De Directeur van Gemeentewerken aan liet woord Ijlst kreeg zijn nieuwe autobrandspuit Officieel Orgaan van de gemeenten SNEEK, WYMBRITSERADEEL en IJLST H.M. de Koningin eerde jubilerende Friesche Mij. van Landbouw door haar bezoek Vrijdag 26 September 1952 7e Jaargang No. 77 RedacteurL. KIEZEBRINK DEMPINGSPERIKELEN Verkoop Huis KOEMARKT OUDE BRUG (OVERKLUIZING) VOOR DE ZUAANZICHT SITUATIE Filmavond Lissone-Lindeman Verhoging pensioenpremie in de landbouw Waarschuwing van de gemeentereiniging Utrikking Gysbert Japikspriis 1-- Het Sneeker Nieuwsblad is een gecombineerde uitgave van NIEUWE SNEEKER COURANT, SNEEKER COURANT en DRIJFHOUTS NIEUWSBLAD -- Gratie voor Lages Subsidie Frysk orkest Redactie-adres KLEINZAND 7 Telef. 2872 De kinderverlamming Taart aan de Koningin aangeboden Finale verkopingen Jan Musch, nestor der Neder landse toneelspelers, gaat het toneel verlaten WoW r I f SNEEKER NIEUWSBLAD is Wij maken onze lezers attent op Ruim twee jaar na de onherroepelijke uitspraak van de doodstraf is aan Lages, een der zwaarste oorlogsmisdadigers tu lens de bezetting hier te lande, gratie erleend en zijn straf omgezet in levens- nge gevangenisstraf. Juist de omstan- De gemeente Vlieland heeift de ge vraagde subsidie van 12 cent per inwo ner aan het Frysk orkest toegezegd, mits het merendeel der Friese gemeenten dit eveneens doet. Gaasterland heeft deze Verschijnt: DINSDAGS en VRIJDAGS. Administratie Comb. DrijJhout-Kiezebrinlc Co. Kantoor: GROOTZAND 55 Telefoon 3005 (K 5150) Het aantal gevallen van kinderverlam ming neemt nu af in ons land. In de week van 13 tot 20 September werden 85 nieuwe gevallen aangegeven, de week daarvoor 101. „Heel Groningen bereid tot nog meer vriendelijkheid”, luidt de actie, die deze maand in Groningen wordt gevoerd. Deze vriendelijkheid strekte zich Dinsdag uit tot Soestdijk. Een deputatie van het actiecomité heeft een taart van 24 pond het paleis binnengedragen. Het werk stuk, vervaardigd door de bakkersvak school in Groningen, was gemaakt van boter, deeg en marsepein. Er bovenop stond de Martini-toren, ongeveer 40 cm Notaris P. Feddema alhier verkocht fi naal in hotel Hanenburg: 1. Burgerhuis met werkplaats aan het Singel 79 in eigen gebruik bij G. Haag- sma. Koper werd, nadat dit pand 34 maal was verhoogd de heer H. van Aalzum al hier voor ƒ3900. De inzet was ƒ2357. 2. Het woonhuis aan de Oppenhuizer- weg nr. 118 in huur bij A. Plantinga werd voor 1180 gekocht door de heer H. Ha nenburg alhier. Perceel 2e Woudstraat 13 was inmid dels uit de hand verkocht, terwijl de percelen 3e Woudstraat 51 en Napjus- straat 4 werden ingehouden. It is de bidoeling om Tongersdei 30 Oktober to Boalsert de Gysbert Japiks priis üt to rikken oan Anne Wadman. Dan sil ek de Dr. Joast Halbertsma-priis ütrikt wurde, mar de winner dêrfan noch net bikend. een advertentie van de Gemeente-Reiniging in dit nummer. Hierin vestigt de direc teur nogmaals de aandacht van de bur gerij op het verbod vuilnis en andere afvalstoffen anders dan in de uniforme asemmers aan de weg te plaatsen. schap en heeft hij er in toegestemd, zijn afscheid mogelijk te maken in alle plaat sen in Nederland in, wat misschien zijn grootste glansrol is geweest: de onsterfe lijke figuur van Harpagon in Molière’s blijspel „De Vrek”. Tot de ouderen, die hem in deze rol reeds hebben gezien en bewonderd, hoeven wij geen woord van aansporing te richten. Zij kennen Jan Musch, zij weten, dat na Louis