MIDDERNACHT
Indonesië
HET KERKJE VAN EXMORRA
yvf
o
Officieel Orgaan van de gemeenten SNEEK, WYMBRITSERADEEL en IJLST
■wZj
■'I
V
I»
■w w
DINSDAG 10 MEI 1949
n
FEUILLETON.
15
4e JAARGANG No. 36
Nederlandse en Republikeinse
delegaties bereiken te Batavia
een accoord
Detective roman uit donker Amsterdam
door PI EI KLOPPERS
lï I
in J
OPVOERING „ONDER DE KLAPPER”
Het Sneeker Nieuwsblad is een gecombineerde uitgave van Nieuwe Sneeker Cpurant, Sneeker Courant en Drijfhouts Nieuwsblad
■i - W
A
4
I
t
8
L. G.
geen
'ei
Herv.
H. P. P.
Verschijnt
Dinsdags en Vrijdags
zilveren armband en tennisbal, Roffel,
Frederik Hendrikstraat 55. Op de vast
gestelde tijden zijn aan het bureau van
politie de volgende voorwerpen te be
vragen: damesrijwiel, motorwant, rich
tingaanwijzer van auto, sleutel, dames
hoed, startkruk van motor, kinderwa
gen,
Advertentieprijs 15 ct. per
n.m. Bg contract (handels-
adv.) lager.
Abonnementsprijs 2.50 per
Half jaar. Franco per post
f 3.75 per half jaar.
Giro 50748 ten name van
ï'irma E. J. Drijfhout, Sneek
I.
-iministratie:
Comb. Drijfhout—
Kiezebrink en Co.
Kantoor Grootzand 55
Telefoon 3005 (K 5150)
1
t
1
STRAF KWIJTGESCHOLEN
Aan mariniers, die weigerden
kampong f te branden.
De minister van justitie heeft reegis in
December van het vorige jaar de Ne
derlandse mariniers op Oost-Java, die
destijds weigerden een bevel van hun
meerdere om een kampong af te bran
den, op te volgen en die deswege op 2
April 1948 voor het hoog militaire ge
rechtshof te Batavia tot gevangenis
straffen zijn veroordeeld, in vrijheid
doen stellen, zulks in afwachting van de
beslissing op ingediende gratieverzoe
ken. Bij Kon. Besluit is thans bij wege
van gratie het onvervuld gedeelte der
gevangenisstraf, alsmede de bijkomende
straf (ontslag uit de militaire dienst)
kwijtgescholden.
st<
na
iet]
ét
de
»r-
a-
»r-
is
.rt'
be-
ran
j
f
t
n.
Ie
m
sr- /’l
de Jl
„Nou, de lui wouen naar de Kleine Club, maar ik
voelde er niet veel voor, en keerde terug naar Baam,
om een uur of elf zowat”.
„De oude Heeringa had dus toch gelijk”, dacht Mid
dernacht, „die aap van een jongen is diezelfde avond
naar huis gekomen
Maar, aan de andere kant in hoeverre waren Jan
Heeringa’s mededelingen te vertrouwen? Was de jon
gen eensklaps zo mededeelzaam volgens een welover-
legd plan? Was hij een boemelaar, oppervlakkig, een
beetje naief, of was hij
Vroegrijpe jongelui, die van het grotestadsleven in
de ongunstigste betekenis van het woord, genieten, zijn
gewoonlijk wereldwijs, en ook deze vijver kon wel eens
een diepere grond hebben
Middernacht stond op, stak een verse sigaret aan, en
gaf er Jan Heeringa een.
Door dit blijk van genegenheid was de jongen blijkbaar
aangenaam verrast.
Hij schudde de detective de hand ten afscheid, en zei:
„U moet al het mogelijke doen om die laffe moordenaar
te vinden, meneer Ray. En als ik u met iets helpen kan,
ben ik geheel tot uw dienst”.
„Afgesproken. Om te beginnen moet u met niemand
over de misdaad spreken en ook tegen niemand reppen
over ons onderhoud van vandaag”.
„Kan ik anders niets doen. Ik zou n graag willen
assisteren. Detective-werk lijkt me reuze interessant”.
IN INDONESIË GESNEUVELDE
MILITAIREN.
