1 Groentesoep WITBROOD uit VISSER’s BAKKERIJ w O ij H MAGGIs I n 48 ct I Ï3.ïtf£esi is MAGGI5 GROENTESOEP Out &?nua£t P A R IJ S ■a. Fan de Bescherm Uw water leiding tegen vorst Dek de watermeter af met stro of oude kranten, sluit de kelderramen en maak de kieren dicht. Alleen echt KROON, Noordsrpoort II 1 PSNITSER FEMERK Voor het SLIJPEN van alle soorten Schaatsen U.A.FaberPzn. E Kousen-Reparatie GROENTESOEP gwl I Zendelinge G. Reiling vertelde in de Hartman Visserzaal GOEDE PIJP A [1/ Een nacht in de lift voorheen 55 cent r i 3S Auto- en Motorclub J. C. V. t Deventer’s 5O.OOOste LT in Ynstruijerke! Een meevallertje! THANS SLECHTS 48 CENT met die fijne, natuurlijke smaak! VIJF DAGEN NAAR 100 JAAR I Weersverwachting NAAR TALSMA Xeuze uit meet dan 1000 pijpen N.V. INTERCOMMUNALE WATERLEIDING 1Ü. f zijn Mijnhardt’s Poeders als de naam Mijnhardt er op voorkomt. ofsTEPË DAt moet het zijn en zorg er altijd voor een paar Zilverzakjes in huis te hebben Begrafenis ver. Sterven” Oosthem Na aanrijding overleden „Gedenk te Juist nu - midden in de win ter - moet U zo vaak het maar kan de lente op tafel brengen. Doet U geregeld te goed aan die zeldzaam lek kere Maggis Groentesoep, waarin de heerlijkste voor- jaarsgroenten zijn verwerkt. Profiteer van de veel lagere prijs en tracteer morgen reeds op Maggi® Groentesoep met die fijne natuurlijke smaak. Iedereen is er dol op! VAN DER PLAATS BOLSWARD J *3^*5 Ml Ijll till L In goede handen SM! W PHILIA. Advertentie I.M. KLAAR! E N KANT O M M E Z I E N E E N I N Advertentie I.M. Feuilleton ,,En wij gaan samen uit!” zong Els haar voorwereldlijke paraplu en wuifde. zouden doen: een lijstje gaan maken tigheid, de banden slierend door de dle- en een hoedendoos te gaan zeulen”. ze op en schrdijf: Pyama’s en genoeg Carla was niet helemaal op haar ge- Wordt vervolgd. weer t t SMEEK VRAAG BESLIST HET ZILVERZAKJE MET DE NAAM MAGGI EROP. Te land, te zee en in de lucht Wordt op „De Bilt” vertrouwd Voor windstil tot orkaan en sneeuw, Voor warm tot ijzig-koud. „De Bilt” is baken in het Sticht Voor land en zee en lucht, Somtijds bejubeld, soms betreurd, Soms lach, soms (diepe) zucht... Soms brengt-ie je in winterjas En soms in dikke trui. Soms heeft „De Bilt” een zon-surplus En soms een „kwaje bui” Soms tovert-ie een hittegolf, Soms maakt-ie dat je rilt De wegenwacht zit langs de weg, De weer-wacht in De Bilt! „Bilt" coquetteert met kolenboer, Met boerenkool-met-worst, Met wandeling, met fietstochtjes1, Café-terras (mèt dorst). Tóch is „De Bilt” geen weer- fabrie! Men voert geen weer-behéér; Nooit treft „De Bilt” dus het verwijt. Je bent geen „Heer-in-’t-Weer!” „De Bilt” verwacht, nooit wo. voorspeld, Men is niet helderziend De dank van „land” en „zee” en „lucht” Heb jij „De Bilt” verdiend! Wijde Noorderhorne 23 Telef. 2398 Ook alle soorten nieuwe Schaatsen en reparaties VOOR EEN Tap Uw waterleiding ge heel af. Gebied Leeuwarden Nieuwe weg 1, Leeuwarden je je van boven tot onder kon gaan ver kleden. niet Mistroostig, haar hersens i voor het o deinzen. Goed begin van de vacantie! 