Sneek herdacht weer zijn doden 15000 jonge mensen kregen gymnastiek les van mijnheer Wierstra Woudsend stichtte een blijvende herinne ring aan zijn gevallenen Officieel Orgaan van de gemeenten SNEEK, WYMBRITSERADEEL en IJLST tl isji 4; 4? Vrijdag 7 Mei 1954 Geslaagd Dodelijk ongeval te Sijbrandaburen Redactie-adres KLE1NZANÜ 7 - Telef 2872 Het Sneeker Nieuwsblad is een gecombineerde uitgave van NIEUWE SNEEKER COURANT, SNEEKER COURANT en DRIJFHOUTS NIEUWSBI AD ÏRF’ Zomerzegels in verkoop Franz Lampe overleden Opbrengst „Heitje voor een karweitje” Schoolwedstrijden Koninginnedag Bond van oud-leerlingen Sneek en Omstreken Na 50 jaar in Sneek terug ÖSr: L lig’ VRIJDAGS- Redacteur: L K1EZEBRINK E>K3 stonden hierbij om het monument geschaard. Rede ds. H. Sondorp. A Zie verder pag. 3 O De vrijheid gaat in het rood gekleed, van het bloed van hen, die hun offer brachten voor onze vrijheid, zo betoogde de volgende spreker, de Gereformeerde predikant Ds. Telsma. Hun strijd was in de eerste plaats een geestelijke strijd. Wie dat ziet, ziet het kruis van Golgo- tha. Want de ware geestelijke vrijheid gaat in ’t rood gekleed door het bloed van Gods eigen Zoon in wiens kracht velen het offer voor vaderland en vorstin hebben gebracht. Wij zullen hun ver trouwen niet beschamen maar, zoals Gabriël Smit het in zijn gedicht zegt, de hand aan de ploeg slaan om ons volle rechtop te doen staan in deze felle stor mende dagen. SNEEKER NIEUWSBLAD Geslaagd te Groningen voor het eerste gedeelte van het Algemeen Analyst- examen mej. B. E. M. Ringnalda. Geslaagd voor het examen adjunct- commies bij de administratie der belas tingen, de adjunct-commiezen-tit. mej. A. Haanstra en J. Postmus, werkzaam aan het Ontvangkantoor der directe be lastingen enz. te Sneek. Voorts de heren U. Bakker en W. Volberda, werkzaam' aan de inspectie der belastingen te Sneek en de heer W. ten Cate, werk zaam aan de inspectie der registratie en successie te Sneek. Vastknopend aan een voorval op een ochtend in 1944, toen spr. in Rotterdam plotseling de lijken van tien jonge man nen voor zich zag liggen, van wie één hem persoonlijk bekend was en die hem nog pas zijn verwachtingen voor de toe komst had meegedeeld, zei de deze spre ker dat voor hem herdenkingsdagen als deze onafscheidelijk zijn verbonden aan die éne jonge man, die toen daar dood voor hem lag Die éne is genoeg voor spr. geweest om hem altijd weer te ver tellen dat wij de vrijheid, de welvaart welke we thans genieten, te danken heb ben aan degenen, die toen viele-. Het is niet nodig daarover lang te praten, bij deze doden past het zwijgen, daarom doen we dat straks ook 2 minuten. Maar zou het niet nog beter zijn als we veel meer zwegen en minder krakeel maak ten en ruzie onder elkaar zochten? Zou den we niet wat meer zwijgen over dat gene wat nutteloos is en wat meer den ken aan hen, die zelf niet wisten dat zij helden waren, maar hun plicht deden en De (bijkans) 90-jarige thuis. Oude herinneringen.... Mijnheer Wierstra is nl. nog zeer vi taal. Maar dat behoeven we hier toch niet- te vertellen. Alle Snekers die hem kennen en wie kent hem eigenlijk niet? weten dat wel. Ze komen hem immers nog geregeld tegen als hij zijn da gelijkse wandeling maakt. In gezelschap van zijn huishoudster mej. Pietersma ook al niet zo jong meer, maar even kwiek en opgeruimd als haar „mijnheer” met wie ze het uitstekend kan vinden of met een van zijn oude vrienden. Dan is het hem niet aan te zien dat hij bijna negen kruisjes op zjjn rug heeft. Kaarsrecht is nog zjjn houding en soe pel zijn pas. Een levend voorbeeld voor de gymnastiek, die