Franks Race naar hef Geluk
Een roman uit de automobielwereld
door STAN VAN KAMPEN.
1
Indonesië
Officieel Orgaan van de gemeenten SNEEK, WYMBRITSERADEEL en IJLST
Mienskip Snits
1
II.
d
4e JAARGANG No. 21
en
38
EINDE.
I.
a
DINSDAG 15 MAART 1949
Redacteur: L. KIEZEBRINK Redactie-adresKLEINZAND 7 SNEEK
Het Sneeker Nieuwsblad is een gecombineerde uitgave van Nieuwe Sneeker Courant, Sneeker Courant en Drijfhouts Nieuwsblad
1
4
T
e
t
5
i.
ir
ie
NIEUWE VERLIESLIJST.
In een nieuwe ver lieslij st maakt de
regering de naaien van 18 gesneuvel
den bekend, nl. 10 van de Kon. Land
macht en 8 van het K.N.I.L.
Dezer dagen behaalden te ’s-Gra-
venhage onze stadgenoten de heer T.
Brens en mej. E. T. M. Doodkorte
het diploma „Maatschappelijk Wer
ker”.
H e e r i n g a hem dank bracht voor zijn
zeer onderhoudende causerie. De voorz.
deelde voorts mede dat op 18 Maart de
heer Cnossen uit Den Haag komt spre
ken over Emigratie.
Kantoor voor Abonnementen
Fa. KEEZEBRLNK Co.
KLEINZAND 7 Tel. 2872
Ab.prijs i 2.50 per half jaar
Franco per post
ƒ3.75 per half jaar
r
r.
s
i.
Verschijnt
DINSDAGS en VRIJDAGS
Bureau voor Advertenties:
Fa. DRIJFHOUT
GROOTZAND 55
Telefoon 3005
Advertentieprijs 15 et. per
m.m. Bij contract (handels-
adv.) Lager.
BENELUX-CONFERENTIE
VOLLEDIG SUCCES.
De vorige week te Den Haag gehou
den conferentie van de ministers der
Beneluxlanden is een volledig succes ge
worden. Op 1 Juli 1949 begint de peri
ode van de „Voor-Unie”. Nog dit jaar
zal ook in Nederland de distributie ein
digen, behalve de rantsoenering van
brandstoffen, die nog gehandhaafd blijft
voor het seizoen 1949/1950. De vorming
van de economische unie is uitgesteld
tot 1 Juli 1950.
n.
e
n
n
n
„Zo? Dus miss Sinnisfaere geeft toe, dat haar
mensen ons bestolen hebben?” vroeg Woodley. Hij had
willen zeggen: zo schaamteloos bestolen hebben, maar
een blik uit Sigrids zachtblauwe ogen, die bijna treurig
stonden, hadden hem deze woorden doen inslikken.
„Ik moet het tot mijn spijt wel toegeven, daar mr.
Morton mij de onomstotelijke bewijzen voorgelegd
heeft”, zei Sigrid met haar zachte, warme stem, waar
door Woodley zo getroffen werd, dat hij bleef zwijgen.
Inplaats van hem nam nu Millner het voord.
„En hoe denkt u zich het goedmaken van de ons
berokkende schade?”
„Ik had gedacht een fusie tussen onze fabrieken tot
stand te brengen, daar ik persoonlijk mij niet in staat
voel haar te leiden en mijn medewerkers hebben mij
bedrogen en een smet op onze naam geworpen”.
Nu sprong dr. Woodley met jeugdige vurigheid op,
liep snel op Sigrid toe, greep haar hand en zei:
„Daar ben ik heel blij om, hiermee zou alles meer dan
goed gemaakt zijn. Stel u eens voor Millner, wat dat
betekent: Woodley en Sinnisfaere verenigd”.
„Daarmee hebben wij het pleit gewonnen”, riep Mill
ner opgetogen. „Wilt u dat werkelijk, miss Sinnis
faere
„Niets liever dan dat”, riep het meisje, „ik hoop, dat
hiermee iedere rancune verdwenen is”.
