s
t!
ill
s
Officieel Orgaan van de gemeenten SNEEK, WYMBRITSERADEEL en IJLST
I 27
n
DINSDAG 3 DECEMBER 1946
le JAARGANG No. 27
1
9
il.2161
Op 5 December in Slootwijk
Door geteisterde gebieden
RGD
INGEZONDEN.
N
A. VAN WISSE.
Zer-
Zwarte
dien naar het rijtuig en zette het
Ab-prijs f2.50 per half jaar
Franco per post
f3.75 per half jaar
[en
t is:
ilaat
i en
>and
teit.
eerd
wijs
f de
die
/an
Ivo-
40-jarig jubileum Chr. Geref. Kerk.
In het keurig uitziende gebouw der
Chr. Geref. Kerk werd Donderdag
avond het 40-jarig bestaan dier ge
meente herdacht. Na samenzang, ge
bed en Schriftlezing bepaalde ds. W.
Ruiter zijn gehoor bij Ps. 77 12a en
Openb. 3 8b. Hij heet allereerst al
len hartelijk welkom, inzonderheid de
predikanten die hier vroeger arbeid
den, n.l. ds. Hovius en ds. Maris (ds.
v. d. Berg was door ziekte verhin
derd), ds. v. d. Molen namens de clas
sis Leeuwarden en ds. Visser, als oud-
lid der gemeente. Hoofdthema van
zijn toespraak was: Gedenken en be
waren. In diepe ootmoed hebben wij
Gods Woord bewaard, wat vaak veel
strijd kostte. Het was niet altijd een
heilige oorlog, die wij streden; wij
zochten vaak onze kerk en onze eer,
inplaats van Gods eer. Daarom past
ons thans een ure van verootmoedi
ging. Velen zijn van ons heengegaan,
zij hebben Gods Woord niet bewaard,
zij hebben de kerk de rug toegekeerd,
die hun te klein en te veracht was. En
toch worden wij opgeroepen te strij
den met alle kracht, die in ons is om
het pand te bewaren, dat ons is toe
vertrouwd, opdat niemand onze kroon
roove.
Hierna volgde een historisch over
zicht. 26 April 1906 werd bij den ker-
keraad der Geref. Kerk een bezwaar
schrift ingediend, onderteekend door
gemeente eenige persoonlijke herinne
ringen meedeelde.
Ds. Ruiter dankt alsnog de afge
vaardigden uit Koudum en Hooge-
veen, waarna hij voorgaat in dank
gebed.
Daarna werd in een gezellig samen
zijn het herdenkingsfeest voortgezet.
de kamer van den veearts, en de no
tariszoon keek droevig naar den enor-
men zak vol lekkers en cadeautjes en
de veearts beende njjdig heen en weer.
Roodhuis 230b
o.d. Oosterend.
N,
MZEN
uur
rde
de
iets
den
ms.
on-
'er-
•en,
ler-
ter.
ien
aas
eet
or-
ar-
)le-
uy-
en
md
Verschijnt
DINSDAGS en VRIJDAGS
wie
teen
in,
laar
STE
Voor het op 27 November j.l. ge
houden examen te Alkmaar voor Ste
nografie „Groote” en Machineschrij-
ven slaagden de volgende candidaten:
Stenografie: de dames B. Heins, J.
G. Dormaar en S. v. d. Meer te Sneek,
H. Hogeterp (met lof) Lemmer, P.
Piersma (met lof) te Balk; de heeren
S. de Boer, Sloten en H. de Jong, Nije-
ga; Machineschrijven de dames J.
Boerstra, D. Visserman, R. Spijksma,
te Sneek, M. Couperus Sijbrandabu-
ren, IJ. Bosma Balk, A. Hettinga Rui-
gahuizen, A. de Jong Lemmer, de hee
ren E. Blok, E. Wierstra, W. Brou
wer, J. Beetsma te Sneek, J. Schaper
Nijega, D. Schram Nijemirdum, H. de
Jong, Nijega, K. Nijdam Sloten, B.
