Hartelijke ontvangst
van de Oorlogsvrijwilligers uit Sneek en omgeving
Ook de Prinses-Regentes naar de Vlootrevue
1
DE CANADESE ERFENIS
Officieel Orgaan van de gemeenten SNEEK, WYMBRITSERADEEL en IJLST
g
Jubileumfeesten - Sneek
Boottocht, Officiële ontvangst en Feestavond
En waarschijnlijk H.M. de Koningin
3e JAARGANG No. 58
1
FEUILLETON
27
vn
I
DINSDAG 27 JULI 1948
,1
'1k
De feestavond.
Treinreis.
Comité Regerings- en
Kroningsfeesten Sneek.
carillon,
klanken
Verschijnt
DINSDAGS en VRIJDAGS
Bureau voor Advertenties:
Fa. DRIJFHOUT
GROOTZAND 55
Telefoon 3005
Advertentieprijs 15 ct. per
tn.m. Bij contract (handels-
adv.) lager.
Zacht wuiven de takken heen en weer. De nacht is fris
en donker. Een enkele auto kruipt achter de vooruit
grijpende stralenbundels van de lampen aan. De stam
men der bomen springen een ogenblik uit het donker
naar voren; enkele seconden maken ze zich los van de
nacht. Dan tuimelen ze weer in de duitsernis.
Moeizaam zwoegt een zware vrachtwagen tegen een
lange helling op. „Als de top maar eenmaal bereikt is”
denkt Eric, „gaat het weer harder”. Het stond hem wel
aan, deze onderbreking. Zeven dollar per dag, dat kon
hij gemiddeld zeker niet maken, als hij naar de graan
velden van het westen trok. Dit was lichter en zekerder
werk dan het gejakker van de oogst. Zorgeloos zit hij
achter he( stuur te fluiten. Hij houdt er van alleen in
het donker te rijden. Als uitgesneden toneelcoulissen
hangen bebladerde takken in het felle licht van zijn
wegen. De nacht verstart de natuur. En de onwerke-
lijkaend wordt nog versterkt door het schimmig op
duiken van zwijgende huizen ter zijde van de weg. De
huizen slapen. Staat nu zo ook het huisje in Mac Intosh
Valley te dromen
Sinds Eric ücb losgemaakt heeft van het kamp, komen
Om 7 uur kwamen onze militairen,
hun ouders, verloofden en kennissen in
de foyer van „Amicitia” bijeen. De zaal
was met Nederlandse en Friese vlaggen
feestelijk aangekleed, op de taaltjes la
gen toepasselijke oranje kleedjes met
rood-wit-blauwe rand en bij de ingang
kregen alle bezoeke. zoals het bij een
goed feest behoort, een bloem met een
takje groen in het knoopsgat van de
revers of op de japon. Op het platvorm
zetelden onze populaire Sneker artist
Henk Stuurop, de ven bekende violist
Frans Hesmerg en de accordeonisten
De oorlogsvrijwilligers uit Sneek en omgeving zijn na hun behouden
terugkeer in het Vaderland wel zeer hartelijk door de afd. Sneek van de
Band NederlandIndië, waarvan ze tijdens hun verblijf in Indonesië ook al
zo veel goeds hadden genoten, ontvangen en gehuldigd. Vrijdag maakten ze
eerst een reuze gezellige boottocht, Zaterdagmiddag werden de Snekers onder
hen officieel door Burgemeester en Wethouders op het Gemeentehuis ont
vangen, waarna als klap op de vuurpijl nog een feestavond volgde, die klonk
als een klok.
Kantoor /oor Abonnementen
Fa. KIEZEBKLNK Ca
KLEINZAND 7 - Tel. 2872
bestaande uit het Fries Volkslied dat
een waardig slot vormde van deze
mooie avond waaraan allen die hem
meemaakten, nog lang met heel veel
Er zou nog wel wat anders gemaakt worden dan azijn.