„Hier is slechts plaats voor dank, niet voor rancune.
Beste vrienden, deze gebeurtenis moet feestelijk gevierd
worden. Morton, u bent een schooier en zult als straf
voor uw listigheden, uw kunde als regisseur moeten
tonen en dit feest arrangeren. Het is een prachtige
avond. Mag ik u verzoeken op het tuinterras de mooiste
plaatsen voor ons te laten reserveren, met palmen u
weet het, onder palmen huist de vrede!”
„Ik vlieg al. Nu, wat heb ik u gezegd, miss. Woodley
I
In de Veiligheidsraad.
De discussie, welke thans weer in
de Veiligheidsraad over de Indonesi
sche kwestie wordt gevoerd, schijnt
tot resultaat te zullen hebben, dat een
Canadees voorstel wordt aangeno
men waarin de U.N.C.I., dus de Com
missie van de Vei. Naties voor Indo
nesië, vroeger Commissie voor Goede
Diensten genoemd, wordt uitgenodigd
haar bemiddeling te verlenen om par
tijen tot een voorbespreking over de
voorwaarden, waaronder ze aan de
Ronde Tafelconferentie willen deelne
men, te brengen.
Officieel bericht over
gedrag der troepen.
„Niets is gebleken van be
weerde gruwelen”.
Van de regering van Indonesië ont
vangen telegrammen melden, dat een
nauwgezet onderzoek in Indonesië tot
dusver geen feiten aan het licht heeft
gebracht, welke beweringen over ern
stige mishandelingen bij verhoren
noch andere feiten bevestigen. Op de
verhoren door de inlichtings- en vei
ligheidsdiensten wordt zeer strenge
controle uitgeoefend door de hoofden
van deze diensten, zodat stelselmatige
mishandeling uitgesloten moet wor
den geacht.
Voorts blijken de beschuldigingen
over het doodschieten van gevange
nen in de onderzochte gevallen onge
grond te zijn. In de gevallen dat mili
taire noodzaak er toe dwong een
kampong te slechten, is zulks steeds
geschied in overleg met het betrok
ken Indonesische binnenlandse be
stuur en na evacuatie van de bevol
king.
GEEN GRENZEN MEER.
In het Gebouw voor Chr. Belangen
werd Donderdagavond een geluids
film gedraaid over het werk van het
Ned. Bijbelgenootschap. Ds. J. N. de
Ruiter opende met een hartelijk wel
komstwoord, waarna een der leiders
sprak over de enorme wetenschappe
lijke inspanning, welke tal van ge
leerden van naam zich moeten ge
troosten om de bijbel uit de grond
tekst te vertalen in het Nederlands.
Ook voor Indonesië, waar 150 talen
gesproken worden, wordt de bijbel in
die talen overgezet. Dat de exploitatie
en de verspreiding schatten gelds
kost, bewees spr. door de mededeling,
dat de bijbel, in het Javaans vertaald,
aan vervaardiging 8 kost, doch met
het Oog op de geringe koopkracht van
de bevolking, voor slechts 1.50 ver
kocht kan worden. Er zijn voorts
enkele kleinere taalgebieden, waar
voor de uitgave eveneens niet lonend
gemaakt kan worden. Dit alles kostte
500.000. Het meegeven van N. Tes
tamenten aan de militairen vroeg
360.000. Spr. drong dan ook aan op
daadwerkelijke steun en gebed. Een
kleine tentoonstelling van alle Neder
landse uitgaven, met enkele boeken
in vreemde talen, was geëxposeerd en
trok veler belangstelling. Het gespro
ken woord werd verduidelijkt door de
film: ,Geen grenzen meer”. Ds. van
Loo sprak daarop een kort slotwoord
en ging voor in gebed.
KERKNIEUWS.
