H
Nederland-Indonesië.
Buitenlands Overzicht
Officieel Orgaan van de gemeenten SNEEK, WYMBRITSERADEEL en IJLST
i
„Moord onder getuige”
door
I
VRIJDAG 25 JULI 1947
FEUILLETON
2e JAARGANG No. 56
De Conferentie te Parijs De toestand
in Griekenland Het Verre Oosten
ANTHONY BERKELEY
BONNEN VOOR TABAK
EN EEN EI.
j
c->’
SNEEKER NIEUWSBLAD
tr
22
Wordt vervolgd.
niet”,
protesteerde
Ab.-prijs f 2.50 per halfjaar
Franco per post
13.75 per half jaar
En deze waarborg houdt dan weer
ten nauwste verband met eventuele
bemiddelingspogingen. Zoals bekend
heeft Engeland zijn diensten om te
Bureau voor Advertenties
Fa. DRIJFHOUT
GROOTZAND 55
(el. 3005
Verschijnt
DINSDAGS en VRIJDAG f
Kantoor voor Abonnementen!
Fa. KIEZEBRINK Co.
KLEINZAND 7 - Tel. 2872
Redacteuren: L. KIEZEBRINK en C. SMIT Redactie-adresKLEINZAND 7 SNEEK
bemiddelen reeds aangeboden, de Ver.
Staten zjjn niet zover gegaan. Beide
landen zijn echter begerig dat het
conflict zo spoedig mogelijk een einde
neemt èn omdat de Indonesische
grondstoffen nodig zijn voor het we-
reldherstel, maar ook omdat deze bot
sing in Indonesië licht moeilijkheden
elders in het Oosten kan veroorzaken.
Zeer geïnteresseerd is bijv, ook Voor-
Indië bij dit conflict, waa/van de sym
pathieën uiteraard naar de Indone
siërs uitgaan. Ook dat land heeft En
geland en de Ver. Staten verzocht om
pogingen te doen onmiddellijk een
overeenkomst tussen beide partijen tot
stand te brengen, het vraagt dus ook
om bemiddeling. Thans acht onze re
gering die bemiddeling niet oppor
tuun, d. w. z. het ogenblik er voor
nog niet gekomen. Dit is begrijpelijk
omdat er voor bemiddeling twee par
tijen moeten zijn. Onze regering zal
het nu wel zo zien dat aan republikein
se zijde thans eigenlijk geen partij is:
de Ned. regering brak met het repu
blikeinse kabinet omdat dit óf de over
eenkomst van Linggadjati niet wilde
of niet over het gezag beschikte haar
door de republiek te doen aanvaar
den. Onze regering wil dus vermoede
lijk alleen spreken met mannen, die
werkelijk geacht kunnen worden de
Indon. bevolking te vertegenwoor
digen en bereid zijn zich op de basis
van Linggadjati te stellen. Maar het.
mogen ook weer geen marionetten
zijn, die maar alles doen wat Neder
land wil. Uit vrije wil dient Indonesië
en dienen haar vertegenwoordigers
tot een overeenkomst met Nederland
te komen. Het is blijkbaar daarom
dat medegedeeld werd dat het niet de
bedoeling van Nederland is ook Djok-
ja, de zetel van de republikeinse re
gering, te bezetten. Het zou als een
gebaar moeten worden opgevat dat de
republiek daar in vrijheid alsnog een
nieuwe regering kan vormen, op welk
ogenblik misschien bemiddeling moge-
Ijjk ware met als basis de overeen
komst van Linggadjati, waarop Den
Haag zich blijft stellen en waarop een
eventueel bemiddelaar zich dus direct
in tegenstelling tot het Vrije Volk, kan beroepen.
Bevin aan het woord.
In het Engelse Lagerhuis ant
woordde Bevin op vragen dat hij de
toestand in Indonesië nauwlettend
volgde, of een oplossing via de Ver.
Naties mogelijk was bleef een vraag.
