I.
I
KUNSTTENTOONSTELLIN GEN
Minister Neher over de wederopbouw
Officieel Orgaan van de gemeenten SNEEK, W1MBR1TSERADEEL en IJLST
Intercity meeting Rotaryclub
„EEN tUMLACH
u-cm ^oïtuna’
Ze JAARGANG No. 91
FEUILLETON
DINSDAG 25 NOVEMBER 1947
door GERARD REVERS
sen
4
f
.1
en
K.
Onze stadgenoot G. J. Bruinsma,
me
16
HOOFDSTUK 12.
Wordt 'gd.
Pas de volgende morgen had ik ge-
legenheid om nog even met Sakya-
moena te spreken, ik vroeg haar wat
DE KONINGIN NAAR
AMSTERDAM.
De Koningin is voornemens Maan
dag 1 December voor een verblijf van
enige tijd haar intrek te nemen in het
paleis te Amsterdam.
Bureau voor Advertenties
Fa. >RxJFHOUT
GROOTZAND 55
lel. 3005
Verschijnt
DINSDAG; en VRIJDAGS
zelfs de eenvoudigste huldiging niet
ten deel mocht vallen! S.
TONEELVER. ANIMO.
Dezer dagen werd in het gebouw
I
Kantoor voor Abonnementen!
Fa. KIEZEBRINK Co.
KLEINZAND 7 - Tel. 2872
HET KONINKLIJK GEZAG.
Het Koninklijk besluit houdende
bepaling van het tijdstip der neerleg
ging van de uitoefening van het Ko
ninklijk gezag ~oor de Koningin heeft,
zo men weet, als datum van hervat
ting daarvan genoemd 1 Dec. 1947.
Naar het A.N.P. verneemt is ter
zake eeu nieuw besluit niet waar
schijnlijk, zodat inderdaad verwacht
mag worden, dat Hare Majesteit, met
ingang van bovenvermelde datum
Haar hoge taak weder zal kunnen
opnemen.
SINT NICOLAAS ACTIE SNEEK
uitgaande van de Vereniging
van Sneker Zakenlieden.
Duizenden bonnen zijn verstrekt. Bij
wie zal Sint Nicolaas nu een cadeau
brengen... t.w. een dames- of heren-
rjjwiel, een stofzuiger, een radio-toe-
stel of een van de andere waardevolle
cadeaux... Veten wachten met span
ning af Maar de tijd komt dat de
bus geopend wordt, zult u dan ook
een van de gelukkigen zijn? Koopt
daarom bij de Sneker Zakenlieden, die
een blauwe deelnemerskaart in hun
etalage hebben en iedereen die bij hen
koopt ontvangt een invulformulier
met envelop, waarop naam en adres
gezet moeten worden en daarna in de
bus gedeponeerd, welke geplaatst is
op het Schaapmarktplein (bij de
fietsenstalling). U kunt dus ook in
aanmerking komen, voor een van de
vete prachtige en nuttige cadeaux.
Dus koopt bij de zaken met de blau
we deelnemerskaarten en Sint Nico
laas zorgt voor de rest.
komt een enkele tot de ontdekking
dat zo’n rare moderne prent tenslotte
toch veel meer in zich bergt, dan het
sappige, smeuige, weeë olieverfje,
waar hij nu al sinds zijn trouwdag
tegen aankijkt!
En mochten sommigen toch liever
een origineel hebben dan een prent:
welnu, 3 December krijgen wij hier
een veertigtal aquarellen van Jan van
Heel; ook een modern schilder, die
zéér de moeite waard is. Maar be
denkt wel, dat u nergens iets heel
goeds voor een appel en een ei krijgt!
Mochten deze twee tentoonstellin
gen werkelijk zoveel bezoek trekken,
dat zij „uit” kunnen, dan zijn er on
telbaar veel mogelijkhedententoon
stellingen van kinderportretten, van
grafisch werk, van grote doeken uit
Sneker of Leeuwarder kunstbezit,
van werk van Friese schilders. Alles
hangt slechts af van de belangstel
ling, van de behoefte van het publiek!
