1
Groentesoep
WITBROOD uit
VISSER’s BAKKERIJ
w
O
ij
H
MAGGIs
I
n
48 ct
I Ï3.ïtf£esi
is
MAGGI5 GROENTESOEP
Out &?nua£t
P A R IJ S
■a. Fan de
Bescherm Uw water
leiding tegen vorst
Dek de watermeter af met
stro of oude kranten, sluit
de kelderramen en maak de
kieren dicht.
Alleen echt
KROON, Noordsrpoort
II
1
PSNITSER FEMERK
Voor het SLIJPEN van
alle soorten Schaatsen
U.A.FaberPzn.
E
Kousen-Reparatie
GROENTESOEP
gwl
I
Zendelinge G. Reiling vertelde in de
Hartman Visserzaal
GOEDE PIJP
A
[1/
Een nacht in de lift
voorheen 55 cent
r
i
3S
Auto- en Motorclub J. C. V.
t
Deventer’s 5O.OOOste
LT
in Ynstruijerke!
Een meevallertje!
THANS SLECHTS
48 CENT
met die fijne,
natuurlijke smaak!
VIJF DAGEN
NAAR
100 JAAR I
Weersverwachting
NAAR TALSMA
Xeuze uit meet dan 1000 pijpen
N.V. INTERCOMMUNALE
WATERLEIDING
1Ü.
f
zijn Mijnhardt’s Poeders als de
naam Mijnhardt er op voorkomt.
ofsTEPË
DAt moet het zijn en zorg
er altijd voor een paar
Zilverzakjes in huis te
hebben
Begrafenis ver.
Sterven” Oosthem
Na aanrijding overleden
„Gedenk te
Juist nu - midden in de win
ter - moet U zo vaak het
maar kan de lente op tafel
brengen. Doet U geregeld te
goed aan die zeldzaam lek
kere Maggis Groentesoep,
waarin de heerlijkste voor-
jaarsgroenten zijn verwerkt.
Profiteer van de veel lagere
prijs en tracteer morgen reeds
op Maggi® Groentesoep met
die fijne natuurlijke smaak.
Iedereen is er dol op!
VAN DER PLAATS BOLSWARD J
*3^*5
Ml
Ijll
till L
In goede handen
SM!
W
PHILIA.
Advertentie I.M.
KLAAR!
E N
KANT
O M M E Z I E
N
E E N
I N
Advertentie I.M.
Feuilleton
,,En wij gaan samen uit!” zong Els
haar voorwereldlijke paraplu en wuifde.
zouden doen: een lijstje gaan maken tigheid, de banden slierend door de dle-
en een hoedendoos te gaan zeulen”.
ze op
en schrdijf: Pyama’s
en
genoeg
Carla was niet helemaal op haar ge-
Wordt vervolgd.
weer
t
t
SMEEK
VRAAG BESLIST
HET ZILVERZAKJE MET
DE NAAM MAGGI EROP.
Te land, te zee en in de lucht
Wordt op „De Bilt” vertrouwd
Voor windstil tot orkaan en
sneeuw,
Voor warm tot ijzig-koud.
„De Bilt” is baken in het Sticht
Voor land en zee en lucht,
Somtijds bejubeld, soms betreurd,
Soms lach, soms (diepe) zucht...
Soms brengt-ie je in winterjas
En soms in dikke trui.
Soms heeft „De Bilt” een
zon-surplus
En soms een „kwaje bui”
Soms tovert-ie een hittegolf,
Soms maakt-ie dat je rilt
De wegenwacht zit langs de weg,
De weer-wacht in De Bilt!
„Bilt" coquetteert met kolenboer,
Met boerenkool-met-worst,
Met wandeling, met fietstochtjes1,
Café-terras (mèt dorst).
Tóch is „De Bilt” geen weer-
fabrie!
Men voert geen weer-behéér;
Nooit treft „De Bilt” dus het
verwijt.
Je bent geen „Heer-in-’t-Weer!”
„De Bilt” verwacht, nooit wo.
voorspeld,
Men is niet helderziend
De dank van „land” en „zee”
en „lucht”
Heb jij „De Bilt” verdiend!
