Sneek herdacht weer zijn doden
15000 jonge mensen kregen gymnastiek
les van mijnheer Wierstra
Woudsend stichtte een blijvende herinne
ring aan zijn gevallenen
Officieel Orgaan van de gemeenten SNEEK, WYMBRITSERADEEL en IJLST
tl
isji
4; 4?
Vrijdag 7 Mei 1954
Geslaagd
Dodelijk ongeval te
Sijbrandaburen
Redactie-adres
KLE1NZANÜ 7 - Telef 2872
Het Sneeker Nieuwsblad is een gecombineerde uitgave van NIEUWE SNEEKER COURANT, SNEEKER COURANT en DRIJFHOUTS NIEUWSBI AD
ÏRF’
Zomerzegels in verkoop
Franz Lampe overleden
Opbrengst
„Heitje voor een karweitje”
Schoolwedstrijden
Koninginnedag
Bond van oud-leerlingen
Sneek en Omstreken
Na 50 jaar in Sneek terug
ÖSr: L
lig’
VRIJDAGS-
Redacteur: L K1EZEBRINK
E>K3
stonden hierbij om het monument geschaard.
Rede ds. H. Sondorp.
A
Zie verder pag. 3
O
De vrijheid gaat in het rood
gekleed,
van het bloed van hen, die hun offer
brachten voor onze vrijheid, zo betoogde
de volgende spreker, de Gereformeerde
predikant Ds. Telsma. Hun strijd was in
de eerste plaats een geestelijke strijd.
Wie dat ziet, ziet het kruis van Golgo-
tha. Want de ware geestelijke vrijheid
gaat in ’t rood gekleed door het bloed
van Gods eigen Zoon in wiens kracht
velen het offer voor vaderland en vorstin
hebben gebracht. Wij zullen hun ver
trouwen niet beschamen maar, zoals
Gabriël Smit het in zijn gedicht zegt,
de hand aan de ploeg slaan om ons volle
rechtop te doen staan in deze felle stor
mende dagen.
SNEEKER NIEUWSBLAD
Geslaagd te Groningen voor het eerste
gedeelte van het Algemeen Analyst-
examen mej. B. E. M. Ringnalda.
Geslaagd voor het examen adjunct-
commies bij de administratie der belas
tingen, de adjunct-commiezen-tit. mej.
A. Haanstra en J. Postmus, werkzaam
aan het Ontvangkantoor der directe be
lastingen enz. te Sneek. Voorts de heren
U. Bakker en W. Volberda, werkzaam'
aan de inspectie der belastingen te
Sneek en de heer W. ten Cate, werk
zaam aan de inspectie der registratie en
successie te Sneek.
Vastknopend aan een voorval op een
ochtend in 1944, toen spr. in Rotterdam
plotseling de lijken van tien jonge man
nen voor zich zag liggen, van wie één
hem persoonlijk bekend was en die hem
nog pas zijn verwachtingen voor de toe
komst had meegedeeld, zei de deze spre
ker dat voor hem herdenkingsdagen als
deze onafscheidelijk zijn verbonden aan
die éne jonge man, die toen daar dood
voor hem lag Die éne is genoeg voor
spr. geweest om hem altijd weer te ver
tellen dat wij de vrijheid, de welvaart
welke we thans genieten, te danken heb
ben aan degenen, die toen viele-. Het is
niet nodig daarover lang te praten, bij
deze doden past het zwijgen, daarom
doen we dat straks ook 2 minuten. Maar
zou het niet nog beter zijn als we veel
meer zwegen en minder krakeel maak
ten en ruzie onder elkaar zochten? Zou
den we niet wat meer zwijgen over dat
gene wat nutteloos is en wat meer den
ken aan hen, die zelf niet wisten dat zij
helden waren, maar hun plicht deden en
De (bijkans) 90-jarige thuis. Oude herinneringen....
Mijnheer Wierstra is nl. nog zeer vi
taal. Maar dat behoeven we hier toch
niet- te vertellen. Alle Snekers die hem
kennen en wie kent hem eigenlijk
niet? weten dat wel. Ze komen hem
immers nog geregeld tegen als hij zijn da
gelijkse wandeling maakt. In gezelschap
van zijn huishoudster mej. Pietersma
ook al niet zo jong meer, maar even
kwiek en opgeruimd als haar „mijnheer”
met wie ze het uitstekend kan vinden
of met een van zijn oude vrienden.
