I
tl
en!
S!
I
Officieel Orgaan van de gemeenten SNEEK, WYMBRITSERADEEL en IJLST
ers
s
C
Raadsel
e
in Nijmegen
5
IES
len
Buitenlandsch Overzicht
e3
rr
VRIJDAG 31 JANUARI
1947
2e JAARGANG No. 9
BONNENLIJ ST
O
FEU ILLET O N
27
J-
f
in
Wordt vervolgd.
1
teek
ir
Tusschen 7 en 10 uur.
Cr
4
Tj
Ab.-prijt (2.50 per half jaar
Franco per post
(3.75 per half Jaar
■jlBUu
«b nr
S A L T-B A T T E R IJ
HEEFT ZORGEN.
Zullen de schoten het eerst
de tijding brengen?
(Van onzen specialen verslaggever.)
Twee officieren en zeventig onder
officieren en manschappen zijn uit
Wezep naar Amsterdam gedirigeerd
met vier stukken geschut om te zijner
tijd de blijde gebeurtenis op Soestdijk
luide bekend te maken, evenals de
batterijen te Baarn en Den Haag. De
saluutbatterijen hebben echter zorgen
wegens de groote concurrentie.
Op het oogenblik, dat de schoten
gelost zullen worden, zijn de stukken
geschut namelijk geen gewone kanon
nen. Dan hebben ze een mededeeling
te doen, die ook op andere wijze ter
kennis van het Nederlandsche volk
zal worden gebracht. De kranten heb
ben een specialen berichtendienst ge
organiseerd om uitermate snel te wer
ken en de radip zal nog sneller zijn
dan de dagbladen. Maar de saluut-
batterij wil de eerste zijn Zooiets
schept zorgen.
De bedienings-manschappen zullen
gekleed zijn in hun beste pak. In de
hoofdstad zyn zij gelegerd in de Cadi-
club, nog geen honderd meter van de
batterij en de officieren vonden met
het telex-apparaat dat de blijde tij
ding moet brengen nog geen vijftig
meter verder onderdak. Bij oefeningen
bleek, dat het negen minuten duurt
voor de manschappen, model gekleed,
bij de stukken s*aan als er alarm
wordt gegeven. Hetgeen vlug genoeg
is om tegen de dagbladen te concur-
reeren, maar niet vlug genoeg om het
te winnen van de radio.
En dus zijn andere wegen geopend.
Het alarm kan vroeg wordén ge
geven, omdat er bericht zal komen op
60-1 Brood
60-1 Boter
60-2 Boter
59-2 Algemeen
59-3 Algemeen
59-4 Algemeen
59-5 Algemeen
59-1B Reserve
welk oogenblik de heuglijke- tijding
tegemoet kan worden gezien. En op
dat moment wordt de radio-installatie
van de batterij ingeschakeld. Een
marconist aan den zender by het
telex-apparaat en zijn collega bij het
ontvangtoestel naast de batterij, geen
telefoon, geen ordonnans, het bericht
komt in minder tijd door dan een man
noodig heeft om vijf meter te loopen.
Verschijnt:
DINSDAGS en VRIJDAGS
et
ken
QC-
irie
;rd.
«etbal-
namer
roge
DUS
u
dat het in dit geval niet een fout van
den bestuurder geweest zal zijn.
Het is dan ook met klem, dat wij er
op aandringen, dat het officieele rap
port, dat door den Rijksluchtvaart
dienst omtrent de oorzaak van het
ongeval wordt opgesteld, zonder voor
behoud aan de openbaarheid wordt
prijsgegeven. Dat lijkt ons ook de
eenige wijze om tegemoet te komen
aan de ongerustheid, welke bij het rei
zend publiek onmiskenbaar is opge
wekt. Men wil weten, of die Dakota
werkelijk een ongeluksvliegtuig is en
de maatschappij, die het in gebruik
heeft, kan niet beter doen dan open
hartig haar ervaringen met dit type
van Douglas te bespreken.
