I tl en! S! I Officieel Orgaan van de gemeenten SNEEK, WYMBRITSERADEEL en IJLST ers s C Raadsel e in Nijmegen 5 IES len Buitenlandsch Overzicht e3 rr VRIJDAG 31 JANUARI 1947 2e JAARGANG No. 9 BONNENLIJ ST O FEU ILLET O N 27 J- f in Wordt vervolgd. 1 teek ir Tusschen 7 en 10 uur. Cr 4 Tj Ab.-prijt (2.50 per half jaar Franco per post (3.75 per half Jaar ■jlBUu «b nr S A L T-B A T T E R IJ HEEFT ZORGEN. Zullen de schoten het eerst de tijding brengen? (Van onzen specialen verslaggever.) Twee officieren en zeventig onder officieren en manschappen zijn uit Wezep naar Amsterdam gedirigeerd met vier stukken geschut om te zijner tijd de blijde gebeurtenis op Soestdijk luide bekend te maken, evenals de batterijen te Baarn en Den Haag. De saluutbatterijen hebben echter zorgen wegens de groote concurrentie. Op het oogenblik, dat de schoten gelost zullen worden, zijn de stukken geschut namelijk geen gewone kanon nen. Dan hebben ze een mededeeling te doen, die ook op andere wijze ter kennis van het Nederlandsche volk zal worden gebracht. De kranten heb ben een specialen berichtendienst ge organiseerd om uitermate snel te wer ken en de radip zal nog sneller zijn dan de dagbladen. Maar de saluut- batterij wil de eerste zijn Zooiets schept zorgen. De bedienings-manschappen zullen gekleed zijn in hun beste pak. In de hoofdstad zyn zij gelegerd in de Cadi- club, nog geen honderd meter van de batterij en de officieren vonden met het telex-apparaat dat de blijde tij ding moet brengen nog geen vijftig meter verder onderdak. Bij oefeningen bleek, dat het negen minuten duurt voor de manschappen, model gekleed, bij de stukken s*aan als er alarm wordt gegeven. Hetgeen vlug genoeg is om tegen de dagbladen te concur- reeren, maar niet vlug genoeg om het te winnen van de radio. En dus zijn andere wegen geopend. Het alarm kan vroeg wordén ge geven, omdat er bericht zal komen op 60-1 Brood 60-1 Boter 60-2 Boter 59-2 Algemeen 59-3 Algemeen 59-4 Algemeen 59-5 Algemeen 59-1B Reserve welk oogenblik de heuglijke- tijding tegemoet kan worden gezien. En op dat moment wordt de radio-installatie van de batterij ingeschakeld. Een marconist aan den zender by het telex-apparaat en zijn collega bij het ontvangtoestel naast de batterij, geen telefoon, geen ordonnans, het bericht komt in minder tijd door dan een man noodig heeft om vijf meter te loopen. Verschijnt: DINSDAGS en VRIJDAGS et ken QC- irie ;rd. «etbal- namer roge DUS u dat het in dit geval niet een fout van den bestuurder geweest zal zijn. Het is dan ook met klem, dat wij er op aandringen, dat het officieele rap port, dat door den Rijksluchtvaart dienst omtrent de oorzaak van het ongeval wordt opgesteld, zonder voor behoud aan de openbaarheid wordt prijsgegeven. Dat lijkt ons ook de eenige wijze om tegemoet te komen aan de ongerustheid, welke bij het rei zend publiek onmiskenbaar is opge wekt. Men wil weten, of die Dakota werkelijk een ongeluksvliegtuig is en de maatschappij, die het in gebruik heeft, kan niet beter doen dan open hartig haar ervaringen met dit type van Douglas te bespreken. Laat ons hieraan toevoegen, dat Kantoor voor Abonnemantom Fa. KIEZEBRINK Co. KLEINZAND 7 - Tel. 2872 De schoten worden gelost tusschen zeven uur ’s morgens en tien uur ’s avonds. In het ongunstigste geval kunnen de saluut-battery en de radio hun „uitzending” tegelijk aanvangen. Het eerste schot zal samenvallen met het eerste woord van den omroeper en dan heeft de saluur-batterij gewon nen. Alsde kranten tenminste geen kans hebben gezien eerder te verschijnen met extra-edities en bulle tins, omdat het heuglijke berich4 reeds in de nachtelijke uren doorkwam. De concurrentie is zwaar voor een batterij, die geroepen wordt om ge durende enkele oogenblikken te