hak tfaad
Ui,
Kappie op weg naar Hollywood
1
ran de
JU
Bs
I;
nvem.
PARIJS
Eenhnm
tan geluk
KOU
DAM PO
“1SNITSER FEMERK
Verstopping stoelgang.
"WITTE KRUIS"
KOU, GRIEP,
zware hoofd- en borstverkoud-
heid, diep vastzittend slijm.snuift
en wrijft U weg met
O
Buitenland in het kort
Ginger Rogers bestolen
VIJF DAGEN
NAAR
Hardrijderij Schoolkinderen
Oudega (W.)
£oof dat zuurbranden
op Uw maag.
Medaljes fan de fokfékeu-
ring waerden ütrikt
Ds. J. C. van Apeldoorn
70 jaar
De Sibajak met 1020 emi
granten naar Australië
Bioscoop te Emmeloord
Nieuwe catalogus Openbare
Leeszaal en Bibliotheek
ff
Advertentie EM.
net los
Advertentie I.M.
en
Advertentie l.M.
Janke ried. Hja ried mei de bannen
H y 1 k j e Going a.
geruststellend drukte by Kappie
54
's Nachts
11”
PHILIA.
Feuilleton
„Allée
„Ben je nog op die leeftijd. Later ga
HOOFDSTUK IV
tussen
Io
ns, de trein minderde
„Slagveld der natiën. Geen oorlog in dit vaart.
vVnrrtt vervii d
’.n
met deze aanwinst zijn. Want een aan
winst is deze katalogus zeker. Hij is
niet getypt, zoals vorige katalogi, maar
met een duidelijke letter gedrukt, als in
voor-oorlogse tijden. De indeling is zeer
duidelijk en overzichtelijk, terwijl een
register het zoeken nog vergemakke
lijkt.
Als wij, om maar enaele van de vele
rubrieken, te noemen, u zeggen dat niet
aüeen de Nederlandse letterkunde in al
haar schakeringen is opgenomen, maar
ook de Friese. Franse, Duitse, Engelse,
(zelfs enkele Esperanto titels vinden
we er bij), dan is dit zeker wel een be
wijs dat deze katalogus in een behoefte
voorziet.
De prijs f 1.20, is zo laag mogelijk ge
houden en bij het vaststellen hiervan is
er op gerekend dat alle belangstellenden
een exemplaar zullen aanschaffen.
Wie niet beslist op straat moet,
Die zie je niet op straat;
Wie móét, die houdt de
onder dikke
dekens
Droomt Fa van... „Cöte
d’Azur
Janke roun licht en rêd. Se fielde har
sawntjin. De sinne skynde. Op ’e brede
feart wiene it allegearre bem: guon mei
stuoltsjes, oaren al los. Greaten wiene
der net: dy makken tochten, reizen oer
iis. O, om mei Piter ek in tocht to
meitsjen, in greate tocht, oer marren,
wide, greate marren, in ein fuort
Hja gong sitten op in stap en die de
wanten üt: soe se it noch kinne?
„Frou Doeksma, wolle jo my even
better opbine? Dizze reed sit sa raer!"
Janke seach nei it lytse famke.
„Ja, kom hjir mar. Sa, en nou mar
wer ride, ju".
„My ek even?”
It wie in jonkje fan sa’n jier of seis.
„Nou, kom mar”.
„En myn suske dêrre hat sa’n smoar-
ge noas, en dat jonkje dêrre hat sokke
kalde hannen
ogen,
van
vermaakte zich oneindig. Een
en ze
OUDEGA (W.), 30 Jan. Hardrijderij
schoolkinderen, georganiseerd door ijs
club de Brekken. Jongens 6, 7 en 8 jaar
1. IJke Hoekstra; 2. Broer Adema;
Meisjes 8, 7 en 8 jaar: 1. Jannie P. Yke-
ma; 2. Marieke R. Buma; Jongens 9, 10
en 11 jaar: 1. Jan H. de Vries; 2. Feike
Koonmans; Meisjes 9, 10 en 11 jaar: 1.
Janke R. Buma; 2. Anna J. Attema;
Jongens 12, 13 en 14 jaar: 1. Jelle P.
Reijenga; 2 Tjitte Wassenaar; Meisjes
12, 13 en 14 jaar: 1. Anna P. Reijenga;
2. Jikke Wijnja. Het was een mooie rg-
derf). De alval’ers kregen allen een bon
voor een kop chocolademelk en een reep.
