Officieel Orgaan van de gemeenten SNEEK, WYMBRITSERADEEL en IJLST
Nederland-Indonesië.
„Moord onder getuige”
door
r.
d
g
l.
l-
1.
De Regeringsverklaring
Rechtsgelijkheid Stad en Platteland
2e JAARGANG No. 53
DINSDAG 15 JULI 1947
FEUILLETON
ANTHONY BERKELEY
M-
m
ir-
d-
„Hm!” zei mijnheer Chitterwick, in
gedachten verdiept. „Ja, ziet U, het
critieke punt is, dat wanneer de ma
joor om half drie zijn club verliet en
rechtstreeks naar het Piccadilly Ho
tel zou zijn gewandeld, hij daar moest
arriveren op het ogenblik, dat ik hem
Actie
r
tegen de standplaatsaftrek
ontvolking speelt de. classificatie. Het
is moeilijk met cijfers aan te tonen
waar het leven het duurst is in de
stad of op het platteland; becijferin
gen hebben altijd iets subjectiefs,
maar'spreker heeft niémand nog ooit
horen verdedigen dat een aftrèk van
8 of 4 van ee salaris omdat men
op het platteland woont gerechtvaar
digd is, hoe dat dan ook voorheen ge
weest moge zijn toen de belastingen
in de verschillende gemeenten zeer
uiteenliepen evenals de huren. De hu
ren zijn in de grote steden ook nu
zeker hoger dan op het platteland,
maar andere dingen zijn in het laatste
gebied we^- duurder, terwijl men b.v.
in de grote steden de kinderen veel
beter kan laten leren dan op het plat
teland. Het grote bezwaar der classi
ficatie is echter dat ze er toe mee
werkt de goede krachten neem b.v.
onder de onderwijzers van het
platteland naar de grote steden af te
doen vloeien. Ook immers de hogere
salariëring daar lokt. En men weet
hoe moeilijk het is thans b.v. onder
wijskrachten op het platteland te
houden, hef onderwijs ”jdt er in ont-
zeer duidelijk onderscheiden dat bij stellende mate onder, en dat is funest
voor een gehele gener tie. En zo gaat
hét in alle vakken,
r
I
tn
16
?d
Het Concourscomité.
19
>e
I
Wordt vervolgd.
Ab.-prijs f2.50 per half jaa>
Franco per post
13.75 per half jaar
1
4
9
in
7£
»lf
at
in
>P
Verschijnt:
DINSDAGS en VXIJDAGS
gt
M
in
n-
vÜ
?n
m
!e
v.
!>u
B-
«1
de
ri
jk
ite
F-
ie
te
2
k-
gt
kt
rk
li
er
&t
le
et
it
Ik
te
li
fe-
üt
>n
n
et
a-
a,
a>
ft-
ie
ik
J-
ü-
de
at
e-
L-
er
er
r-
te
8-
>n
i-
is
i‘,
7.
I.
Kantoor voor Abonnementen»
Fa. KIEZEBRINK Co.
KLEINZAND 7 - Tel. 2872
'regering weer een ultimatief karakter
wilde geven, deze spr. .zag in het ant
woord der republiek reeds een posi
tieve wending ten goede en zag de
eisen welke de regering nu stelt als
zeer kleine slakken, waarop zij zout
had gelegd. Minister Jónkman beant
woordde de sprekers, waarbij hij o.a.
verklaarde, dat over de vorm waarin
het gemeenschappelijk politieappa
raat moest worden gegoten, kon wor
den gepraat. Verschillende sprekers
gingen nog op de rede van de minister
in, waarna de Kamer, zonder een be
paalde uitspraak te doen, met vacan-
tie ging.
Dr. Van Mook, zowel als ir. Soe-
karno hebben Vrijdag radioredevoe-
ringen gehouden. Dr. Van Mook zeide
o.a. dat aanvaarding der Nederlandse
voorstellen, die een onverbreekbaar
geheel vormen, een noodzakelijke
voorwaarde is voor de wederoprich
ting van Indonesië; ir. Soekarno ver
zekerde dat de republiek haar gelof*
ten zou nakomen.
