Het Paasgebeuren gezien in glas en lood
RANG
1
1
w
1
'■•JO
a
I
Het wonderlijke Paasei
£)SE=
*be vetsfia/wung.
va/idems&ton^.
Ba
A-
BI*
h
c
U kunt niet ALLES
weten
fe'
IJL
t Wij
'A t
.W7
M
VRIJDAG 16 APRIL 1954
NIEUWSBLAD”
„S N E E K E R
ÖI.AD
i v.
door COBY MART1US
Is dat een
2
<7
7
5
'7
Vriendelijk dank
ie
p7
46
,4
r
'1A
in diverse fijne smaken.
32 cent per 100 gram.
Geslaagd
IMNIKKS uurglaJ ié verlopen
Noch volhart hy md 5(Ian
TVolck te leemn.ente doopen,
Doer hel gnrnmelt om dun man,
$oo vol vver ali boelvaerjich
Ij 3ie helt QxnKunjt kroon» aerdich.
jarwi
tijger?
W A
f i
AK.
Ingez. Mededeling.
A dvertentia
neke op zijn bed had gelegd.
haar
niet
de
zij
3
I
9
io
6
Advertentie I.M.
13
ll'r
12
16
i5
20
19
22
'2.1
^3
[26
29
30
31
26
■32
V.
33
37
36
.5
39
40
42
4l
■7
50
■9
51
,52
A\\
53
Wie maakte ze?
o
„IK TREED BINNENEerst maakt de volkomen verblinding dat ik niets zie
dan lichtende violetten; dan, langzaam-aan, onderscheidt mijn Nik een onmete
lijke bogenrij, als een spitse tegenboog, die verschijnt boven de kapitelen der pij
lers”, aldus schreef de beeldhouwer Auguste Rodin in zijn „Cathédrales de
France”, over zijn eerste indruk van het interieur van de kathedraal te Chartres.
Over deze „lichtende violetten” willen wij het hebben, want met deze violetten
bedoelde de beeldhouwer: de totaalindruk, die de gebrandschilderde ramen dat
eerste ogenblik op hem maakten.
Een ieder onder ons heeft, in kerken of openbare gebouwen, wel eens stilgestaan
bij de glas in loodramen om, als het zonlicht erop speelde, te genieten van de
tintelende kleurenweelde welke zij tentoonspreiden. En onwillekeurig zal dan wel
eens de vraag opgekomen zijn: „hoe komt zo’n geweldig werk tot stand” of „hoe
is deze ku st ontstaan?” En..., heeft Nederland naast vele schilders ook glas
schilders voortgebracht?”
Benedictijnen eerste glazeniers?
'Het eigenlijke glas in lood is histo
risch *na te gaan tot in de 10e eeuw,
waarbij Duitsland en Frankrijk elkaar
Dirck en Wouter Crabeth, de in dit artikel genoemde schilders der glazen van de
St. Janskerk. Tekening naar een fragment v. kopergravure van Hendrick Bary.
Gedichten van Joost van den Vondel.
Gekneusde eieren kan men, als ze nog
niet te veel gekneusd zijn, koken, door
bij het kookwater wat zeer scherp
zout te doen.
HEEG. Mej, J. Miedema alhier slaag
de te Deventer voor het examen lerares
Huishoudschool.
De kippen hebben enthousiast
Weer el-gelegd/gelegen
En een belangrijk ei-aandeel
In 't Paasei-feest verkregen
Op volle toeren werd gedraaid
In alle kippenhokken,
Voor overuren zijn ze niet
Zo z ij n ze! t’rug-
ges ebrokken.
Paasconjunctuur! De Arbeidswet
Werd daag’lijks overtreden,
Motto: stel niet tot morgen uit,
Wat nog gelegd kan héden!
De controleur op deze Wet
Vergat proces-verbaaltje
(Dacht blijkbaar aan z’n eigen ei,
Aan thuis, z’n eigen maaltje).
Het blijft zo knap, wat Moeder
Kip
Technisch weet uit te halen:
Zij mikt haar eieren precies
In de ovale schalen!
De kippendrukte is voorbij.
Bedankt, Kip, voor je actie,
Waardoor ik eitjes in m’n dop
En in het Paasgebak zie!
PHILIA.
,/r.
y
Let op de naam RANG op het beschermend omhulsel
van ieder „Rangetje".
oc
De kruisdraging, één der prachtige gebrandschilderde glazen in de
kapel van de St. Jan te Gouda, die ons herinneren aan het Paas
gebeuren. Het glas dateert uit 1559....