Een nieuwe verlieslijst maakt de na
men van 12 gesneuvelden, allen van de
Kon. Landmacht, bekend, onder wie
sold. Ie kl. J. Meerdink uit Leeuwarden.
GEMEENTERAADSVERKIEZING
WYMBRITSERADEEL.
Door een zetfout ontbrak in het be
richt betreffende de candidaatstelling
van de P. v. d. A. in ons vorig no. de
naam van de achtste candidaat op de
lijst. Het is de heer J. J. de Vries te
Woudsend.
„waarmee kan ik u van dienst zijn?” vroeg zij. „Ik ben
niet erg lekker, u moet mij verontschuldigen. Soms heb
ik last van hoofdpijnen en dan houd ik het bed, en laat
me door niemand storen. Maakt u het kort, alstublieft”.
„Juffrouw Basquette”, zei de detective, „als ik u was,
zou ik een andere houding aannemen. Uw kwalen inte
resseren mij niet. En u zou mij ook niet interesseren,
wanneer u niet
„Wanneer ik wat niet?”
„Wanneer u niet de vriendin was van .Tan Heeringa”.
„O! is het dat? Nou, die jongen verveelt me al lang.
Maar ik kan hem niet kwijt raken. Wij vrouwen hebben
wat te verduren”.
„Dat hij u verveelt, wil ik wel aannemen. Maar hij zal
u wel voor uw gezelschap enhmvoor uw
vervelingbetalen”.
„Meneer!!”
„Ik ken u, juffrouw Basquette. U en uw methoden”.
„Mag ik u verzoeken, onmiddellijk mijn kamer te ver
laten”.
„Zeker, zekerMaar u gaat méé. Het bureau Stad
houderskade is het dichtstbjj
De vrouw trok zenuwachtig aan het kanten zakdoekje,
dat ze tussen haar handen hield. Zij keek de detective
angstig aan, en aarzelde. Zij was brutaal, maar ze wist
hoever ze gaan kon. Van de politie moest ze niets heb
ben, als die in de modder van het verleden ging roeren,
nou, dan kon er wel ’s zo een en ander te voorschijn
komen.
„Wat wilt u van mij weten?” vroeg ze gedwee.
„Zo, dat klinkt beter. Wel, in de eerste plaats: hoe
lang duurt die verhouding al met die jonge Heeringa?
Heeft hij u nogal veel cadeaux gegeven?”
„Eerst wel. Ik ken hem een goed half jaar. Maar de
laatste tijd zit hij nogal krap. Zijn vader is er op tegen,
dat hij met mij omgaat”.
„En de laatste tijd geeft hij u dus niets?"
Wordt vervolgd.
GEVONDEN VOORWERPEN.
In het tijdvak van 27 April tot en met
4 Mei werden de volgende voorwerpen
als gevonden aangegeven: Jongenspetje,
J. Sprik, Jongemastraat 15a, Bolsward;
bos sleutels N.C.V., R. de Lange, Geeuw-
kade 38; pen, J. de Jong, Almastraat 17;
leren motorhandschoen, T. v. d. Zee,
Fred. Hendrikstraat 47; zwarte dames-
mantelceintuur, W. Mulder, Parkbuurt
34; 1 rolletje negatieven, R. Palsma, W.
Frederikstraat 5: zwarte kinderschoen,
J. v. d. Pas, Gijsbert Japikstraat 6:
doosje met inhoud, J. Rozenburg, 2e
Zomerrakbuurt 22; muntbiljet van 1
gulden, D. Pieters, Wip 19; tas en kleide
veger, IJ. Klein, Nauwe Noorderhorne;
1 paar voetbalschoenen, R. Postma,
Amaliastraat 51; sigarenaansteker, H.
Huisman, Bourbons aat 1; S.K.I. bloc
(aantekenboekje), Jansen, Kleinzand
68; dolkmes in schede, Zijlstra, Oppen
huizen 142a; blauwe handschoen, E.