De majoor had het gebouw gemakke
lijk kunnen vinden. Het was niet
groot en gelegen in een weinig voor
name straat in de buurt van Covent
Garden. Hij was de drie trappen, die
nodig eens schoon gemaakt moesten
worden, opgeklommen en had gebeld
aan de enige deur, die zich op de
hoogste verdieping bevond. Daar er
echter niet werd opengedaan, ver
onderstelde hij, dat Eccles nog niet
was teruggekeerd. Hij besloot te
wachten en hield zich bez’g met het
lezen van de middageditie van de Eve
ning Standard. Het uiterlijk van het
kantoor had geen al te beste indruk
op hem gemaakt en hij verwachtte al
zo half en half, dat het fccclès’ doel
was, hem geld in een of andere zwen-
delzaak te laten beleggen; daar hij
echter uit ervaring wist hij kende
verschillende advocaten- en notaris
senkantoren, die er geen haar beter
uitzagen dat men niet alleen op het
u’terlijk mag afgaan, besloot hij geen
voorbarig oordeel te vellen en verder
te wachten. Hü wilde dit echter tot
KERKNIEUWS.
Ned. Herv. Kerk. Bedankt voor
’s-Graveland, Ds. J. N. de Ruiter te
Sneek.
programma van de Regionale Radio-
omroep (Noord).
i Wat de Marinierskapel betreft, U
i hebt de kapel misschien wel vaak ge-
hoord, maar nog nooit gezien. Nu dit
is juist de gelegenheid dat U ze kunt
j horen en zien.
Ten slotte willen wij nog even wij
zen op de Militaire Show v.'n het
corps der Cavalerieschool te Amers
foort, op Donderdagavond 7 uur op
’t Martiniplein. Deze show is vrij toe
gankelijk voor iedereen. Om 7.45 uur
gaat dit corps via Marktstraat, KI.
Kerkstraat, Oosterdijk naar het Sport
park, waar om 8 uur een populair
concert .wordt gegeven. O.a. wordt
uitgevoerd de „Slag bij Waterloo”. In
ieder geval rekenen wij op veel be
zoek. En vergeet vooral niet de eta
lage te bezichtigen bij de Fa. Wielin-
ga, V’ijde Burgstraat, waar de prijzen
en eretekenen van het concours ge-
etaleerd zijn.
CONCOURS VAN MUZIEK EN
ZANG OP 16 en 17 JULI TE SNEEK.
Men schrijft ons
Te 9 uur begint morgen het twee
daagse feest met een rondgang door
de stad met marsmuziek. Route
Gebouw Ged. Pol, Ged. Poortezijlen,
Suupmarkt, Grootzand, Hoogend, Ou
de Koemarkt, Gr. Kerkstraat, Markt
straat, Noorderhorne, Kruizebroeder-
straat, Oosterdijk, Leeuwarderweg,
Sportpark. Hopelijk wapperen er
reeds vele' vlaggen, dat verhoogt de
feestvreugde. Want U moet niet ver
geten, Sneek is die twee dagen de
gastvrouw van precies 40 verenigin
gen, de beroemde Marinierskapel, be
kend door de radio, en van het corps
der Cavalerieschool te Amersfoort.
Bovendien van al de mensen die dit
bijzondere concours willen bijwonen.
Werkelijk U zult kunnen genieten van
de Muziek en Zang; en wij rekenen
erop dat U komt.
Een gedeelte van het concours
wordt opgenomen in het reportage-
CHR. MUZIEKVERENIGING
„HARMONIE”.
Bij het zilveren bestaan.
Onze allerbeste wensen
Bij het zilveren bestaan
Willen ook vanuit dit „hoekje”
Naar de „Harmonie” toe gaan.
Vijf en twintig lange jaren
Hebt U hier gemusiceerd
En bij feest- en gloriedagen
Altijd méé-getriompheerd.
U hebt luister bijgedragen
Aan zo menig stadsfestijn
Moge dat nog vele jaren
Na de zilv’ren „jaargang” zijn
Laat steeds blijde klanken klinken
Uit Uw klanken-energie
’kWens U kracht door eensgezindheid,
Harmonie in„Harmonie”
(Nadruk verboden). PHILIA.
SNEEKER NIEUWSBLAD
RedacteurenL. KIEZEBRINK en C. SMIT Redactie-adresKLEINZAND 7 - SNEEK
Het debat.
Na deze verklaring, door minister
Beel op vrij koel zakelijke toon uitge
sproken, welke bewees dat de rege
ring de teugels nu strak wenste te
houden in haar beleid jegens de re
publiek, volgde het debat.