zjjn grote belang stelling onverzwakt heeft behouden en die hjj zelfs nog wel beoefent. Niet meer in de gymnastiekzaal natuurlijk maar thuis in de woonkamer. Met een stoe. als werktuig. En dan zit het „buikje hem helemaal nog niet in de weg, zoals' hjj ons liet zien en waarbjj het bekende „een-twee-drie-vier” direct de oud-gym- nastiekleraar verraadde. Zjjn levensloop. Voor de heer Wierstra, die in Engwie- rum geboren is, zich In onze stad ves tigde, was hjj sergeant bij het le Reg. Infanterie te Leeuwarden. Gedurende zijn diensttijd hij ging al jong naar Kampen had hjj zich al veel met li chaamsoefeningen bezig gehouden. Hij Zó werkten de heer Wierstra en de dames vroeger op de oude Ijsbaan. Een heel verschil met tegenwoordig l betere toekomst hebben opgegeven. Spr. meent echter dat hier weer een aan knopingspunt kan worden gevonden bij de offers welke in 194045 werden ge bracht. Immers in de bezettingstijd was bet precies zo, wjj twijfelden er soms ook aan of wjj ooit onze vrjjheid zouden terugkrijgen. Maar die twjjfel heeft onze geest nooit aanvaard, die wilde niet toe geven dat wij verloren zouden gaan. Die geest zei ons: „en toch zullen wjj bevrijd worden en zullen zjj verliezen” en spr. gelooft dat wjj deze kracht van de geest thans opnieuw moeten opbrengen 1i daarvoor kunnen putten uit deze her denking. Ondanks alles wat er zich om ons afspeelt, moeten wjj ons niet laten meeslepen door sombere gedachten, maar vasthouden aan ons geloof dat op een of andere manier, op een of andere dag vrjjheid, rechtvaardigheid, waarheid en vrede zullen zegevieren., Als wjj, als in 1940’45, in staat zijn deze geest kracht weer op te brengen en daarbjj kracht putten uit de gedachte aan hen, die wjj nu herdenken, dan betekent dit nerdenken meer dan alleen herdenken. Dan staan wjj hier niet alleen met wee moed, maar gaan wij ook gesterkt heen met de gedachte dat het goede dat God wereld en mens schonk uiteindelijk met Zijn hulp zal zegevieren. Verschijnt: DINSDAGS en Administratie: Comb. Drijfhout-Kiezebrink Co. KantoorGROOTZAND 55 Telefoon 3005 (K 5150) Dat en nog veel meer bijzonderheden wist hjj ons allemaal nog haartijn op de hem eigen, geestige wijze onder het genot van een kopje koffie te vertellen toen wij hem een dezer dagen een bezoek brachten in zjjn gezellige woning aan de Looxmagracht. En toch wordt deze i'n onze stad zo populaire en geachte oud- gymnaetiekleraar a.s. Maandag al negentig jaar en is het al bjjna een kwart eeuw geleden dat hij zjjn laatste lessen gaf. In Woudsend droeg de Dodenherdenking Dinsdagavond een bjjzonder karak ter. Bu-gemeester Tjaberings onthulde daar nl. In het plantsoen voor de Ned- Herv. Kerk het monument, dat de herinnering wil bewaren aan de vjjf jonge mannen die in de oorlog, bij de bevrjjdlng en tijdens de strijd in Indonesië aan de dorpsgemeenschap zjjn ontvallen. De stichting van dit gedenkteken is mogeljjk geworden door de medewer king van het gemeentebestuur en de steun van de gehele bevolking, welke laatste eveneens grote belangstelling toonde voor de korte, maar treffende plechtigheid van de onhulling. Ook de belde wethouders, de heren Jouwsma en Gerbrandjj, de In Woudsend woonachtige raadsleden van Wymbritseradeel, de Directeur van Gemeentewerken en de ouders en familieleden van de gevallenen Thans zijn op alle postkantoren en bij honderden plaatselijke comité’s weer zomerzegels verkrijgbaar. Zjj werden tot en met 30 Juni verkocht en blijven gel dig tot 31 December 1955. Het Comité voor de Zomerpostzegels verdeelt de op brengst van de toeslag op de zegels on der een groot aantal