Franks Race naar hef Geluk Een roman uit de automobielwereld door STAN VAN KAMPEN. 1 Indonesië Officieel Orgaan van de gemeenten SNEEK, WYMBRITSERADEEL en IJLST Mienskip Snits 1 II. d 4e JAARGANG No. 21 en 38 EINDE. I. a DINSDAG 15 MAART 1949 Redacteur: L. KIEZEBRINK Redactie-adresKLEINZAND 7 SNEEK Het Sneeker Nieuwsblad is een gecombineerde uitgave van Nieuwe Sneeker Courant, Sneeker Courant en Drijfhouts Nieuwsblad 1 4 T e t 5 i. ir ie NIEUWE VERLIESLIJST. In een nieuwe ver lieslij st maakt de regering de naaien van 18 gesneuvel den bekend, nl. 10 van de Kon. Land macht en 8 van het K.N.I.L. Dezer dagen behaalden te ’s-Gra- venhage onze stadgenoten de heer T. Brens en mej. E. T. M. Doodkorte het diploma „Maatschappelijk Wer ker”. H e e r i n g a hem dank bracht voor zijn zeer onderhoudende causerie. De voorz. deelde voorts mede dat op 18 Maart de heer Cnossen uit Den Haag komt spre ken over Emigratie. Kantoor voor Abonnementen Fa. KEEZEBRLNK Co. KLEINZAND 7 Tel. 2872 Ab.prijs i 2.50 per half jaar Franco per post ƒ3.75 per half jaar r r. s i. Verschijnt DINSDAGS en VRIJDAGS Bureau voor Advertenties: Fa. DRIJFHOUT GROOTZAND 55 Telefoon 3005 Advertentieprijs 15 et. per m.m. Bij contract (handels- adv.) Lager. BENELUX-CONFERENTIE VOLLEDIG SUCCES. De vorige week te Den Haag gehou den conferentie van de ministers der Beneluxlanden is een volledig succes ge worden. Op 1 Juli 1949 begint de peri ode van de „Voor-Unie”. Nog dit jaar zal ook in Nederland de distributie ein digen, behalve de rantsoenering van brandstoffen, die nog gehandhaafd blijft voor het seizoen 1949/1950. De vorming van de economische unie is uitgesteld tot 1 Juli 1950. n. e n n n „Zo? Dus miss Sinnisfaere geeft toe, dat haar mensen ons bestolen hebben?” vroeg Woodley. Hij had willen zeggen: zo schaamteloos bestolen hebben, maar een blik uit Sigrids zachtblauwe ogen, die bijna treurig stonden, hadden hem deze woorden doen inslikken. „Ik moet het tot mijn spijt wel toegeven, daar mr. Morton mij de onomstotelijke bewijzen voorgelegd heeft”, zei Sigrid met haar zachte, warme stem, waar door Woodley zo getroffen werd, dat hij bleef zwijgen. Inplaats van hem nam nu Millner het voord. „En hoe denkt u zich het goedmaken van de ons berokkende schade?” „Ik had gedacht een fusie tussen onze fabrieken tot stand te brengen, daar ik persoonlijk mij niet in staat voel haar te leiden en mijn medewerkers hebben mij bedrogen en een smet op onze naam geworpen”. Nu sprong dr. Woodley met jeugdige vurigheid op, liep snel op Sigrid toe, greep haar hand en zei: „Daar ben ik heel blij om, hiermee zou alles meer dan goed gemaakt zijn. Stel u eens voor Millner, wat dat betekent: Woodley en Sinnisfaere verenigd”. „Daarmee hebben wij het pleit gewonnen”, riep Mill ner opgetogen. „Wilt u dat werkelijk, miss Sinnis faere „Niets liever dan dat”, riep het meisje, „ik hoop, dat hiermee iedere rancune verdwenen is”. „Hier is slechts plaats voor dank, niet voor rancune. Beste vrienden, deze gebeurtenis moet feestelijk gevierd worden. Morton, u bent een schooier en zult als straf voor uw listigheden, uw kunde als regisseur moeten tonen en dit feest arrangeren. Het is een prachtige avond. Mag ik u verzoeken op het tuinterras de mooiste plaatsen voor ons te laten reserveren, met palmen u weet het, onder palmen huist de vrede!” „Ik vlieg al. Nu, wat heb ik u gezegd, miss. Woodley I In de Veiligheidsraad. De discussie, welke thans weer in de Veiligheidsraad over de Indonesi sche kwestie wordt gevoerd, schijnt tot resultaat te zullen hebben, dat een Canadees voorstel wordt aangeno men waarin de U.N.C.I., dus de Com missie