Mr. Vonk van de partij v. d. Vrij
heid was de eerste spreker. Hij had
waardering voor de krachtige toon
der verklaring, betoogde dat in de re
publiek het communisme overheerste
en verklaarde dat zijn fractie de rede
lijke eisen in de regeringsverklaring
op prijs stelde. De heer Palar, partij
v. d. Arbeid, vond dat er fouten van
weerskanten waren gemaakt, en
hoopte dat, waar de republiek voor 4
eisen gebogen is, men bij de vijfde (de
gemeenschappelijke gendarmerie enz.)
zal zoeken naar wat vereent. Prof.
Romme (R.K.V.P.) zeide dat de re
publiek steeds getracht heeft onder
Linggadjati weg te komen. Hij vatte
het regeringsstandpunt, waarmede hij
het eens was, als volgt samen: 1. dat
de periode van onderhandelingen over
de plannen van 27 Mei is afgesloten;
2. dat de wezenlijke inhoud van deze
plannen onverkort moet aanvaard en
uitgevoerd; 3. dat hiertoe ook be
hoort de erkenning dat deugdelijke
machtsmiddelen ter beschikking moe-1 machtsmiddelen ter beschikking van
ten staan. In samenwerking dienen de Ned. regering moeten staan en zij
uiterlijk kwart over drie doen, daar
zijn tante hem om half vier in het
Piccadilly Hotel had besteld.
Terwijl Sinclair daar zijn geduld in
lijdzaamheid versleet, had zich geen
ander levend wezen op de bovenste
verdieping vertoond, noch had iemand
hem hef gebouw zien betreden. wLater
had de poliite ontdekt, dat het kan
toor al sinds maanden had leeg-
gestaan en dat Eccles een consulaire
post in Birma bekleedde en eerst over
een jaar naar Engeland zou tertig-
keren.
of laat ons zeggen, de andere man
zag, namelijk om tien minuten over
half drie”.
„Ja, -naar dat is natuurlijk ook de be
doeling geweest. De man, die hem op-
belde en vertelde, dat hij Eccles was,
was natuurlijk de moordenaar en die
wenste de majoor naar een plaats te i
lokken, maar waarschijnlijk niemand
hem zou zien”. i
„Ja, het is lang niet uitgesloten, dat i
het zo gebeurd is. Maar is het niet i
mogelijk geweest te onderzoeken, i
waar die telefonische oproep vandaan
kwam i
Mouse schudde zijn hoofd. „Neen. Ik
volg van een plotselinge x ingeving,
denk ik. Maar al stelde hij juffrouw
Sinclair niet van zijn huwelijk op de
hoogte, hij deed toch bok niets om dit
feit voor haar te verbergen. Als zij
een bezoek aan Queen Anne’s Gate
had "gebracht, zou zij Judy daar ge
vonden hebben. Maar dat was een
andere eigenaardigheid van haar. Zij
wenste haar neus niet in de. zaken van
een vrijgezel te steken. En dat”,
voegde de jongeman er met overtui
ging aan toe, „lijkt me heel ver
standig”.
„Buitengewoon verstandig”, verze
kerde mijnheer Chitterwick met niet
minder overtuiging.
„Ik veronderstel”, vervolgde de ander,
„dat Lynn wel van plan is geweest,
juffrouw Sinclair alles omtrent zijn
huwelijk te vertellen, maar dit steeds
weer uitstelde, omdat hij zelfs kleine
onaangenaamheden liever uit de weg
ging. Juffrouw Sinclair lette nogal op
geld en Judy had geen cent. Hij wist
dus, dat zij wel het' een en ander op
zijn huwelijk'Zou hebben aangemerkt.