Lijcklema, J. S. Franzen en H. v. d.
Heide allen te Balk.
Bureau voor Advertenties
Fa. DRIJFHOUT
GROOTZAND 55
fel. 3005
wennige vingers haalde Jonathan een
langen, wijden roodfluweelen mantel
te voorschijn en iets van witte kant
en nog iets van paars fluweel en witte
handschoenen en een pruik en een
baard en een fraai gekrulden staf, die
uitschuifbaar was. En nog altijd was
de kist niet leeg. Hij vond nog een
pruik van kroeshaar en een zwierige
fluweelen baret en een doos met
zwart spul er in en... ja, wat was er
eigenlijk met Jonathan aan de hand?
Als een kind bekeek en betastte hjj al
die vreemde spullen. Juffrouw Been
4JUU-, mei Kreeg er uaasi reus van lueu zy uc aa-
Jonathan I mer binnenkwam en meneer Jonathan
WAT KINDEREN DENKEN.
Van een uitvoerige instemming met
het Ingez. stuk van Vader in een
vorig nummer, nemen wij, verkort,
het volgende over:
Mijn persoonlijke meening is deze:
op een kerkhof en bij een graf be
hoort een strikte piëteit in acht te
worden genomen; het doet er niet toe,
of dit graf van vriend of vijand is. Op
een doodenakker passen geen haat of
wraakgevoelens. Dat „Vader” perplex
stond bij het antwoord uit kinder
mond, laat zich denken. Mijn meening
is: de oorlog is verschrikkelijk en
mensch-onteerend. Volkeren worden
tegen elkaar opgezweept. Of dit land
nu Canada, Nederland, Duitschland,
Frankrijk of Rusland heet: iedere re-
geering heeft weer afzonderlijke be
langen, waarvoor de massa moet
doodbloeden op de slagvelden. Ze
moeten, of ze willen of niet. En
daar wij kinderen van één Vader zijn,
geschapen naar Zijn beeld, gaat het
niet op, dat er een bepaald land wordt
uitgepikt. Duitschland viel hier bin
nen, waarvoor men niet de Duitsche
soldaat verantwoordelijk kan stellen.
Ook hun naasten treuren. Het geld
zal wel de grootste rol spelen; vol
gens een Duitsche econoom heeft het
wapen-kapitaal in de vorige oorlog
aan elke soldaat 30.000 schoon
geld verdiend. Met zulke cijfers
voor oogen kom ik tot de conclusie,
dat niet één bepaald land de schuld
treft, maar ons, als menschen, alle
maal.
de kamer uit. „Zorg dat dat ding het
huis uitkomt”, commandeerde hij de
huishoudster. Hij liep de trap op. Een
Sinterklaaspak Dat was... opeens
stond Jonathan stil. Hij begreep het.
Dat ding was natuurlijk bestemd voor
dat idiote Sinterklaasfeest van den
pastoor Maar welke dwaas had die
kist dan bij hem bezorgd? Waarom
moesten ze hém met die poppenkast
lastig vallen Jonathan slofte weer
terug. Juffrouw Been was niet meer
in de kamer. Jonathan keek naar de
kist en streek zich nadenkend over
een potje, en als de twee jaar, die zij
zich voornamen te blijven, om zijn, zal
dit gezamenlijk verdiende loon wor
den gebruikt om nog iets te doen voor
het eiland, dat zij hielpen bij het her
stel. Niet het werken zonder loon is
belangrijk, maar de toewijding, die
hier wordt betoond. Toewijding, waar
van ook dé uit alle deelen van ons
land samengetrokken arbeiders blijk
geven. Want in Westkapelle, waar de
stemming niet zoo best is nu er een
conflict ontstond over verlofdagen en
reisgelegenheid, zullen de Rotterdam
mers, Leidenaars en Amsterdammers
toch zorgen, dat de heele Westkapel-
sche jeugd van vier tot twaalf jaar
het eerste Sinterklaasfeest viert na
de drooglegging. Een kinderfeest voor
een dorp van ruim 2000 zielen. De
kosten voor geschenkjes en versnape
ringen zijn gedekt door de opbrengst
van bussen in de cantines en ingeza
melde giften.