Ze zouden hem allicht niet bjj de eerste reis de beste
met drank de weg opsturen. Als het gevaarlijker werd,
kon hij altijd nog opzeggen. Tot zolang zou hij de zeven
dollar per dag nemen; iedere dag was er één. Was hij
verantwoordelijk, voor wat de eigenaar van de fabriek
uitspookte
Eric was nieuwsgierig om te zien, waar hij te land zou
komen aan het eind van de tocht. Er zat nog eens
spanning in.
De eerste gebouwen van de industriële voorstad van
Toronto; reeds lang rijdt hy tussen de rjjen straat
lantaarns door die hem altijd een beetje ergeren. De
koplampen van zijn wagen geven hem meer voldoening.
Hij kan de duisternis wel aan zonder die onnozele
pitjes langs de kant. Het geheimzinnige is van de nacht
af, als het starre licht van de lantaarnreeksen de weg
en de huizen er langs beschijnt. Dan is de aardigheid
eraf om in het donker te rijden; dan is het slechts
een gestorven stad en geen slapende natuur meer.
Slordige gebouwen flankeren de*weg. Haveloze, houten
keten naast grote, lompe fabrieken. Zwarte, lege ter
reinen, waar afval op geworpen is, naast gonzende,
verlichte vensters van een continubedrijf. Nu nadert
de weg een spoorweg-emplacementtalloze booglampen
over een pezig net van sporen. Een koploos stel ran-
geerwagens glijdt domweg over de rails, om zich ergens
aan het eind op een stilstaand treingedeelte te storten.
Buffers klinken helder op, de automatische koppe
lingen klikklakken in elkaar, de bufferstoot plant zich
tinkelend voort van wagon tot wagon. Ze schommelen
en schokken na, tot ze even dom, als ze in beweging
Naar wij vernemen, zal ook de Prinses-Regentes aan boord van de Piet Hein
de vlootrevue en het admiraalzeilen op Dinsdag 17 Augustus a.s. op het
Sneekermeer bewonen. Zelfs bestaat er kans, dat ook H. M. de Koningin
meekomt. Verder zullen de Commissarissen der Koningin uit de provincies
Friesland, Groningen, Drenthe en Overijssel aan boord zijn. Van de Commis
sarissen van de andere provincies is nog geen antwoord ontvangen.
Aan het Admiraalzeilen zullen drie groepen van 16 jachten (30 M2, Regen
bogen en 16 M2) deelnemen. Zij staan onder bevel van een Admiraal die
tevens het bevel voert over zijn eigen groep, en wordt bijgestaan door twee
Schouten bij Nacht, die ieder ook een groep commanderen.
Het Admiraalzeilen zelf bestaat uit groepszeilen, en'zeilen in kiel- en front
linie, alles op aanwijzingen van de Admiraal, die aan boord van zijn schip
vlaggeseinen geeft. Het is een zeer interessant schouwspel.
Voor de vlootrevue wordt aan de pleiziervaartuigen een ankerplaats toe
gewezen. De deelnemende schepen m> ten nl. stil liggen, ook al omdat alleen
stilliggende vaartuigen mogen pavoiseren, wat ze, zoals verwacht wordt,
allen zullen doen.
De Koninklijke bezoekers en de andere hoge gasten nemen dan de revue af
door iangzaam met de Piet Hein langs de gepavoiseerde schepen te varen, op
dezelfde wijze als bij het leger een erewacht geïnspecteerd wordt.
Een volgende keer hopen we de namen van de Admiraal en de Schouten bij
Nacht, en eventuele verdere bijzonderheden te kunnen mededelen.
De officiële ontvangst
op het Gemeentehuis vond plaats om
4 uur, waarbij ook enkele genodigden
aanwezig waren. Het college van B. en
W. was geheel voltallig en de grote
raadzaal was feestelijk met bloemen op
de tafels versierd. De vreugde over de
aanwezigheid van de teruggekeerde
stadgenoten werd echter getemperd door
het feit, dat zeven makkers niet terug
keerden. De voor hen bestemde stoelen
bleven leeg
Burgemeester Rasterhoff
heette allen hartelijk welkom, in ’t bij
zonder hen, die na het vaderland te heb
ben gediend in de overzeese gebieden,
thans weer in hun haardstede zijn te
ruggekeerd. Het is mij een vreugde,
aldus spr.,. u hier te kunnen begroeten.
