Spoorwegramp bij Eist
Een uur voor een toekomst
ff
Bescherming Bevolking
Officieel Orgaan van de gemeenten SNEEK, WYMBRITSERADEEL en IJLST
HET NUT
It Kritetoaniel
s
ZES DODEN
pile „Bungalow”
iï
in
W
Vrijdag 15 October 1954
109e Jaargang No. 82
I
Kerknieuws
F
RedacteurL KIEZEBR1NK Het Sneeker Nieuwsblad is een gecombineerde uitgave van NIEUWE SNEEKER COURANT. SNEEKER COURANT en ORUFROUTS NIEUWSBLAD -- -
Sar
Sneker Oogst Service
S.O.S.
wil
Afscheidspredikatie
pater Bootsma
Afscheid J. de Kok, direc
teur van gemeentewerken
Wild West op Sociale Zaken
Naar beppe
•V
fan IJ. C. SCHUITMAKER
Indrukwekkende opbouw in twee jaar tijd
SNEEKER NIEUWSBLAD
l
t
i
t
d.
d.
Hoe’t der spile waerd.
4.
Hwer’t it om giet.
kleding
practische
5.
6.
„Bescherming Bevolking” en
„op
ap-
p
I
Veel „naloop”.
mm
De zwakste schakel.
5
hele
Lk.
:^*jp i
l
1
OOSTHEM. Zondag a.s. voorm. 9 uur
zal in de Ned. Herv. Kerk te Oosthem de
bevestiging plaats vinden van de beroe
pen predikant ds. G. Kaastra door ds. C.
J. L. de Loor van Oosterbierutn. De in
trede van ds. Kaastra heeft plaats ’s mid
dags te 1.30 uur.
dat was
dat
Beter een BB en nooit een oorlog,
dan een oorlog en geen BB
L
2.
3.
Rindert en Gepke hawwe in simmer-
hiiske „De Bungalow” hierd. Binammen
Rindert hopet dêr syn fekansje rêstich
Redactie-adres
KLE1NZAND 7 - Telef 2872
Verschijnt:
DINSDAGS en VRUDAGS.
Administratie!
Comb. Drijfhout-Kiezebrink Co.
Kantoor: GROOTZAND 55
Telefoon 3005 (K 5150)
trochbringe to kinnen. It komt lykwols
oars üt, hwant hy wurdt troch ünderska-
te minsken yn syn rêst steurd: Dokter
Wytse; Oepke, de wettertaxy; Hotse, de
sutelman en op ’t lést ek noch troch
muoike Sibbel en de beide nichten Akke
en Ibel. Muoike Sibbel hjit smoarryk
to wêzen en allegearre stykje dan ek om
har of om har sinten. Dat jowt dan alle
gearre nuvere en brike sitewaesjes, sadat
it stik in greate klucht wurdt, al bisiket
de skriuwer noch wol troch muoike Sib
bel dizze morael der yn to lizzen: Greate
minsken binne krekt as lytse bern. Jow
in lyts bern in sobber en it is stil. Doch
greate minsken in bilofte en men kin mei
har dwaen hwat men wol. In bilofte is in
sobber. Dizze taktyk giet lykwols net al-
tyd op, sa’t oan it ein fan it stik wol bli-
ken docht, as ütkomt, dat muoike Sibbel
yn wierheit sa earm as in hls is.
TIRNS. Donderdag 21 October a.s.
hoopt onze plaatsgenoot de eerw. pater
Bootsma S.M.A. van hier te vertrekken
naar de Goudkust. De reis zal worden
gemaakt met m.s. Hordnes en zal ver
moedelijk 2 weken in beslag nemen. Een
afscheidspredikatie tot vele bekenden,
vrienden en dorpsgenoten zal pater Boot
sma houden op Zondag 17 October in z’n
parochiekerk te Roodhuis.
In de op Dinsdag 19 October a.s. des
avonds om kwart vóór zeven te houden
raadsvergadering zullen burgemeester en
wethouders en de raad officieel afscheid
nemen van de heer J. de Kok, directeur
van gemeentewerken, die de dienst on
langs met pensioen heeft verlaten. Na
afloop van deze vergadering om onge
veer 8 uur bestaat voor belangstellenden
ten stadhuize gelegenheid afscheid van
de heer de Kok te nemen.
Zij die zich opgeven voor het BB-
werk kunnen er echter thans zeker
van zyn, dat ze geen lid worden
van een .papieren” organisatie. Het
beroemde woord van Churchill om
kerend, zegt de BB: Wij geven U
de gereedschappen, doe gij nu het
werk
(Nadruk verboden).