De vorderingen van
het Nederlandse leger.
Het optreden van het Nederlandse
leger Moordt tot nog'toe gekenmerkt
doop snelle vorderingen tegen betrek
kelijk geringe tegenstand. Na vernie
ling door onze vliegtuigen van de re
publikeinse op de vliegvelden en het
doorbreken van de eerste versper-
ringslinies ging het snel vooruit. Zo
schijnen onze troepen op Java voor
Cheribön, de havenstad te staan, van
Semarang en Soerabaja uit zijn zij
Zuidwaarts tot halverwege het eiland
gekomen en de landingen in Oost-Java
door mariniers brachten ons in het
belangrijke suikergebied van Bondo-
woso. De verliezen die de Nederlan
ders tot Dinsdag geleden hadden wa
ren licht, nl. 17 doden, 23 gewonden,
3 vermisten. Er is over het algemeen
nog geen toeneming van het verzet
der republikeinen te constateren, de
verwachting van dr. Beel in een inter
view met een Engels blad was, dat de
operaties niet lang zullen duren. Zoals
bekend dreigen de republikeinen met
de kleine oorlog, de guerilla, welke
ver van de steden in het bergachtige
land zou worden gevoerd. Veel hangt
er dan echter van af in hoeverre de
bevolking het optreden van deze ver
zetsgroepen zal steunen. Krijgen ze
die steun, dan kunnen ze ons veel last
bezorgen, krijgen ze die niet dan
bloedt een dergelijk verzet meestal
spoedig dood. Maar Palestina leert
wel hoe oplettend een bezettend leger
steeds moet blijven. Om alles is het
dus te wensen dat er spoedig"een op
lossing gevonden wordt.
Een later bericht meldt dat Cheri-
bon reeds js bezet.
Ook op Sumatra zijn bij Palembang
en Medan belangrijke vorderingen ge
maakt.
H. M. de Koningin heeft de volgen
de boodschap gericht tot de familie
der strijdkrachten in Indonesië:
„Gelijk de regering U bij monde van
de minister-president heeft medege
deeld, is zij overgegaan tot politieel
optredeij met de strijdkrachten ter
zee, te land en in de lucht op Java en
Sumatra.
Ik weet, dat gij allen, die een man,
zoon of verloofde in Indonesië hebt,
dagen van grote zorg en spanning
tegemoet gaat. Ik behoef u wel niet
te verzekeren hoezeer ik met u mede
leef en begrijp wat in u omgaat.
Ons volk is kortgeleden door on
noemelijk zwaar leed en beproevingen
heen gegaan en heeft deze met moed
en fierheid gedragen. Ik ben over
tuigd, dat het deze nieuwe beproe
ving even flink en dapper en met het
zelfde vertrouwen in de toekomst zal
doorstaan.
God zegene u en die u in Indonesië
lief zijri. WILHELMINA.
De vraag is nu maar of de houding
van Nederland ten opzichte van de
Indonesische republiek een toetsing
aan het wereldgeweten kan verdra
gen. T'en deze kan worden opgemerkt
dat onze regering toch werkelijk niet
bestaat uit mannen die op oorlog heb
ben aangestuurd, of een oorlog willen.
Ook in ons eigen land zelf zijn echter
groepen die het met deze stelling niet
eens zijn. En dat zijn niet alleen de
communisten, maar ook de groep van
het Parool, dat de richting van de
Partij v. d. Arbeid is toegedaan, staat
de divan heb laten liggen. Ik loop
gauw even naar boven. Bovendien
heeft mijnheer Chitterwick U nog
wat te vragen”.
„Ja”, zei mijnheer Chiterwick, „eh...
ja”.
„Nu, mijnheer Chitterwick?” spoorde
juffrouw Goole hem aan.
„Het was iets over een bril”.
Mijnheer Chitterwick sloeg juffrouw
Goole oplettend gade, maar zij scheen
niet te schrikken.
„Over een bril?” herhaalde zij kalm,
„en wat kan ikU over een bril ver
tellen?”