Bouw meester, geen groter acteur dan hij, de Nederlandse planken betrad en zij zul len zeker niet achterblijven en de ge legenheid laten voorbijgaan om, voor de laatste maal, Neerlands grootste acteur te komen toe juichen, doch voor de jon geren, die niet het voorrecht hebben ge had, hem in een van zijn rollen te kun nen bewonderen, moet deze afscheids- voorstelling van Jan Musch een gerede aanleiding zijn, dat gemis te kunnen in halen. Overal werd Jan Musch voor stampvolle zalen toegejuicht, dat ook Sneek een kunstenaar als Jan Musch mo ge waardig zijn en dat de hulde, ge bracht door een uitverkochte zaal, de schoonste herinnering voor Jan Musch Zijn afscheldsvoorstelling in Sneek zal plaats vinden op Donderdag 2 October a.s. 8.15 in het Amicitia Theater te Sneek. Onder de Nederlands toneelspelers van onze tijd is er niet één, wiens naam alle toneelminnaars in ons land zo vertrouwd in de oren klinkt, als die van Jan Musch. De ouderen staan zijn prachtig gespeelde rollen nog duidelijk voor de geest; de jongeren, die weliswaar niet hetzelfde voorrecht hebben gehad, hem geregeld te kunnen zien spelen, kennen deze grote kunstenaar uit de verhalen en wie zijn diepe, klankvolle stem eenmaal heeft ge hoord, beseft onmiddellijk, dat deze een voudige, bescheiden mens een uitver korene is onder de velen, die de toneel- speelkunst als hun roeping hebben ge volgd. Meer dan zestig jaren heeft Jan Musch zijn schone kunst gediend en met welk een machtige liefde. En nu is de tijd gekomen, dat Jan Musch afscheid gaat nemen van het toneel en van het publiek, zijn publiek, dat hem zoveel jaren heeft bewonderd en toegejuicht. Hij neemt geen afscheid wegens gebrek aan vitaliteit of uit tegenzin in het rei zen en trekken per trein of autobus, neen, hij wil nu ook eens, natuurbewon- deraar als hij is, genieten van zijn huis in Blaricum, van de prachtige omgeving van het Gooi, van z’n muziekavonden met muzikale vrienden, hij speelt zelf piano, viool en klarinet, en hoe kan het anders, van het toneelspel van z’n jongere con fraters en van z’n hobby: schilderen en boetseren. In het voorjaar van dit jaar speelde hij in de grote steden van ons land, voor stampvolle zalen „De Spaan se Brabander”. Hij speelde de ene voor stelling na de andere, want het dank bare publiek kon er maar niet genoeg van krijgen en terwille van de ontel bare teleurgestelden, werden er steeds weer nieuwe voorstellingen gegeven. Oorspronkelijk zou de afscheidstournée zich hebben beperkt tot enkele grote ste den. Daar echter uit alle delen van het land stemmen opgingen om haar uit te breiden en zelfs in verscheidene plaatsen comité’s voor dit doel werden gevormd, is Jan Musch gezwicht voor zoveel be wijzen van verbondenheid en vriend- kend, dan zouden zeer waarschijnlijk geen boogbruggen zijn ontstaan. Hoe mooi deze op zichzelf kunnen zijn. Bezie de nieuwe moderne bruggen over de Herengracht, de Keizersgracht c.a. te Amsterdam. Rechte, horizontale over spanningen. De Berlagebrug over de Am stel. Zet een moderne touringcar op een oud Hollands brugje, anno 1952. Wellicht voelt de heer H. dan ook de dissonant. Waarom dan toch het hierbij afgebeelde ontwerp? Omdat ook hier uit eindelijk geldt, dat veelal het betere, dit blijkt ook nu weer, de vijand is van het goede. 