P.
heeft getracht hiervoor een oplossing
te vinden, maar dit ontwikkelingsge-
beuren zal nog wel een kleine 2 jaar
duren. Ook de duurte van het bou
wen, mede door de zwarte lonen, remt
de oplossing van het vraagstuk der
woningvoorziening. Ten aanzien van
het stedebouwkundige vraagstuk lan
ceert de Minister nog verschillende
gedachten. Hier zijn ook vete bezwa
ren. Het geld dat Hiervoor benodigd
is, moet door het volk worden opge
bracht en wij hebbel, ons te realise
ren, dat wij arm zijn. Naar aanleiding
van het gesprokene werden verschil
lende vragen gesteld, die alle tot te
vredenheid door de Minister werden
beantwoord.
WEER EEN BON VOOR
EXTRA VLEES.
Voor personen van vijf jaar
ouder (groepen A, B en C) is van 23
November tot en met 6 December op
bon 028 algemeen weer 100 gram
vlees of vleeswaren extra verkrijg
baar.
nemen!”
Het is jammer voor de pessimisten
maar het ziet er naar uit dat ze
ongelijk krijgen. En dat móét ook: in
het belang van de kunst en in het be
lang van Sneek. Wilt u het bewijs ver
nemen, dat de optimisten het bij het
rechte eind hebben? De schil ders-
spel hebben genoten. Maar niet min- prenten worden per dag door een 20
Ab.-prijs 12.50 per half jaar
Franco per post
13.75 per half laar
SCHOENENBON OP NO. 8
EN DE HELFT VAN 4.
In het tijdvak van 23 November
t.e.m. 17 Januari a.s. zal een schoe-
nenbonjnaar keuze worden verstrekt
aan hen, wier stainkaartnummer ein
digt op het cijfer 8, of op de cijfer
combinaties 04, 14, 24, 34 of 44 voor
zover de bon 612 zich nog aan hun
inlegvel bevindt.
De tweede distributiestamkaart
moet worden overgelegd, evenals het
inlegvel, waarvan bon 612 zal worden
verwijderd.
Tevens zal in bovengenoemd tijdvak
aan kinderen geboren in de maand
December van een der jaren 1932
t.e.m. 1945 alsmede aan kinderen ge
boren in de maand Februari van het
jaar 1947 een schoenenbon worden
verstrekt van de soort en maat als
overeenkomt met leeftijd en geslacht
van het kind. Bij laatstgenoemde uit
reiking zal bon 604 van het inlegvel
worden verwijderd.
ONGELDIGE TEXTIELKAARTEN.
De textielkaarten VA, VB, VC, VD,
VE en VF 605 komen met ingang van
1 Januarf 1948 te vervallen. De van
deze kaarten geldig verklaarde num
mer- en letterbonnen verliezen der
halve met ingang van genoemde da
tum hun geldigheid. De geldig ver
klaarde bonnen van de thans in ge
bruik zijnde textielkaarten VA 705
blijven tot nader aankondiging hun
geldigheid behouden.
GEPENSIONNEERDEN KRIJGEN
EEN KWARTAAL EXTRA.
Pensioentrekkenden krijgen, waar
schijnlijk nog vóór Kerstmis, een
voorschot op de in te voeren algemene
pensioenverhoging, welke van 1 Jan.
1947 zal gelden. Dit voorschot be
draagt een kwart van het thans gel
dende jaarpensioen en is dus evenveel
als over 1945 en ’46 extra werd ge
noten.
NEDERLAND—INDONESIË.
Er zijn vorderingen gemaakt bij de
onder handelingen tussen de Nederlan
ders en de republikeinen inzake de
order „Staakt het vuren”. Op het
Amerikaanse schip Renville dat 2
Dec. te Batavia binnenkomt, zulten de
politieke besprekingen plaats hebben.
TYPISTE OVERVALLEN.
Te Amsterdam is een 20-jarige
typiste uit de van Breestraat Don
derdag op de Baarsjesweg door een
tweetal mannen o- ervallen en in een
diepe kelder geworpen. Met een sche-
delbasisfractuur is het meisje in het
Wilhelminagasthuis opgenomen.
i KIND IN GLOEIEND BADWATER
GEVALLEN.