van de Vei. Naties voor Indo nesië, vroeger Commissie voor Goede Diensten genoemd, wordt uitgenodigd haar bemiddeling te verlenen om par tijen tot een voorbespreking over de voorwaarden, waaronder ze aan de Ronde Tafelconferentie willen deelne men, te brengen. Officieel bericht over gedrag der troepen. „Niets is gebleken van be weerde gruwelen”. Van de regering van Indonesië ont vangen telegrammen melden, dat een nauwgezet onderzoek in Indonesië tot dusver geen feiten aan het licht heeft gebracht, welke beweringen over ern stige mishandelingen bij verhoren noch andere feiten bevestigen. Op de verhoren door de inlichtings- en vei ligheidsdiensten wordt zeer strenge controle uitgeoefend door de hoofden van deze diensten, zodat stelselmatige mishandeling uitgesloten moet wor den geacht. Voorts blijken de beschuldigingen over het doodschieten van gevange nen in de onderzochte gevallen onge grond te zijn. In de gevallen dat mili taire noodzaak er toe dwong een kampong te slechten, is zulks steeds geschied in overleg met het betrok ken Indonesische binnenlandse be stuur en na evacuatie van de bevol king. GEEN GRENZEN MEER. In het Gebouw voor Chr. Belangen werd Donderdagavond een geluids film gedraaid over het werk van het Ned. Bijbelgenootschap. Ds. J. N. de Ruiter opende met een hartelijk wel komstwoord, waarna een der leiders sprak over de enorme wetenschappe lijke inspanning, welke tal van ge leerden van naam zich moeten ge troosten om de bijbel uit de grond tekst te vertalen in het Nederlands. Ook voor Indonesië, waar 150 talen gesproken worden, wordt de bijbel in die talen overgezet. Dat de exploitatie en de verspreiding schatten gelds kost, bewees spr. door de mededeling, dat de bijbel, in het Javaans vertaald, aan vervaardiging 8 kost, doch met het Oog op de geringe koopkracht van de bevolking, voor slechts 1.50 ver kocht kan worden. Er zijn voorts enkele kleinere taalgebieden, waar voor de uitgave eveneens niet lonend gemaakt kan worden. Dit alles kostte 500.000. Het meegeven van N. Tes tamenten aan de militairen vroeg 360.000. Spr. drong dan ook aan op daadwerkelijke steun en gebed. Een kleine tentoonstelling van alle Neder landse uitgaven, met enkele boeken in vreemde talen, was geëxposeerd en trok veler belangstelling. Het gespro ken woord werd verduidelijkt door de film: ,Geen grenzen meer”. Ds. van Loo sprak daarop een kort slotwoord en ging voor in gebed. KERKNIEUWS. Bedankt voor het beroep naar de Geref. Kerk te Heeg. Ds IJ. Feenstra te SurhulzumAugustinusga. Aan de Groningse Universiteit slaagde voor het artsexamen le ge deelte de heer O. Pasma van Sneek. ZEEPOST VOOR OVERZEESE GEBIEDSDELEN. Met de hieronder volgende schepen kan zeepost naar de Overzeese Ge biedsdelen worden verzonden. De da tum, waarop de correspondentie uiter-, lijk ter post moet zijn bezorgd, staat tussen haakjes achter de namen der schepen. Naar Curasao en de overige Ned. Antillen: 18 Maart m.s. „Hydra” (16 Maart). Naar Suriname: (in afwijking van vorig bericht) 22 Maart s.s. „Cot- tica” (19 Maart). is een gentleman”, riep de detective en rende weg! Sigrid glimlachte en toen Woodley dit zag, voelde hij zich merkwaardig jong. Men ging weer zitten. „Dat was een verrassing voor mg”, zei Woodley, het gesprek weer opvattend. „Ik dacht in de deur een slanke, grijze Zweed te zien staan en danSealson, uw neef is een gemene vent. Nu begrijp ik, waarom we nooit iets van Sinnisfaere hoorden”. „Mijn vader stierf twee jaar geleden”, zei Sigrid. „Ja, dat weet ik, maar ik meen eens gehoord te heb ben, dat zijn broer toen de leiding op zich genomen heeft”. „Niet zijn broer. Mijn