6) De heer H. ziet liever geen bleek jes en perkjes in de binnenstad. (Schaap- marktplein?) Ik ook niet! 7) De heer H. schrijft alsof gemeente werken maar kan amouveren en alsof de schoonheidscommissie haar wil maar zonder meer kan opleggen. Ook hier blijkt de heer H. een onjuist inzicht te hebben. En een dienst van gemeentewerken en een schoonheidscommissie zijn slechts dienares. Een schoonheidscommisie kan geen schoonheid scheppen. Zij kan al leen, en dan nog onder goedkeuring, uit wassen weren, bemiddelend optreden. Heeft de heer H. er enige notie van, wel- Woensdag vierde de Friesche Mij van Landbouw haar eeuv. feest en menige boerderij in de provincie vlagde bij deze gelegenheid. Uit alle hoeken van Fries land waren belangstellenden naar Leeu warden getogen. H. M. de Koningin, be schermvrouwe van de jubilerende orga nisatie, maakte een deel der plechtig- en feestelijkheden mee. Hare Majesteit arri veerde via de Overijsselse straatweg en begaf zich na even in de ambtswoning van de Commissaris der Koningin ver toefd te hebben naar de Grote Kerk, waar de wijdingsbijeenkomst werd ge houden. Na gemeenschappelijke zang van het eerste en zesde couplet van het Wilhelmus, hield ds. Th. Hettinga, Ned. Herv. predikant te Oudemirdum een rede waarin hij aanknopend aan het sterven van boer Ids Wallinga uit Abe Brouwers „De Gouden Swipe” hulde bracht aan de mannen die 100 jaar geleden het initia tief namen tot oprichting der Friesche Maatschappij van Landbouw, aan hun opvolgers en aan de vrouwen die het thuisfront vormen. Sinds koning Willem III het beschermheerschap over de Frie sche maatschappij aanvaardde heeft Oranje veel aandacht aan de Friese landbouw geschonken. Christus was geen boerenzoon, zei spr., maar Hij werd ge boren in een stal en het was een boer, Simon van Cyrene, die Hem, Zijn kruis dragend, de laatste dienst op aarde be wees. Boeren van Friesland uw hoogste roem zij: het dienen van Christus. Werkt, leeft en sterft eens met het ge zicht naar het kruis’ Aan de dienst werkten mee de sopraan Mien Peters die Friese liederen van Gysbert Japiks zong en Piet Post. Na de kerkdienst be gaf H. M. zich naar de ambtswoning van de Commissaris der Koningin. Zij wissel de daar op informele wijze van gedach ten met enige vooraanstaande figuren uit het Friese landbouworganisatieleven over en’ge maatschappelijke vraagstukken ten pla+telande, waarbij de Friesche Maat schappij van Landbouw steeds nauw be trokken was. Tijdens een receptie, welke het hoofdbestuur van de Friese Maat schappij van Landbouw in verband met het jubileum hield, heeft de minister van Landbouw, de heer S. L. Mansholt, het woord gericht tot de tegenwoordige voor zitter, de heer H. L. Dedden, die, aldus spr., op agrarisch gebied in Friesland een grote plaats inneemt. De minister deelde mede, dat het H. M. de Koningin heeft behaagd, de heer Dedden te bevorderen tot officier in de orde van Oranje Nas- ke factoren bij de beoordeling van bouw- objecten meespreken? Ik betwijfel het. Doch bovendien, is datgene wat de heer H. hekelt (zie boven) af te keuren? Acht de heer H. zich nu werkelijk competent voor de beoordeling van alles waarover hij in zijn stuk schrijft? In elk geval, beter oriëntering en zich van de juiste toedracht der zaken op de hoogte stellen vóór hij schrijft, ware niet misplaatst. Maar lesjes of waarschuwingen van hem betreffende de aesthetica van bouwobjec- ten als in zijn ingezonden stuk, leg ik voorlopig naast me neer. Dat wil uit drukkelijk niet zeggen, dat ik geen sug gesties of betere oplossingen zou aan vaarden van werkelijk vakmensen