Deze glazen zijn oorspronkelijk af
komstig uit de kapel van het Regulie
renklooster op de Raam te Gouda en
later in deze, in 1934 gebouwde, kapel
geplaatst.
Het is opmerkelijk te bedenken dat
men nog steeds niet weet w i e de glaze
niers en tekenaars hiervan zijn geweest.
ondervlak. Vullen met bloempjes of
takjes.
Fijngestampte eierschalen zijn zeer goe
de mest voor uw kamerplanten.
Om te weten of een el vers is of niet,
bekijkt men de schaal. Hoe meer deze
glimt, des te ouder is het ei.
Eiwit kloppen mag men nimmer doen in
een aluminiumpannetje.
Eigeel scheiden van het wit, kan men
het beste doen door het ei een korte,
harde tik te geven op de rand van een
schaal en vervolgens de inhoud over
en weer te gieten van de ene halve
eierschaal in de andere.
Alvorens een ei te koken, kan men het
beter eerst even in koud water onder
dompelen. De schaal wordt daardoor
sterker.
Eierschalen kunnen dienst doen voor
Paasvaasjes. Men plakt ze op een plat
Offert WOUTERS Uuf
Doooe verf u/n/nt heemelJ vier
Cel hyt PaeEchldm metJtlefjiaf,
~2yn 'Penseel vol derl en luier.
Drae/t te. moefaer e.n ftouter
VOtfDEL
Verticaal: 1. riviertje; 2.
voorzetsel; 3. muzieknoot; 4.
plaats in België; 5. wenk; 6.
getreuzel; 7. ontkenning; 10.
voorzetsel; 11. bevel; 12. be
kenda motorraces; 13. waarde
papier; 17. zeer streng; 18.
pezig; 19. deel van een schip;
20. trekdier; 21. toiletartikel;
24. delfstof; 25. noodkreet; 29.
eerstkomend; 30. fokmethode;
(afk.); 31. rijkswaterstaat; 32.
deel van Brabant; 33. glas
schilder; 35. voorwereldlijk;
36. inhoudsmaat; 39. getij; 40.
wasgelegenheid (eng.); 41.
frans lidwoord; 42. jongens
naam; 44. onderwijs; 46. jaar
getijde; 49. ten aanzien van;
50. telwoord; 51. ter attentie.
Voor deze puzzle stellen wij
drie boekenbons van elk 7.50
beschikbaar. Bij meerdere goe
de inzendingen beslist het lot.
Oplossingen vóór 25 April in
te zenden aan ons kantoor
Grootzand 55. Op dè enveloppe
vermelden „Paaspuzzle”.
Natuurlijk niet, dal ziet U zo1
Op dezelfde wijze kunt U
zien wat wel en wat geen
ASPIRIN-tabletje is. Op ieder
Aspirin-tablet staat Bayer-
kruis.
Dit geeft U de waarborg,
dat U het beproefde middel
heeft tegen
Hoofdpijn Griep
Rheumatische pijnen
Verkoudheid j
De volgende dag namen ze Keesje, de
jongste, bij de hand en wandelden naar
een chocolaterie. Vol spanning drukten
ze hun neuzen tegen de étalageruit en
wisten uit de veelheid van chocolade-
eieren, kippen, Paashazen en kuikens bij
na geen keuze te doen. Tenslotte stapten
ze de winkel binnen en Heten de kleine
Keesje kiezen. Hij mocht aanwijzen wat
hij het mooist vond en dat zouden ze
voor vader kopen. De juffrouw had ple
zier in de kinderen en liet hen rustig
rondsnuffelen. Eindelijk viel de keus van
de kleuter op een prachtig groot Paas
ei, met een zacht donzen kuiken er bo
venop. Voorzichtig pakte de juffrouw
het in en nadat Jan betaald had, mocht
Anneke het dragen.
Gedrieën stapten ze nu in de richting
van het ziekenhuis. Onderweg liepen ze
druk te fantaseren over wat vader wel
zeggen zou. Wat zou hij het heerlijk vin
den, want hij hield zo van chocolade.
Toen ze voor de grote deuren stonden
en Jan verlegen aan de bel trok, zakte
de moed hun toch wel een beetje in de
schoenen. Een zuster deed open en vroeg
wat de kinderen kwamen doen. Met een
kleur en hakkelend zei Jan, terwijl hij
op de grote doos wees, die Anneke in
haar arm hield: „we komen een Paasei
voor vader brengen”.