oom Gritt was een broer van mijn moeder”, antwoordde Sigrid. „Hij leidde in op dracht van mij de fabriek jammer genoeg op een andere wijze dan in mijn bedoeling lag”. BAND NEDERLAND—INDONESIË. AFD. SNEEK EN OMSTREKEN. Men schrift ons: Op de laatste leden vergadering van de Band was er een voorstel van een der leden om de krite Snits te vragen voor haar te willen op voeren het stuk „Blau Bloed” van J. Bosga. Het bestuur had hier wel oren naar, en zo zal dit, eerder dan men had verwacht, nl. 24 Maart a.s. in „Ami- citia” plaats hebben. De krite Snits was direct bereid dit stuk, dat begin Maart voor de kriteleden is gespeeld, geheel belangloos op te voeren. Dit stuk, dat algemeen zeer geroemd wordt, lees b.v. het gedicht van P. E. in ’t vorig no. van dit blad, heeft een uitstekende pers. Er zijn dan ook heel veel kriteleden, die het reeds gezien hebben, maar nu hun de gelegenheid geboden wordt, ’t nu nog eens willen zien. Beter reclame is niet denkbaar. We hopen dan ook, dat 't voor ons een groot succes wordt, door een uitverkochte zaal. Het gaat alles ten bate van onze jongens in Indonesië. Zie verder de advertentie in ’t volgende no. van dit blad en denk om de raam biljetten, die in en buiten Sneek worden geplaatst. Reserveer al vast deze avond. De 79-jarige bewoner van „Thabor” de heer K. Nettinga; werd Zondagavond ongeveer 8 uur op de Rijksweg Bols- wardSneek bij het oversteken door een personenauto aangereden. Met enige gebroken ribben werd de oude heer bij Thabor binnengebracht. De toestand laat zich overigens gunstig aanzien. De bestuurder van de auto treft vermoede- Igk geen schuld. mg ongelukkig gevoel, mezelf uit mijn leed verlossen. Slechts een ding wil ik je vragen. Noem mij ongelukkig, maar niet slecht. Mijn jeugd was zo donker en ongelukkig, dat ik aan het goede niet,geloven kon. Ik heb mijn moeder door moordenaarshanden zien sterven. Denk aan je eigen moeder, Frank. Op dat ogenblik begon voor mij de donkere nacht. „Nu wordt het dag. Ik geloof aan een betere wereld, maar voor mij is daarin geen plaats, want mij kan zij niet meer verlossen. In het gletscherlicht van het hooggebergte wil ik sterven, ik, die in diepe nacht geleefd heb, sterven, mijn zonden belijden en verlost zijn van het noodlot. Mijn laatste vreugde is, dat jij gelukkig zult worden, want je vrouw is een zonnekind. Sonja”. Ontdaan hadden beiden de brief gelezen en Sigrid het papier gereikt. Er stonden tranen in Evelyne’s ogen. „Laten we een kwartiertje langs het meer gaan wan delen, liefste”, zei Frank zacht. Zij stonden op en gingen. Morton zorgde er voor, dat het gesprek spoedig weer wat vrolijker werd en daar mee had hij niet veel moeite, want Woodley was in een ongewoon vrolijke stemming en ook van Sigrid was een zware last afgevallen. Een keten van lichtjes flonkerde langs de oever van het meer. Lichtjes flikkerden van de top van de Monte Bré en de Monte Salvatore en uit de tuin van het hotel klonk nog steeds de zachte melodie van de viool. „Je voelt geen wrok tegen haar, Evelyne?” „Niet in het minst, Frank”. „Dan zullen we gelukkig, heel gelukkig zijn". Zwijgend schreden beiden door de van bloemengeur bezwangerde nacht van het Zuiden. De grootste sensatie van de strijd WoodleySinnis faere beleefde de wereld echter eerst, toen de Society- bladen drie maanden later bekend maakten: „De bekende automobielkoning Woodley is heden met Miss Sinnisfaere in het huwelijk getreden!” SNEEKER NIEUWSBLAD n UNITAS. Donderdagavond had de afd. Sneek van de Ned. Chr. bond van werkne mers in de textiel- en kledingbedrij ven Unitas in Aere Preennius een feestelijke jaarvergadering