instellingen, die zich met volksgezondheid, maatschap- pelijk werk en culturele zorg bezig hou den. Van het bedrag wordt de helft be steed voor culturele doeleinden, 25 voor maatschappelijk werk en 25 voor volksgezondheid. Behalve zomer zegels brengt het Comité ook prent briefkaarten in de verkoop. De heer Franz Lampe, hoofddirecteur van het dames- en kinderkledingbedrijf Geb Lampe aan de Nieuwendijk te Amsterdam is, 66 jaar oud, overleden. De heer Franz Lampe heeft zjjn volle arbeidskracht aau de zaak, die ook zjjn naam droeg, gegeven. Reeds op jonge leeftjjd kwam hjj in de zaak, een reeds gevestigd bedrijf, dat in 1834 in Sneek werd opgericht en in 1883 onder zijn va der naar Amsterdam kwam, eerst aan de Nieuwendjjk 125, totdat in 1911 de heer Franz Lampe tezamen met twee broers het thans bestaande bedrijf aan de Nieuwendijk 225 oprichtte, dat later nog is uitgebreid. Aan de activiteit van de heer Franz Lampe was het voor een groot deel te danken dat filialen konden worden opgericht, in 1926 in Utrecht, in 1951 in Hilversum en in 1952 in Haar lem. Hij was een zeer geziene figuur in de damesconfectiewereld. zaamheden door ook nog gelegenheid lange tijd voorzitter der Techn. Com missie van het Noordergewest van het N.G.V. te zijn, meerdere malen als jury lid te fungeren (ook in Holland), vele jaren danslessen te geven, dansjes te ontwerpen bjj de sprookjes, die Lolke Dokkum geregeld schreef en te korf ballen, welke sport hier zestig jaar ge leden al beoefend werd. Veel vrije tijd had hij dus niet, maar op 1 September 1929 kon hij toch einde- Ijjk als gepensionneerde en met zeer werd ook directeur van de Onderoffi- prettige herinneringen op zjjn (zeer ver- ciers-gymnastiekver. Bato en haalde zijn diende) lauweren gaan rusten. Middelbare acte in 1891. Op 1 Mei 1893 volgde hjj hier de hee Hoeve op als directeur van de Nuts- gymnastiekschool. Tevens werd hij leraar aan de toen nog Gemeenteljjke H.B.S. en ook directeur van de Dames- gymnastiekvereniging Thusnelda en van Greate Pier. Later ook van S.G.V. en Olympia. Met deze clubs ’’eeft hij een onnoemelijk aantal uitvoeringen gege ven en zeer veel propaganda-betogingen gehouden op verschillende plaatsen in de drie noordelijke provincies. Hij was echt wat men noemt een „pionier’ Leeuwarden bijv, had zo’n kleine vjjftig jaar geleden nog geen damesclub. Maar na een demonstratie van „Thusnelda” kreeg het er een. En ook in andere plaat sen werden dames- en herenclubs op gericht. Sneek was toen vóór op vele andere plaatsen. Thusnelda was een van de oudste verenigingen in ons land. Gedurende enige jaren was de heer Wierstra ook leider van de voorturners- klassen te Heerenveen en al zjjn werk leidde er tenslotte toe, dat hem in 1913 het erespeldje van het Ned. Gymn. Ver bond voor bewezen diensten werd uitge- reikL Onze bjj kans 90-jarige is ook nog ver bonden geweest aan de Rjjks Normaal lessen en het Gymnasium alhier. En zelfs vond hjj tussen al die drukke werk- zjjn gevallen. Deze wereld, waartn God zoveel goeds gaf, gaat door. Hoe zal die wereld verder bestaan? Zullen wjj nu alleen maar bedroefd zjjn en dan maar weer een jaar onze eigen weg gaan en dan weer één moment gedenken? Als wij blind doorgaan is dat zinloos, zjj die vielen gaven ons kansen in een wereld waa in immers niet het laatste woord is aan de duivelse dingen, maar aan de Schepper dezer wereld. God is daar, waar Zjjn eigen Zoon is gestorven. Daar om weten wij dat deze wereld, waarvan een Amerikaans geleerde getuigde dat dit geslacht nooit meer in een ge voel van veiligheid zou leven, niet aan duivelse machten ten