Maar misschien kunnen we er Judy
eens naar vragen”. i
,„Dat zou inderdaad het beste zijn. Zij i
zal begrijpen, dat ik het niet uit pure
nieuwsgierigheid vraag. Ik ben name-
lijk van mening, dat wij de kwestie i
van het huwelijk zo nauwgezet moge- 1
lijk moeten onderzoeken. Indien name- j
lijk blijkt, dat majoor Sinclair in dit
opzicht niets van zijn tante te vrezen
deze actie niet vooropstaat vermeer-
'dering te verkrijgen van het inkomen
van degenen, die onder de stand
plaatsaftrek lijden en ook niet een
poging de koopkracht van het platte
land te verhogen. De basis, waarop
deze actie wordt gevoerd is de over
tuiging dat het platteland
een groot onrecht
door de classificatie wordt aange
daan, die tenslotte ook een funeste
invloed moet uitoefenen op de grote
steden zelf. Men weet hoe zeer het
Franse platteland ontvolkt wordt, er
zijn geen voldoende werkkrachten
meer om het land te bebouwen, tal
loze boerderijen zijn verlaten, alles
trekt naar de grote stedeft. Die trek
is er hier ook en openbaart zich voor
al in de meest vruchtbare streken op
ontstellende wijze, en als er de wo
ningnood onze grote steden niet
was, dan zou die trek nog aanzienlij
ken zijn. Tegen die ontvolking van het
platteland dient in het belang van ons
volk opgetreden en een- rol bij die
heb daar zelf ook aan gedacht, maar
de portier van de club houdt geen
aantekening van locale gesprekken en
er is ook niemand geweest, die het
gesprek van de majoor bij toeval heeft
afgeluisterd. Het enige, dat wij be
zitten, is Sinclair’s beschrijving van
's mans stem. Die moet inderdaad
veel op de stem van Eccles hebben
geleken, beschaafd en. wel prettig om
aan te horen; om zo te zeggen, een
wat overdreven uitgave van het
taaltje dat men Oxford-Engels
noemt”.
„Ja, dat? zou ons misschien een draad
in handen kunnen geven”, gaf mijn
heer Chitterwick toe, „maar verder
zullen we er niet mee komen, vrees
ik”.
„Oh, ik weet best tegenover welke
moeilijkheden we ons gesteld zien,
Chitterwick, maar heusch we moeten
iets doen. Ik ken Lynn al jaren en
bovendien is mijn zuster een van
Judy’s oudste vriendinnen. Agatha
zou het me nooit vergeven, indien ik
niet hemel en aarde bewoog. Ik heb
natuurlijk ook mijn invloed al bij
Scotland Yard beproefd, maar de
handen van die lieden zijn gebonden;
de vervolging van een verdachte is nu
eenmaal hun plicht. En geen van hen
twijfelt aan Sinclair’s schuld. Vooral
ook voor Judy is het verschrikkelijk.
Zij heeft altijd het volste vertrouwen
in hem gehad en geen seconde aan
zijn onschuld getwijfeld”. Hij blies een
De regeringsverklaring Vrijdagmid
dag door minister-president Beel in de
Tweede Kamer afgelegd gaf eerst een
kort historisch overzicht van de loop
der gèbeurtenissen sinds de nota der
Commissie Generaal van 27 Mei aan
de republiek, welke nota een ultima
tief karakter droeg. Het antwoord op
die nota was totaal onbevredigend en
de regering hield er rekening mede
dat ze gedwongen zou kunnen worden
als uiterste maatregel haar militaire
machtsmiddelen aan te wenden, zij
het zo beperkt mogelijk, de toestand
was immers onhoudbaar geworden.
Men bereidde zich dus op alle moge
lijkheden voor; maar nog éénmaal op
29 Juni, richtte dr. van Mook zich
tot Soekarno om een verduidelijking
te vragen van diens antwoord-nota
van 27 Juni, op het aide-memoire der
Ned. regering van 23 Juni waarin
deze haar inzicht omtrent de toe
stand had meegedeeld.
De 5e Juli binnen de week waar
in antwoord werd verwacht zond
de nieuwe eerste minister der repu
bliek hierop een ar woord, dat een
even onbevredigend karakter droeg
als dat van de 27e Juni, doch dank zij
nadere overweging in de boezem van
de republiek en mede dank zij goede
raad, die aan de vertegenwoordigers
der republiek door de Amerikaanse en
Britse consuls-generaal werd gege
ven, werd op 8 Juli van de inhoud
van het antwoord van 5 Juli een na
dere precisering gegeven, welke wel
iswaar niet in alle opzichten bevredi
gend is, doch welke rriits ten spoe
digste in daden omgezet en onder het
nader te stellen voorbehoud tot
uitvoering van de overeenkomst van
Linggadjati kan medewerken.
Mogelijkheid ener gunstige
wending.