Toewijding is er, al zou men ze
soms grooter willen zien en spreken
der. En ook dit behoort tot de resul
taten van den wederopbouw.
Buui'tvereeri. Noord-Oosthoek.
Door de buurtvereen. „De Noord-
Oosthoek”, omvattende de straten tus-
schen SpoorlijnZwetteKlooster
straat en Dr. Bosstraat, werd 26 No
vember voor de tweede maal tijdens
haar bestaan een feestavond belegd
in het Gebouw voor Christelijke Be
langen. De groote zaal was tot in alle
hoeken bezet, toen de conférencier
voor deze avond, de heer Leppink,
allen een hartelijk welkom toeriep, en
de bijeenkomst geopend werd met het
zingen van het door den heer W.
Coens gedichte vereenigingslied. Door
het zangkoor „De Noord-Oosthoe-
kers” werd onder leiding van den
heer J. van Manen, een viertal liede
ren ten gehoore gebracht, De wijze
waarop dit geschiedde oogstte een
verdiend en warm applaus. Door een
drietal tooneelgroepjes werden opge
voerd Egoma Ega, een propagan-
da-schets van W. Coens, Redding van
onzen buurtgenoot C. Smit en Slaven
van Y. Schuitmaker. Al deze stukken
werden goed door de spelers vertolkt,
in ’t bijzonder Slaven, waarvan de
hoofdrollenbuitengewoon goed werden
vervuld, zooals Pier Ingema, Pytsje
en Jaep Snider. Een strikje onder lei
ding van den heer Beeksma, verzorg
de op prettige wijze het muzikale ge-
Opbrengst N.I.W.I.N.-inzameling in
de gemeente Wjjmbritseradeel.
Goënga, Gauw, Offingawier 131.50;
Oosthem 316.55Abbega 210.50
Scharnegoutum, Loënga 400.50Op
penhuizen, Uitwellingerga 433.89
Heeg ƒ206.37; Nijland ƒ274.30; IJs-
brechtum, Tirns, Tjalhuizum 445.
Gaastmeer, Nijhuizum 148.50Hom-
merts ƒ301.19; Jutrijp ƒ78.66; Wol-
sum 166.50; Westhem/Blauwhuis
57.25Oudega, Idzega, Sandfirden
264.Folsgare 55.25Wouds-
end, Smallebrugge, Indijk, Ypecolsga
172,45. Totaal 3662,41. Voorts
werden ingezameld ruim 700 boeken,
ruim 80 gezelschapsspelen, een aan
tal geïllustreerde maandbladen en
tijdschriften, schrijfbehoeften en ver
snaperingen.
der medewerkers aan de stichting der Instituut voor Arbeidersontwikkeling.
De afd. Sneek van het Instituut is
weer opgericht en hield 25 Nov. haar
eerste huishoudelijke vergadering.
Het voorloopig bestuur werd bij accla
matie definitief gekozen n.l. de h.h.
H. Jonker, voorz., S. Brandsma, secr.,
C. Kuipers, penn., H. J. Schotsman,
D. Sijtsma. Besloten werd om de
’.veertien dagen een praatavond te or-
ganiseeren over verschillende onder
werpen, te beginnen op 16 December,
waar het lid D. Sijtsma een inlei
ding zal houden over Amerika. In
Januari zal Abe Brouwer een lezing
houden. Dit is slechts een begin, Aan
belangstellenden ligt het nu of men
meer aan de ontwikkeling kan doen.