Neem een of twee Rennies als er van
Uw maal eens iets „verkeerd gevallen”
is. Rennies blussen dat zuurbranden
dadelijk. Een smakelijk middel, onfeil
baar in zijn werking en...... onopvallend
in te nemen.
Iedere Rennie ’hygiënisch verpakt
één voor één.
Advertentie I.M.
„Dan is hg hier geweest riep Kap-
pie opgewonden uit. „Man, dat was
Trol de Trooster, Je bent aan een
groot gevaar jntsnapt. Maar vertel
tens, had hg soms een steen bg zich, een
l kostbare steen, een grote diamant?”
,Nee prevelde het mannetje. „Hij wou
alleen maar benzine hebben en met mes
sen gooien. Van een steen heb ik niets
gezien! Maar wees maar niet bang,
want hij is allang weer weg!”
Uit de hotelkamer van de filmster
Ginger Rogers is te Londen voor
60.000 aan bont gestolen, terwijl zij
net haar echtgenoot, de Franse acteur
(acques Bergerac, in het theater was.
De dieven hadden een ladder tegen de
muur gezet, drongen de slaapkamer op
de derde verrieping binnen en stalen
een mink bontjas, een mink bontcape
en een witte hermelijnen jas.
John Cassidy te Marion in Indiana
(Ver. Staten) viel onlangs in de klas in
slaap en ontwaakte pas elf uur later.
Tijdens de scheikundeles had de leraar
bij de behandeling van verdovende mid
delen wat slaappillen laten zien en John
die eens wilde proberen of ze werkten,
had er onbemerkt een paar van inge
nomen.
in had voor haar gevochten
„Ridder zonder vrees of blaam", stel-
De politie in de hoofdstad van Pa
kistan, Karatsji, heeft besloten stren
gere maatregelen te nemen tegen jeug
dige verliefden, die al te luidruchtig
hun liefde demonstreren. Een jeugdig
paartje werd gearresteerd wegens „kus
sen en zingen langs de openbare weg”.
Meer dan honderd jonge mannen zijn
de afgelopen maand gearresteerd voor
het kijken en fluiten naar meisjes op
straat. Een paartje kreeg een enorme
boete, omdat het elkaar in de bioscoop
had gekust.
de Rijks- huizen uit.
„St. Quentin”,
It wie al letter, as hja tocht, doe’t hja
wer op ’e greate feart kaem. Read sak-
ke de sinne. De measte bern wiene al
nei hüs. Hwer soene har bern wêze? As
se nou mar thüs wiene, it waerd kelder,
der koe wol snie kommeHja wie
huverich en waerm; en it wie krekt as
koe hja sa hurd net mear.
Fan fierrens seach hja fjouwer fan
har bern mids in protte oaren by it stap
stean, de redens yn ’e han. Se stlene
drok to praten: der wie dochs net it ien
of oar slim üngelok bard? Janke skrep-
te; hjir en dêr in earm, dan, om wer
even sjen to litten, dat hja it koe, in
bisykjen om de hannen op ’e rêch to
hfilden: hja stroffele. Yn ’e goedichheit:
hwat wie der?
Under brea-iten krigen de bem hei
bel, njonkelytsen waerden se it iens: as
aide wiven op it iis komme, is der tei
waer op til
Doe’t Janke dy oare moarns wekker
waerd, hearde hja it drippen op it dak
en by it finsterbank del
De bern yn ’e sliepkeamer nést har
hiene it ek heard, se wiene drok oan ’t
praten; Janke harke der nei. mar hearde
oars neat as: üs Mem har skuld
dampende Koffie op tafel en de maat en
het oude mannetje zaten gebogen over
een verzameling prentbriefkaarten en
hadden vergeten, dat er nog iets anders
op de wereld bestond.
Maar Kappie zat met een boos gezicht
te kijken en na te denken, want iedere
minuut, die zij hier zaten, maakte TroJ
zich verder met de steen uit de voeten!
1
It soe dan dochs wêze. Janke fielde
har as in bern sa bliid. Tige goed hie
hja nea ride kind, mar se hie der sa’n
nocht oan.
Lykwols, sünt har trouwen hie hja
net ien kear echt ride kind. Dy earste
winters gjin iis doe kamen de bern...
