. Toewijding, waar van ook dé uit alle deelen van ons land samengetrokken arbeiders blijk geven. Want in Westkapelle, waar de stemming niet zoo best is nu er een conflict ontstond over verlofdagen en reisgelegenheid, zullen de Rotterdam mers, Leidenaars en Amsterdammers toch zorgen, dat de heele Westkapel- sche jeugd van vier tot twaalf jaar het eerste Sinterklaasfeest viert na de drooglegging. Een kinderfeest voor een dorp van ruim 2000 zielen. De kosten voor geschenkjes en versnape ringen zijn gedekt door de opbrengst van bussen in de cantines en ingeza melde giften. Toewijding is er, al zou men ze soms grooter willen zien en spreken der. En ook dit behoort tot de resul taten van den wederopbouw. Buui'tvereeri. Noord-Oosthoek. Door de buurtvereen. „De Noord- Oosthoek”, omvattende de straten tus- schen SpoorlijnZwetteKlooster straat en Dr. Bosstraat, werd 26 No vember voor de tweede maal tijdens haar bestaan een feestavond belegd in het Gebouw voor Christelijke Be langen. De groote zaal was tot in alle hoeken bezet, toen de conférencier voor deze avond, de heer Leppink, allen een hartelijk welkom toeriep, en de bijeenkomst geopend werd met het zingen van het door den heer W. Coens gedichte vereenigingslied. Door het zangkoor „De Noord-Oosthoe- kers” werd onder leiding van den heer J. van Manen, een viertal liede ren ten gehoore gebracht, De wijze waarop dit geschiedde oogstte een verdiend en warm applaus. Door een drietal tooneelgroepjes werden opge voerd Egoma Ega, een propagan- da-schets van W. Coens, Redding van onzen buurtgenoot C. Smit en Slaven van Y. Schuitmaker. Al deze stukken werden goed door de spelers vertolkt, in ’t bijzonder Slaven, waarvan de hoofdrollenbuitengewoon goed werden vervuld, zooals Pier Ingema, Pytsje en Jaep Snider. Een strikje onder lei ding van den heer Beeksma, verzorg de op prettige wijze het muzikale ge- Opbrengst N.I.W.I.N.-inzameling in de gemeente Wjjmbritseradeel. Goënga, Gauw, Offingawier 131.50; Oosthem 316.55Abbega 210.50 Scharnegoutum, Loënga 400.50Op penhuizen, Uitwellingerga 433.89 Heeg ƒ206.37; Nijland ƒ274.30; IJs- brechtum, Tirns, Tjalhuizum 445. Gaastmeer, Nijhuizum 148.50Hom- merts ƒ301.19; Jutrijp ƒ78.66; Wol- sum 166.50; Westhem/Blauwhuis 57.25Oudega, Idzega, Sandfirden 264.Folsgare 55.25Wouds- end, Smallebrugge, Indijk, Ypecolsga 172,45. Totaal 3662,41. Voorts werden ingezameld ruim 700 boeken, ruim 80 gezelschapsspelen, een aan tal geïllustreerde maandbladen en tijdschriften, schrijfbehoeften en ver snaperingen. der medewerkers aan de stichting der Instituut voor Arbeidersontwikkeling. De afd. Sneek van het Instituut is weer opgericht en hield 25 Nov. haar eerste huishoudelijke vergadering. Het voorloopig bestuur werd bij accla matie definitief gekozen n.l. de h.h. H. Jonker, voorz., S. Brandsma, secr., C. Kuipers, penn., H. J. Schotsman, D. Sijtsma. Besloten werd om de ’.veertien dagen een praatavond te or- ganiseeren over verschillende onder werpen, te beginnen op 16 December, waar het lid D. Sijtsma een inlei ding zal houden over Amerika. In Januari zal Abe Brouwer een lezing houden. Dit is slechts een begin, Aan belangstellenden ligt het nu of men meer aan de ontwikkeling kan doen. Men kan zich als lid van het Instituut aanmelden bjj S. Brandsma, Kapel straat 46, die ook inlichtingen geeft over contributie enz. St. Nicola asvertelling door Dolf Koning. Jonathan Brandligt was op dien ge- denkwaardigen vijfden December waarschjjnlyk de eenige in heel Sloot wijk, die niet aan het Sinterklaasfeest dacht. Stel je voor Hij had wel an dere zorgen. Hoe kreeg hij op tijd zijn pacht binnen? En de huurpenningen van zijn veertien dagloonershuisjes En moest hij niet eiken dag de beurs berichten goed nakijken, om te voor komen dat de effectenmakelaar hem stroppen met zijn effecten bezorgde? En moest hij niet ieder