prooi zal vallen, maar in handen van de Heer zal blijven, Die dit leven wil vasthouden op Zijn ma nier. Zal ons land een huis zijn, waaruit de vjjand is verdreven maar dat ledig bljjft staan en dan als ieder ledig huis zal vervallen tot een ruïne door balda digheid? Of moet er een ander in wo nen? Ja, Hjj die de wereld en hen die gevallen zijn heeft lief gehad! Daarom b hoeven wjj niet te treuren in deze we reld, hoe moeilijk het er vaak ook is, maar waar geen demonische machten zullen zegevieren, maar God als Heer der wereld. Als we dat weten zullen we. ondanks alle onderling krakeel, maar levend in gemeenschap voor en met elkaar, met Gods hulp zander vrees en met vertrouwen de toekomst ingaan. Kransleggiug en bloemen hulde. Nadat klokslag 8 uur de gebruike lijke 2 minuten stilte in acht waren ge nomen, formeerde zich, voorafgegaan door de drumband van Harmonie, de stoet waarin het voltallige college van B. en W., met mevrouw Rasterhoff en het 5 Mei-comité vooraan gingen. Bjj het monument er het gedenkteken voor de in de omgeving van Sneek gevallen Ca nadezen aan de kerk werden kransen en bloemen gelegd. Daarna keerde men naar het Martiniplein terug, waar „Har monie” de plechtigheid sloot met het Wilhelmus. Deze padvinders-actie heeft te Snee het mooie bedrag van 478 opgebracht Te laat om nog in de lijst op te nemen welke men elders in dit blad vindt, ont vingen wjj nog de volgende uitslagen van de openbare B.L.O.-school: Oudste groep meisjes: 1 Annie Huis man; 2 Grietje Westerhof; 3 Lieske Buis. Oudste groep jongens: 1 Japie Bijl; 2 Wiebe Slager; 3 Willem de Wit. Jongens en meisjes 10 en 11 jaar: 1 Grietje Buis; 2 Jan de Leeuw. Kleintjes: 1 Annie v. d. Werf; 2 Jo hannes v. d. Werf. Voor de B. v. O.L. hield mevr. Side- riusNauta van Marssum een boekbe spreking. Als onderwerp was gekozen een trilogie van Rein Brouwer, waarvan het laatste deel „En groot werd het le ven” besproken werd. Dit is een Gro ninger roman. Rein Brouwer schrjjft voornamelijk over het Groningse boeren leven. Eerljjke, stroeve, harde mensen. De roman speelt zich af tegen de Gron. Waddenkust. De gedachte overwin het awade door het goede is over heersend. Willem Brons is de hoofdper soon van deze trilogie. Wanneer zijn va der sterft, komt Brons in contact met boer Dijksterhuis, op wiens boerderij hij zetboer wordt. Deze Dijksterhuis heeft in zjjn huwelijk nog niet veel geluk ge kend. De éne zoon is hem door de dood ontvallen, terwijl de andere een boemel- student is. Hij hoopt nu in Willem Brons nog een goede zoon te vinden. Na veel conflicten komen deze twee elkaar dan ook nader als vader en zoon. Spreekster las grote gedeelten uit deze roman voor op een zeer voortreffèljjke wijze. Een en ander werd door de aanwezigen dan ook met grote aandacht beluisterd. Namens allen dankte de presidente mevr. Side- rius dan ook zeer hartelijk voor deze middag. De afwezige dames die nog aan de „schoonmaak” waren, hebben veel gemist. De excursie naar het Bloemen corso is zeer geslaagd. Jammer genoeg moesten er nog 12 dames teleurgesteld worden wegens te grote deelname. in de Ned. Herv. Kerk gehouden, die ge heel bezet was, toen Ds. Kranendonk de bjjeenkomst, waarin ook B. en W. en de reeds genoemde raadsleden, de Dir. van Gemeentewerken en families weer aan wezig waren, met Schriftlezing en ge bed opende. Hjj dankte daarna namens de gehele dorpsgemeenschap voor de spontane medewerking, waarbjj allen zich inder daad één toonden, het gemeentebestuur voor het beschikbaar stellen van de grond en de toestemming het monument op te richten, architect Goodjjk jr en beeldhouwer