1 Het ergste was: hoe kwam ze naar ’t zulk enig weer!” „Je bent dol!” herzag Carla terstond Te Enschede is een 46-jarige wielrij der, die onder invloed van sterke drank verkeerde, in botsing gekomen met een rijdende auto. Voorzover is komen vast te staan is de man tegen de auto aan gereden. H(j kreeg ogenschijnlijk geen letsel en werd dan ook na medisch on derzoek ter ontnuchtering in een cel op gesloten. Toen de man een poos later echter onwel werd, is hjj naar het zie kenhuis overgebracht en aldaar over leden. Geeft ons Uw waardevoile Nylons in reparatie, als nieuw krijgt U te terug. I I a UCH1 -1110,0.1, UCLL Jc ZIU Vel" schrikkelijk blij bent”, zei Els nuchter, ’end. stond Carla Een fijne glimlach speelde om 1 verzorgen en groot brengen met... Friese melk, die dank zij „Zusterhulp”, in kis ten aangevoerd wordt. Zendelinge Reiling liet ook kiekjes zien van het melaatsenkamp, aan de overkant van de rivier, want ook onder deze beklagenswaardigen wordt ge werkt naar het woord van Jezus: rei nigt de melaatsen. Velen van hen vinden tegenwoordig genezing door een nieuw geneesmiddel, en gaan terug naar hun dorp als gelukkige, dikwijls tot ’t chris tendom bekeerde mensen. Dan kan het handjevol dappere blanke mensen ook langzamerhand hulp krijgen van enkele zwarte broeders en zusters, dié zich soms zo ongemeen als trouwe, dankbare mensen leren kennen, en Onder hun dorpsgenoten gaan werken als voorgan ger en verpleger. „Zo werkt men daar”, zei zendelinge Reiling. „En licht en duisternis, strijd en overwinning wisselen elkaar af, maar het koninkrijk Gods breidt zich uit. Al leen... de nood Is daar zo groot, het is een moeilijke tijd in de ontwikkeling van dat volk en er zijn maar weinig zende lingen. Jezus heeft gezegd: „de oogst is wel groot, maar de arbeiders zyn wei nig”, en ik wil een beroep doen op u allen om te bidden dat Hij meer mensen mag uitzenden, die daar hun werk zul len doen in het blijmoedig volbrengen van Zijn wil”. Met dankzegging en het laten zingen van lied 7 sloot Ds. Lindeman deze avond, die in zijn eenvoud zeer indruk wekkend was. wanneer de ketsten op het Een product van Steeds onder controle van het Station voor Maalderij en Bakkerij te Wageningen Westersingel 45 - Sneek - Telef. 3197 Bijna veertien uur hebben de heer en mevrouw Monkelbaan met hun twintig maanden oude zoontje Piet opgesloten gezeten in de lift van een eenzaam kan toor op de Herengracht te Amsterdam en achteraf zeggen ze alleen maar dat het vervelend was. En toen ze de vol gende morgen om negen uur uit hun hokje van anderhalf bij anderhalf me ter werden verlost, hadden ze vooral honger en slaap, zeiden ze. De 34-jarige concierge P. Monkelbaan kwam Zon dagmiddag met zijn gezin terug van een visite. Een uur of vijf, half zes was het, vertelde mevrouw. En ze gebruikten de lift om naar huls te gaan, boven in het kantoorgebouw, dat vlak naast het huis van Amsterdams burgemeester ligt. We gingen maar een klein stukje omhoog en zaten toen vast, zeiden ze nuchter. Er is nog even geprobeerd om de deur van de eerste verdieping die vlak bij was te openen; maar dat ging niet. En tenslotte zagen de drie gestranden in, dat er verder niets te doen was dan wachten. Vooral voor Piet, de baby, was het beroerd, aldus mevrouw, maar die heeft als enige van het gezelschap nog een paar uur geslapen. Mijn man en ik hebben geen oog dicht gedaan. Niets dan staan en zitten en soms een sigaret. Toen het kantoorpersoneel Maandag om negen uur