Bedankt voor het beroep naar de
Geref. Kerk te Heeg. Ds IJ. Feenstra te
SurhulzumAugustinusga.
Aan de Groningse Universiteit
slaagde voor het artsexamen le ge
deelte de heer O. Pasma van Sneek.
ZEEPOST VOOR OVERZEESE
GEBIEDSDELEN.
Met de hieronder volgende schepen
kan zeepost naar de Overzeese Ge
biedsdelen worden verzonden. De da
tum, waarop de correspondentie uiter-,
lijk ter post moet zijn bezorgd, staat
tussen haakjes achter de namen der
schepen.
Naar Curasao en de overige Ned.
Antillen: 18 Maart m.s. „Hydra” (16
Maart).
Naar Suriname: (in afwijking van
vorig bericht) 22 Maart s.s. „Cot-
tica” (19 Maart).
is een gentleman”, riep de detective en rende weg!
Sigrid glimlachte en toen Woodley dit zag, voelde hij
zich merkwaardig jong.
Men ging weer zitten.
„Dat was een verrassing voor mg”, zei Woodley, het
gesprek weer opvattend. „Ik dacht in de deur een
slanke, grijze Zweed te zien staan en danSealson,
uw neef is een gemene vent. Nu begrijp ik, waarom we
nooit iets van Sinnisfaere hoorden”.
„Mijn vader stierf twee jaar geleden”, zei Sigrid.
„Ja, dat weet ik, maar ik meen eens gehoord te heb
ben, dat zijn broer toen de leiding op zich genomen
heeft”.
„Niet zijn broer. Mijn oom Gritt was een broer van
mijn moeder”, antwoordde Sigrid. „Hij leidde in op
dracht van mij de fabriek jammer genoeg op een
andere wijze dan in mijn bedoeling lag”.
BAND NEDERLAND—INDONESIË.
AFD. SNEEK EN OMSTREKEN.
Men schrift ons: Op de laatste leden
vergadering van de Band was er een
voorstel van een der leden om de krite
Snits te vragen voor haar te willen op
voeren het stuk „Blau Bloed” van J.
Bosga. Het bestuur had hier wel oren
naar, en zo zal dit, eerder dan men had
verwacht, nl. 24 Maart a.s. in „Ami-
citia” plaats hebben. De krite Snits was
direct bereid dit stuk, dat begin Maart
voor de kriteleden is gespeeld, geheel
belangloos op te voeren. Dit stuk, dat
algemeen zeer geroemd wordt, lees b.v.
het gedicht van P. E. in ’t vorig no. van
dit blad, heeft een uitstekende pers. Er
zijn dan ook heel veel kriteleden, die
het reeds gezien hebben, maar nu hun
de gelegenheid geboden wordt, ’t nu nog
eens willen zien. Beter reclame is niet
denkbaar. We hopen dan ook, dat 't
voor ons een groot succes wordt, door
een uitverkochte zaal. Het gaat alles
ten bate van onze jongens in Indonesië.
Zie verder de advertentie in ’t volgende
no. van dit blad en denk om de raam
biljetten, die in en buiten Sneek worden
geplaatst. Reserveer al vast deze avond.
De 79-jarige bewoner van „Thabor”
de heer K. Nettinga; werd Zondagavond
ongeveer 8 uur op de Rijksweg Bols-
wardSneek bij het oversteken door
een personenauto aangereden. Met enige
gebroken ribben werd de oude heer bij
Thabor binnengebracht. De toestand
laat zich overigens gunstig aanzien. De
bestuurder van de auto treft vermoede-
Igk geen schuld.
mg ongelukkig gevoel, mezelf uit mijn leed
verlossen. Slechts een ding wil ik je vragen.
Noem mij ongelukkig, maar niet slecht. Mijn
jeugd was zo donker en ongelukkig, dat ik
aan het goede niet,geloven kon. Ik heb mijn
moeder door moordenaarshanden zien sterven.