De regering is bereid in dit resul
taat de mogelijkheid ener gunstige
wending te zien. Zij verwacht echter
thans voor alles en onder meer de
onmiddellijke staking van vijandelijk
heden met inbegrip van de vernielin
gen en de vijandelijke propaganda. Zij
verwacht de beëindiging der infiltra
ties en al wat overigens de andere
staten van Indonesië miskent of aan
tast Zij verwacht de onmiddellijke
verbreking van onregelmatige buiten
landse betrekkingen. Zij verwacht de
onmiddellijke opheffing der voedsel-
blokkade en het herstel van het ver
keer over de demarcatielijnen.
Voorts verlangt zij op zeer korte
^termijn voldoening ten aanzien van
die punten, waarop het antwoord van
8“ Juli nog onbevredigend is. De Re
gering heeft hier het oog op de mis
kenning der unie-gedachte, welke
spreekt uit het feit, dat Nederlanders
onder vreemdelingen worden gerang
schikt; op het gemis aan besef voor
het federaal karakter .er landsbedrij-
-en, welke immers tot de belangrijke
activa van Nederlands-Indië behoren,
en op de nog onvoldoende erkenning
van onze uiteindelijke verantwoorde
lijkheid in de verdere overgangstijd
voor orde en rust overal in Indonesiij,
waarvoor met inachtneming van deze
verantwoordelijkheid deugdelijke
land dient mee te doen, boeren- en
vrouwenorganisaties, kerkvoogdijen,
schoolbesturen, ver. .voor Dorpsbelan
gen enz. enz. Als een dergelijke bewe
ging dan over gêheel Nederland gaat
zal men, naar spr. meent, vrij spoedig
z’n doel bereiken. Voert men de strijd
via de vakorganisaties dan is dat de
vraag. Tenslotte bestaan die uit leden
uit grote steden zowel als van het
platteland, en komt in haar algemene
vergadering een dergelijk punt als de
classificatie aan de orde dan krijgt
men direct de grote tegenstelling stad
platteland en bestaat de kans dat
het punt van de agenda wordt af ge
voerd omdat de .stad een'overwegende
invloed heeft. En dan duurt het weer
een jaar voor de voorstanders deze
kwestie weer op een algemene verga
dering of congres aan de orde kunnen
stellen. Neen, de vakorganisaties kun
nen deze actie ^iet alleen vogpen, hier
in dienen allen betrokken die het plat
teland willen verheffen. Een vakorga
nisatie als zodanig die voor de alge
mene belangen van haar leden strijdt,
schaart zich niet gemakkelijk, achter
een plattelandsbelang. Spr. wil de le-
Jden niet opzetten «tegen hun organi
satie maar de kwestie dient zuiver ge
steld. De vakverenigingen alleen kun
nen en zullen het niet doen, natuurlijk
zal haar eventuele medewerking gaar
ne worden aanvaard, maar de actie
dient op zo breed mogelijke basis ge
voerd en daarvoor is de comité-vorm
gewenst, waarvan een ieder lid kan
zijn en waarin elke organisatie ver
tegenwoordigd kan zijn.
Na deze rede ontstond een vrij lang
durige discussie. Er ging geen stem
op welke pleitte voor de handhaving
van de classificatie, maar enige vak
bondsbestuurders en leden van vak
bonden betoogden ''at deze actie thuis
hoorde in de vakorganisatie. Daar
dienden de voorstanders van afschaf
fing voor dit doel te ageren, er was
daar ook nog nimmer van een tegen
stelling tussen stad en platteland ge
bleken en men behoorde zich eventu
eel bij het besluit der meerderheid in
die organisatie neer te leggen, al kan
men er steeds zijn wensen blijven pro
pageren. Maar men diende geen aotie
te voeren buiten dè vakorganisaties
om. Van andere, o.a. ook vakbonds-
zijde, achtte men dit standpunt wel
wat stroef, men diende toch niet te
vergeten dat de actie tot afschaffing
van dè classificatie zoals men zich die
hier voorstelt een cultureel doel dient,
w .araan het gehele platteland dient
mede te werken en daarom is het ge
wenst haar op bredere basis te vesti
gen.: dan op de enge, der vakorganisa
ties, die strijden voor de positiever
betering van hun leden. Ook de heer
Posthuma beaamde dit, waarom
mei dan ook de naam „Comité
Rechtsgelijkheid stad en platteland”
had gekozen. Spr. bleef de actie via
dit comité de juiste en snelste weg
tot bereiking van het doel achten, ho
gelijk in samenwerking dan met de
vakorganisaties.