Donkersloot, Wijde Noorderhorne 3;
jonge bouvier, ïiingnalda, Woudsend 78;
kinderbeursje, Jorna, agent van politie;
zwarte vulpen, Metz, Kleinzand 91;
blauw grijze sjaal, Bakker, Johan Wil
lem Frisostraat 21; doublé armband,
Groenland, Singel 78; vulpen, Goënga,
Maria Louisestraat 12; dubbel streng
rode kralen, Zjjlstra, Waling Dijkstra-
straat 15; muntbiljet van 1 gulden, v.
d. Laan, Kloosterstraat 30; fietstasje
inh. sleutels, L. Jillings, 2e Zomerrak
buurt 11; foto-album, Silvius, Grootzand
49; blauwe kindermuts, Schumacher,
Lemmerweg 42; sigarettenaansteker, A.
Doodkorte, Willemstraat 16; bruine kip,
de Jong, Molen de Hen 7; een geruite
sjaal, Bade, Lindenlaan 1; zilveren ring,
P.Franckena, Prins Hendrikkade 1;
groen jongenspetje, Oppenhuis, 2e
Bosohdwarsstraat 4; zwarte beurs met
inhoud, van der Sloot, Priorstraat 26;
De Nederlandse en Republikeinse de
legaties zijn het op de vóórconferentie
te Batavia eens geworden.
De republikeinse regering zal naar
Djokja terugkeren en direct gezag krij
gen over de residentie Djokjakarta; zij
zal een order „staakt het vuren” richten
tot alle republikeinse guerilla-strijders.
En zij neemt de uitnodiging tot deelne
ming aan de Ronde Tafelconferentie te
Den Haag aan. De Nederlandse regering
verbindt zich geen verdere deelstaten te
vormen op het gebied dat voor 19 De
cember tot de republiek behoorde. Zij
zal de politieke gevangenen in vrijheid
doen stellen.
Soekarno, Hatta en Moh. Roem stel
len zich persoonlijk garant voor het uit
voeren van de aanvaarde overeenkomst.
De Bijeenkomst Federaal Overleg
wenst nu nog een Inter-indonesische
conferentie betreffende de vorming van
een nationale federale regering, voor de
Rontetafel-conferentie wordt gehouden.
Dr. van Royen heeft verklaard de toe
komst thans met vertrouwen tegemoet
te zien.
Donderdag zal de regering vermoede
lijk in de Kamer een verklaring afleg
gen.
ie
er
die
GELEGENHEIDSCONCERT
DOOR HET
CONCERTGEBOUW-STRIJKORKEST.
Het gemeentebestuur van Bolsward
heeft kunstlievend Friesland wel zeer
aan zich verplicht door gedurende de
maand Mei in het prachtige raadhuis
een tentoonstelling te organiseren van
kunstschatten uit het Stedelijk Museum
van Amsterdam. De wijze waarop
v. w. Maandag deze tentoonstelling ge
opend werd, getuigde van goede smaak
en ondernemingsgeest, die voor het stre
ven Bolsward tot cultureel centrum te
maken het beste doen verwachten. Bur
gemeester d’Ailly van Amsterdam was
voor deze gelegenheid naar Bolsward
gekomen om met een geestige toespraak
de officiële opening te verrichten; bo
vendien was dirigent Hein Jordans met
het Concertgebouwstrykorkest aanwe
zig, zodat de vele genodigden en belang
stellenden ook van Amsterdams muzi
kale kunstschatten konden genieten.
Ondanks de ultteraard hoge entree
prijs was de zaal van de Sociëteit „de
Doele” tot de laatste plaats bezet.
Het programma braêht voor de pauze
IJLST, 7 Met De verschillende op
voeringen van dit in Indonesië spelend
stuk, allereerst bedoeld als viering van
de nationale feestdagen op 30 April en
5 Mei, is zowel voor de spelers als, voor
de Oranjevereniging een groot succes
geworden. In het bijzonder was de be
langstelling op de avond van Donder
dag 5 Mei geweldig groot, toen het Ge
bouw bijna te klein was om al de aan
wezigen te bergen. Het keurig voor deze
gelegenheid in orde gebrachte en al da
delijk opvallend toneel met op de achter
grond het Indische landschap, maar ook
het grimeren der spelers, zo uitnemend
verzorgd door kapper G. Stienstra, al
hier, bracht de aanwezigen bijna in de
waan, zich in Indonesië te bevinden.