oogenblik zijn huishoudster op de vingers kijken? Dat mensch dacht gewoon, dat het geld hem op den rug groeide En moest hij niet... oh neen, Jonathan Brandligt had wel belangrijker din gen om aan te denken dan aan dat dwaze Sinterklaasfeest van den pas toor Nu ja, er was dan ook niemand in Slootwijk, die verwacht had dat Jona than Brandligt wèl iets om dat feest zou geven De rijke Brandligt? Die vrek? Die mopperpot, die boven op zijn centen zat en ieder het vel over de ooren haalde en altijd even zuur keek? De gierigaard had nog niet eens een koperen cent willen geven rige gewaden en met een mijter op zijn hoofd Maar nog voor zij iets zeggen kon, zette Jonathan den mijter af en zijn stem klonk heel vreemd, toen hij vroeg: „Heeft de kruidenier ook pepernoten en chocoladeletters, juf frouw Been?” Pepernoten, chocoladeletters Ja, die had de kruidenier wel, maar... en toen stopte Jonathan Brandligt haar twee knisterende bankbiljetten in de hand en hij zei, terwijl hij met zijn mouw over den mijter streek: „Koop alle pepernoten en chocadeletters die hij heeft. Kom direct terug. En zeg tegen Willem dat hij om zeven uur Bles inspant en dat hij dan direct hier bij me komt. Wat denkt U, zou dit Toen werd er gebeld. Zij sprongen I hem passen Jonathan hield een blauw fluweelen pofbroek met witte plooien omhoog en van schrik kon juffrouw Been niet anders doen dan sprakeloos van ja knikken en achter uit de kamer uitloopen. Wat er nou opeens met haar meneer aan de hand was? Zoo had ze hem nog nooit ge zien Pepernoten Chocoladeletters Wat een geld had hjj haar gegeven SNEEKER NIEUWSBLAD Redacteuren L. KIEZEBRINK en C. SMIT Redactie-adresKLEINZAND 7 SNEEK Meneer pastoor had wel gedacht dat het Sinterklaasfeest een verras sing zou worden, maar zóó’n verras sing, neen, dat had hij niet gedacht. Meneer pastoor en de veearts en de notariszoon hadden in zak en asch ge zeten, toen het heele prachtige feest dreigde te mislukken, omdat de cos- tuums niet waren aangekomen. De veearts had wel drie keer naar de stad getelefoneerd en telkens had hij tot antwoord gekregen, dat de kist wel degelijk daar verstuurd was en in i Slootwjjk bezorgd was ook 1 Dat was deelte, en zorgde voor begeleiding van den samenzang, terwijl de heer Griek, accordeonist een solo gaf. Tus- schen de bedrijven door, werd de in wendige mensch versterkt met gebak en koffie, waarvoor een staf van medewerksters zorgde. Tijdens een korte pauze deelde de penningmeester mede, dat aan een vraag in de jaar vergadering gesteld, n.l. of we ook wat konden doen voor de jongens van onze leden, die in Indonesië zijn, n.l. om hun een prettige feestdag te berei den, gevolg is gegeven, door hun een pakket toe te zenden, in totaal 13 stuks, inhoudende o.a. een boek en pepermunt, met een begeleidend schrijven, waarin hun alle goeds en een behouden thuiskomst werd toege- wenscht. Hjj stelde voor, de gemaakte onkosten niet uit de kas te doen beta len, maar nu men in feestelijke stem ming bijeen was, iets van die feest vreugde om te zetten in een geldelijke bijdrage, zoodat een ieder der aan wezigen het gevoel zal hebben, zelf iets aan onze jongens te hebben ge zonden. Een daverend applaus en een gulle gave was het resultaat van deze met gloed uitgesproken woorden. Door twee leden werd nog op sublie me wijze voorgedragen ’t Joun- skoft fan Y. Schuitmaker, waarna een verloting werd gehouden waarvoor ruim 100 prijzen door zakenlieden be schikbaar gesteld waren. Door den 2den voorzitter werd dit feest met een kort woord gesloten, waarin hij allen die hebben meegewerkt om deze avond te doen slagen dankte. Geza menlijk zong men nog het Frysk Folksliet. SINTERKLAAS DOOR DE EEUWEN HEEN Heel vroeger zeiden we geen Sinter klaas, maar Sint her Claes, omdat het de gewoonte was tusschen Sint en de naam van den heilige het woordje heer in te