Door ziekte van de moeder in het
gezin H., wonende in het Havendorp
te Vlissingen, zou het negenjarig
dochtertje haar tweejarig broertje in
het bad doen. Zij zette daarvoor een
t^il heet water op de vloer en verwij
derde zich even om koud water te
gaan haten. Al spelenderwijs viel het
jongetje in het hete water. Hij kreeg
zulke zware brandwonden, dat hij in
het St. Josephziekenhuis aan de ge
volgen is overleden.
ERNSTIGE TOESTAND
IN FRANKRIJK.
De toestand in Frankrijk is zeer
ernstig, er staken nu al meer dan 1
millioen man, Ook het spoorwegver
keer ligt stil. Men vreest voor burger
oorlog. De katholieke democraat Ro
bert Schumann heeft een nieuw ka
binet gevormd.
Ik knikte ten bewijze, dat ik haar
had begrepen. Ik trad vervolgens een
paar stappen terug om de dames ge
legenheid te geven mij te passeren.
Sakyamoena liet de oude dame voor
gaan, ze vergat, zoals ze gezegd had,
het boek, ik haastte mij het op te ne
men, de brief er uit te haten en Sa
kyamoena* het boek weer aan te bie
den.
„Als ’t u belieft dame, dat hebt u
zeker vergeten?”
„O, dank u zeer meneer!”
Ook de oude dame dankte mij met
een buiging. Ik echter begaf mij on
middellijk naar mijn hut om de brief
te gaan lezen. Er stond niets meer of
minder in, dan dat de prins ver
dwenen was...
SKEEKtfi NIEUW SBLAD
Redacteuren: L. KIEZEBRINK en C. SMIT Redactie-adresKLEINZAND 7 - SNEEK
zijn kaste gestoten. Voor d'e prins
geldt dit alles niet, want voor de
machtigen bestaat geen verbod... ’n
makkelijke wet!...
Maar de priesters hebben toch
maar het liefst, dat er over die reis
zo min mogelijk ophef wordt ge
maakt... „Ik geloof vast”, zei de ka
pitein, „dat alten die de prins ver
gezelden, de rest van hun teven wel
in de een of andere tempel zulten
moeten doorbrengen...”
De kapitein keek ernstig. Blijkbaar
zag hij vete en grote moeilijkheden,
die de verwezenlijking van mijn doel
in de weg stonden...
„De priesters zulten zich weten te
wreken”, zei hij.
De aankomst te Bombay was ge
heel in overeenstemming met wat de
kapitein mij had voorspeld. We kwa
men bij avond aan en terwijl wij ge
wone stervelingen lastig werden ge
vallen met allerlei douane-formalitei-
ten, zag ik, dat de prinsen zijn ge
volg in gereedstaande auto’s gingen.
Ik zag Sakyamoena, die tevergeefs
naar mij uitkeek, ik waagde het niet
door wuiven of anderszins haar aan
dacht tot mij te trekken... Ik stelde
me haar blijdschap voor, nu zij de
prins daar gezond en wel voor zich
uit zag lopen. Ik kon alten in de auto’s
zien stappen, de prins zou in de voor
ste worden opgenomen, maar hij aar-
maar die kocht er ook vijf tegelijk!
wordt. Tenslotte toont de vrouw Aan de overkant bestaat dus, als het
en bereikt het stuk het geen snobisme is, reeds meer waar-
hoogtepunt als de blinde openbaart dering voor de moderne kunst dan bij
1 ons.
Toch zal een bij herhaling, aan
dachtig beschouwen van en zich ver
diepen in deze moderne schilders de
bewondering en de liefde voor hun
werk doen toenemen. Zoals er spijzen
en
die beiden haar rol zeer goed aan
voelden, en op natuurlijke wijze ver
tolkten. Alleen Evert viel iets uit de
toon, en was niet voor zijn taak be
rekend. Al met al een geslaagde
avond, er is met veel „animo” ge
speeld, en het helaas niet talrijk op
gekomen publiek zal dit pittige jonge
clubje gaarne nog eens terugzien.
geven. Opgevoerd wérd het drama-1 zoals men hier spoedig zegt. Maar
tisch spel „Inkeer” van Bromet, in - dacht u dat het in de grote steden
drie bedrijven. Een geschiedenis van i in Amsterdam en in Den Haag an-
een jong echtpaar, waarvan de man ders was? Neen, daar gaat het precies
door een ongeluk zijn gezichtsvermo- zo. In de hoofdstad was het een Ame-
gen verliest en die dan door een zijner rikaan die de eerste Andrea kocht;
beste vrienden en zijn vrouw bedro
gen
berouw
De pessimisten zeiden: „Begin nu in
Sneek nooit met een tentoonstelling
op het gebied der beeldende kunst;
dat wordt toch niets. Als je vijf bezoe
kers per dag krijgt, is het mooi, en
dat er iemand iets zal kopen, behoef
je helemaal niet te denken!”