Voor de spelers niets dan lof. Allen
speelden hun rol voortreffelijk. Op pret
tige wijze zijn deze nationale feestdagen
alhier „binnenshuis” gevierd en het be
stuur der Oranjevereniging kan dit pro
gramma als „geslaagd”, bestempelen.
Hedenavond aan het einde van de
laatste opvoering dankte de heer Ament
wegens ongesteldheid van de heer Wou-
da, niet alleen de spelers voor hun in
spanning en mooi spel, maar ook voor
de belangstelling die de Oranjevereni
ging bij deze opvoeringen mocht onder
vinden en wekte niet-leden op, zich als
nog aan te sluiten bij deze vereniging.
Een gehouden collecte voor de Niwin
bracht in totaal ruim 95 op.
OOSTHEM. Ter herdenking aan de
bevrijding werd door de Chr. Oranje
vereniging alhier op twee avonden een
bijeenkomst gehouden, Woensdag voor
de jeugd en Donderdag voor gehuwden.
De voorzitter de heer H. P. Wiersma,
opende de samenkomsten met gebed,
sprak een toepasselijk woord over de
bevrijding en de betekenis van het
Oranjehuis. Na een toelichting werd
door eigen leden opgevoerd „Kening
Schaek” van A. Brouwer. Op voortref
felijke wijze werd dit nogal zware stuk
door de spelers vertolkt, en er is geno
ten van mooi en ernstig toneelspel Tus
sen de bedrijven werden vaderlandse
liederen gezongen. Welverdiende dank
werd door de leider gebracht aan de
medewerkers en aan de aanwezigen,
waarna hij in dankgebed voorging. Hoe
wel het aantal bezoekers beneden de
verwachting bleef, zijn het toch ge
slaagde samenkomsten geweest.
JUTRYP—HOMMERTS. Utgeande
fan de Oranjeforiening waerd Ton-
gersueitojoun in bitinkingstsjinst hel
den yn ’e Ned. Herf. Tsjerke to Hom-
merts. Hjlroan wurken mei de hear H.
Algra fan Ljouwert en de Muzykfor.
„Ere zij God”. Foarsitter de Haan iepe-
ne mei gebet en röp de oanwêzigen, dy’t.
net yn great tal opkommen wiene, it
wolkom ta, en waerd’steande in minüt
stilte yn acht nommen foar de fallenen.
De hear Algra kaem hjirnei op ’e tekst
oer „Oranje yn ballingskip”. Op boeijen-
de wize forhelle hy fan de Oranjes, dy’t
fan 17951813 yn ballingskip forkeard
hiene yn IngelËln. Foar en nei de rede
spile de muzykfor. „Ere zij God” inkelde
nümers. It wie in tige moaije joun.
SCHARNEGÓUTUM. Ook hier is de be
vrijding gevierd, al had dit in verband
met de tijdsomstandigheden een sober
karakter. Woensdagavond werd voor de
leden der Oranjever. de kroningsfilm
vertoond waarbij de heer J. v. d. Molen
een korte toespraak hield en de ge
vallenen herdacht; staande deden de
aanwezigen dat door twee minuten stilte
in acht te nemen. Donderdagmiddag
maakte het plaatselijk muziekkorps een
rondgang door het dorp met de kinderen
van beide scholen. Ook voor de kinde
ren werden enige films vertoond. Na af
loop waarvan allen getracteerd wer
den. ’s Avonds werd voor de ouderen de
film nog eens vertoond.
het Derde Brandenburgs Concert van
Joh. Seb. Bach, Danse sacrée et pro
fane voor harp en strijkorkest van
Claude Debussy en Mozart’s Serenata
Notturna. Na de pauze kon men genie
ten van Griegs overbekende „Herzwun-
den” en „Letzter Frühling”, terwijl de
voor velen wellicht minder bekende Se
renade van Josef Suk het pittige slot
stuk vormde. Wat Hein Jordans met
het perfecte ensemble van deze werken
wist te maken was wel van zeer hoog
gehalte. Bach werd in een streng-zake-
lijke vertolking tot een prachtig afge
werkt weefsel an stemmen. In „Danse
sacrée et profane” werd de fijne in
tieme klanksfeer van de begeleiding
goed getroffen en schitterde verder het
sublieme spel van Phia Berghout. Mo
zart’s Serenade werd tot een feest van
speelse klanken, waarin het correcte
samenspel en het gemak, waarmee Jan
Keessen en Wim Schrier de moeilijke
solo-partijen speelden viel te bewonde
ren. Na de pauze wist Hein Jordans met
Griegs fraai klinkende romantiek wel
raad, al was het orkest het soms niet
helemaal met hem eens. Wie van de Bo
heemse componist Josef Suk alleen
wist, dat hij van 18741935 leefde, zal
bg het horen van zijn breedsprakige
Tschaikowsky-achtige romantiek wel
even verwonderd opgekeken hebben.