Dan is het hem niet aan te zien dat hij
bijna negen kruisjes op zjjn rug heeft.
Kaarsrecht is nog zjjn houding en soe
pel zijn pas. Een levend voorbeeld voor
de gymnastiek, die zjjn grote belang
stelling onverzwakt heeft behouden en
die hjj zelfs nog wel beoefent. Niet meer
in de gymnastiekzaal natuurlijk maar
thuis in de woonkamer. Met een stoe.
als werktuig. En dan zit het „buikje
hem helemaal nog niet in de weg, zoals'
hjj ons liet zien en waarbjj het bekende
„een-twee-drie-vier” direct de oud-gym-
nastiekleraar verraadde.
Zjjn levensloop.
Voor de heer Wierstra, die in Engwie-
rum geboren is, zich In onze stad ves
tigde, was hjj sergeant bij het le Reg.
Infanterie te Leeuwarden. Gedurende
zijn diensttijd hij ging al jong naar
Kampen had hjj zich al veel met li
chaamsoefeningen bezig gehouden. Hij
Zó werkten de heer Wierstra en de dames vroeger op de oude Ijsbaan.
Een heel verschil met tegenwoordig l
betere toekomst hebben opgegeven. Spr.
meent echter dat hier weer een aan
knopingspunt kan worden gevonden bij
de offers welke in 194045 werden ge
bracht. Immers in de bezettingstijd was
bet precies zo, wjj twijfelden er soms
ook aan of wjj ooit onze vrjjheid zouden
terugkrijgen. Maar die twjjfel heeft onze
geest nooit aanvaard, die wilde niet toe
geven dat wij verloren zouden gaan. Die
geest zei ons: „en toch zullen wjj bevrijd
worden en zullen zjj verliezen” en spr.
gelooft dat wjj deze kracht van de geest
thans opnieuw moeten opbrengen 1i
daarvoor kunnen putten uit deze her
denking. Ondanks alles wat er zich om
ons afspeelt, moeten wjj ons niet laten
meeslepen door sombere gedachten,
maar vasthouden aan ons geloof dat op
een of andere manier, op een of andere
dag vrjjheid, rechtvaardigheid, waarheid
en vrede zullen zegevieren., Als wjj, als
in 1940’45, in staat zijn deze geest
kracht weer op te brengen en daarbjj
kracht putten uit de gedachte aan hen,
die wjj nu herdenken, dan betekent dit
nerdenken meer dan alleen herdenken.
Dan staan wjj hier niet alleen met wee
moed, maar gaan wij ook gesterkt heen
met de gedachte dat het goede dat God
wereld en mens schonk uiteindelijk met
Zijn hulp zal zegevieren.
Verschijnt:
DINSDAGS en
Administratie:
Comb. Drijfhout-Kiezebrink Co.
KantoorGROOTZAND 55
Telefoon 3005 (K 5150)
Dat en nog veel meer bijzonderheden wist hjj ons allemaal nog haartijn op de
hem eigen, geestige wijze onder het genot van een kopje koffie te vertellen
toen wij hem een dezer dagen een bezoek brachten in zjjn gezellige woning aan
de Looxmagracht. En toch wordt deze i'n onze stad zo populaire en geachte oud-
gymnaetiekleraar a.s. Maandag al negentig jaar en is het al bjjna een kwart
eeuw geleden dat hij zjjn laatste lessen gaf.
In Woudsend droeg de Dodenherdenking Dinsdagavond een bjjzonder karak
ter. Bu-gemeester Tjaberings onthulde daar nl. In het plantsoen voor de Ned-
Herv. Kerk het monument, dat de herinnering wil bewaren aan de vjjf jonge
mannen die in de oorlog, bij de bevrjjdlng en tijdens de strijd in Indonesië aan
de dorpsgemeenschap zjjn ontvallen.
De stichting van dit gedenkteken is mogeljjk geworden door de medewer
king van het gemeentebestuur en de steun van de gehele bevolking, welke
laatste eveneens grote belangstelling toonde voor de korte, maar treffende
plechtigheid van de onhulling. Ook de belde wethouders, de heren Jouwsma en
Gerbrandjj, de In Woudsend woonachtige raadsleden van Wymbritseradeel, de
Directeur van Gemeentewerken en de ouders en familieleden van de gevallenen
Thans zijn op alle postkantoren en bij
honderden plaatselijke comité’s weer
zomerzegels verkrijgbaar. Zjj werden tot
en met 30 Juni verkocht en blijven gel
dig tot 31 December 1955. Het Comité
voor de Zomerpostzegels verdeelt de op
brengst van de toeslag op de zegels on
der een groot aantal instellingen, die
zich met volksgezondheid, maatschap-
pelijk werk en culturele zorg bezig hou
den. Van het bedrag wordt de helft be
steed voor culturele doeleinden, 25
voor maatschappelijk werk en 25
voor volksgezondheid. Behalve zomer
zegels brengt het Comité ook prent
briefkaarten in de verkoop.
