MIDDERNACHT
I
Indonesië
INSPECTIEVERGADERING SNEEK
I
Officieel Orgaan van de gemeenten SNEEK, W fMBRITSERADEEL en IJLST
4e JAARGANG No. 38
DINSDAG 17 MEI 1949
17
Detective roman uit donker Amsterdam
door PIEI KLOPPERS
Redacteur t L. KIEZEBRINK Redactie-adce.KLE1NZAND 7 - Tel. 2872
Het Sneeker Nieuwsblad is een gecombineerde uitgave van Nieuwe Sneeker Courant, Sneeker Courant en Drijf boats Nieuwsblad
>n J
Ml
k j2|
SNEEKER NIEUWSBLAD
De regering verklaart:
de
re'
I
FEUILLETON
i
STRIJD MOET PLAATS MAKEN
VOOR OVERLEG.
Verschijnt
Dinsdags en Vrijdags
Aardrijkskunde-onderwijs vol
gens de nieuwere opvattingen
voor L.O. en U.L.O.
INSTRUCTIEVE SCHOOLREIS
SNEEK 194».
Advertentieprijs 15 ct. per
tn.m. Bij contract (handels-
adv.) lager.
Abonnementsprijs 2.50 per
half jaar. Franco per post
f 3.75 per halt jaar.
Jiro 50748 ten name van
drma E. J. Drijfhout, Sneek
'ministratie:
Comb. Drijfhout
Kiezebrink en Co.
Kantoor Grootzand 55
Telefoon 3005 (K 5150)
ste
ng
na
ief
.de
.er
die
be- i
ran 1
sr- 1
de I
MILITAIR VLIEGTUIG NEER
GESTORT OP JAVA.
Acht doden.
Een B 25 van de militaire luchtmacht
in Indonesië, die op weg was van Djokja
naar Batavia is in de buurt van Kroja
in Midden-Java neergestort. De acht in
zittenden, alle militairen, zijn om het
leven gekomen. De namen van de zes
slachtoffers, die tot het Koninklijk Ne
derlands Indonesische leger behoorden,
zijn: eerste luitenant-vlieger W. J. van
der Plaats, bestuurder; luitenant-kolonel
R. E. Jesserun, ridder M.W.O. vierde
klasse, staf-officier technische zaken bij
de militaire luchtvaart; luitenant-kolo
nel J. W. Gerharz, staf-officier lucht-
vaartzaken bij de militaire luchtvaart;
sergeant-majoor radiotelegrafist H. F.
van der Heide; sergeant-boordmecano,
H. C. Bartelings en soldaat leerling-
vliegtuigmonteur G. E. Durand. De na
men van de twee andere slachtoffers,
een officier en een soldaat van de Ko
ninklijke landmacht kunnen nog niet
worden gepubliceerd, daar de familie
leden nog "iet zijn ingelicht.
Plotseling greep hij de vrouw bij een arm en snauwde:
„Huil niet, en zeg wat u weet, dat zal u goed doen!”
Voordat zij antwoorden kon, kwam echter Nellie, de
meid, toegelopen, of liever toegesprongen. Zij deed de
detective denken aan een kat, een lenige, lelijke kat, met
boosaardig schitterende ogen. Zij sloeg haar armen be
schermend om de actrice heen, begon haar te troosten,
en keek Middernacht aan of zij hem wilde verscheuren.
„Een mooie meneer bent u”, siste ze. „Is het uw ge
woonte een arme vrouw de stuipen op het lijf te jagen?
U moest met mij te doen hebben, ik had u allang de
kamer uitgebonjourd!”
„Hou je bedaard meisje”, zei Middernacht. „Dacht je
dat ik hier voor mijn pleizier was? Het is heel aardig
van je, dat je juffrouw Basquette in bescherming
neemt, maar nu moet het uit zijn. Ga de kamer uit tot
ik je zeg dat je weer binnen kunt komen”.
„Waarom maakt u haar overstuur?” hield de meid
koppig vol. „Zij heeft niets gedaan. Een hart van goud
heeft ze, voor iedereen is ze even goed”.
„Mond dicht”, gromde de detective, die er zich wel
van bewust was, dat hij kostbare tijd verloor: het psy
chologisch moment, waarop de actrice wellicht alles
zou zeggen, wat ze op haar hart had, zou weldra
voorbij zijn.