Overigens bood zijn effectvolle muziek
aan de uitvoerders ruimschoots gelegen
heid hun volmaakte techniek te demon
streren. Soliste, dirigent en orkest had
den bloemen, een fraaie krans en een
langdurig applaus in ontvangst te ne
men.
Na afloop van dit concert begaven
vele gasten en genodigden zich naar het
raadhuis om daar als eersten de ketirige
expositie te bezichtigen. Wij kunnen
ieder een bezoek aan deze tentoonstel
ling, die tot en met 28 Mei geopend zal
zijn, van harte aanbevelen.
IJLST. De collecte voor de Stichting
19401945, gehouden op 4 Mei in de
herdenkingsdienst in de Ned.
Kerk bracht op 86.33.
ren ingepolderd geweest en daardoor is
de grond hier gaan indrogen, wat de
verzakking verklaart”.
„Ik hoorde tot mijn verbazing, dat de
dienst nog steeds in de kerk gehouden
wordt. Is dat zo, dominé? Het lijkt mij
levensgevaarlijk”.
„Zo erg is het niet, maar ja, het kan
zo natuurlijk niet doorgaan. Er zou in
derdaad best eens iets kunnen gebeu
ren. Laatst, die Zondag met die storm,
was de organist maar wat blij, dat de
dienst was afgelopen, en hij zich in vei
ligheid kon stellen. Dat was ook geen
wonder, want zijn plaats op het orgel
is vlak bij de grote scheur en hij was
bang, dat de kerk letterlijk in tweeën
zou breken”.
„Dan is de kerk zeker ook niet meer
te restaureren, is het wel, dominé?”
„Toch wel. Men gaat ei betonnen pa
len onder brengen. Heien dus en dan
heeft het weer de nodige steun. Dit
hoopt men in afzienbare tijd te kunnen
uitvoeren. Eigenlijk moet de gehele kerk
gerestaureerd worden, maar dat zal nog
wel enkele jaren duren, voordat men
daarmede kan beginnen”.
Als ik de nieuwe, hechte en gezellige
pastorie verlaat, loop ik nog even om
het kerkje heen. De grote, wijde scheu
ren gapen, het torentje schijnt zich
krampachtig vast te houden aan de
wijkende muren, die tegengehouden
worden door de zware balken, die als
het ware hun schouders tegen de muur
hebben gezet. Ik ben op historische
grond. Dit kerkje keek eens uit over de
bewegelijke watervlakten van de Mak-
kumer en Parregaster meren, hoog en
sterk staande op de terp boven het wa
ter. Het water is verdwenen en nu
groenen er de weiden, draaien er de mo
lens en kleuren er de rode pannendaken
van de vele boerderijen. Maar met het
verdwijnen van het water heeft de kerk
haar steun verloren.
DITTE, EEN MENSENKIND.
Men schrijft ons:
Amictiia brengt aanstaande week een
zeer bijzonder filmwerk, dat overal in
de lande met groot enthousiasme is ont
vangen. Ditte, een mensenkind, naar de
bekende roman van Nexö.
Deze verfilming is een werk, dat de
beste tradities voortzet van het film-
realisme. Kristalhelder en van een dra
matische diepte, die de bodem van het
menselijk hart raakt. Een film, eenvou
dig van verteltrant, indrukwekkend van
beeldwerking en ontroerend van spel.