Denk aan je eigen moeder, Frank. Op dat
ogenblik begon voor mij de donkere nacht.
„Nu wordt het dag. Ik geloof aan een betere
wereld, maar voor mij is daarin geen plaats,
want mij kan zij niet meer verlossen. In het
gletscherlicht van het hooggebergte wil ik
sterven, ik, die in diepe nacht geleefd heb,
sterven, mijn zonden belijden en verlost zijn
van het noodlot. Mijn laatste vreugde is, dat
jij gelukkig zult worden, want je vrouw is een
zonnekind. Sonja”.
Ontdaan hadden beiden de brief gelezen en Sigrid
het papier gereikt. Er stonden tranen in Evelyne’s
ogen.
„Laten we een kwartiertje langs het meer gaan wan
delen, liefste”, zei Frank zacht.
Zij stonden op en gingen. Morton zorgde er voor, dat
het gesprek spoedig weer wat vrolijker werd en daar
mee had hij niet veel moeite, want Woodley was in een
ongewoon vrolijke stemming en ook van Sigrid was
een zware last afgevallen.
Een keten van lichtjes flonkerde langs de oever van
het meer. Lichtjes flikkerden van de top van de Monte
Bré en de Monte Salvatore en uit de tuin van het hotel
klonk nog steeds de zachte melodie van de viool.
„Je voelt geen wrok tegen haar, Evelyne?”
„Niet in het minst, Frank”.
„Dan zullen we gelukkig, heel gelukkig zijn".
Zwijgend schreden beiden door de van bloemengeur
bezwangerde nacht van het Zuiden.
De grootste sensatie van de strijd WoodleySinnis
faere beleefde de wereld echter eerst, toen de Society-
bladen drie maanden later bekend maakten:
„De bekende automobielkoning Woodley is heden
met Miss Sinnisfaere in het huwelijk getreden!”
SNEEKER NIEUWSBLAD
n
UNITAS.
Donderdagavond had de afd. Sneek
van de Ned. Chr. bond van werkne
mers in de textiel- en kledingbedrij
ven Unitas in Aere Preennius een
feestelijke jaarvergadering georgani
seerd. De voorz., de heer O. IJntema,
heette allen hartelijk welkom, in ’t
bijzonder de bondssecretaris, de heer
Rijpstra, en de afgevaardigden van de
C.B.B. Uit de jaarverslagen van
secretaris en penningmeester bleek
een gestadige groei, de afd. telt thans
52 leden. Beide verslagen werden on
der dank vastgesteld. De heer Wiet-
sma sprak een hartelijke gelukwens
uit namens de C.B.B. met dit jubile
um en hoopte dat in de toekomst een
prettige en stevige samenwerking
van beide organisaties zou plaats vin
den. Spr. wees op de a.s. contact-
avond, waartoe hij allen opwekte deze
te bezoeken. De heer Rijpstra sprak
een propagandistisch woord, waarin
hij wees op de groei van het C.N.V.,
dat thans bijna 147000 leden telt. Met
het dit jaar te gedenken 40-jarig be
staan hoopt men het cijfer 150000 te
kunnen bereiken. Onze bond telt
daarin 6800 leden. Spr. wees er dan
in een terugblik op hoe het ten tijde
van de 18e eeuw met de arbeiders
stond, hoe men in de 40er jaren. van
de vorige eeuw nog ten hemel schrei
ende toestanden vond, o.a. ook door
de kinderarbeid, hoe de huis-industrie
nog een 50 jaar geleden dag en nacht
arbeid eiste, toestanden waarin door
het organiseren der arbeiders verbete
ring is gebracht, waarin ook de Chr.
vakbeweging een belangrijk aandeel
heeft gehad. Woudenberg heeft ons
niet kunnen vernietigen, het is nodig
dat wij actief zijn en ons beginsel uit
dragen. Een gevarieerd programma
werd daarop uitgevoerd, terwijl een
verloting voor D.E.L. 50 opbracht.