verscheen, was er niemand om open te doen. De politie werd erbij gehaald en na het forceren van de ach terdeur kwam men binnen. Toen hoorde men het geschreeuw uit de lift en de heer Monkelbaan zelf gaf toen instruc ties, hoe de lift weer op de begane grond te krijgen. Gegeten en geslapen hebben we toen, zo werd het relaas nuchter besloten. Monteurs zijn nog et telijke uren in de weer geweest om de lift, die wel meer kuren vertoonde, te repareren. OOSTHEM. Da begrafenisver, „Ge denk te sterven” heeft alhier een leden vergadering gehouden. Voorzitter T. van Popta opende met gebed en heette da aanwezigen welkom, spreker was dankbaar voor de goede opkomst on danks het zeer koude weer. Uit het jaarverslag van de secretaris bleek dat dé vereniging in 1953 acht maal dienst had gedaan, waaronder éénmaal voor iemand die van elders kwam. De inkom sten bedroegen 506.71 en de uitgaven waren 916.55, het saldo dat vorig jaar 1218.10 bedroeg, daalde hierdoor tot f 808.86. Was het vorig jaar nog 500 gestort in een zg. kledingfonds, dit jaar werd besloten, gezien de uitkomsten, geen gelden hiervoor te reserveren. De commissie van contröle had alles in orde bevonden. In de plaats van het af tredende bestuurslid, de heer R. Buma, werd gekozen de heer S. van der Veen. Bij de rondvraag kwamen o.a. ter spra ke moeilijke gevallen van oudere perso nen die zich hier vestigen en in de plaats van herkomst geen lid kunnen blijven. Als oudere personen ons dorp verlaten en men wil ze in hun nieuwe woonplaats niet als lid accepteren, dan olijven ze hun leven lang lid van onze vereniging. Het schijnt dat men op an dere plaatsen vaak een andere regel volgt. Het bestuur zou gaarne zien dat er overal gelijk werd gehandeld. Plaat selijk kan men deze kwestie niet oplos sen, het bestuur zegde toe dit eens na der onder de ogen te zullen zien. Hierna werd de heer Buma dank gebracht voor zijn toewijding als bestuurslid, welke functie hij wegens periodieke aftreding moest neerleggen. Wederkerig dankte deze zowel bestuur als leden voor de goede samenwerking. Na een slotwoord van de voorzitter werd deze gezellige vergadering na dankgebed gesloten. Ondanks de felle kou waren er Dins dagavond toch veel mensen in de gezel lige Hartman Visserzaal van de nieuwe Baptistenkerk bijeengekomen, om te luisteren naar zendelinge G. Reiling, die vertelde over haar werk in de Congo. Nadat Ds Lindeman de avond geopend had met gebed, Schriftlezing en het laten zingen van een lied, kreeg de zen delinge het woord. Een eenvoudige oude re vrouw die zonder enige pathos, zonder pose vertelde van haar leven daarginds, en juist door die eenvoud diepe indruk maakte en een levend voorbeeld was van geloof en waar christenschap. Zendelinge Reiling zei dat zij het werk had gedaan omdat God haar riep en haar de kracht gegeven had. Ze ziet nu achteruit naar wat achterbleef, maar ook vooruit met de gedachte: welke boodschap heb ik nu in Nederland te brengen En dan mag ze zeggen, dat de nood in de Congo zeer groot is, maar dat er erg veel veranderd is. Spreekster heeft een donkere plaat van Afrika, een kaart van het district waar zij ook ge werkt heeft, waarop 500 dorpen en een rivier met lichte plekken aangegeven zijn als een symbool van licht in de duisternis. Hier wonen mensen