Wijde Noorderhorne 23
Telef. 2398
Ook alle soorten nieuwe
Schaatsen en reparaties
VOOR EEN
Tap Uw waterleiding ge
heel af.
Gebied Leeuwarden
Nieuwe weg 1, Leeuwarden
je je van boven tot onder kon gaan ver
kleden.
niet
Mistroostig, haar hersens
i voor het
o
deinzen. Goed begin van de vacantie! 1
Het ergste was: hoe kwam ze naar ’t zulk enig weer!”
„Je bent dol!” herzag Carla terstond
Te Enschede is een 46-jarige wielrij
der, die onder invloed van sterke drank
verkeerde, in botsing gekomen met een
rijdende auto. Voorzover is komen vast
te staan is de man tegen de auto aan
gereden. H(j kreeg ogenschijnlijk geen
letsel en werd dan ook na medisch on
derzoek ter ontnuchtering in een cel op
gesloten. Toen de man een poos later
echter onwel werd, is hjj naar het zie
kenhuis overgebracht en aldaar over
leden.
Geeft ons Uw waardevoile
Nylons in reparatie, als
nieuw krijgt U te terug.
I
I
a
UCH1 -1110,0.1, UCLL Jc ZIU Vel"
schrikkelijk blij bent”, zei Els nuchter, ’end. stond Carla
Een fijne glimlach speelde om 1
verzorgen en groot brengen met... Friese
melk, die dank zij „Zusterhulp”, in kis
ten aangevoerd wordt.
Zendelinge Reiling liet ook kiekjes
zien van het melaatsenkamp, aan de
overkant van de rivier, want ook onder
deze beklagenswaardigen wordt ge
werkt naar het woord van Jezus: rei
nigt de melaatsen. Velen van hen vinden
tegenwoordig genezing door een nieuw
geneesmiddel, en gaan terug naar hun
dorp als gelukkige, dikwijls tot ’t chris
tendom bekeerde mensen. Dan kan het
handjevol dappere blanke mensen ook
langzamerhand hulp krijgen van enkele
zwarte broeders en zusters, dié zich
soms zo ongemeen als trouwe, dankbare
mensen leren kennen, en Onder hun
dorpsgenoten gaan werken als voorgan
ger en verpleger.
„Zo werkt men daar”, zei zendelinge
Reiling. „En licht en duisternis, strijd en
overwinning wisselen elkaar af, maar
het koninkrijk Gods breidt zich uit. Al
leen... de nood Is daar zo groot, het is
een moeilijke tijd in de ontwikkeling van
dat volk en er zijn maar weinig zende
lingen. Jezus heeft gezegd: „de oogst is
wel groot, maar de arbeiders zyn wei
nig”, en ik wil een beroep doen op u
allen om te bidden dat Hij meer mensen
mag uitzenden, die daar hun werk zul
len doen in het blijmoedig volbrengen
van Zijn wil”.
Met dankzegging en het laten zingen
van lied 7 sloot Ds. Lindeman deze
avond, die in zijn eenvoud zeer indruk
wekkend was.
wanneer de
ketsten op het
Een product van
Steeds onder controle van het Station
voor Maalderij en Bakkerij te Wageningen
Westersingel 45 - Sneek - Telef. 3197
Bijna veertien uur hebben de heer en
mevrouw Monkelbaan met hun twintig
maanden oude zoontje Piet opgesloten
gezeten in de lift van een eenzaam kan
toor op de Herengracht te Amsterdam
en achteraf zeggen ze alleen maar dat
het vervelend was. En toen ze de vol
gende morgen om negen uur uit hun
hokje van anderhalf bij anderhalf me
ter werden verlost, hadden ze vooral
honger en slaap, zeiden ze. De 34-jarige
concierge P. Monkelbaan kwam Zon
dagmiddag met zijn gezin terug van een
visite. Een uur of vijf, half zes was het,
vertelde mevrouw. En ze gebruikten de
lift om naar huls te gaan, boven in het
kantoorgebouw, dat vlak naast het huis
van Amsterdams burgemeester ligt. We
gingen maar een klein stukje omhoog
en zaten toen vast, zeiden ze nuchter.
