leder’and’ndonesië
Officieel Orgaan van de gemeenten SNEEK, WY MERIT SERU DEEL en IJLST
„EEN GLIMLACH
man Xo4iana^
3e JAARGANG No. 6
J
FEUILLETON
Het is plicht
dat iedere Nederlander.
r
Wordt veryolgd.
DINSDAG 20 JANUARI 1948
door GERARD REVERS
f
5
1
30
HOOFDSTUK 21.
Ik voel de schommelgang van een
Ab.-prijs 12.50 per half jaar
Franco per post
f3.75 per half jaar
Bureau voor Advertenties
Fa. U RaJFBODT
GROOTZAND 55
fel. 3005
t
Verschijnt:
DINSDAGS en VRIJDAGS
Kantoor voor Abonnementen*
Fa. KIEZEBRINK Co.
KLEINZAND 7 - Tel. 2872
Dadelijk ging het licht uit.
Ik klopte opnieuw heel zacht.
Toen werd behoedzaam de waranda-
deur geopend.
„Ik ben het!” fluisterde ik.
Een onderdrukte kreet, Ira had me
herkend. Nu werd de deur geheel ge
opend en ik werd binnengelaten.
Het volgende ogenblik lag Ira in
mijn armen.
„Een dwaasheid zonder voorbeeld”,
zei Sakyamoena.
Maar ze was blij, zoals Ira en ik blij
waren, alleen dachten wij niet aan de
gevolgen, ons verheugend in het grote
moment, dat wij beiden zo lang nabij
hadden gewenst.
Het licht werd niet weer opgesto
ken, we zaten in het donker en voer
den fluisterend ons gesprek. We had
den elkander veel te vertellen, daar
om liet Sakyamoena ons alleen, ze
ging naar haar kamer.
Ze reikte mjj de hand.
bemerkt, mijn ontvoerders hebben al
hun aandacht nodig voor de vervol
gers. Ik blijf als bewusteloos liggen
en wacht op een gunstige gelegenheid,,
dan zal ik om hulp roepen.
Zwijgend gaan we voort, de boot
wordt voortgeboomd, het gaat lang
zaam en stil, er wordt geen woord
gesproken. Ik kan de prins in het ge
laat zien, hij ziet er uit alsof hij in
zijn woede hele volkeren zou willen
uitroeien. Dit is stellig een voor mijn
ontvoerders gevaarlijke plaats...
Ik vul mijn longen met lucht en
plotseling met inspanning van al mijn
krachten brul ik:
„Help!... Help!...”
Dadelijk wierp een der mannen zich
op mij. De prop werd weer in mijn
mond geduwd, ook liet men het niet
ontbreken aan geniepige slagen en
stoten cm mij voor mijn daad te
straffen. Maar niettemin had mijn ge
roep de voorzorgsmaatregelen van
mijn vijanden teniet gedaan. Het wa
ter klotste, de stilte was verbroken
geweest, nu luisterden allen in span
ning, ik niet het minst...
Maar er was niets te horen
Ik keek naar het gezicht van de
prins, het droeg een triomfantelijke
uitdrukking. De prins liet de ketting,
waaraan zijn dolk bevestigd was, door
n g’ijden, bij haalde de dolk
Het is de plicht van iedere Neder
lander, d t hij zich schaart achter de
actie van de Nationale Monumenten
Commissie, welke actie 1 Februari a.s.
afloopt. Iedere Nederlander mag een
voudig de vijf zware oorlogsjaren van
’40-’45 niet vergeten. Die jaren liggen
nog te vers in ons geheugen. Hon
derden prachtige vaderlanders zijn
door de Duitsers tegen de muur gezet.
Duizenden zijn in de concentratiekam
pen om het leven gekomen. Het zijn
barre jaren geweest. Wij hebben dat
stuk voor stuk al te duidelijk onder
vonden. Er zijn diepe wonden in ons
vol! geslagen en aan de heling kun
nen wij allemaal mee doen. Vergeten
is menselijk en begrijpelijk. Onmense
lijk en onbegrijpelijk zou het echter
zijn, wanneer wij hen zouden vergeten
die zich spontaan en zonder bedenken
voor Nederland, voor ons dus, gaven.
Zij haalden de kastanjes der vrijheid
uit het Duitse vuur. Zij, jonge en
oudere vrouwen en mannen hebben
nabestaanden achtergelaten, die voor
de toekomst op hen hadden gerekend.