op stedebouwkundig of architectonisch ge bied. 8) Ten slotte. Er zijn verschillende Singelplannen gemaakt met behoud van het water, met éénrichtingverkeer langs beide verbrede jrachtzijden. Lang ben ik daarvan voorstander geweest. Maar een behoorlijke verkeersoplossing is op die wijze niet mogelijk. Bovendien zouden de (niet onderheide) huizen langs beide grachtzijden door het zware verkeer te gronde gaan. Ik ben van mening dat de Gemeenteraad de goede keus heeft ge daan. Ik vond het nodig voor dit bijzonder geval op het stuk va.i de heer H. te reageren. Dit is echter mijnerzijds ook de laatste keer. Of de heer H. storm heeft gezaaid moge hij zelf beoordelen. Heeft hij begrip gevonden? Bij mij niet. M. de R. dank voor de plaatsruimte. J. DE KOK, Dir. Gemeentewerken. Dinsdagmiddag ongeveer half zes is de nieuwe autobrandspuit onder grote belangstelling in IJlst aangekomen. En gezien het karige jasje, waarin de firma van Bergen te Heiligerlee haar heeft gestoken, was ze deze belangstel ling ook alleszins waard. Nadat de autoriteiten de nieuwkoop hadden bezichtigd en daarmee op de overkluizing een demonstratie was ge geven, waarbij ook veel toeschouwers aanwezig waren, werd ze op de boven zaal van Siebesma op feestelijke wijze aan het gemeentebestuur overgedragen. De voorzitter, burgemeester Mr J. Oppe- djjk, noemde deze dag een historische dag in de geschiedenis van de Ulster brandweer en dankte allen voor hun aanwezigheid, 1- ’t bijzonder de raads leden, de autoriteiten en de oude brand weerlieden die hun sporen op dit terrein hebben verdiend en verder de heer Co- mello, Inspecteur van het Brandweerwe- zen in de Noordelijke provinciën alsmede de heren Ringnalda en Keikes uit Sneek, Kaspersma uit Heeg en Wiersma uit Wymbritseradeel. Hij schetste vervolgens de groei van de Ulster brandweer, waar aan thans deze moderne spuit met grote capaciteit wordt toegevoegd wat nodig werd geacht om zowel in vredes- als in oorlogstijd voldoende hulp te kunnen bieden. De heer Comello verheugde zich even eens over deze aanwinst die een capaci teit heeft van 2500 liter per minuut en met 12 stralen tegelijk water kan geven. Hij wenste IJlst hiermede geluk, maar sprak de hoop uit, dat de spuit alleen maar voor oefeningen behoeft te worden gebruikt. Een der firmanten van de fa. van Ber gen dankte het gemeentebestuur dat ze ook deze spuit mocht leveren. Dat met 12 stralen tegelijk kan worden gespoten, dient om het vuur van verschillende zij- •’heid dat Lages 2 jaar in onzekerheid den te kunnen bestrijden. Het gaat er nl. eft verkeerd over zijn lot heeft zeer niet om alles kort en klein te spuiten. Daar aar gewogen bij deze gratieverlening. 1 bij de aflevering altijd een cadeau wordt gegeven, overhandigde hij de burgemees ter een tas met gereedschappen met het verzoek deze aar de Brandweerlieden te willen doorgeven. De burgemeester was hiervoor zeer erkentelijk en hoopte dat ook deze spuit de naam van de fabriek hoog zal houden. De heer Wind van Sneek wees op de taak die de nieuwe spuit kan krijgen bij de bescherming van de burgerbevolking Men schrijft ons: Op 3 October 1952 zal net oudste passage en reisbureau c het vasteland van Europa, Lissone-Lind< man in „Amicitia” te Sneek een fill avond met lezing organiseren. Er zulk films vertoond worden over Canad Australië, Nieuw Zeeland, Zuid-Afrik en de V. S., terwijl de spreker gegeven: zal verstrekken over de mogelijkheden, welke bestaan op het gebied van het ver voer naar emigratielanden. De aanvangs tijd is vastgesteld op 20 uur, de toegang is vrij, doch d" voorstelling mag alleen bij gewoond worden door personen boven 1 de 16 jaar. Kaarten zijn verkrijgbaar bij Lissone Lindeman, Nieuwestad 78, Leeu- subsidie ook toegezegd en vraagt daar- 1 voor één concert terug. overige onthoud ik mij hier van een be oordeling. 