De verdwenen Robijn
i -mbM
VANHiERENDAAR“"lj^,“rf
Rondom de Kerck van Sint Maerten te Sneeck i
5 doktoren
waarschuwen tegen
het misbruik van
laxeermiddelen
Ingezonden
Telefoon
Het affiche voor Sneek
Nederlands Elftal
voor de West
Voetbal in Ijlst
FEUILLETON
EEN MYSTERIE ROMAN
Indeling nieuwe voetbal
competitie
Dr S. Gerbrandy
hoogleraar V.U.
Uitstap je personeel
N. J. Wouda’s Meelfabr. n.v.
EN TOCH
G, VA i DE PIJPEK AMP, Kleinzand 2, Sneek
1
Auto geslipt
Nogmaals: L.S.C. - Sneek
Anjerdag
W etterpoarteparty
Sneon 10 July
Tegelijk appels en bloesem
f
t
Lreme en one
No. 24.
Financiële moeilijkheden.
Geachte Redactie,
P. S. S c h e 11 e m a.
Advertentie l.M.
EEN LEZER
„Slbbeltjesdag”.
Redactie Sneeker Nieuwsblad.
Advertentie l.M.
te
Het Comité,
enz.
i
Advertentie
Ingez. Mededeling.
in feite diefstal was werd drie dagen
waard
„Maar u beseft toch wel, mijnheer, dat
Toen deze geheimzinnige briefjes ble-
achter U aan?”
door
Frank van Falckenoort
Het oudste reglement van
de Diakenen.
Op 30 April 1773 maakte Hans Roe-
lofs Boelens te Sneek zijn testament.
Deze laatste wilsbeschikking ving aan
als volgt:
de échte
kauwgom
is het al meer dan 100 jaar dat
wij vooraan staan in de leverantie
van Boeken, Kantoor- en School
behoeften en Vulpennen.
IJLST. IJ.V.C. II had Düisdagavond
Oranje Nassau III van Sneek op bezoek
voor een vriendschappelijke wedstrijd.
De bezoekers waren de sterksten. De
ruststand ging in met 01, De eind
stand werd 13. Th. Doevendans scoor
de het enige doelpunt voor IJ.V.C.
verdrijft Uw
De pittige
monter
divert
SCHARNEGOUTUM. Maandagmiddag
slipte de heer Heuving van Veendam
met zijn luxe auto in de bocht nabij de
boerderij Santema. De auto schoot dwars
over de Leeuwarder straatweg In de
berm, schoof over de schone was van de
fam. Tjalsma, nam ’n telefoonpaal mee in
haar val en kwam in de bermsloot te
recht. De heer Heuving kwam met de
schrik vrij, maar de telefoonpaal werd
vernield en de vrouw van Klaas Tjalsma
moet opnieuw achter de wastobbe. Een
kraanwagen van de Groot bracht de
drenkeling weer op het droge.
Voor het nieuwe seizoen ;’jn de eerste
klassers als volgt ingedeeld:
Afdeling A: A.G.O.V.V., Blauw Wit,
D. W.S., Elinkwijk, Enschedé, G.V.A.V.,
Haarlem, Heerenveen, H.V.C., Leeuwar
den, Vitesse, V.S.V., Wageningen.
Afdeling B: Ajax, Be Quick, D.O.S.,
E. D.O., Ënschedese Boys, Go Ahead, He
racles, N.E.C., Rigtersbleek, Stormvo
gel), Volewijckers, Zwolse Boys, Veen
dam.
Afdeling C: B.V.V., E.B.O.H., Excel
sior, Hermes D.V.S., Limburgia, N.A.C.,
P.S.V., R.B.C., Sittardia, V.V.V., Wil
lem x.Xerxes, Kimbria of Kerkrade.
Afdeling D: A.D.O., Bleyerheide, Bra-
bantia, Eindhoven, Emma, Feyenoord,
Juliana, Longa, U.V.V., Noad, Sparta,
S.V.V., D.F.C.
zich nog omdraaide en zei: „Tot het ein-
om
geld in onze hotelkamer en vertelde, dat
zouden niet alleen hij, maar zijn gehele
familie moeten sterven. De steen was
een der
weest, dat in een der oorlogen werd ver
nield. Daarom bewaarde rrien deze steen
als een heiligdom en nu deze reliquie
verdwenen was, zouden de bewoners van
het dorp, waar de tempel stond, ten
prooi worden aan ziekten, rampen en ik
weet niet wat meer. Puur bijgeloof na
tuurlijk, waarom zowel mijn vrouw als
ik lachten. Misschien, achteraf bekeken,
heel onverstandig, maar ja, we waren
beiden jong. Ik gaf de man dan ook dui
delijk te kennen, dat er geen sprake
meer was van teruggave van de steen en
dat de koop gesloten bleef. Zijn bidden
en smeken deerden ons niet, want der
gelijke toneeltjes hadden we in Egypte
r' meer mee gemaakt. En om tenslotte
de man kwijt te raken, zeiden we, dat
we de steen al naar Europa verzonden
hadden, zodat we de koop niet eens meer
ongedaan konden maken.