„En gauw de kamer uit of ik reken je ta**.
„,Zal me een zorg zijn”, antwoordde de meid. „U moet
maar doen wat u niet laten kunt, maar haar zult u geen
haar krenken”.
Middernacht bevond zich in een lastig parket. Tegen-
ONZE VERLIEZEN IN INDONESIË.
In een nieuwe verlieslost door de re
gering gepubliceerd, worden de namen
bekend gemaakt van 10 gesneuvelden
van de Kon. Landmacht, onder wie geen
Friezen, en 9 leden van het K.N.I.L., alle
Indonesiërs.
Hinderlaag in Malang.
Uit Malang wordt gemeld, dat kort
na elkaar een naar huis fietsende Euro
peaan en een ambtenaar van de ge
meentelijke waterleiding op dezelfde
plaats werden beschoten. Eerstgenoem
de werd door een rugschot gedood, de
ander werd ernstig gewond naar het
hospitaal vervoerd.
beide frouljue wie der in lyts biwiis
fan. len ding wie üs min nel ’t sin. Der
waerd net iepene en gjin tankwurd
sprutsen, dat wie net yn oarder. Nei’t
men my fortelde, wie dizze joun op tou
set troch in pear leafhawwers goed
en bést, mar dit selskip fortsjinnet
efkes wolkom hjitten to wurden en
Snits hat hjir hwat goed to meitsjen.
Barend en har, wy forwachtsje jimme
wer, faeks takommene hjerst, mar dan
sil ’t better yn oarder.
ABE BROUWER.
zware motor
boot, en dan trillen ze even mee,
lachende kinderen. Nog even luisteren
naar de leiding Het fluitje klinkt,
de kapitein geeft het signaal „Los de
touwen” en dan varen we! Even schiet
er een brok in de keel van veel ouders,
maar ze weten hun robbedoezen zal het
aan niets ontbreken en het wuiven be
gint, van weerszijden. Ouders en belang
stellenden lopen mee, nog wordt er ge
roepen en gepraat. De heer Miedema
maakt z’n eerste opnamen voor een spe
ciale film ja zeker film, pers alles
mee -*■ en dan: uit meer dan hon-
van de Frico is nu t.b.c.vrij en maat- blijkt uit het feit dat er op het ogenblik
regelen zijn genomen om het ook ver- in Nederland ongeveer 5000 personen
der vrij van de t.b.c. te houden. Alle pro- j zijn, aangetast door t.b.c. van het rund.
Maar dadelijk. Waarvoor? Dat zal ik je zeggen als je
hier bent. Nee, heus door de telefoon gaat het niet.
Dank je hoor!”
Zij hing de haak op, en ging naar een klein zijvertrek,
gevolgd door de meid.
Intussen liep Middernacht in gedachten de kamer op
en neer. De moord op de huisknecht was geheimzinni
ger dan ooit en telkens als de detective een spoor
meende te ontdekken, draaide het op het laatste ogen
blik op niets uit, en kon hij weer van voren af aan
beginnen. Aan verdachten geen gebrek, maar dat
maakte de zaak niet eenvoudiger. En het mooiste was,
dat de eenvoudigste oplossing wel eens de juiste kon
zijn. Wanneer de Dolle, de inbreker, ondanks zijn hard
nekkige ontkenning, de dader wasMaar neen,
Middernacht kon en wilde deze oplossing niet aan
vaarden. Zijn instinct zei hem, dat niet de Dolle de kris
in het hart van het slachtoffer had gestoken, en boven
dien had die Ida Basquette niet op het punt ge
staan de naam te noemen van iemand, die zoal niet de
dader, dan toch de man geweest was die een bedreiging
had geuit
„Dus tóch!” die twee woorden betekenden iets, al
wilde de soubrette er een onschuldige uitlegging aan
geven. Wie tóch, wat tóch? Had zij gedacht aan Jan
Heeringa Had de zoon van de bankier in een opwelling
van drift, of omdat de man iets wist, dat niet aan de
grote klok mocht worden gehangen, gestoken? Had hij
het misschien gedaan, omdat de knecht het tweetal, de
zoon en de actrice, op heterdaad betrapt hadbij
het stelen van het collier, dat zelfs bij een heler nog
een aanzienlij) bedrag moest opbrengen, aanzienlijk ge
noeg in ieder geval, om er de schulden mee te betalen
van de jonge Heeringa en hem en zyn vriendin geld te
verschaffen om in bars te zitten en dure diners te be
kostigen? Ook was het zeer verdacht dat Heeringa na
de moord over geld scheen te kunnen beschikken om
zijn minnares dure cadeautjes te geven. Wel konden die
op crediet zijn gekocht, maar verdacht bleef het.