5) De heer H. spreekt van „de plompe vormen en nauwe doorvaartopeningen van de thans ontworpen overkluizingen, ze zijn eerder dammen dan bruggen te noemen, die door hun „logge zwaarte” de Waterpoort zullen wegdrukken en het Hoogend tot een Wipje vernederen. Dit kan toch anders. Moet nu alles langs een liniaal worden getrokken en kan het sier lijke lijnenspel van het booggewelf van de Waterpoort de ontwerpers niet ver murwen tot speelser gedachten”! Ik kan niet alles citeren, maar de heer H. wil „open brugleuningen, vleugelmu- ren die het elegant effect verhogen en dus niet haaks op de wallen mogen staan De overspanning moet een gebogen pro fiel hebben, geen borstweringen enz.”. Welnu, lezer, let nu goed op! Hierbij vindt U in eenvoudige lijnen afgebeeld het zijaanzicht en de situat» i -- ---- ■- van de ontworpen brug (overkluizing) warden en s avonds aan de zaal. in oorlogstijd. De commandant, de heer S. de Vries, bij wie de brandweer in goe de handen is, heeft trouw deelgenomen aan de cursus die voor dit doel in Sneek is gegeven en daar de nodige kennis op gedaan. Via de burgemeester reikte hij aan de brandweerlieden een drietal werkjes uit, die niet alleen voor de be scherming van de bevolking, maar ook voor de normale taak van ds brandweer van veel belang zijn. De heer de Vries dankte voor dit geschenk en richtte eveneens woorden van dank tot de heer Snijder die de cursus in Sneek ook heeft gevolgd. Eer. commandant alleen kan niets, maar wij hebben hier een groep brandweermannen van wie ten allen tij de sen krachtige medewerking verwacht mag worden. Voor de medewerking van B. en W. en vele anderen ondervonden bij de groei van de Ulster brandweer was hij zeer erkentelijk, terwijl hij de hoop uitsprak dat de goede samenwer king met d<’ collega s van Sneek en Wym britseradeel bestaan zal blijven. Nadat de burgemeester de comman dant wederkerig dank had gebracht, werd nog het woord gevoerd door de heer F van der Woude namens het oude brandweerpersoneel, de heer Wassenaar, die zijn grcte tevredenheid uitsprak over de nieuwe berguiaats voor het materiaal en de heer J. Hoomans die eveneens hulde bracht aan de commandant waar op IJlst trots kan zijn. voor de Oude Koemarkt. U ziet, daaraan ontbreekt nu letterlijk niets dat de heer H. wenst, en er is niets aan wat de heer H. niet wenst. Sierlijke open leuningen (in de stijl van onze oude Hollandse bruggen), een elegant lijnenspel van boog en schuine vleugelmuren (niét haaks op de walmuren), bovendien, zo ver het verkeer dit toelaat, nog enige welving in het lengte-profiel van de weg. De overkluizing Grootzand krijgt het zelfde beeld. Een zware borstwering is nergens te ontdekken en men kan toch ook niet zeggen dat deze subtiele brug vormen de Waterpoort zullen wegdrukken. Waar blijven nu de zware argumenten van de heer H.? Ik concludeer dat hij óf de plannen niet heeft gezien, óf geen tekening kan lezen. En dan blaast de heer H. toch maar hoog van de toren. De heer H. wenst gele friese steen. De steensoort is nog niet vastgesteld. Per