Zij mogen niet onverzorgd worden
achtergelaten. Dat zou een schande
voor het gehele Nederlandse volk zijn
en hun offer, een offer waardoor wij
nu weer vrij kunnen ademen, zou ge
heel tevergeefs zijn gebracht.
De Nationale Monumenten Com-
missie heeft een grote landelijke actie
opgezet, want door het gehele land
zijn er slachtoffers gevallen. Elke
stad, elk dorp of gehucht heeft mee
gewerkt om Nederland weer Neder
land te doen zijn, een vrij land wars
van vreemde ideologie;.. Daarom moet
de actie van de genoemde commissie
slagen. De gemeente Amsterdam
heeft in de strijd een grote rol ge
speeld. Het bestuur van onze hoofd
stad heeft het Damplantsoen ter be
schikking van de Nationale Monu
menten Commissie gesteld en dit Dam
plantsoen, dat uit twaalf millioen
vierkante centimeters bestaat, wordt
aan het gehele Nederlandse volk op
symbolische wijze verkocht.
Het kleinste kind en de oudste man
of vrouw kan voor vijftig cents een
certificaat kopen voor één van die
vierkante centimeters. Honderddui
zenden hebben fit reeds gedaan.
Een industriële onderneming te
Amsterdam heeft alleen reeds voor
100.000.aan vierkante centime
ters gekocht. Meerdere bijdragen van
deze omvang en groter zijn toegezegd.
Het is dus prachtig dat klein en
groot, ieder naar draagkracht, mee
werken.
Familie van een bij een bombarde
ment aan de overkant van het IJ om
gekomen zoon heeft door hem ge
spaarde koperen centen in certificaten
omgezet. Te zijner nagedachtenis. Er
zijn moeders, die certificaten hebben
gekocht voor kinderen, die binnenkort
eerst het levenslicht zullen zien en er
zijn 700 ouden van dagen in Amster
dam, waaronder bijna honderdjarigen,
die dubbeltjes en stuivers bij elkaar
hebben gebracht cm voor een bedrag
van 225.aan certificaten te kun
nen kopen. Zo zijn er honderden voor
beelden. Het zijn ontroerende voor
beelden, die navolging verdienen. Ne
derland moet zijn doden eren door de
nabestaanden van zorgen te vrijwaren.
Dit is geen liefdadigheid, doch een
dure plicht. Het is de plicht van
iedere Nederlander
SCHIPPER NAAST GOD.
Wij hebben reeds vermeld dat op
Maandag 26 Januari „Het Neder-
landsch Tooneel” in Amicitia komt
met Jan de Hartog’s stuk „Schipper
naast God”. Thans enkele recensies:
„Trouw” (Alg. Editie): Van dit
stuk kan gezegd worden, dat het
heimwee vertolkt naar een leven voor
Gods aangezicht... Ik aarzel niet dit
stuk het belangrijkste te noemen dat
hier sinds jaren is opgevoerd... In
hoge mate actueel.
„Het Vrije Volk” (Rotterdam) De
opvoering bevestigde de eerst verkre
gen indruk dat het Nederlandsch Too
neel met dit tijdsdrama van Jan de
Hartog rechtuit een juweel van een
toneelstuk op zijn repertoire heeft ge
kregen.
„De Maasbode”: Niet ten onrechte
dankte het publiek, dat de Kon.
Schouwburg in Den Haag geheel
vulde, Cor van der Lugt Melsert met
een ovationeel applaus. Als regisseur
komt Cor v. d. Lugt alle lof toe, want
van de executanten was er geen, die
niet door goede typering tot welsla
gen bijdraagt.
„Ik hoop u morgen weer terug te
zien”, zei ze. „Ik maak me bezorgd
over u... Maar als ge hier gekomen
zijt, dan zal het u ook wel gelukken
om hier weer vandaan te komen...”
Hoe lang waren wij bij elkander ge
bleven
Het was Ira’s stem, dezelfde die mij
had bekend, dat ze van mij hield, die
mij nu maande om te vertrekken.
„Liefste”, zei ze, „het is spoedig
dag... O, ik dank je dat je gekomen
bent... Maar nu zal ik geen gerust
ogenblik meer hebben, voordat ik ze
ker weet, dat je hier veilig vandaan
gekomen bent... Laat het me zo spoe
dig mogelijk door Sakyamoena weten,
dat het gelukte...”