Is men nei sa’n première ta giet, dan
is dat altyd mei in bytsje hope, dat men
nou einliks in stik to sjen krije sil, dat
ris boppe de oare ütkipet. Nou hiene wy
lis forwachtings al net to heech spand,
hwant de oankundiging .Jleurich drama"
foarseit al sahwat, hwat jin to wachtsjen
stiet. It is dan ek sa, dat it stik mar ien
fortsjinste hat en dat is, dat it de tfu, dy’t
net al to kritysk sjogge en harkje in fleu
rige joun bisoarget. En soks hat in
mins' z op syn tiid ek wol ris nedich.
Het is een geweldige taak, die organi
satie en administratie. Men moet mede
werkers opzoekenwant men krijgt
de juiste mensen niet via propaganda-
avonden, waar men zich wellicht in een
opwelling opgeeft. Reeds langs heeft
men bij de BB geleerd, dat men de me
dewerkers moet winnen via huisbezoek.
Alleen al de voorbereiding van dat huis
bezoek eist zeer veel werk. Dan komen
de opgaven binnen, alles wordt op kaart
gebracht, zodat men in tjjd van nood in
één oogopslag kan zien waarover men
beschikken kan.
En danhet grote probleem: hoe
houdt men de mensen vast? Hoe zorgt
men dat ze regelmatig bij de oefeningen
komen? Hoe houdt men hun belangstel
ling voor hun werk, hun inzicht in de
noodzaak daarvan, levendig Voeg daar
bij de administratie van al het kostbare
materiaal, waarover de BB thans ge
lukkig beschikt, en men gaat begrijpen
Het bedrag, dat we met een uur werken
verdienen, is dan ook, absoluut gezien,
niet groot. Maar we werken achtenveer
tig uren per week en achtenveertig maal
een uurloon is in ons land wél een be
hoorlijk bedrag.
In een vluchtelingenkamp in Oosten
rijk of Griekenland duurt een uur wel
lang. Een uur is daar: zestig minuten vol
smartelijke herinneringen, vol leed, vol
ontbering, maar zonder werk, zonder
hoop, zonder voedsel vaak. En iedere dag
telt daar vierentwintig maal zestig van
zulke minuten. Elk uur is de voorganger
van het volgende, dat even leeg en doel
loos zal zijn. Elke tik van de klok leidt
honderdduizenden vluchtelingen nader
naar een toekomst die geen toekomst is.
Want er is geen perspectief voor mensen
die geen huis hebben, geen werk, geen
inkomen, geen familie soms. Die alleen
maar gebrek hebben aan zelfs de meest
elementaire levensbehoeften. Voor deze
mensen is een uur alleen maar: zestig
minuten verder op de weg, die eens zal
leiden naar het einde van alles.
Een uur voor een toekomst. Geld.
Het moet mogelijk zijn, de vluchtelin
gen in Oostenrijk en Griekenland weer
een toekomst te geven. Het moet moge
lijk zijn, een uur voor hen weer dezelf
de inhoud te geven als het heeft voor
ons. En die mogelijkheid moet worden
aangegrepen. De vluchtelingen moeten
weer een huis krijgen, waarin zij elkaar
ongestoord kunnen liefhebben, waarin zij
in intieme kring gelukkig kunnen zijn.
Zij moeten weer werk krijgen, waardoor
hun leven zin krijgt en waardoor zij zelf
kunnen zorgen voor eten, kleding, ont
spanning, ontwikkeling. Zij moeten weer
de kans krijgen zichzelf te zijn, zich een
toekomst te scheppen.
Dat kan allemaal als wij één uur inko
men afstaan: dat kleine bedrag, dat wij
verdienen in die zestig minuten, die zo
snel voorbijgaan. Een volk dat zich zo
snel van de oorlog herstelde als het Ne
derlandse, een volk dat in een goed jaar
de gevolgen van een enorme watersnood
te boven kwam, merkt het niet, wanneer
het een uur voor een ander werkt in
plaats van voor zichzelf. En toch levert
dat uur millioenen guldens op.
De tegenstelling is schril: één kort uur
waarvan wjj er zovele hebben een lan
ge toekomst, die de vluchtelingen niet
hebben.
Zij zijn mensen als wij. Ze hebben de
zelfde eigenschapen, dezelfde liefhebbe
rijen, dezelfde verdrietigheden. Maar ook
dezelfde rechten. De rechten die verbon
den zijn aan het mens-zijn. Het recht op
werk, het recht op liefde, op vrijheid, op
eten. Het recht op een toekomst.
Wij Nederlanders hebben een toekomst.
Het gaat ons land goed. Daarom is het
onze menselijke plicht de vluchtelingen
tot ons op te trekken. Juridische argu-
dat dit gehele BB-apparaat niet, zoals
men dat in Engeland zegt, „op een
schoenveter” kan lopen.
Naast dit ganse administratieve r“
paraat is er dan het leger der werkers,
de mensen van de redding»-, brandweer-
en medische ploegen, van de verbin
dingsdienst en het welfare-werk; de op
bouw van de commandoposten, het on
derhoud van het materiaal.