soonlijk acht ik de harde gele friese kleur niet juist. Een rode, genuanceerde steen, zoals die van het Waterpoort- gebouw, acht ik op zijn plaats. Deze schept een zachtere, ook meer stedelijke sfeer en ze blijft mooier. De heer H. wenst het oostelijk van de Koemarkt- b/ug blijvende water korter te houden. Ik vermoed, dat indien dit zo zijn ont worpen, de heer H. gezegd zou hebben, dat er te veel gedempt wordt. Bij de plannen is gestreefd naar behoud van zo veel mogelijk water en een soepele, „elegante” (om dit woord ook eens te ge bruiken) grachtbelijning. En voor door- spuiing wordt gezorgd. Het geheel vanaf Kleine Palen tot en met Waterpoort (zie situatie) kan naar mijn mening een stadsbeeld worden dat voor het tegenwoordige niet zal onder doen. En de geest van het bestaande blijft behouden. Nu wil ik de heer H. toch een beken tenis doen. Hij krijgt zijn geliefde brugvorm. Ik heb deze zelf ontworpen en ik geef de afbeelding hier, omdat de heer H. anders later mocht menen, dat dit op zijn sug gestie is geschied. Doch het is mijnerzijds een compromis. Want eigenlijk is een dergelijke brugvorm (behoudens daar waar de natuur deze eist) in de huidige tijd, met zijn nieuwe materialen, een anachronisme, ook in een oud stadsdeel. Waarom behoef ik hier niet uiteen te zetten. Elke tijd vraagt zijn eigen vorm geving. En het betreft hier geen restaura tie, doch een nieuwe oplossing. Men bouwt langs de grachtjes toch ook geen 17e eeuwse trapgeveltjes meer? Ook al zou de heer H. dit waarschijnlijk willen. Had men vroeger gewapend beton ge- De verhoging van de premie voor het bedrijfspensioen voor de landbouw zal op 28 September ingaan. De premie voor arbeiders van 21 jaar en ouder wordt dan gebracht van ƒ250 op ƒ3 per week en voor arbeiders van 17 tot en met 20 jaar van 155 op 1.50 per week. Deze premieverhoging geldt voor alle arbei ders ,voor wie de deelneming aan het pensioenfonds voor de landbouw ver plicht is gesteld. Advertentlepriji 15 et per m.m. Bij contract (handeliadv.) lager. Abonnementsprijs 13.- per half Jaar. Franco per post f 3.75 per half Jaar. Giro 50748 ten name van Firma E. J. Drijfhout. Sneek. sau en dat voorts de volgende onder scheidingen zijn verleend: de heer K. Visser, oud-hoofdbestuurslid en voorzit ter van de commissie van grondgebruik is benoemd tot ridder in de orde van Oranje Nassau, terwijl de heer H. v. d. Wal, bedrijfsleider van het kweekveld der maatschappij te Engelum en de heer C. Haak, die 38 jaar lang in administra tieve dienst der organisatie is geweest, resp. de gouden en zilveren medaille ver bonden aan de orde van Oranje Nassau, ontvingen. Nadat de Commissaris der Koningin het woord gevoerd had sprak de heer Dedden een herdenkingsrede uit en pleitte voor de vierde landbouwwintér- school in Friesland. De burgemeester van Leeuwarden sprak namens alle Friese gemeentebesturen. De heer Spahr v. d. Hoek bood het hoofdbestuur het gedenk boek aan, en de heer Dedden overhan digde H. M. de Koningin een prachtig verzorgd exemplaar van dit gedenkboek. Vier cadeautjes voor de prinsessen, be staande uit producten van Friese volks- en ambachtskunst, werden later aan Ko ningin Juliana overhandigd, toen zij de proefboerderij te Rijperkerk bezich tigde en thee met echte Friese duimpjes nuttigde. Het herenhuis, Leeuwarderweg 70, than.’ bewoond door de heer R. Frank, is onderbands aangekocht door de heer G. W. Poiesz. Mag ik, M. de R., wat plaatsruimte