Men kan zich als lid van het Instituut
aanmelden bjj S. Brandsma, Kapel
straat 46, die ook inlichtingen geeft
over contributie enz.
St. Nicola asvertelling
door Dolf Koning.
Jonathan Brandligt was op dien ge-
denkwaardigen vijfden December
waarschjjnlyk de eenige in heel Sloot
wijk, die niet aan het Sinterklaasfeest
dacht. Stel je voor Hij had wel an
dere zorgen. Hoe kreeg hij op tijd zijn
pacht binnen? En de huurpenningen
van zijn veertien dagloonershuisjes
En moest hij niet eiken dag de beurs
berichten goed nakijken, om te voor
komen dat de effectenmakelaar hem
stroppen met zijn effecten bezorgde?
En moest hij niet ieder oogenblik zijn
huishoudster op de vingers kijken?
Dat mensch dacht gewoon, dat het
geld hem op den rug groeide En
moest hij niet... oh neen, Jonathan
Brandligt had wel belangrijker din
gen om aan te denken dan aan dat
dwaze Sinterklaasfeest van den pas
toor
Nu ja, er was dan ook niemand in
Slootwijk, die verwacht had dat Jona
than Brandligt wèl iets om dat feest
zou geven De rijke Brandligt? Die
vrek? Die mopperpot, die boven op
zijn centen zat en ieder het vel over
de ooren haalde en altijd even zuur
keek? De gierigaard had nog niet
eens een koperen cent willen geven
rige gewaden en met een mijter op
zijn hoofd
Maar nog voor zij iets zeggen kon,
zette Jonathan den mijter af en zijn
stem klonk heel vreemd, toen hij
vroeg: „Heeft de kruidenier ook
pepernoten en chocoladeletters, juf
frouw Been?”
Pepernoten, chocoladeletters Ja,
die had de kruidenier wel, maar... en
toen stopte Jonathan Brandligt haar
twee knisterende bankbiljetten in de
hand en hij zei, terwijl hij met zijn
mouw over den mijter streek: „Koop
alle pepernoten en chocadeletters die
hij heeft. Kom direct terug. En zeg
tegen Willem dat hij om zeven uur
Bles inspant en dat hij dan direct hier
bij me komt. Wat denkt U, zou dit Toen werd er gebeld. Zij sprongen
I hem passen Jonathan hield een
blauw fluweelen pofbroek met witte
plooien omhoog en van schrik kon
juffrouw Been niet anders doen dan
sprakeloos van ja knikken en achter
uit de kamer uitloopen. Wat er nou
opeens met haar meneer aan de hand
was? Zoo had ze hem nog nooit ge
zien Pepernoten Chocoladeletters
Wat een geld had hjj haar gegeven
SNEEKER NIEUWSBLAD
Redacteuren L. KIEZEBRINK en C. SMIT Redactie-adresKLEINZAND 7 SNEEK
Meneer pastoor had wel gedacht
dat het Sinterklaasfeest een verras
sing zou worden, maar zóó’n verras
sing, neen, dat had hij niet gedacht.
Meneer pastoor en de veearts en de
notariszoon hadden in zak en asch ge
zeten, toen het heele prachtige feest
dreigde te mislukken, omdat de cos-
tuums niet waren aangekomen. De
veearts had wel drie keer naar de
stad getelefoneerd en telkens had hij
tot antwoord gekregen, dat de kist
wel degelijk daar verstuurd was en in i
Slootwjjk bezorgd was ook 1 Dat was
deelte, en zorgde voor begeleiding
van den samenzang, terwijl de heer
Griek, accordeonist een solo gaf. Tus-
schen de bedrijven door, werd de in
wendige mensch versterkt met gebak
en koffie, waarvoor een staf van
medewerksters zorgde. Tijdens een
korte pauze deelde de penningmeester
mede, dat aan een vraag in de jaar
vergadering gesteld, n.l. of we ook
wat konden doen voor de jongens van
onze leden, die in Indonesië zijn, n.l.