As hja der oan tocht: lytse Tineke yn
it box, it bern forkalden en hingerich,
blommen op ’e glêzen de keamer wie
tichthüs gelyk biferzen kra-
nearne net op öfjage, doe kaem
Dinsdag is de Sibajak met 1020
emigranten aan boord uit Rotterdam
naar Australië vertrokken. Het meer
meer gebruikelijke geval deed zich
voor: Catharina Sprokkereef uit Den
Haag liet haar ouders tevergeefs wach
ten, da negentienjarige bleef liever bü
haar verloofde; ouders en zusje ver
trokken.
Het record op het gebied van gezins
grootte sloeg de fabrieksarbeider Th.
Smolders uit Riethoorn, die scheep ging
met vrouw en dertien kinderen en de
leeftijden van deze laatsten klommen
zonder onderbreking op, zodat de jong
ste één jaar was en de oudste dertien.
Van het gehele transport vertrokken
tachtig passagiers voor eigen rekening,
terwijl de overtocht van de anderen)
geheel of gedeeltelijk is gesubsidieerd.
„Luiheid, niets anders dan luiheid.
Ik heb nooit meer uitgevoerd dan vol
strekt noodzakelijk was”. Dat ant
woordde de heer W. B. Ross te Kansas
City op de vraag, hoe hij er in geslaagd
was honderd jaar te worden en hij
voegde daaraan toe: „Ik ben van plan
nog een jaar of vijf te leven alleen
maar door nog luier te worden”.
Hannes had vroeger
„meisje" gehad met
It soe nou dan dochs wêze! Janke
trille der fan, wylst hja har aide hege
skuon üt ’e kast fandele. Sa, in grouwe
trui, har lange broek, in sjael, in büs-
doek
„Nou, buorfrou, jo witte it nou wol,
net? Om in üre of trjje moat Jetske fan
’t bedtsje óf en jow har dan mar hwat
thé-mei-in-soad-molke. Marijke boartet
wol mei har poppe. De greate bern ride,
en Sytske en Ide binne by dümny’s-
Wike to boartsjen. Sette jo de kofje
om in üre of fiif op? Mar, dan bin ik ek
wol wer thüs fansels. Jo rédde it dus
wol? Der is thé, en in koekje.
op ’e rêch, mei greate forse streken.
Hjar sjael wappere fleurich yn ’e wyn.
In Md mantsje op klompen draeide him
om en seach har nei. Hja hie in kleur
en har eagen laken.
„Dêr riidt jim Mem”, hearde hja.
„Mèm, mèm, hwer giet Mem hinne?
Mei ik mei?”
Llnich draeide Janke har om:
„Né, Mem wol In eintsje allinne ride.
Jim moatte hjir moai bliuwe. In oare
kear sil Mem mei jim ride, hear”.
De bern bleauwen stean. Janke lake:
in oare kear?
Hja ried fierder. In wrald lei foar har
in laitsjende wrMd. Hja woe oan ’e
brêge ta. Of wie dat to fier? Och né,
op redens is men samar in ein fuort
ommers! En dêr even sitte en de wrMd
oer sjenOp dat stuit llket dat har
it moaiste ta, dat bistie op ’e ierde.
Yn it lokael to Jutryp rikte de foar-
sitter fan de ófd. Heech fan de Fr. Mij..
C.B.T.B. en A.B.T.B. de medaljes üt, dy’t
yn Sept, op ’e fokfékeuring woun wie
ne. Mei in tapaslik wurd waerden de
medaljes troch de hear Jansma fan
Drylts oan de winners oerlange. Foaral
by de hege prizen dy’t woun wiene, stie
hy efkes stil. Nei de ütrikking krige de
hear H. Boersma fan it Fryske Stam
boek it wurd, dy’t de oanwêzigen tige
boeide mei it fortellen oer syn reis nei
Süd-Ame ika, dêr’t hy as karmaster
hinne west hie. Oan ’e hên fan Ijocht-
bylden en oan it forhael wie to fornim-
men dat it dêr frij hwat oars om en ta
giet as yn Fryslém. It wie healwei lenen
doe’t de foarsitter nammens alle oanwê
zigen de hear Boersma tank brocht foar
syn ünderhaldend petear.
B^^^wordt een Witte Kruis-
r poeder, die ‘n barstende
hoofdpijn, knagende kiespijn,
of tergende zenuw- en rheuma-
tische pijnen direct wegneemt
Witte Kruispoeders zijn on-
schadelijk voor de maag.
Houdt ze steeds bij de hand!
Ook in tablet- en cachet-vorm.
k Vraagt U» Apotheker
of Drogist!
-
publikein”, vinnigde Els.