fun- geeren als nieuwsorgaan. Daarom heeft zij zorgen, tot het prinsenkind geboren is. En intusschen oefenen de man schappen of er niets aan de hand is, want de training mag niet worden onderbroken. Zij maken deel uit van de divisie, die in Maart vertrekt. Re gelmatig dienst doen dus en om den anderen dag is de helft van den troep geconsigneerd tot ’s avonds tien uur, terwijl de officieren eiken dag gecon signeerd zijn. Journalistiek stelt hooge eischen, zelfs al wordt het bericht met kanon schoten wereldkundig gemaakt. Nederland niet het eenige land is, dat tegenslag met de Dakota heeft. In Amerika is de reeks ongevallen be gonnen en ons land is een van de laatste in de rij. De Douglasfabriek merkt ook terdege de afnemende be langstelling voor dit eens zoo popu laire product van de fabrieken van Santa Monica, al is dit niet alleen toe te schryven aan de slechte reclame, welke het toestel zich zelf in den laat- sten tijd bezorgt. Typeerend is, dat Douglas begonnen is met een reclame campagne om dit type aan te bevelen als privé-vliegtuig voor den zaken man, nu de handel op de wereldmarkt in de Dakota stil is geworden IS DE DAKOTA EEN ONGELUKSVLIEGTUIG? Handel op de wereldmarkt is stil geworden. (Van onzen luchtvaartmedewerker.) Voor den tweeden keer na den oor log is de Nederlandsche luchtvaart wereld in rouw gedompeld. Hetzelfde toestel, waarmee Uw medewerker kort na de bevrijding een rondvlucht maakte over de verwoeste Duitsche industriesteden, ligt thans in wrak stukken verspreid aan den rand van 'Kastrup, het Kopenhaagsche vlieg veld, waar tot dusverre slechts weinig ongelukken gebeurd zyn. Het was een Dakota, deze PHTCR. „Weer een Dakota”, zullen velen zeg gen. En nu kan het een feit zijn, dat er talrijke Dakota’s in de wereld rond vliegen en dat daardoor percentsge wijze ook het aantal vliegtuigrampen vaak de Dakota moet treffen, aange nomen dat alle typen even luchtwaar dig zijn, doch deze stelling is langza merhand niet houdbaar meer. Dj Dakota neemt thans in de on gevallenstatistiek wel een uitzonder lijke plaats in. Evert van Dijk ver teld' kort geleden in een openhartig gesprek, dat de Constellation van Lockheed het groote vier-motorige toestel, dat voor de route Amsterdam Batavia en voor het oceaanverkeer van de K.L.M. wordt gebruikt een prima vliegtuig is en dat ongelukken, welke ermee zijn voorgevallen, toege schreven moeten, worden aan fouten van de piloten. Van Dijk liet zich niet uit over de Dakota, en was het eerste K.L.M.- ongeluk met een Dakota van den dienst op Londen, nog een geval, waarin men sterk twijfelde aan de juiste handelwijze van den bestuur der op het critieke moment, de tweede ramp, welke de K.L.M. treft, heeft de maatschappij ook beroofd van een harer kur.digste en betrouwbaarste piloten: Geyssendorffer, de eerste Nederlander, die het brevet van ver keersvlieger haalde, een man met meer dan twintig dienstjaren, een van de oudste rotten in het vak, die met meer typen vliegtuigen de lucht is in geweest dan iemand anders. Geys, zooals ieder van de oude garde op Schiphol hem noemde, was bovendien een zeer voorzichtig vlieger, die nim mer risico’s nam. Geen fout van den piloot. Al heeft het weinig zin om uit de voorloopige berichten, welke omtrent de toedracht van de ramp op Kastrup binnenkomen, conclusies te trekken, „Zo”, merkte inspecteur Broekman op. „Maar heb je dan bezoek?” „Bezoek?” Rika deed verbaasd. „O U hebt mensen binnen zien gaan? Dat kan. Die zijn in het pak huis”. „Aha”, deed de inspecteur voldaan. „En komen die ’s nachts in het pak huis werken?” „Dat gebeurt wel meer”, bevestigde de oude vrouw. „Laat ons er dan maar eens door”, zei inspecteur Broekman. „Wjj zullen dat eens gaan onderzoeken”. Meteen stapte hij naar