De heer Franz Lampe, hoofddirecteur
van het dames- en kinderkledingbedrijf
Geb Lampe aan de Nieuwendijk te
Amsterdam is, 66 jaar oud, overleden.
De heer Franz Lampe heeft zjjn volle
arbeidskracht aau de zaak, die ook zjjn
naam droeg, gegeven. Reeds op jonge
leeftjjd kwam hjj in de zaak, een reeds
gevestigd bedrijf, dat in 1834 in Sneek
werd opgericht en in 1883 onder zijn va
der naar Amsterdam kwam, eerst aan
de Nieuwendjjk 125, totdat in 1911 de
heer Franz Lampe tezamen met twee
broers het thans bestaande bedrijf aan
de Nieuwendijk 225 oprichtte, dat later
nog is uitgebreid. Aan de activiteit van
de heer Franz Lampe was het voor een
groot deel te danken dat filialen konden
worden opgericht, in 1926 in Utrecht, in
1951 in Hilversum en in 1952 in Haar
lem. Hij was een zeer geziene figuur in
de damesconfectiewereld.
zaamheden door ook nog gelegenheid
lange tijd voorzitter der Techn. Com
missie van het Noordergewest van het
N.G.V. te zijn, meerdere malen als jury
lid te fungeren (ook in Holland), vele
jaren danslessen te geven, dansjes te
ontwerpen bjj de sprookjes, die Lolke
Dokkum geregeld schreef en te korf
ballen, welke sport hier zestig jaar ge
leden al beoefend werd.
Veel vrije tijd had hij dus niet, maar
op 1 September 1929 kon hij toch einde-
Ijjk als gepensionneerde en met zeer
werd ook directeur van de Onderoffi- prettige herinneringen op zjjn (zeer ver-
ciers-gymnastiekver. Bato en haalde zijn diende) lauweren gaan rusten.
Middelbare acte in 1891.
Op 1 Mei 1893 volgde hjj hier de hee
Hoeve op als directeur van de Nuts-
gymnastiekschool. Tevens werd hij
leraar aan de toen nog Gemeenteljjke
H.B.S. en ook directeur van de Dames-
gymnastiekvereniging Thusnelda en van
Greate Pier. Later ook van S.G.V. en
Olympia. Met deze clubs ’’eeft hij een
onnoemelijk aantal uitvoeringen gege
ven en zeer veel propaganda-betogingen
gehouden op verschillende plaatsen in
de drie noordelijke provincies. Hij was
echt wat men noemt een „pionier’
Leeuwarden bijv, had zo’n kleine vjjftig
jaar geleden nog geen damesclub. Maar
na een demonstratie van „Thusnelda”
kreeg het er een. En ook in andere plaat
sen werden dames- en herenclubs op
gericht. Sneek was toen vóór op vele
andere plaatsen. Thusnelda was een van
de oudste verenigingen in ons land.
Gedurende enige jaren was de heer
Wierstra ook leider van de voorturners-
klassen te Heerenveen en al zjjn werk
leidde er tenslotte toe, dat hem in 1913
het erespeldje van het Ned. Gymn. Ver
bond voor bewezen diensten werd uitge-
reikL
Onze bjj kans 90-jarige is ook nog ver
bonden geweest aan de Rjjks Normaal
lessen en het Gymnasium alhier. En
zelfs vond hjj tussen al die drukke werk-
zjjn gevallen. Deze wereld, waartn God
zoveel goeds gaf, gaat door. Hoe zal die
wereld verder bestaan? Zullen wjj nu
alleen maar bedroefd zjjn en dan maar
weer een jaar onze eigen weg gaan en
dan weer één moment gedenken? Als
wij blind doorgaan is dat zinloos, zjj die
vielen gaven ons kansen in een wereld
waa in immers niet het laatste woord is
aan de duivelse dingen, maar aan de
Schepper dezer wereld. God is daar,
waar Zjjn eigen Zoon is gestorven. Daar
om weten wij dat deze wereld, waarvan
een Amerikaans geleerde getuigde
dat dit geslacht nooit meer in een ge
voel van veiligheid zou leven, niet aan
duivelse machten ten prooi zal vallen,
maar in handen van de Heer zal blijven,
Die dit leven wil vasthouden op Zijn ma
nier. Zal ons land een huis zijn, waaruit
de vjjand is verdreven maar dat ledig
bljjft staan en dan als ieder ledig huis
zal vervallen tot een ruïne door balda
digheid? Of moet er een ander in wo
nen? Ja, Hjj die de wereld en hen die
gevallen zijn heeft lief gehad! Daarom
b hoeven wjj niet te treuren in deze we
reld, hoe moeilijk het er vaak ook is,
maar waar geen demonische machten
zullen zegevieren, maar God als Heer
der wereld. Als we dat weten zullen we.