Carla keek verwonderd naar ’t twee
tal. Wat was dat nou? Els, altijd zo
goedgehumeurd en vlot, al meteen aan
het kibbelen met een onbekend jong
mens? Was de Delftenaar te vrijpostig
geweest? Ze keek hem onderzoekend
aan. Nee. h(j leek toch niet zo’n érge
kwast. Hij had een paar leuke blauwe
een eerlijk breed gezicht, hield
een lolletje, dat kon je zo zien,
maar Els toch ook....
„Bent u nou boos,
heb: oranje boven?
trouwhartig
„Guliefde anwezigun, guster hewwe
Tine en ik de eer fen u fémerk hoog
houden, de elf merentocht het in elts
gufal twie meensen sien die an ien stuk
deurreden hewwe. We hewwe Friesian
sien in al sien skoonheit, meensen,
meensen wat un mooi goed reed dur met.
Wu hewwe de hoogste eer die ’t er tu
furdienen war in u wacht sleept”.
„Hoe was het ijs Benardus?” vroe
gen we.
„Nou stukjeskriever dat binne dingen
die magge niet in ’t openbaar selt wur-
de. Maar ik wil jou wel furklare: „waar
wy reden hewwe, war it lis om su tu
seggen om tu
Pardon, mogen we even? 1399 stuks!
38 melk en kalfkoeien i 680980,
stemming stug. 47 vette koeien 2.03—
2.42, 2.432.74, geslacht hoge
vraagprijs, notering stijver. 12 pinken
450600, goede soort gevraagd. 1
paard 4 graskalveren 140380, goe
de handel. 739 nuchteren kalveren 38
54, zware kwaliteit gevraagd, lichte
notering lager. 150 schapen en lamme
ren 80115, 6585, zware dieren
iets duurder. 2 bokken en geiten. 190
varkens en vette biggen 1.461.64,
1.721.91, levend, korte aanvoer,
goed te plaatsen, hoger. 172 zouters
1.781.80, goed gevraagd, notering
hoger. 44 kleine biggen en lopers 50
70, f 80f 95. lopers vlugger.
A.s. Dinsdag opening veemarkt 8 uur.
A. f. S.
rond
dicht,
Houdt zelfs geen lasterpraat.
Wie naar kantoor of werk moet,
Duikt héél diep in de kraag;
Zit met z’n voet en vingers
En oren in z’n maag
’t Is koud, bar-koud, zegt
buurman,
Alsof je ’t nog niet wist
(Waarop het prae-hlstorisch,
Traditioneel: dattlst
Wat hebt U ons te pakken
In Uwe vorstgreep, Vorst;
Wat zitten we te snakken
Naar boerenkool-met-worst!
Hoe komt men naar Zuid-
Frankrijk
Naar midden-Afrika
(Pa slaat er niet bet spoorboek,
Doch ’t kasboekje op na
Hoe lang regeert die Vorst nog?
Blijft 't nog lang zo guur?
troffen met hun reisgenoten. Prettige
reis zoalles was goed. Ze waren weer
met vacantie!
s terug. Voor ze het wisten, schoof de trein
„Gelukkig niet”, constateerde Han- langs het kilometer-lange perron van
nes, „een mannequin, daar praat je niet Roosendaal en hingen ze allemaal uit de
De stationschef van Nashville (Ten
nessee) heeft 831.610 foto’s van stati
ons over de gehele wereld weten te ver
zamelen. Op zijn speciaal verzoek wer
den deze afbeeldingen hem door zijn
collega-stationschefs uit alle windstre
ken en met alle soorten van genoegen
toegezonden.
Een brandweerman uit Kaapstad
droomde dat hg twee vliegtuigen mid
den in de lucht op elkaar zag botsen.
Enkele uren later zag hij de ramp echt
gebeuren, tussen een klein toestel en
een vliegtuig van de Zuidafrikaanse
luchtmacht. Beide piloten kwamen om.
„Mem, Kees seit
„Net wier, ik sei it net, frou Doek
sma, hear, hy sei itsels
Allegearre skreauden se troch elkoar
hinne
„Bem, hwat is der dan?”
Roungear stie hja by de redens del en
makke nuvere slaggen mei de earmen,
hea] gülend róp hja:
„Fortel it my mar: hwa is it?”
Forheard seagen de bern har oan,
seagen dan elkoar oan, forlegen
„Né, Mem, se seinen, dat, as der Mde
wiven op it iis komme, dat it dan bi-
gjint to teijen en se woenen Mem mei
stiennen smite
„Né, dat is net iens wier”.