Een vreugde omdat gij weer In onze
plaatselijke gemeenschap zijt terugge
keerd na ver van huis en hof uw plicht
te hebben gedaan. Wij prijzen ons geluk
kig u weer in ons midden te hebben.
Persoonlijk is voor mij aan deze bijeen
komst nog deze vreugde verbonden, dat
het mij gegeven is de eerste militairen,
die in groter verband in ons midden uit
dat Nederland in Indië had. Wij weten i
wel dat gij niet allemaal heilige boon
tjes zijt geweest in Indië, dat ook gij
wel eens tekort zijt geschoten, maar een
uitspraak, zoals. Ik zoeven aanhaalde,
vervult ons toch met trots. En wij
brengen u voor uw optreden, uw hou
ding en plichtsbetrachting, dank en hul
de. Ik hoop dat alles wat gij hebt mee
gemaakt, u ook geestelijk heeft beroerd,
zodat uw verblijf in indië heeft mede
gewerkt aan uw vorming tot mens, in
de ware zin van het woord, zodat gij
geestelijke waarden hebt opgedaan en
reeds aanwezige waarden hebt ver
sterkt. En moge vooral gij er tor heb
ben bijgedragen dat de brug tussen
blank en bruin, die op ruwe wijze is ver
nield door ons vijandig gezinde machten,
wordt hersteld. Thans hebben wij u
weer in ons midden opgenomen en gij
verkeert ongetwijfeld nog in de roes van
het weerzien na een lange scheiding.
Maar het leven het soms zo harde
leven zal aanstonds ook u zijn wet
ten weer dicteren. Problemen van ar
beid, van verdere studie, van scholing,
van huisvesting en wat al dies meer zij,
zullen naar voren treden. Gij zult in
aanraking komen met de zorgen en
moeilijkheden, waarin wij ons nog steeds
na de oorlog bevinden. En het kan
welhaast niet anders gij zult bii uw
streven om datgene te bereiken wat gij
u tot doel hebt gesteld teleurstellin
gen ondervinden. Het gevaar dreigt dat
gij u zult scharen aan de zijde van de
ontevredenen, die onze samenleving
thans in zo grote mate telt. Ik zou u
willen toeroepen, weest voorzichtig in
uw oordeel. Nederland, het door de oor
log zo verarmde Nederland, worstelt
nog steeds om zijn bestaan, vecht voor
zijn plaats in de wereld en arbeidt voor
de wederopbouw. Veel is al bereikt, wij
slaan geen slecht figuur tussen de lan
den, die met dezelfde problemen hebben
te kampen, maar wij zfjn er nog lang
niet. Gebrek aan materiaal en arbeids
krachten spelen ons, naast andere facto
ren, doorlopend parten. Maar op allerlei
gebjed zult gij, vergeleken met het ogen
blik toer gij vertrok, grote verbeterin
gen kunnen constateren. Heb een oog
voor onze moeilijkheden .n schaar u niet
in de rij der kankeraars. Sluit u aan bij
hen, die metterdaad helpen aan de we
deropbouw. In Indië hebt gij uw plicht
gedaan, waarom zoudt gij het hier niet
doen. Wij hebben u hier niet minder
nodig dan daar ginder. Ook in dit op
zicht hebben wij volledig vertrouwen in
u. De dank, die de natie u brengt en
waar gij recht op hebt, gaat gepaard
met een reeks demobilisatie-"oorzienin-
gen, waaruit inzicht in de problemen,
waarvoor gij komt te staan, spreekt.
Het Nederlandse volk dat zo intens met
u meeleefde toen g;j in de tropen ver
toefde, staat thans gereed om u weer
in zijn samenleving op te nemen. Het
tracht u, zoveel dat mogelijk is, de weg
die daartoe leidt, te effenen. Laten wij
allen ten slotte bij ons werken en stre
ven in de toekomst een voorbeeld nemen
aan Haar wier wapenrok gij zo lange
tijd droeg, en die straks 50 jaren in
oorlog en vrede in b’o< i en in neergang,
onvermoeid en op voorbeeldloze wijze
Haar plicht tegenover land en volk heeft
vervuld: aan H. M Koningin Wilhel
mina.