„Oh”, zei mijnheer Chitterwick, „het
is eigenlijk een kwestie, die weinig om
het lijf heeft. Maar ik herinner me,
dat juffrouw Sinclair in het Hotel
sterk naar de maj... naar de man zat
te staren en ik veronderstel daarom,
dat zij bijziende was. Is dat juist?”
„Ja”, bevestigde juffrouw Goole zon
der veel belangstelling, „zij droeg al
tijd een bril, maar op de morgen van
haar aankomst in Londen brak deze
en zij had geen reserve meegenomen”.
„Dat dacht ik al”, zei mijnheer Chit
terwick en men kon hem aanzien dat
hij tevreden met zichzelf was, „kunt
IJ mij zeggen, hoe sterk de glazen
van juffrouw Sinclair’s bril waren?
Ongeveer van dezelfde sterkte als de
Uwe?”
dat de actie in Indonesië onvermijde
lijk a-htte, tegenover de regering. De
overgrote meerderheid der bladen
steunt echter de regering in hare be
slissing, zij het dat die steun van ver
schillende tint is. Hoewel het meren
deel der bladen het met minister-pre
sident Beel eens is, dat er aan'Ling
gadjati dient vastgehouden, zijn er ook
enkele organen, die beschouwingen
geven, welke doen twijfelen of men
daarmee accoord gaat, en die schijnen
te menen dat met dit politiële optre
den meteen ook Linggadjati aan kant
is of moet gezet. De vraag is echter
of men hier niet één ding vergeet, nl.
dat de overeenkomst van Linggadjati
door alles wat het politiële optreden
vergezelde een internationaal karak
ter heeft gekregen. Sedert dr. Beel in
zijn radiorede verklaarde dat onver
anderd aan Linggadjati zou worden
vastgehouden en dit in Nederlandse
nota’s aan de Ver. Staten en Enge
land en aan de Ver. Naties nog eens is
bevestigd, heeft Nederland tegenover
het buitenland de uitvoering van die
overeenkomst gewaarborgd.
Het Centraal Distributiekantoor
deelt mede, dat gedurende het tijdvak
van 24 Juli t.e.m. 9 Augustus a.s. de
bonnen „Tabak H 31” en „Tabak H
32” der tabakskaart elk recht geven
op één rantsoen cigaretten of kerf
tabak. Bon „Tabak H 35” van de ge
combineerde kaart is aangewezen
voor twee rantsoenen cigaretten of.
kerftabak.
Voorts zijn gedurende bovengenoemd
tijdvak de bonnen „H-04 Reserve”,
„H-07 Reserve” en „H-14 Algemeen”
van de bonkaarten voor voedingsmid
delen geldig voor het kopen van één
ei per bon.
een motie in waarin het beleid der re
gering werd afgekeurd, doch het
staat wel vast, dat deze zal worden
verworpen, daar de meeste sprekers,
die reeds het woord voerden, zich
achter de regering schaarden.
Sjahrir in Voor-Indië.
Sjahrir is in Voor-Indië aangeko
men hij wil het buitenland voor
lichten over de houding der republi
keinse regering, actie oproepen tegen
de Ned. aanval en de republikeinse
regering adviseren over hetgeen ge
daan moet worden.
peper uit, haar haren te verwijderen.
De prijs viel in mijnheer Chitterwick’s
uitgestoken hand.
Het experiment was dus toch gelukt,
voor zover het er ten minste om ging
juffrouw Goole zonder bril te kunnen
bestuderen. Maar dat was dan ook
alles, want door de uitwerking, die de
peper op het gelaat van het slacht
offer had gehad, was elke herkenning
onmogeljjk geworden. De tranen lie
pen haar uit neus en ogen en haar ge
hele gezicht was vertrokken door het
niezen.