Er is nog even geprobeerd om de deur
van de eerste verdieping die vlak bij
was te openen; maar dat ging niet. En
tenslotte zagen de drie gestranden in,
dat er verder niets te doen was dan
wachten. Vooral voor Piet, de baby, was
het beroerd, aldus mevrouw, maar die
heeft als enige van het gezelschap nog
een paar uur geslapen. Mijn man en ik
hebben geen oog dicht gedaan. Niets
dan staan en zitten en soms een sigaret.
Toen het kantoorpersoneel Maandag om
negen uur verscheen, was er niemand
om open te doen. De politie werd erbij
gehaald en na het forceren van de ach
terdeur kwam men binnen. Toen hoorde
men het geschreeuw uit de lift en de
heer Monkelbaan zelf gaf toen instruc
ties, hoe de lift weer op de begane
grond te krijgen. Gegeten en geslapen
hebben we toen, zo werd het relaas
nuchter besloten. Monteurs zijn nog et
telijke uren in de weer geweest om de
lift, die wel meer kuren vertoonde, te
repareren.
OOSTHEM. Da begrafenisver, „Ge
denk te sterven” heeft alhier een leden
vergadering gehouden. Voorzitter T.
van Popta opende met gebed en heette
da aanwezigen welkom, spreker was
dankbaar voor de goede opkomst on
danks het zeer koude weer. Uit het
jaarverslag van de secretaris bleek dat
dé vereniging in 1953 acht maal dienst
had gedaan, waaronder éénmaal voor
iemand die van elders kwam. De inkom
sten bedroegen 506.71 en de uitgaven
waren 916.55, het saldo dat vorig jaar
1218.10 bedroeg, daalde hierdoor tot
f 808.86. Was het vorig jaar nog 500
gestort in een zg. kledingfonds, dit jaar
werd besloten, gezien de uitkomsten,
geen gelden hiervoor te reserveren. De
commissie van contröle had alles in
orde bevonden. In de plaats van het af
tredende bestuurslid, de heer R. Buma,
werd gekozen de heer S. van der Veen.
Bij de rondvraag kwamen o.a. ter spra
ke moeilijke gevallen van oudere perso
nen die zich hier vestigen en in de
plaats van herkomst geen lid kunnen
blijven. Als oudere personen ons dorp
verlaten en men wil ze in hun nieuwe
woonplaats niet als lid accepteren, dan
olijven ze hun leven lang lid van onze
vereniging. Het schijnt dat men op an
dere plaatsen vaak een andere regel
volgt. Het bestuur zou gaarne zien dat
er overal gelijk werd gehandeld. Plaat
selijk kan men deze kwestie niet oplos
sen, het bestuur zegde toe dit eens na
der onder de ogen te zullen zien. Hierna
werd de heer Buma dank gebracht voor
zijn toewijding als bestuurslid, welke
functie hij wegens periodieke aftreding
moest neerleggen. Wederkerig dankte
deze zowel bestuur als leden voor de
goede samenwerking. Na een slotwoord
van de voorzitter werd deze gezellige
vergadering na dankgebed gesloten.
Ondanks de felle kou waren er Dins
dagavond toch veel mensen in de gezel
lige Hartman Visserzaal van de nieuwe
Baptistenkerk bijeengekomen, om te
luisteren naar zendelinge G. Reiling, die
vertelde over haar werk in de Congo.
Nadat Ds Lindeman de avond geopend
had met gebed, Schriftlezing en het
laten zingen van een lied, kreeg de zen
delinge het woord. Een eenvoudige oude
re vrouw die zonder enige pathos, zonder
pose vertelde van haar leven daarginds,
en juist door die eenvoud diepe indruk
maakte en een levend voorbeeld was van
geloof en waar christenschap.