voegen. En dat bewijst, hoe oud de viering van Sint her Claes in ons land al is. Oude oorkonden be waren er de herinnering aan. In de stadsrekeningen van Dordrecht uit het jaar 1360 staat al aangeteekend, dat „die schoelers voer her oorlof op St. her Niclaesdag” (dat de school kinderen voor hun vacantie op Sinter klaas) een extraatje kregen om feest te vieren. Het bekende liedje: „Sinterklaasje bisschop Zet je hoo'ge muts op Trek je beste tabberd an” luidt in zjjn oorspronkelijke spelling: „Sinterclaes biscop Settie hooge mutse op”. En dan dateert het van voor den tijd der Hervorming, toen ons land waarschijnlijk nog geen sinaasappelen kende, zoodat de appeltjes van oranje, waarvan de kinderen tegenwoordig in hetzelfde liedje zingen, er pas na den tachtigjarigen oorlog, dus anderhalve eeuw later, bijgekomen zijn. In 1522 speelden de Utrechtsche stadsmuzikanten op den avond voor Sinterklaas toepasselijke liedjes en op den feestdag zelf kregen de zes mis dienaars elk een paar nieuwe schoe nen, die bljjkens de oude rekeningen vier en een halven stuiver per paar hebben gekost. Zonder bon natuur- 1 lijk smeet de kist dicht en slofte woedend zag staan, temidden van allerlei kleu- De bisschop van Myra. Nicolaas werd op het einde van de derde eeuw geboren als zoon in een ryk gezin. Hjj was zacht van karak ter, leerde graag en een oom van moeders zijde, die aartsbisschop van Myra was, zorgde er voor, dat de knaap werd opgeleid tot geestelijke. Kort nadat hjj tot priester was ge wijd, verloor hij, tijdens een pestepi demie, die zijn geboortestad Patara teisterde, zijn ouders. Dit bracht hem er toe zich geheel terug te trekken uit de wereld, maar al spoedig voelde hij, dat het klooster voor hem niet de meest aangewezen plaats was. Hij keerde terug onder de menschen om een zoo goed mogelijk gebruik te ma ken van de rijkdommen, hem door zijn ouders nagelaten. Zijn weldadigheid gepaard aan een zeer sobere levenswijze bracht hem in een roep van heiligheid en zijn benoe ming tot aartsbisschop van Myra, als opvolger van zijn oom, werd met groote vreugde begroet. Op 6 December 352 overleed deze aartsbisschop en zijn stoffelijk over schot werd bijgezet in de kerk te My ra, waar het bleef rusten tot 1089. De legende had echter zijn faam ver spreid en in dat jaar reisden eenige rijke Venetianen naar Myra om het stoffelijk overschot van den goeden heilige naar Italië over te brengen. Want Myra was in 1036 door de Tur ken veroverd en de stad werd ver woest. In Bari aan de Adriatische Zee werd terstond een basiliek gebouwd en onder een altaartombe, versierd met een zilveren beeld van den heilige in bisschoppelijk ornaat, werd Sint Nicolaas opnieuw ter aarde besteld. Van dat oogenblik af verbreidde de vereering voor dezen goeden heilige sich over Europa. Tal van kerken zijn hem gewijd en de stad Amsterdam koos hem tot patroon. En waar men komt treft men zijn beeltenis. In de Vaticaansche biblio- heek bevindt zich op een miniatuur :ijn oudste portret, maar ook de be- oemde moskee te Stamboel, de Aya Sophia, bewaart zijn beeld in een mo- zaiek. Het is begrijpelijk, dat de Sinter klaasliedjes over heel Europa gezon gen werden en dus nu over heel de wereld, al valt het feest niet overal op denzelfden dag. De Engelschen en Amerikanen laten dit feest samenval len met Kerstmis. Terwijl de Nederlandsche kinderen zingen: „Daar ginds komt de stoom boot”, juicht de jeugd in Vlaanderen: Kousen en schoenen staan te pronken Al in den heerd De kinderen slapen, dat ze ronken Daer komt een peerd ’t Is een peerd, gelijk een ezel O heilige man ’k Zal een deuntje voor U lezen Breng mij wat dan. En de Fransche kinderen beloven in hun bedje: „Ik zal zoet zijn als een schaapje En mijn gebedje doen, omdat ik bonbons krjjg, Kom, kom Sinterklaas”. Zoo is dit kinderfeest uit het grijze verleden tot ons twintigste eeuwers overgekomen. En dit jaar vieren we het met grooter vreugd en iets meer mogelijkheden dan tijdens de bezet ting...'