Oud H.B.S.-ers kijken achterom
Officieel Orgaan van de gemeenten SNEEK, WYMBRITSERAOEEL en IJLST
Het Zeilseizoen loopt ten einde
Sluitingswedstrijd S. Z, C.
Wij komen er niet met loonsverhoging alleen
heersing tijdens en na de oorlog geba
seerd op de schaarste aan artikelen.
Van schaarste is nu echter geen sprake,
alleen van duurte.
DINSDAG 12 SEPTEMBER 1950
5e JAARGANG No 74
Redacteur:
L. KIEZEBRINK
SeizoensluitingS'Concert
Tugerijen to Hommerts
Hij verkoos de vrijheid
Brandstoffenbijslag
Emigratie naar Brazilië
Wie ging(en) er met de auto
van door?
Het Sneeker Nieuwsblad is een gecombineerde uitgave van NIEUWE SNEEKER COURANT, SNEEKER COURANT en DR1JFH0UTS NIEUWSBLAD -
De jounpraters to Jutrijp-
iiommerts
fbbrigade eerst in October
naar huis
Geslaagd
Gevonden voorwerpen
Wijmbritseradeel
KLEINZAND 7 - Telef. 2872
Wie er met de Goya thuiskomen
De loonsverhoging voor de
jongeren
Sint Nicolaas- en Kerstpakketten
voor Nieuw Guinea
Negen mille in de gracht
L
Vijftig jaar
Tien jaar
SNEEKER NIEUWSBLAD
Alph.
L. K.
„Bovenlands”:
Donderdagavond tussen 8 en 9 uur is
uit de garage van de firma H. Jager aan
de Leeuwarderweg 4 een Austin perso
nenauto ontvreemd. Ver is men er ech
ter niet meegekomen want de volgende
morgen werd de wagen op de Paviljoen-
weg teruggevonden. Hij was onbescha
digd, maar de motorkap stond open, zo
dat de motor waarschijnlijk geweigerd
heeft.
De politie probeert nu het antwoord
te vinden op de vraag wie er met deze
Austin van door ging(en). 't Kan na
tuurlijk ook een kwajongensstreek zijn.
Mogelijkheden worden onderzocht.
Ir. J. Verhoog, tijdelijk bodemkundige
aan het landbouwproefstation in Suri
name, is op kosten van de Nederlandse
regering vertrokken naar Brazilië. Sa
men met prof. Eysvogel zal hij in Rio
Grande do Sul een onderzoek instellen
naar de mogelijkheden van vestiging van
Nederlandse kolonisten aldaar.
Voor de zeilers en motorbootvaarders
is de pret gauw weer afgelopen. Het
herfstachtige weer lokt niet meer tot
varen uit en de dagen worden korter.
Koning Voetbal heeft zijn plaats op de
troon weer ingenomen en de schepen
gaan weldra in de winter berging.
brandstoffenbijslag zal evenals
jaren in de winter 1950/51 aan
Mr. dr. van Rhijn voor de
microfoon.
De verscheping van de H-brigade uit
Indonesië zal erst gedurende de maand
October kunnen geschieden. Van de aan
wezige scheepsruimte voor het vervoer
van militairen van de Kon. Landmacht
naar Nederland moet een gedeelte be
schikbaar blijven voor het interinsulair
vervoer Van ex-militairen van het KNIL.
De verscheping van de G-brigade zal
volgens de oorspronkelijke plannen ver
der gaan en in September voltooid z|jn.
Dezer dagen op een nacht omstreeks
4 uur werden de bewoners van de Eeltje
Halbertsmastraat gewekt door hoefge-
klep achter him woonhuizen. Wat was
het geval? Een paard, behorende in de
GYMNASIUM SNEEK.
Alsnog geslaagd voor Klasse IV M.
L. Dijkstra, Waaxens, *R. v. d. Zijpp,
Sneek. Klasse VI B. S. Boschma, Of-
fingawier. *Meisje.
OPHALEN VAN DE „BRECONSHIRE”.
De bergingsdienst van de Britse Admiraliteit heeft het vroegere han-
delsschip de „Breconshire”, dat gedurende de moeilijkste oorlogsjaren
het eiland Malta heeft bevoorraad, geborgen.
Het schip zal nu van Malta naar Genua worden gebracht, waar het
wordt gesloopt.