Het gevolg van
kening in zijn testament. Hij gaf nl.
tevens zijn toestemming om, nadat alle
effecten zouden zijn verkocht, ook zijn
huis aan het Hoogend ten gelde mocht
worden gemaakt. Boelens was tijdens
zijn leven hoog in aanzien. Hij kende
geen geldgebrek, maar heeft toch be
grepen, dat op deze wereld niets blij
vend is.
gesteld, welke voor controle van een
stempelafdruk werden voorzien. Bij deze
uitreiking waren de echtgenoten van de
Diakenen aanwezig. In het jaar 1855
waren de prijzen van de koeien zo laag,
dat men besloot een koe aan te schaffen
en het vlees hiervan aan de armen bij
de uitdeling van de gort of erwten te
geven. Na aftrek van alle kosten bleek,
dat de kosten van dit vlees circa 12 cent
per pond hadden bedragen. In het jaar
1864 bezaten de Diakenen nog 49 ka
mers (eenkamerwoningen), welke jaar
lijks aan huur rond 2500 )pbr ^hten.
Deze kamers werden regelmatig gecon
troleerd op de zindelijkheid van de be
woners en zoals we uit het notulenboek
weten, werden de meesten steeds zinde
lijk bevonden.
Jan ten Cate Gonggrijp en
Antonie Johatnna Becke-
ringhfonds.
Op 18 Mei 1888 schonk deze familie
een bedrag van 3000 aan de Diaconie
onder voorwaarde, dat uit de rente ieder
jaar op de dag vóór Kerstmis een extra
gave aan de dan aanwezige armlastigen
moest worden gegeven.
Verder ontving de Diaconie in de loop
der jaren nog vele schenkingen, waarbij
de linkerhand niet wilde weten wat de
rechter deed. Zij blijven dus ongenoemd,
maar hebben velen blijdschap en dank
baarheid in de moeilijkste jaren van hun
leven geschonken.
R. HANEWALD, Voorzitter.
T. BRENS, Secretaris.
L. BRANDENBURGH.
A. JANSEN
J. R. VAN REEKUM.
M. D. RINGNALDA.
Mevr. TAMMINGAPiebenga.
Mevr. VAN DER VEEN—Leeninga.
B. H. WEMPE.
Schep vreugde in t leven
WRIGLEY
verdrijft Uw zorgen.
en fris.
„In overdenkinge van de seekerheit
des doods en de onseekerheit der uure
en stonde van dien, ben ik Hans Roe-
lofs Boelens. meede Vroedschap van
de stad Sneek, uit vrijen wille voor
beraden gemoede en zonder overre-
dinge van ymant ter werelt te rade
geworden, te maken dit mijn Testa
ment, uiterste en laatste wille, enz.
In een van de oudste boeken van de
Diaconie, het z.g.n. Schult-Boeck voor de
Dyakonen der gemeijnte Christie binnen
Sneeck, tevens Boelgoedsboeck zijn de
oudste artikelen opgenomen, waaraan de
Diakenen zich in het jaar "’613 hadden
te houden. Het is een langwerpig boek
gebonden in perkament. Uit deze artike
len weten we, dat de Diakenen ieder jaai
tegen de winter ten behoeve van de arm
lastigen inkochten zes- of zeven en twin
tig schouwen turf. Tegen Allerheiligen
zorgden ztj voor een warme maaltijd
voor hun bedeelden. Hoewel de hulp
meestal in natura werd verstrekt, werd
toch ook meermalen financiële bijstand
verleend. Hierbij werd aantekening ge
houden wie deze bijstand kreeg, op wel
ke dag en het uitgekeerde bedrag. In
1648 werd het bestaande reglement aan
gevuld. Hieruit weten we, dat het in de
praktijk meermalen is voorgekomen, dat
de armlastigen zich om ondersteuning
of met klachten wendd n tot de plaatse
lijke predikanten of tot een der ouder
lingen Het gevolg hiervan was dat dan
dubbele onderstand werd gegeven of
andere vergissingen werden gemaakt. In
de aanvulling van 1648 werd hieraan
definitief een einde gemaakt. De arm
lastigen konden zich voortaan alleen
nog maar wenden tot de Boekhouder
van de Diakenen..
Het jaarlijkse inkomen van de Dia
conie bedroeg In 1716 ruim 3100 caroli
guldens en wel uit renten van Obliga
ties, huur van landerijen en hulzen, jaar
lijkse opbrengsten uit collecten en vrij
willige giften en als sluitpost een sub
sidie van de Magistraat van de stad
Sneek welk bedrag verkregen werd uit
de opbrengst van de verhuur der stoelen
in de Martini Kerk. Uit de Inventarisa
tielijst, opgemaakt in het jaar 1750, we
ten we, dat de bezittingen van de Dia
conie bestonden uit 17 pondematen los
land gelegen onder het dorp Loënga
(verkocht in 1796), dertien huizen, ver
spreid over de gehele stad, waarvan de
meesten werden verkocht in de jaren
1769, 1790 en 1796, en verder nog 43
kamers.