binnen, ge volgd door zyn rechercheurs. Niet echter door Ohlquist en Verhagen, want zodra inspecteur Broekman had gebeld, was de Deense politieman, ge volgd door zijn verbaasden zwager, de Kerktrappen afgesneld naar de Gan zenheuvel, waar de benedenkant van het huis was. Zy konden onmiddellijk nagaan, welke deur ongeveer recht achter die aan het Stevenskerkhof lag. Zij zagen een brede dubbele deur, die een pakhuis afsloot. Een firma naam ontbrak. De deur was dicht, maar even nadat Rika met de stok boven voor de dag was gekomen bij de bovendeur, bemerkten zy, dat op de benedenverdieping een lamp werd aangeknipt Ineens scheen electrisch licht door een reet in de dubbele deu ren en een ruitje van matglas werd verlicht laven DEN In een onzer laatste buitenlandsche overzichten schreven wij naar aanleiding van het bezoek van Blum aan Londen, dat som mige politici groote verwachtingen van dit bezoek hadden nl. een poging Frank rijk in te schakelen in een groote Euro- peesche samenwerking, waarin Rusland een groote rol zou zijn toebedeeld. Blum is inderdaad met de belofte van een En- gelschFransch bondgenootschap uit Londen teruggekeerd en Bidault, die op nieuw buitenlandsche zaken kreeg In het Fransche kabinet-Ramadier, waarin alle groote partijen en ook nog eenige kleine zijn vertegenwoordigd, zal ongetwijfeld het contact met Londen ter opstelling van dit verdrag reeds hebben ter hand genomen. Er is echter meer noodig om de gedachte Europeesche samenwerking tot stand te brengen; het Engelsch— Russisch bondgenootschap, dat nu slechts in naam bestaat, moet tot een levend iets gemaakt. Men heeft immers na den oorlog bitter weinig van deze samenwerking gemerkt, Londen en Mos kou zijn meer en meer uit elkaar gedre ven. Montgomery’s bezoek te Moskou heeft echter de stoot gegeven aan een gedachtenwisseling tusschen Stalin en Bevin welke wellicht vruchtbaar kan zijn. Stalin had naar aanleiding van uit latingen van Bevin twijfel tegenover Montgomery uitgesproken of Engeland zich nog wel aan het verdrag met Rus land gebonden achtte. Bevin heeft on middellijk Moskou laten weten dat dit wel degelyk het geval was en dat Enge land zelfs hechtte aan uitbreiding van het verbond. Waarop Stalin heeft ge antwoord dat hem nu duidelijk was dat Londen en Moskou hetzelfde standpunt ten opzichte van het verdrag innamen, d.w z. erkenden dat ze verplichtingen je gens elkaar hadden. Wat uitbreiding van het verdrag betreft, achtte Stalin het echter eerst noodig dat er zoodanige e Na dit intermezzo duurde het ge ruime tyd, voordat de stilte opnieuw werd verstoord. Een politie-agent deed zijn ronde met bedaarde tred. Ook hij merkte de zes wachtenden niet op. Nadat hij was verdwenen kwam er een vrouw, die een der Kerk trappen afdaalde. Een troepje van vier jongelieden kwam tezelfder tyd de andere Kerktrappen op, niet be paald stilzwijgend. Twee meisjes en twee jongens waren het, die vermoe delijk een bioscoop hadden bezocht en in een druk lacherig gesprek waren gewikkeld. Terwijl deze vier even voor de Kerkboog aan het stoeien waren, verscheen plotseling een vrywel ge ruisloos lopende gestalte aan de an dere kant van de kerk. Het was een vrouw, wier hoofd met een doek was bedekt. Deze gestalte begaf zich met enige haast naar een van de Kerk trappen en ging naar beneden, maar even nadat zy uit het gezicht was ver dwenen, zagen zij haar terugkeren. Zy ging weer in de richting van het boch tige steegje, Achter de Hoofdwacht en werd opnieuw onzichtbaar. Toen kwam zy voor de derde keer in zicht. Nog haastiger dan eerst liep zij langs SNEEKER NIEUWSBLAD Redacteuren: L. KIEZEBRINK en C. SMIT Redactie-adresKLEINZAND 7 SNEEK tig. De piloot stelde zijn vliegershelm, die in die dagen nog gedragen werd, ter