„Maar kinderen”, zei de zuster vrien
delijk, „het is nu geen bezoekuur. Dan
moeten jullie vanmiddag terugkomen”.
Jan keek verlegen naar de grond en
Anneke’s lip begon te trillen. Zij zagen
hun plan zo in duigen vallen. „Ja maar”,
begon Jan weer, „vanmiddag komt moe
der en die mag er niets van weten, want
het is een verrassing en eh.ver
der kwam hij niet. De zuster lachte.
„Nu, kom maar even binnen”, zei ze. „ik
zal het aan de hoofdzuster vragen.”
Daar stonden de drie kinderen in de
grote hal van het ziekenhuis en zij had
den zich nog nooit zo klein gevoeld. Als
ze nu eerst maar bij vader waren.
De zuster kwam terug en vertelde, dat
het bij uitzondering dan even mocht,
maar niet te lang. Zij bracht hen door
de lange gangen naar de ziekenzaal
waar vader lag. Die kon zijn ogen niet
geloven. Zijn drie kinderen en niet op
bezoekuur. Wat was dat nu? De zuster
legde het even uit en met trillende han
den maakte hij het pakje open, dat An-
nog steeds betwisten welk land nu feite
lijk het oudste glas in lood bezit. De
Benedictijnen waren in de vroege mid
deleeuwen de oudste beoefenaars der
glazenierskunst. Onder druk van de
Cisterciënsers daarentegen (die gekant
waren tegen te overdadige kerkversie-
ringen) ontstond het omamentaal gri
saille venster. In de 12de eeuw beginnen
zich dan in Frankrijk de glazen verder
te ontwikkelen.
Het algemene karakter is lichtdoorla-
tende voortzetting van de muur, waar
binnen een ganse theologische voorstel
lingswereld tegen het licht in is getra
ceerd in een verhalend-didactisch
systeem van betrekkelijk kleine medail
lons gevat in ornamentlijsten en vakken.
Zo schrijdt langzaam de ontwikkeling
voortnieuwe technische vondsten
doen hun entréenieuwe generaties
brengen nieuwe ideeën.
De glasschilderkunst is thans de mo
numentale kunstvorm waarbij voorstel
lingen worden samengesteld, tot bepaal
de vorm gesneden stukken gekleurd
glas, die verbonden worden met lood-
lijsten. Of wel: het glas wordt met verf
stof beschilderd, die door verhitting in
’t glas gebrand wordt. Een gebrand
schilderd raam bestaat dus uit le het
glas (wit of kleur), 2e. het lood, 3e. be
schildering met brandverf of grisaille
(vloeiglaspoeder met ijzerhamerslag
hiermee kan men van zeer licht grijs tot
diep zwart schilderen op het glas).
Het oude glas was onregelmatig van
dikte en onzuiver van samenstelling
waardoor men vaak verbluffende licht
effecten kreeg. De kleuren worden ver
kregen d. m. V. metaaloxyden aan de
gloeiende glasmassa toe te voegen. Voor
het snijden van het glas benut men van
af 1500 de diamant. Hiervoor benutte
men een snij-ijzer, hetwelk een nadere
afwerking met een gruizelijzer noodza
kelijk maakte. Het lood (strip met twee
gleuven) dient om het glas vast te hou
den, doch geeft tevens de tekening weer
in haar eenvoudigste vorm. De hoofd
lijnen van de compositie zult u dus
steeds in forse loodlijnen zien gegeven.
Toen in de 16e en 17e eeuw de emall-
verf ontstond (schilderen op glas i.p.v.
gekleurd glas snijden) kwam de glas
schilderkunst weldra tot een zowel
aesthetisch als technisch verval, omdat
men liever met kleur op blank glas ging
schilderen in plaats van het beeld samen
te stellen uit stukken reeds gekleurd
zijnd glas. Het karakter der glas
schilderkunst werd hiermee dus direct
aangetast! We kunnen daarom slechts
dankbaar zijn dat de moderne glasschil
derkunst, gesteund door de laatste tech
nisch verbeterde hulpmiddelen zich weer
vooral richt op het eenvoudiger en eer-
lijker middeleeuws principe.