georgani seerd. De voorz., de heer O. IJntema, heette allen hartelijk welkom, in ’t bijzonder de bondssecretaris, de heer Rijpstra, en de afgevaardigden van de C.B.B. Uit de jaarverslagen van secretaris en penningmeester bleek een gestadige groei, de afd. telt thans 52 leden. Beide verslagen werden on der dank vastgesteld. De heer Wiet- sma sprak een hartelijke gelukwens uit namens de C.B.B. met dit jubile um en hoopte dat in de toekomst een prettige en stevige samenwerking van beide organisaties zou plaats vin den. Spr. wees op de a.s. contact- avond, waartoe hij allen opwekte deze te bezoeken. De heer Rijpstra sprak een propagandistisch woord, waarin hij wees op de groei van het C.N.V., dat thans bijna 147000 leden telt. Met het dit jaar te gedenken 40-jarig be staan hoopt men het cijfer 150000 te kunnen bereiken. Onze bond telt daarin 6800 leden. Spr. wees er dan in een terugblik op hoe het ten tijde van de 18e eeuw met de arbeiders stond, hoe men in de 40er jaren. van de vorige eeuw nog ten hemel schrei ende toestanden vond, o.a. ook door de kinderarbeid, hoe de huis-industrie nog een 50 jaar geleden dag en nacht arbeid eiste, toestanden waarin door het organiseren der arbeiders verbete ring is gebracht, waarin ook de Chr. vakbeweging een belangrijk aandeel heeft gehad. Woudenberg heeft ons niet kunnen vernietigen, het is nodig dat wij actief zijn en ons beginsel uit dragen. Een gevarieerd programma werd daarop uitgevoerd, terwijl een verloting voor D.E.L. 50 opbracht. Woorden van dank aan alle medewer kenden werden ten slotte door de vooi-z. gesproken, waarna hg voor ging in dankgebed. GEEN ELFSTEDENTOCHT DER MEEUWEN. Het bestuur van de Zeilvereniging de Meëuwen heeft besloten, gezien de hoge kosten, dit jaar geen elfsteden tocht per boot te organiseren, maar deze tocht een jaar te verschuiven, zodat dus in 1950 weer een elfsteden tocht over het water, zal worden ge houden. Voor velen zal dit ongetwij feld een teleurstelling betekenen, want deze tocht genoot heinde en ver grote belangstelling. Men kan de elf stedentocht per boot natuurlijk wel individueel maken. Voor de Mienskip Snits trad Vrijdag avond in hotel Hanenburg op het Twee de Kamerlid de heer R. Zegering H a d d e r s met het onderwerp: „Het Landbouwprogramma van de Volks partij voor Vrijheid en Democratie”. De oorlog heeft wel overtuigend bewezen, aldus spr., dat de boerenstand onmis baar is voor Nederland, en dit brengt mede dat deze stand in staat moet ge steld zich een bestaansmogelijkheid te veroveren in ons maatschappelijk leven. Dat dit niet door een stelsel van onge breidelde economische vrijheid kan geeft ook de V.V.D. die steeds opkomt voor volkomen geestelijke vrijheid en zo groot mogelijke vrijheid op economisch gebied, dit laatste mits i en ook de verant woordelijkheid daarvoor aandurft volmondig toe. Een onbeperkte vrijheid zou bij de concurrentie van onze land bouw tegen het landbouwgrootbedrijf in andere werelddelen tot ondergang van de eerste leiden. Dit betekent dus dat Nederland een zelfstandige landbouw politiek moet voeren om onze landbouw te handhaven en op zo hoog mogelijk peil te brengen. Men betoogt dan wel dat sterk doorgevoerde mechanisatie hier de oplossing zou zijn. Doch het ge middelde Nederlandse bedrijf is te klein om daarvan voor 100 profijt te trek ken. Er zijn ook andere middelen om verbeteringen in de landbouwsector aan te brengen. Ruilverkaveling bijv. De V.V.D. is voor strenge doorvoering daar van, doch er dient voor gezorgd dat de onbillijkheden die er vooral voor de klei ne boeren door kunnen ontstaan worden vermeden. Onbillijkheden bijv, voort