Ontroerend is het jonge mensenleven
dat ongevraagd aan deze wereld werd
toevertrouwd, geschilderd van zijn
vroegste stadia af. Onuitsprekelijk tra
gisch is de figuur van de moeder en
prachtig in zijn eenvoudige eerlijkheid is
de doodarme man. die Ditte’s stiefva
der werd. Door het hele verhaal fonkelt
Ditte’s onbedorven kinderziel als een
schitterende edelsteen. Ditte, aangrij
pend in haar genegenheid voor hen, die
haar lief zijn, slovend en zorgend voor
de andere kinderen. Met waarlijk fil
misch begrip hebben de regisseurs, het
echtpaar HenningJansen, zich van
hun taak gekweten. Zelden zag men
kinderen zich kinderlijker op het witte
doek bewegen, en zelden zag men de
mens in zijn grootheid en tekortkomin
gen menselijker weergegeven dan hier.
Het mooie camerawerk, dat vooral van
het landschap onder wisselende weers-
aspecten uitstekend party heeft getrok
ken, is van Verner Jensen.
Ditte, een mensenkind is een waar
kleinood der zevende kunst. Zelfs als ge
er nooit toekomt om naar de bioscoop
te gaan, dan moet ge voor deze film een
uitzondering maken.
Wij laten nog enkele persuittreksels
volgen:
Het Vrije Volk boeiend en met
grote liefde verteld, niet in de laatste
plaats door haar sociale strekking.
Je MaintiendraiEen moedig en
algemeen erkend kunstwerk.
Haagsche Post Dit is
„spel” meer, maar het leven zelf.
Trouw wel wordt het duidelijk,
dat de fatsoenlijke mensen het de pa
ria’s wel moeilijk, zo niet onmogelijk
maken om Christelijk te zijn.
Algemeen Dagblad deze film
laat niet na diepe indruk te maken.
Wij VrouwenWaarachtige film
kunst die doordringt tot de diepe ach
tergronden van het verhaal.
De Waarheid wat betreft de
vertolkingen, deze zijn bijna zonder uit
zondering voortreffelijk.
gewezen variété-artiste zag, van haar spaar. :g<
een pension begonnen, zoals zovelen van haar collega’s,
en haar laatste dagen slijtend temidden van het rumoe
rige volkje dat op de variété-planken de wereld ver
maakt.
„Politie”, zei Middernacht kortaf. „En geen kunsten!
De juffrouw moet mij een paar inlichtingen verschaf
fen. Dien mij aan”.
„Een-hoog, derde deur links”, antwoordde de pension
houdster laconiek, „maar ik heb anders alleen fatsoen
lijke mensen in mijn huis”.
„Daar twijfel ik geen ogenblik aan”, grinnikte de
detective, en liep zonder verdere plichtplegingen de
trap op. Hij tikte op de deur in de donkere gang.
„Binnen!”
Ida Basquette, revue-ster met een schone stem, onbe
rispelijke vormen, een grote dosis brutaliteit, en niet
veel meer hart dan de crême-pot die ze in haar wel-
gemanicuurde hand hield toen Middernacht binnentrad,
had blijkbaar een andere bezoeker verwacht. Zij slaakte
in ieder geval een gilletje, en deed erg verwonderd.
„Wie is meneer?” vroeg ze aan een dienstbode of ka
menier, even opgedirkt als het exemplaar beneden. „En
wat wenst meneer, Nellie?”
Het meisje lachte nerveus en zweeg.
„Ray is mijn naam, Norman Ray, detective”.
Onmiddellijk liet de revuester haar theatrale houding
varen. Zij verbleekte onder haar rouge, maar zij be
heerste zich, terwijl zij haar bezoeker een stoel bood.
Zij was een vrouw van een jaar of vijf-, zes-en-dertig,
maar gaf zich uit voor tien jaar jonger, en leidde met
behulp van verf en massage de meeste mensen om de
tuin, vooral de meeste mannen. Van figurante in aller
lei theaters waar revues worden gegeven, had ze het
door brutaliteit en de financiële hulp van toegewijde
beschermers, gebracht tot diva, maar zij was nu op een
leeftijd gekomen, waarop de verliefdheid van dwazen
als Jan Heeringa haar goed te stade kwam.
s
„Het hele leven is interessant, behalve als je het
vermorst in bars
Met deze woorden verliet Middernacht het vertrek,
knikte de jonge Heeringa vriendelijk toe, en daalde de
trap af. Buiten gekomen, haalde de detective diep
adem. De atmosfeer van die jongezellenkamer onder de
dakpannen was hem niet bevallen, het hele huis der
Heeringa’s, hoe smaakvol en kostbaar overigens inge
richt, deed Middernacht denken aan een grafkelder, het
was er onheilspellend, als in het koningsgraf van een
Egyptische vorst, tot mummie vergaan, roerloos lig
gend temidden van schatten die tot niets nut zijn.