Mijnheer Chitterwick verdubbelde nu
zijn verontschuldigingen en in zijn
verwarring zette lig juffrouw Goole’s
bril op zijn neus, terwijl hij die van
hem juffrouw Goole in de handen
drukte. Toen hij zijn vergissing be
merkte, schaamde hij zich nog meer.
Juffrouw Goole keerde langzaam tot
haar positieven terug en het kan niet
gezegd worden, dat haar ogen, toen
deze ophielden met tranen, mijnheer
Chitterwick vriendelijk aankeken.
Desondanks verklaarde zqzhem zijn
onhandigheid te vergeven en als een
getrouwe en ijverige dienares ver
dween zij opnieuw naar de keuken om
een andere bus met peper te halen.
De ontvangst van het bericht be
treffende het politieel optreden van
Nederland op Java en Sumatra is in
het buitenland niet overal gunstig
geweest. Tal van bladen in de Ver.
Staten en Engeland leveren kritiek
en we moeten trachten daarvoor be
grip te hebben. Er is altijd een ver
schil van inzicht tussen degenen, die
een bepaalde situatie moeten hante
ren en ^degenen die van buiten af een
dergelijke situatie waarnemen. Van
daar ons spreekwoord: „de beste
stuurlui staan aan wal”. De objectie
ve, d. w. z. buiten het geval staande
waarnemer zal een toestand vaak be
oordelen naar een theorie, welke de
man die de oplossing moet vinden,
niet kan gebruiken omdat ze niet op
de werkelijkheid past. Op haar beurt
is de Nederlandse pers veelal niet
mals in haar beoordeling van bepaal
de situaties in het buitenland, inder
daad zou men wel eens de indruk krij
gen dat als men maar een paar Ned.
buitenland-redacteuren de janboel in
de wereld liet beredderen, alles spoe
dig op rolletjes zou lopen. De werke
lijkheid is nu eenmaal moeilijker naar
een goed einde te leiden dan de theo
retische bespiegeling. Waarmee niet
gezegd is, dat deze laatste geen waar
de heeft. Integendeel dergelijke be
schouwingen kunnen bijdragen tot de
opbouw van een wereldgeweten, op
voedend werken dus, en daardoor er
'toe leiden dat tenslotte ook de wer
kelijkheid aan dat geweten wordt ge
toetst.
Regeringsverklaring in de
Tweede Kamer.
Woensdagmiddag heeft minister
president Beel verantwoording afge
legd voor de Tweede Kamer. De ver
klaring bevatte geen nieuwe elemen
ten na de radiorede, welke dr. Beel
Zondag hield. Vermeld dient echter
dat deel der verklaring, hetwelk be
trekking had op de ook door de repu
bliek geuite wens dat arbitrage, waar-»
toe de mogelijkheid in de overeen
komst van Linggadjati is opgenomen,
over de geschilpunten ware toegepast.
Een dezer geschilpunten was dat de
republiek voortging met het plegen
van vijandelijkheden. De vraag of de
republiek daarmee mag voortgaan is
niet vatbaar voor scheidsrechterlijke
uitspraak, zei dr. Beel. Een ander ge
schilpunt was dat de republiek zich
souvereine rechten aanmatigde, die in
de overgangstijd Nederland en daarna
de Ver. Staten van Indonesië toekwa
men. Maar de souvereiniteit van Ne
derland in de overgangsperiode is uit
gangspunt van Linggadjati geweest
en is dus ook niet voor arbitrage vat
baar, het is een vaststaand feit. Op
het debat dat Donderdag werd voort
gezet, komen we in het volgend nr.
nog terug. De communisten dienden
uraniumerts te delven in 't Ertsgebergte,
of liever ze laten de Duitsers het voor/
zich doen, die nu ook wat merken van
gedwongen tewerkstelling en daarom
naar W.Duitsland trachten uit te w|jken.