Valk, die helaas verhinderd was te komen, voor hup werk, alsmede de aannemer. Maar wjj hebben geen gedenkteken opgericht voor wat wjj deden, maar voor wat zjj gedaan hebben die uit ons mid den werden opgeroepen om namens ons te dienen en namens ons hun leven te geven. Dit gedenkteken wil ons ook door zjjn vorm herinneren aan wat gebeurd is. Omdat de graven van drie der gevallenen zich in Indonesië bevinden* hebben wjj hun ouders en familie op deze wjjze een vervanging van hun graf wil len geven. De urn op de zuil symboli seert het „aarde tot aarde, stof tot stof en as tot as”, de vlam wjjst op het vuur, het licht en het leven. Want wjj mogen beljjden, dat de dood niet het laatste is. Jezus Christus heeft de dood overwon nen. De familieleden mogen geloven, dat God zich ontfermd heeft over hun dier baren. De sympathie van het Gemeente bestuur voor het initiatief van de Woudsënders om voor de gevallenen uit eigen dorp een eenvoudig gedenkteken op te rich ten, werd vertolkt door burgemeester Tjaberings, die opmerkte dat het hier geen oorlogsmonument geldt. Het be doelt meer gestalte te geven aan de in de dorpsgemeenschap voortlevende her innering aan deze jonge mannen, die hetzelfde lot deelden en voor een 'recht vaardige zaak vielen. - De gedachte, het gedenkteken ver der aan de hoede en zorg van de burgerljjke overheid toe te vertrou wen, zal ongetwijfeld begrip en weerklank vinden bij de gemeente raad en ik geloof wel de tolk te zjjn van dit college, aldus spr, wanneer ik namens de gemeente de zorg voor dit kunstwerk, dat op een zo rustige plaats te midden van de dorpsge meenschap is gesticht en geheel in de intieme sfeer van het plantsoen past, op mij neem. Wjj mensen vergeten zo graag. Het jachtige leven eist ons steeds weer op. Daarom is het zo goed, dat wjj ons op een dag als deze bezinnen op wat toen, èn hier èn in het verre Indonesië, ge leden is en wat nog door de nabestaan den van hen die vielen, inzonderheid op deze gedenkdag, doorleden wordt, zo ging de burgemeester voort. De smart om het gemis van dierbare jonge levens schrijnt vandaag nog feller en wjj men sen kunnen helaas niets doen om het te verzachten. Slechts kunnen wjj door de piëteitvolle daad van de stichting van dit gedenkteken tonen dat wjj met hen medeleven en in hun smart willen delen. En daarbij mogen wij en moeten wjj heenwijzen naar de Heer van leven en dood, de Bewaarder van hemel en aarde, zo aangrijpend vertolkt in het slotkoraal van de Fryske Cantate van Douwe Tam- minga en Fedde Schurer, waaruit spr. in zijn toespraak enkele strophen voor droeg. In Mei 1904 vertrok Beitske v. d. Meulen, dochter van Joh. v. d. Meulen met Piet Speerstra uit Akkrum naar Amerika. De thans 72-jarige wed Speerstrav. d. Meulen brengt nu een bezoek aan haar zusters en broers in Rotterdam, Amsterdam en Sneek. Deze oud-Snêekster zal in haar geboortestad veel verandering aantreffen, zowel in de binnenstad als door de uitbreiding. Van de Monnikstraat b.v. waar zij thans bjj haar broer .ogeert was toen nog geen sprake, maar oude kennissen zal zjj zeker ontmoeten. Nadat het chr.muziekcorps „Harmo nie” met enige nummers koraalmuziek de plechtigheid had ingeleid, opende de voorzitter var het 5 Mei-comité de heei P. Been de bijeenkomst met een kort woord, waarin hij hen die bljjkbaar de gebeurtenissen van 1940 -45 maar zo gauw mogeljjk willen vergeten om aan voor hen belangrijker dingen te denken, er aan herinnerd- dat het aan de dod die wij op dit moment herdenken, te danken !s dat wij hier deze avond in volle vrijheid bijeen kunnen zijn. Zjj ga ven hun leven voor onze