die Jezus Christus hebben leren kennen als hun zaligmaker. Ze hebben geen vrees meer voor boze geesten en dragen nu op hun beurt het evangelie uit aan de mensen die in de dorpen moesten achterblijven en niet naar de zendingspost konden komen. Vertellende bij lichtbeelden nam zendelinge Reiling haar toehoorders mee op reis naar die zendingpost in Yakusu, die men bereikt na een treinreis en een boottocht van twaalf dagen over de brede, soms gevaarlijke, Congo-rivier. Van de rivier af ziet men al twee grote gebouwen, een kerk en een ziekenhuis als symbolen van het voornaamste werk dat hier gedaan wordt In de naam van Jezus die gepredikt heeft: gaat heen, geneest de zieken en predikt het evangelie. En hoe wordt dit werk gedaan. Hoe held haftig werkt en strijdt men hier, in een dikwijls moordende hitte, om deze zwar te medemensen, die nog leven in angst voor boze geesten en heksen die hen ziek zouden maken, iets te brengen van een waai htige heilzame beschaving. Daar ondc ijst men in kleine primitieve schooltjes de meisjes en jongens, die al tijd in de meerderheid zijn, en de boe ken die er nodig zijn c akt men zelf in de drukkerij. Deze kinderen die ook tuin- en naaiwerk leren, groeien op tot de jonge mensen die in het ziekenhuis opgeleid worden voor leerlingverpleeg- ster of tot onderwijskrachten, die op hun beurt de jongere kinderen weer moeten onderwijzen. Als zij weer in hun dorpen terugkeren, waar de mensen wonen in lemen huizen met een laag deurtje en zonder ramen, weten zij waar men, als men ziek wordt, moet zijn om genezing en goede verpleging te vinden. Zij den ken niet dat sommige oude vrouwen een zakje heksenrij in <le ingewanden heb ben waar ze andere mensen ziek mee kunnen maken, en zjj zullen hun meer dere kennis meedelen aan de dorpsge noten. Langzamerhand krijgt de bevol king meer vertrouwen in de blanke dok ters, en zo zijn nu de ongeveer 100 bed den in het ziekenhuis meestal allen be zet. En ook onder de bedden liggen ’s nachts mensen, de „helpers” van de patiënten die ze mee mogen nemen van de blanke dokter als een vertrouwd stukje „thuis”. Baby’s worden geboren in het ziekenhuis en ook worden er kleintjes gebracht waar de moeder van overleden is. Dikwijls werd de baby met de moeder begraven, maar nu worden zjj dan wel bij de blanken gebracht die hen Een huweljjkszwendelaar heeft Dins dag voor de rechtbank te Arnhem een lichtere stiaf gekregen dan de officier van justitie hem voor zjjn daden had toegedacht, en wel omdat er een vrouw is met een goed en eerlijk karakter, die bereid is haar leven met het zijne te verbinden om op deze wijze van dc man weer een nuttig lid van de maatschappij te maken, meldt het A. D. De verdachte, de 52-jarige A. A. d. H. uit Amsterdam, werd tot twaalf maanden met aftrek, waarvan vier maanden voorwaardelijk, veroordeeld, zodat hjj binnen zeer korte tijd op vrije voeten komt. Hij had o.a. van een pensionhoudster grote gelds- oedragen weten los te krijgen. IC Dinsdagmorgen 10 minuten over zes werd Lambertus Johannes Kwakkel te Deventer geboren en toen de 29-jarige vader om tien voor negen het kind ter secretarie kwam aangeven, begon met een het feest, want de jonggeborene bleek de 50000ste inwoner. Deze zuige ling kreeg van de gemeente een huis cadeau. Sneu