„Dat liichst
„Dat is wol wier: dou seist.
Stil toffele Janke mei har fjouwer
oem op hüs yn.
„Acht en tritich jier, en dan sizze se
sokshja koe wol güle. „Lytse bern
en dronkens minsken
De buorfrou stie al foar it rüt üt to
sjen: hja weau tige. en stoude nei de
doar: „Janke, Janke!"
It hert kloppe Janke yn ’e kiel: in
tsjettel siedend wetterLeave min
sken, en hja wie nea fan hüs, en nou.„
„Ik ha de kofje allang klear, en it
rükte sa lekker, dat ikJa, de bern
hawwe o sa leaf west, neat mei to
dwaen
En
weer op zijn stoel neer. „Laten we liever
een kopje koffie drinken en dan zal ik
de heren mijn verzameling pr< (brief
kaarten laten zien. Dat leidt de heren
misschien wat af!”
Bij die laatste woorden was de maat als
geëlectnseerd overeind geschoten.
„Prentbriefkaarten!" '‘ep hjj blij. „Kap
pie, hoor je dat? Prentbriefkaarten!"
En even later stonden er drie koppen
tegen, daar kijk je alleen maar naar, brede ramen om voor het laatst Hol-
He’ ien ze u vroeger op school ook uit- landse koffie te drinken uit papieren
gescholden voor rooie?” bekertjes. De Hollandse locomotief
Zijh gruwelijke openhartigheid bracht snelde voorbij, als een van zijn ketenen
Els in een dilemma. Ze wilde hem op- bevrijd monster Een schok ging door de
nieuw afsnauwen, keek hem nog eens trein, de Belgische machine stond voor,
aan, en glimlachte toen. En toen zag En even later passeerden ze het groe-
Car u duidelijk, dat Hannes Averkamp zelige station Essen en waren ze in stukgeschoten
bloosde. Om de glimlach van Els. En België. Een brigadier van
Els zag het ook. En bloosde. En Carla wacht in donkerblauw, een wonderlijke
We komen op onze markt vrienden
en daar is het één kalf, allemaal kalf.
Een leger van kalveren een feest van
kalveren. Jetse en Freerk en Wytse lo
pen er om, door en overheen. Ze staan
met de lekke neuzen om een hoekje er
kletsen elkaar in de handen of het zo
mer is. We wandelen naar de biggen en
zelfs daar is leven. De vader met zonen
is met z’n biggen thuisgebleven maar
de anderen zgn er en spreken met hun
biggen, ja zeker we horen het „In be
weging blijven jongens, huup!" (dan
ritst de stok door de dieren). „In be
weging blijven, anders kom je niet in de
snert!”
Hier en daar worden hevige gevech
ten geleverd om een hok vol schapen,
gevecnten van man tegen man. iel
worat gevraagd en gebouen, want win
ter oi geen winter, er moet gekocht en
verkomt, net is nodig en noodzakelgk.
maar eeiiijk is eerlgk, ze blijven met
lang op een punt staan, de meeste
transacties worden „yn e hüs afgedaan.
Onze narmgkonmg, dik in de textiel,
maar even munter ais aityd, is druk be
zig maar noudt z n voordracht met bra-
vuur over net onoerwerp: „Het nut van
naimg en warme „boKkens” bij 12 gra-
aen vorst.
Op ae grootveemarkt treffen we de
inooool van Hums. Hg is bijzonder
actief en tracht een kalme man met
noed en sjaal te overtuigen dat hij „in
dief fan himsels!” en „ien dy’t wol hwat
wol, mar gjin keraezje hat" en „foar
in dübeltsje op e earste rang wol”. Het
gaat om een jong dier, niet groot, maar
uubbel in t vlees en rond van vet.
Zo mariiiesteert zich, ook op deze in-
koude dag net leven op de markt, zijn
de veeauto s vanmorgen vroeg vertrok-
Ken van uit de dorpen met het vee, zijn
de kooplui met bus, blauwe Engel en
wagen naar Sneek getrokken. We gaan
vroeg ter koffietafel want er wachten
grote dingen, twee der hoofdpersonen
van ons wekelijks verhaaltje, zijn van
morgen met aanwezig en dat heeft z’n
reden, maar evengoed is er grote span
ning. We nemen stoelen tn talels in be
zit, roepen om warme dranken. Ergens
op de achtergrond is een verhoging op
geslagen compleet met gordijn en al.