Woorden van dank aan alle medewer
kenden werden ten slotte door de
vooi-z. gesproken, waarna hg voor
ging in dankgebed.
GEEN ELFSTEDENTOCHT
DER MEEUWEN.
Het bestuur van de Zeilvereniging
de Meëuwen heeft besloten, gezien de
hoge kosten, dit jaar geen elfsteden
tocht per boot te organiseren, maar
deze tocht een jaar te verschuiven,
zodat dus in 1950 weer een elfsteden
tocht over het water, zal worden ge
houden. Voor velen zal dit ongetwij
feld een teleurstelling betekenen,
want deze tocht genoot heinde en ver
grote belangstelling. Men kan de elf
stedentocht per boot natuurlijk wel
individueel maken.
Voor de Mienskip Snits trad Vrijdag
avond in hotel Hanenburg op het Twee
de Kamerlid de heer R. Zegering
H a d d e r s met het onderwerp: „Het
Landbouwprogramma van de Volks
partij voor Vrijheid en Democratie”. De
oorlog heeft wel overtuigend bewezen,
aldus spr., dat de boerenstand onmis
baar is voor Nederland, en dit brengt
mede dat deze stand in staat moet ge
steld zich een bestaansmogelijkheid te
veroveren in ons maatschappelijk leven.
Dat dit niet door een stelsel van onge
breidelde economische vrijheid kan geeft
ook de V.V.D. die steeds opkomt voor
volkomen geestelijke vrijheid en zo groot
mogelijke vrijheid op economisch gebied,
dit laatste mits i en ook de verant
woordelijkheid daarvoor aandurft
volmondig toe. Een onbeperkte vrijheid
zou bij de concurrentie van onze land
bouw tegen het landbouwgrootbedrijf in
andere werelddelen tot ondergang van
de eerste leiden. Dit betekent dus dat
Nederland een zelfstandige landbouw
politiek moet voeren om onze landbouw
te handhaven en op zo hoog mogelijk
peil te brengen. Men betoogt dan wel
dat sterk doorgevoerde mechanisatie
hier de oplossing zou zijn. Doch het ge
middelde Nederlandse bedrijf is te klein
om daarvan voor 100 profijt te trek
ken. Er zijn ook andere middelen om
verbeteringen in de landbouwsector aan
te brengen. Ruilverkaveling bijv. De
V.V.D. is voor strenge doorvoering daar
van, doch er dient voor gezorgd dat de
onbillijkheden die er vooral voor de klei
ne boeren door kunnen ontstaan worden
vermeden. Onbillijkheden bijv, voort
vloeiend uit het feit dat, nu grotere aan
eengesloten complexen ontstaan, kleine
boeren de versnipperde stukken, die ze
tot nu toe van eigenaars konden huren,
niet meer kunnen krijgen omdat die
eigenaars het aaneengesloten complex
nu zelf geheel willen behouden. Ruil
verkaveling, hoezeer economisch verant
woord, mag dus geen sociaal onrecht
veroorzaken, m. a. w. de historische lijn
mag niet verbroken. Iets anders is dat
als 'n boer om een of andere reden zijn
bedrijf niet wil voortzetten en ook zijn
kinderen niet, het gewenst zou zijn dit
bedrijf niet meer zelfstandig te hand
haven, doch de grond over andere be
drijven te verdelen om daardoor steeds
meer bedrijven van economisch verant
woorde grootte te verkrijgen. Spr. ziet
de oplossing van het kleine boeren
vraagstuk dan ook niet in enkele jaren,
zelfs niet in enkele tientallen jaren be
reikt, het kan misschien wel een kwestie
van een eeuw zijn, a s men geen nieuwe
oplossingen ontdekt. Voorlopig is er
slechts één weg: nl. de kleine boerenbe
drijven die economisch niet verantwoord
zijn, te steunen en spr. zou dat het
liefst doen op indirecte wjjze door bijv,
coöp. werktuigorganisaties en dergelijke
te subsidiëren enz. In dergelijke subsidi
ering ziet spr. meer heil dan wanneer de
prijzen der landbouwproducten worden
vastgesteld naar de eisen van het klein
ste bedrijf, dat zou nadelig zijn voor
het Nederlandse volk in zijn geheel en
de grote landbouwbedrijven enorme
winsten in de schoot werpen. Wel meent
spr. dat, waar de minister maximum
prijzen voor landbouwproducten vast
stelt, er ook minimumprijzen moeten
komen. Een voordeel van de nieuwe
richting in de regeringspolitiek is dat
de landbouwer gelegenheid krijgt weer
meer zijn eigen initiatief te ontplooien.