was het geval voor twee andere vaders uit Deventer, die de vol gende aangiften kwamen doen. Beiden waren Maandagavond half tien door hun echtgenoten met een zoon verrast, doch meenden dat de secretarie ’s mor gens eerst te negen uur open was, de heer Kwakkel wist dat het half negen was. voor haar levenslustige vriendin te le- af”. „Een grote omweg, als je mij vraagt’ „Ik vraag het je niet, jongedame. Schrjjf op: Tandenborstel: één We waren in het prille ochtenduur bezig voor de verzamelde nazaten een causerie te houden over onze successen op de gladde ijzers in lang vervlogen dagen en waren net bezig aan het grote avontuur op de Dille toen de vrouwe bin nenkwam en zeer lieflijke woorden sprak: „Ontdooi de waterleiding” en „sleep kolen aan voor de kachel!” zo dat we meteen wakker werden en naar beneden stormden. We baddert ons voorbereid op veel klachten en klagenden toen we ter markt gingen, maar niets daarvan. Nu ja, goed, ze zagen blauw van de kou enkelen, en waren tot het puntje van de neuzen in oude textielgoederen ge wikkeld, de knapen, maar alles lééfde als een hart en hoe meer graden vorst, hoe kernachtiger de toespraken. Twee waren bezig om elkander tot op het ge weten uit te kleden om vier schapen. Ze stoorden zich niet aan kou en wisten van geen wijken. De koper wipte nu en dan over het staketsel, greep de scha pen één voor één in de flanken, sprong terug en hufte z’n hand in die van de eigenaar. Die stond als vastgevroren en de koper kon er geen beweging in krij gen. Ze gingen uit elkander toen ze nog twee gulden verschil hadden en de woor den die ze bij het afscheid spraken wa ren groots en stijlvol. De koper zei: „Dit is myn léste bod, as ik dêrnei myn müle wer iependoch dan is ’t om dy to forwinskjen nei de djipste djipten!” De verkoper maakte een buiging en zei: „En ik hoopje dy der it wolkom ta to roppen mei myn stók readgloetfend foarüt!" Twee seconden later waren ze trou wens op weg naar één der café’s waar de bediensters hen in ontvangst namen en vloeibare artikelen aansleepten van wege het welkom en de roodgloeiende stok. Ergens achter op de markt vonden we een onzer knapen in mineurstemming vanwege een klein avontuur. „Soks kin jin allinne mar yn ’e winter oerkomme”, sprak hij bevende. Na een half uur van innerlijke be ’ogenheid hoorden we de zaak vertellen: „Ik wie sa kald as in bok, dat Ik tocht, sjoch om hwat wurk, oars bist aensent biferzen en sa kom ik by de bargewagerij en bigjin mei de oare ke rels it spek op to driuwen. Man, man, yn in rikketik hie ik de waermte en net allinne de waermte, mar ik waerd suver wyld yn 'e hüd. Jo moat tinke, se moatte allegearre troch ien doar en ien foar ien, mar krekt as binne it minsken, se wolle allegearre tagelyk. Dat jo moat tinke, raze, tiere, triuwe, oan ’e sturt lüke fan heb ik jou daar! Ien fan dy hufters, en der sit ik efter rekket klem tusken de doar, de minsken efter my raze „spit op keardel” en ik oan ’t wrotten, mei ien hén, mei twa bannen, mei de müle, mei de stok, mar gjin mores yn to krtfen, Dat jo moat tinke, it bloed wurdt my süpe, ik krij in read flues foar de eagen, ik ünderhelpe de ihi „O, Els, htf was onuitstaanbaar. Een but Kolkend zocht het water een weg, en even later wipte Carla binnen, ver gezicht als een