Zendelinge Reiling zei dat zij het werk
had gedaan omdat God haar riep en
haar de kracht gegeven had. Ze ziet nu
achteruit naar wat achterbleef, maar
ook vooruit met de gedachte: welke
boodschap heb ik nu in Nederland te
brengen En dan mag ze zeggen, dat de
nood in de Congo zeer groot is, maar
dat er erg veel veranderd is. Spreekster
heeft een donkere plaat van Afrika, een
kaart van het district waar zij ook ge
werkt heeft, waarop 500 dorpen en een
rivier met lichte plekken aangegeven
zijn als een symbool van licht in de
duisternis. Hier wonen mensen die Jezus
Christus hebben leren kennen als hun
zaligmaker. Ze hebben geen vrees meer
voor boze geesten en dragen nu op hun
beurt het evangelie uit aan de mensen
die in de dorpen moesten achterblijven
en niet naar de zendingspost konden
komen. Vertellende bij lichtbeelden nam
zendelinge Reiling haar toehoorders mee
op reis naar die zendingpost in Yakusu,
die men bereikt na een treinreis en een
boottocht van twaalf dagen over de
brede, soms gevaarlijke, Congo-rivier.
Van de rivier af ziet men al twee grote
gebouwen, een kerk en een ziekenhuis als
symbolen van het voornaamste werk dat
hier gedaan wordt In de naam van Jezus
die gepredikt heeft: gaat heen, geneest
de zieken en predikt het evangelie. En
hoe wordt dit werk gedaan. Hoe held
haftig werkt en strijdt men hier, in een
dikwijls moordende hitte, om deze zwar
te medemensen, die nog leven in angst
voor boze geesten en heksen die hen ziek
zouden maken, iets te brengen van een
waai htige heilzame beschaving. Daar
ondc ijst men in kleine primitieve
schooltjes de meisjes en jongens, die al
tijd in de meerderheid zijn, en de boe
ken die er nodig zijn c akt men zelf in
de drukkerij. Deze kinderen die ook
tuin- en naaiwerk leren, groeien op tot
de jonge mensen die in het ziekenhuis
opgeleid worden voor leerlingverpleeg-
ster of tot onderwijskrachten, die op hun
beurt de jongere kinderen weer moeten
onderwijzen. Als zij weer in hun dorpen
terugkeren, waar de mensen wonen in
lemen huizen met een laag deurtje en
zonder ramen, weten zij waar men, als
men ziek wordt, moet zijn om genezing
en goede verpleging te vinden. Zij den
ken niet dat sommige oude vrouwen een
zakje heksenrij in <le ingewanden heb
ben waar ze andere mensen ziek mee
kunnen maken, en zjj zullen hun meer
dere kennis meedelen aan de dorpsge
noten. Langzamerhand krijgt de bevol
king meer vertrouwen in de blanke dok
ters, en zo zijn nu de ongeveer 100 bed
den in het ziekenhuis meestal allen be
zet. En ook onder de bedden liggen
’s nachts mensen, de „helpers” van de
patiënten die ze mee mogen nemen van
de blanke dokter als een vertrouwd
stukje „thuis”. Baby’s worden geboren
in het ziekenhuis en ook worden er
kleintjes gebracht waar de moeder van
overleden is. Dikwijls werd de baby met
de moeder begraven, maar nu worden zjj
dan wel bij de blanken gebracht die hen
Een huweljjkszwendelaar heeft Dins
dag voor de rechtbank te Arnhem een
lichtere stiaf gekregen dan de officier
van justitie hem voor zjjn daden had
toegedacht, en wel omdat er een vrouw
is met een goed en eerlijk karakter, die
bereid is haar leven met het zijne te
verbinden om op deze wijze van dc man
weer een nuttig lid van de maatschappij
te maken, meldt het A. D. De verdachte,
de 52-jarige A. A. d. H. uit Amsterdam,
werd tot twaalf maanden met aftrek,
waarvan vier maanden voorwaardelijk,
veroordeeld, zodat hjj binnen zeer korte
tijd op vrije voeten komt. Hij had o.a.
van een pensionhoudster grote gelds-
oedragen weten los te krijgen.