Ban staat de voorzitter op, onze vrieno
Johannes van Lang war. „Mannen tan
Smts en omkriten ik haw hjoed net folie
to sizzen, hwant dat sil in oar dwaen.
Ien, twa, trije, iepen!” Dan ritst het
gordijn open en daar staan ze Benardus
en Tine, nog helemaal ingepakt en met
de schaatsen nog onder. Benardus wik
kelt een wollen deken af, zet Tine op
een stoel en zegt ongeveer dit:
Vlug, zacht en pijnloos werken
Mijnhardt’s Laxeartabletten 65 ct.
in I
nen,
Jouke, Klaes, Foeke
Mar doe soe hja dan in kear, en
„lange Klaske” op ’e bem passe. Frees-
lik, hwat in drama: Janke, nei de sou-
der om ’e redens, hearde in plof yn ’e
keamer, in öfgryslik geskreau; Klaske
hie de tsjettel mei siedend wetter fan
e kachel reage mei har lange einen fan
earmen en Jouke ünder ’e brünplak-
ken
En dan dy oare kear: hja wie mei de
greate bern op ’t iis om se it riden to
learen. Janke ek op redens, en oan elke
hAn in bern. Doe foei Tineke, liet har
en se foelen alle trge; Jouke
de earm stikken
Ja, nou soe alles wol goed gean.
Jetske wie in skat en tige maklik, dy
boarte wol. Marijke, ek neat mei to
dwaen. ja moast thüs wêze as de bern
kamen. Piter wie joun ek let: dy hie it
drok op ’t fabryk.
wiuen animaal Hollanders. „Allée Ze was een beetje moe De reis duur-
zunne daar ging hij weer. de acht uur en ie trein ha„ wat ver-
Geweldig vlot zijn die lui”, zei Els, ’raging. Ze hadden nu F"rijs al In zicht
die wel een beetje tegen het douane- moeten hei ben sn rog altijd ging het
onderzoek had opgez’.n en in gedach- tussen dorpjes door met witgeschilderde
ten naar keurige koffer reeds door naar propere perronne'jes Forensentreinen
contrabande graaiende handen overhoop stonden daar uit e puffen.
zag gehaald. Els stond op de rorridor en keek, sa-
.Benelux", stelde Hannes vast, men met Hans, raar nieuwe kennis,
„Straks zijn er helemaal geen grenzen naar het voorbijdraaiende landschap
meeren hij en Els verwikkelden Het jonge vrouwtje was tegen de schou-
zich in een heet debat over Europese der van haar bruidegom ingesluimerd,
integratie. Carla luisterde geamuseerd en die zat roerloos, om haar niet wak-
toe. plaatste nu en dan een rustige op- ker te maken, in zijn hoekje. En Carla,
meraing. Hannes zag haar appreciërend alleen gelaten, voelde zich een beetje
aan. Ze had geen verbeelding, stelde hij eenzaam. Was het eigenlijk niet heer-
vast. Maar dat juffertje roodhaar, dèt lijk om zo eens alle trots en ongenaak-
was pas echt een leuke meid. Misschien baarheid, alle zelfstandigheid en zelf-
konden ze nog ’n hoop plezier hebben, bewustheid van je af te laten glijden, en
daar in Parijs. zo rustig en overgegeven liggen te sla-
Els begon er in haar binnenste lang- pen tegen de schouder van een man?
zamerhand van overtuigd te raken, dat Ze dacht aan Frans, die nu in de aeh-
die kwasterige Hannes een leuke, open- terste wagen zijn papieren zat te sor-
hartige, gezellige kerel was, en in het teren en straks moest zorgen dat ’t
donker te vertrouwen. Hij bleek ook hele gezelschap „onder de pannen”
veel serieuzer dan ze eerst had gedacht, kwam. Die net makkelijk zou hebben als
hield er zelfs idealen op na. ja mijn- alles goed ging, maar ook wel eens in
heer! en verdedigde ze tegen de opzet- moeilijkheden kon raken in die vreemde
telijk-cynische spot van Els en de koele stad en met al die hem onbekende men-
critiek van Carla met vuur en vaart, sen. Veronderstel, dat er eens één plot-
Het jonge bruidspaar luisterde, glim- seling blindedarmontsteking kreeg’
lachte en praatte zacht. Carla leunde Wat moest je dan? Enfin, hij zou zich
tevreden achterover. Ze hadden het ge- wel redden. Hij was capabel genoeg
s Els en Hannes kwamen de coupé
binnen, Hannes leunde uit het
raam. „Mensen!” riep hij, „ik zie Par(is.