vloeiend uit het feit dat, nu grotere aan eengesloten complexen ontstaan, kleine boeren de versnipperde stukken, die ze tot nu toe van eigenaars konden huren, niet meer kunnen krijgen omdat die eigenaars het aaneengesloten complex nu zelf geheel willen behouden. Ruil verkaveling, hoezeer economisch verant woord, mag dus geen sociaal onrecht veroorzaken, m. a. w. de historische lijn mag niet verbroken. Iets anders is dat als 'n boer om een of andere reden zijn bedrijf niet wil voortzetten en ook zijn kinderen niet, het gewenst zou zijn dit bedrijf niet meer zelfstandig te hand haven, doch de grond over andere be drijven te verdelen om daardoor steeds meer bedrijven van economisch verant woorde grootte te verkrijgen. Spr. ziet de oplossing van het kleine boeren vraagstuk dan ook niet in enkele jaren, zelfs niet in enkele tientallen jaren be reikt, het kan misschien wel een kwestie van een eeuw zijn, a s men geen nieuwe oplossingen ontdekt. Voorlopig is er slechts één weg: nl. de kleine boerenbe drijven die economisch niet verantwoord zijn, te steunen en spr. zou dat het liefst doen op indirecte wjjze door bijv, coöp. werktuigorganisaties en dergelijke te subsidiëren enz. In dergelijke subsidi ering ziet spr. meer heil dan wanneer de prijzen der landbouwproducten worden vastgesteld naar de eisen van het klein ste bedrijf, dat zou nadelig zijn voor het Nederlandse volk in zijn geheel en de grote landbouwbedrijven enorme winsten in de schoot werpen. Wel meent spr. dat, waar de minister maximum prijzen voor landbouwproducten vast stelt, er ook minimumprijzen moeten komen. Een voordeel van de nieuwe richting in de regeringspolitiek is dat de landbouwer gelegenheid krijgt weer meer zijn eigen initiatief te ontplooien. In dit verband staat spr. ook nog even stil bij de strijd tussen boter en marga rine. De vraag wordt wel gesteld of de hoge prijs van de boter er niet toe leidt dat het Nederlandse publiek ontwent aan het botergebruik en blijvend op margarine overschakelt. Spr. gelooft dat de boeren de onvergeeflijke fout hebben begaan in de tijd van de op komst der margarine dit product te onderschatten en ook de betekenis van de waarde der reclame. Het is spr. be kend dat toen de margarinefabrikanten tijdelijk een bepaalde reclame-campagne voor margarine stop zetten, het ver bruik van dit product onmiddellijk 40 daalde. Dit toont wel aan de grote waarde van reclame en spr. gelooft dat de landbouw voor boter, kaas en andere producten ook een intensieve reclame campagne zal moeten gaan voeren, dat is niet alleen gewenst maar naar spre kers overtuiging een kwestie van zijn of niet zijn'. Ten slotte komt het dus hierop neer dat de landbouw niet alles van de regering moet verwachten, doch zelf het roer in handen nemen, wat gelukkig in de Stichting van de Landbouw al ge beurt. De landbouw moet als geheel een zelfbewuste sector in Nederland vor men, een even onmisbaar element als arbeider, middenstander, ambtenaar enz. Op grond daarvan heeft, even goed als de arbeider die uitvriest recht op overbruggingssteun heeft, ook de kleine landbouwer recht op steun. Economisch zou de kleinste boer misschien beter af zijn als hij zijn bedrijf afstond en in loondienst ging, maar we verwerpen dwang in dezen absoluut. Want er is ook nog zo iets als arbeidsgeluk en dui zenden kleine boeren ploeteren liever op hun bedrijfje voort, dan dat zij zich in loondienst begeven. Bovendien, wie zou, nu het spook van de werkloosheid al weer dreigt, deze mensen voor hun ge hele leven vast werk kunnen verzeke ren? Er ligt een stuk levensgeluk in het eigen bedrijf, daarom wijzen wij