Na een gezellig samenzijn, waarin een
verversing werd aangeboden, verenigde
het gezelschap zich op het bordes, waar
met het aanhoren van het Wilhelmus en
het Fries Volkslied de ontvangst werd
besloten.
De boottocht
werd door een der deelnemers als volgt
beschreven
Door het bestuur van de „Band Ne
derland—Indië”, afd. Sneek was in sa
menwerking met het Districts Demobi
lisatie Comité voor de militairen, die
sedert de laatste maanden uit Indië wa
ren teruggekeerd een boottocht georga
niseerd.
Het doel van deze tocht was om aan
hen, die gedurende 2!/2 a 3 jaar in de
tropen verbleven, een blijk var waar
dering en erkentelijkheid aan te bieden.
Om half negen werden de touwen van
de Wetterwllle en roerist losgemaakt,
en onder begunstiging van heerlijk zo
merweer werd koers gezet over Snee-
ker meer naar Aklnum. Koffie met
koek, later gevolgd door vele versnape
ringen, werden rondgedeeld en om on
geveer 12 uur werd aan een stuk land
aangelegd. Met het houden van ver
schillende wedstrijden werden de jonge
lui aangenaam bezig gehouden. Na dit
oponthoud werd koers gezet naa. Eerne-
woude. Vooral voor de Snekers is de
aanblik van al de zomerhuisjes langs de
waterkant een beetje vreemd. Toch met
al die bomen en het vele riet een mooi
stukje in Frieslands merengebied. Van
daar ging het naar Grouw, waar in het
Hotel Oostergo de maaltijd werd ge
bruikt. Het is te begrijpen, en het be
hoeft geen betoog, dat de kok eer van
zijn werk had. De gratis medewerking
van de heren Henk Stuurop en Frans
Hesmerg werd zeer op prijs gesteld.
Het woord voerden de voorz. van de
Band, alsmede het Hoofdbestuurslid van
de Band. Na uitdeling van de prijzen
van de gehouden wedstrijden sprak één
van de militairen een hartelijk woord
van dank voor alles wat hun aange
boden weid. Het was inmiddels zes uur
geworden en via Irnsum ging het op
huis aan. De wind was gaan liggen.
Wjjde vergezichten met op de achter
grond de mooie boerderijen met het vele
vee. Wat heeft ons HeitelAn toch veel
aantrekkelijks! Om ongeveer negen uur
kwam Sneek in zicht. Velen stonden op
de kade op familie en bekenden te wach
ten. Er was bij allen dankbaarheid voor
hetgeen zij gezien en meegemaakt had
den.
Indië zijn teruggekeerd een welkomst
woord toe te spreken, nadat ik ongeveer
drie jaar geleden in de vroege ochtend
de eerste groep soldaten, die naar Indië
vertrok, de beste wensen mocht mede-
geven. Maar, zoals zo dikwijls in het
leven, is de vreugde die ons thans be
zielt, niet onverdeeld. Er ligt een
schaduw over. Zeven plaatsen zijn er
leeg in ons midden. Dat betekent: zeven
jonge mensenlevens zijn geknakt. Ze
ven gezinnen zijn in rouw gedompeld.
Door vijandelijke handelingen, door on
geval of door ziekte zijn uit onze ge
meente in Indië gestorven: Jan Spitse,
overleden te Batavia op 14 Juni 1946,
Thewis de Boer, overleden te Soerabaja
op 22 Juli 1946; Klaas Ooms, overleden
te Tjilamata op 2 Sept. 1946; Auke Post-
ma,- overleden te Buitenzorg op 4 Febr.