We zullen er zó wel zijn!” En inderdaad,
enkele minuten later verbreedde zich
het spoor, groeiden er tientallen ijzeren
wegen naast hun lijn, vloog een ge
stroomlijnde Diesel langs, en denderden
trein ze langs een groot wit seinhuis. Rechts
constateerde hij. Zou ook wel een hoop scholden haar uit voor „rooie”, en hg
verbeelding hebben. H|j grinnikte i~ 1'"'J u--
zichzelf om de beeldige beeldspraak en
richtte toen onbeschaamd zijn blikken de Els droog vast,
op Els, die m haar donkergroene tail-
leur er zeer op haar voordeligst uitzag. je met je tgd mee en verander je van
Zgn oog bleef rusten op haar rood- een geharnast riddel in een gepantserde
gouden krullebol. en geblindeerde vechtwagen”, sprak
„Gezien vroeg Els opeens kort en Hannes diepzinnig.
Els lachte luidop. „Daar zie je ook
„Oranje boven”, antwoordde Hannes net naar uit”, zei ze, „zo echt gepant-
zonder enige gekwetstheid. „Ik ben vu- serd en geblindeerd. Die ijzerwaren zit-
rig Oranjeman in mijn hart”. ten zeker in je koffer?”. Ze tutoyeerden
„Wees dan wat mij betreft maar re- elkaar als vanzelf.
De trein daverde door de vlakke vel
den, bonkte over de Moerdijkbrug. Een
man in grijs uniform stond in de deur
opening, vroeg de passen. Nu kreeg je,
vond Els. pas het idee dat het echt be
gon te worden. Daarna kwam een me
neer in burger, de deviezenboekjes con
troleren. Carla had natuurlijk vergeten
het hare in te vullen en dc d het nu
haastig en onhandig, onder de deskun
dige aanwijzingen van Hannes Aver
kamp. Het jonge bruidje staarde ver-
omdat ik gezegd trouwend en gelukkig naar haar jeug-
vroeg Hannes dige echtgenoot, die rustig en zakelgk
„Geen gekheid hoor, ik de douane-formaliteiten afhandelde,
ben dól op rood haar. En het staat u Carla keek er vertederd naar. Zou ze
prima. Dat groen kleurt er mooi bij...” dat blind vertrouwen, die veilige ge-
„Ik ben geen mannequin”, snauwde rustheld, heel haar leven houden?
Voor ze het wisten, schoof de trein
i perron van
JUTRIJP—HOMMERTS. Maandag 8
Februari a.s. hoopt onze oud-dorpsge-
noot ds. J. C. van Apeldoorn, emeritus
predikant van de Ned. Herv. Gemeente
te Leiden en thans wonende te Kolham
de leeftijd van de sterken te bereiken.
Ds. Van Apeldoorn werd 8 Februari
1884 In de pastorie van Enter (O.) ge
boren, bezocht het stedelijk gymnasium
te Sneek en studeerde vervolgens aan
de Rijks Universiteit te Utrecht. Nadat
cand. Van Apeldoorn 1 Mei 1912 door
het Provinciaal Kerkbestuur van Fries
land was toegelaten tot de Evangelie
bediening in de Ned. Herv. Kerk, ver
bond hij zich 29 September van dat
zelfde jaar, na vooraf te zijn bevestigd
door zijn vader, wijlen ds. van Apel
doorn, toen predikant te JutrijpHom-
merts, aan zijn eerste gemeente Sebal-
deburen (classis Groningen). Daarna
stond de jubilaris achtereenvolgens nog
te Wouterswoude 19161918; Hooge-
veen 19181920; Voorthuizen 1920
1925 en te Bennekom 1925—1930. 15
Juni 1930 werd ds. Van Apeldoorn door
ds. K. J. van den Berg, toen predikant
te Amersfoort, te Leiden bevestigd,
waar hij was beroepen in de vacature
van wijlen ds. Beekenkamp. De jubila
ris diende de Leidse gemeente tot 1 Mei
1949, toen hem op 65-jarige leeftijd
emeritaat werd verleend. Na zijn emeri
taat vestigde ds. Van Apeldoorn zich
eerst metterwoon te Joure, waar hij on
geveer anderhalf jaar als hulpprediker
werkzaam is geweest. In September
1951 werd hij als zodanig te Kolham
(Gr.) benoemd.