Wordt vervolgd.
De Minister van Overzeese Gebieds
delen a.i. mr. Van Maarseveen heeft
Donderdagmiddag namens de regering
een verklaring met betrekking tot In
donesië afgelegd. Op voorstel van de
voorzitter werd besloten de beraadsla
ging over de verklaring uit te stellen tot
Dinsdagmiddag 1 uur.
Nadat de minister een resumptie had
gegeven van de inhoud der verklaringen
van Indonesische en Nederlandse zijde,
die aan de overeenkomst van 7 Mei
voorafgingen zei de minister, dat de re
gering de verantwoordelijkheid van de
thans ingeslagen weg aanvaardt en dat
zij zich tot dit besluit heeft laten leiden
door de overweging, dat de gewenste
opbouw van de Ver. Staten van Indo
nesië als een souvereine staat en de tot
standkomt van de Unie vroeg of laat
zou eisen, dat de strijd die thans wordt
gevoerd, plaats maakt voor overleg.
Hoe eerder dit overleg begint, hoe
eerder een eind kan komen aan de
offers van mensenlevens, die slechts
verantwoord zijn, zolang zij het mindere
kwaad vormen, zolang zij de tol zijn, die
betaald moet worden aan een betere
toekomst, welke zonder deze offers niet
bereikbaar is. Maar zodra de verant
woordelijke politieke leiders van een
volk de redelijke mogelijkheid zien om
langs vreedzame weg tot een oplossing
te komen van een probleem als dit,
waaronder het bestaan van bijna 100
millioen mensen nu reeds sinds vele ja-
ren gebukt gaat, zijn zij verplicht deze
mogelijkheid niet onbeproefd te laten
voorbijgaan.
Naar de vaste overtuiging van de re
gering is zulk een mogelijkheid thans
aanwezig. Indien beide partijen er naar
streven de moeilijkheden te verkleinen,
die elk van haar thans op eigen terrein
ongetwijfeld ondervindt, maar die in
het licht van het op korte termijn te
bereiken doel van de Ronde-tafelconfe-
rentie van snel voorbijgaande aard zullen
zijn, dan zal in onderlinge samenwerking
een werk tot stand gebracht kunnen
worden, dat straks tot zegen zal strek
ken van de vrije en souvereine volken
van Indonesië en Nederland.
Van overheersend belang zijn de goede
bedoelingen. In het licht daarvan ver
bleekt de betekenis van bepalingen, die
op zichzelf een van beide partijen zwaar
kunnen vallen en zelfs te zwaar zouden
zijn, indien zij aan de goede bedoelingen
van de wederpartij zou moeten twijfelen.
De minister uitte de wens, dat een
nieuwe geest zal intreden, waaruit men
de kracht zal putten om de in het ver
leden begane fouten te vermijden en aan
het lot van de volken van Indonesië en
Nederland een beslissende kentering ten
goede te geven. De B.F.O. heeft haar
volledige instemming gehecht aan de
gang van zaken; haar voortdurende
medewerking aan de verdere ontwikke
ling is volstrekt onmisbaar.
VEESTAPEL VAN ALLE
LEVERANCIERS AAN DE FRICO
T.B.C.VRIJ.
Al het vee waarvan de melk geleverd
wordt aan de 49 deelgenoten fabrieken zijn dus t.b.c.vrij, en wat dit betekent
PERSONEEL VAN ONDERNEMING
VERMOORD.