schelvis, die drie dagen lang3 de stoeP> golfde er overheen, genoegd lachend om haar verdwenen op een warme stoof heeft gelegen, en net zoveel houding als een opgezette beer. Vreselijk waardig en afgemeten, geen woord te veel. Dag, juffrouw Mer tens „Zei hij juffrouw Mèrtensl” „Dat hadden we afgesproken, op de reis. Maar dit weet ik wel: het langs de stoep, golfde er overheen, genoegd lachend om haar verdwenen stond in grote plassen midden op de zorgen en deze prachtige oplossing straat. Een complete wolkbreuk! En „Els, je bent een wónder!” zei ze uit daar doorheen grauwden de dondersla- de gr nd van haar hart. gen en eens deed een felle bliksemstraal TT" o ZZ_ Carla verschrikt van het raam terug- en trok Carla’s arm door de hare.'’„Wij deinzen. Goed begin van de vacantie! tweeën, Carl Hoe vind je het? En met stand tussen hen belden. Frans voelde duizenden kolkjes, wanneer de grote niet nat, hé?” Carla beloonde haar met het. De overeenkomst was gesloten. En regendruppels ketsten op het water, een stralende glimlach voor deze atten- het afscheid was definitief. Een dik grijs regengordijn omsluierde tie. De chauffeur pakte de paraplu aan, de bomen, welker takken zich zuchtend het portier opende zich vanzelf, de kof- bogen onder de last van deze striemende fer werd door Els naar binnengesleept Oorspronkelijk feuilleton door Tom Lode wijk. 4 „En jij meneer Noordeloos!” Ze moest toch even glimlachen. Maar Frans ver trok geen spier. O, hij was akelig ern stig; Carla voelde plotseling de be hoefte opkomen hem een lepeltje suiker in zyn boord te gieten, om eindelijk die kille reserve eens te doorbreken. Lang zaam steeg haar ontstemming. Wat een ongelikte beer, wat een vervelend, on beschoft manneke was hij toch eigen lijk. Nu zag ze hem wellicht pas, zoals hjj werkelijk was. Stel je voor, dat zjj samenze moest ér niet aan den ken. Voor het eerst was ze blij, dat het tussen hen uit was. En met een eerlijke opluchting zei ze: „Dus dat houden we af gesproken „Goed”, zei hij stroef. „Dan ga ik nu maar weer”. „Moet je nü al weg?” had hij zijns ondanks willen vragen, maar hij dacht aan die kwast met die baard. Natuur lijk moest ze naar die vent, die ophak- ker, die vervelende vent met zijn ongure baard. Dus zei hy alleen maar: „Goed. Dag ehjuffrouw Mertens”. Het klonk niet als een grapje. Geen glimlach Kwam er zelfs voor een moment in zijn ogen. H(j stond daar als een gietijzeren paal, net zo onaandoenlyk en net zo vervelend. In Carla bevroor iets. „Dag, meneer Noordeloos”, zei ze en bood hem een hand, alsof ze hem op audiëntie had gehad. Met dat gebaar schiep ze mijlen af- Deze club heeft Maandag haar eerste oriënteringstippeltocht in dit jaar gehou den. Evenals vorig jaar ontbrak het ook nu de sportcommissie niet aan medewer king. Zelfs twee dames, nl. mevr. G. GeertsmaKoelma en mevr. A. Rinia Hoekstra stelden zich, ondanks de koude, beschikbaar om de fopcontröle- post te verzorgen, welke was opgesteld bij het plantsoen van de Franekerkade. Vijf deelnemers lieten zich nog beet nemen. Deze tocht is wederom een groot succes geworden. Ondanks het minder gunstige weer en de concurrentie van de ijsbaan, waren er toch nog 32 deelne mers, onder wie 12 dames. De route was uitgezet door de heren E. Geertsma en H. Rinia. Er