H. G. DU VIEUX RHIN.
Horizontaal: 1. vorde
ring; 4. doden; 8. onmeetbaar
getal; 9. paas-lekkernij11.
tas; 14. voegwoord; 15. geheel
de uwe (lat.); 16. bid (lat.);
18. ontplofbare stof; 21. zui
velproduct; 22. general mo
tors (afk.); 23. meisjesnaam;
24., soort onderwijs; 26. mijns
inziens; 27. titel; 28. geluid;
33. bevel; 34. deel van een vis;
35. plaats; 37. regiment stoot
troepen; 38. paas-uitroep; 43.
plat, grof; 45. betaalmiddel;
47. plaats in Limburg; 48. ont
kenning (fr.); 49. huidskleur;
52. nieuwsbureau; 53. plaats
in Zeeland.
ven. In de stadspoort ontwaren wij nog
meer soldaten terwijl ook ruiters, een
menigte met een ladder en tegen de ho
rizon, stadsmuren zijn weergegeven.
De schenker van het glas is, zo dat
gebruikelijk was, in het raam opgeno
men. Het is Nicolaas Nieuwland, wij
bisschop van Utrecht. Voor hem de, op
de kruisdraging slaande, tekst: „Die
achter Mij wil komen, die verloochene
zich zelven, én neme zijn kruis op en
volge Mij”. (Luc. 9 - 23e v.).
Opstanding en Hemelvaart.
Daarnaast zien wij het, door de rector
van het klooster van Sint Margriet
(Gouda) pater Robert Jansz., geschon
ken 62e raam: de Opstanding („God
heeft Jezus opgewekt” Handelingen 5 v.
30). Op glorievolle wijze verrijst hier
Jezus, het overwinningsvaandel in de lin
kerhand. met een heer jk diep rood
kleed achter Hem. Links boven de wach
ters zweeft een engel, terwijl wij op de
achtergrond zeer fijn geschilderd de
vrouwen ontwaren die „zeer vroeg in
den morgenstond” naar het graf gaan,
dat ze leeg zullen vinden.
Glas 63 tenslotte, een geschenk van
religieuzen van het St. Marieklooster te
Gopda, geeft ons de Hemelvaart „En
Hij werd opgenomen, daar zij het zagen,
en een wolk nam Hem weg van hun
oogen”. (Handelingen 1 vers 9). Op de
voorgrond zien wij de apostelen en Ma
ria afgebeeld. Boven in de linkerhoek
zien wij alleen nog Christus’ voeten,
waarvan de afdrukken op (bewust) pri
mitieve wijze op de aarde zijn afgete
kend naaf oud middeleeuws gebruik.
Naast de voetafdrukken staan twee en
gelen sprekende tot de apostelen: „Wat
staat gij en ziet op naar den hemel?”
Het is vanzelfsprekend dat we, bij de
confrontatie met zulk een geperfection-
neerde tekentrant, zulk een uiterste be
heersing van techniek en kleur, ons
gaan afvragen tot welke datum we voor
de eerste voortbrengselen der glasschil
derkunst teruggaan, gezien het feit dat
we in de Renaissance met deze tak van
kunst op zulk een hoog niveau zijn ge
komen. Het eigenaardige is nu, dat we
van de oorsprong der glasschilderkunst
practisch niets weten. Reeds in de oud
ste basilica van Gallië en Italië is sprake
van „ramen met kleurglas” d. w. z. ge
kleurd glas, gevat in houten of stenen
roosters.
Iedere nasporing heeft tot nu toe geen
succes gehad. Het valt echter wel op c’at
het werk sterk verwant is aan Dirck
Crabeth althans in diverse details, de
schildering der bomen op de voorstellin
gen b.v. Waarschijnlijk hebben we hier
te doen met ëen invloed van 16 eeuwse
Franse stijl. En hoewel de tekening zo
nu en dan wat stijfjes aandoet in ver
gelijking met de grote Goudse meester,
vermogen de ramen ons toch ongemeen
te boeien.
Glas 61 (uit 1559) geeft ons de kruis
draging weer zoals deze ons uit Markus
15 vers 2021 bekend is „en zij leid
den Hem uit, om Hem te kruisigen. En
zij dwongen eenen Simon van Cyrene,
die voorbijging, komende van den akker,
dat hij zijn kruis droege” Wij zien
hoe Jezus met gesloten ogen ineenzakt
onder het zware kruis, wij zien Veronica
met de doek waarmee zij Christus’ ge
laat heeft afgewist, ten rechterzijde, wij
zien in een prachttige blauwe kleding
geschilderd, Simon van Cyrene daarbo
ven terwijl achter Christus twee solde
niers zijn afgebeeld die Hem voortdrij-
Voor een confrontatie met het Paas
gebeuren in de glasschilderkunst willen
wij u meenemen naar een van die plaat
sen in eigen land welke dank zij haar
prachtige rr.men een wereldnaam op dit
gebied heeft verworven. Wij gaan nl.
naar Gouda met haar Sint Janskerk,
waar ons in 64 ramen het evangelie
wordt uitgebeeld en verklaard op een
wijze dat het eens te meer voor ons in
al zijr. grootheid gaat leven.