Drie bergingsschepen onder kapitein O. T. Harrison, geholpen door acht
duikers, hebben het schip onder grote technische moeilijkheden ge
licht.
Bergingsexperts staande op het schip, nadat ay het aan de oppervlakte
hebben gebaald.
De K.L.M. heeft een schema van
24 vluchten naar Australië opgesteld.
Dit jaar zullen aldus nog 1400 Neder
landers door de lucht naar Australië
emigreren.
Slipover, Jan Sj. de Jong, Woudsend;
Beurs met inhoud, L. T. Glashouwer,
Woudsend; achter-nummerbord B 34896
met achterlicht, A. Jukema, Scharne-
goutum 68.
Advertentieprijs 15 ct. per m.m.
Bij contract (handelsadv.) lager.
Abonnementsprijs f 2.50 per half
jaar. Franco per post f 3.75 per
half jaar
Giro 50748 ten name van Firma
E. J. Drijfhout, Sneek.
Redactie-adres
Met het troepentransportschip Goya,
vertrokken van Tandjong Priok 29 Aug.
en vermoedelijk 23 Sept, te Amsterdam
aankomend, keren o.a. uit Indonesië te
rug van de Kon. Landmacht sergeant
T. van Foeken, Grootzand 16, Sneek
(van 426 B.I.); soldaat A. F. de Haan,
Dijken 45, Woudsend (van 42 Z.I.B.Van
de Kon. Marine en mariniers marinier
L. J. K. Hibma, Oosthem; korp. konsta
bel E. v. d. Zee, Priorstraat 39, Sneek.
In de beschikking van de rijksbemid-
delaars over de 5 procent loonsverho
ging waarin de regeling te vinden is van
de bekend gemaakte besluiten, is ook de
opklimmende schaal opgenomen volgens
welke lonen voor mannelijke en vrouwe
lijke werknemers onder 23 jaar, zonder
voorafgaande toestemming van het col
lege van rijksbemiddelaars mogen wor
den verhoogd. Deze verhoging zal mo
gen bedragen voor werknemers van 15
en 16 jaar 2 pct., van 17 en 18 jr. 3 pet.,
van 19 en 20 jaar 4 pet. en van 21 en
22 jaar 5 pet,
Een
vorige
personen, die een uitkering ontvangen
krachtens de bepalingen van de sociale-
bijstandsregeling en de zelfstandigen
regeling (groepen a en b), worden ver
strekt.
De bijdrage wordt wekelijks verstrekt
van 29 October ’50 tot en met 20 April
1951. Ze bedraagt voor kostwinnaars en
alleenwonenden 2,80 en voor kostgan
gers ƒ1,40 per week.
A. Ney
idem
Dreissen
Alyre Delhaye
Bisselink
Fr. Popy
Bodmer
J. P. Sousa
F. Hannush
Wij, leerlingen van de Sneker H.B.S.
van zo’n vijftig jaar geleden, waren
maar wat trots op de parate kennis,
welke je er opdeed. Niet alleen de leer
lingen trouwens, ook de leraren en ook
hun leermeesters weer. We geloofden
maar stevig toen, op de scheiding van
twee eeuwen, dat de wereld bezig was
aan de eindspurt naar eeuwige vrede,
hoogste beschaving en een volledig ken
nen der dingen. Zo’n kleine honderd jaar
eigenlijk geen oorlog van betekenis hier
meer, een vredesconferentie in Den
Haag, ja dat met die vrede kwam het wel
in orde. En Hugo de Vries, van ’t Hoff,
Lorentz, Kamerlingh Onnes, Kapteyn
waren mèt al die corypheeën der weten
schap in 't buitenland immers bezig het
sluitstuk te leggen van een afgerond
wereld- en heelalbeeld. Zo meenden ten
minste de meesten niet allen van
ons. Dat we totaal en hier en daar fa
taal mis waren, weten we nu wel, maar
toen discussieerden we hevig over dit
alles en ook in de branding van de
sociale strijd van die dagen over de
vraagstukken van binnenlandse politiek
in Dialectica, de debatingclub van gym
nasiasten en H.B.S.’ers, welke Zondags
avonds in de Nieuwe Doelen bijeenkwam.