heerste weer een pret tige stemming en met veel animo is men aan het „knobbelen” gegaan. Het af te leggen parcours was als volgt: Start Hotel Hanenburg, Wijde Noorderhorne, Parkstraat, Bolswarderweg, Parkbuurt, Bolswarderweg, Oude Dijk, Wilhelmina- park, Oude Dijk, Hospitaler brug, Nap- jesstraat, Waling Dykstrastraat, Gys- bert Japikstraat, Overweg, Parallelweg, plantsoen Franekerkade, Tulpstraat, Bloemstraat, ^injelierstraat, Schoolstr., Parallelweg, plantsoen Parallelweg, Sa- cramentstraat, Vesperstraat, Monnik- straat, Kloosterstraat, Priorstraat, Schoolstraat, Looxmastraat, Looxma- dwarsstraat, Looxmagracht, Konlngin- nebrug, Prins Hendrikkade, Ged. Neljes- haven; de finsh was opgesteld in de Kleine Kerkstraat. De lengte was plm. 4300 meter en er mocht met een gemid delde snelheid van 3 km per uur gelopen worden. De uitslag was als volgt: Dames: le pr. mej. M. Hultema, Bols- ward (2 strafpnt.); 2e pr. mevr. J. Ooms Vonk, Sneek (6 strafpnt.); 3e pr. mej. G. Altenburg, Heeg (8 strafpnt.) Heren: le pr. J. Rlenstra, Sneek (4 strafpnt.)2e pr. W .Rienstra, Sneek (5 strafpnt.); 3e pr. J. Altenburg, Heeg (5 strafpnt.). De prijzen bestonden uit plaquettes, die met een toepasselijk woord te ongeveer 11 uur door de voorzitter van de sport commissie, de heer Wlelenga van Heeg, werden uitgereikt. Nog werd medege deeld dat er op Maandag 8 Februari a.s. in de grote zaal van Hotel Hanenburg voor de leden met hunne dames een con- tact-avond zal worden gehouden met een feestelijk tintje. De organisatie van een en ander zal worden behartigd door de dames T. RodenburgGorter en J. OomsVonk. Het belooft weer een mooie avond te worden. voor VVO.O. nuc nwam ie naai u zjUia Vllig wreil wC1. uci station’ Het was maar een klein eindje „Je bent dol!” herzag Carla terstond blijft juffrouw Mertens. En het blijft lopen naar de bushalte, maar met dit haar vroegere opinie, maar in haar blik meneer Noordeloos Els, weet je wel weer was Je na v®f stappen zo nat, dat stond alle vriendschap en genegenheid dat ik nu eigenlijk verschrikkelijk blij van boven tot onder kon gaan ver- voor haar levenslustige vriendin te le- ben, dat het zo moest lopen. Want nu k’edentelefoon hadden ze hier zen. Op de stoep stond de hospita onder is het meteen afgelopen ook”. niet haar voorwereldlijke paraplu en wuifde. „Gelukkig dan maar, dat je zo ver- Mistroostig, haar hersens afmarte- Het portier klapte dicht, de motor trok tLT1TT"L "T." j", _T ?*t'2 1T raam en op, en terwijl buiten de zondvloed ruiste, 1L, om haar staarde naar het noodweer, toen door ronkte de wagen door de schoon-lege mond. „En zouden we dan eindelijk niet het dichte regengordijn zich een paar Wilhelminastraat, geen kip te zien, eens doen, wat we drie dagen geleden al autolichten boorden. Glimmend van nat- constateerde Els naar het station. De beide meisjes vluchtten onder de van wat we moeten meenemen? Want Pe plassen, waterfonteinen opspuitend, peristyle, waar ze met de chauffeur af- ik ben niet van plan met acht koffers schoof een auto langs de stoep. Een rekenden, en doken toen in de grote hal. en een hoedendoos te gaan zeulen”. taxi, ontdekte Carla met plots weer op- Enkele minuten later wachtten zc „Ik zou de hoedendoos wel voor je geveerde geestkracht. Els! Natuurlijk! het