Uit een overzicht van Februari 1797
is bekend, dat er toen 143 armlastigen
waren en de Diakenen 2000 caroli gul
dens meer hadden moeten uitbetalen dan
het inkomen over het jaar 1796 had be
dragen. Ter dekking van het tekort wer
den obligaties en landerijen verkocht. In
de jaren 1799 en 1800 waren de levens
middelen schrikbarend duur als gevolg
van de strenge winters. Daardoor was
over het jaar 1800 opnieuw een tekort
ontstaan en wel een bedrag van 800 ca
roli guldens. In overleg met de Kerke-
raad werd een offerkist in de kosterij
geplaatst, met welke bi"”engew ne geld
inzameling de ontstane schuld gedelgd
werd. Maar er kwamen opnieuw finan
ciële moeilijkheden, waarvoor extra col
lecten met lasten werden gehouden, die
in 1805 1661 en in 1808 1116 caroli gul
dens opbrachten. Maar de armoede
greep steeds meer om zich heen en dien
tengevolge kreeg de Diaconie in 1813
toestemming van het Stadsbestuur een
collecte langs de huizen van alle Her
vormden te houden. Uit een aantekening
van dat jaar blijkt, dat de kerkelijke ge
meente toen een zeer groot aantal arm
lastigen had en maar weinig gegoeden.
Steun volgens 12 tarieven.
Als u geregeld laxeermiddelen slikt, is er nu
een manier om er van af te komen. 83 van de 100
personen lukte hetu kunt het ook En wel zo
Drink In de loop van elke dag enkele glazen
water en bepaal een vast uur voor uw stoelgang
Neem de le week elke avond twee Carter s Le-
verpilletjes. 2e Week - elke avond één 8e Week
- om de andere avond één. Daarna niets meer,
want Carter s Leverpilletjes stellen uw Inge
wanden in staat weer op eigen kracht te
werken, zonder laxeermiddelen.
Wanneer zorgen, vermoeidheid of te veel eten
het tempo van uw ingewanden tüdelijk vertra
gen, neem dan tijdelük Carter’s Leverpilletjes
om u weer op gang te helpen. Zo raakt u uw ver
stopping kwijt en vervalt u niet tn de laxeer
mlddelen-gewoonte. Haal direct Carters Le-
verpilletjes. f 1.20 per flacon. 67
Directeuren der Vrije Universiteit heb
ben Dr S. Gerbrandy te Amsterdam be
noemd tot gewoon hoogleraar in de fa
culteit der rechtsgeleerdheid voor het
onderwijs in het privaatrecht.
Dr Gerbrandy werd in 1914 te Sneek
geboren. Hij ontving zijn juridische op
leiding aan de Vrije Universiteit, waar
hij in 1946 promoveerde op het proef
schrift: „Industrieele eigendom en sub
jectief recht”. In 1937 vestigde hij zich
als advocaat en procureur te Amster
dam. Naast de advocatuur bekleedt Dr
Gerbrandy de functie van kantonrechter-
plaatsvervanger en secretaris scheidsge
rechten zee-ongevallenverzekering
Voorts is Dr Gerbrandy bestuurslid van
het Algemeen Werkloosheidsfonds.
was een meisje, zoals er twaalf gaan in
een dozijn, niet opvallend, maar voor zo
ver ik weet, wel verknocht aan haar
meesteres
„Bent u van dit laatste wel zeker,
mijnheer Van Brantenaar?” viel Koks
hem in de reden.
Va.i Brantenaar keek de politieman
verwonderd aan. „Ja, waarom niet?
Jane kon heel goed met het meisje over
weg en, voorzover ik me kan herinneren,
was ze ook heel handig in haar werk. Ze
ging overal met Jane heen”.
„Kijk eens, ik vraag het hierom”. En
Koks vertelde in het kort, wat er in de
nacht na de moord in het kamertje van
de kamenier was voorgevallen.
Van Brantenaar had met verbazing
geluisterd. „Dus u bent van mening, dat
Gerritje u opzettelijk liet struikelen om
te voorkomen, dat u op tijd beneden zou
zijn geweest?”
„Beslist” antwoordde Koks met vaste
stem. „Een van de mensen, die op dat
ogenblik in het kamertje zat, heeft het
namelijk gezien”.
„Het komt me hoogst onwaarschijnlijk
voor”, mompelde Van Brantenaar, „want
wat zou ze er aan hebben?”