1947; Douwe van Foeken, overleden te
LingadjattiCheribon op 12 October
1947; Anne de Vos, overleden te Kam
pong Sadang op 30 October 1947; Jo
han Thijssen, overleden te Salatiga op
31 Mei 1948.
Zij zijn het slachtoffer van hun plicht
geworden en hun lichamen zijn ver van
hun vaderstad aan de schoot der aarde
toevertrouwd. Zij laten in hun ouderlijk
huis een lege plaats achter, die niet
weer vervuld zal worden en die leegte
zal telkens weer worden gevoeld. Toe
komstverwachtingen, idealen en schone
hoop van ouders, echtgenoten en ver
loofden z(jn met één sjag vernietigd.
Diepe wonden zijn daardoor geslagen,
wonden die immer zullen schrijnen en in
deze dagen, waarin de stad zich ver
heugt in de behouden terugkomst van
het Friese bataljon, opnieuw zijn open
gereten. Laten wij hen gedenken en in
gedachten een ere-saluut brengen.
Terwijl het muziekcorps „Harmonie”
op de Marktstraat „Ases Tod” uit de
Peer Guint suite van Edverd Grieg
speelde, werd dit in de raadzaal staande
door de aanwezigen aangehoord. Na
deze korte plechtigheid vervolgde de
burgemeester: Dat zij rusten in vrede
en dat hun verwanten de kracht mogen
dat hen
SNEEKER NIEUWSBLAD
Redacteuren: L. KIEZEBRINK en C. SMIT Redactie-adresKLEINZAND 7 - SNEEK
Ab.prijs f 2.50 per call jaar
Franco per post
ƒ3.75 per half jaar
worden, want wij mogen de jongens die
nu in Indonesië zijn, onze steun niet ont
houden. Daarom wekte zij alle terug
gekeerde militairen op lid van de Band
te worden, evenals alle andere aanwezi
gen, di» daartoe nog niet behoorden.
Verder drong zij er bij de ouders op aan
hun teruggekeerde jongens geestelijke
steun te verlenen, om hen staande te
houden en de werkgevers om hun werk
te verschaffen, want, zei zij: it is in
earetaek foar Fryslkn üs jonges in taek
yn ’e maetskippij to jaen. Mar seis
moatte de jonges ck oanpakke, sa se
dat yn Indië leard hawwe. Meitsje jim
takomstich paed goed skjin. Bitrou op
alle ynstAnsjes dy’t foar jlmme klear
stean, en help mei üs lAn en üs folk
great to meitsjen. Oan jimme de died!
Een hartelijk applaus volgde op deze
treffende woorden.
Namens de militairen dankten 2e lui
tenant Jongejans uit Sneek en de sol
daten v. d. Kuur, Bolsward en de Vries,
Bozum, de Band voor alles wat deze
voor hen in Indonesië en bij deze ont
vangst heeft gedaan. De heer Jongejans
roemde vooral het werk van mevr. Cas-
telein, die voor hen symbool was van
hun moeders, vrouwen en verloofden.
En wat mevr. Castelein hier was, was
mevr. Spoor in Indië. Die zorgde voor
bloemen, fruit enz. voor onze jongens
in de hospitalen, wat ook allemaal door
de Band verzorgd werd, en waarbij
Sneek een zeer goed figuur heeft ge
slagen.
Aan ’t eind /an de avond haalde voor
zitter Bljlsma ook nog even een marine
man voor het front: S. de Haan, die de
slag in de Java Zee heeft meegemaakt
en die hij hulde bracht voor zijn voor
beeldig gedrag in de oorlog tegen de
Jappen. Deze woorden werden door luid
en langdurig applaus onderstreept, en
de Haan werd het „Lang zal ie. leven”
toegezongen, waarbij ook de muzikanten
zich niet onbetuigd lieten. De Haan, die
binnenkort weer naar Australië ver
trekt, dankte, zoals men van een Hol
landse zeeman kan verwachten: kort en
bondig.