Uit een hinderlaag zijn doodgeschoten
de heer H. A. Kernkamp, administra
teur van de rubberonderneming „Tjiban-
tjet”, alsmede een nog niet bekende
Europeaan en een ondernemingswach-
ter. Het drietal, dat in een jeep was ge
zeten, werd beschoten tussen de onder
neming en Tanggeung, ten Noorden van
Sindangbarang in Z.-Prinagan. De on
derneming was enige weken geleden
vanwege de in deze streek heersende
onveiligheid op militair bevel gesloten.
De administrateur had zich naar de
onderneming begeven om de situatie op
te nemen.
Na enige inleidende woorden over
voor- en tegenstanders van vernieuwing
(in werkelijkheid zijn de laatsten er
volgens spr. niet) stelde hij vast, dat de
vernieuwing zich in de allereerste plaats
in dienst stelt Van de algehele vorming
van het kind, dat thans nog met te veel
geleerdheid wordt volgepompt en daar
door veel vergeet. Daarbij dient niet al-
ducten van de Frico, gefabriceerd uit de
ongeveer 450 millioen kg. melk welke
deze fabrieken jaarlijks ontvangen,
overeenkomst en vrezen voor terugkeer
van het republikeins gezag in hun ge
bied. Van Nederlandse zijde wordt ech
ter te kennen gegeven dat een speciale
delegatie van het Bijzonder Federaal
Overleg, waarin zowel Zuid-Sumatra als
Tapanoeli vertegenwoordigd waren,
haar goedkeuring aan de overeenkomst
hechtte.
dolven, deed hij in geen geval.
„Wat ik weten wil vroeg hij bedaard. „Ik wil weten
wat u bedoelde toen u uitriep: Dus toch! Dat hebt u
geroepen, juffrouw Basquette, en ik wil weten wat u
ermee bedoelde. Wie heeft tóch de moord gepleegd?
Hoe is zijn naam? Of aan wie dacht u, toen u riep:
dus tóch?”
„Ik wasik was vreselijk zenuwachtig. Ik heb u al
gezegd, dat ik me ziek voel. U hebt me angst aange
jaagd. Ik wist niet wat ik zei. Mijn woorden hadden in
’t geheel geen betekenis, werkelijk niet”.
„Als u denkt, dat u dat spelletje met mij kunt spelen,
hebt u het verkeerd”, zei de detective grimmig. „U hebt
u versproken, versproken, hoort u, en u hebt te kiezen
of te delen: u zegt de waarheid, of ik neem u mee, en
stel u in verzekerde bewaring, tot het u schikt uw
mond open te doen”.
De actrice gaf geen antwoord, maar ze stond op en
liep naar een muurkast.
„Wat gaat u doen?” vroeg de detective.
„Een mantel en een andere japon krijgen”, antwoordde
zij kalm. „Ik heb niets te zeggen en ik zal dus wel met
u mee moeten gaannaar de gevangenis”.
„Precies”, zei Middernacht. „Kleed u vlug, alstublieft.
Ik heb nog meer te doen vandaag”.'
„Wilt u me niet een minuut of tien geven. Ik wou een
vriendin telefoneren om hier te komen en mijn kamer
nu en dan wat op orde te houden. Ik heb hier nogal een
en ander wat nu juist niet voor vreemde ogen bestemd
is, en ik weet niet hoelang ik onder arrest zal worden
gehouden”.
„Ik geef u precies tien minuten, om een en ander te
regelen”.
„Dank uNellie!!”
De actrice had de meid nauwelijks geroepen, of zij was
al in de kamer.
Haar meesteres nam de telefoon, die op een tafeltje
naast haar Hts-jumeaux stond, en draaide een nummer
aan. „Ben jij daar, Jetje? Wat, nog in bed? Jij luilak.
Zeg, zou je zo gauw mogelijk hier kunnen komen?
Teleurstelling op Sumatra.
Afgevaardigden van Zuid-Sumatra,
inclusief de Lampongs en Benkoelen,
van Djambi, van Riouw, van Sumatra’s
Westkust, van Tapanoelie en van Su
matra’s Oostkust hebben bij de Unci, bij
de minister van Overzeese gebiedsdelen
en de Tweede Kamer bezwaren inge
diend tegen enige punten van de over
eenkomst tussen de Nederlandse en re
publikeinse afvaardigingen gesloten. Zij
ontkennen gehoord te zijn over deze
leen aandacht te worden geschonken
aan het geheugen en het leren denken,
maar ook aan de ontwikkeling van de
karaktereigenschappen van het kind.