Laat ons hieraan toevoegen, dat
Kantoor voor Abonnemantom
Fa. KIEZEBRINK Co.
KLEINZAND 7 - Tel. 2872
De schoten worden gelost tusschen
zeven uur ’s morgens en tien uur
’s avonds. In het ongunstigste geval
kunnen de saluut-battery en de radio
hun „uitzending” tegelijk aanvangen.
Het eerste schot zal samenvallen met
het eerste woord van den omroeper en
dan heeft de saluur-batterij gewon
nen. Alsde kranten tenminste
geen kans hebben gezien eerder te
verschijnen met extra-edities en bulle
tins, omdat het heuglijke berich4 reeds
in de nachtelijke uren doorkwam.
De concurrentie is zwaar voor een
batterij, die geroepen wordt om ge
durende enkele oogenblikken te fun-
geeren als nieuwsorgaan. Daarom
heeft zij zorgen, tot het prinsenkind
geboren is.
En intusschen oefenen de man
schappen of er niets aan de hand is,
want de training mag niet worden
onderbroken. Zij maken deel uit van
de divisie, die in Maart vertrekt. Re
gelmatig dienst doen dus en om den
anderen dag is de helft van den troep
geconsigneerd tot ’s avonds tien uur,
terwijl de officieren eiken dag gecon
signeerd zijn.
Journalistiek stelt hooge eischen,
zelfs al wordt het bericht met kanon
schoten wereldkundig gemaakt.
Nederland niet het eenige land is, dat
tegenslag met de Dakota heeft. In
Amerika is de reeks ongevallen be
gonnen en ons land is een van de
laatste in de rij. De Douglasfabriek
merkt ook terdege de afnemende be
langstelling voor dit eens zoo popu
laire product van de fabrieken van
Santa Monica, al is dit niet alleen toe
te schryven aan de slechte reclame,
welke het toestel zich zelf in den laat-
sten tijd bezorgt. Typeerend is, dat
Douglas begonnen is met een reclame
campagne om dit type aan te bevelen
als privé-vliegtuig voor den zaken
man, nu de handel op de wereldmarkt
in de Dakota stil is geworden
IS DE DAKOTA EEN
ONGELUKSVLIEGTUIG?
Handel op de wereldmarkt
is stil geworden.
(Van onzen luchtvaartmedewerker.)
Voor den tweeden keer na den oor
log is de Nederlandsche luchtvaart
wereld in rouw gedompeld. Hetzelfde
toestel, waarmee Uw medewerker
kort na de bevrijding een rondvlucht
maakte over de verwoeste Duitsche
industriesteden, ligt thans in wrak
stukken verspreid aan den rand van
'Kastrup, het Kopenhaagsche vlieg
veld, waar tot dusverre slechts weinig
ongelukken gebeurd zyn.
Het was een Dakota, deze PHTCR.
„Weer een Dakota”, zullen velen zeg
gen. En nu kan het een feit zijn, dat
er talrijke Dakota’s in de wereld rond
vliegen en dat daardoor percentsge
wijze ook het aantal vliegtuigrampen
vaak de Dakota moet treffen, aange
nomen dat alle typen even luchtwaar
dig zijn, doch deze stelling is langza
merhand niet houdbaar meer.
Dj Dakota neemt thans in de on
gevallenstatistiek wel een uitzonder
lijke plaats in. Evert van Dijk ver
teld' kort geleden in een openhartig
gesprek, dat de Constellation van
Lockheed het groote vier-motorige
toestel, dat voor de route Amsterdam
Batavia en voor het oceaanverkeer
van de K.L.M. wordt gebruikt een
prima vliegtuig is en dat ongelukken,
welke ermee zijn voorgevallen, toege
schreven moeten, worden aan fouten
van de piloten.