De BB is als ’n koekoeksei in ’t nest
van de Nederlandse samenleving gelegd
en geweldig uitgegroeid. Een bijzondere
moeilijkheid is, dat dit alles betrekking
heeft op rampen, waarvan men niet
weet wanneer, waarvandaan en hoe ze
komen en waarvan iedereen hoopt dat
ze nooit zullen plaats hebben. Dat schept
ook psychologische problemen. Maar in
de commandopost Roermond hangt een
spreuk die kernachtig het bestaan van
de BB rechtvaardigt:
De 27-jarige metselaar H. P. te Sneek
had omgang met E. de W., een geschei
den vrouw, die van de Dienst Sociale
Zaken aldaar steun genoot. Wanneer
echter P. bij haar was, werd de steun in
getrokken. Toen de man in September
weer in de stad gesignaleerd was, werd
de vrouw prompt van de uitkering uit
gesloten. Maar daarmee was P. het lang
niet eens. In de morgen van 2 September
spoedde hij zich naar het kantoor, waar
hij de deuren, die toegang tot de bureaux
gaven, gesloten vond. Met grote behen
digheid sprong hij door een loket en
kwam te staan tegenover de sociale ver
zorgster mej. J. Zwart, die pardoes een
klap in haar gezicht kreeg. Toen een
ambtenaar A. Schurer, tussenbeide wilde
komen, werd hij met een dolkmes in de
rug gestoken, maar gelukkig voor beide
partijen schampte het mes af op de wer
velkolom.
Gisteren moest P. zich voor zijn dol
gedrag verantwoorden voor de Leeu
warder rechtbank. De officier van Justi
tie eiste een jaar gevangenisstraf met
aftrek. (Ons Noorden).
menten over verantwoordelijkheden en
taken kunnen we thuis laten. We hoeven
alleen maar ons hart mee te nemen naar
fabriek, kantoor, laboratorium, school en
winkel als we het uur voor die anderen
gaan werken. Want harten verstaan
elkaar. En in Griekenland en Oostenrijk
met
ant-
Naar beppe in Tjerkwerd....
het doel van een drietal kleuters,
vanuit Sneek de stoute schoenen aan
trok. Ze brachten het halverwege Bols-
wardTjerkwerd. Hier werden de 8-
jarige Floris T. en zijn 4- en 5-jarige
zusjes gesignaleerd door iemand die de
kinderen kende. Het politiebureau te
Bolsward waarschuwde via de Sneker
collega’s de ouders en enige tijd later ver
scheen de vader om zijn voortvluchtig
kroost per autobus weer op te halen.
(Friesch Dagblad).
Het motto, dat het Comité Vluchtelin- uur plezier is kort. Een uur werken ook.
genhulp 1954 heeft gekozen voor zijn
actie ten bate van de vluchtelingen in
Oostenrijk en Griekenland, is de laatste
dagen alom bekend geworden. „Een uur
voor een toekomst” men heeft het
kunnen lezen in kranten en vakbladen,
men heeft het kunnen horen door de
radio.
Eén uur van ons inkomen kan vluchte
lingen een nieuwe toekomst geven, Is het
eigenlijk geen beklemmende gedachte?
De tegenstelling is zo schril: een uur
en een hele toekomst van jaren.
In ons jachtende westeuropese leven
duurt een uur niet lang. Amper heeft de
klok drie uur geslagen, of het is al weer
vier uur. En hoe vaak gebeurt het niet,
dat we verrast opkijken naar de klok en
zeggen: „Hé, is het al weer zo laat?” Een
Zo’n RMC bestaat uit: 24 autospuiten,
24 tweewielige motorspuiten, 12 trek
kers en vier gereedschapswagens. Ver
der staan daar in Zwijndrecht nog op
gesteld 36 sledespuiten, voor de z.g. va
rende colonne. Op rekken is 800 km
brandslang opgeslagen. Van zulke Rijks
Mobiele Colonnes heeft de BB er elf. Ze
hebben alle luchtgekoelde motoren.
Langs de Zuidwillemsvaart bij Schjjn-
del stond zo’n colonne opgesteld over een
afstand van anderhalve kilometer! Een
indrukwekkend schouwspel... ei moed
gevend tevens. Het bewijst dat Neder
land in korte tijd zich paraat heeft ge
maakt, niet alleen voor de oorlogsramp,
maar voor iedere calamiteit die ons kan
treffen. En onwillekeurig bedenkt men:
wanneer deze ganse organisatie ter be
schikking had gestaan tijdens de Febru-
ari-ramp 1953, dan zou ze prachtig werk
hebben kunnen doen!