om hun een prettige feestdag te berei
den, gevolg is gegeven, door hun een
pakket toe te zenden, in totaal 13
stuks, inhoudende o.a. een boek en
pepermunt, met een begeleidend
schrijven, waarin hun alle goeds en
een behouden thuiskomst werd toege-
wenscht. Hjj stelde voor, de gemaakte
onkosten niet uit de kas te doen beta
len, maar nu men in feestelijke stem
ming bijeen was, iets van die feest
vreugde om te zetten in een geldelijke
bijdrage, zoodat een ieder der aan
wezigen het gevoel zal hebben, zelf
iets aan onze jongens te hebben ge
zonden. Een daverend applaus en een
gulle gave was het resultaat van deze
met gloed uitgesproken woorden.
Door twee leden werd nog op sublie
me wijze voorgedragen ’t Joun-
skoft fan Y. Schuitmaker, waarna een
verloting werd gehouden waarvoor
ruim 100 prijzen door zakenlieden be
schikbaar gesteld waren. Door den
2den voorzitter werd dit feest met
een kort woord gesloten, waarin hij
allen die hebben meegewerkt om deze
avond te doen slagen dankte. Geza
menlijk zong men nog het Frysk
Folksliet.
SINTERKLAAS
DOOR DE EEUWEN HEEN
Heel vroeger zeiden we geen Sinter
klaas, maar Sint her Claes, omdat het
de gewoonte was tusschen Sint en de
naam van den heilige het woordje
heer in te voegen. En dat bewijst, hoe
oud de viering van Sint her Claes in
ons land al is. Oude oorkonden be
waren er de herinnering aan. In de
stadsrekeningen van Dordrecht uit
het jaar 1360 staat al aangeteekend,
dat „die schoelers voer her oorlof op
St. her Niclaesdag” (dat de school
kinderen voor hun vacantie op Sinter
klaas) een extraatje kregen om feest
te vieren.
Het bekende liedje:
„Sinterklaasje bisschop
Zet je hoo'ge muts op
Trek je beste tabberd an”
luidt in zjjn oorspronkelijke spelling:
„Sinterclaes biscop
Settie hooge mutse op”.
En dan dateert het van voor den
tijd der Hervorming, toen ons land
waarschijnlijk nog geen sinaasappelen
kende, zoodat de appeltjes van oranje,
waarvan de kinderen tegenwoordig in
hetzelfde liedje zingen, er pas na den
tachtigjarigen oorlog, dus anderhalve
eeuw later, bijgekomen zijn.
In 1522 speelden de Utrechtsche
stadsmuzikanten op den avond voor
Sinterklaas toepasselijke liedjes en op
den feestdag zelf kregen de zes mis
dienaars elk een paar nieuwe schoe
nen, die bljjkens de oude rekeningen
vier en een halven stuiver per paar
hebben gekost. Zonder bon natuur-
1 lijk
smeet de kist dicht en slofte woedend zag staan, temidden van allerlei kleu-
De bisschop van Myra.
Nicolaas werd op het einde van de
derde eeuw geboren als zoon in een
ryk gezin. Hjj was zacht van karak
ter, leerde graag en een oom van
moeders zijde, die aartsbisschop van
Myra was, zorgde er voor, dat de
knaap werd opgeleid tot geestelijke.
Kort nadat hjj tot priester was ge
wijd, verloor hij, tijdens een pestepi
demie, die zijn geboortestad Patara
teisterde, zijn ouders. Dit bracht hem
er toe zich geheel terug te trekken
uit de wereld, maar al spoedig voelde
hij, dat het klooster voor hem niet de
meest aangewezen plaats was. Hij
keerde terug onder de menschen om
een zoo goed mogelijk gebruik te ma
ken van de rijkdommen, hem door
zijn ouders nagelaten.