IC
Dinsdagmorgen 10 minuten over zes
werd Lambertus Johannes Kwakkel te
Deventer geboren en toen de 29-jarige
vader om tien voor negen het kind ter
secretarie kwam aangeven, begon met
een het feest, want de jonggeborene
bleek de 50000ste inwoner. Deze zuige
ling kreeg van de gemeente een huis
cadeau. Sneu was het geval voor twee
andere vaders uit Deventer, die de vol
gende aangiften kwamen doen. Beiden
waren Maandagavond half tien door
hun echtgenoten met een zoon verrast,
doch meenden dat de secretarie ’s mor
gens eerst te negen uur open was, de
heer Kwakkel wist dat het half negen
was.
voor haar levenslustige vriendin te le-
af”.
„Een grote omweg, als je mij vraagt’
„Ik vraag het je niet, jongedame.
Schrjjf op: Tandenborstel: één
We waren in het prille ochtenduur
bezig voor de verzamelde nazaten een
causerie te houden over onze successen
op de gladde ijzers in lang vervlogen
dagen en waren net bezig aan het grote
avontuur op de Dille toen de vrouwe bin
nenkwam en zeer lieflijke woorden
sprak: „Ontdooi de waterleiding” en
„sleep kolen aan voor de kachel!” zo
dat we meteen wakker werden en naar
beneden stormden.
We baddert ons voorbereid op veel
klachten en klagenden toen we ter
markt gingen, maar niets daarvan. Nu
ja, goed, ze zagen blauw van de kou
enkelen, en waren tot het puntje van
de neuzen in oude textielgoederen ge
wikkeld, de knapen, maar alles lééfde
als een hart en hoe meer graden vorst,
hoe kernachtiger de toespraken. Twee
waren bezig om elkander tot op het ge
weten uit te kleden om vier schapen. Ze
stoorden zich niet aan kou en wisten
van geen wijken. De koper wipte nu en
dan over het staketsel, greep de scha
pen één voor één in de flanken, sprong
terug en hufte z’n hand in die van de
eigenaar. Die stond als vastgevroren en
de koper kon er geen beweging in krij
gen. Ze gingen uit elkander toen ze nog
twee gulden verschil hadden en de woor
den die ze bij het afscheid spraken wa
ren groots en stijlvol. De koper zei:
„Dit is myn léste bod, as ik dêrnei myn
müle wer iependoch dan is ’t om dy to
forwinskjen nei de djipste djipten!” De
verkoper maakte een buiging en zei:
„En ik hoopje dy der it wolkom ta to
roppen mei myn stók readgloetfend
foarüt!"
Twee seconden later waren ze trou
wens op weg naar één der café’s waar
de bediensters hen in ontvangst namen
en vloeibare artikelen aansleepten van
wege het welkom en de roodgloeiende
stok.
Ergens achter op de markt vonden we
een onzer knapen in mineurstemming
vanwege een klein avontuur. „Soks kin
jin allinne mar yn ’e winter oerkomme”,
sprak hij bevende. Na een half uur van
innerlijke be ’ogenheid hoorden we de
zaak vertellen:
„Ik wie sa kald as in bok, dat Ik
tocht, sjoch om hwat wurk, oars bist
aensent biferzen en sa kom ik by de
bargewagerij en bigjin mei de oare ke
rels it spek op to driuwen. Man, man,
yn in rikketik hie ik de waermte en net
allinne de waermte, mar ik waerd suver
wyld yn 'e hüd. Jo moat tinke, se
moatte allegearre troch ien doar en ien
foar ien, mar krekt as binne it minsken,
se wolle allegearre tagelyk. Dat jo
moat tinke, raze, tiere, triuwe, oan ’e
sturt lüke fan heb ik jou daar! Ien fan
dy hufters, en der sit ik efter rekket
klem tusken de doar, de minsken efter
my raze „spit op keardel” en ik oan ’t
wrotten, mei ien hén, mei twa bannen,
mei de müle, mei de stok, mar gjin
mores yn to krtfen, Dat jo moat tinke,
it bloed wurdt my süpe, ik krij in read
flues foar de eagen, ik ünderhelpe de
ihi
„O, Els, htf was onuitstaanbaar. Een but Kolkend zocht het water een weg, en even later wipte Carla binnen, ver
gezicht als een schelvis, die drie dagen lang3 de stoeP> golfde er overheen, genoegd lachend om haar verdwenen
op een warme stoof heeft gelegen, en
net zoveel houding als een opgezette
beer. Vreselijk waardig en afgemeten,
geen woord te veel. Dag, juffrouw Mer
tens
„Zei hij juffrouw Mèrtensl”
„Dat hadden we afgesproken,
op de reis. Maar dit weet ik wel: het
langs de stoep, golfde er overheen, genoegd lachend om haar verdwenen
stond in grote plassen midden op de zorgen en deze prachtige oplossing
straat. Een complete wolkbreuk! En „Els, je bent een wónder!” zei ze uit
daar doorheen grauwden de dondersla- de gr nd van haar hart.