Nog enkele dagen”, zei ik, „dan
kom ik je halen, en dan wordt je mijn
vrouwtje voor goed...”
Ira deed behoedzaam de deur open.
Nog een laatste afscheid en ik was
weer buiten en ging dezelfde weg,
die ik gekomen was. Ik zag nergens
iets verdachts en ik wenste mijzelve
geluk met de goede afloop van dit
avontuur. In mijn gedachten liet ik
alles nog eens weer de revue passeren
stopt, nog een andere keer zie ik, dat
we varen in een boot tussen waringin-
bomen, die de rivier geheel overdek
ken...
Hier was het dat ik één moment tot
helder bewustzijn kwam en met schrik
bedacht
„Dit is de derde maal!...”
Alsof men mijn gedachten had ge
raden, zei een der mannen, die in de
boot zaten en naar mij keken, in het
Engels
„Voor de derde maal ontkomt ge
ons niet!...”
De spreker boog zich over mij heen,
en dwong mij hem in het gelaat te
zien. Het bloed verstijfde mij in de
aderen, ik keek in het gezicht van
een duivel, wien wreedheid een genot
is... Het was de broer van de prins.
En toch: ik koester hoop. Ik be
speur tot mijn eigen verbazing, ik heb
alle hoop nog lang niet opgegeven.
Ik zie dat mijn ontvoerders zich haas
ten, ze hebben een ongerustheid in
hun handelen, die ganselijk niet Oos
ters is; ze voelen zich bedreigd.
We worden vervolgd...
Ik ben niet bij machte deze span
ning te dragen, ik kronkel als een
worm-op de bodem van de boot en als
ik de verstikking nabij ben, gelukt
fhet mij tenslotte toch om de prop uit
de mond te krjjgen... Het wordt niQ^zyn har
D.U.W., ROHEL.
Hoewel niet langs de gewoon ge
bruikelijke organisatorische
weg tot ons gekomen, hebben wij toch
de klacht van de heer De Jong, voor
komende in Uw blad van Vrijdag 9
Jan. jl., doorgezonden aan het Ne
derlands Verbond van Vakverenigin
gen (N.V.V.), zoals dat in het ver
leden betreffende klachten bij de
werkverschaffing tot onze taak be
hoorde en ook nu weer voor wat be-
vaak niet
W ACHTGELD DISTRIBUTIE-
AMBTENAREN.
Voor distributie-ambtenaren, zowel
van het Centraal Distributiekantoor
als van de plaatselijke distributie-
diensten, is een nieuwe wachtgeld
regeling opgesteld. Hierin wordt on
derscheid gemaakt tussen kostwin
ners en niet-kostwinners. De eerste
categorie ambtenaren krijgt, na het
ontslag, een uitkering gedurende het
tijdvak gelijk aan éénzesde deel van
hun diensttijd, maar voor ten hoogste
twee jaar. De eerste twee maanden
ontvangen zij het volle salaris, de
twee maanden hierop volgend 85 pro
cent en de volgende acht maanden 70
procent. De rest van de wachttijd
krijgen zij een uitkering van 60 pro
cent van hun salaris.
Niet-kostwinners krijgen een uit
kering gedurende een twaalde deel
van hun diensttijd voor ten hoogste
een jaar. Zij ontvangen hun volle sa
laris gedurende een maand. De vol
gende maand krijgen zij 85 procent
dan nog gedurende 4 maanden 70 pro
cent en de rest 60 procent. Voor beide
groepen geldt als voorwaarde, dat zij
ten minste drie jaar in dienst van de
distributiedienst zijn geweest. Deze
regeling geldt alleen voor personen,
die geen pensioen ontvangen. Mocht
de nieuwe regeling voor de betrok
kene ongunstiger zijn dan de oude,
dan zal voor hem de oude regeling
van toepassing blijven. De regeling
treedt in werking met terugwerkende
kracht van 1 Juli 1947 af.
KRENTEN VOOR BOKKING.