Het nieuwgebouwde „Voorhuys” te
Emmeloord dat enige weken geleden ge
opend werd zal eveneens in gebruik wor
den genomen als bioscoop. De bioscoop-
exploitatie Joh. Miedema, welke is ge
vestigd te Sneek, die reeds bioscopen
exploiteert in Sneek, Meppel, Emmen,
Hoogeveen, Steenwgk, Bolsward, Oos-
terwolde, Noordwolde, Gorredgk, Lem
mer, en Grouw zal deze exploitatie voe
ren. Tot dit doel wordt een geheel nieu
we installatie geplaatst, zodat men ze
ker kan zijn van voorstellingen die ge
heel aan de eisen des t(jds zullen vol
doen, Woensdag 10 Febr. a.s. zal een
speciale voorstelling voor genodigden
worden gegeven, terwgl op Zondag 14
en Woensdag 17 Februari de normale
vertoningen beginnen. Het ligt in de
bedoeling op Woensdag en Zondag re
gelmatig voorstellingen te geven, ter
wijl deze naar gelang der behoefte kun
nen worden vermeerderd.
Oorspronkelijk feullk ton
door Tom Lodewije.
6
Het vooruitzicht van een lange reis
samen maakte al spoedig de tongen
los. Els’ eerste indruk scheen wel be
vestigd, als je alleen maar naar de
gloednieuwe ringen keek. Het waren de
neer en mevrouw Van Weezel, pas ge
trouwd, voor het eerst naar Parijs. Er
werden snoeperijtjes en sigaretten uit
gewisseld en een paar algemeenheden
gezegd. Delft scbvof voorbij, de graw’e
lelijkheid van Schiedam, en toen: Rot
terdam.
„Laatste etappe”, kondigde Els aan.
„Zouden we nog meer mensen hier krij
gen?”
Er kwam er nog maar één. Een jong
mens. Krullend haar en opvallend blau
we ogen, een kwasterige butterfly on
der de kin, een geruit sportjasje en een
olijfgroene broek, schoenen met dikke
rubberzolen en helkleurige Amerikaan
se sokken.
Els zat hem te taxeren en haalde on
zichtbaar haar neus op. Kwastje, stelde
ze vast. Vervelend mannetje. Carla
glimlachte
De jongeman stelde zich meteen maar
voor. Hannes Averkamp uit Delft.
Aangenaam. En hij presenteerde Ca
mels,
Hannes Averkamp nam het gezel
schap eens op. Hij classificeerde meteen
de beide tortelduiven en constateerde,
dat die zlchzelven genoeg waren. Toen
monsterde hij de beide dames. Bewon
derend rustten zijn ogen op Carla’s zui
ver profiel, gleden omlaag langs haar
eenvoudig grijs mantelpakje, dat haar
zo onberispelijk zat, naar de -lanke
benen en de eenvoudige grijze suède
wandelschoenen. Beeld van een kind,
Els. En België. Een brigadier
Onder de Eiffeltoren
Gestaag doorjachtend was de
St. Quentin gepasseerd. Hoog rees de rezen opeens hoge muren en daarboven
.1 kathedraal tussen de op groezelige, grauwe huizen, Ze reden
door een tunnel, dan weer machti” j
---„St, Quentin", peinsde Carla voor comotieven met veel koner en wolken
roman- kepi met een geweldige vetklep op de zich uitstarend over het zonnige land, stoom, rijen
ce...... en ze waren nog met eens in blozende kop, kwam de coupé binnen en „Slagvelo der natiën. Geen oorlog in dit vaart.
vroeg in gemoedelgk Vlaams om de pa- deel van Europa of St. Quentin zat er
Het gs was gebroken. Natuurlijk had- pieren, maakte een goedig grapje met tussen. Heette Egmond, de onthoofde
den ze Els vroeger uitgescholden voor Els en knipoogde naar het bruidje. T' .n graaf, al niet „ae held van St Quen-
rooie. En Hannes had vroeger op kwam er een heer in khaki, die in twee tin?” En iedere keer maar wee) opbou-
school n „meisje" gehad met rood talen informeerde of er nog iets aan te wen, en iedere keex maar weer kapot
haar; ze was acht en hij negen en ze geven was. „Allemaal Hollanders?" Ze rchieten
^4'
Een keurig boekwerkje, waar lange
tijd op gewacht is, ligt voor ons: de
nieuwe katalogus van de Openbare
Leeszaal. Vooral de nieuwe leden heb
ben er ongerief van gehad dat deze
katalogus op zich liet wachten, maar