Tot slot bracht de voorzitter nog dank
aan alle medewerkers waaronder
zich ook de bekende Friese goochelaar
Martolinl en Abe Brouwer (met Friese
humor) bevonden, die weer prachtige
staaltjes van hun kunst vertoonden
voor hun belangloze medewerking. Ze
kregen allen een bus Drabbelkoeken,
mevr. Stuurop bloemen en haar man een
koperen sigarenbakje met inscriptie als
herinnering aan zijn beide tournee’s door
Indonesië. De Band NederlandIndië
en de Sneker zal-, jraieoen die er aan
meewerkten deze huldiging zo prachtig
te doen slagen, kregen beide drie hoe-
ra’s, Henk Stuurop zegde voor een vol
gende gelegenheid weer gaarne zijn
medewerking toe, omdat hij alles voor
de „ouwe jongens” over heeft, en toen
was tegen middernacht het einde daar, genoegen zullen terugdenken.
kwamen, weer hun rust vinden. Maar ergens langs de
lijn, op een locomotief in een wisselhuisje, moeten
de mannen zijn, die deze zwijgende groepering en her
groepering veroorzaken, al doen ze dan niet anders dan
telkens signalen opvangen en die omzetten in lang tot
sleur geworden handgrepen.
„Stom bedrijf”, denkt Eric, „dat uit elkaar plukken en
weer in elkaar voegen van treinen”. Hij zou niet graag
aan zo’n emplacement vastgekoppeld zijn. Maar tegelijk
schiet hem de gedachte door het hoofd, dat hijzelf nau
welijks op kan wegen tegen zo’n rangeerder. Hij is nog
minder; hij is maar een wagon, die zich van het ene
eind naar het andere laat slingeren al naar de stoot,
die h(j krijgt, van links of van rechts komt. En voor het
eerst begrijpt hij het beeld van de rollende steen. Ja,
hij is een rollende steen en weet niet, waar hij naar toe
rolt. Alléénen plotseling ziet hij dat met grote
scherpte: een steen rolt nooit naar boven, maar altijd
naar beneden.
Wat weet hij van zijn nieuwe werkgever, wat weet hij
van het adres, waar hij nu naar toe gaat? Wie weet
welk vuil werk hij opknapt! Maar geen zorgen vóór de
tijd; hij zal ’t wel zien!
Een figuur doemt op uit het twijfelachtige licht:
zeker de man, die hem met een zaklantaarn zou op
wachten.
„Zo, ben je daar met je vrachtje”, zegt de man, als hjj
instapt. „Rij maar op!”
Ze rijden langs een leeg stuk land tussen fabrieks-
blokken langs de spoorlijn.
„Ben je nieuw in de drankzaak?” vraagt de man.
Wordt vervolgd.
ontvangen om het grote leed,
heeft getroffen, te dragen.
Wanneer straks het nieuwe
dat inmiddels gegoten is, zijn
over onze stad zal uitstorten, zal één
van de klokken het volgend opschrift
dragen
De klokjes sille klinke
Snits en d’ omkriten oer
Die ’t hearre mei bitinke
God jowt üs swiet en sür.
Zo is ’t, het leven geeft ons bi’ afwis
seling goede en slechte dagen. Voor u
en ook voor ons, die ons in uw terug
keer verheugen, zijn het thans goede
dagen. De moeilijke ogenblikken, die gij
ongetwijfeld in de achter u liggende
jaren hebt moeten doormaken, zijn
voorbij. Naast onze vreugde over uw
terugkeer zullen wij ook woorden van
hulde en dank moeten uiten en ten
slotte nog over de toekomst spreken.
Toen ik in 19»c de vertrekkende
manschappen toesprak, heb ik hen op
het hart gebonden, in ue vei.e gebieden
de Friese vlag en de naam van Sneek
hoog te houden. Het verheugt mij te
kunnen constateren dat gij in dit op
zicht niet beneden de maat zijt gebleven
en het vertrouwen dat wij in u stelden
niet hebt beschaamd. Het Friese batal
jon, zo luidde de uitspraak van onver
dachte en deskundige zijde, was één van
het beste, zo niet het beste onderdeel
de herinneringen aan de weken met Evelyn weer boven.
Hoe zal de oogst daar geworden zijn? Hoe zou Evelyn
zich erdoor slaan? Waarom zou hij niet teruggaan
of schrijven? Maar hoe? Wat moest hij schrijven? De
leegte van zijn bestaan knaagde toch in hem en hij ver
langde naar de hevige dadendrang van dat zelfbewuste
en onberekenbare meisje.