Ook de Russische aanhang gaat zijn
gang. In Roemenië is de oppositie, de
boerenpartij nu ook tot zwijgen ge
bracht, haar volksvertegenwoordigers
zijn gevangen gezet of gevlucht, hun
pers is verboden. De ontwikkeling in
Griekenland heeft zich tegen de comm.
gekeerd, de groepen die vanuit Albanië,
dat voor de tweede maal toegang tot de
V.N. vroeg, maar ook nu geen kans
maakt, binnenvielen zijn teruggeslagen,
maar de toestand blijft er gespa'nnen
omdat de Veiligheidsraad der V. N.
heeft het nog eens vastgesteld natuur
lijk tegen Ruslands en Polens stem
de buren kuipen tegen ’t land. Een En
gelse vloot in de buurt ze is thans in
de Turkse wateren houdt blijkbaar een
oog in het zejl. Overigens ware het zeer
gewenst dat de Griekse regering steunde
op meer partijen dan thans; men heeft
d& linkse nog geen» gelegenheid gegeven
politieke verantwoordelijkheid mee te
dragen., Van politieke verantwoordelijk
heid gesproken: Nu de Britse wetgeving
betreffende de onafhankelijkheid van
India in werking is getreden, zal moeten
blijken of de onderdelen van dit enorme
gebied, Hindoestan, Pakistan en dé on
afhankelijke vorstendommen, die doordat
ze door de Britten centraal geregeerd
werden, min of meer van elkaar afhan
kelijk zijn, in staat zullen zijn naast en
met elkaar in vrede te leven, en de
samenwerking op die gebieden waar dat
nodig is, te handhaven. Zelfs de ont
wikkeling in elk der onderdelen zal
overal met spanning worden gevolgd,
omdat het een vraag blijft of deze vol
ken politiek al rijp zijn voor een volko
men onafhankelijkheid; anders zou een
chaos dreigen. Die chaos hebben' we al
in Birma, buurstaat van India, dat van
Engeland eind 1946 de volledige onaf
hankelijkheid verwierf en waar sedert
dien de nationalisten het bewind voer
den nationalisme misschien met een
tikje communisme gemengd tot
grote weerzin van de conservatieve
groepen van voor de oorlog die hun
macht totaal inboetten. Men vermoedt
dat zij de hand hebben gehad ip een
aanslag op de Birmaanse regering,
waarvan Zaterdag niet minder dan 7
ministers werden gedood. Een nieuwe
regering uit dezelfde groep, als waaruit
de nu vermoorde ministers kwamen, is
gevormd. Maar de gisting zal er wel
niet mee uit zijn, en het kan best zijn
dat de Britten nog eens te hulp moeten
komen. Door broedertwist verscheurd
blijft ook China waar het dictatoriale
bewind van Tsjang Kai Sjek en de com
munisten in een volledige oorlog
waarachter ook Amerikaanse en Rus
sische belangen schuil gaan zijn ge
wikkeld. Welk een beeld van rust biedt
dan het door de Amerikaanse generaal
Mac rthur gedresseerde Japan, waar
Rusland geen voet aan de gjond krijgt
en dat volgens Mac Arthur op wgg is
een volledige democratie te worden. Na
tuurlijk dank zij Amerika, dat er een
politieke en economische voorpost van
schijnt te willen maken. In het najaar
komt de vredesconferentie voor _Japan
bijeen. De grote Vier zullen niet eerst
praten, alle belanghebbende naties, ook
Nederland dus, zullen er aan deelnemen,
blijkbaar wil Amerika daardoor trach
ten de moeilijkheden welke de Europese
vredesverdragen door de Russische
houding opleveren, te omzeilen. Maar
Rusland zal op die conferentie stellig
zijn tanden laten zien, Japan dekt de
Russische rug en de Russen zullen zich
in die rug niet lekker gevoelen zolang
de Amerikanen er genesteld blijven en
dat zal lang zijn
BOODSCHAP VAN
H. M. DE KONINGIN
Aan de strijdkrachten
in Indonesië en tot de
familie der soldaten.