In dit verband staat spr. ook nog even
stil bij de strijd tussen boter en marga
rine. De vraag wordt wel gesteld of de
hoge prijs van de boter er niet toe leidt
dat het Nederlandse publiek ontwent
aan het botergebruik en blijvend op
margarine overschakelt. Spr. gelooft
dat de boeren de onvergeeflijke fout
hebben begaan in de tijd van de op
komst der margarine dit product te
onderschatten en ook de betekenis van
de waarde der reclame. Het is spr. be
kend dat toen de margarinefabrikanten
tijdelijk een bepaalde reclame-campagne
voor margarine stop zetten, het ver
bruik van dit product onmiddellijk 40
daalde. Dit toont wel aan de grote
waarde van reclame en spr. gelooft dat
de landbouw voor boter, kaas en andere
producten ook een intensieve reclame
campagne zal moeten gaan voeren, dat
is niet alleen gewenst maar naar spre
kers overtuiging een kwestie van zijn of
niet zijn'. Ten slotte komt het dus hierop
neer dat de landbouw niet alles van de
regering moet verwachten, doch zelf het
roer in handen nemen, wat gelukkig in
de Stichting van de Landbouw al ge
beurt. De landbouw moet als geheel
een zelfbewuste sector in Nederland vor
men, een even onmisbaar element als
arbeider, middenstander, ambtenaar
enz. Op grond daarvan heeft, even goed
als de arbeider die uitvriest recht op
overbruggingssteun heeft, ook de kleine
landbouwer recht op steun. Economisch
zou de kleinste boer misschien beter af
zijn als hij zijn bedrijf afstond en in
loondienst ging, maar we verwerpen
dwang in dezen absoluut. Want er is
ook nog zo iets als arbeidsgeluk en dui
zenden kleine boeren ploeteren liever op
hun bedrijfje voort, dan dat zij zich in
loondienst begeven. Bovendien, wie zou,
nu het spook van de werkloosheid al
weer dreigt, deze mensen voor hun ge
hele leven vast werk kunnen verzeke
ren? Er ligt een stuk levensgeluk in het
eigen bedrijf, daarom wijzen wij ook so
cialisatie van de bodem of van het
landbouwbedrijf af. Rekening dient ge
houden met de historische lijn, waarbij
nooit de sociale rechtvaardigheid uit het
oog mag verloren. Zolang er geen betere
oplossingen gevonden zijrr, zal het klei
ne bedrijf dus doodgewoon gesteund
moeten worden, het zou een ramp voor
onze volksgemeenschap zijn als deze
kleine zelfstandigen ondergingen, omdat
uit hen de mensen voortkomen die onze
volksgemeenschap niet missen kan. Spr.
roerde, tenslotte nog enkele kwesties
aan, als de tegenstelling tussen stad en
patteland. Er dient alles gedaan om
deze te overbruggen, maar het platte
land streve er niet naar dat het op
cultureel gebied precies hetzelfde moet
hebben wat de grote stad heeft, dat kan
nu eenmaal niet. Anderzijds zij het ook
niet zo dat, als de grote steden wordt
toegestaan honderdduizenden uit te ge
ven, het departement een uitgave van
enkele honderden guldens van een plat
telandsgemeente voor haar eigen cultu
rele doeleinden zo maar kan schrappen.