beschikking van de passagiers. De passagiers gaven de helm aan hun oudsten collega. Een paar jonge jour nalisten trokken jas en vest uit, ten einde zoo min mogelijk in hun bewe gingen te worden belemmerd, als de machine neer kwam. Een van hen overwoog zelfs boven de Waalhaven uit het toestel in het water van de. haven te springen, maar daar wist men hem van af te houden. De piloot, die de machine bestuur de, was dermate onder den indruk van de ongemeen groote verantwoordelijk heid, welke nu op hem drukte, dat hij ging twijfelen of hij het vliegtuig wel op de veiligste manier op den grond zou kunnen krijgen. Op het vliegveld was inmiddels alles in gereedheid ge bracht. De daling kon geschieden. Volkomen beheerscht, volkomen rustig sprak Geyssendorffer met de passagiers en met .ijr. collega’s. Zoo- dra hem bleek, dat de bestuurder zijn zelfvertrouwen was kwijtgeraakt door de inderdaad angstwekkende omstan digheden, ging hij naar de cockpit, nam den stuurknuppel van hem over en begon de landing voor te bereiden. Hij cirkelde een paar maal boven het vliegveld en toen uit de bewegin gen op den grond duidelijk viel op te maken, dat men geheel was voorbe reid, begon Geyssendorffer de lan ding. In het toestel groeide de spanning met elke seconde, met elke seconde kwam de aarde dichterbij en daarmee de bevrijding van den angst of ver wonding, zooal niet de dood. Nog slechts weinige meters hoog scheerde het vliegtuig over de weiden. Geyssen dorffer kwam met het toestel scheef hangend, de poot van het landings gestel zonder wiel omhoog, naar be neden. Het ééne wiel raakte den grond. Geyssendorffer hièld de ma chine scheef terwijl zy uitreed. Na een paar honderd meter raakte de wiel- looze poot den grond, maar toen was de snelheid al zoo gering geworden, dat het toestel nog wel met een ruk om zijn as draaide, maar het stond stil. Geyssendorffer had een waar kunststuk volbracht. De spanning was gebroken. Allen drukten „Geys” vol geestdrift de hand en „Geys” lachte maar eens. Hij hield niet van napra ten. Het was gelukt en hij vond het niet noodig, dat men zooiets met zyn kunde in verband bracht. Herinnering aan Geyssendorffer. Het zal omstreeks 1927 geweest zyn, dat er op het Rotterdamsche vliegveld Waalhaven een demonstra tievlucht zou worden ondernomen met het eerste driemotorige vliegtuig, dat de vliegtuigfabriek van Koolhoven had gebouwd. Het was een vlucht voor vertegenwoordigers van de pers en Geyssendorffer maakte de vlucht als belangstellende mee, aldus vertelt het Alg. Handelsblad. Het toestel was met een 6 of 7 journalisten aan boord nog maar nau welijks van den grond, of een van de wielen van het landingsgestel raakte los, zoodat het, hangend aan een ka bel, een paar meter onder het vlieg tuig bleef hangen. Op den grond zag men onmiddel lijk wat er gebeurd was en omdat er nog geen verbinding met de beman ning door middel van de radio sprake was, zon men op middelen om de aan dacht van de piloot te trekken. Er werden witte lappen op het vliegveld neergelegd, waarmee men de woorden „wiel af” vormde en: „wacht op am bulance”. Men had den Gemeentelijken Geneeskundigen - Dienst gewaar schuwd, want men vreesde een ramp. Immers, dit vliegtuig was zoo ge construeerd, dat de derde motor op een bok boven de cabine van de pas sagiers was gemonteerd. Het was dus geenszins denkbeeldig, dat, wanneer de machine ongelukkig zou neerko men en daar bestond alle kans op de zware motor door het dak van de cabine zou vallen met de mo gelijkheid, dat passagiers door het ge vaarte zouden worden verpletterd. Bo vendien was er gevaar voor brand te duchten. Intusschen had een van de passa giers, die genoeglijk uit een venster zat te kijken naar de onder hem voort glijdende weiden, havens