... zware ding er in, bovenop een anderen grooten zak, die er al in lag. Toen klom Zwarte Piet op den bok. En ter wijl Sinterklaas minzaam wuifde en knikte, reed het rijtuig weg. Naar het eerste huis van Slootwijk, En toen naar het tweede. En naar het derde, het vierde, het vijfde Sinterklaas en Zwarte Piet bezochten alle huizen van Slootwijk en overal brachten zij vreugde en blijde verrassing. Het werd een prachtig feest, waar heel Slootwijk nog dagen vol van was. Maar na een week sprak heel Sloot- me wat moois Daar zaten ze nu, in wijk over iets anders, dat minstens even verrassend was. Zooals die Jo nathan Brandligt opeens veranderd was Was die vriendelijke, gulle oude baas dezelfde als de gierige mopper pot dien zij tot nog toe hadden ge kend? Daar begreep geen sterveling iets van Toch wel er waren er drie in Slootwijk, die het begrepen. De pas toor en de veearts en de notariszoon. Want zij hadden het rijtuig en Bles herkend. En vooral meneer pastoor had zich verheugd in de handen ge wreven na die ongelooflijke verras sing. Want hij wist, dat zijn plan ten slotte niet alleen de kinderen, maar ook een groot mensch zielsgelukkig Kantoor voor Abonnementen: Fa. KIEZEBRINK Co. KLEINZAND 7 - Tel. 2872 allemaal op. „Daar zijn ze juichte de veearts. Zij renden naar de deur maar toen zij die hadden openge daan, wisten zij niet of zij waakten of droomden. Er stond een rjjtuig bui ten. Met Sinterklaas er in En Zwarte Piet stapte af, kwam naar den veearts toe en zei: „Mijn meester zegt, dat ik hier de zak met geschen ken kan halen”. Noch de pastoor, En waarom moest Willem straks Bles j noch de notariszoon, noch de veearts inspannen? En zou Willem die gekke kon een woord uitbrengen. broek aan moeten? En zou meneer j Piet kreeg den enormen zak, sjouwde j had gemaakt Brandligt zelf. voor het feest Och, daarom niet ge treurd. Het feest ging toch door. Er was voldoende geld opgehaald zelfs „Scheeve Arie” had een dubbel tje geofferd en alleen de pastoor, de vee-arts en de zoon van den nota ris wisten precies wat er zou gebeu ren. Er was een prachtig costuum in de stad gehuurd en Sinterklaas zou met Pieterman elk huis in het dorp bezoeken en de kinderen met een ca deautje en wat lekkers verrassen. Neen, Brandligt bemoeide zich niet met dien onzin. Hij had andere dingen aan zijn hoofd. Hóór nou toch. Daar ging de bel al voor den derden keer, den kin. Aarzelend maakte hij de kist Was die huishoudster nu stokdoof? weer open, nam den mijter er uit. Wat Als hij niet overal zelf op lette liep zat er nog meer in de kist? Met on alles mis. „Juffrouw Been, de bel riep hij. Maar er kwam geen ant woord. Mopperend slofte Brandligt de trap af naar de buitendeur. Hjj deed open. Pal voor de deur stond een kist en een vrachtauto reed net weg. Jo nathan keek eens naar de kist. Wat moest dat? Van wie kwam dat ding? „Help eens even naar binnen bren gen”, zei Jonathan tegen de huishoud ster, „en haal een hamer of schroe- Maar toen zij terug het 36 leden dier kerk, w.o. 2 kerkeraads- leden. 26 hiervan trokken hun onder- teekening in, 10 bleven stand houden. 28 Nov. 1906 werd door een deputatie uit Leeuwarden de Chr. Geref. Kerk hier geïnstitueerd. Tot kerkeraads- leden werden benoemd de brs. J. Spoelstra en J. Bouma, ouderlingen en J. Kampman en J. Alberda, diaken. Aanvankelijk kwam men samen in „De Os”, maar al spoedig werd deze gelegenheid te klein. 27 Nov. 1907 werd de nieuwe kerk in gebruik geno men. In Febr. 1908 kwam de eerste predikant, ds. Koomans. Deze ver trok in 1913. Hij werd 28 Nov. 1915 opgevolgd door ds. v. d. Berg, die 18 Nov. 1923 vertrok. 