Zijn weldadigheid gepaard aan een
zeer sobere levenswijze bracht hem in
een roep van heiligheid en zijn benoe
ming tot aartsbisschop van Myra, als
opvolger van zijn oom, werd met
groote vreugde begroet.
Op 6 December 352 overleed deze
aartsbisschop en zijn stoffelijk over
schot werd bijgezet in de kerk te My
ra, waar het bleef rusten tot 1089. De
legende had echter zijn faam ver
spreid en in dat jaar reisden eenige
rijke Venetianen naar Myra om het
stoffelijk overschot van den goeden
heilige naar Italië over te brengen.
Want Myra was in 1036 door de Tur
ken veroverd en de stad werd ver
woest.
In Bari aan de Adriatische Zee
werd terstond een basiliek gebouwd
en onder een altaartombe, versierd
met een zilveren beeld van den heilige
in bisschoppelijk ornaat, werd Sint
Nicolaas opnieuw ter aarde besteld.
Van dat oogenblik af verbreidde de
vereering voor dezen goeden heilige
sich over Europa. Tal van kerken zijn
hem gewijd en de stad Amsterdam
koos hem tot patroon.
En waar men komt treft men zijn
beeltenis. In de Vaticaansche biblio-
heek bevindt zich op een miniatuur
:ijn oudste portret, maar ook de be-
oemde moskee te Stamboel, de Aya
Sophia, bewaart zijn beeld in een mo-
zaiek.
Het is begrijpelijk, dat de Sinter
klaasliedjes over heel Europa gezon
gen werden en dus nu over heel de
wereld, al valt het feest niet overal
op denzelfden dag. De Engelschen en
Amerikanen laten dit feest samenval
len met Kerstmis.
Terwijl de Nederlandsche kinderen
zingen: „Daar ginds komt de stoom
boot”, juicht de jeugd in Vlaanderen:
Kousen en schoenen staan te pronken
Al in den heerd
De kinderen slapen, dat ze ronken
Daer komt een peerd
’t Is een peerd, gelijk een ezel
O heilige man
’k Zal een deuntje voor U lezen
Breng mij wat dan.
En de Fransche kinderen beloven
in hun bedje:
„Ik zal zoet zijn als een schaapje
En mijn gebedje doen, omdat ik
bonbons krjjg,
Kom, kom Sinterklaas”.
Zoo is dit kinderfeest uit het grijze
verleden tot ons twintigste eeuwers
overgekomen. En dit jaar vieren we
het met grooter vreugd en iets meer
mogelijkheden dan tijdens de bezet
ting...'...
zware ding er in, bovenop een anderen
grooten zak, die er al in lag. Toen
klom Zwarte Piet op den bok. En ter
wijl Sinterklaas minzaam wuifde en
knikte, reed het rijtuig weg. Naar het
eerste huis van Slootwijk, En toen
naar het tweede. En naar het derde,
het vierde, het vijfde Sinterklaas
en Zwarte Piet bezochten alle huizen
van Slootwijk en overal brachten zij
vreugde en blijde verrassing. Het
werd een prachtig feest, waar heel
Slootwijk nog dagen vol van was.
Maar na een week sprak heel Sloot-
me wat moois Daar zaten ze nu, in wijk over iets anders, dat minstens
even verrassend was. Zooals die Jo
nathan Brandligt opeens veranderd
was Was die vriendelijke, gulle oude
baas dezelfde als de gierige mopper
pot dien zij tot nog toe hadden ge
kend? Daar begreep geen sterveling
iets van
Toch wel er waren er drie in
Slootwijk, die het begrepen. De pas
toor en de veearts en de notariszoon.
Want zij hadden het rijtuig en Bles
herkend. En vooral meneer pastoor
had zich verheugd in de handen ge
wreven na die ongelooflijke verras
sing. Want hij wist, dat zijn plan ten
slotte niet alleen de kinderen, maar
ook een groot mensch zielsgelukkig
Kantoor voor Abonnementen:
Fa. KIEZEBRINK Co.