en straten toch is het voor ons welhaast zeker, van de stad, tot zijn schrik op eens het wiel tusschen vliegtuig en aarde zien zweven. Hij maakte er de beman ning opmerkzaam op, wat er gebeurd was. Er werd krijgsraad gehouden. Men was allen overtuigd van den ernst van den toestand. Beneden zich zag men de waarschuwende woorden, die op het vliegveld waren neergelegd. Men zag de ambulance-auto’s, die zich uit de stad in allerijl naar Waalhaven spoedden, men zag de wagens op het vliegveld aankomen en men kon waar nemen hoe alles in gereedheid werd gebracht om gewonden te behande len, zoo vlug als maar mogelijk zou zyn. Mede dank zij de aanwezigheid van Geyssendorffer bleven de passagiers, ondanks hetgeen hen bedreigde, rus- de huizen. Zy bleef een ogenblik voor de deur van een vervallen woning staan en was toen als een schim naar binnen. Ernst Verhagen voelde, hoe de beide inspecteurs naast hem een nauwelijks merkbare beweging maak ten. Toen verscheen in het steegje een mannengestalte. Zyn voetstappen wa ren niet te horen. Hij leek langs de huizen te glijden en meteen was hij verdwenen achter dezelfde deur als de vrouw. De deur moest op een kier hebben gestaan en nu hoorden zij hoe het slot werd dichtgedrukt. Inspecteur Broekman haalde diep adem. „Wij zullen daar eens gaan kyken”, merkte hy zachtjes op. De zes mannen verlieten het ver hoogde gedeelte van het pjeintje bij de Kerkboog en liepen snel door het smalle straatje naar de woning waar in de twee vaag zichtbare gestalten waren verdwenen. Voor de verveloze deur bleven zy even staan. Er zat een klink in, ook aan de buitenkant, maar toen inspecteur Broekman er voor zichtig op drukte, bleek, dat de deur niet zo gemakkelijk open ging. De mensen, die naar binnen waren ge gaan, hadden vermoedelyk een gren del dichtgeschoven. Inspecteur Broek man haalde even de schouders op. Dan trok hy resoluut aan een bel en zij hoorden geklingel in de woning. De deur werd echter niet geopend. Ohlquist en Verhagen wisten niet, I hoe de gebeurtenissen Loven verlie- I pen. In spanning stonden zij op wacht bij de uitgang der benedenruimte, maar voorloopig zagen zij niets dan het lichtschijnsel. Uit niets viel ove rigens te bemerken, dat zich mensen achter de dichte deuren bevonden. Maar plotseling klapten de dubbele deuren naar de binnenkant open. Met een daarop hoorden zij een zwaar motor-geronk en voordat zij naderbij hadden kunnen komen, reed een kleine vrachtauto naar buiten. Achter de cabine, waarin zij vaag een be stuurder zagen zitten, bevond zich een korte laadbak, die overdekt was met een huif van zeildoek. De wagen kwam met enige vaart voor de dag, maar in de smalle straat moest wor den geremd om de bocht te nemen. Van die gelegenheid maakte inspec teur Ohlquist handig gebruik. Met een verbluft gezicht keek Ernst Verhagen toe, hoe zyn zwager zich aan de klep van de laadbak vast greep en juist toen de vrachtauto meer snelheid kreeg, zwaaide de in specteur zich over de rand, daardoor uit het gezicht verdwijn L De advo caat kreeg geen schijn van kans om dit kunststukje na te doen, want de vrachtauto reed onmiddellyk daarop pijlsnel weg en binnen enige ogenblik ken was het voertuig de Hezelstrae.t in gerftdciy dj) toU yau de Koren-1 Bureau voor Advertenties Fa. DRIJFHOUT GROOTZAND 55 (el. 3005 voor het tijdvak van 2 tot en met 15 Februari 1947. Elk der volgende bonnon geeft recht op het koopen van: Bonkaarten KA, KB, KC 701 (strook no. 4) 59-1 brood 800 gram brood 59-2 Brood 400 gram brood 59-1 Boter, 59-2 Boter, 125 gram mar garine of 100 gr. vet. 59-3 Boter 250 gram margarine of 200 gram vet 59-1 Melk 4 liter melk 59-2, 59-3 Melk, 3 liter melk 59-1 Vleesch 100 gram vleesch 59-2 Vleesch 400 gram vleesch 200 gram kaas 125 gram koffie 50 gram thee 100 gram bloem 1600 gram brood 59- 1C Reserve 800 gram brood. Bonkaarten KD, KE 701 (strook no. 4) 800 gram brood 250 gram boter 125 gram margarine of 100 gram vet 60- 1 Melk 12 liter melk 60-1, 60-2 Vleesch 100 gram vleesch 60-2 Algemeen 100 gram kaas 60-1D Reserve 800 gram brood 60-1E Reserve 600 gram bloem of kindermeel (niet uit rijst bereid) 60-2D Reserve 100 gram bloem of kindermeel (niet uit rijst bereid) Tabakskaarten T 68 2 rantsoenen tabaksartikelen (geldig t.e.m. 8 Februari) Bonkaarten MA, MB, MO, MD 701 (strook n_. 