„Ze zal er in ieder geval toch wel een
afdoende reden voor gehad hebben”,
meesmuilde Koks. „En daarbij komt nog
dit: ongeveer een kwartier later was
het meisje spoorloos verdwenen. Tot nu
toe hebben w>j niets meer van haar
ontdekt”.
Van Brantenaar schudde niet begrij
pend het hoofd. „Het klinkt me alle-
maeal raadselachtig in de oren. Ik kan
er geen touw aan vastknopen. Hoe is
Gerritje verdwenenl”
Wordt vervolgd.
Stadsgesprekken duurder,
’t Is alweer dat trieste liedje,
Dat vervelend geld-verhaal,
Tekst: „duurder” en
„prijsverhoging”,
De muziek: „Sijmen, betaal!”
’t Is alweer die oude klaagzang,
Dat onprettige idee:
Praatjes vüllen niet, maar maken
Gaatjes in Uw port’monnaie!
Ménnen spreken over zéken
En zijn altijd rap van tong,
Vrouwen niet zóóó vlot, zó
zaak’lijk
(Over „tea” en „show” en
„song”
Maar enfin: de stadsgesprekken
Gaan omhoog en welbeschouwd
Voelen we dus wéér die waarheid:
„Spreken zilver, zwjjgen goud!”
PHILIA.
Wij kregen nog enkele ’grieven over
deze „taalkundige" kwestie. Alle aange
voerde argumenten, dus ook die van
„lezer brengen geen verandering in
ons standpunt, dat het „dorado” en niet
„eldorado” had moeten zijn. „El” is het
Spaanse woord voor „het”, zodat er
eigenlijk op het affiche staat: „zeilers
het dorado bij uitnemendheid”. Dat dit
niet juist is, behoeft geen nadere uit
leg.
Het is bij de krant niet gebruikelijk
naast de ontwerper(s) van een affiche
ook de drukker te vermelden. Maar in
dit geval willen we ook die gaarne noe
men. Het is de fa. H, Doevendans
Zonen alhier.
Door de K.N.V.B. zijn de volgende spe
lers aangewezen voor de tournée, Ike
het Bondselftal eind Juli-begin Augustus
zal maken naar Curasao en Suriname:
DoelverdedigersSteiger (P.S.V.) en
Van der Windt (V.S.V.).
Backs: Odenthal (Haarlem), Tebak
(Eindhoven), Kuys (Haarlem) en Wier
sma (Donar).
Halfspelers: Kaassens (V.V.V.), Ter-
louw (Sparta), Van der Hoek (Feije-
noord), Biesbrouck (R.C.H.) en Brooy-
mans (R.A.C.
Voorspelers: Wim van der Gijp (Em
ma), Dillen (P.S.V.Van Melis (Eind
hoven), Bleyenberg (Rigtersbleek), Ben-
naars (D.O.S.K.O.), Van Beurden (B.V.
V.) en Van der Kuil (V.S.V.).
L uer (Noad), die eveneens was uitge
nodigd zal de reis wegens studieredenen
niet kunnen meemaken. Een negentiende
speler zal nog worden aangewezen.
De ploeg zal worden vergezeld door de
voorzitter van de K.N.V.B., ir H. F.
Kopster, de secretaris-penningmeester
L. Brunt, het bestuurs- en technische
commissielid G. Kruyver en een lid van
de keuzecommissie van de K.N.V.B.
Als coach en verzorger zal oefenmees
ter, K. Kaufman, n^egaan.
Op 24 Juni vond ’t jaarlijks uitstapje
van bovengenoemd bedrijf plaats. Dit
maal ging de reis naar Noord-Holland.
Onder begunstiging van prachtig weer
vertrok het personeel met zijn dames
met twee grote autobussen van de
„Zuid-Westhoek” des morgens om 7 uur
vla de afsluitdijk naar Den Helder, waar
de haven werd bezichtigd. In Huisduinen
werd koffie gedronken. Daarna werd
koers gezet via Petten naar Schoorl,
waar men zich vermaakte in speeltuin
en op het klimduin. Hier had ook het
diner plaats, aangeboden door de direc
tie, dat zeer in de sn^aak viel. Na de
maaltijd werd een wandeling gemaakt
door de duinen naar Bergen en werd vol
op genoten van een prachtig panorama.
Te Bergen werd het pompstation be
zichtigd. In 3 groepen werd onder des
kundige leiding een rondgang gemaakt
langs dit interessante bedrijf, hetgeen
zeer leerzaam was. Men beseft dan pas
wat er aan voorafgaat voor men het
kraantje m de keuken opendraait om
zich te goed te doen aan heerlijk zuiver
drinkwater. Men bleef nog enige tijd te
Bergen, waarna naar Egmond aan Zee
werd gereden waar de inwendige mens
nog wat werd versterkt. Vervolgens
werd de terugtocht aanvaard via Alk
maar. Als laatste pleisterplaats deed
men Den Oever aan, waar de koffie goed
smaakte en men nog geruime tijd ge
zellig bijeen was. terwijl '•ommigen bit'!
gaven van hun poëtische gaven! Na een
driewerf hoera op het actieve bestuur
der Personeelsvereniging voor de keu
rige regeling en op de chauffeurs voor
hun uitstekende service, arri”eerde het
gezelschap om 10 uur te Sneek in dank
bare stemming voor de prachtige reis.
donker uiterlijk enO ja, hij heeft
een klein litteken op zijn voorhoofd.