De optimisten zeiden: „Laten we
het eens proberen met een paar ten
toonstellingen; eerst de schilderspren-
ten, waarvoor de grote pers al recla
me heeft gemaakt, en dan met origi
nele aquarellen van een goede, mo
derne schilder zonder al die reclame.
Zo vermijden we de hoge transport
kosten en de risico’s v<- 1 grote doe
ken in zware lijsten, die bovendien
vrijwel onbetaalbaar zijn”.
De pessimisten klemden zich vast
aan één woord uit deze volzinnen
„Modern?? Modern!! Man, dat is hier
de rode lap voor dè stier. Als het nu
nog ging om vriendelijke landschapjes
met koeien en weiden en sloten, dan
zou er misschien eens een Sneker ko
men kijken. Maar d’e rare moder
nen...” Waarop de optimisten repli
ceerden: „Meneer, schei uit met Uw
KUNST AAN ALLEN.
Voordrachtavond Lijsbeth
Lunsingh Tonckens.
hier zulten misschien niet meer Het peil der belangstelling was
maar zeker ook niet minder belang- Vrijdagavond bij Kunst aan Alten in
stelling hebbêïr voor kunst dan elders de foyer van Amicitia alweer omge-
het geval is. Wij durven de proef te keerd evenredig aan dat van het ge-
bodene. Het bezoek was maar zeer
matig, de prestatie van de voordracht
kunstenares mevr. Lysbeth Lunsingh
Tonckens uitermate knap. Het pro
gramma vier novellen van resp.
Kath. Mansfield, Tsjechov, O’Heiyy
en de Maupassant bood geen ge
legenheid tot declamatie en spel in
grote stijl, maar wel voldoende stof
om ons te overtuigen van het talent
dezer artiste, ’n Technische prestatie
van formaat was het al bij haar voor
dracht uitsluitend op het geheugen te
vertrouwen onder de voor haar on
gunstige omstandigheid van een kaal
podium vlak bij het publiek, maar bij
zonder knap waren ook dictie en spel.
Het was eigenlijk allemaal uitstekend
wat we hoorden en zagen in de. gang
van het genoeglijk verhalende, met
het guitig gebaartje, naar het wrange
einde van novellen als de Maupas-
sants „Dikke Lisette” en het er
enigszins mee verwante, „Koorzange-
res” van Tsjechov, zowel als Kath.
Mansfields „Geluk, geluk”. „Het
meisje en de gewoonte” van die aarts-
verteller O’Henry is van wat lichter
gehalte maar hoe boeiend werd het
voorgedragen! Men zou er over kun
nen twisten waar, ook op het gebied
van de voordracht, precies de grens
ligt tussen de Kunst en de kunst,
mevrouw Lysbeth Lunsingh Tonc
kens’ talent behoort echter stellig tot
het domein van de eerste. De jonge
kunstenares bezorgde het auditorium
niet alleen een paar prettige uurtjes
waarvoor dr. Roberts haar namens
het dankbaar publiek met bloemen
huldigde doch overtuigde ons ook
dat haar gaven, gerijpt, wel een zeer
rijke oogst voor het Nederlands toneel
en de voordrachtkunst beloven.
dat hij na een langdurige behandeling
weer ziende is geworden. Een vlot ge
schreven stuk, dat door dit jonge to-
neelclubje onder leiding van de heer
Muurling zeer goed naar voren werd
gebracht. Vooral de rol van de blinde
Dolf bleek in goede handen te zijn, 1 en dranken zjjn, waarvan men moet
evenals die van zijn vrouw Marie, wel- teren houden, om ze dan pas ten volte
ke laatste echter wel iets meer ver- te waarderen, juist zo moet men veel
baasd had mogen zijn bij de openba- muziek horen en veel kunst zien, om
ring van haar man. De inwonende va- er meer begrip, om er een juist begrip
der speelde goed, hoewel hij vooral in voor te krijgen.