Bartstra is hij niet pas bekroond als
schrijver over de historie der moderne
buitenlandse politiek was een der
brillantste leden, maar hij was gym
nasiast. Driebergen, ook al een Bols-
warder en de Sandersen mocht je ook
niet uitvlakken. Hoe leefden wij mee met
Wat ik dan
een
eer»
Vrijdagavond heeft de Staatssecretaris
van Sociale Zaken, Mr. Dr. A. A. van
Rhijn, via de radio een toelichting ge
geven op het regeringsbeleid inzake
lonen en prijzen. In deze toespraak liet
Mr. Dr. van Rhijn ondubbelzinnig mer
ken, dat wij er met de loonsverhoging
van enkele dagen geleden nog lang niet
zijn. Er zal meer moeten gebeuren om
ons welvaartspeil te beveiligen.
De staatssecretaris kon het denkbeeld
van een prijsstop niet aanvaarden, om
dat niet wij het zijn, die de prijzen be
palen. Ons grondstof-arme land is af
hankelijk van de invoer en de binnen
landse prijzen rijzen en dalen gelijk met
die in het buitenland. Waar momenteel
op de wereldmarkt de prijzen opgejaagd
worden, ziet het er ook voor onze be
volking somber uit.
Prijsbeheersing is momenteel niet ver
antwoord. Deze maatregel vergt immers
een enorm controlerend apparaat en
doorbreekt het streven naar liberalisatie,
dat de laatste tijd werd gevoerd. Bo
vendien was het systeem der prijsbe-
Valken: 1. Amicitia, J. Miedema; 2.
Twirre, A. H. Tromp.
16 m2 Eenheidsklasse: 1. Arran
Crest, T. Wieringa, st. J. Alberda; 2.
Dirk Tom, B. de Haan; 3. Elja, H. van
Dijk, st. A. van Gooi; 4. Hannie, J. Veld-
stra, Leeuwarden.
Pampusklasse: 1. Weerhaan, H. H.
Bakker; 2. Smell eken, J. van Foeken.
Schouwen: 1. Pompeblêd, J. Douma,
Oppenhuizen; 2. Foanit, U. G. de Jong,
Oppenhuizen.
Vrijheidsklasse: 1. Friso, D. Gaastra;
2. Anneke, J. Pasma.
Regenbogen: 1. Henderika, D. Oppen
huizen; 2. Pieterke, J. Zwart, st. T.
Zwart.
De prijsuitreiking werd in het Pavil
joen gehouden, waarbij voorzitter G. S.
Hofstra de zeilers hulde bracht dat ze
ondanks het ongunstige weer toch nog
zo flink waren opgekomen. Er komt
nieuw bloed in de wedstrijdwereld en
men blijft daarom niet zo gauw meer
aan de wal, wat in Langweer ook merk
baar was, aldus constateerde hij met
voldoening.
De Sneeker Zeilclub heeft er Zater
dagmiddag al een punt achter gezet.
Met een ledenwedstrijd voor alle klas
sen voor het Paviljoen Sneekermeer. De
radio had voor het Noorden goed weer
voorspeld en daarom waren vrijwel alle
inschrijvers opgekomen. De Bilt kreeg
echter (weer eens) ongelijk, want de
wind ging meer en meer liggen en gaf
Pluvius daardoor vrij spel, zodat reeds
tijdens de start een vies motregentje op
de zeilers neerdaalde dat spoedig in een
flinke bui overging. En dat herhaalde
zich daarna nog enkele keren zodat het
geen plezierzeilen was. Het bestuur
maakte er daarom ook maar gauw een
eind aan en liet alle klassen maar één
route varen. De baan bevatte een mooi
kruisrak vanaf de prov. betonning naar
Gossepalen waarop verwoed strijd ge
leverd werd, zodat de volgorde nog al
eens veranderde. De mooiste en span
nendste strijd leverden echter de Regen
bogen. Klaas Poelman had eerst fraai
de leiding, maar moest tegen Dirk Op
penhuizen het lodaje leggen, waarna hij
ook nog de tweede plaats verspeelde
door in ’t zicht van de finish een loef-
partij te beginnen met de snel op hem
inlopende de Jong uit Joure, bij welk
duel Tom Zwart in een sensationele
eindspurt de lachende derde was.
In deze wedstrijd viel tevens de be
slissing voor de Novum-beker voor de
beste prestaties in de Valken, in welke
klasse deze fraaie trophee dit jaar over
alle drie ledenwedstrijden verzeild werd.
Hoewel hij als vijfde finishte werd M.