Twee namen, welke onverbrekelijk
met de glazen verbonden zijn, zijn die
van Dirk Crabeth en zijn jongere broer
Wouter. Samen maakten zij 14 glazen
(Dirk 10, Wouter 4) en drukten hun
eijen stempel op het gehele karakter
der glasschilderingen in de St. Jan.
Dirk is de kunstenaar met de diepe,
gevoelige kleuren, het verfijnd picturale;
Wouter wekt onze bewondering voor
de grote eenheid van voorstelling, dit
ondanks het grote stenen keurslijf der
ramen en de meeslepende actie, welke
ons vooral opvalt in de behandeHng van
groepen, terwijl we ook bij de alleen
staande figuren deze actie voelen door
werken. Als 16e eeuwers stonden zij di
rect onder invloed van de renaissance
hetgeen uit al hun ramen blijkt. Een
kenmerkende bijzondereid van de Goud
se glazen dus (welke alle binnen een
halve eeuw ontstonden) als men be
denkt, dat men in andere kerken met
16 eeuws glas, naast glas uit dit tijd
perk, tev ns ouder werk aantreft.
Wat is nu het kenmerkende van ré-
naissance glas? We zien als we deze
vraag willen beantwoorden, hoe de ren.
glasschilder, evenals in vroeger jaren
zijn middeleeuwse kunstbroeder in zijn
kunst aansloot bij de middeleeuwse mi
niaturen, op zijn beurt aansluit bij de
schilderkunst uit zijn tijd, d. w. z. we
krijgen als 't ware een op glas brengen
van wat schilders als Van Eyck c.s. i^
olieverf brachten. Een trachten dus, om
het volle leven, in al zijn details weer te
geven in glas en lood, d. w. z. een uiterst
nauwkeurig perspectief, natuurlijke
kleuren, geen vertekening of stylering
der vormen.
Het stemt tot diepe bewondering a>r
we denken, hoe, ondanks het feit dat de
50 niet door de Crabeth’s vervaardigde
ramen, de restauraties en de overgang
in 1572 van roomskatholieke naar her
vormde eigenaars, de glasschilderijen
toch nog één artistiek geheel zijn blij
ven vormen. Dit pleit zowel voor het
kunstenaarsschap van de latere glas
schilders als voor dat van de wel zeer
kundige restaurateur (ir Jan Schouten*)
en zeker ook voor de kunstzinnige ge
voeligheid van de vertegenwoordigers
der tweede (protestantse) periode. Als
eigenaardige bijzonderheid wat betreft
de restauratie, kunnen we nog noteren
hoe ir Schouten, die van 19001936 aan
deze gigantische taak werkte, liefst 32
kisten vol glasscherven te registreren
kreeg, waarvan nog niet eens aUe scher
ven van de Goudse glazen afkomstig
bleken!
Lopen we nu echter op raam 14 toe.
Er onder bevindt zich een kleine deur...
we treden binnen en staan in de kleine
kapel van de St. Janskerk. En hier is
het dat wij ons oog in oog bevinden met
een serie ramen, welke ons doen bezin
nen op het Paasfeest.
De kinderen begrepen het niet en
meestal nam zij ze niet mee, trouwens
dat kon door de week ook niet omdat ze
school hadden. Alleen op Zondag mocht
het wel, maar dan werd hun door moe
der angstig op het hart gedrukt vooral
rustig te zijn bij vader’s ziekbed. En het
resultaat was meestal dat ze met timide
gezichtjes zonder een woord te zeggen
naar hem zaten te staren en bij het af
scheid stil pen handje gaven en maar
niet begrepen, wat er met hun vroeger
altijd vrolijke en sterke vader toch ei
genlijk aan de hand was.
De eerste dag van de Paasvacantie
maakten Jan de oudste en Anneke van
acht samen een plan. Zij zouden hun
zieke vader eens verrassen. Zonder dat
moeder het merkte, haalden zij een
schop, een schoffel en een hark uit de
schuur en gingen op stap. Hier en daar
belden ze aan in de buurt en vroegen of
zij de tuin mochten opknappen. Sommige
mensen gingen op hun aanbod in en lie
ten de kinderen het pad aanharken, het
onkruid wieden en de grasrandjes bij
steken. Ze hadden vroe~T van vader
het tuinieren geleerd, want die was al
tijd erg op zijn tuintje gesteld geweest
en hij redeneerde: jong geleerd is oud
gedaan en nu konden ze het in praktijk
brengen.