4) 59-4 Brood 800 gr<*m brood 59-4 Boter 250 gram boter. 59-4 Margarine 250 gram margarine of 20G gram vet 59-4 Melk 5 liter melk 59-4 Vleesch 300 gram vleesch 59-5 Vleesch 100 gram vleesch 59-4 Kaas 200 gram kaas. Op 6 Februari zullen nog bonnen worden aangewezen voor suiker, ver snaperingen en tabak. De niet aangewezen bonnen van strook no. 3 kunnen worden vernie tigd. Zwitserland ver» wijzigingen in het verdrag werden aan- nl. dat van 17 Jan. gebracht, dat het geen bepaalde uit- zonderingen blijft bevatten, welke het verzwakken Waarop Stalin hier doelde i ligt nog in het duister, misschien is het de bepaling dat bet verdrag zijn kracht zou verliezen, als de Ver. Naties in de I algemeene veiligheid hadden voorzien. 1 Bevin beeft er echter geen gras over 'aten groeien en den Engelschen am- bassadeur te Moskou opgedragen de on- derhandelingen over deze kwestie te - openen. Zooals bekend heeft Engeland Rusland reeds geruimen tyd geleden voorgeste o de tijdsduur van het verdrag 1 tot 50 jaar te verlengen, dit zou o.a. dan i de uitbreiding, waarop wordt gezin- I speeld, kunnen vormen. Er wordt echter i ook we' gedacht aan een Engelsch plan I tot uitwisseling van militaire deskundi- gen zooals Engeland die reeds met de 1 Ver. Staten heeft. Hoe dit ook zy, door 1 de besprekingen van den laatsten tijd tusschen Londen, Parijs en Moskou is een kansje ontstaan op een Europeesche samenwerking, welke van groote betee- keriis ook voci W est-Europa zou kunnen zijn, dat nu al te veel een speelbal is van die twee kolossen de Ver. Staten en Rusland. Deze samenwerking zou van 1 temeer beteekenis zijn nu de Internatio nale commissie voor de bestudeering van Europeesche kwesties een ‘rapport over Duitschland heeft gepubliceerd zit ting in deze commissie hebben vertegen woordigers van Groot Brittannië, Frank rijk, België, Denemarken en Nederland waarin ze tot de conclusie komt, dat de Nazipartij in Duitschland zich rustig aan het reorganlseeren is voor een we deropneming van de macht door machts uitoefening over de door de geallieerden ingestelde democratische instituten. Voorts zegt het rapport dat het totaal aan waarden dat Duitsche burgers en nat. soc. organisaties in Argentinië, Zuid-Afrika, Zweden en 1 hebben kunnen achterhouden en bergen voldoende zou zijn om den aan koop te financieren van de voedingsmid delen welke de zónes van West-Duitsch- land gedurende de eerstkomende drie jaren noodig hebben. M. a. w. de Duit» schers hebben niets geleerd en er loert ■nog een Duitsch gevaar, dat zal groeien zoolang de groote Europeesche mogend heden verdeeld blijven en de nazi’s er op kunnen blijven hopen deze tegen elkaar uit te spelen. Een hechte samenwerking van Engeland, Frankrijk en Rusland zou de nazi’s heel wat wind uit de zeilen kunnen nemen,. Daarnaast zou dan ook in West-Duitschland streng tegen alles wat op nazi-invloed Ijjlct moeten worden opgetreden. En niet alleen tegen nazi- invloed; al te zeer ontbreekt bti den Duitscher zelfs als hy het nazi- systeem verfoeide het besef dat het Duitsche volk als zoodanig veel heeft goed te maken. Als de leider der Duit sche soc.dem. Schumacher zegt dat het herstel der door Duitschland beroofde