ondanks alle onderling krakeel, maar
levend in gemeenschap voor en met
elkaar, met Gods hulp zander vrees en
met vertrouwen de toekomst ingaan.
Kransleggiug en bloemen
hulde.
Nadat klokslag 8 uur de gebruike
lijke 2 minuten stilte in acht waren ge
nomen, formeerde zich, voorafgegaan
door de drumband van Harmonie, de
stoet waarin het voltallige college van
B. en W., met mevrouw Rasterhoff en
het 5 Mei-comité vooraan gingen. Bjj het
monument er het gedenkteken voor de
in de omgeving van Sneek gevallen Ca
nadezen aan de kerk werden kransen en
bloemen gelegd. Daarna keerde men
naar het Martiniplein terug, waar „Har
monie” de plechtigheid sloot met het
Wilhelmus.
Deze padvinders-actie heeft te Snee
het mooie bedrag van 478 opgebracht
Te laat om nog in de lijst op te nemen
welke men elders in dit blad vindt, ont
vingen wjj nog de volgende uitslagen
van de openbare B.L.O.-school:
Oudste groep meisjes: 1 Annie Huis
man; 2 Grietje Westerhof; 3 Lieske
Buis.
Oudste groep jongens: 1 Japie Bijl; 2
Wiebe Slager; 3 Willem de Wit.
Jongens en meisjes 10 en 11 jaar: 1
Grietje Buis; 2 Jan de Leeuw.
Kleintjes: 1 Annie v. d. Werf; 2 Jo
hannes v. d. Werf.
Voor de B. v. O.L. hield mevr. Side-
riusNauta van Marssum een boekbe
spreking. Als onderwerp was gekozen
een trilogie van Rein Brouwer, waarvan
het laatste deel „En groot werd het le
ven” besproken werd. Dit is een Gro
ninger roman. Rein Brouwer schrjjft
voornamelijk over het Groningse boeren
leven. Eerljjke, stroeve, harde mensen.
De roman speelt zich af tegen de Gron.
Waddenkust. De gedachte overwin
het awade door het goede is over
heersend. Willem Brons is de hoofdper
soon van deze trilogie. Wanneer zijn va
der sterft, komt Brons in contact met
boer Dijksterhuis, op wiens boerderij hij
zetboer wordt. Deze Dijksterhuis heeft
in zjjn huwelijk nog niet veel geluk ge
kend. De éne zoon is hem door de dood
ontvallen, terwijl de andere een boemel-
student is. Hij hoopt nu in Willem Brons
nog een goede zoon te vinden. Na veel
conflicten komen deze twee elkaar dan
ook nader als vader en zoon. Spreekster
las grote gedeelten uit deze roman voor
op een zeer voortreffèljjke wijze. Een en
ander werd door de aanwezigen dan ook
met grote aandacht beluisterd. Namens
allen dankte de presidente mevr. Side-
rius dan ook zeer hartelijk voor deze
middag. De afwezige dames die nog aan
de „schoonmaak” waren, hebben veel
gemist. De excursie naar het Bloemen
corso is zeer geslaagd. Jammer genoeg
moesten er nog 12 dames teleurgesteld
worden wegens te grote deelname.
in de Ned. Herv. Kerk gehouden, die ge
heel bezet was, toen Ds. Kranendonk de
bjjeenkomst, waarin ook B. en W. en de
reeds genoemde raadsleden, de Dir. van
Gemeentewerken en families weer aan
wezig waren, met Schriftlezing en ge
bed opende.