C. Breuning met 7.9 punten de geluk
kige. In de vorige wedstrijden was hij
nl. eerste en tweede. Jan Miedema die
deze wedstrijd won en eerder derde en
vijfde was zat hem met 1 punt verschil
dicht op de hielen.
De uitslagen waren:
dit de Sneker H.B.S.
en feesten, en dat wjj,
ons weer eens moesten
Troch it slimme üngelok, dat forline
wike yn üs doarpen bard is, wiene de
folksfeesten dy’t op 6 en 7 Sept, holden
wurde soene, öflast. De jounfeesten, dy’t
op it programma stienen, gyngen lyk-
wols wol troch. Woansdeitojoun wie it
lokael to Jutryp fol jongfolk, doe’t Lam
mert Popma mei syn Jounpraters it
toaniel forsoarge. Mei foardrachten,
sjongstikjes en toanielsketskes joegen
hja de oanwêzigen in noflike joun. De
twadde jouns, dy’t foar trouden wie,
koe net trochgean om’t der to min
minsken wiene. Faeks hie it minne waer
hjir ek skuld mei oan.
Gemengde klasse: 1. Seahawk, E.
Wierstra Jr.; 2. Jankobus, Th. Pasma
Sr.; 3. Oké II, Th. Pasma Jr.; 4. Pop
eye, J. H. Smith.
Rekening houdende met de afvaardata
van de, voor het vervoer van de betref
fende pakketten aangewezen boten,
wordt er de aandacht op gevestigd, dat
de St. Nicolaas- en Kerstpakketten voor
Nieuw-Guinea resp, vóór of op 20 Sep
tember en 31 October a.s. ter verzen
ding op de postkantoren moeten worden
aangeboden.
Verschijnt:
DINSDAGS en VRIJDAGS.,
Administratie:
Comb, Drijfhout-Kiezebrink Cn.
Kantoor: GROOTZAND 5S
Telefoon 3005 (K 5150)
daarmee annex was en daarop volgde.
Het solidariteitsbeginsel had ons zwaar
te pakken, ’n Grauwe winterdag stelde
de derde klas plotseling zelf voor dat
probleem. Er lag sneeuw en zoals te
doen gebruikelijk was, leverden we bij
de brug en op het Oud Kerkhof slag
met het gymnasium. Het noodlot voerde
de leraar in de natuurlijke historie, hoog-
gehoed, want met zijn verloofde op een
visitegang, over het slagveld. De verlei
ding was te groot, de derde klas velde
de hoge hoed en daarmee haar vonnis,
’n Zeer beledigde leraar en een zeer ver
toornde directeur spraken de straf uit:
elke Woensdagmiddag tot het over
gangsexamen naar school, om er een
extra les in Natuurlijke Historie te ont
vangen. Over de ongewervelden. We
namen de extra les, want we voelden
dat we te ver waren gegaan. Maar we
namen de ongewervelden niet. Die ston
den niet in de leerstof voor de derde,
hier was onwettigheid, dit mocht niet.
De ouders kwamen er aan te pas, maar
het vonnis bleef ongewijzigd, de onge
wervelden zouden op het overgangs
examen worden opgediend, en wie de
schriftelijke vragen er over gesteld, niet
beantwoordde kon rekenen op een on
voldoend rapportcijfer voor natuurlijke
historie. En zo leverde de derde klas op
een zomerse dag van dat jaar haar
schriftelijk werk voor het overgangs
examen in natuurlijke historie, wat de
ongewervelden betrof, blanco in -r- het
kostte sommigen een herexamen
maar de solidariteit was gehandhaafd.
Na zo’n krappe vijftig jaar is er van
onze parate kennis nihil over. Toch
heeft ze haar grote waarde in uw en
mijn leven gehad, ergens is ze ingemet
seld in het gehele bouwsel van ons ken
nen en kunnen. Maar dat geval van so
lidariteit herinneren we ons, als ware ’t
gisteren gebeurd. Want nader dan al die
parate kennis ligt ons allen toch het lot
van die kleine gemeenschap, de Klas,
aan het hart. Met velen er uit waren we
gezamenlijk opgetrokken - van de dag,
dat we met knikkende knieën door onze
moeders aan de juffrouw van de eerste
klas 1. o. waren afgeleverd. Op de
H.B.S. kwamen er nieuwe gezichten bij
meisjes en jongens van buiten ook,
vaak pientere leerlingen, want geselec
teerd door degelijke dorpsschoolmees
ters. Samen ging het dan verder als
een van die nu al 86 lichtingen
die door de zeef van de H.B.S. gingen
en gaan. En als we nu dit 17e lustrum
van de Sneker H.B.S. gaan vieren, dan
vragen we niet: „wat kennen we nog?”