Dat wij voor goed onderwijs te platte-
lande zijn is natuurlijk, maar niet alleen
voor goed landbouwonderwijs ook bijv,
ambachtsonderwijs, omdat er voor onze
groeiende plattelandsbevolking toch niet
voldoende plaats is in het landbouwbe
drijf, de kinderen moeten in staat ge
steld een ambacht te leren.
Na de pauze beantwoordde spr. een
groot aantal vragen,
ook. Ik zal me bij hem verontschuldigen, want ik ben
toen lelijk tegen hem uitgevallen. Maar laat ik uw ver
haal niet verder onderbreken, gaat u door”.
„Ik stond dus als een vreemde tegenover de fa-
briek”, ging Sigrid door. „Die ik in goede handen
dacht. Dikwijls kwam mijn oom bjj me, om me iets te
melden en brieven te laten tekenen”.
„Mag ik u even interrumperen; hebt u destijds een
brief ondertekend, waarin ing. Pradly een betrekking
bij uw fabriek werd aangeboden?”
„Neen, ik herinner me niets daarvan”.
„Dat dacht ik al. Gritt heeft ook uw handtekening
vervalst”.
„Mr. Morton heeft mij dat al verteld. Overigens was
Gritt heel vriendelijk. Naar Haga kwam ik zelden. Ik
leefde tamelijk teruggetrokken in onze Stockholmse
villa. Mijn oom wilde, dat ik met Sonja Alfieri vriend
schap zou sluiten. Zij kwam dikwijls bij mij. Maar ze
was altijd zo treurig”.
„Wat zegt u, kent u Sonja ook?” riep Frank ver
wonderd uit.
„Ik kende haar. Zij was een ongelukkige vrouw. De
dood was voor haar een verlossing”.
„Is zij dood?” Frank was bleek geworden.
„Ja; het stond toch in alle kranten. In Piz Palu is zij
van een berg gestort. Men vond haar in een ravijn,
tussen rotsblokken en sneeuw. Waarschijnlijk heeft zij
zich het leven benomen. Maar ik dacht dat u dat toch
wist, mr. Horn?”
Frank zag, hoe Morton hem wenkte.
„Ik heb een brief van de overledene voor u, die ik in
haar kamer vond. Het was mijn bedoeling u deze eerst
morgen te geven, om de vrolijke stemming van van
avond niet te verstoren”.
„Geeft u hem maar. De nagedachtenis aan een onge
lukkige vrouw kan onze avond niet verstoren. Niet
waar Evelyne, wg willen weten, wat Sonja mij te zeg
gen heeft, opdat er niets onopgehelderd blijft”.
„Heel juist Frank”.
Morton nam een brief uit zijn portefeuille en gaf hem
aan Frank, die hem gedwongen rustig opende. Hij las
tezamen met Evelyne:
„Lieve Frank!
„Je verloofde is edel genoeg om mij deze
aanhef niet kwalijk te nemen. Ik zal, daar ik
BUURTVER. „ONS GENOEGEN”.
De buurtver. „Ons Genoegen” Geeuw-
kade, Westersingel en Waterpoorts-
gracht, hield in café Rozenberg een zeer
geslaagde feestavond op 11 Maart. On-
|danks de schrale kas, waren voor deze
FEUILLETON.
OUDERAVOND VRIJZ. HERV.
ZONDAGSSCHOOL.
Donderdag 10 Maart belegde het be
stuur van de V.H.Z. een ouderavond in
het nieuwe gebouw van de Vrijz. Herv.