het laatste bedrijf niet al te rolvast Eén bezoeker maakte de opmer-
was. Van de overigen dienen Greet je king„De schilder wil dus, dat je
Cor speciaal genoemd te worden over zijn werk nadenkt?” Ja, zo is
het precies; de schilder eist net zoveel
aandacht en belangstell’ng van uw
hoofd en van uw hart als de compo
nist en de schrijver dat doen. En daar
heeft hij ook volkomen recht op.
Mensen, grijpt toch deze gelegen- J ass.dir. a. d. K.N.M.-zuivelfabriek te
heid aan om u zelf te confronteren IJsbrechtum slaagde een dezer dagen
met een aantal belangrijke schilders te Utrecht voor het diploma C voor
en zo uw geest te verrijken. Misschien Zuivel-technicus.
zelde even, hij keek onderzoekend
rond tot zijn oog op Sakyamoena
viel. Hij wenkte haar en liet haai
voorgaan in zijn auto...
„Goed zo!” zei ik hard-op bij
zelf.
Ik stelde me de teleurgestelde ge
zichten voor van de priesters in
’s prinsen gevolg, nu ze zouden moeten
ervaren van hoe weinig invloed hun
macht was op de prins.
Ik maakte mij niet ongerust. Spoe
dig genoeg zou ik van de prins en van
Sakyamoena horen... Ik had hen wel
iswaar niet meer kunnen spreken,
maar wat was de betekenis van die
scène bij de auto’s? Geen andere, dan
dat de prins en Sakyamoena de strijd
voor hun geluk hadden opgenomen.
Toen ik na de drukte aan de stei
ger, na de tocht met de auto door de
Hel-verlichte Oosterse stad en na de
drukte in het hotel met zijn heirleger
van bruine en zwarte bedienden in
kleurige livrei, eindelijk door muskie
tengaas omgeven tussen de frisse la
kens lag in mijn hotelkamer, moest ik
denken aan Sakyamoena’s uitspraak:
„we zulten de strijd voor ons geluk
moeten opnemen!”
TONEELGROEP
HERMAN BOUBER
IN AMICITIA.
De Commensaal.
Het conflict in de „Commensaal” is
eenvoudig, hoewel niet van al-de-dag:
een vrouw met twee kinderen is in de
steek gelaten door de vader, die naar
Amerika is gedeserteerd. De vrouw
hertrouwt met een zeeman en het
nieuwe gezin lijdt een pover bestaan.
Na jaren komt de eerste man, zeer
welgesteld, terug. Hij heeft een groot
verlangen naar z’n kinderen. Hij helpt
de mensen uit de armoede en zorgt
voor de toekomst van de kinderen.
Zelf wordt hij commensaal in het ge
zin, om de welvaart te vergroten. De
toestand wordt onhoudbaar. De twee-
i man raakt op de achtergrond,
ge-1 koop van 200 gr. suiker of versnape- maar de vrouw weet, dat ook de eer-
ringen of voor 400 gr. jam enz.
haar briefje nu eigenlijk betekende.
„Het betekent letterlijk wat ik ge
schreven heb”, zei Sakyamoena, die
zeer bleek was en mij met een paar
grote angstogen aankeek. „Ik zie de
prins niet meer; als ik naar hem
vraag zwijgt ieder als het graf of
haalt de schouders op... Ik maak me
buitengewoon ongerust...”
Ik ben ook ten zeerste ontsteld over
deze mededeling, maar ik probeer Sa
kyamoena gerust te stelten.
„Prinsen verdwijnen niet op die ma
nier”, zeg ik glimlachend.
Sakyamoena is er echter nog hele
maal niet gerust op.*
Ik kon niet lang met Sakyamoena
praten. Ze had mij trouwens ook niets
meer te vertellen.
„Ik ga de kapitein in vertrouwen
nemen”, zei ik.