Van Dijk liet zich niet uit over de
Dakota, en was het eerste K.L.M.-
ongeluk met een Dakota van den
dienst op Londen, nog een geval,
waarin men sterk twijfelde aan de
juiste handelwijze van den bestuur
der op het critieke moment, de tweede
ramp, welke de K.L.M. treft, heeft de
maatschappij ook beroofd van een
harer kur.digste en betrouwbaarste
piloten: Geyssendorffer, de eerste
Nederlander, die het brevet van ver
keersvlieger haalde, een man met
meer dan twintig dienstjaren, een van
de oudste rotten in het vak, die met
meer typen vliegtuigen de lucht is in
geweest dan iemand anders. Geys,
zooals ieder van de oude garde op
Schiphol hem noemde, was bovendien
een zeer voorzichtig vlieger, die nim
mer risico’s nam.
Geen fout van den piloot.
Al heeft het weinig zin om uit de
voorloopige berichten, welke omtrent
de toedracht van de ramp op Kastrup
binnenkomen, conclusies te trekken,
„Zo”, merkte inspecteur Broekman
op. „Maar heb je dan bezoek?”
„Bezoek?” Rika deed verbaasd.
„O U hebt mensen binnen zien
gaan? Dat kan. Die zijn in het pak
huis”.
„Aha”, deed de inspecteur voldaan.
„En komen die ’s nachts in het pak
huis werken?”
„Dat gebeurt wel meer”, bevestigde
de oude vrouw.
„Laat ons er dan maar eens door”,
zei inspecteur Broekman. „Wjj zullen
dat eens gaan onderzoeken”.
Meteen stapte hij naar binnen, ge
volgd door zyn rechercheurs. Niet
echter door Ohlquist en Verhagen,
want zodra inspecteur Broekman had
gebeld, was de Deense politieman, ge
volgd door zijn verbaasden zwager, de
Kerktrappen afgesneld naar de Gan
zenheuvel, waar de benedenkant van
het huis was. Zy konden onmiddellijk
nagaan, welke deur ongeveer recht
achter die aan het Stevenskerkhof
lag. Zij zagen een brede dubbele deur,
die een pakhuis afsloot. Een firma
naam ontbrak. De deur was dicht,
maar even nadat Rika met de stok
boven voor de dag was gekomen bij
de bovendeur, bemerkten zy, dat op
de benedenverdieping een lamp werd
aangeknipt Ineens scheen electrisch
licht door een reet in de dubbele deu
ren en een ruitje van matglas werd
verlicht
laven
DEN
In een onzer laatste buitenlandsche
overzichten
schreven wij naar aanleiding van het
bezoek van Blum aan Londen, dat som
mige politici groote verwachtingen van
dit bezoek hadden nl. een poging Frank
rijk in te schakelen in een groote Euro-
peesche samenwerking, waarin Rusland
een groote rol zou zijn toebedeeld. Blum
is inderdaad met de belofte van een En-
gelschFransch bondgenootschap uit
Londen teruggekeerd en Bidault, die op
nieuw buitenlandsche zaken kreeg In het
Fransche kabinet-Ramadier, waarin alle
groote partijen en ook nog eenige kleine
zijn vertegenwoordigd, zal ongetwijfeld
het contact met Londen ter opstelling
van dit verdrag reeds hebben ter hand
genomen. Er is echter meer noodig om
de gedachte Europeesche samenwerking
tot stand te brengen; het Engelsch—
Russisch bondgenootschap, dat nu
slechts in naam bestaat, moet tot een
levend iets gemaakt. Men heeft immers
na den oorlog bitter weinig van deze
samenwerking gemerkt, Londen en Mos
kou zijn meer en meer uit elkaar gedre
ven. Montgomery’s bezoek te Moskou
heeft echter de stoot gegeven aan een
gedachtenwisseling tusschen Stalin en
Bevin welke wellicht vruchtbaar kan
zijn. Stalin had naar aanleiding van uit
latingen van Bevin twijfel tegenover
Montgomery uitgesproken of Engeland
zich nog wel aan het verdrag met Rus
land gebonden achtte. Bevin heeft on
middellijk Moskou laten weten dat dit
wel degelyk het geval was en dat Enge
land zelfs hechtte aan uitbreiding van
het verbond. Waarop Stalin heeft ge
antwoord dat hem nu duidelijk was dat
Londen en Moskou hetzelfde standpunt
ten opzichte van het verdrag innamen,
d.w z. erkenden dat ze verplichtingen je
gens elkaar hadden. Wat uitbreiding van
het verdrag betreft, achtte Stalin het
echter eerst noodig dat er zoodanige
e
Na dit intermezzo duurde het ge
ruime tyd, voordat de stilte opnieuw
werd verstoord. Een politie-agent
deed zijn ronde met bedaarde tred.