perron op de sneltrein naar Parijs, dragen”, bood Carla grootmoedig aan. Ze zaS een fladder van rood haar voor De meeste l._M „Geen gekheid, jongedame. Ga zitten een portierraam, Els durfde natuurlijk zouden er al wel in zitten, die waren in en schrdijf: Pyama’stwee”. haar permanent geen moment buiten Amsterdam ingestapt. In Den Haag en „Twee? Waarom twee? Is één niet het raam te steken. Maar de chauffeur, Rotterdam zouden er nog een paar bij genoeg?” -- -2 2JT TT T„ „Pyama’s: twee. Later kun je kibbe- het stuur vandaan, sprong naar de deur nemers aandachtig had bestudeerd. Ien. Dit is de groslijst, zo gezegd, daar en belde. Carla stond al boven aan de C T1__ l.T. strepen we dan weer het minst nodige traP- baar koffer in de ene, haa.- tas in mak Het ijzig onderhoud met Frans af” de andere hand. Beneden wachtte haar had haar toch niet de blijdschap ge- hospita. geven, waarvan ze zo luid had gespro- „Ach juffrouw Mertens” weeklaagde ken. Ze zag er tegen opmoest die ze meelevend, „wat een weer om met ellendige verhouding de reis bederven? vacantie te gaan. Laten we hopen, dat het daar ginds beter is. Maar dat zal HOOFDSTUK UI wel, niet? In het Zuidenen het is Instappen! zo’n eind wegAI rammelend pakte de goede ziel Carla’s koffer en ontvouw- Troosteloos keek Carla door de rui- de toen heel practisch een geweldige. ten. In de singel spetterden honderd- ouderwetse besteedster. „Zo wordt u poat en ik raes „Astou forgemie net as de bltroch dy doar gietste dan skop ik dy in dübele breuk!” „En toen?” vroegen we. De breuk- sehopper schudde z’n hoofd en zeeg neer. „Jo sille wol raer opharkje, mar de baerch sei: „Set ris ien poat oan y, stik forgreatglês!” Om koart to gean, ik hie net efter in baerch mar efter grouwe Auke oan sitten! Sadwaende bin ik nou in bytsje üt myn gewoane dwaen. Alles docht my sear yn myn ynterjeur. Auke hat altiten in goede mjitto jown”. Aan de koffietafel „füleinige” ge sprekken over ijs en weder. Benardus heeft grote plannen. „At allus goed sterk is komt ut diske weer op ’e Kolk. Moeke weer achter ut petroaljestel en”, tot Tine die juist met warme dranken arriveert, „dou Tineke kien, dou sun bitsje annemeermeiskeTine kreeg een kleur en zei Pardon, mogen we even? 1514 stuks! 48 melk en kalfkoeien 675980, sle pend, duur 35 vette koeien 2.02 2.41, 2.422.73 geslacht, meer vraag, prijshoudend. 17 pinken 420 575, goede soort prijshoudend, overi gens iets lager. 3 paarden, geen note ring. 16 graskalveren 130375, als vorige week. 665 nuchteren kalveren 3754. als vorige week. 187 schapen en lammeren 75110, 6085, duurder, lammeren, zware dieren goed gevraagd, prijshoudend, lichte dieren lager notering. 220 varkens en kleine biggen c 1.57—f 1.62, ƒ1.71—ƒ1.80 le vend, vlugge handel, prijshoudend. 210 zouters 1.761.78, handel en stem ming iets beter. 110 kleine biggen en lo pers 50—65, 8095. zware soort notering iets hoger, overigens gelijk. A. f. 3. leden van het gezelschap haar permanent geen moment buiten Amsterdam ingestapt. In Den Haag zijn kraag hoog op, wrong zich achter komen, raadde Els die de lijst van deel- gezegd, daar en belde. Carla stond al boven aan de

Kranten in de gemeente Sudwest-Fryslan (Bolswards Nieuwsblad, Sneeker Nieuwsblad en Friso)

Sneeker Nieuwsblad nl | 1954 | | pagina 6