Tja, wat moet ik meer zeggen? Voor
ons, Europeanen, lijken al die donkere
typen zoveel op elkaar”
„In ieder geval zal ik een bevel tot de korte tijd, dat ik met Jane gehuwd
aanhouding doorgeven”, besliste Koks, was, bijzonder veel belangstelling aan de
„voor het geval dat de man zich in ons dag gelegd heb voor de kamenier? Het
In dit testament vermaakte hij zijn
gehele nalatenschap aan de arme lid
maten van de kerk en aan de Stads
Huiszittende Armen. Hij stelde vier per
sonen aan, die deze zaak na zijn over
lijden moesten regelen en tevens de op
volging van dit viertal, zo er een of
meerderen van hen kwam (en) te overlij
den of de stad Sneek mocht (en) verla
ten. De rente van zijn vermogen, het ge
deelte wat de Diaconie toekwam, moest
ieder jaar op vier Januari verdeeld wor
den in zijn huis op het Hoogend. De uit
deling moest geschieden in een vertrek
van deze woning, en indien het huis in
middels mocht zijn verhuurd, moest hier
mee bij de verhuur rekening worden ge
houden. De heer Boelens wist echter dat
eenmaal de tijd zou komen dat de voor
delen uit zijn nalatenschap zouden op
houden. Maar ook hiermede hield hij re-
Aan het Bestuur van de v.v. „Sneek”.
Naar aanleiding van Uw ingezonden
stuk in dit blad van 28 dezer, verklaren
wij, dat wij de v.v. „Sneek” hebben uit
genodigd voor de traditionele nederlaag-
weastrijden om de Bertus Blom-beker.
Traditie is steeds geweest, dat alle ver
enigingen, ook de v.v. „Sneek”, zijn uit
gekomen met hun le elftallen.
Namens het bestuur van de
v.v. „L.S.C.”,
W. KOOISTRA, secr.
opannende dagen
De algemeen bekende Ahjer-dag is
weer gehouden. De medewerking was
ook dit jaar weer zeer spontaan. De
netto-opbrengst bedroeg 548.35. Het
comité betuigt aan alle medewerkers,
collectrices en collectanten zijn harte
lijke dank en hoopt tevens het volgende
jaar weer een beroep op hen te mogen
doen. Tevens wil het de culturele vereni
gingen in Snëèk animeren, een bijdrage
uit het Anjerfonds aan te vragen, waar
bij een duidelijke vermelding van de
doelstelling en de financiële omstandig
heden van de vereniging wordt vermeld.
Deze aanvraag kan te zijner tijd inge
diend worden bij de heer A. Holkema,
Referendaris ter Provinciale Griffie
Leeuwarden.
Sedert dagen, ik ben de tel kwijt, leef
ik in hoogspanning. Nee, geen examen,
dank U, ook niet in de naaste omgeving.
Het komt van het merelnest in de buur-
tuin. Indertijd heeft Pa, deftig in het
zwart, een tweeling aangegeven bij de
burgerlijke lijsterstand. ’s Avonds zong
hij zijn dank en vreugde uit en we kwa
men om de beurt op kraamvisite. „Lijkt
op Pa”, zeg je dan uit beleefdheid, al
zie je niet anders dan een wijdopen
snavel.
Wij hadden ook ons deel aan de zorg
volle eerste weken, want onze tuin moest
de vette wormen leveren en pik maai
eens wormen uit een te droge grond.
Wanneer Ma aan 't vangen was zat Pa
haar moed in te jubelen en als Pa aan
't trekken was, keek Ma streng toe of
hij wel alles thuis zou brengen. De
kleinen groeiden, naar het ons leek,
voorspoedig op, alleen is het wel
vreemd dat er tenslotte maar één merel-
kind uit het nest steeg. Waar het andere
gebleven is weet ik niet. Het uitstijgen
heb ik ook niet gezien opeens zat de
jonge merel op het tegelpaadje in onze
tuin. Hij leek me met zijn rond lijfje,
nagenoeg zonder vleugels en staart, nog
rjjkeljjk jong om nu al alleen de wereld
in te moeten gaan, al zag hij eigenwijs
genoeg rond met z’n ronde kraaloogjes
en nam hij zelfs het initiatief tot een
zonnebad. Toen begon het al. Als ik Pa
hoorde tjoeken op de schutting, vloog ik
zenuwachtig op en bonsde op de tuin
deuren om de poes weg te jagen. Die
was er niet; wel vloog Pa krijsend weg
en liet van schrik de worm vallen, die
het verblufte jong nu in de grond zag
verdwijnen. Zat Pa dan met scheve kop
op het dak van het buurhuis te loeren
wat gevaar er nu eigenlijk dreigde, dan
kreeg ik weer hartkloppingen van angst
dat hij het jong niet weer terug zou
kunnen vinden. Zelfs toen had ik al geen
rust als ik het jong een poosje niet zag,
maar zocht net zo lang onder de coto-
neaster tot hjj met een vaartje achter
het bosje riddersporen vandaan schoot
en me uit louter angst bijna in het ge
zicht vloog.