maar: „wie kennen we nog?” en „waar
zijn ze gebleven?”, die allen die eenmaal
een klas van onze H.B.S. vormden. We
denken aan de man, die aan het hoofd
De dochter van een brandstoffenhan
delaar te Utrecht reed op de Weerd-
singel en verloor op een gegeven ogen
blik de macht over het stuur van haar
rijwiel. Zij schoot in het water, maar zij
kon spoedig worden gered. Toen zij be
komen was van de schrik, miste het
meisje haar tas, inhoudende een bedrag
van 9000.Men ving onmiddellijk
met dreggen aan, doch vond Vrijdag
noch Zaterdag de kostbare tas. 's Nachts
werd de plaats door de politie bewaakt,
want er waren mensen die er zelf naar
wilden zoeken. Het is daar namelijk
helemaal niet diep; negen mille is wel
een duikje en een nat pak waard
Wel zal de regering krachtig waken
tegen ongemotiveerde prijsopdrijving en
tegen ongewenste ondememersafspraken. de spoorwegstaking van 1903 en al wat
Ook zal men de seizoenschommelingen
b.v. van de aardappelprijs zoveel
mogelijk tegengaan.
Wanneer wij onze grondstoffen duur
der moeten inkopen, dan betekent dit,
aldus de staatssecretaris, dat wij een
grotere tegenprestatie moeten leveren.
Voorts zullen wij een groter deel van
ons nationaal inkomen moeten besteden
voor de verdediging van ons zelfstandig
volksbestaan. De minister van oorlog
heeft pas gezegd „Het sein staat niet
meer geheel op veilig”. Wij moeten er
allen een stevig schepje opleggen. On
herroepelijk nodig is dus een hogere
productie. Iedereen moet daaraan mede
werken.
Zo af en toe, veelal wanneer je het 't
minst verwacht, wordt een mens, als hij
niet meer tot de Allerjongsten behoort,
geconfronteerd met een brok van het
verleden, door een oude foto, een
vergeelde brief, een bepaalde geur of
smaak, een onvoltooid dagboek, een bij
na vergeten w|jsjeSoms is dat pret
tig; soms kan het ook danig storen.
Heel toevallig heb ik de laatste maan
den met mijn gedachten nogal eens in
het verleden rondgedwarreld. Voor zo
ver men het dan een „verleden” kan
noemen. Zo ontzettend ver liggen mijn
H.B.S.-jaren nog niet achter mij. Nog
maar tien jaar hoewel het vaak veel
langer lijkt.
Eerst was het een beschimmeld liedje,
door een B.B.C.-omroeper, wellicht uit
sentimentele overwegingen, opnieuw de
aether ingeslingerd: de „Lambeth
Walk’.’ Daarna was het een collectie
dagboeken, stammend uit het jaar 1938,
die me met één slag als het ware weer
midden in mijn H.B.S.-tijd terugplaats
ten. Vlak daarop ontmoette ik een oude
schoolkameraad, die ik in geen tien jaar
had gezien en waarmee ik onder het
genot van een kopje koffie op een Am
sterdams terrasje ruim een uur heb zit
ten bomen, grijnzen, sneeren en filoso
feren over „die goeie, ouwe H.B.S.”. En
als klap op de vuurpijl kwam toen die
aankondiging,
ging jubileren
oud-leerlingen,
laten zien.
Graag natuurlijk. Per slot van reke
ning wachten wij al sinds het 75-jarig
jubileum op een éclatant feest. Tien jaar
lang heeft het in het vat gezeten, maar
te oordelen naar het programma, dat ik
een paar dagen geleden kreeg toege
stuurd, is het absoluut niet verzuurd.
De oude school gaat nu dus verdwij
nenNog éénmaal zullen wij er door
heen slenteren, denkend aan talloze
voorvallen en wederw ardigheden uit
„onze” jaren. En dan zal de deur voor
de laatste keer achter ons dichtslaan...
De oude school is dood. Leve de
nieuwe school! Waar voorlopig wel geen
brokken plafond naar beneden zullen
komen, en waar het ’s winters als het
goed vriest, niet nodig zal zijn, dat je
met je jas aan in de bank gaat zitten,
zoals wij eens hebben gedaan.