De voorzitster mej. J. v. d. Veen opende
deze avond, met een woord van welkom
aan de ouders en hield ’n korte inleiding
over het doel en streven van de Zon
dagsschool, en tévens over de bedoeling
van deze ouderavond, die er op gericht
is meer contact te scheppen tussen Zon
dagsschool en huisgezin Alle leerkrach
ten werden vervolgens aan de ouders
voorgesteld. Hierna volgde een zang-
spelletje „Carolientjes mooiste Zondag”,
vlot uitgevoerd door de leerlingen van
de oudste klassen, hetwelk bij allen zeer
in de smaak viel. In de pauze serveerden
de leidsters een kopje thee aan de be
zoekers. Daarna was er gelegenheid tot
het stellen van vragen, waarvan door
verschillende ouders gebruik werd ge
maakt. Tenslotte werden nog enkele
Paasliederen ingestudeerd, die de kinde
ren op het Lentefeest zullen zingen.
Hierna sloot de voorzitster met een
woord van dank aan de ouders voor hun
opkomst, deze geslaagde avond, en
sprak de wens uit, dat bij een volgende
ouderavond de opkomst nog groter
mocht zijn.
OOK ASSEN HEEFT THANS EEN
TELEVISIE-ONTVANGTOESTEL.
De heer B. Lampe, een oud-Sneker,
thans eigenaar van de radio-zaak v.h. de
Jonge aan de Ged. Singel te Assen,
heeft dezer dagen het door hem zelf ge
construeerde televisie-ontvangtoestel
voltooid. Het wachten is nu nog op een
op het dak te construeren draaibare
antenne, een mast van 8 tot 10 M.
hoogte. Zodra deze er is, kan men dus
ook in Assen de door Philips te Eind
hoven uit te zenden televisiebeelden ont
vangen.
BUITENLANDS OVERZICHT.
Door een fout in de opmaak werd ons
buitenlands overzicht in het vorig nr.
tot weinig minder dan een puzzle. Wij
bieden de lezers onze verontschuldi
gingen aan dat op deze wijze de buiten
landse politiek nog ingewikkelder werd
gemaakt dan ze reeds is!
Een half uur later zaten zij bij een glas Chianti
onder de palmen van het terras en terwijl slechts een
viool de stilte van de nacht verbrak, vertelde Sigrid.
Zij zat tussen Woodley en Evelyne.
„Mijn vader heeft mij nooit, zoals u, Evelyne, aan
zijn werk laten deelnemen. Tot op heden kan ik nog
geen auto besturen. Mijn wereld was ons mooie
huis
„De schriftkundige heeft gelijk gehad”, onderbrak
Woodley haar.
„Wie bedoelt u, papa?” vroeg Evelyne verwonderd.
„Nu kan ik jullie de geschiedenis wel vertellen. Toen
tertijd had ik eens een handtekening in handen. U
ondertekende toch alle brieven zelf, miss Sigrid?”
„Niet allemaal. Alleen de belangrijkste moest ik
ondertekenen. Dat wilde mijn oom zo. Hg zei, dat
maakte een heel andere indruk, dan wanneer er Gritt
of een andere naam onder stond. Ik heb geheel op hem
vertrouwd”.
„Hij wou gedekt zijn”, zei Woodley, terwijl hij met
moeite het woord „schoft” inhield. Toen ging hg door:
„Dus, om voort te gaan, toen liet ik een grafoloog ko
men om uit deze handtekening uw karakter te ont
leden”.
„En wat las hjj uit mijn handschrift?"
„Dat zal ik u wel op een andere keer vertellen. Maar
ik kan nu wel zeggen, dat die man het wist en goed
waarna voorz.
avond geëngageerd onze stadgenoten de
bekende radio-artist Henk Stuurop en
onze Friese schrjjver Abe Brouwer.
Deze artisten bewezen weer eens, dat
men bet hier in Sneek niet buiten de
stad hoeft te zoeken. Wij noemen hier
alleen maar Henk Stuurop in zgn boe
rencreatie als Gart Jan en Abe Brou
wers vertolking als de stroper Zwarte
Johannes uit zijn eigen toneelstuk „Me
vrouw de kaptein”. Een schitterend ge
slaagde avond met een gezellig bal na.
o