H. M. de Koningin heeft de vol
gende boodschap gericht tot de strijd
krachten in Indonesië:
„Gij allen, behorende tot de strijd
krachten ter zee, te land en in de
lucht in Indonesië:
Door de beslissing der Nederlandse
regering is u een nieuwe taak opge
legd. Ik verwacht van u, dat gij met
Gods hulp bij de uitoefening daarvan
waardig zult optreden en bescherming
zult verlenen aan allen die zulks van
node hebben. Moed, zelfbeheersing en
andere uitstekende karaktereigen
schappen zullen van u gevraagd wor
den. Ik weet, dat gij als goede mili
tairen bereid zijt ontberingen te dra
gen in trouw aan uw roeping.
Ik ben zejcer, dat gij uw belangrijke
opdracht met ere zult volbrengen.
Weet, dat mijn gedachten steeds
met u zullen zijn.
WILHELMINA”.
„Ja, dat is wel mogelijk”, zei juffrouw
Goole onverschillig, „misschien iets
sterker”.
„Mag ik dan misschien even door Uw
bril kijken, juffrouw Goole?” vroeg
mijnheer Chitterwick, met alle over
redingskracht, dié hij bezat, „ik wil
weten of juffrouw Sinclair erg bij
ziende was”.
„Juffrouw Sinclair’s reserve-bril ligt
boven”, antwoordde de laatste on
vriendelijk, „indien U werkelijk wenst
te weten, welke \Jenzen zij gebruikte,
zal ik die voor U halen!”
Mijnheer Chitterwick protesteerde.
„Oh, neen, dat wil ik in geen geval
hebben. Het is niet nodig, dat U hele
maal naar boven loopt. Het is me al
voldoende, indien ik even door Uw
bril mag kijken”. Dat was inderdaad
de waarheid, maar mijnheer Chitter
wick wist, dat de beste leugenaars
steeds zoveel mogelijk gebruik van de
waarheid maken.
„Ik vrees, dat het niet hetzelfde is”,
zei juffrouw Goole, blijkbaar vastbe
sloten onder geen beding haar bril uit
handen te geven, „mijn glazen zijn be
slist zwakker”.
„Oh”. Mijnheer Chitterwick keek te
leurgesteld.
„Maar ik wil met plezier de bril van
boven halen”.
„Neen, heus
MOTORRIJWIELEN KOMEN VRIJ
VAN DISTRIBUTIE.
Binnen afzienbare tijd kan de op
heffing van de distributie van motor
rijwielen worden tegemoet gezien.
Hiervoor is een wetje nodig, dat de
tijdens de bezetting uitgevaardigde be
palingen uitschakelt; de indiening is
binnenkort te verwachten.
SCHOENENBON OP NO. 9.
Het Centraal Distributiekantoor
deelt mede, dat op plaatselijk door
de distributiediensten bekend te ma
ken dagen in het tijdvak van 21 Juli
t.e.m. 30 Augustus een schoenenbon
naar keuze zal worden verstrekt aan
hen, wier stamkaartnummer eindigt
op het cijfer 9 voor zover de bon 612
zich nog aan het inlegvel bevindt. De
tweede distributiestamkaart moet
worden overgelegd, evenals het in
legvel, waarvan bon 612 zal worden
verwijderd.
Tevens zal in bovengenoemd tijdvak
aan kinderen, geboren in de maanden
Juli of Augustus van een der jaren
1932 t.e.m. 1945 alsmede aan kinde
ren .geboren in de maand September
of October van het jaar 1946, een
schoenenhon worden verstrekt van de
soort en maat als overeenkomt met
leeftijd en geslacht van het kind. Bij
laatstgenoemde uitreiking zal bon 604
van het inlegvel worden verwijderd.
mijhheer Chitterwick, „het is werke
lijk niet zo belangrijk. Ha, daar komt
mevrouw Sinclair”. Beleefd liep hij
haar door de grote hall tegemoet.
„Heeft U Uw handschoenen gevon
den?”
„Ja, dank U, zij lagen inderdaad op
de divan”.