voor het volgende. Zelden of nooit begeef ik mij in open bare discussies, wanneer deze gemeente lijke aangelegenheden betreffen. Ook niet wanneer daarin scms enormiteiten wer den gedebuteerd. Voor één keer wil ik eens van deze ge woonte afwijken. Omdat het ingezonden stuk van de heer H. Halbertsma in Uw nummer van 19 September jh mij daar toe noopt. Wat daarin naar voren wordt gebracht, is mij wat al te grijs. Ik bepaal mij tot een paar kantteke ningen betreffende enkele concrete pun ten. 1) Het gebouw „Purfina”. Het gpbcww „Purfina” is ontworpen door ie xretlitect Ir S. van Ravesteyn te Utrecht, ééfi van de vooraanstaande Ne derlandse architecten, ontwerper o.a. van de prachtige kerk te Emmeloord, van de Rotterdamse diergaarde, van verschillen de Stationsgebouwen der Nederlandse Spoorwegen (nu weer het station Delftse Poort te Rotterdam zie N. Rott. Courant van 20 September jl.), waarvoor hij o.m. studiereizen naar Rome maakte. (Zie Fo rum MaartApril 1951). De heer v. Rave steyn heeft bovendien verschillende res tauraties op zijn naam staan. De Schoonheidscommissie is van oor deel dat werk van dergelijke mensen, die de bouwkunst stimuleren, in het alge meen niet meer behoeft te worden gecor rigeerd. Maar bovendien, degene die het gebouw „Purfina” en de sfeer van de omgeving, vooral van het standpunt hoek Kleine PalenRienck Bockemakade, op zich laat inwerken, voelt dat hier de juiste toon is getroffen. De heer v. Rave steyn vond zelf het geval moeilijk, en ik weet dat hij zich daarvoor veel moeite heeft gegeven. (De wellicht iets te druk ke reclame dient hier buiten beoordeling te blijven). Moeten we nu tegenover zulke mensen betweters zijn? Ik geloof dat we hier hebben te zwijgen. Daarbij herinneren we ons de verguizing van Berlage’s beurs, die daar nog steeds staat als een monument van Nederlandse bouwkunst. 2) Synagoge. Hierover wil ik niet meer zeggen dan dat architecten ook met de beurs van hun principalen hebben te rekenen. 3) Geruisloze afbraak van vele fraaie gevels in de binnenstad enz. Waarom lawaai te maken als het ge ruisloos kan? Doch (in gemoede) ik kan de verzeke ring geven dat gevels die het instand houden waard waren, niet zijn afgebro ken. Daartegen wordt meer gewaakt, dan de heer H. wellicht vermoedt. En in geen geval wordt vergunning tot afbraak verleend, zonder advies van Monumen tenzorg. Wat er voor afgebroken, bouw vallige gevels zonder waarde, in de plaats kwam, kon steeds de goedkeuring van Monumentenzorg verwerven. Al wa ren dat dan niet altijd de door de heer H. zo geliefde trapgeveltjes. 4 Volgens de heer H. zijn „de aesthe- tische verdiensten van de nu ingediende Singelplannen op belangrijke punten twijfelachtig, en zij dreigen een herha ling te zullen „bereiden”, van hetgeen bij de overkluizingen in 1930 is geschied”. Hierbij kan het volgende worden opge merkt. De plannen Suupmarkt c.a. van 1930 zijn ontworpen door een door Monumen tenzorg aangewezen stedebouwkundige. Ze zijn m.i. geïnspireerd op de gracht- afsluitingen in de grachtenstad „Brugge”. De heer H. kan deze afsluitingen nu nog in Brugge bewonderen. De hierbij gaan de afbeelding illustreert het hier gezegde. Ik wijs vooral op de zware borstwerin gen. Gesloten orstweringen behoeven dus a priori niet onjuist te zyn. Voor het B: !'1i iw

Kranten in de gemeente Sudwest-Fryslan (Bolswards Nieuwsblad, Sneeker Nieuwsblad en Friso)

Sneeker Nieuwsblad nl | 1952 | | pagina 1