Het stoomschip Orion is met 35000
kisten gerookte bokking op weg naar
Griekenland. In ruil er voor krijgen
wij een partij Griekse krenten.
te voorschijn uit de schede en pro
beerde de scherpte van het wapen op
zijn nagels. Tegelijkertijd wierp hij
mij een blik toe van de dodelijkste
haat, zijn ogen boorden zich in de
mijne en ze zeiden mij, dat er van die
man geen genade te verwachten
was... Ook dwong hij me naar de dolk
te kijken, zodat ik er wel aan denken
moest, hoe dit scherpe wapen in mijn
lichaam zou doordringen; ik zag dat
dit wrede spel aan de prins een intens
genot verschafte.
Toen klonk een schot. De knal da
verde over het water en verschrikte
mijn ontvoerders in ontzaglijke mate.
Ik was plotseling weer geheel en al
bij.bewustzijn en ik zag, hoe het schot
de prins de dolk uit handen had ge
slagen, alleen de greep hield hij nog
in zijn hand.
De triomfantelijke uitdrukking van
zijn gezicht was verdwenen. Nerveuze
trekken om zijn mond getuigden van
zijn schrik, in zijn ogen lichtte iets
van angst, en plotseling werd het in
mij tot zekerheid: deze man is on
danks zijn wreedheid en ondanks al
zijn fanatisme een... lafaard. Nu
zocht ik zijn blik te ontmoeten om
hem te doen gevoelen, dat ik hem had
doorzien en gepeild. Maar hij waagde
het niet mij aan te zien.
ma. Henk Stuurop nam zelf het leeu
wenaandeel voor zijn rekening en hij
oogstte een uitbundig succes, vooral
met zijn nummer „Gait Jan op de
praatstoel”. Daar dit het tweede op
treden was van het gezelschap, kun
nen wij ons gevoeglijk van een be
spreking van alle nummers onthou
den, doch we willen een uitzondering
maken voor Rudi Carré, die de vorige
keer niet van de partij was; hij liet
werkelijk fenomenaal werk zien.
Het hoofdbestuurslid, Kapt. A. Bos,
hield een toespraak. De Band, aldus
spr., wil één grote familie zijn, waar
in wij die achtergebleven zijn elkaar
moeten steunen en al het mogelijke
moeten doen voor onze jongens in In-
dië, die na zelf vijf jaar gekrenkt te
zijn, daarginds een grootse taak heb
ben. Een broedervolk verkeert er in
dezelfde omstandigheden en zij zijn er
om er vrede, welvaart en rust te bren
gen. Drie dingen hebben onze jongens
van node, brieven, sigaretten en eten
en wij moeten er vooral voor zorgen,
dat zij daar op vaak eenzame posten
veel brieven krijgen. Wij dienen steeds
opgewekt te schrijven en nooit mag
in onze brieven iets over onze moei
lijkheden staan. Wij hebben hier de
Band en kunnen de moeilijkheden ge
zamenlijk uit de weg ruimen. Ook
wanneer onze jongens iets minder
vaak schrijven, moeten wij er steeds
voor zorgen, dat zij geregeld post ont
vangen. Op hoogtijdagen en verjaar
dagen missen wij onze jongens het
meest en daarom dienen wij elkaar
zoveel mogelijk te steunen. Onze
kracht ligt niet in de contactvergade-
ringen, doch wij moeten elkaar in
kleine wijken bezoeken. De vrouwen
en verloofden zijn het zwaarst getrof
fen, omdat haar man en jongen weg
zijn en wij dienen haar in de lange tijd
van scheiding op te beuren en te hel
pen. Een grootse taak wacht ons, wan
neer de jongens straks terugkeren. Er
wordt wel eens beweerd, dat is de
taak der regerino en de Sociale
Dienst, maar die kunnen het niet al
leen af. Wij moeten met de plaatse
lijke commissies, die door de burge
meesters worden gevormd, samen
werken om het beste voor onze jon
gens te bereiken en spr. deed in dit
verbarid nog een ernstig beroep op de
werkgevers om gedemobiliseerde jon
gens aan werk te helpen, waarbij voor
al de invaliden onder hen niet mogen
worden vergeten. Zij in de eerste
plaats hebben recht op een goede
plaats. Spr. besprak daarna de ver
houding tot de andere groepen, die
met hetzelfde doel werken en besloot
zijn toespraak met op de geestelijke
belangen van de jongens overzee te
wijzen.