Maar dat een rollende steen geen mos vergaarde, dat
was niet waar. Zijn bankboekje in zijn binnenzak is
daar om het te bewijzen. In de twee maanden, die hij nu
aan de weg heeft gewerkt, is zijn saldo met bijna
honderdveertig dollar toegenomen. Nee, een rollende
steen kan wel mos vergaren, als hij maar uitkijkt, waar
hij naar toe rolt. Zijn winterverdiensten lopen daar in
de vorm van twee stevige paarden, in Mac Intosh
Valley. Die winter was ook geen verloren tijd. En nu
dit baantje als chauffeur. Dat zal hem weer heel wat
dollars in zijn zak brengen! Waarom zou je je voor een
klein beetje geld en veel hard en ondankbaar werk op
een ontginning begraven? Het leven, zoals hij het op-
j vat, is afwisselender en levert meer op.
Dit was een avontuur! Rechtstreeks in het onbekende,
geen gepieker en geen afwegerjj van voor of tegen.
EnEric zat graag achter het stuur. Dat chauf-
feurswerk lokte hem wel, al was dit zaakje waarschijn
lijk niet helemaal zuiver. „Azijn”, had de man in de
fabriek gezegd. Azijn zat er in de vaten, die op zijn
j wagen waren geladen. H’m, ’t rook er zuuf in da
fabriekje. Goed, hij zou wel geloven, dat ’t azijn was.
Wat ging het hem aanhij reed de wagen en leverde d<
vracht af. Natuurlijk was hem het flauwe gistings
luchtje niet ontgaan, dat er rondom de gebouwen hing.
Beste meisjes en jongens.
Op 1 September vinden op 22 vel
den in het Sportpark aan de Leeu-
warderweg de wedstrijden plaats voor
de eerste tot en met de zesde klas.
Alleen de jongens en meisjes, die de
eer hebben hun school te vertegen
woordigen voor voetbal, slagbal of
kaatsen, komen pas 2 September aan
de beurt.
Op 1 September komen we 8.15 uur
allemaal te samen op het Martiniplein,
tenminste als de burgemeester het
goed, vindt en dan gaan we met mu
ziek naar het Sportpark.
Nu krijgen jullie gauw vacantie en
dus een mooie gelegenheid om je te
oefenen. Weten jullie de wedstrijden
al? Niet? Nu, dan maar eens goed
lezen wat hieronder staat:
Klas 1. Blokjes rapen, afstand 4, 6 en
8 Meter.
Klas 2. Vlaggetjes steken, afstand
8 Meter.
Klas 3. Blokjes rapen met hinder
nis, afstand 15 Meter.
Klas 4. Zaklopen, afstand 20 Meter.
Klas 5. Meisjes. Zaklopen met pa
ren, afstand 15 Meter.
Klas 5. Jongens. Zeilkruipen, af
stand 15 Meter.
Klas 6. Meisjes. Zaklopen met pa
ren, afstand 15 Meter.
Klas 6. Jongens. Zeilkruipen, af
stand 15 Meter.
Weet je al welke lagere scholen al
lemaal meedoen? Lees maar verder:
le Gemeenteschool met 6 klassen,
onge eer 205 kinderen; 2e Gemeente
school met 5 klassen, geveer 90 kin
deren; 3e Gemeentes... jol met 5 klas
sen, ongeveer 195 kinderen; 4e Ge
meenteschool met o klassen, ongeveer
170 kinderen; Jan van Nassauschool
met 6 klassen, ongeveer 310 kinderen;
Julianaschool met 6 klassen, onge
veer 325 kinderen; Openbare Schip
persschool met 5 klassen, ongeveer
40 kinderen; Montessorischool met 5
klassen, ongeveer 100 kinderen; R.K.
Meisjesschool met 5 klassen, onge
veer 150 kinderen'; R.K. Jongens
school met 5 klassen, ongeveer 160
kinderenOpenbare B.L.O.-schooi
met 5 klassen, ongeveer 80 kinderen;
Koningin Wilhelminaschool met 6
klassen, ongeveer 260 kinderen.