gen en eens deed een felle bliksemstraal TT" o ZZ_
Carla verschrikt van het raam terug- en trok Carla’s arm door de hare.'’„Wij
deinzen. Goed begin van de vacantie! tweeën, Carl Hoe vind je het? En met
stand tussen hen belden. Frans voelde duizenden kolkjes, wanneer de grote niet nat, hé?” Carla beloonde haar met
het. De overeenkomst was gesloten. En regendruppels ketsten op het water, een stralende glimlach voor deze atten-
het afscheid was definitief. Een dik grijs regengordijn omsluierde tie. De chauffeur pakte de paraplu aan,
de bomen, welker takken zich zuchtend het portier opende zich vanzelf, de kof-
bogen onder de last van deze striemende fer werd door Els naar binnengesleept
Oorspronkelijk feuilleton
door Tom Lode wijk.
4
„En jij meneer Noordeloos!” Ze moest
toch even glimlachen. Maar Frans ver
trok geen spier. O, hij was akelig ern
stig; Carla voelde plotseling de be
hoefte opkomen hem een lepeltje suiker
in zyn boord te gieten, om eindelijk die
kille reserve eens te doorbreken. Lang
zaam steeg haar ontstemming. Wat een
ongelikte beer, wat een vervelend, on
beschoft manneke was hij toch eigen
lijk. Nu zag ze hem wellicht pas, zoals
hjj werkelijk was. Stel je voor, dat zjj
samenze moest ér niet aan den
ken. Voor het eerst was ze blij, dat het
tussen hen uit was. En met een eerlijke
opluchting zei ze: „Dus dat houden we
af gesproken
„Goed”, zei hij stroef.
„Dan ga ik nu maar weer”.
„Moet je nü al weg?” had hij zijns
ondanks willen vragen, maar hij dacht
aan die kwast met die baard. Natuur
lijk moest ze naar die vent, die ophak-
ker, die vervelende vent met zijn ongure
baard. Dus zei hy alleen maar: „Goed.
Dag ehjuffrouw Mertens”. Het
klonk niet als een grapje. Geen glimlach
Kwam er zelfs voor een moment in zijn
ogen. H(j stond daar als een gietijzeren
paal, net zo onaandoenlyk en net zo
vervelend.
In Carla bevroor iets.
„Dag, meneer Noordeloos”, zei ze en
bood hem een hand, alsof ze hem op
audiëntie had gehad.
Met dat gebaar schiep ze mijlen af-
Deze club heeft Maandag haar eerste
oriënteringstippeltocht in dit jaar gehou
den. Evenals vorig jaar ontbrak het ook
nu de sportcommissie niet aan medewer
king. Zelfs twee dames, nl. mevr. G.
GeertsmaKoelma en mevr. A. Rinia
Hoekstra stelden zich, ondanks de
koude, beschikbaar om de fopcontröle-
post te verzorgen, welke was opgesteld
bij het plantsoen van de Franekerkade.