Ook hij merkte de zes wachtenden
niet op. Nadat hij was verdwenen
kwam er een vrouw, die een der Kerk
trappen afdaalde. Een troepje van
vier jongelieden kwam tezelfder tyd
de andere Kerktrappen op, niet be
paald stilzwijgend. Twee meisjes en
twee jongens waren het, die vermoe
delijk een bioscoop hadden bezocht en
in een druk lacherig gesprek waren
gewikkeld. Terwijl deze vier even voor
de Kerkboog aan het stoeien waren,
verscheen plotseling een vrywel ge
ruisloos lopende gestalte aan de an
dere kant van de kerk. Het was een
vrouw, wier hoofd met een doek was
bedekt. Deze gestalte begaf zich met
enige haast naar een van de Kerk
trappen en ging naar beneden, maar
even nadat zy uit het gezicht was ver
dwenen, zagen zij haar terugkeren. Zy
ging weer in de richting van het boch
tige steegje, Achter de Hoofdwacht
en werd opnieuw onzichtbaar. Toen
kwam zy voor de derde keer in zicht.
Nog haastiger dan eerst liep zij langs
SNEEKER NIEUWSBLAD
Redacteuren: L. KIEZEBRINK en C. SMIT Redactie-adresKLEINZAND 7 SNEEK
tig. De piloot stelde zijn vliegershelm,
die in die dagen nog gedragen werd,
ter beschikking van de passagiers. De
passagiers gaven de helm aan hun
oudsten collega. Een paar jonge jour
nalisten trokken jas en vest uit, ten
einde zoo min mogelijk in hun bewe
gingen te worden belemmerd, als de
machine neer kwam. Een van hen
overwoog zelfs boven de Waalhaven
uit het toestel in het water van de.
haven te springen, maar daar wist
men hem van af te houden.
De piloot, die de machine bestuur
de, was dermate onder den indruk van
de ongemeen groote verantwoordelijk
heid, welke nu op hem drukte, dat hij
ging twijfelen of hij het vliegtuig wel
op de veiligste manier op den grond
zou kunnen krijgen. Op het vliegveld
was inmiddels alles in gereedheid ge
bracht. De daling kon geschieden.
Volkomen beheerscht, volkomen
rustig sprak Geyssendorffer met de
passagiers en met .ijr. collega’s. Zoo-
dra hem bleek, dat de bestuurder zijn
zelfvertrouwen was kwijtgeraakt door
de inderdaad angstwekkende omstan
digheden, ging hij naar de cockpit,
nam den stuurknuppel van hem over
en begon de landing voor te bereiden.
Hij cirkelde een paar maal boven
het vliegveld en toen uit de bewegin
gen op den grond duidelijk viel op te
maken, dat men geheel was voorbe
reid, begon Geyssendorffer de lan
ding.
In het toestel groeide de spanning
met elke seconde, met elke seconde
kwam de aarde dichterbij en daarmee
de bevrijding van den angst of ver
wonding, zooal niet de dood. Nog
slechts weinige meters hoog scheerde
het vliegtuig over de weiden. Geyssen
dorffer kwam met het toestel scheef
hangend, de poot van het landings
gestel zonder wiel omhoog, naar be
neden. Het ééne wiel raakte den
grond. Geyssendorffer hièld de ma
chine scheef terwijl zy uitreed. Na een
paar honderd meter raakte de wiel-
looze poot den grond, maar toen was
de snelheid al zoo gering geworden,
dat het toestel nog wel met een ruk
om zijn as draaide, maar het stond
stil.