Voor het leren denken is aardrijkskunde
een belangrijk en uiterst geschikt vak,
maar omdat het kind in aanschouwe
lijke beelden denkt moet het onderwijs
ook aanschouwelijk zijn. Het moet daar
om steunen op directe aanschouwing
van de omgeving, dus heemkundig ge
oriënteerd en niet wetenschappelijk zijn
omdat het kind geen begrip heeft voor
logica. Het spreken over karaktervor
ming achtte spr. in deze bijeenkomst
niet gewenst omdat men dan gemakke-
lijk op principieel terrein komt, en daar
om ging hij direct over op de algehele
vorming van het kind, het doel van het
onderwijs en dus een zeer belangrijk
ding. Hij ging zeer uitvoerig op dit on
derdeel in, waarbij hij o.a. betoogde dat
men de kinderen moet leren doen, om
dat dit in dienst moet staan van hun
geestelijke vorming, en behandelde ver
volgens het aanschouwelijk aardrijks
kundig onderwijs in details. Hij stond
daarbij eerst stil bij het onderwijs in
richting, afstand en plattegronden,
waarbij hij een eenvoudige practische
methode aan de hand deed waarbij het
kind zich plaatselijk in de klas op de
windrichtingen kan oriënteren en waar
bij het ook voldoende kijk krijgt op de
windstreken. De ontwikkeling van het
ruimtebegrip is voor het kind ook
uiterst belangrijk; het moet leren zich
de ruimte in te denken en daarom be
paalde afstanden als ijzeren cijfers in
het hoofd hebben, bijv, die van honderd
meter, de hoogte van de school, van
de kerktoren enz. Hebben ze op die
manier voldoende afstand leren schat
ten, dan kan men overgaan tot de plat
tegrond, waarbij een zandbak, waarin de
kinderen en de onderwijzers zelf platte
gronden kunnen maken, een eenvoudig,
maar zeer practisch hulpmiddel is. Vol
gende stappen zijn dan het zien en in
vullen van kaarten, temperaturen, neer
slag, windrichting, enz. Muziek bij het
aardrijkskunde-onderwijs is ook zeer aan
te bevelen (voor het laten horen van'
volksliederen, nationale zangen enz.)
terwijl ook de film en de filmstrook hier
bij zeer goede diensten kunnen bewijzen.
De film is echter niet voor alles ge
schikt, in ’t bijzonder niet voor het
geven van details of voor verduidelijking
van begrippen omdat zij veel te vlug
gaat. ïn dat geval neme men de film
strook. Sprekers eindconclusie was ten
slotte, dat al deze vernieuwingen geen
ingrijpende veranderingen in de school
betekenen, daar alleen de leervormen
worden gemoderniseerd. Tot slot lichtte
bij zijn belangwekkend maar moeilijk te
volgen betoog toe met een aantal
lantaarnplaatjes, met welke vertoning
de morgenbijeenkomst beëindigd werd.
’s Middags volgde nog een lezing met
films van de Bataafse Petroleum Maat
schappij over de opsporing en winning
van aardolie, waarnaar met veel be
langstelling geluisterd en gezien werd.
Aan deze vergaderingen was tevens een
keurige en uitgebreide expositie van
leermiddelen verbonden, die door de fir
ma’s Wolters, Noordhof en Dijkstra te
Groningen, Iddink te Ede en Nijgh en
van Ditmar te Scheveningen in de foyer
was ingericht, en zowel voor de aanvang
van de morgenbjjeenkomst als tijdens de
middagpauze druk bezocht werd, ’s Mor
gens was de aantrekkingskracht blijk
baar zo groot, dat de vergadering pas
25 minuten na het aangekondigde tijd
stip kon beginnen.