KLEINZAND 7 - Tel. 2872
allemaal op. „Daar zijn ze juichte
de veearts. Zij renden naar de deur
maar toen zij die hadden openge
daan, wisten zij niet of zij waakten of
droomden. Er stond een rjjtuig bui
ten. Met Sinterklaas er in En
Zwarte Piet stapte af, kwam naar den
veearts toe en zei: „Mijn meester
zegt, dat ik hier de zak met geschen
ken kan halen”. Noch de pastoor,
En waarom moest Willem straks Bles j noch de notariszoon, noch de veearts
inspannen? En zou Willem die gekke kon een woord uitbrengen.
broek aan moeten? En zou meneer j Piet kreeg den enormen zak, sjouwde j had gemaakt
Brandligt zelf.
voor het feest Och, daarom niet ge
treurd. Het feest ging toch door. Er
was voldoende geld opgehaald
zelfs „Scheeve Arie” had een dubbel
tje geofferd en alleen de pastoor,
de vee-arts en de zoon van den nota
ris wisten precies wat er zou gebeu
ren. Er was een prachtig costuum in
de stad gehuurd en Sinterklaas zou
met Pieterman elk huis in het dorp
bezoeken en de kinderen met een ca
deautje en wat lekkers verrassen.
Neen, Brandligt bemoeide zich niet
met dien onzin. Hij had andere dingen
aan zijn hoofd. Hóór nou toch. Daar
ging de bel al voor den derden keer, den kin. Aarzelend maakte hij de kist
Was die huishoudster nu stokdoof? weer open, nam den mijter er uit. Wat
Als hij niet overal zelf op lette liep zat er nog meer in de kist? Met on
alles mis. „Juffrouw Been, de bel
riep hij. Maar er kwam geen ant
woord. Mopperend slofte Brandligt de
trap af naar de buitendeur. Hjj deed
open. Pal voor de deur stond een kist
en een vrachtauto reed net weg. Jo
nathan keek eens naar de kist. Wat
moest dat? Van wie kwam dat ding?
„Help eens even naar binnen bren
gen”, zei Jonathan tegen de huishoud
ster, „en haal een hamer of schroe-
Maar toen zij terug
het
36 leden dier kerk, w.o. 2 kerkeraads-
leden. 26 hiervan trokken hun onder-
teekening in, 10 bleven stand houden.
28 Nov. 1906 werd door een deputatie
uit Leeuwarden de Chr. Geref. Kerk
hier geïnstitueerd. Tot kerkeraads-
leden werden benoemd de brs. J.
Spoelstra en J. Bouma, ouderlingen
en J. Kampman en J. Alberda, diaken.
Aanvankelijk kwam men samen in
„De Os”, maar al spoedig werd deze
gelegenheid te klein. 27 Nov. 1907
werd de nieuwe kerk in gebruik geno
men. In Febr. 1908 kwam de eerste
predikant, ds. Koomans. Deze ver
trok in 1913. Hij werd 28 Nov. 1915
opgevolgd door ds. v. d. Berg, die
18 Nov. 1923 vertrok. 2 Nov. 1924
verbond ds. Hovius zich aan onze ge
meente, om na een 3-jarig verblijf
heen te gaan naar Oude Pekela. Een
lange tijd duurde het voor er weer
een predikant was. 11 Maart 1931
kwam ds. Berkhoff, maar op 3 Sept.
1934 was men weer herderloos. Ds.
Maris kwam dan in 1936, die bijna 4
jaar hier verbleef. Weer brak een lan
ge tijd van vacant-zijn aan, tot 15 Juni
1945 de tegenwoordige predikant
kwam. Spr. uit een hartelijk woord
tot de verschillende ouderlingen en
diakenen voor hun trouwe arbeid en
eindigt met de erkenning, dat wij veel
fouten gemaakt en veel zonden ge
daan hebben, maar dat we nu een
dankbaar gedenkteeken mogen op
richten, Eben Haëzer.