Hjj dankte daarna namens de gehele
dorpsgemeenschap voor de spontane
medewerking, waarbjj allen zich inder
daad één toonden, het gemeentebestuur
voor het beschikbaar stellen van de
grond en de toestemming het monument
op te richten, architect Goodjjk jr en
beeldhouwer Valk, die helaas verhinderd
was te komen, voor hup werk, alsmede
de aannemer.
Maar wjj hebben geen gedenkteken
opgericht voor wat wjj deden, maar voor
wat zjj gedaan hebben die uit ons mid
den werden opgeroepen om namens ons
te dienen en namens ons hun leven te
geven. Dit gedenkteken wil ons ook door
zjjn vorm herinneren aan wat gebeurd
is. Omdat de graven van drie der
gevallenen zich in Indonesië bevinden*
hebben wjj hun ouders en familie op deze
wjjze een vervanging van hun graf wil
len geven. De urn op de zuil symboli
seert het „aarde tot aarde, stof tot stof
en as tot as”, de vlam wjjst op het vuur,
het licht en het leven. Want wjj mogen
beljjden, dat de dood niet het laatste is.
Jezus Christus heeft de dood overwon
nen. De familieleden mogen geloven, dat
God zich ontfermd heeft over hun dier
baren.
De sympathie van het Gemeente
bestuur
voor het initiatief van de Woudsënders
om voor de gevallenen uit eigen dorp
een eenvoudig gedenkteken op te rich
ten, werd vertolkt door burgemeester
Tjaberings, die opmerkte dat het hier
geen oorlogsmonument geldt. Het be
doelt meer gestalte te geven aan de in
de dorpsgemeenschap voortlevende her
innering aan deze jonge mannen, die
hetzelfde lot deelden en voor een 'recht
vaardige zaak vielen. -
De gedachte, het gedenkteken ver
der aan de hoede en zorg van de
burgerljjke overheid toe te vertrou
wen, zal ongetwijfeld begrip en
weerklank vinden bij de gemeente
raad en ik geloof wel de tolk te zjjn
van dit college, aldus spr, wanneer
ik namens de gemeente de zorg voor
dit kunstwerk, dat op een zo rustige
plaats te midden van de dorpsge
meenschap is gesticht en geheel in
de intieme sfeer van het plantsoen
past, op mij neem.
Wjj mensen vergeten zo graag. Het
jachtige leven eist ons steeds weer op.
Daarom is het zo goed, dat wjj ons op
een dag als deze bezinnen op wat toen,
èn hier èn in het verre Indonesië, ge
leden is en wat nog door de nabestaan
den van hen die vielen, inzonderheid op
deze gedenkdag, doorleden wordt, zo
ging de burgemeester voort. De smart
om het gemis van dierbare jonge levens
schrijnt vandaag nog feller en wjj men
sen kunnen helaas niets doen om het te
verzachten. Slechts kunnen wjj door de
piëteitvolle daad van de stichting van
dit gedenkteken tonen dat wjj met hen
medeleven en in hun smart willen delen.
En daarbij mogen wij en moeten wjj
heenwijzen naar de Heer van leven en
dood, de Bewaarder van hemel en aarde,
zo aangrijpend vertolkt in het slotkoraal
van de Fryske Cantate van Douwe Tam-
minga en Fedde Schurer, waaruit spr.
in zijn toespraak enkele strophen voor
droeg.
In Mei 1904 vertrok Beitske v. d.
Meulen, dochter van Joh. v. d. Meulen
met Piet Speerstra uit Akkrum naar
Amerika. De thans 72-jarige wed
Speerstrav. d. Meulen brengt nu een
bezoek aan haar zusters en broers in
Rotterdam, Amsterdam en Sneek. Deze
oud-Snêekster zal in haar geboortestad
veel verandering aantreffen, zowel in de
binnenstad als door de uitbreiding. Van
de Monnikstraat b.v. waar zij thans bjj
haar broer .ogeert was toen nog geen
sprake, maar oude kennissen zal zjj
zeker ontmoeten.