Geyssendorffer had een waar
kunststuk volbracht. De spanning was
gebroken. Allen drukten „Geys” vol
geestdrift de hand en „Geys” lachte
maar eens. Hij hield niet van napra
ten. Het was gelukt en hij vond het
niet noodig, dat men zooiets met zyn
kunde in verband bracht.
Herinnering aan Geyssendorffer.
Het zal omstreeks 1927 geweest
zyn, dat er op het Rotterdamsche
vliegveld Waalhaven een demonstra
tievlucht zou worden ondernomen met
het eerste driemotorige vliegtuig, dat
de vliegtuigfabriek van Koolhoven
had gebouwd. Het was een vlucht
voor vertegenwoordigers van de pers
en Geyssendorffer maakte de vlucht
als belangstellende mee, aldus vertelt
het Alg. Handelsblad.
Het toestel was met een 6 of 7
journalisten aan boord nog maar nau
welijks van den grond, of een van de
wielen van het landingsgestel raakte
los, zoodat het, hangend aan een ka
bel, een paar meter onder het vlieg
tuig bleef hangen.
Op den grond zag men onmiddel
lijk wat er gebeurd was en omdat
er nog geen verbinding met de beman
ning door middel van de radio sprake
was, zon men op middelen om de aan
dacht van de piloot te trekken. Er
werden witte lappen op het vliegveld
neergelegd, waarmee men de woorden
„wiel af” vormde en: „wacht op am
bulance”. Men had den Gemeentelijken
Geneeskundigen - Dienst gewaar
schuwd, want men vreesde een ramp.
Immers, dit vliegtuig was zoo ge
construeerd, dat de derde motor op
een bok boven de cabine van de pas
sagiers was gemonteerd. Het was dus
geenszins denkbeeldig, dat, wanneer
de machine ongelukkig zou neerko
men en daar bestond alle kans op
de zware motor door het dak
van de cabine zou vallen met de mo
gelijkheid, dat passagiers door het ge
vaarte zouden worden verpletterd. Bo
vendien was er gevaar voor brand te
duchten.
Intusschen had een van de passa
giers, die genoeglijk uit een venster
zat te kijken naar de onder hem voort
glijdende weiden, havens en straten
toch is het voor ons welhaast zeker, van de stad, tot zijn schrik op eens
het wiel tusschen vliegtuig en aarde
zien zweven. Hij maakte er de beman
ning opmerkzaam op, wat er gebeurd
was. Er werd krijgsraad gehouden.
Men was allen overtuigd van den
ernst van den toestand. Beneden zich
zag men de waarschuwende woorden,
die op het vliegveld waren neergelegd.
Men zag de ambulance-auto’s, die zich
uit de stad in allerijl naar Waalhaven
spoedden, men zag de wagens op het
vliegveld aankomen en men kon waar
nemen hoe alles in gereedheid werd
gebracht om gewonden te behande
len, zoo vlug als maar mogelijk zou
zyn.
Mede dank zij de aanwezigheid van
Geyssendorffer bleven de passagiers,
ondanks hetgeen hen bedreigde, rus-
de huizen. Zy bleef een ogenblik voor
de deur van een vervallen woning
staan en was toen als een schim naar
binnen. Ernst Verhagen voelde, hoe
de beide inspecteurs naast hem een
nauwelijks merkbare beweging maak
ten. Toen verscheen in het steegje een
mannengestalte. Zyn voetstappen wa
ren niet te horen. Hij leek langs de
huizen te glijden en meteen was hij
verdwenen achter dezelfde deur als de
vrouw. De deur moest op een kier
hebben gestaan en nu hoorden zij hoe
het slot werd dichtgedrukt.
Inspecteur Broekman haalde diep
adem.
„Wij zullen daar eens gaan kyken”,
merkte hy zachtjes op.