Vijf deelnemers lieten zich nog beet
nemen. Deze tocht is wederom een groot
succes geworden. Ondanks het minder
gunstige weer en de concurrentie van de
ijsbaan, waren er toch nog 32 deelne
mers, onder wie 12 dames. De route
was uitgezet door de heren E. Geertsma
en H. Rinia. Er heerste weer een pret
tige stemming en met veel animo is men
aan het „knobbelen” gegaan. Het af te
leggen parcours was als volgt: Start
Hotel Hanenburg, Wijde Noorderhorne,
Parkstraat, Bolswarderweg, Parkbuurt,
Bolswarderweg, Oude Dijk, Wilhelmina-
park, Oude Dijk, Hospitaler brug, Nap-
jesstraat, Waling Dykstrastraat, Gys-
bert Japikstraat, Overweg, Parallelweg,
plantsoen Franekerkade, Tulpstraat,
Bloemstraat, ^injelierstraat, Schoolstr.,
Parallelweg, plantsoen Parallelweg, Sa-
cramentstraat, Vesperstraat, Monnik-
straat, Kloosterstraat, Priorstraat,
Schoolstraat, Looxmastraat, Looxma-
dwarsstraat, Looxmagracht, Konlngin-
nebrug, Prins Hendrikkade, Ged. Neljes-
haven; de finsh was opgesteld in de
Kleine Kerkstraat. De lengte was plm.
4300 meter en er mocht met een gemid
delde snelheid van 3 km per uur gelopen
worden.
De uitslag was als volgt:
Dames: le pr. mej. M. Hultema, Bols-
ward (2 strafpnt.); 2e pr. mevr. J. Ooms
Vonk, Sneek (6 strafpnt.); 3e pr. mej.
G. Altenburg, Heeg (8 strafpnt.)
Heren: le pr. J. Rlenstra, Sneek (4
strafpnt.)2e pr. W .Rienstra, Sneek
(5 strafpnt.); 3e pr. J. Altenburg, Heeg
(5 strafpnt.).
De prijzen bestonden uit plaquettes, die
met een toepasselijk woord te ongeveer
11 uur door de voorzitter van de sport
commissie, de heer Wlelenga van Heeg,
werden uitgereikt. Nog werd medege
deeld dat er op Maandag 8 Februari a.s.
in de grote zaal van Hotel Hanenburg
voor de leden met hunne dames een con-
tact-avond zal worden gehouden met
een feestelijk tintje. De organisatie van
een en ander zal worden behartigd door
de dames T. RodenburgGorter en J.
OomsVonk. Het belooft weer een
mooie avond te worden.
voor VVO.O. nuc nwam ie naai u zjUia Vllig wreil
wC1. uci station’ Het was maar een klein eindje „Je bent dol!” herzag Carla terstond
blijft juffrouw Mertens. En het blijft lopen naar de bushalte, maar met dit haar vroegere opinie, maar in haar blik
meneer Noordeloos Els, weet je wel weer was Je na v®f stappen zo nat, dat stond alle vriendschap en genegenheid
dat ik nu eigenlijk verschrikkelijk blij van boven tot onder kon gaan ver- voor haar levenslustige vriendin te le-
ben, dat het zo moest lopen. Want nu k’edentelefoon hadden ze hier zen. Op de stoep stond de hospita onder
is het meteen afgelopen ook”. niet haar voorwereldlijke paraplu en wuifde.
„Gelukkig dan maar, dat je zo ver- Mistroostig, haar hersens afmarte- Het portier klapte dicht, de motor trok
tLT1TT"L "T." j", _T ?*t'2 1T raam en op, en terwijl buiten de zondvloed ruiste,
1L, om haar staarde naar het noodweer, toen door ronkte de wagen door de schoon-lege
mond. „En zouden we dan eindelijk niet het dichte regengordijn zich een paar Wilhelminastraat, geen kip te zien,
eens doen, wat we drie dagen geleden al autolichten boorden. Glimmend van nat- constateerde Els naar het station.