Nadat het chr.muziekcorps „Harmo
nie” met enige nummers koraalmuziek
de plechtigheid had ingeleid, opende de
voorzitter var het 5 Mei-comité de heei
P. Been de bijeenkomst met een kort
woord, waarin hij hen die bljjkbaar de
gebeurtenissen van 1940 -45 maar zo
gauw mogeljjk willen vergeten om aan
voor hen belangrijker dingen te denken,
er aan herinnerd- dat het aan de dod
die wij op dit moment herdenken, te
danken !s dat wij hier deze avond in
volle vrijheid bijeen kunnen zijn. Zjj ga
ven hun leven voor onze vrijheid. Voora.
ook de jeugd bindt spr. op het hart zich
te bezinnen op wat die 15 April 1945
toen wij en die 5 Mei, toen ons gehele
land bevrjjd werd en Duitsland capitu
leerde, voor ons volk betekenen. Hogen
allen, die tijdens de bezetting hun dier
baren verloren, de kracht van God ont
vangen bun leed te dragen, aller gedach
ten zijn thans bij hen. Laat het ons een
ereplicht blijven ieder jaar weer onze
doden te herdenken.
Rede burgemeester Rasterhoff
Burgemeester Rasterhoff zeide
dat de belangstelling voor deze herden
king niet groeit, het lijkt er op dat wij
allen met elkaar iets willen vergeten, en
een periode willen afsluiten, welke we
als voorbij beschouwen. We willen liever
niet herinnerd worden aan en nare pe
riode en de tjjd heelt alle wonden. 5 Mei
is ook al r.iet aangeslagen, het is niet
meer de nationale feestdag, dat is jam
mer, maar men moet zich bij de feiten
neerleggen. Maar herinnert u zich nog
die 15 April en die dag der capitulatie,
5 Mei, en welk een druk toen van ons
werd afgenomen Men kan zich met
enkele gemeenplaatsen van zo’n ”raag
afmaken, maar laat ons nagaan wat wi.
eigenlijk met deze dodenherdenking be
ogen. In de eerste plaats willen wij hen
gedenken, die in de strijd voor de vrij
heid vielen, hun nagedachtenis eren en
onze verbondenheid betuigen met hun
nabestaanden. Vorig jaar verscheen eer
boekwerk over de Friese verzetsstrijd er
achterin kunt u bladzijde na bladzijde
naslaan de namen van de velen die al
leen al in Frl- ’'•nd voor de goede zaak
het leven lieten. Een huiveringwekkende
lijst, welke weer bjj ons oproept het be
sef, welk een ontzagljjk Ijjden achter die
opsomming verscholen gaat, want aan
veler dood was bovendien nog veel on
menselijks voorafgegaan. En achter al
die namen moeten wij darp-hun nabe
staanden zien: w^dffwën, kinderen
ouders. Bjj hen ’frijnt nog altijd dó
wonde van hun fver]ies en wjj willen op
dit moment nog ee--,s ons medeleven met
hen tot uiting brengt,.^ Het js zeker no
dig dat wij dit eens per’]^r doen. Maar
is het daarmee uit Spr. mCanu .zeer be
slist van niet, want wjj kunnen en' moe-
ten deze herdenking meer inhoud geV>en
En dat zullen wij doen als wjj ons teg<-
lijk naar de toekomst richten en ons a>|-
vragen wat de gebrachte offers voor d„
toekomst betekenen en ons te zeggen
hebben. Wij hadden aan het eind van
deze oorlog gehoopt op een werkelijke
vrede, een beëindiging van de bewape
ningswedloop, een beperking van de
diensttijd, en inplaats daarvan kwam:
Indonesië, Korea, Indo China en daar
achter doemt een zee van bloed op. Men
leest van spionnage, van atoom- en wa
terstofbommen, alles verbonden aan een
sfeer van agressie en spanning. En dan
vragen we ons af: waarheen leidt dit al
les? Een Amerikaans geleerde heeft ge
zegd dat het tegenwoordig geslacht
waarschijnlijk nooit meer een gevoel van
veiligheid zal kennen, dat betekent dus
dat wjj, evenals dat in 194045 het ge
val was, nooit zeker van ons leven er
dat van onze naasten meer zullen zijn.
En zo is het misschien niet verwonder
lijk dat velen herdenkingen als deze
weinig zeggen, omdat zij de hoop op eer
Voor de burgemeester de Nederlandse
driekleur welke de schepping van wjjlen
architect Goodijk en de beeldhouwer Valk
aan het oog onttrok, had verwjjderd,
die daarna halfstok aan de vlaggemast
werd gehesen, sprak Ds. Kranendonk,
Ned. Herv. predikant, een welkomst
woord, in het bijzonder tot de ouders en
familieleden en de vertegenwoordigers
van het Gemeentebestuur. Spr. besefte
hoe moeiljjk het voor de eersten moest
zijn dit ogenblik te beleven. De oude
wonden worden weer opengemaakt en
droeve herinneringen komen weer boven.