De zes mannen verlieten het ver
hoogde gedeelte van het pjeintje bij
de Kerkboog en liepen snel door het
smalle straatje naar de woning waar
in de twee vaag zichtbare gestalten
waren verdwenen. Voor de verveloze
deur bleven zy even staan. Er zat een
klink in, ook aan de buitenkant, maar
toen inspecteur Broekman er voor
zichtig op drukte, bleek, dat de deur
niet zo gemakkelijk open ging. De
mensen, die naar binnen waren ge
gaan, hadden vermoedelyk een gren
del dichtgeschoven. Inspecteur Broek
man haalde even de schouders op.
Dan trok hy resoluut aan een bel en
zij hoorden geklingel in de woning.
De deur werd echter niet geopend.
Ohlquist en Verhagen wisten niet,
I hoe de gebeurtenissen Loven verlie-
I pen. In spanning stonden zij op wacht
bij de uitgang der benedenruimte,
maar voorloopig zagen zij niets dan
het lichtschijnsel. Uit niets viel ove
rigens te bemerken, dat zich mensen
achter de dichte deuren bevonden.
Maar plotseling klapten de dubbele
deuren naar de binnenkant open. Met
een daarop hoorden zij een zwaar
motor-geronk en voordat zij naderbij
hadden kunnen komen, reed een
kleine vrachtauto naar buiten. Achter
de cabine, waarin zij vaag een be
stuurder zagen zitten, bevond zich een
korte laadbak, die overdekt was met
een huif van zeildoek. De wagen
kwam met enige vaart voor de dag,
maar in de smalle straat moest wor
den geremd om de bocht te nemen.
Van die gelegenheid maakte inspec
teur Ohlquist handig gebruik.
Met een verbluft gezicht keek Ernst
Verhagen toe, hoe zyn zwager zich
aan de klep van de laadbak vast
greep en juist toen de vrachtauto
meer snelheid kreeg, zwaaide de in
specteur zich over de rand, daardoor
uit het gezicht verdwijn L De advo
caat kreeg geen schijn van kans om
dit kunststukje na te doen, want de
vrachtauto reed onmiddellyk daarop
pijlsnel weg en binnen enige ogenblik
ken was het voertuig de Hezelstrae.t
in gerftdciy dj) toU yau de Koren-1
Bureau voor Advertenties
Fa. DRIJFHOUT
GROOTZAND 55
(el. 3005
voor het tijdvak van 2 tot en met
15 Februari 1947.
Elk der volgende bonnon geeft recht
op het koopen van:
Bonkaarten KA, KB, KC 701
(strook no. 4)
59-1 brood 800 gram brood
59-2 Brood 400 gram brood
59-1 Boter, 59-2 Boter, 125 gram mar
garine of 100 gr. vet.
59-3 Boter 250 gram margarine of
200 gram vet
59-1 Melk 4 liter melk
59-2, 59-3 Melk, 3 liter melk
59-1 Vleesch 100 gram vleesch
59-2 Vleesch 400 gram vleesch
200 gram kaas
125 gram koffie
50 gram thee
100 gram bloem
1600 gram brood
59- 1C Reserve 800 gram brood.
Bonkaarten KD, KE 701
(strook no. 4)
800 gram brood
250 gram boter
125 gram margarine of
100 gram vet
60- 1 Melk 12 liter melk
60-1, 60-2 Vleesch 100 gram vleesch
60-2 Algemeen 100 gram kaas
60-1D Reserve 800 gram brood
60-1E Reserve 600 gram bloem of
kindermeel (niet uit
rijst bereid)
60-2D Reserve 100 gram bloem of
kindermeel (niet uit
rijst bereid)
Tabakskaarten
T 68 2 rantsoenen tabaksartikelen
(geldig t.e.m. 8 Februari)
Bonkaarten MA, MB, MO, MD 701
(strook n_. 4)
59-4 Brood 800 gr<*m brood
59-4 Boter 250 gram boter.
59-4 Margarine 250 gram margarine
of 20G gram vet
59-4 Melk 5 liter melk
59-4 Vleesch 300 gram vleesch
59-5 Vleesch 100 gram vleesch
59-4 Kaas 200 gram kaas.