Buiten scheen de zon en rumoerde het volle leven,
buiten daverde de arbeid, en lag de wereld open, voor
ieder, die haar zonder boze gedachten tegemoet
treedtbuiten was de waarheid, maar achter de
muren lokte het verderf
De detective wandelde in gedachten voort, hij begaf
zich regelrecht naar de woning van de soubrette, die in
een artistenpension op de Prinsegracht haar bivak
bleek te hebben opgeslagen.
Een dienstmeisje met een laag poeder en rouge op haar
bruut, dom gezicht, deed open op Middernachts bellen.
Een eigenaardige lucht van gebraden uien en patsjoelie
walmde de detective uit de gang tegen.
„Juffrouw Basquette thuis?”
Voordat de meid kon antwoorden, klonk een rauwe
stem achter haar:
„Niks hoor!”
Het was de pensionhoudster in eigen persoon, die deze
mededeling deed.
De detective schoof de gepoederde dienstbode op zij en
trad de gang binnen.
Tegenover hem stond een gezette vrouw van een jaar
of vijftig. In haar goede tijd was ze misschien knap ge
weest. Vage sporen van verdwenen schoonheid vielen
in haar pafbleek gezicht nog wel te onderkennen, voor
de scherpe waarnemer, die in haar onmiddellijk de
Het kerkje van Exmorra is al oud, al
heel oud, en lijkt wel der jaren zat.
’n Grote, brede scheur verdeelt de Oost-
muur in twee gedeelten. Het Zuidelijk
gedeelte, waarop het torentje is ge
bouwd, wordt gestut door een hecht uit
ziend bouwsel van zware palen. Zo te
zien is het hecht, maar het is niet zo.
Het hout van de zware, vurenhouten
balken wordt hard minder. Er dient dan
ook op kolte termijn te worden inge
grepen, wil men het kerkje redden. En
gelukkig, er zal worden ingegrepen, ver
telde de predikant.
„Hoe oud het kerkje is Er wordt be
weerd van al heel oud, nl. uit de 12e
eeuw".
„Dat is wel zeer oud, dominé, maar
ongetwijfeld zal men daarmede bedoe
len, dat de fundamenten uit die tijd zijn.
Dat gedeelte van de muren, waar men
de steen kan zien, dus daar waar de
bepleistering is afgevallen en bij de
scheuren, is de steen niet ouder dan de
16e eeuw, wat natuurlijk ook al niet zo
jong meer is. Hier en daar zitten er
trouwens nog wel kloostermoppen tus
sen, die dus wijzen op een oudere da
tum”.
„Heel wel mogelijk, dat men dan met
de 12e eeuw de fundamenten heeft be
doeld, waaruit in ieder geval blijkt, dat
hier al heel lang een kerk heeft gestaan.
Zoals u zeker wel gezien zult hebben,
staat de kerk op ’n terp”.
„Inderdaad heb ik dat gezien, dominé.
Maar hoe komen die ontzaglijke
scheuren in de muren. De kerk ligt ge
woon aan tweeën”.
„Door verzakking. Niet van de funda
menten, maar van de terp”.
„Kijk eens. Vroeger was het hier om
heen alles water. Zover u hier vanuit de
pastorie kunt zien de kant naar Mak-
kum op, was het al water, water”.
„O, ja, natuurlijk het Makkumer
meer”.
„Juist. Maar die meren zijn nu al ja-
SNEEKER NIEUWSBLAD
Redacteur: L. KIEZEBRINK Redactie-adresKLEINZAND 7 Tel. 2872
IJLST. De Partij van de Arbeid heeft
in haar vergadering besloten onder
staande lijst voor de a.s. gemeenteraads
verkiezing in te dienen: S. G. Groenveld,
Waling Walinga, H. van Brug, L. ter
Heide, Jelle Hoomans.
fW
X S'
n
n
i.
il
n
L-
s
l,
J.
1