Hierna spraken de oud-predikanten
Hovius en Maris, ds. v. d. Molen van
Leeuwarden en ds. Visser, als oud-lid
dezer gemeente, woorden van blijd
schap en gelukwensch met dit jubi
leum, terwijl de heer Bulsma, als een
(Slot.)
Snel stijgt het aantal der
herstelde woningen.
Er is veel bereikt, al zou
men het tempo nog graag
versnellen.
(Van onzen specialen verslaggever).
Walcheren weer zien'is een vreug
de. Want dit eiland met zijn doode
boomen en zijn problemen van weder
opbouw werkt aan het herstel van de
oorlogsschade met onverzettelijke
kracht. De akkers liggen gereed, zes
tig procent van de beschadigde huizen
en dat waren er 16.515 is her
steld. De dorpen, die niet zoo zwaar
geteisterd waren, hebben hun vroe
gere levenshouding hervonden en ge
zonde kinderen spelen op den weg en
op het erf.
Zelfs het weggevaagde Westkapelle,
nu een nooddorp met kleine huizen en
roode daken, doet normaal aan, nu er
weer straten zijn en winkels en het
licht van den vuurtoren ’s avonds wijd
uitstraalt over zee.
En ook Zëeuwsch-Vlaanderen her
stelt zich snel. De markt in Oostburg
toont een drukte en levendigheid als
voor den oorlog. De stemming is beter
dan een half jaar geleden nu de we
deropbouw resultaten begint te boe
ken met een herstel van 44 procent
der 4883 beschadigde woningen. Men
merkt vooruitgang. Wie op de cijfers
let, ontkomt niet aan den indruk, dat
er langzamerhand veel is bereikt. In
de Neder-Betuwe een herstel van 35
procent van de 7350 beschadigde hui
zen; in het land van Maas en Waal
75 procent van de 6668 huizen; in de
omgeving van Gennep 65 procent van
de 2318 en in Boxmeer en Vierlings-
beek 45 procent van de 2891. Cijfers,
die niet verzwegen mogen worden, als
men ook het oog niet sluiten wil voor
klachten en fouten in de organisatie.
Lakens Lakens
Toch is het te vroeg om te juichen.
Bezoekjes aan noodwoningen in het
Limburgsche wijzen uit, dat daar b.v.
een ontstellend gebrek heerscht aan
linnen. Lakens, lakens zuchten de
burgemeesters en de artsen, die den
strijd tegen scabies moeten voeren,
zuchten het eveneens. Als men dit ga
deslaat, vraagt men zich af of het nu
wel het juiste oogenblik is om tafel
linnen te laten weven voor landmacht
en marine. Zou het niet juister zijn de
getroffen gezinnen nog even te laten
voorgaan
Want er is nog aan veel gebrek in
de gebieden waar kleine boeren den
dageljjkschen strijd om het bestaan
voeren, al sneuvelen zij niet meer
door mijnexplosies en al rijden hun
karren met bieten nu veilig over het
land en de modderige wegen.
En misschien zou het mogelijk zijn
ook de arbeidsprestatie op te voeren,
al .vereischt dit waarschijnlijk meer
bekwaamheden dan ons land op dit
moment kan opbrengen. Maar er zijn
voorbeelden, die trekken, zooals van
de elf Amerikaansche Doopsgezinden,
die naar Walcheren zijn gekomen om
daar in Boudewijnskerke te werken
aan den wederopbouw. Zij vormen een
kleine gemeenschap, die bevoorraad
wordt uit Amerika.
Het loon, dat zij ontvangen, gaat in
vendraaier”.
kwam met het gereedschap had i
Brandligt de kist al open gekregen.
Wat hij zag? Een groote mijter, met kreeg er haast iets van toen zij de ka-
gouden rand en kruis.