vrijheid. Voora. ook de jeugd bindt spr. op het hart zich te bezinnen op wat die 15 April 1945 toen wij en die 5 Mei, toen ons gehele land bevrjjd werd en Duitsland capitu leerde, voor ons volk betekenen. Hogen allen, die tijdens de bezetting hun dier baren verloren, de kracht van God ont vangen bun leed te dragen, aller gedach ten zijn thans bij hen. Laat het ons een ereplicht blijven ieder jaar weer onze doden te herdenken. Rede burgemeester Rasterhoff Burgemeester Rasterhoff zeide dat de belangstelling voor deze herden king niet groeit, het lijkt er op dat wij allen met elkaar iets willen vergeten, en een periode willen afsluiten, welke we als voorbij beschouwen. We willen liever niet herinnerd worden aan en nare pe riode en de tjjd heelt alle wonden. 5 Mei is ook al r.iet aangeslagen, het is niet meer de nationale feestdag, dat is jam mer, maar men moet zich bij de feiten neerleggen. Maar herinnert u zich nog die 15 April en die dag der capitulatie, 5 Mei, en welk een druk toen van ons werd afgenomen Men kan zich met enkele gemeenplaatsen van zo’n ”raag afmaken, maar laat ons nagaan wat wi. eigenlijk met deze dodenherdenking be ogen. In de eerste plaats willen wij hen gedenken, die in de strijd voor de vrij heid vielen, hun nagedachtenis eren en onze verbondenheid betuigen met hun nabestaanden. Vorig jaar verscheen eer boekwerk over de Friese verzetsstrijd er achterin kunt u bladzijde na bladzijde naslaan de namen van de velen die al leen al in Frl- ’'•nd voor de goede zaak het leven lieten. Een huiveringwekkende lijst, welke weer bjj ons oproept het be sef, welk een ontzagljjk Ijjden achter die opsomming verscholen gaat, want aan veler dood was bovendien nog veel on menselijks voorafgegaan. En achter al die namen moeten wij darp-hun nabe staanden zien: w^dffwën, kinderen ouders. Bjj hen ’frijnt nog altijd dó wonde van hun fver]ies en wjj willen op dit moment nog ee--,s ons medeleven met hen tot uiting brengt,.^ Het js zeker no dig dat wij dit eens per’]^r doen. Maar is het daarmee uit Spr. mCanu .zeer be slist van niet, want wjj kunnen en' moe- ten deze herdenking meer inhoud geV>en En dat zullen wij doen als wjj ons teg<- lijk naar de toekomst richten en ons a>|- vragen wat de gebrachte offers voor d„ toekomst betekenen en ons te zeggen hebben. Wij hadden aan het eind van deze oorlog gehoopt op een werkelijke vrede, een beëindiging van de bewape ningswedloop, een beperking van de diensttijd, en inplaats daarvan kwam: Indonesië, Korea, Indo China en daar achter doemt een zee van bloed op. Men leest van spionnage, van atoom- en wa terstofbommen, alles verbonden aan een sfeer van agressie en spanning. En dan vragen we ons af: waarheen leidt dit al les? Een Amerikaans geleerde heeft ge zegd dat het tegenwoordig geslacht waarschijnlijk nooit meer een gevoel van veiligheid zal kennen, dat betekent dus dat wjj, evenals dat in 194045 het ge val was, nooit zeker van ons leven er dat van onze naasten meer zullen zijn. En zo is het misschien niet verwonder lijk dat velen herdenkingen als deze weinig zeggen, omdat zij de hoop op eer Voor de burgemeester de Nederlandse driekleur welke de schepping van wjjlen architect Goodijk en de beeldhouwer Valk aan het oog onttrok, had verwjjderd, die daarna halfstok aan de vlaggemast werd gehesen, sprak Ds. Kranendonk, Ned. Herv. predikant, een welkomst woord, in het bijzonder tot de ouders en familieleden en de vertegenwoordigers van het Gemeentebestuur. Spr. besefte hoe moeiljjk het voor de eersten moest zijn dit ogenblik te beleven. De oude wonden worden weer opengemaakt en droeve