Achteraf beschouwd waren het mooie
dagen. Ik hóórde bij wijze van spreken
zijn vleugeltjes groeien en hij kreeg een
eigenwijs staartje. Ik had uitgemaakt
dat het een jongetje was. Hij leerde elke
dag. Het kwam zo ver dat Pa vlak voor
zijn verbaasde snavel zelf de grote worm
naar binnen begon te werken, die hém
rechtens toe kwam. Om niet van honger
om te komen nam hij zelf maar een
voorzichtig pikje en merkte niet eens
dat Pa hem wat hielp door de worm fijn
te prakken. Hij leerde beter vliegen en
ik dacht al dat we hem veilig groot j
Op 7 Februari 1765 overleed Sibbel-
tje Tjeerds Galtema, weduwe van de
Schepen Jos IJsbrands Wiersma. Zij ver
maakte aan de Diaconie vijftien en een
halve pondemaat land gelegen onder
Gauw, maar verbond aan deze schen
king de voorwaarde dat de Diaconie
ieder jaar op de Zondag voor haar sterf
dag alle weeskinderen moest trakteren
op rjjstebnj met suiker en kaneel en
voor ieder een pof. Al spoedig werd deze
dag in de volksmond „Slbbeltjesdag”
genoemd. Tot in 1873 heeft de Diaconie
steeds aan deze verplichting voldaan
door de weeskinderen in het Old Burger
Weeshuis op Sibbeltjes sterfdag te trak
teren. Het Old Burger Weeshuis telde
toen nog 59 weeskinderen, en de totale
kosten bedroegen 14.87. Op 16 Maart
1796 echter was de Diaconie wegens
geldgebrek genoodzaakt een groot ge
deelte van deze landerijen weer te ver
kopen. En daar thans sedert jaren ook
geen weeskinderen meer in het Old Bur
ger Weeshuis zijn opgenomen, is aan de
ze herdenkingsdag een einde gekomen.
Het Hans Boelensfonds.
Het is niet de gewoonte op een re
censie kritiek te leveren maar wij hopen
dat U het ons niet euvel zult duiden in
dien wij enige kanttekeningen maken bij
de door U geplaatste bespreking van het
nieuwe „Sneek-affiche”.
1. Wij menen dat het een vergissing
is „Eldorado” uitsluitend taalkundig te
beoordelen. Aangezien wij de Spaanse
taal niet machtig zijn, willen wij gaarne
op gezag van de geachte recensent aan
nemen dat „Eldorado” taalkundig gezien
foutief is.
Edoch, de taal is niet logisch, maar
psychologisch, en hiermee dient men re
kening te houden. Het is namelijk een
algemeen gebruik dat men spreekt van
een Eldorado.
Het is ons inziens dus re dame-tech-
nisch juist gezien van de ontwerpers
zich aan te sluiten bij het algemeen
spraakgebruik. Eldorado is voor ieder
een duidelijk, dorado voor velen op z’n
ninst vaag.
2. Naar onze bescheiden mening
heeft U een vergissing begaan door al
leen de ontwerpers te vermelden. Wij
menen dat het in de reclame gebruikelijk
is, naast de ontwerpers van het affiche
ook de drukker te vermelden.
Wij zeggen L hartelijk dank voor de
bfschil baar gestelde ruimte.
gebracht hadden. Helaas. Ik weet niet
meer wanneer de eerste poes door de
tuin sloop. Een grijze een echte, niet
een nachtmerrie-poes van de eerste
dagen. Met een wanhopige sprong tegen
de tuindeuren redde het jong zijn leven
en ik joeg de poes weg. Na de grijze
kwam een cyperse en toen een dikke
zwarte en een rode en die grijze weer,
ik denk dat er een spoedvergade
ring geweest is en die lelijke grijze is de
voorzitter. Soms komen ze met hun
tweeën. Gaan op hun staarten zitten
en kijken onschuldig rond, maar Pa en
ik kénnen ze. Hij krijst en ik bons. Het
jong leeft en groeit en krijgt een ver
bazende handigheid in wegkruipen bij de
eerste krijs en bons.