Op 6 Februari zullen nog bonnen
worden aangewezen voor suiker, ver
snaperingen en tabak.
De niet aangewezen bonnen van
strook no. 3 kunnen worden vernie
tigd.
Zwitserland
ver»
wijzigingen in het verdrag werden aan-
nl. dat van 17 Jan. gebracht, dat het geen bepaalde uit-
zonderingen blijft bevatten, welke het
verzwakken Waarop Stalin hier doelde
i ligt nog in het duister, misschien is het
de bepaling dat bet verdrag zijn kracht
zou verliezen, als de Ver. Naties in de
I algemeene veiligheid hadden voorzien.
1 Bevin beeft er echter geen gras over
'aten groeien en den Engelschen am-
bassadeur te Moskou opgedragen de on-
derhandelingen over deze kwestie te
- openen. Zooals bekend heeft Engeland
Rusland reeds geruimen tyd geleden
voorgeste o de tijdsduur van het verdrag
1 tot 50 jaar te verlengen, dit zou o.a. dan
i de uitbreiding, waarop wordt gezin-
I speeld, kunnen vormen. Er wordt echter
i ook we' gedacht aan een Engelsch plan
I tot uitwisseling van militaire deskundi-
gen zooals Engeland die reeds met de
1 Ver. Staten heeft. Hoe dit ook zy, door
1 de besprekingen van den laatsten tijd
tusschen Londen, Parijs en Moskou is
een kansje ontstaan op een Europeesche
samenwerking, welke van groote betee-
keriis ook voci W est-Europa zou kunnen
zijn, dat nu al te veel een speelbal is van
die twee kolossen de Ver. Staten en
Rusland. Deze samenwerking zou van
1 temeer beteekenis zijn nu de Internatio
nale commissie voor de bestudeering van
Europeesche kwesties een ‘rapport over
Duitschland heeft gepubliceerd zit
ting in deze commissie hebben vertegen
woordigers van Groot Brittannië, Frank
rijk, België, Denemarken en Nederland
waarin ze tot de conclusie komt, dat
de Nazipartij in Duitschland zich rustig
aan het reorganlseeren is voor een we
deropneming van de macht door machts
uitoefening over de door de geallieerden
ingestelde democratische instituten.
Voorts zegt het rapport dat het totaal
aan waarden dat Duitsche burgers en
nat. soc. organisaties in Argentinië,
Zuid-Afrika, Zweden en
1 hebben kunnen achterhouden en
bergen voldoende zou zijn om den aan
koop te financieren van de voedingsmid
delen welke de zónes van West-Duitsch-
land gedurende de eerstkomende drie
jaren noodig hebben. M. a. w. de Duit»
schers hebben niets geleerd en er loert
■nog een Duitsch gevaar, dat zal groeien
zoolang de groote Europeesche mogend
heden verdeeld blijven en de nazi’s er op
kunnen blijven hopen deze tegen elkaar
uit te spelen. Een hechte samenwerking
van Engeland, Frankrijk en Rusland zou
de nazi’s heel wat wind uit de zeilen
kunnen nemen,. Daarnaast zou dan ook
in West-Duitschland streng tegen alles
wat op nazi-invloed Ijjlct moeten worden
opgetreden. En niet alleen tegen nazi-
invloed; al te zeer ontbreekt bti den
Duitscher zelfs als hy het nazi-
systeem verfoeide het besef dat het
Duitsche volk als zoodanig veel heeft
goed te maken. Als de leider der Duit
sche soc.dem. Schumacher zegt dat het
herstel der door Duitschland beroofde
landen eigenlijk geen Duitsche doch een
Europeesche kwestie is, zit daar onge
twijfeld eenige waarheid in, maar een
aanzienlijk grooter hoeveelheid gebrek
aan besef van Duitschland’s verant
woordelijkheid en van de nood der be
roofde landen. Maar wat wil men, als er
tegelijkertijd een ze’fde gebrek aan in
zicht ten opzichte van deze dingen bij
Engeland en de Ver. Staten bestaat?,
Dat bleek weer by’ de onderhandelingen
tusschen een Nederlandsche en een En
gelsch—Amerikaansche handelsdelegatlé
te Den Haag over onze handel met
Duitschland. Enkele kleinere concessies
kregen we, maar op hoofdpunten als het
gebruik der Nederlandsche havens en
onze uitvoer naar Duitschland werd
geen overeenstemming bereikt. De de
viezenkwestie was het groote bezwaar.