herinneringen komen weer boven. Maar ze mogen dit ook aanvaarden als een bewijs, dat de gemeenschap om hen heen staat en hun jongens niet vergeet. Het heeft lang geduurd voor het mo nument gereed kwam. De plannen da teerden al van September 1952 maar er was veel tegenspoed. De ontwerper, ar chitect A. Goodjjk, overleed en ook wa ren er andere moeilijkheden. Maar dank zij de medewerking van B. en W. kan het nu op deze dag, waarop geheel ons volk geschaard staat om zjjn doden, ont huld worden. Het is een gedenkteken voor hen die hun leven gaven voor onze vrijheid, maar tevens een herinnering, ook voor het nageslacht, opdat de tjjden zullen spreken van de gemeenschap die hier leefde en haar offers heeft ge bracht. Het Chr. Muziekcorps „Eendracht” speelde hierna het toepasselijke „Wilt heden nu treden”, waarna de heer Tjabe rings de onthulling verrichtte en na mens het Gemeentebestuur een krans aan de voet van het monument legde. Ook de familieleden brachten een stille bloemenhulde, waarop de twee minuten stilte, voorafgegaan en besloten door een trompetsignaal, in acht werden ge nomen. Met koraalmuziek en het zingen van twee coupletten van het Wilhelmus werd de plechtigheid daarna beëindigd. Vjjf namen zijn gebeiteld op de vijf steentjes van Franse Euville kalksteen, die aange bracht zijn op de ronde onderbouw van rode baksteen van het monument rond om de, eveneens in Euville uitgevoerde zuil, welke gedekt wordt door een urn waaruit een vlam omhoog schiet. Het zijn die van Diedert Schilstra, Jouke Hoekstra en Sjjmen de Jong, allen gesneuveld in Indonesië, Emylius de Hoop, gevallen bij Lemmer en Jacob C. Nagelhout, die zijn jonge leven liet in de strijd bij de Wellebrug. De dag van hun geboorte en de datum en de plaats waar zij vielen, zijn er eveneens op ver meld. Het monument werd geplaatst door aannemer H. de Vries onder toezicht van de heer G. W. Goodijk, die daarmee de taak van zijn overleden oom voltooide en de onthulling ook bjjwoonde. De herdenking in de kerk. De Nationale Dodenherdenking werd Leek het er vorige jaren wel eens op dat de igs telling der Sneker burgerjj voor de gebeurtenissen van 1940’45 was versteend in de toch wel kille plicht matigheid van de oprichting van het beeld bjj de kerk, gelukkig konden we Dinsdagavond bjj de douenherdenking constateren dat er 'och nog werkeljjk warm medeleven was. Er was meer publiek aanwezig op het Martiniplein dan de laatste jaren, er was ernstige aandacht voor het gesproken woord en eerbiedige stilte tussen acht uur en twee minuten daarna. Woensdagmorgen, ongeveer half twaali is te Sijbrandaburen de schoor steenbouwer H. Meppelin.; uit Meppel van de steiger rondom de schoorsteenpijp van de Coöp Zuivelfabriek aldaar naar beneden gestort. De man werd met een ernstige sche del basisfractuur opgenomen en op ad vies van dokter v. d. Meulen, spoe dig ter plaatse was en de eerste genees kundige hulp verleende, naar het St. Antonius ziekenhuis alhier overge- brac’t. Daar is hjj spoedig na aankomst overleden. De oorzaak van het ongeval is nog niet bekend. Het slachtoffer, ongeveer 64 jr en gehuwd, werkte met zijn broer op de steiger. Maar ook die kon geen oorzaak opgeven. Het onge luk gebeurde zeer onverwachts. De politie stelt thans een onderzoek in •<>"- Advertentleprij» 15 at per m.m. Bij contract (handelsarfv.) lager. Abonnementaprija 11- per hall jaar. Franco per post I 3.75 per half jaar. Giro 50748 ten name van Firma E. J. Drijfhout, Sneek.

Kranten in de gemeente Sudwest-Fryslan (Bolswards Nieuwsblad, Sneeker Nieuwsblad en Friso)

Sneeker Nieuwsblad nl | 1954 | | pagina 1