Zoals je wel ziet doen alle scholen
mee, dat kan uus voor jullie een
fijne dag worden. Op het Sportveld
krjjg je een tractable en je kunt mooie
prijzen winnen.
Nu maken we een afspraak. Je
1 mag net zoveel plezier maken als je
1 wilt, maar als je zit of praat en je
hoort ons Volkslied spelen, dan sta
je op, praat niet meer, maar hoort
staande ons Volkslied aan.
Letten jullie goed op, in één van de
i volgende kranten plaatsen we de
speeltijden en speelveld n.
En nu een mededeling voor de
OUDERS.
Tijdens de wedstrijden is het Sport
veld voor een ieder gratis toeganke
lijk. We rekenen op veel Ouders, hun
kinderen bezig te zien. De wedstrijden
worden gehouden op: 1, 2 en 3 Sep
tember a.s.
Jellema en Wiersma van de Muziek
school Schuil, die mei hun fleurige mu
ziek de stemming er direct in brachten;
alle mensen waren blij, de meisjes van
onze soldaten zagen er lief en charmant
uit, ieder had een kaart met een flink
aantal consumptiebonnen, die rijkelijk
gehonoreerd werden, kortom al' facto
ren waren aanwezig or i van deze avond
een „knal’ avond te maken.
Na het gezamenlijk zingen van het
Volkslied, sprak voorzitter Bijlsma, zo
als we dat van hem gewend zijn, een
enthousiast openingswoord, waarin hij
allen, in 't bijzonder de O.V.W.ers, naar
wie zo lang is uitgezien, hartelijk ver
welkomde. Met liefde en toewijding
hebben wij jullie zaak gediend, toen jul
lie over zee waren, aldus spreker, die de
„jongens” hartelijk gelukwenste met
hun behouden thuiskomst, maar er
daarna op wees, dat het in deze dagen
niet voor allen vreugd^ is. Dertig man
nen van het Friese Bataljon zijn nl. niet
teruggekeerd. Om bun nagedachtenis te
eren werd een minuut stilte in acht ge
nomen. De heer Brjlsma zette daarna
zjjn openingswoord voort en wees er met
grote voldoening op dat de Sneker za
kenmensen geweldig aan deze ontvangst
hebben meegewerkt. De boottocht, de
artisten, de zaal enz. enz. alles is ons
geheel belangloos aangeboden, en daar
voor verdienen allen onze hulde.
Nadat Henk Stuurop een paar num
mers ten beste had gegeven, kwam bur
gemeester Rasterhoff, ook nog even aan
het woord, om de jongens in eer. geestig
speechje maar met een ernstige ach
tergrondte wijzen op de moeilijkhe
den waarvoor ze in de burger-maat-
schappij komen te staan: woningnood,
arbeid, enz. Er wordt alles op gezet de
maai de Demobilisatieraad kan alleen
niet alle moeilijkheden oplossen, daar ze
maar over beperkte middelen beschikt,
demobilisatie vlot te doen verlopen,
Maar toch adviseerde spr. hen zjch met
hun moeilijkheden tot de provinciale of
plaatselijke demobilisatieraac te wenden
(adressen resp. Luitenant Bultsma,
Leeuwarden en de heer E. Kanon, Kerk-
hoflaan 3, Sneek).
Verder sprak mevr. Castelein v d.
Hem, hoofdbestuurslid van de Band een
ernstig en bezielend woord in het B ries,
waarin zij de aankomst van de „Zuider
kruis” in Rotterdam beschreef en de
ijde stemming die daar aan boord en
aan de kaden heerste, cm vervolgens
sti’ te staan oij de grote opdracht d- -> de
jongens in Indonesië hebben volbiaeht
Verder memoreerde zij de teleurstellin
gen en moeilijkheden waarmee onze mi
ll lairen over zee in 't begin hadden te
kampen, maar waaraan de Band ge
lukkig voor een groot deel een einde
leeft kunnen maken. In Friesland zijn
thans 17 afdelingen, en over ’t gehele
land staan 20000 huisgezinnen achter de
Band, waarvan spr. de taak nader uit
eenzette. Ook nu moet doorgewerkt