Voor de traditionele inspectievergade-
ring van het l.o. in de inspectie Sneek,
die Donderdag in Amicitia alhier ge
houden werd, bestond wederom grote
belangstelling, waarover de voorzitter,
Inspecteur R. J. Sipkens, zijn grote vol
doening uitsprak. Hieruit blijkt nl„ al
dus spreker, dat deze vergaderingen zin
hebben en ondanks principiële verschil
len, samenbinden. Wij voelen ons nl.
allen dienaar van de Nederlandse school
en opvoeders van het Nederlandse volk
en als zodanig is onze school hoogst be
langrijk en onze verantwoordelijkheid
groot. Het onderwijzerscorps in de in
spectie Sneek is zich die verantwoorde
lijkheid ook bewust, en verricht zijn
taak met toewijding en ijver. Na een
kort „ambtelijk” woord waarin spr.
o.a. betoogde, dat men in hem niet te
veel de ambtenaar moet zien deed hij
enige mededelingen, in de eerste plaats
over de leidraad van de hoofdinspectie
die geheel herzien en reeds ter perse is
en waarvan hij aanschaffing en bestu
dering aan iedere leerkracht aanbeval.
Later zal spreker deze in een aantal re
gionale bijeenkomsten behandelen. De
onderwijsvernieuwing is op weg, en de
vakorganen ontwikkelen een grote acti
viteit. De bouw van scholen begint
langzamerhand op gang te komen (in
spr. inspectie wordt het gehele verlang
lijstje afgewerkt), maar minder tevre
den was spr. over de houding, het ge
drag, de manieren en de stijlen van de
kinderen, die sterk uiteen lopen en in
verschillende scholen veel te wensen
overlaten. De school, die hier een be
langrijke taak heeft, kan echter veel be
reiken, ook bij de volwassenen, en daar
om gaf hij deze aangelegenheid gaarne
aan de aanwezigen in overweging, en zo
mogelijk ter afdoening. Aan de be
stuurstafel hebben enkele mutaties
plaats gevonden, doordat enige be
stuursleden wegens vertrek of het ver
laten van het onderwijs hebben be
dankt. Hun werd 'ank gebracht voor
het werk dat zij voor de inspectie-ver-
gaderingen hebben gedaan, waarna de
voorzitter mededeelde, dat thans ëen
reorganisatie in het bestuur tot stand
is gebracht, doordat de schoolbesturen
van de drie verschillende richtingen er
thans ook in zijn opgenomen. Het open
baar onderwijs is vertegenwoordigd door
burgemeester L. Rasterhoff, het prot.
chr. onderwijs door de heer Blok, en het
Katholieke onderwijs door pastoor Metz
Lemmer. Na ook nog de beide
schoolartsen, de heren Nieuwenhuis en
Reekum te hebben verwelkomd,
Proloog.
Misschien, waarde stadgenoten, heeft
u indertijd ietwat zuur gekeken toen
schoolkinderen u de deur platliepen met
loten voor bovengenoemd doel. Natuur
lijk bent u geëindigd met de hand over
uw beurs te strijken, maar toch heeft
u gemompeld.... misschien: „Instruc
tieve schóól reis1 Wat is dat eigen
lijk En hier hebt u het antwoord!
Bij Wouda’s Meelfabriek daar ligt ie
de knoert van een boot! Daar ligt ie al
enige dagen, en mannen en vrouwen
hebben hem gereed gemaakt voor de
tocht met meer dan honderd schoolkin
deren naar Staveren, Amsterdam, Mar
ken, IJmuiden en de grote havens! Met
hoeveel hartstochtelijk verlangen heb
ben ze naar hem uitgekeken, de kinde
ren en nu ligt ie daar breed, hoog in z’n
helderwitte verf en de Friese vlag
achterop. Och ja, die kinderen! Ze wa
ren niet te houden de laatste dagen, met
hoeveel zorg werd het briefje bestu
deerd, wat ze mee moesten nemen, hoe
vaak werd moeder niet opgeschrikt door
één of andere kreet van „moeder, m’n
slaapzak! Moeder, een naaizakje. Moe
der maar moeder ging haar gang.
Net of een moeder iets zou vergeten. En
wat is er voor nodig geweest om alles
voor elkaar te krijgen. Nieuwe matras
sen inventaris, ja noem maar op. Maar
het is er! De organisatie klopt als een
bus! En dank zij uw hulp! Maandag
morgen afvaart. Ja, het staat er
zo rustig, zo gewoon, maar een storm
lijkt maar een lentewindje bij deze
Maandagmorgen. Er waren er, die om
vijf uur al voor moeders bed stonden,
die eerst haar, toen vader, toen al de
anderen wakker maakten en hielden!