Met deze werkjes verdienden ze hier
een paar dubbeltjes en daar een kwartje.
Zo hadden ze na een dag van hard wer
ken voldoende bjj elkaar om hun plan
ten uitvoer te brengen.
Het beloofde geen prettig Paasfeest te
worden bij de familie Van Steenderen.
Vader was juist aan een ernstige ziekte
geopereerd en lag in het ziekenhuis en
moeder, die zelf al niet zo sterk was,
stond voor alles alleen. De drie kinderen
van elf, acht en zes jaar bezorgden haar
handen vol werk en het leek wel of zij
de ernst van de toestand niet inzagen.
Iedere middag onderbrak moeder haar
werk om naar het ziekenhuis te gaan en
haar man te bezoeken, maar meestal
kwam zij er ellendiger vandaan dan zjj
er naar toe gegaan was.
Haar man was al lang in een neer
slachtige stemming. De zaken gingen al
geruime tijd niet goed en hij meende, dat
zijn kwaal ongeneeslijk was. Af en toe
zei hij ronduit, dat hij eigenlijk maar
liever dood zou zijn. Natuurlijk ging zijn
vrouw daar tegen in en probeerde hem
op te monteren, maar als hij naar haar
door zorgen doorgroefd gezicht keek,
dan zakte hem de moed opnieuw in de
schoenen.
De dokter had haar al een paar maal
onderhanden genomen en haar verze
kerd, dat alleen de wil om beter te wor
den hem zou kunnen genezen. Zoals het
nu ging, kon het wel jaren duren, want
er was geen vooruitgang te bespeuren.
Iedere avond bad moeder de lieve God
om beterschap voor haar man, maar het
leek haar toe alsof haar gebed niet zou
worden verhoord. Ja, nadat hem toeval
lig een paar slechte berichten over zijn
zaak ter ore waren gekomen, ging zijn
toestand zelfs achteruit.
.3». e*/
^6
K
Toen het grote Paasei tevoorschijn
kwam, verscheen er na zo lange tijd een
glimlach op zjjn gezicht en zijn ogen
vulden zich met tranen. Daarop barst
ten de kinderstemmen los. „We hebben
het zelf verdiend.” „Ja, met tuintjes
aanharken en onkruid wieden.” „En
Keesje heeft het uitgezocht.” „U houdt
toch veel van chocolade?” „En nu
moet u gauw beter worden hoor vader,
dan kunnen we weer met zijn allen wan
delen”. „Ja, en de eendjes voeren”. „Hè,
we zouden het zo fijn vinden!”
De zuster moest de kinderen tot rust
manen. Als in een droom hoorde vader
dat alles aan en met grote ogen keek hij
naar de opgewonden blijde kindergezich
ten. Zijn kinderen, wat waren het toch
een fijne jongens! Er knapte iets bin
nen in hem en terwijl de tranen over
zijn wangen stroomden, zei hij met
schorre stem: „Ja, jongens, nu wordt
vader gauw beter en dan zal ik weer bij
jullie zijn. Heus ik beloof het!” En toen
draaide hij met een snik zijn hoofd in
de kussens.
Verwonderd keken de kinderen naar
hem, zo hadden zij hun vader nog nooit
gezien en een beetje teleurgesteld ver
lieten ze met de zuster de ziekenzaal.
Maar buiten was het gauw over, want
vader had beloofd, dat hij gauw beter
zou zijn en als vader dat zei, dan was
het zo.
Moeder wist 's middags bij het bezoek
niet wat ze zag, toen haar man haar
lachend begroette. Verbaasd keek ze
hem aan. Ook zjj begon te lachen, ze
wist wel niet waarom, maar hij lachte
en dat zou het begin van de beterschap
zijn. Ze zag het Paasei op het tafeltje
naast zijn bed staan en keek hem ver
wonderd aan, maar hij knikte. „Dat is
een wonder-Paasei, ik heb het van de
kinderen gekregen.”
Na het bezoek werd moeder op de
gang door de dokter opgewacht. „Het
gaat goed met uw man mevrouw,
crisis is overwonnen!" zei hjj en schud
de haar verheugd de hand.
A-
t_