landen eigenlijk geen Duitsche doch een Europeesche kwestie is, zit daar onge twijfeld eenige waarheid in, maar een aanzienlijk grooter hoeveelheid gebrek aan besef van Duitschland’s verant woordelijkheid en van de nood der be roofde landen. Maar wat wil men, als er tegelijkertijd een ze’fde gebrek aan in zicht ten opzichte van deze dingen bij Engeland en de Ver. Staten bestaat?, Dat bleek weer by’ de onderhandelingen tusschen een Nederlandsche en een En gelsch—Amerikaansche handelsdelegatlé te Den Haag over onze handel met Duitschland. Enkele kleinere concessies kregen we, maar op hoofdpunten als het gebruik der Nederlandsche havens en onze uitvoer naar Duitschland werd geen overeenstemming bereikt. De de viezenkwestie was het groote bezwaar. Ook hierom is het dringend noodzakelijk dat een zorgvuldig onderzoek wordt in gesteld naar de juistheid van de conclu sie in bovengenoemd rapport als zouden de Duitschers nog enorme bedragen in het in den oorlog neutrale buitenland hebben verborgen. Van de rest van het buitenlandsche nieuws vermelden we hier nog dat Egypte de kwestie van het EngelschEgyptisch verdrag voor de Veiligheidsraad zal brengen, nu partijen het over de souvereiniteit over de Soe dan niet eens werden. beurs op, dus naar de benedenstad. Verhagen kwam pas geheel bij z’n po sitieven, toen iemand hagend naast hem stond. „Hebt U ze gezien?” Het was in specteur Broekman, die deze vraag stelde. „Ze zyn met een vrachtauto weg gereden”, antwoordde Verhagen. „En inspecteur Ohlquist is in de laadbak gekropen”. „Dan zijn ze toch niet helemaal ontsnapt”, merkte de Nijmeegse po litieman op. „Komaan, dan gaan we nu op ons gemak dit huis eens door zoeken”. Samen gingen zij naar binnen en kwamen in een pakhuis, bestaande uit een vierkante ruimte, waar langs de wanden kisten stonden; in het midden was een lege plek, maar olievlekken duidden erop, dat hier de vracht auto had gestaan, waarmee de onbe kenden waren weggereden. Achter de pakhuisruimte vonden zy een gange tje, waarop een trap uitkwa.a. Langs deze trap was inspecteur Broekman naar beneden gekomen. Het gangetje liet nog twee deuren zien. De ene gaf toegang tot een klein kantoor, waarin twee tafeltjes stonden, het ene met een schrijfmachine er op en het an dere met eaa paar oude kranten be dekt t IEK. Vita en be- i van tar en oeders, e drie f anger- AG 30 r lamid- lur, in snv i lan ir. 7. 5.50 p. j t. d. üamp- nd, 6 Hoen- ÏNDE VEE- Zij wachtten enkele minuten en de in specteur belde nogmaals. Toen verna men zij schuifelende voetstappen in het gangetje, dat zich achter de deur moest bevinden. Er werd aan de deur gemorreld door een aarzelende hand. Toen ging een luikje open en een klankloze stem, het geluid van een oude vrouw, informeerde: „Wie is daar „Politie”, zei inspecteur Broekman. „Vlug open doen De deur ging open e. in het gan getje stond een gebogen, bejaarde vrouw, in lompen gehuld, en met het haar in slordige slierten langs het hoofd. Zij steunde - et de linkerhand op een knoestige stok en in het vage schijnsel van de tamelijk ver verwij derde lantaarn op st ..at leek zy een heks uit een sprookje. „Politie?” vroeg zij op klagende toon. „Wat moet u van mij, meneer?” „Dat is Rika met d stok”, zei op eens een van de rechercheurs. Inspec teur Broekman kende haar ook. „Jou zoeken wc niet”, zei hy. Woon je hier tegenwoordig?” „Ja, meneer”, zeurde de oude vrouw. „Ik heb hier een kamertje”. „En wie wonen hier nog meer?” „Hier woont niemand”, verklaarde Rika met de stok. „Dit is een pak huis van meneer Simons en ik mag in een kamertje wonen, dat-ie toch niet nodig heeft”.

Kranten in de gemeente Sudwest-Fryslan (Bolswards Nieuwsblad, Sneeker Nieuwsblad en Friso)

Sneeker Nieuwsblad nl | 1947 | | pagina 1