Maar ze mogen dit ook aanvaarden als
een bewijs, dat de gemeenschap om hen
heen staat en hun jongens niet vergeet.
Het heeft lang geduurd voor het mo
nument gereed kwam. De plannen da
teerden al van September 1952 maar er
was veel tegenspoed. De ontwerper, ar
chitect A. Goodjjk, overleed en ook wa
ren er andere moeilijkheden. Maar dank
zij de medewerking van B. en W. kan
het nu op deze dag, waarop geheel ons
volk geschaard staat om zjjn doden, ont
huld worden. Het is een gedenkteken
voor hen die hun leven gaven voor onze
vrijheid, maar tevens een herinnering,
ook voor het nageslacht, opdat de tjjden
zullen spreken van de gemeenschap die
hier leefde en haar offers heeft ge
bracht.
Het Chr. Muziekcorps „Eendracht”
speelde hierna het toepasselijke „Wilt
heden nu treden”, waarna de heer Tjabe
rings de onthulling verrichtte en na
mens het Gemeentebestuur een krans
aan de voet van het monument legde.
Ook de familieleden brachten een stille
bloemenhulde, waarop de twee minuten
stilte, voorafgegaan en besloten door
een trompetsignaal, in acht werden ge
nomen.
Met koraalmuziek en het zingen van
twee coupletten van het Wilhelmus werd
de plechtigheid daarna beëindigd.
Vjjf namen
zijn gebeiteld op de vijf steentjes van
Franse Euville kalksteen, die aange
bracht zijn op de ronde onderbouw van
rode baksteen van het monument rond
om de, eveneens in Euville uitgevoerde
zuil, welke gedekt wordt door een urn
waaruit een vlam omhoog schiet.
Het zijn die van Diedert Schilstra,
Jouke Hoekstra en Sjjmen de Jong, allen
gesneuveld in Indonesië, Emylius de
Hoop, gevallen bij Lemmer en Jacob C.
Nagelhout, die zijn jonge leven liet in
de strijd bij de Wellebrug. De dag van
hun geboorte en de datum en de plaats
waar zij vielen, zijn er eveneens op ver
meld.
Het monument werd geplaatst door
aannemer H. de Vries onder toezicht van
de heer G. W. Goodijk, die daarmee de
taak van zijn overleden oom voltooide
en de onthulling ook bjjwoonde.
De herdenking in de kerk.
De Nationale Dodenherdenking werd
Leek het er vorige jaren wel eens op dat de igs telling der Sneker burgerjj
voor de gebeurtenissen van 1940’45 was versteend in de toch wel kille plicht
matigheid van de oprichting van het beeld bjj de kerk, gelukkig konden we
Dinsdagavond bjj de douenherdenking constateren dat er 'och nog werkeljjk
warm medeleven was. Er was meer publiek aanwezig op het Martiniplein dan de
laatste jaren, er was ernstige aandacht voor het gesproken woord en eerbiedige
stilte tussen acht uur en twee minuten daarna.
Woensdagmorgen, ongeveer half
twaali is te Sijbrandaburen de schoor
steenbouwer H. Meppelin.; uit Meppel van
de steiger rondom de schoorsteenpijp
van de Coöp Zuivelfabriek aldaar naar
beneden gestort.
De man werd met een ernstige sche
del basisfractuur opgenomen en op ad
vies van dokter v. d. Meulen, spoe
dig ter plaatse was en de eerste genees
kundige hulp verleende, naar het St.
Antonius ziekenhuis alhier overge-
brac’t.
Daar is hjj spoedig na aankomst
overleden. De oorzaak van het ongeval
is nog niet bekend. Het slachtoffer,
ongeveer 64 jr en gehuwd, werkte met
zijn broer op de steiger. Maar ook die
kon geen oorzaak opgeven. Het onge
luk gebeurde zeer onverwachts.
De politie stelt thans een onderzoek in
•<>"-
Advertentleprij» 15 at per m.m.
Bij contract (handelsarfv.) lager.
Abonnementaprija 11- per hall
jaar. Franco per post I 3.75 per
half jaar.
Giro 50748 ten name van Firma
E. J. Drijfhout, Sneek.