Wij, reünisten, zullen elkaar hartelijk
de hand schudden en levensgeschiede-
nissen-in-telegramvorm vertellen, die
het ene oor ingaan en het andere vrij
vlug daarna weer uit. Adressen zullen
wij uitwisselen, waarvan in de meeste
gevallen nooit gebruik zal worden ge
maakt. Hindert niet. We komen samen
om elkaar eens weer te zien en om met
z’n allen het jubileumfeest te doen sla
gen. Vol overtuiging zullen we het tel
kens weer hebben over de mooiste en
meest zorgeloze jaren van ons leven,
die wij op de H.B.S.banken hebben
doorgebracht, en daarbij totaal verge
ten, hoe we wel in de penarie hebben
gezeten, bij een beurt, een proefwerk,
een „onverwachte”
Het lerarencorps heeft de laatste tien
jaar heel wat veranderingen ondergaan.
Maar toch zullen we de meesten van
„onze” leraren nog wel even zien. Na
tuurlijk zal dat een groot genoegen zijn
hoe dan ook. Wij zijn meer veranderd
dan zij, en dus in onze ogen zij
meer dan wij. Wat de algemene ver
standhouding alleen maar kan bevorde
ren
Eén van het vroegere corps zullen wij
vooral missenDe oude Baas, me
neer De Haas, die niet lang van zijn
pensioen heeft mogen genieten. Maar
niet alleen aan hem zullen wij denken;
ook aan de schoolkameraden, die ons
ontvallen zijn, en aan hen, die niet kon
den komen, omdat zij te ver van ons
vandaan wonen.
te geven door de Chr. Muziekver. „Har
monie” op Donderdag 14 Sept. 1950,
’s avonds 8 uur op het Martiniplein
te Sneek.
Programma
1. Koraalspel.
2. Appèl aux Trompettes,
3. Saint-Triphon,
4. Souvenir-Ouverture,
5. Noces d’Or (Suite),
6. Trompetters voor
7. Cythère Ballet,
8. Zürcher mars,
9. Gladiator,
10. Klankfestijn,
11. Koraalspel.
Attentie Dit programma wordt ook
uitgevoerd in een uitwisselings-concert
op Woensdag 13 Sept. 1950, 's avonds 8
uur te Nijland.
van een groot krantenbedr|jf in Dja
karta vandaag de dag nog manmoedig
de moeilijkheden van het heden trot
seert, maar ook aan de klasgenoot, die
vlak bij ons zijn meer of minder be
langrijke taak in de maatschappij ver
vult. We denken veel aan de meisjes, die
nu grootmoeder zijn en we denken ook
vooral aan hen, die reeds heengingen,
want de rijen z|jn al zeer gedund. Voor
hen is datgene geen raadsel meer,
waartoe alle parate kennis bij hun leven
geen toegang gaf. Maar ook zij behoor
den eenmaal tot onze klas. Zeker, ook
50 jaar geleden trachtten we zoals de
wet op het M.O. van 2 Mei 1863 het
zegt „naar algemene kennis, beschaving
en voorbereiding voor de onderscheidene
bedrijven der nijvere maatschappij”.
Maar school en klas schonken ons ook
een gemeenschap, waarin het nog kost
baarder saamhorigheidsgevoel werd
aangekweekt.
Utskreaun fan de trije Lanbou-orga-
nisaesjes öfd. Heech, waerden hjir
Sneontomiddei wedstriden yn tugen
halden. De ütslach wie:
Unbikroand Frysk ras: le pr. Folly,
4-jierrige stermerry fan K. J. v. Gos-
linga to Gaestmar; 2e pr. Guna, 3-jier-
rige stamboeksmerry fan J. M. Jansma
to Drylts; 3e pr. Mina, 6-jierrige merry
fan A. Frankena to Heech. Bistjürs-
priis Ant, merry fan H. Witteveen to
Heech.
Unbikroand „Bovenlands”: le pr.
Idoreda, 3-jierrige stermerry fan R. v.
d. Kooij to Smalbrêge; 2e pr. Afke, 7-
jierrige merry fan S. Wittermans to
Jutryp.