Tenslotte verklaarde een deel der
aanwezigen zich ber mede te wer
ken aan de oprichting van een comité
te dezer stede.
ze moet kunnen gebruiken ter wille
van haar verantwoordelijkheid; 4.
dat de federale raad zal worden inge
steld na die erkenning. De heer de
Groot (comm.) gaf als zijn mening te
kennen dat Nederland herhaaldelijk
de overeenkomst van Linggadjati had
geschonden, doch hoopte op de meest
gelukkige oplossing voor beide vol
ken. De heer Tilanus (c.h.) vreesde
dat «*e verlangens in de regerings
verklaring uitgesproken niet zullen
worden ingewilligd en dat ten slotte
toch militair-politioneel zal moeten
worden ingegrepen. Dat dit dan
krachtig zal geschieden. De heer
Schouten (a.r.) zeide dat men deze
republiek niet als bonafide partner
kan beschouwen daar zij onwillig en
onmachtig is de aangegane afspra
ken te handhaven. De regering tone
nu dat het haar ernst is als zij zegt:
wij dragen de verantwoordelijkheid.
De heer Logemand (partij v. d. Ar
beid) was niet bereid de heer Romme
te volgen, waar deze aan de eisen der
In zaaf Piso vergaderde Donder
dagavond onder voorzitterschap van
de heer R. Hanewald een aantal be
langstellenden in de afschaffing der
classificatie, de bekende standplaats
aftrek voor'ambtenaren enz.
Nadat de voorz. een kort openings
woord had gesproken, gaf hij het
woord aan de spreker, de heer Post
huma van Drachten.
De heer Posthuma zeide dat de
kwestie der classificatie een oude is
en de strijd er tegen 'wenzeer. In het
verleden trachtte de ene gemeente
zich aan de andere op te trekken in
de actie om in een hogere klasse te
komen, doch door te ageren voor zo
iets, erkent men eigenlijk het be
staansrecht der classificatie. Nu ié
dat anders en wordt geageerd' voor
een totale afschaffing van de classi
ficatie, dus van de standplaatsaftrek.
Deze actie is in Warffum begonnen,
overal zijn nu in de provincie Gro
ningen gemeentelijke comité’s ge
vormd en ook een gewestelijk comité
is er reeds tot stand gekomen. Nu is
Friesland aan de beurt en dan volgen
de andere provincies. Men moet wel
1-
Bureau voor Advertenties
Fa. DRIJFHOUT
GROOTZAND 55
Iel. 3005
NU OOK SOYABLOEM IN
HET BROOD.
Van 14 Juli af is een geringe hoe
veelheid soyabloem in de broodbloem
opgenomen, namelijk 3 Daar
soyabloem een uitstekende voedings
waarde heeft, gaat ook de voedings
waarde van het brood iets omhoog.
De bijmenging van 10 pet. maisbloem
blijft gehandhaafd.
had, is daarmee aan de openbare aan
klager een machtig wapen uit han
den geslagen”, zei mijnheer Chitter
wick met veel nadruk.
,„Ik zal U alles vertellen wat ik weet”,,
antwoordde de jongeman pronlp.t, „en
Agatha zal de eventuele gapingen in
rilijn verhaal wel kunnen aanvullen”.
Judith Pennington (zo Ijiidde haar
meisjesnaam) had een ongelukkige
jeugd gehad, aldus vertelde Mouse.
Toen zij acht jaar -oud was, overleed
haar vader. Deze liet aan haar moe
der, die toch al niet goed met geld
kon omgaan, slechts een kleine lijf
rente na. De beter gesitueerde familie
trachtte haar zoveel mogelijk te hel
pen, maar de verschillende zaken,
waarin zij achtereenvolgens werd ge
zet, gingen aan haar wanbeheer te
gronde. Judith, een eenzaam kind,
bracht het grootste deel van haar tjjd
door met op haar moeder te wachten.
Ten slotte begon het de familieleden
te vervelen, steeds opnieuw geld in de
zaken van mevrouw Pennington te
moeten steken en daarom besloten zij,
haar een vast maandgeld te geven,
dat juist toereikend was om haar en
haar dochter het leven in een kleine
flat in Kensington mogelijk te maken.
Judith werd natuurlijk zo goedkoop
mogelijk opgevoed en groeide op tot
het volslagen tegenbeeld van haar on-
practische moeder.
daartoe nodige organen te worden ge
schapen. Ten onrechte gesloten ver
dragen dienen te vervallen.