2 Nov. 1924 verbond ds. Hovius zich aan onze ge meente, om na een 3-jarig verblijf heen te gaan naar Oude Pekela. Een lange tijd duurde het voor er weer een predikant was. 11 Maart 1931 kwam ds. Berkhoff, maar op 3 Sept. 1934 was men weer herderloos. Ds. Maris kwam dan in 1936, die bijna 4 jaar hier verbleef. Weer brak een lan ge tijd van vacant-zijn aan, tot 15 Juni 1945 de tegenwoordige predikant kwam. Spr. uit een hartelijk woord tot de verschillende ouderlingen en diakenen voor hun trouwe arbeid en eindigt met de erkenning, dat wij veel fouten gemaakt en veel zonden ge daan hebben, maar dat we nu een dankbaar gedenkteeken mogen op richten, Eben Haëzer. Hierna spraken de oud-predikanten Hovius en Maris, ds. v. d. Molen van Leeuwarden en ds. Visser, als oud-lid dezer gemeente, woorden van blijd schap en gelukwensch met dit jubi leum, terwijl de heer Bulsma, als een (Slot.) Snel stijgt het aantal der herstelde woningen. Er is veel bereikt, al zou men het tempo nog graag versnellen. (Van onzen specialen verslaggever). Walcheren weer zien'is een vreug de. Want dit eiland met zijn doode boomen en zijn problemen van weder opbouw werkt aan het herstel van de oorlogsschade met onverzettelijke kracht. De akkers liggen gereed, zes tig procent van de beschadigde huizen en dat waren er 16.515 is her steld. De dorpen, die niet zoo zwaar geteisterd waren, hebben hun vroe gere levenshouding hervonden en ge zonde kinderen spelen op den weg en op het erf. Zelfs het weggevaagde Westkapelle, nu een nooddorp met kleine huizen en roode daken, doet normaal aan, nu er weer straten zijn en winkels en het licht van den vuurtoren ’s avonds wijd uitstraalt over zee. En ook Zëeuwsch-Vlaanderen her stelt zich snel. De markt in Oostburg toont een drukte en levendigheid als voor den oorlog. De stemming is beter dan een half jaar geleden nu de we deropbouw resultaten begint te boe ken met een herstel van 44 procent der 4883 beschadigde woningen. Men merkt vooruitgang. Wie op de cijfers let, ontkomt niet aan den indruk, dat er langzamerhand veel is bereikt. In de Neder-Betuwe een herstel van 35 procent van de 7350 beschadigde hui zen; in het land van Maas en Waal 75 procent van de 6668 huizen; in de omgeving van Gennep 65 procent van de 2318 en in Boxmeer en Vierlings- beek 45 procent van de 2891. Cijfers, die niet verzwegen mogen worden, als men ook het oog niet sluiten wil voor klachten en fouten in de organisatie. Lakens Lakens Toch is het te vroeg om te juichen. Bezoekjes aan noodwoningen in het Limburgsche wijzen uit, dat daar b.v. een ontstellend gebrek heerscht aan linnen. Lakens, lakens zuchten de burgemeesters en de artsen, die den strijd tegen scabies moeten voeren, zuchten het eveneens. Als men dit ga deslaat, vraagt men zich af of het nu wel het juiste oogenblik is om tafel linnen te laten weven voor landmacht en marine. Zou het niet juister zijn de getroffen gezinnen nog even te laten voorgaan Want er is nog aan veel gebrek in de gebieden waar kleine boeren den dageljjkschen strijd om het bestaan voeren, al sneuvelen zij niet meer door mijnexplosies en al rijden hun karren met bieten nu veilig over het land en de modderige wegen. En misschien zou het mogelijk zijn ook de arbeidsprestatie op te voeren, al .vereischt dit waarschijnlijk meer bekwaamheden dan ons land op dit moment kan opbrengen. Maar er zijn voorbeelden, die trekken, zooals van de elf Amerikaansche Doopsgezinden, die naar Walcheren zijn gekomen om daar in Boudewijnskerke te werken aan den wederopbouw. Zij vormen een kleine gemeenschap, die bevoorraad wordt uit Amerika. Het loon, dat zij ontvangen, gaat in vendraaier”. kwam met het gereedschap had i Brandligt de kist al open gekregen. Wat hij zag? Een groote mijter, met kreeg er haast iets van toen zij de ka- gouden rand en kruis.

Kranten in de gemeente Sudwest-Fryslan (Bolswards Nieuwsblad, Sneeker Nieuwsblad en Friso)

Sneeker Nieuwsblad nl | 1946 | | pagina 1