Aan het slot van de avond richtte
de heer Bijlsma, naast een opwekking
tot de aanwezigen om als lid of do
nateur toe te treden, hsi’telijke woor
den van dank tot het gezelschap
Stuurop voor de belangloze medewer
king, terwijl hij eveneens Kapt. Bos
dank bracht voor zijn interessante
toespraak. Hij liet deze woorden ver
gezeld gaan van een kleine attentie in
de vorm van een Friese koek. Ook de
oorlogsvrijwilligers werden niet ver
geten, zij kregen als herinnering aan
hun verblijf in de tropen een in koper
gedreven sigarettenblaadje, waarin de
periode van dit verblijf was gegra
veerd. Het was een zeer geslaagde
avond en de talrijke aanwezigen, het
waren er pl.m. 850, gingen voldaan
huiswaarts.
zen kregen goud-gekartelde randen,
de teerste kleuren speelden om de
bergtoppen, er was al een bleek licht
op mijn weg, toen ik het ravijn af
daalde. Ik bereikte de diepte zonder
moeilijkheden en ik dacht alle belem
meringen reeds te hebben overwon
nen, toen ik plotseling omringd was
door een viertal mannen, die mij aan
grepen. Ondanks mijn hevig verzet,
werd ik overmand. Ik had met mijn
hakmes, een mijner aanvallers de
schedel gekloofd, maar ik kon mijn
revolver niet voor de dag halen. Een
hevige slag met een knods of een
knuppel op mijn hoofd, stelde mij
buiten gevecht, ik viel half bewuste
loos neer. Ik werd gebonden en mee
gevoerd.
Ik bevond mij weerloos in handen
mijner vijanden.
reeds aangegeven politieke bepalingen
zouden kunnen ontstaan.
De commissie van goede diensten
zou bij het plebisciet, indien een der
partijen dit wenst, als waarneemster
dienst kunnen doen, doch het staat
beide partijen vrij tot overeenstem
ming te komen over een andere
methode om de wil van de volken vast
te stellen.
Volgens de beginselen wordt ook
bepaald, dat er na vaststelling van de
volkswil een constitutionele conventie
zal worden bijeengeroepen, waarin de
verschillende staten vertegenwoor
digd zullen zijn op basis van hun be
volkingscijfer en dat deze conventie
de grondwet van de Ver. Staten van
Indonesië zal opstellen.
In de beginselen zijn ook opgeno
men bepalingen voor de vrijheid van
spreken en van vergadering, persvrij
heid en het recht tot vorming van po
litieke partijen.
De politieke onderhandelingen
tussen Nederland en de re
publiek.
Aan boord van de Renvillt hebben
de Nederlandse en republikeinse dele
gaties de punten van de Commissie
van Drie betreffende de politieke on
derhandelingen aanvaard. De Neder
landse echter onder het voorbehoud,
dat ze er nader commentaar op zal le
veren. De republikeinse volksverte
genwoordiging heeft intussen een
vriendschapsverdrag met Egypte aan
vaard, wat‘ men van Nederlandse
zijde in volstrekte tegenstelling met
de bepaling acht dat Nederland ge
heel Indonesië in de buitenlandse po
litiek vertegenwoordigt, zolang de
Ver. Staten van Indonesië niet ge
vormd zijn.
Soekarno en Sjarifoeddin
over de overeenkomst.
Zowel Soekarno als Sjarifoeddin
hebben hun vertrouwen'uitgesproken
dat de te houden volksstemming
gunstig voor de republiek zal uit
vallen.
De Wapenstilstand treedt
op 31 Jan. a.s. in werking.
Het wapenstilstandsverdrag is Za
terdag aan boord van de Renville ge
tekend. Op verzoek van de republiek
zal het echter eerst op 31 Jan. a.s. in
Working treden. Dit vermoedelijk om
dat de republikeinen dan eerst al hun
troepen en benden hebben ingelicht,
of door persoonlijk bezoek hebben
overtuigd dat ze de order „Staakt het
'vuren” nu hebben op te volgen. Hun
opperbevelhebber Soedirman, zowel
als generaal Spoor hebben zich intus
sen reeds Zaterdag via de radio tot
de wederzijdse troepen gewend, om
hun te bevelen de strijd te staken.