Sakyamoena keek mij twijfelend
aan,, blijkbaar was het haar onmoge
lijk om de draagwijdte van dit besluit
te overzien.
„Het is een gentleman”, ze ik op
besliste toon.
„Goed”, zei ze, „doe maar wat u
het beste lijkt”.
De kapitein ontving mij op harte
lijke wijze. Ik vertelde hem van Sa
kyamoena’s ongerustheid, van de
„verdwijning” van de prins en ook,
toen hij van een ongewone belang
stelling blijk gaf en door vragen tel-
In een door de Rotaryclub alhier
belegde Intercity meeting, waarvoor
grote belangstelling van de zijde der
leden bestond, sprak jl. Zaterdag
avond in „Amicitia” Minister Neher
over het onderwerp „Wederopbouw in
Nederland”. De Minister zei dat het
begrip Wederopbouw een onderwerp
is, waarover men aarzelt te spreken,
juist omdat er zoveel over gesproken
wordt. Het is een klein deel van het
uitgebreide vraagstuk en is meer een
geestelijk probleem ’t welk men ge
meenschappelijk moet zien. Wij leef
den alten in de verwachting, dat met
de bevrjjding het voornemen er zou
zijn alles weder op te bouwen. Lang
zamerhand kwam het besef, dat het
niet zou gaan zoals wij hadden ver
wacht. Ons land was zonder voorraad
en bij vete Nederlanders is dat besef
thans nog niet voldoende aanwezig.
De verwijten over ambtenarij en romp
slomp zijn vete. De nood, ontstaan
door de vernietiging van het oorlogs
geweld, deed zich op schier elk ter
rein gevoelen. Walcheren en de
inundatiegebieden moesten worden
drooggemaakt en aan de Wieringer-
meer moesten materialen worden be
schikbaar gesteld. Wegenpositie,
bruggen, telefoon, kleding en eten,
waren eveneens problemen, waarvoor
wij ons zagen gesteld. En dat was dan
alleen nog maar het water. Is er nu
zo weinig gedaan, als wij horen Wan
neer wij zien naar hetgeen werd ver
richt, dan is dat vrij behoorlijk. Het
gebrek aan arbeidskrachten en per
sonen om leiding te geven, alsmede
een sterke zucht tot geldgewin hebben
een remmende invloed gehad op de
verrichte prestaties, maar binnen het
raam van het mogelijke is het resul
taat behoorlijk. Hout, cement en ijzer
waren schaars. Hout en stenen zijn
er thans iets ruimer, maar cement
stagneert, als gevolg van de lage
stand der rivieren. Dan is daar de
wereldschaarste en de krapheid van
geld en deviezen. Wij zijn bij het ko-
pen van goederen in grote mate af
hankelijk van het buitenland en wij
kunnen niet alles exporteren, daar op
verschillende goederen geen prijs
wordt gesteld. Hierdoor ondervindt
de totale wederopbouw een grote rem
mende terugslag. Ook wanneer wij
alle benodigde materialen konden be
komen zou de achterstand vanwege
het grote gebrek aan arbeidskrach
ten niet kunnen worden ingehaald.
In de bouwnijverheid bedraagt het
tekort aan arbeidskrachten wel een
300.000. Als gevolg hiervan en van
wege het feit, dat niet voldoende wo
ningen gecreëerd kunnen worden, zal
het samenwonen dan ook nog wel toe
nemen. De benaming crepeergevallen
heeft aandacht bij ons volk, omdat
het zulk een lelijk woord is, maar
deze gevallen zijn practisch opgelost.
Er zijn echter nog mensen, die deze
verblijven niet willen verlaten, omdat
ze geen nieuw huis hebben. Men wil
blijven op de plaats waaraan men is
gehecht. Naast deze gevallen zijn er
woningen, die zeer slee’ t zijn, als ge
volg van vroegere toestanden. Deze
zijn in vete plaatsen te vinden en de
eis om hiervoor nieuwe woningen te I
verstrekken is vc rlopig absoluut on
mogelijk. Het bouwwezen zal
industrialiseerd moeten worden. Men
Als hij niet ziek is, is het voor hen
een klein kiinstje het hem te maken,
maar we zulten zien...”
„Wat denkt u te doen, kapitein?”