Maar ik ben gisteravond vroeg naar
bed gegaan en Pa jubelde niet in de
perenboom. Ik weet dat hij gewoon geen
stem meer heeft.
ten. De diefstal r
eerlijk bekennen, dat de daad van Saïd blik in zijn ogen, naar de deur, waar hij
in feite diefstal was werd drie dagen r‘-*- --- J-’J--
na de verkoop ontdekt. We woonden toen de van deze wereld zal ik volgen
nog in een hotel in Cairo. Des avonds „het oog van Sidah” weer in mijn bezit
13
Ik ging dus een paar dagen later naar
de tempel terug en probeerde de bewaar
der over te halen mij de steen, die de
sinistere naam droeg van „het oog van
Sidah” te verkopen. Om goed beslagen
ten ijs te kunnen komen, had ik de dag
tevoren een belangrijk bedrag aan geld
telegrafisch opgevraagd en verkregen.
Maar de bewaarder durfde het niet te
doen uit vrees voor de gevolgen.
Daar mijn vrouw bleef aanhouden,
ging ik een paar dagen later opnieuw
naar Saïd en na eindeloos redeneren
kreeg ik van hem de steen, in ruil voor
ongeveer een millioen gulden”.
„Een millioen gulden?” Koks zette
grote ogen op van verbazing.
„Ja, dat was de som, die ik er voor
moest betalen.”
„Ik heb niet veel verstand van edel
stenen,” zei Koks? nadenkend over zijn
kin strijkend, „maar is die som niet veel
te hoog?”
It is sa fier dat it tradysje wurden is,
dat yn it bigjin fan July to Snits in
keatspartij hélden wurdt fan fiif par-
türen ütnoege earste klas keatsers. It
hat destiids in goed idé west dizze par
tij de namme to jaen fan Wetterpoarte-
partij, hwant sa’t oer hiel Fryslan de
Wetterpoarte bikend is as in monumen-
tael gebou, sa is ek de Wetterpoarte-
partij foar de minsken, dy’t it keatsen
in goed hert tadrage, hwat bisünders.
Op it Martmiplein litte dan 15 earste
klassers sjen, hwat hja yn ’e marse
ha en it docht jin dan ek gjin nij, dat
der wol se:n wurdt, dat dizze partij de
op ien nei moalste fan hiel Fryslan is.
It bistjür fan ’e keatsforiening
„Sneek” forwachtet dan ek, dat de pu-
blike bilangstelling, dy’t elk jier greater
wurdt, dizze kear sa wêze mei dat hja
sizze kin: It hat foar de keatssport to
Snits wer in tige slagge dei west.
Foar it Bistjür fan 'e keats
foriening „Sneek”,
A. VAN DER LEIJ,
Jollestrj. 4, Snits.
moeten weten? Voor zover ik m’; her
inner, was het etui, waarin de ring met
de echte robijn geborgen was, steeds in
een of andere bankkluis en als ze op
reis ging, had haar kamenier deze doos
steeds bij zich
„Haar kamenierdat is waar ook.
ment van deze Saïd' zult kunnen geven”. Kent u haar?”
„Maar u beseft toch wel, mijnheer, dat „Dat zal er van afhangen, of het nog
me dat onmogelijk is? Ik heb de man dezelfde is. Indertijd had zij een Neder-
slechts enkele malen gezien en gespro- lands meisje, Gerritje Boomsma
ken en dat is bovendien al jaren geleden. „Vertelt u mij eens iets van dat
Hij is niet groot van stuk, Leeft een meisje”.
Brant-enaar haalde andermaal zijn
schouders op en lachte kort. „Beste
mijnheerehKoks, u stelt me
vragen, die ik onmogelijk kan beant
woorden. Denkt u, dat ik, gedurende
SCHARNEGOUTUM. In de boom
gaard van de heer D. v. d. Laan doet zich
een opmerkelijk verschijnsel voor. Ter
wijl er al flinke vruchten aan twee ge
lijksoortige appelbomen hangen, komt
aan dezelfde vruchttakken ook flink
bloesem. De ene appelboom geurt zelfs
van het bloeisel. De heer van der Laan
heeft tot nog toe geen verklaring voor
dit wonderlijk verschijnsel kunnen vin
den.
Volgens het Grootboek der Personen
en Huisgezinnen kenden de Diakenen
eertijds 12 tarief klassen en wel: Klasse
1, 10 cent per week. Klasse 2, 20 cent
per week en zo telkens oplopend met 10
cent tot en met klasse 10, waarin 1
per week werd uitgekeerd. Klasse 11
gaf 1.20 en klasse 12 1.50 per week.