„Bezorg me snel wat peper”, fluister
de mijnheer Chitterwick haar toe, zo
dat de andere twee het niet konden
horen.
Judith keek verbaasd, maar knikte
toch. Daarna voegden zij zich bij
juffrouw Goole en Mouse. „Oh, voor
dat ik het vergeet, juffrouw Goole”,
zei Judith, „heeft U misschien wat
peper voor me? Die op Riversmead is
op en de winkels sluiten vroeg van
daag”.
„Peper?” herhaalde juffrouw Goole
kalm, „ja zeker, we hebben hier ge
noeg. Ik zal het even voor U halen”.
Zij verdween in de richting van' de
keuken.
Ditmaal was de nieuwsgierigheid Ju
dith de baas. „Mijnheer Chitterwick,
wat wilt U met die peper uitvoeren
„St!” zei mijnheer Chitterwick op de
toon van een samenzweerder, „zij
luistert misschien. U moet die peper
aan mrj geven en wanneer ik het
zakje laat vallen, moet U me maar
flink onderhanden nemen”.
De ondercommissies der Parijse con-
ferentie zijn thans begonnen met de ver
zameling der gegevens, welke zij behoe
ven om een rapport samen te stellen
over de productie en consumptie der 16
in haar vertegenwoordigde Tanden en
de vooruitzichten op lange termijn ten
deze. Een lijst met vragen is deze landen
daarvoor toegezonden. De eerste, niet
ernstige, onenigheden hebben zich bij de
samenstelling van die lijst voorgedaan,
maar men heeft een compromis gevon
den. Ernstiger is het feit dat Frankrijk
bezwaren heeft .tegen het BritsAmeri
kaanse plan tot’ verhoging van de pro
ductie van het Roergebied, de Fransen
Rijven vrezen dat dit plan geleidelijk
zal voeren tot een nieuw sterk Duits
land; maar enig egoisme is hun ook niet
vreemd, want hun doel is ook de staal-
productie van het Roergebied naar hun
eigen land te verplaatsen. „De slacht
offers moeten hersteld worden voor de
beul”, zegt Ramadier en daar is een
ho^n waarheid in maar er is toch iets
voor te zeggen de beul te herstellen om
hém te gebruiken voor het herstel der
slachtoffers. We hebben in het vorig
overzicht vrij uitvoerig stilgestaan bij
deze zaak en gaan er thans niet op in.
We hebben er echter ook op gewezen
dat, zal de Parijse conferentie en Mars
halls doeling slagen, elk land zich
opofferingen zal moeten getroosten. Hoe
teleurgesteld moeten echter België en
Nederland zich wel gevoelen, nu Britse
en Amerikaanse deskundigen het met
deze landen waren eens geworden over
het verkeer naar Duitsland via Antwer
pen en Rotterdam, en generaal Clay, de
Amerikaanse bevelhebber in West-
Duitsland rondweg weigert de overeen
komst goed te keuren, omdat ze te veel
dollars kost. Wellicht zit bij deze gene
raal de bedoeling voor ook de West-
Duitse havens te blijven bevoordelen als
onderdeel van het plan West-Duitsland
als geheel op de been te helpen. Men
dient natuurlijk ook de Amerikanen wat
op de vingers te zien, want zij zijn uit
geslepen zakenlieden en als zodanig niet
geheel los vertrouwd op het terrein der
Duitse industrie. De Engelsen zijn er
steeds op uit geweest de voor geheel
Europa belangrijke Duitse industriën te
socialiseren, de Amerikanen wensen ze
in particuliere, d.w.z. Amerikaanse han
den. Dit is een afzonderlijk Engels
Amerikaans geschil, dat met het Fran
se verzet aanleiding is geweest dat nu
de plannen tot opvoering van de capa
citeit van het Roergebied al uitgesteld