De nieuwe opbouw.
Slechts bij aanvaarding dezer pun
ten en spoedige uitvoering daarvan is
een verdere en behoorlijke verwezen
lijking van de overeenkomst van
Linggadjati in overeenstemming met
de wezenlijke inhoud van 27 Mei
denkbaar. De instelling van de fede
rale raad en van de lagere federale
organen, waardoor in de geest van
Linggadjati en op de grondslag en
binnen het haam van de staats- en
volkenrechtelijke positie van het Ko
ninkrijk, vertegenwoordigingen zowel
van Oost-Indonesië en van West-Bor-
neo als van de republiek mét de land
voogd zullen samenkomen om de
Indische regering aanstonds in sa
menstelling en werkwijze zo goed
mogelijk te doen aansluiten op de er
kenning van de republiek van Oost-
Indonesië eh West-Borneo en op de
ontworpen staatsrechtelijke struc
tuur, zal het algemeen bestuur van
Indonesië zodanig kunnen hervormen,
dat samenwerking, herstel, wederop
bouw en internationale handel met
vrucht en voortvarend op gang kun
nen komen. De verschijning in Néder-
land van Indonesische vertegenwoor
digers, zowel bij de Nederlandse rege
ring als bij het commissariaat van In
dische'zaken zal kunnen aansluiten
zowel op de toekomstige unieorganen
als op de latere hoge commissariaten.
Dit alles zal in feite al zichtbaar ma
ken, wat t.z.t. in rechte de juiste vorm
zal moeten vinden. Vooral zal het in
Nederland en Indonesië, in Suriname
en Curacao de krachten kunnen op
roepen, die bereid zijn zich te wijden
aa„ het herstel der samenleving over
het gehele Koninkrijk en aan de ver
dere voorbereiding van het nieuwe
staatsbestel.
de beste krachten verlaten
het platteland.
Maar op de duur is dit ook gevaarlijk
voor de grote stad, die altijd bestaan
heeft door nieuwe bloedtoevoer van
het platteland. Als dat echter ont
volkt wordt kan het ook niet meer
voor die nieuwe toevoer zorgen. Spr.
weet dat al de2e verschijnselen niet
alleen veroorzaakt worden door de
classificatie, maar zij speelt er een rol
in en daar om dient zij te verdwijnen.
Spr. staat ten slofte even stil bij de
verhouding tussen deze comité’s van
actie en de vakorganisaties. Spr. is
een volbloed organisatieman,, maar hij
meent dat deze strijd tegen de classi
ficatie niet alleen door de vakorgani
saties dient gevoerd, zelfs al zouden
deze daartoe bereid zijn. Immers deze
strijd is er een voor de verheffing Van
het platteland, een culturele strijd,
waaraan dan ook het gehele platte-
rookwolk uit en staarde naar de
vijver.
Ook mijnheer Chitterwick voelde dat
er iets voor die dappere vrouw onder
nomen moest worden.
„U zei, dat mevrouw Sinclair een van
de oudste vriendinnen van Uw zuster
is?” merkte mijnheer Chitterwick op.
„En van mij. Ik ken haar al van mijn
kinderjaren af. Agatha is namelijk
een stuk ouder dan ik”.
„Juist. Wellicht is het U mogelijküets
over het huwelijk van mevrouw Sin
clair te vertellen. De politie beschouwt
dit als een van de krachtigste motie
ven voor de moord”.
„Oh, dat is onzin. Ik ken hun redene
ring. Juffrouw Sinclair zou gewild
hebben, dat hij een ander trouwde en
zelfs niet teruggeschrokken zijn voor
het dreigement hem te onterven i in
dien hij haar zin niet deed. Het is pest
mogelijk, dat zij dat gewenst heeft en
misschien heeft zij hem ook met ont
erving gedreigd, maar ik ben er
zeker van, dat zij dat niet gedaan zou
hebben. Ieder, die haar kende, zal dat
kunnen bevestigen. Zij ging wel eens
flink te keer, maar meestal meende zij
er niets van. Zij was een lieve oude
vrouw”.
„Maar waarom vertelde majoor Sin
clair haap dan niet, dat hij getrouwd
was
„Dat weet ik helaas niet. Het was na
tuurlijk dwaas van hem. Judy en hij
trouwden geheel onverwacht, als ge-