Ook hierom is het dringend noodzakelijk
dat een zorgvuldig onderzoek wordt in
gesteld naar de juistheid van de conclu
sie in bovengenoemd rapport als zouden
de Duitschers nog enorme bedragen in
het in den oorlog neutrale buitenland
hebben verborgen. Van de rest van het
buitenlandsche nieuws vermelden we
hier nog dat Egypte de kwestie van het
EngelschEgyptisch verdrag voor de
Veiligheidsraad zal brengen, nu partijen
het over de souvereiniteit over de Soe
dan niet eens werden.
beurs op, dus naar de benedenstad.
Verhagen kwam pas geheel bij z’n po
sitieven, toen iemand hagend naast
hem stond.
„Hebt U ze gezien?” Het was in
specteur Broekman, die deze vraag
stelde.
„Ze zyn met een vrachtauto weg
gereden”, antwoordde Verhagen. „En
inspecteur Ohlquist is in de laadbak
gekropen”.
„Dan zijn ze toch niet helemaal
ontsnapt”, merkte de Nijmeegse po
litieman op. „Komaan, dan gaan we
nu op ons gemak dit huis eens door
zoeken”.
Samen gingen zij naar binnen en
kwamen in een pakhuis, bestaande uit
een vierkante ruimte, waar langs de
wanden kisten stonden; in het midden
was een lege plek, maar olievlekken
duidden erop, dat hier de vracht
auto had gestaan, waarmee de onbe
kenden waren weggereden. Achter de
pakhuisruimte vonden zy een gange
tje, waarop een trap uitkwa.a. Langs
deze trap was inspecteur Broekman
naar beneden gekomen. Het gangetje
liet nog twee deuren zien. De ene gaf
toegang tot een klein kantoor, waarin
twee tafeltjes stonden, het ene met
een schrijfmachine er op en het an
dere met eaa paar oude kranten be
dekt
t
IEK.
Vita
en be- i
van
tar en
oeders,
e drie f
anger-
AG 30 r
lamid-
lur, in
snv i
lan
ir.
7.
5.50 p. j
t. d.
üamp-
nd, 6
Hoen-
ÏNDE
VEE-
Zij wachtten enkele minuten en de in
specteur belde nogmaals. Toen verna
men zij schuifelende voetstappen in
het gangetje, dat zich achter de deur
moest bevinden. Er werd aan de deur
gemorreld door een aarzelende hand.
Toen ging een luikje open en een
klankloze stem, het geluid van een
oude vrouw, informeerde: „Wie is
daar
„Politie”, zei inspecteur Broekman.
„Vlug open doen
De deur ging open e. in het gan
getje stond een gebogen, bejaarde
vrouw, in lompen gehuld, en met het
haar in slordige slierten langs het
hoofd. Zij steunde - et de linkerhand
op een knoestige stok en in het vage
schijnsel van de tamelijk ver verwij
derde lantaarn op st ..at leek zy een
heks uit een sprookje.
„Politie?” vroeg zij op klagende
toon. „Wat moet u van mij, meneer?”
„Dat is Rika met d stok”, zei op
eens een van de rechercheurs. Inspec
teur Broekman kende haar ook.
„Jou zoeken wc niet”, zei hy. Woon
je hier tegenwoordig?”
„Ja, meneer”, zeurde de oude
vrouw. „Ik heb hier een kamertje”.
„En wie wonen hier nog meer?”
„Hier woont niemand”, verklaarde
Rika met de stok. „Dit is een pak
huis van meneer Simons en ik mag in
een kamertje wonen, dat-ie toch niet
nodig heeft”.