Dat het de republikeinse regering
niet gemakkelijk gevallen is de wapen
stilstandsvoorwaarden te aanvaarden,
blijkt wel uit het feit, dat de Moham
medaanse partij Masjoemi er tegen
was en dan ook nu haar 5 ministers
uit de regering terugtrok. De Ameri
kaanse vertegenwoordiger in de
Commissie van Drie tracht dat ge
schil te Djocja bij te leggen. Sjari
foeddin verklaarde weliswaar teleur
gesteld te zijn, door de wapenstil
standsvoorwaarden, welke, zoals be
kend, o.a. de Van Mooklijn als demar
catielijn voorschrijven, zodat de repu
blikeinse troepen de zakken welke
achter de van Mooklijn liggen, moe
ten verlaten, maar deze te hebben
aanvaard onder voorwaarde dat de
politieke onderhandelingen direct
zouden beginnen. Dat is blijkbaar ook
de bedoeling en wel op basis van een
aantal grondslagen welke de Commis
sie van Drie had opgesteld, en onder
deel van de wapenstilstandsvoorwaar
den vormden.
De politieke grondslagen.
De republiek heeft de positie van
staat binnen het raam der Verenigde
Staten van Indonesië aanvaard, en
wel in de vorm, zoals de Verenigde
Staten van Indonesië zullen worden
georganiseerd op de grondslag van
achttien staatkundige grondbeginse
len over welke grondbeginselen een
informele overeenstemming tussen
beide bij de wapenstilstand betrokken
partijen bestaat. Als een uitvloeisel
van deze achttien grondslagen zou de
souvereiniteit over het gehele grond
gebied van Indonesië worden uitge
oefend door Nederland, tot het tijd
stip, waarop Nederland haar zal over
dragen aan de Verenigde Staten van
Indonesië. Aan alle deelstaten al
dus de N.R.Crt. verder zou ’n repre
sentatieve vertegenwoordiging wor
den aangeboden in enigerlei voorlopi
ge federale regering, gevormd voor
de ratificatie ener grondwet voor de
Verenigde Staten van Indonesië. Bin
nen niet minder dan zes maanden en
niet meer dan een jaar na de onder
tekening van de politieke overeen
komst zal door volksstemming dienen
te zijn uitgemaakt, of de bevolkingen
van Java, Sumatra en Madoera haar
respectieve gebieden deel wensen te
doen uitmaken van het gebied der re
publiek of van een der andere staten.
Zolang de commissie van goede
diensten blijft bestaan, zal elk van bei
de partijen vóór de vorming van de
Ver. Staten van Indonesië, haar hulp
kunnen inroepen bij de regeling van
geschillen die met betrekking tot
DE TERUGBETALING
OP KOLENPRIJS.
De restitutie op de per 1 Juli 1947
verhoogde kolenprijs aan de houders
van een kolenkaart TA 707 en TB 707
zal geschieden van 19 Januari tot en
met 25 Februari. Ee terugbetaling zal
door de P.T.T.-kantoren worden ver
richt tegen inlevering van de bonnen
78 BV en 81 BV van de brandstoffen
kaarten TA 707, waarop resp. 2.40
en 1.60 zal worden uitgekeerd en
tegen inlevering van de bonnen 78 BV
van de brandstoffenkaarten TB 707,
waarop 2.40 zal word- uitgekeerd.
De terugbetaling door de P.T.T.-kan
toren volgens onderstaande letter-
indeling zal geschieden op de daar
voor aangewezen dagen van 9 tot 15
uur. Januari 19: A t.e.m. Ba; 20: Be
t.e.m. BI.; 21: Bo t.e.m. Bre; 22: Bri
t.e.m. Co; 23: Cr t.e.m. Dri; 26: Dro
t.e.m. Fa27Fe t.m. Go28Gr
t.e.m. Ha; Februari, 4: He t.e.m. Ho;
5: Hu t.e.m. Ka; 6: Ke t.e.m. Ko;
9: Kr t.e.m. Le; 10: Li t.e.m. Me;
11: Mi t.e.m. No; 12: Nu t.e.m. PI;
13: Po t.e.m. Rod; 16: Roe t.e.m.
Scha; 17: Sche t.e.m. SI; 18: Sm
t.e.m. Sto; 19: Str t.e.m. Tij; 20: U
t.e.m. Vir; 23: Vis t.e.m. War; 24:
Was t.e.m. Woe; 25: Wof t.e.m. Z.
SCHOENENBONNEN.
In het tijdvak van 19 Januari tot
en met 13 Maart aal een schoenenbon
naar keuze worden verstrekt aan hen,
wier stamkaartnummer eindigt op het
cijfer 0, dan wel op de cijfercombina
tie 54, 64, 74, 84 en 94 voor zover de
bon 612 zich nog aan hun inlegvel
bevindt.