Bikroand Frysk ras: le pr. Urmea,
stermerry fan J. M. Jansma to Drylts;
2e pr. Dibrigje, stamboekmerry fan S.
de Boer to Hommerts; 3e pr. Zenny,
stamboekmerry fan S. Huitema to
Tsjerkwerd; 4e pr. Eilientje, stamboek
merry fan A. Brandsma to Wolsum; 5e
pr. Folly, stermerry fan K. J. v. Gos-
linga to Gaestmar.
Bikroand „Bovenlands”: le pr. Zawis-
sa, 9-jierrige modelmerry fan F. P. de
Haan, Diken ünder Waldsein; 2e pr.
Idoreda, 3-jierrige stermerry fan R. v.
d. Kooij to Smalbrêge; 3e pr. N.N., mer
ry fan T. P. Groenveld to Jutryp.
Hjirnei kaem it hichtepunt fan de
middei: it foarriden fan Freddy, fan
Geerligs to Warkum. De prachtich
moaije halding en de moaije gong, dy’t
dit beest eigen wie, makke dat it in
gol en wolfortsjinne applaus fan de side
fan it publyk krige.
Toen ik mijn voorlopige invitatie, om
de H.B.S.-feesten mee te helpen vieren,
doorlas, bleef mijn oog lang, heel lang
zelfs, rusten op de vraag, of ik er wat
voor voelde, nog eens in de schoolban
ken plaats te nemen en les te ontvan
gen. Diepe indruk maakte die vraag op
mij. Wat zou ik doenNa tien mi
nuten van intensief gepeins heb ik er
maar een kloeke streep achter gezet.
Beter van niet. Op het eindexamen heb
ik er mij doorheen gewurmd dit
grapje mag die laatste behoorlijke in
druk niet vertroebelen.
Want dèt zou gebeuren, als ik in de
bank ging zitten en de heren leraren op
mijzelf zou loslaten. Moet ik nü nog
iets afweten van geschiedenis, of van
plant-, dier- en menskunde? Als iemand
me vraagt, aan welke kant de blinde
darm zit, moet ik eerst eens stevig na
denken. Dan geef ik een antwoord en
raad meestal nog mis ook. Geschiedenis
is in de grond van de zaak altijd potjes-
wei achter de huizen, had de vrijheid ge
nomen een nachtelijke wandeling te ma
ken en de achtertuinen van de huizen
eens te bezichtigen. Hegjes e.d. vorm
den geen beletsel. Tenslotte wist het
dier een afrastering te „nemen” waar
door het weer belandde op de plaats
waar het thuis hoorde. Naar wij verna
men heeft reeds eerder zulk een nacht
wandeling plaats gehad, waarbij hippus
nogal wat vernield heeft. Is slaapwan
delen bij dieren ook mogelijk? (Het zou
gewenst zijn indien de eigenaar het dier
's nachts vastzette of iets dergelijks,
daar schadevergoeding kan worden ge
elst).
A
lat|jn voor me geweest. Maar vrij
wel alles, wat daarover te weten valt,
Staat immers in mijn Geschiedkundige
Woordenboeken, of anders wel in mijn
Winkler Prins.
WiskundePrachtvak. Heb ik
steeds met het allergrootste genoegen
gevolgd. Zelfs in mijn dromen! Maar ik
zou geen vraagstuk meer kunnen oplos
sen; misschien tenz|j ik net als vroe
ger de formules op een vodje papier
bij de hand zou hebben. In dit verband:
ik ben benieuwd, of ze nog hetzelfde
H.B.S.lied hebben: „Van sinus en mi
nus, syntaxis en praxis, van ferri en
ferro en H2S
En dat brengt me op het chapiter van
de scheikunde. Moet net als natuur
kunde een schoon vak zijn, als je de
eerste beginselen onder de knie hebt,
heb ik vaak horen beweren. Zover ben
ik echter nooit gekomen, wat ongetwij
feld aan mij heeft gelegen. Oh, ik weet
heus nog wel het één en ander van
scheikunde af, zoals bijvoorbeeld, dat je
zuiveringszout moet innemen, als je last
van maagzuur hebt. Logisch, het zout
neutraliseert het zuur. Of zit het mis
schien toch anders in elkaar
Nee, dan mechanica! Daarmee heb ik
eenmaal gedweept. In theorie komen
een ons veren en een ons lood tegelijk
op de grond aan, als je ze tegelijk van
een veertig meter hoge toren naar be
neden laat vallen en ook met dezelfde
snelheid. Geef mij nou maar veren, als
ik het één óf het ander op mijn hoofd
zou moeten krijgenEn voor de
rest weer legio formules, ’k 'Heb de
betreffende kladjes in Juli 1940 weg
gegooid
Wat deden we vroeger eigenlijk nog
meer op school...? Eens even kijken...