zijn tot September. Zo zitten er nog tal
van haken en ogen in het plan-Marshall
en het overleg te Parijs. Het zijn bijv,
ook de tweezijdige handelsverdragen, die
het ene land te sterk aan het andere
binde-’, welke aanleidirf^ tot moeilijkhe
den kunnen geven: de Benelux heeft
die kwestie ter sprake gebracht. Zo
heeft Zweden een verdrag met Rusland,
dat het verplicht tot enorme uitvoereri
naar dat land, terwijl Zweden waar
schijnlijk anders een belangrijker bij
drage ook tot het herstel van West-
Europ zou kunnen leveren. Trouwens
de gevaren, dat dit land in het oostelijk
economisch blok terecht komt zijn niet
gering, omdat het ook een geweldige
erts-producent is, deze ertsen nam het
Roergebied vroeger af. Thans kan het
dat niet en Polen en Tsjecho-Slowakije,
dié een soort Roergebied voor de Rus
sen moeten vormen, schijnen thans naar
deze ertsen te dingen. Overigens heeft
Frankrijk nog altijd niet de moed op
gegeven ook Rusland b|j het plan-Mars
hall te betrekken. Ramadier betoogde
nog dezer dagen dat Ruslands plaats in
de Parijse conferentie wordt opéngehou-
denK het hoort te Parijs te zijn en Frank
rijk is gaarne bereid als bemiddelings-
brug te dienen. Maar de Russen laten
niets van zich horen, ze gaan hun gang.
In hun Duitse zóne zijn ze nu bezig,
„Heel goed”, lachte Judith, „maar het
klinkt erg geheimzinnig”.
„Moet ik je ook een standje geven,
Chitterwick?” vroeg Mouse.
„Wel ja. Eh... je begrijpt toch, wat
ik van plan ben?”
„Je wilt die bril van haar hebben”.
Mijnheer Chitterwick knikte zenuw
achtig. „Ja, ik denk, dat...”
Juffrouw Goole verscheen weer, voor
zien van een bus peper. Judith be
dankte haar vriendelijk en gaf de pe
per aan mijnheer Chitterwick. „Wilt
U deze voor me dragen, mijnheer
Chitterwick?”
Mijnheer Chitterwick nam het busje
over, maar klaarblijkelijk was het zijn
ongeluksdag, want hij pakte het zo
onhandig aan, dat het uit zijn hand
viel. Hij deed nog een poging om het
op te vangen, maar slaagde er slechts
in het een slag te geven, waardoor
het in de richting van juffrouw Goole
schoot en tegen het hoofd van deze
jongedame terecht kwam.
De gewenste^eactie bleef echter uit,
want hoewel juffrouw Goole door een
heftige niesbui overvallen werd, had
zij toch de tegenwoordigheid van
geest naar haar bril te grijpen.
Het was Mouse, die zijp chef te hulp
kwam. Terwijl mijnheer Chitterwick
zich uitputte in verontschuldigingen,
greep hij haar hand beet en begon de
Judith boog voorover en tikte Mouse
op z|jn schouder. „Mynheer Chitter
wick zegt, dat wij naar Earlshaze te
rug moeten”.
„Wat? Terugrijden? Uitstekend. Een
nieuw idee gekregen, Óhitterwick?”
„Ja, ik geloof... Ik moet onderzoeken,
of... Laat in ieder geval alles aan mij
over. Alleen moet mevrouw Sinclair
een excuus vinden vodr onze terug
keer...”
Judith en Mouse bleken te begrijpen,
hoe men zich tegenover een detective
te gedragen heeft. Zij stelden verder
geen vragen. Mouse keerde de wagen
en terug ging het.
Mevrouw Sinclair scheen weinig
moeite te hebben met het zoeken naar
een uitvlucht. „Oh, juffrouw Goole”,
zei ze vriendelijk, „het spijt me, dat
ik U weer lastig moet vallen, maar
ik heb m|jn handschoenen vergeten.
Neen, doet U geeh moeite, ik zal ze
zelf wel zoeken. Ik denk, dat ik ze op