Naast deze onderstand in geld werden
broden gegeven en wel in klasse 1 tot
en met 6, M brood en in 7 tot 12 een
half brood per week. In het jaar 1818
waren 217 personen armlastig. In de
wintermaanden werd tevens turf ver
strekt. Dit bedroeg in 1845 800 ton har
de turf en 564 ton lange turf. De extra
bedelingen geschiedden meestal in de
vorm van gort met schapenvlees. Ook
werden kledingstukken ter beschikking
„Neen, want die werd er buiten gela- een korte worsteling ontnam ik hem het uitstekend idee, en zodoende lieten we land bevindt. Maar nu nog eens de ring,
n. De diefstal want nu moet ik mes. Hij liep, met een onheilspellende een imitatie-steen maken. Deze droeg U bent er dus van overtuigd, dat dit de
,_is4i. j _u_ j- zij dagelijks, terwijl de echte robijn in imitatiesteen is?”
een kluis werd opgeborgen en slechts „Absoluut”, antwoordde Van Brante-
bij zeer bijzondere gelegenheden werd naar zonder enige aarzeling.
gedragen. Koks haalde zijn schouders op. „Waar-
Enfin, toen we scheidden, liet ik haar op grondt u deze bewering?”
natuurlijk de robijn, alsmede de imitatie- Van Brantenaar lachte een ogenblik,
steen. Nadat we uit elkaar zijn gegaan, „Op mijn kennis van edelstenen. Maar
kreeg ik vanzelfsprekend geen dreig- u behoeft mij niet te geloven. Ik mag
briefjes meer en verder heb ik er nooit aannemen, dat er in ons land voldoende
meer iets van gehoord. Dat is dan ook experts zullen zijn, die deze steen op
de reden, dat ik nu toch ook weer niet haar waard kunnen beoordelen. Wat
kan geloven, dat Saïd zijn bedreiging belet u om het advies van een of meer
uiteindelijk toch ten uitvoer heeft ge- dezer lieden in te winnen?”
bracht. In de oorlogsjaren zal hij daar „Niets”, antwoordde Koks gemelijk,
weliswaar geen kans voor hebben ge- „En dat zullen we vandaag dan ook
kregen, maar nuOch, nee, ik zou doen. Maar waar is de andere de echte
me toch sterk moeten vergissen. Het is steen dan?”
alweer zo lang geledenVan Brantenaar haalde zijn schouders
„Dat kan mogelijk zijn, mijnheer Van °P- „Mijn waarde heer, hoe zou ik dat
Brantenaar”, antwoordde Koks, „maar r
er is in ieder geval iemand geweest, die
uw gewezen echtgenote van het leven
heeft beroofd en het motie* is mijns in
ziens nu ook wel duidelijk: de robijn. U
zult mij dan ook zeer verplichten, als u
mij een zo duidelijk mogelijk signale-
nog in een hotel in Cairo,
kwam een opgewonden Saïd met het te krijgen.”
x Mijn vrouw was echter zo geschrok-
hij de steen terug moest hebben, anders 2e zo „auw mogelijk weer naar
-rxx a(* nlloan V»n rvn o o V» rxiivs rrnriala ut
Europa wilde terugkeren. Twee dagen
later vertrokken we, maar op de kade
ogen van een afgodsbeeld ge- van cajro wer<i opnieuw een poging ge-
daan om haar van het leven te beroven.
Terwijl we ons klaar maakten om aan
boord te gaan, zweefde er plotseling een
mes tussen ons door, dat bleef steken in
het hout van de loopbrug. Woedend keek
ik in het rond, maar de gezichten van
de mensen op de kade waren alle niets
zeggend. Ik kon in elk geval Said niet
ontdekken en we gingen dan ook maar
zo spoedig mogelijk aan boord om te
ontkomen aan al die geheimzinnigheid.
Veertien dagen later waren we in
Parijs terug en de eerste de beste mor
gen vonden we een briefje, onder de deur
geschoven, waarop dezelfde bedreiging
was geschreven. We zouden geen rust
hebben, waar we ons ook zouden bevin
den, zolang we de steen in ons bezit
hielden. En nooit zou ons leven zeker
zijn. Precies weet ik de inhoud van het
briefje niet meer, maar ons werd ten
deze mededeling, die slotte aangeraden om zo spoedig moge-
natuurlïjk nfet waar was, zal ik nooit Wk weer de steen terug te geven. Waar
„Misschien. II: neem aan, dat de steen vergeten. Saïd, die tot nu toe een kruipe- we natuurlijk niet over dachten.
thans nog wel ongeveer dit bedrag zal rig, smekend mannetje was geweest, Toen deze geheimzinnige briefjes ble-
opbrengen. In ieder geval, ik betaalde richtte zich plotseling in zijn volle leng- ven komen, adviseerde ik mijn vrouw
en kreeg de steen. En van die tijd af is te op, greep tussen de plooien van zijn een imitatiesteen te laten maken en deze
de narigheid begonnen.” kleed een mes en wilde zich op mijn eveneens in een "ouden ring te laten zet-
„U kreeg de Egyptische politie zeker vrouw storten. Ik wist gelukkig nog op ten. De robi,-i was ramelijk al in een
achter U aan?” het laatste moment in te grijpen en na gouden ring gezet. Zj vond dit ook een