Ja, aardrijkskunde. Dat vak mocht ik
wel. Blijft ook wel iets van hangen.
Waarmee ik niet graag zou willen be
weren, dat ik niet zou bezwijken onder
een kruisvuur van aardrijkskundige vra
gen. Aan de andere kant zijn er ook wel
streken, landen, steden, waarover ik best
een uurtje zou kunnen kletsen. Niet, dat
ik het graag zou doen (zonder honora
rium), maar na mijn gegevens te hebben
geraadpleegd (en die laat ik natuurlijk
veilig thuis!) zou ik het wel künnen.
En dan die twee vakken, waarin we
vroeger altjjd zoveel onvervalst plezier
hadden: hand- en lijntekenen, en gym
nastiek. Ja, met dat tekenen zou het
nog wel loslopen. Ieder mens leert in
zijn leven de kunst van het lijntrekken.
En gymnastiekwel laten we daar
over liever zwijgenIk voel me de
laatste tijd een beetje stijf m mijn spie
ren. Physieke reactie of psychische over
vermoeidheid een zeer algemeen ver
schijnsel in deze tijd
Blijven de talen over. Kijk, van welke
kant je 't ook beziet, er is en blijft ver
schil tussen Engels en Engels, en Duits
en Duits. Ik zie er helemaal niet tegen
op, onder het genot van een „drink”
met een Amerikaan een „Chat” te heb
ben, en ook durf ik gerust met een
Zwitser te bomen over de voortreffelijke
eigenschappen van onze Nederlandse
pootaardappelen. Voor een Fransman ga
ik evenmin uit de weg, tenzij hij alleen
maar Frans spreekt en verstaat, want
dan ga ik maar liever een straatje om.
Echter, vraag me niets over gramma
tica of idioom. Bewaar me, ik weet er
heus voldoende van af. Ik zou het alleen
niet onder woorden kunnen brengen, in
de vorm van algemene regels gieten.
Dat is de grote moeilijkheid.
Ik werk meer met intuïtie, dat
doen grote mannen ook. Een Duitse
grammatica-les zou mij van de wijs
brengen. Maar nog steeds kan ik de
Duitse rijtjes „mit, nach, nachst, nebst
enz opdreunen. Ik ben er alleen
nooit helemaal zeker van, welke naam
val ze regerenGelukkig is het „bui
tenlands” in de practijk heel wat ge
makkelijker dan het vroeger op school
was. Toen vroegen ze je speciaal de
moeilijkste dingen. Nu ontwijk je die.
Simple comme bonjour!
Summa summarum
wèl weet en kan? Hemel, dat is
lastige kwestie. Wel, als ik strikt
lijk moet zijn misschien niet veel
Zeker, ik weet een heleboel, net als wij,
reünisten, allemaal. Maar dat alles heeft
ogenschijnlijk tenminste weinig
met onze oude H.B.S. te maken. Ik
weet, dat er voor het maken van een
smakelijke cocktail nodig is. Dat is pure
scheikunde. Ik weet ook, hoe ik op de
kermis met drie ballen zes lege blikken
bussen van een plank kan gooien. Me
chanica in z’n zuiverste vorm. En lo
gisch redeneren heeft mij onlangs een
eigen huis bezorgd. Geval van wiskunde.
Zo bekeken zit toch weer het één aan
het ander vast.
Ja, de H.B.S. heeft mij veel geleerd.
Heus hand op ’t hart. Massa’s be
langwekkende dingen zelfs. Teveel om
op te noemen. Daarom zal ik maar niet
aan dat opnoemen beginnen. Maar ik
doe niet mee aan die lessen. Ik heb ge
noten van mijn H.B.S.-jaren, maar ik
zou ze voor geen geld ter wereld nog
eens over willen doen. Iedere dag op
nieuw ben ik dankbaar voor het geno
ten onderwijs. Mijn dankbaarheid is zelfs
zo groot, dat ik daarvan getuigenis wil
afleggen, door het H.B.S.-feest mee te
vieren.
Dat het ten volle slagen mag!
EVERT SIDERIUS.