„We moeten nog dit en we moeten nog
dat toe moeder kom er nu uit!”
,,’t Lijkt wel of jullie een wereldreis
gaan maken!” bromt vader. Maar dat
gaan ze ook maken vader! Voor hen is
deze reis, deze schoolreis iets gróóts, dat
ze nooit weer zullen vergeten. Stel je
voor met meester op reis! Inplaats van
in de banken, nu zelf zien en ondervin
den! Daar komen ze aan de reizigers.
Eerst kalm en rustig naast vader en
moeder, maar dan ineens schieten ze
vooruit, stoten een indianengeloei uit en
vliegen met deken en koffertje slinge
rend op rug en aan de hand op de grote
„Expres” a£’Het is een feest van blijde
jonge stemmen, het wordt een sym
phonic van uitroepen, kreten, roepen,
lachen totdat kapitein v. d. Brink de
éen duw geeft. Dan trilt de
de j
van
i gaf spreker het woord aan de heer A.
i W. Barten uit Wassenaar, die een’ in
leiding hield over
over een vrouw kon hij moeilijk geweld gebruiken, en
het meisje was blijkbaar te woedend om naar rede te
luisteren. Hij gooide het dus over een andere boeg.
„Meisje”, zei hij bedaard, ,,’t is mijn plicht je meesteres
te ondervragen. Als dat hier onmogelijk is, zal ik haar
onder arrest laten stellen. Stuur je daar op aan?”
Dit argument maakte meer indruk; het meisje nam
aarzelend haar arm van Ida Basquettes schouders, en
keek haar medelijdend aan.
„Ga nu meisje”, zei Middernacht, en wees naar de
deur.
Inmiddels had de actrice haar zelfbeheersing terug ge
kregen, zij was geen kind, en al waren haar zenuwen
haar soms de baas, zij wist zich toch altijd weer te
bedwingen. Ook gaf zij er zich nu rekenschap van, dat
haar ontsteltenis de detective verdacht moest voorko
men, zo kalm als zij kon, zei ze
„Ja, ga nu maar Nellie, laat me even met meneer
alleen”.
Het meisje keek Middernacht boos aan, en ging. Bij de
deur stond ze stil, en wierp hem nogmaals een blik toe,
alsof ze zeggen wou: denk er om dat je met mij te
doen krijgt als je het haar lastig maakt!
Toen verdween ze en de detective vendde zich tot de
ster van het voetlicht.
„Verzwijg niets”, raadde hij, „ontlast uw geweten. U
bent oud en verstandig genoeg om te begrijpen, dat u
zichzelf veel last kunt besparen door ronduit te zeggen
wat u weet”.
„Maar wat wilt u dan eigenlijk weten?” ontweek zij.
De detective begreep, dat het psychologisch moment
voorbij was, en dat deze vrouw weer op haar hoede
was, al zat zij nog zo ontdaan met haar verscheurd
zakdoekje haar ogen te wrijven. Hij was zijn tijdelijk
overwicht op de vrouw kwijt, zij zat nu tegenover hem
zoals zij op de toneelplanken zat tegenover het publiek,
ieder woord berekenend: Nellie, de meid, had zijn
kans om iets te weten te komen, bedorven.
Maar Middernacht was geen man, die gauw de moed
opgaf, en laten merken dat hij het onderspit had ge-
ENGELSE SCHOOLJONGENS
OP ZEILEXCURSIE
NAAR SNEEK.
Wij hebben bezoek g’fehad van Lt.