ook so cialisatie van de bodem of van het landbouwbedrijf af. Rekening dient ge houden met de historische lijn, waarbij nooit de sociale rechtvaardigheid uit het oog mag verloren. Zolang er geen betere oplossingen gevonden zijrr, zal het klei ne bedrijf dus doodgewoon gesteund moeten worden, het zou een ramp voor onze volksgemeenschap zijn als deze kleine zelfstandigen ondergingen, omdat uit hen de mensen voortkomen die onze volksgemeenschap niet missen kan. Spr. roerde, tenslotte nog enkele kwesties aan, als de tegenstelling tussen stad en patteland. Er dient alles gedaan om deze te overbruggen, maar het platte land streve er niet naar dat het op cultureel gebied precies hetzelfde moet hebben wat de grote stad heeft, dat kan nu eenmaal niet. Anderzijds zij het ook niet zo dat, als de grote steden wordt toegestaan honderdduizenden uit te ge ven, het departement een uitgave van enkele honderden guldens van een plat telandsgemeente voor haar eigen cultu rele doeleinden zo maar kan schrappen. Dat wij voor goed onderwijs te platte- lande zijn is natuurlijk, maar niet alleen voor goed landbouwonderwijs ook bijv, ambachtsonderwijs, omdat er voor onze groeiende plattelandsbevolking toch niet voldoende plaats is in het landbouwbe drijf, de kinderen moeten in staat ge steld een ambacht te leren. Na de pauze beantwoordde spr. een groot aantal vragen, ook. Ik zal me bij hem verontschuldigen, want ik ben toen lelijk tegen hem uitgevallen. Maar laat ik uw ver haal niet verder onderbreken, gaat u door”. „Ik stond dus als een vreemde tegenover de fa- briek”, ging Sigrid door. „Die ik in goede handen dacht. Dikwijls kwam mijn oom bjj me, om me iets te melden en brieven te laten tekenen”. „Mag ik u even interrumperen; hebt u destijds een brief ondertekend, waarin ing. Pradly een betrekking bij uw fabriek werd aangeboden?” „Neen, ik herinner me niets daarvan”. „Dat dacht ik al. Gritt heeft ook uw handtekening vervalst”. „Mr. Morton heeft mij dat al verteld. Overigens was Gritt heel vriendelijk. Naar Haga kwam ik zelden. Ik leefde tamelijk teruggetrokken in onze Stockholmse villa. Mijn oom wilde, dat ik met Sonja Alfieri vriend schap zou sluiten. Zij kwam dikwijls bij mij. Maar ze was altijd zo treurig”. „Wat zegt u, kent u Sonja ook?” riep Frank ver wonderd uit. „Ik kende haar. Zij was een ongelukkige vrouw. De dood was voor haar een verlossing”. „Is zij dood?” Frank was bleek geworden. „Ja; het stond toch in alle kranten. In Piz Palu is zij van een berg gestort. Men vond haar in een ravijn, tussen rotsblokken en sneeuw. Waarschijnlijk heeft zij zich het leven benomen. Maar ik dacht dat u dat toch wist, mr. Horn?” Frank zag, hoe Morton hem wenkte. „Ik heb een brief van de overledene voor u, die ik in haar kamer vond. Het was mijn bedoeling u deze eerst morgen te geven, om de vrolijke stemming van van avond niet te verstoren”. „Geeft u hem maar. De nagedachtenis aan een onge lukkige vrouw kan onze avond niet verstoren. Niet waar Evelyne, wg willen weten, wat Sonja mij te zeg gen heeft, opdat er niets onopgehelderd blijft”. „Heel juist Frank”. Morton nam een brief uit zijn portefeuille en gaf hem aan Frank, die hem gedwongen rustig opende. Hij las tezamen met Evelyne: „Lieve Frank! „Je verloofde is edel genoeg om mij deze aanhef niet kwalijk te nemen. Ik zal, daar ik BUURTVER. „ONS GENOEGEN”. De buurtver. „Ons Genoegen” Geeuw- kade, Westersingel en Waterpoorts- gracht, hield in café Rozenberg een zeer geslaagde feestavond op 11 Maart. On- |danks de schrale kas, waren voor deze FEUILLETON. OUDERAVOND VRIJZ. HERV. ZONDAGSSCHOOL. Donderdag 10 Maart belegde het be stuur