„Te doen?... Niets natuurlijk... De
zaak is voor mij tamelijk duidelijk:
men heeft de prins met Sakyamoena
samengevonden, mogelijk heeft men
ook wel een gesprek afgeluisterd.
Vandaar de aanslag op uw teven en
de isolatie van de prins...”
Ik knikte.
„Maar misschien zoeken we de op
lossing tediep, misschien houden de
ze dingen generlei verband met
elkaar”.
„Waarmee zou het dan verband
houden?”
„Met onze aankomst in Bombay”,
antwoordde de kapitein.
Toen de kapitein de verbaasde uit
drukking op mijn gezicht zag, ver
klaarde hij zich nader, en hij vertelde,
dat de aankomst van de prins stellig
niet met groot .vertoon zou worden
gevierd, maar dat men integendeel
alles zou doen om zijn aankomst ge
heim te houden.
„Maar waarom dan toch vroeg ik
verbaasd.
De kapitein verklaarde mij nu, wat
mij nog onbekend was, dat het de
Hindoes verboden is om over het
grote water te gaan; iedere Hindoe,
die het niettemin toch doet, wordt uit
kens meer te weten wilde komen, de
gehete verdere historie, ik vertelde
hem van het doel mijner reis en van
de overeenkomst tussen Sakyamoena,
de prins en mij gesloten...
De kapitein keek nadenkend.
„Dat is geen geringe onderneming”,
zei hij... „Ik begrijp nu veel dingen,
die mij gisteren nog tamelijk onbegrij
pelijk voorgekomen zijn. Ik dank u,
dat ge mij in vertrouwen hebt willen
nemen”.
Ik keek de kapitetin vol verwach
ting aan.
„De prins moet ziek zijn”, verklaar
de hij. „Men heeft mij officieel, van
wege de lijfarts van de prins meege
deeld, dat de prins aan een ernstige
besmettelijke zieke zou lijden... Eerst
fluisterde men van pest, toen van
typhus... Toen ik dreigde maatregelen
te zulten nemen als het werkelijk pest
zou zijn, krabbelde men terug en werd
er verklaard, dat het slechts een sto
ring was aan de ingewanden en dat
men de prins zorgvuldig zou isole
ren...”
„Maar wie zijn die „men” dan
toch
„De prins is blijkbaar geheel over
geleverd aan zijn lijfwacht, die doet
met hem wat ze wil...”
„Zou hij dan inderdaad ziek zijn?”
De kapitein haalde zijn schouders
op.
het laatste bedrijf niet al te rolvast
I
EXTRA BON VOOR SUIKER,
VERSNAPERINGEN ENZ.
In verband met St. Nicolaas zijn de
bonnen 026 en 524 geldig voor aan- 1 de
IrrvrvvA x-or, ‘Xill „„il„r
ste man niet bij haar zal blij ven. Zij
bezien gedrieën het probleem, met als j
slot, dat na een hevige twist de Com
mensaal heengaat. Het echtpaar blijft pogingen de Snekers een minderwaar-
bij elkaar, omdat zij elkaar toch ook digheidscomplex te bezorgen. De men
niet kunnen missen.
Tragiek loopt door dit spel. Tra
giek, welke draaglijk en genietbaar
wordt gehouden door de omringende,
komische figuren. Maar een spel, dat
uitermate boeit. Want de Boubers zijn
onovertrefbare volks-artisten en we
ten leven en gestalte te geven aan
kleine mensen, aan ’t volksleven met
z’n oplaaiende vreugden en z’n diep
ste misères. Wat was het jammer, dat
slechts weinigen van dit goede toneel-
der jammer was het, dat deze pracht- I tot 25 volwassenen en een dito aantal
artisten bij hun 40-jarig jubileum scholieren bezocht. En natuurlijk
-- - -spreken de landschappen van Fern-
hout de Friezen met hun gevoel voor
ruimte het meest aan. Daarachter vol
gen Schuhmacher en Radecker. Aan
Andrea en Wijnberg moeten de mees-
St. Jozef door de toneelver. „Animo” j te mensen nog wennen. Sommigen
haar eerste jaarlijkse uitvoering ge- i vinden hen alleen maar raar, of gek,