Commander Douglas Dixon, D.S.C., een
bekende figuur uit de Engelse zeilers-
wereld, die bezig is zeilexeursies voor te
bereiden van Engelse schoolleerlingen
voor deze zomer mét als basis Sneek, of
liever het Paviljoen aan het Sneeker
Meer, waar het schip „Hoop op Zegen”
als hoofdkwartier zal dienen. Dergelijke
excursies heeft Lt. Commander Dixon in
1947 geleid in het noorden van de Both-
nische golf, met als hoofdkwartier het
eiland Mannö. Toen was er een gezel
schap van 20 Engelse scholen gevormd
en 9 Zweedse jongelui voegden zich
daarbij. Ook ditmaal is er gelegenheid
voor Nederlandse jongens van niet jon
ger dan 13 jaar zich bij het gezelschap
Engelsen te voegen. Er staan ditmaal 3
excursies naar Sneek op het programma
nl. van 30 Juli tot 14 Aug., 13 Aug. tot
28 Aug. en 27 Aug. tot 11 Sept. Mevr.
Dixon belast zich met haar staf met de
verzorging der knapen die in allerlei
typen boten zullen zeilen, en tochten in
de omgeving van Sneek maar ook ver
daar buiten zullen maken. Voor de voor
waarden waaronder Nederlandse jon
gens kunnen deelnemen moeten we ver
wijzen naar mr. Dixon zelf wiens Engels
adres is: Lt. Commander Douglas Dixon
D.S.C. yacht Dusmarie Chelmondiston
near Ipswich, doch waarschijnlijk zal
men ook aan het Paviljoen Sneeker
Meer wel .inlichtingen kunnen krijgen.
Selskip Barend v. d. Veen.
„IN HEIDEPYK”.
Yn ’e deiblêdden hiene wy lézen dat
dit foar Bai-end de 2000e kear wie dat
er op ’e planken stie, mar dat sei üs
dizze joun net folie. Hrfant dit wie net
de joun fan Barend, noch fan it selskip,
dit wie de joun fan Yfke de „heidepyk”
en fan aide Tjitte fan Es twadde bi-
driuw, earste toaniel. Selden ha wy
moaijer en better toaniel sjoen, as dat
taferiel. Hja moasten ek de oare bi-
driuwen spylje, wis, mar dy foelen wei.
Alles hwat in minske dwaen kin, mei
eagen, hannen en müle, ja mei neat seis,
dat waerd der spile enbilibbe
Doe wie ’t net to fornimmen dat dit stik
al fan forline hjerst alle jounen giet
tink ris ta alle jounen itselde sizze,
itselde dwaen. En dochs, dit bigenedigde
famke spile as hie hja krekt de rol
leard, en as wie hja bliid, dat hja spylje
mocht. En allyk wie Barend as de hide
heal forlamde boererintenier v. Es, dy’t
troch syn soan en de famylje allinne
noch mar duldde wurdt, om’t er jild hat
en dy’t by it ienfaldige spontane
famke oanhald fynt. Dit famke is in
kunsteneresse! Mei dit stik smyt de
skriuwer efkes in skril Ijocht op ’e
wrald, in femylje dy’t der op üt is om
sa gau müglik in aid man yn ’t grêf to
krijen, dy’t derby ek noch in famke üt
in bende opnimt, omt dümny der efter
sit dit bern wol „opfied” mar har ta-
gelyk neat bisparret en as dizze stak
ker dan in great legaet tamakke wurdt,
dan bisykje se om it har to üntfyt-
manjen. Notaris sil omkocht wurde en
it famke dat gjin torstén fan jild hat en
ynpleats fan f 30.000, f 3000 yn ’e holle
hat .fornimt der neat fan. As notaris
der lykwols net op yngiet, dan bisykje
de alden om harren soan, dy’t wol mei it
famke op hat en hwer’t hja earst pür op
tsjin wlene, oaninoar to keppeljen. Dan
komt it léste toaniel Yfke komt op
yn har aide klean en klapt de klean
dy’t se fan mefrou krigen hat fül op in
stoel del. „Der leit jimme biskaving!”
byt hja der üt en fordwyntOp dat
stuit laitsje de minskenO wis it
hat de hiele joun om to laitsjen west
mar dit léste is oangripend wier net al
linne foar de fem. v. Es, mar foar alle
minsken hjir hie stilte past. Wy bi-
wünderje dit warbere ploechje foar hwat I gaat
hja dogge en de blommen foar de derd kelen klinkt luid en helder: Fries
bloed tsjüch op ons Volkslied. Vaar
welWe varen! Tot Vrijdag.
A. v. S.
ir-
a-
ir-
is
f
n.
Ie
m
n k
s
I,
I.
n
a
i.
s,
s.
i-
V.
A I
s-
ll
n
l-
i-