De beide meisjes vluchtten onder de
van wat we moeten meenemen? Want Pe plassen, waterfonteinen opspuitend, peristyle, waar ze met de chauffeur af-
ik ben niet van plan met acht koffers schoof een auto langs de stoep. Een rekenden, en doken toen in de grote hal.
en een hoedendoos te gaan zeulen”. taxi, ontdekte Carla met plots weer op- Enkele minuten later wachtten zc
„Ik zou de hoedendoos wel voor je geveerde geestkracht. Els! Natuurlijk! het perron op de sneltrein naar Parijs,
dragen”, bood Carla grootmoedig aan. Ze zaS een fladder van rood haar voor De meeste l._M
„Geen gekheid, jongedame. Ga zitten een portierraam, Els durfde natuurlijk zouden er al wel in zitten, die waren in
en schrdijf: Pyama’stwee”. haar permanent geen moment buiten Amsterdam ingestapt. In Den Haag en
„Twee? Waarom twee? Is één niet het raam te steken. Maar de chauffeur, Rotterdam zouden er nog een paar bij
genoeg?” -- -2 2JT TT T„
„Pyama’s: twee. Later kun je kibbe- het stuur vandaan, sprong naar de deur nemers aandachtig had bestudeerd.
Ien. Dit is de groslijst, zo gezegd, daar en belde. Carla stond al boven aan de C T1__ l.T.
strepen we dan weer het minst nodige traP- baar koffer in de ene, haa.- tas in mak Het ijzig onderhoud met Frans
af” de andere hand. Beneden wachtte haar had haar toch niet de blijdschap ge-
hospita. geven, waarvan ze zo luid had gespro-
„Ach juffrouw Mertens” weeklaagde ken. Ze zag er tegen opmoest die
ze meelevend, „wat een weer om met ellendige verhouding de reis bederven?
vacantie te gaan. Laten we hopen, dat
het daar ginds beter is. Maar dat zal
HOOFDSTUK UI wel, niet? In het Zuidenen het is
Instappen! zo’n eind wegAI rammelend pakte
de goede ziel Carla’s koffer en ontvouw-
Troosteloos keek Carla door de rui- de toen heel practisch een geweldige.
ten. In de singel spetterden honderd- ouderwetse besteedster. „Zo wordt u
poat en ik raes „Astou forgemie net as
de bltroch dy doar gietste dan skop
ik dy in dübele breuk!”
„En toen?” vroegen we. De breuk-
sehopper schudde z’n hoofd en zeeg
neer. „Jo sille wol raer opharkje, mar
de baerch sei: „Set ris ien poat oan y,
stik forgreatglês!” Om koart to gean,
ik hie net efter in baerch mar efter
grouwe Auke oan sitten! Sadwaende bin
ik nou in bytsje üt myn gewoane
dwaen. Alles docht my sear yn myn
ynterjeur. Auke hat altiten in goede
mjitto jown”.
Aan de koffietafel „füleinige” ge
sprekken over ijs en weder. Benardus
heeft grote plannen. „At allus goed
sterk is komt ut diske weer op ’e Kolk.
Moeke weer achter ut petroaljestel en”,
tot Tine die juist met warme dranken
arriveert, „dou Tineke kien, dou sun
bitsje annemeermeiskeTine kreeg
een kleur en zei
Pardon, mogen we even? 1514 stuks!
48 melk en kalfkoeien 675980, sle
pend, duur 35 vette koeien 2.02
2.41, 2.422.73 geslacht, meer
vraag, prijshoudend. 17 pinken 420
575, goede soort prijshoudend, overi
gens iets lager. 3 paarden, geen note
ring. 16 graskalveren 130375, als
vorige week. 665 nuchteren kalveren
3754. als vorige week. 187 schapen
en lammeren 75110, 6085,
duurder, lammeren, zware dieren goed
gevraagd, prijshoudend, lichte dieren
lager notering. 220 varkens en kleine
biggen c 1.57—f 1.62, ƒ1.71—ƒ1.80 le
vend, vlugge handel, prijshoudend. 210
zouters 1.761.78, handel en stem
ming iets beter. 110 kleine biggen en lo
pers 50—65, 8095. zware soort
notering iets hoger, overigens gelijk.
A. f. 3.
leden van het gezelschap
haar permanent geen moment buiten Amsterdam ingestapt. In Den Haag
zijn kraag hoog op, wrong zich achter komen, raadde Els die de lijst van deel-
gezegd, daar en belde. Carla stond al boven aan de