De tweede distributiestamkaart
moet worden overgelegd, evenals het
inlegvel, waarvan bon 612 zal worden
verwijderd. Omtrent de regeling voor
kinderschoenen volgen binnenkort nog
nadere mededelingen.
BROODBONNENSYSTEEM
ONMOGELIJK.
De Nederlandse Bakkersbond te
’s-Gravenhage heeft een telegram ge
zonden aan de minister van Land
bouw, Visserij en Voedselvoorziening
waarin wordt verzocht om een onder
houd op korte termijn. De bakkers
bond acht deze bespreking nodig in
het belang van een ordelijke distribu
tie van brood welke onmogelijk wordt
door ’t nieuwe broodbonnen-systeem.
SNEEKER NIEUWSBLAD
Redacteuren: L. KIFZFBRINK en C. SMIT Redactie-adresKLEINZAND 7 SNEEK
BONTE AVOND
BAND NEDERLAND—INDIE.
Er heerst wel activiteit by de afd.
Sneek van de Band, want jl. Vrijdag
werd reeds de tweede feestavond ge
houden ten bate van de jongens over
zee, ditmaal in het Gebouw voor Chr.
Belangen. Spontaan had onze stad
genoot Henk Stuurop, die tussen
haakjes de volgende maand weer naar
Indië vertrekt voor een nieuwe Niwin-
tournée, zich bereid verklaard de ver
zorging van het programma op zich
te nemen en hij op zijn beurt verkreeg
van de andere artisten een even
spontane medewerking. De avond
droeg door de aanwezigheid van en
kele gerepatrieerde oorlogsvrijwilli
gers uit Sneek en omgeving, een bij
zonder karakter. De voorz., de heer
K. Bijlsma, ging in zijn openingswoord
in het kort de geschiedenis van de
Band, waarvoor- destijds in Sneek de
grondslag werd gelegd, na en deelde
mede, dat zij thans 200 afdelingen
telt, waarvan 19 in Frieslr--’. Tussen
de 25 en 30.000 mensen zijn reeds aan
gesloten en er komen nog steeds af
delingen bij.
Henk Stuurop voerde daarop in vlot
ter’po zijn artisten, het waren ditmaal
de Rhythm Tigers, Mr. Martolini als
goochelaar, Frans Her merg, violist,
de Wailuki Hawaiians en de jongleur
Rudi Carré, ten tonele en dit gezel
schap bracht een uitstekend program-
Ik wordt meegevoerd. Men heeft
mij aan handen en voeten gebonden.
Ook heeft men gezorgd, dat het mij
onmogelijk werd enig geluid te geven.
Ik ben meer dood dan levend en ik
in gedachten beleefde ik alles no nderga alles in een soort verdoving,
eens opnieuw.
Ik bereikte de rand van het park olifant, waarop men mij vervoert, ik
toen in het Oosten de dageraad aan heb momenten waarop ik vaag zie ge-
de kim verrees. De donkere bergreu-[beuren, dat men mjj in een automobiel
treft de D.U.W. onze
aangename taak is.
In de beantwoording deelt het
N.V.V.-Bestuur ons mede:
„Wij zijn het met de schrijver van
het ingezonden stuk eens, dat de toe
standen, waaronder de arbeiders bij
de winterdag in de D.U.W. moeten
werken, niet van aangename aard
zijn. De thans bijna onafgebroken re
genval maakt, dat de grond heel moei
lijk te verwerken is, waardoor een
mogelijke accoordoverschrijding ge
woonlijk wegvalt. Bovendien wordt
het loon ongunstig beïnvloed door de
regenverletvergoeding van 70 On
zerzijds worden thans pogingen aan
gewend, om in de loonregeling ver
schillende verbeteringen aangebracht
te krijgen. In hoeverre of wij ertoe in
staat zijn om op korte termijn een
verbetering voor de mensen in te voe
ren, valt op dit ogenblik nog niet te
overzien. Wij zullen echter onze uiter
ste best doen en hopen U binnenkort
een gunstig resultaat te kunnen mede
delen”.
Mogen wij U danken voor opname
van deze regelen?
Voor de Sneker Bestuurders-
bond (N.V.V.)
P. VAN DER VEEN, Secr.