van de V.H.Z. een ouderavond in het nieuwe gebouw van de Vrijz. Herv. De voorzitster mej. J. v. d. Veen opende deze avond, met een woord van welkom aan de ouders en hield ’n korte inleiding over het doel en streven van de Zon dagsschool, en tévens over de bedoeling van deze ouderavond, die er op gericht is meer contact te scheppen tussen Zon dagsschool en huisgezin Alle leerkrach ten werden vervolgens aan de ouders voorgesteld. Hierna volgde een zang- spelletje „Carolientjes mooiste Zondag”, vlot uitgevoerd door de leerlingen van de oudste klassen, hetwelk bij allen zeer in de smaak viel. In de pauze serveerden de leidsters een kopje thee aan de be zoekers. Daarna was er gelegenheid tot het stellen van vragen, waarvan door verschillende ouders gebruik werd ge maakt. Tenslotte werden nog enkele Paasliederen ingestudeerd, die de kinde ren op het Lentefeest zullen zingen. Hierna sloot de voorzitster met een woord van dank aan de ouders voor hun opkomst, deze geslaagde avond, en sprak de wens uit, dat bij een volgende ouderavond de opkomst nog groter mocht zijn. OOK ASSEN HEEFT THANS EEN TELEVISIE-ONTVANGTOESTEL. De heer B. Lampe, een oud-Sneker, thans eigenaar van de radio-zaak v.h. de Jonge aan de Ged. Singel te Assen, heeft dezer dagen het door hem zelf ge construeerde televisie-ontvangtoestel voltooid. Het wachten is nu nog op een op het dak te construeren draaibare antenne, een mast van 8 tot 10 M. hoogte. Zodra deze er is, kan men dus ook in Assen de door Philips te Eind hoven uit te zenden televisiebeelden ont vangen. BUITENLANDS OVERZICHT. Door een fout in de opmaak werd ons buitenlands overzicht in het vorig nr. tot weinig minder dan een puzzle. Wij bieden de lezers onze verontschuldi gingen aan dat op deze wijze de buiten landse politiek nog ingewikkelder werd gemaakt dan ze reeds is! Een half uur later zaten zij bij een glas Chianti onder de palmen van het terras en terwijl slechts een viool de stilte van de nacht verbrak, vertelde Sigrid. Zij zat tussen Woodley en Evelyne. „Mijn vader heeft mij nooit, zoals u, Evelyne, aan zijn werk laten deelnemen. Tot op heden kan ik nog geen auto besturen. Mijn wereld was ons mooie huis „De schriftkundige heeft gelijk gehad”, onderbrak Woodley haar. „Wie bedoelt u, papa?” vroeg Evelyne verwonderd. „Nu kan ik jullie de geschiedenis wel vertellen. Toen tertijd had ik eens een handtekening in handen. U ondertekende toch alle brieven zelf, miss Sigrid?” „Niet allemaal. Alleen de belangrijkste moest ik ondertekenen. Dat wilde mijn oom zo. Hg zei, dat maakte een heel andere indruk, dan wanneer er Gritt of een andere naam onder stond. Ik heb geheel op hem vertrouwd”. „Hij wou gedekt zijn”, zei Woodley, terwijl hij met moeite het woord „schoft” inhield. Toen ging hg door: „Dus, om voort te gaan, toen liet ik een grafoloog ko men om uit deze handtekening uw karakter te ont leden”. „En wat las hjj uit mijn handschrift?" „Dat zal ik u wel op een andere keer vertellen. Maar ik kan nu wel zeggen, dat die man het wist en goed waarna voorz. avond geëngageerd onze stadgenoten de bekende radio-artist Henk Stuurop en onze Friese schrjjver Abe Brouwer. Deze artisten bewezen weer eens, dat men bet hier in Sneek niet buiten de stad hoeft te zoeken. Wij noemen hier alleen maar Henk Stuurop in zgn boe rencreatie als Gart Jan en Abe Brou wers vertolking als de stroper Zwarte Johannes uit zijn eigen toneelstuk „Me vrouw de kaptein”. Een schitterend ge slaagde avond met een gezellig bal na. o

Kranten in de gemeente Sudwest-Fryslan (Bolswards Nieuwsblad, Sneeker Nieuwsblad en Friso)

Sneeker Nieuwsblad nl | 1949 | | pagina 1