Bij zo’n tocht langs BB-magazijnen en
commandoposten komt men onder de
indruk van de energieke wijze waarop
de Bescherming Bevolking is aangepakt
en de prachtige resultaten, die in korte
tijd zijn bereikt.
Edocheen ketting is niet sterker
dan de zwakste schakel. Die zo belang
rijke schakel vormt het menselijk ele
mentde BB-werkers. Ruw geschat
kan men zeggen, dat men de BB-posten
voor plm. 70 bezet heeft. In sommige
kringen heeft men bijna alles compleet,
in andere is men zowat op de helft.
Prachtig materiaal.
Juist voor hen, die wisten hoe
hier men niets begon, was het een ver
rassing te zien waarover thans reeds de
beschikking werd verkregen. In de
voormalige meubelfabriek van Pander
te Den Haag zagen we de geweldige
voorraden van het beste materiaal op
geslagen liggen. Geneesmiddelen, me
dische instrumenten en uniformen, zo
wel als brandslangen, schoppen, hou
welen, emmerspuiten en tientallen ande
re gereedschappen, te gebruiken bij red-
dings- en opruimingswerk.
De duizenden automobilisten die da
gelijks voortrazen over de majestueuze
brug bij Dordrecht weten niet dat on
der de oprit van die brug een complete
Rijks Mobiele Colonne van de BB is on
dergebracht, keurig onderhouden en ie
der ogenblik tot uitrukken gereed.
De omgekomen passagiers zijn: de
Britse chemicus J. C. Sutherland, 35 jaar,
uit Liverpool, de 42-jarige luitenant-ko-
lonel van de Koninklijke Luchtmacht A
J. Dalhuyzen uit Arnhem, de 58-jarige
reclasseringsambtenaar J. H. Sloots uit
Utrecht, de dertigjarige reclasserings
ambtenaar P. J. Hopstaken uit Amers
foort, de Belgische fabrieksdirecteur F
J. Snels, 72 jaar, uit Aalst en de ongeveer
dertigjarige mevrouw Naafs—Peppelman
uit Maastricht.
W**'*’ V vjui
Advartantlaprlji 15 at par m.m.
Bij contract (handaltadv.) lager.
I Abonnementsprijs f3.— per half
Jaar. Franco per post f 3.75 per
half jaar.
i Giro 50748 ten name van Firma
E. X Drijfhout, Snaak.
Men tastte, toen men begon, nog
goeddeels in den blinde en kon zich nog
maar moeilijk indenken hoe het BB-
instituut zich mettertijd zou uitbreiden.
Schier overal was de opzet te klein. In
een gemeente als Den Haag vormden
twee man op één kamer het hele appa
raat
Wanneer men nu ziet, dat het BB-
bureau te Rotterdam een hele vleugel
van het Industriegebouw in beslag
neemt en dat daar 40 man (full-timers)
dag aan dag bezig zijn alleen al met or
ganisatie en administratie, behoeft men
niet te denken aan ambtenarij en bu
reaucratie, want daar in Rotterdam
heeft men alles tot-en-met uitgekiend.
De Stichting Bevordering Bescherming
Bevolking is trouwens geen overheids
apparaat maar een particuliere instel
ling, ofschoon ze uiteraard werkt met
geld van de Overheid.
Het departement Sneek van de Maat
schappij tot Nut van ’t Algemeen opende
Dinsdagavond zijn winterprogramma met
het optreden van het gezelschap Kom
mer Kleijn, Willem van Cappellen en
Eva Janssen in de nieuwe zaal Hanen
burg. De avond was ook toegankelijk
voor introducés, die eenzelfde entreeprijs
betaalden als de leden, doch niettegen
staande die prijs laag was, was het be
zoek toch enigermate teleurstellend. De
reputatie der optredenden op deze
avond weer bevestigd ook had het be
stuur op een groter bezoek doen hopen
en ook in dit geval hebben de afwezigen
o..gelijk gehad. Want het was een aardi
ge, gezellige avond. Het programma van
het ensemble bevatte, behalve een voor
dracht van Eva Janssen, een zevental
sketches. Pretentieloos werk, waarvan
het gehalte ook nog wel wat uiteenliep,
maar dat door een briljante, tot in de
fijnste nuances verzorgde vertolking
hoe kon het ook anders bij twee zo door
en door ervaren acteurs als Kommer
Kleijn en van Cappellen en een begaafde
actrice als Eva Janssen toch gulle
waardering vond. Die waardering kwam
aan het slot tot uiting in een geestdriftig
applaus. Mr van Bottenburg, de nieuwe
voorzitter van het departement die aan
het begin van de avond een openings
woord had gesproken, huldigde boven
dien Eva Janssen die zich ook in haar
voordracht van haar beste zijde had doen
kennen met bloemen
DE BOUW VAN DE
TUNNEL BIJ VEL-
SEN ONDER HET
NOORDZEEKANAAL
De betonvlechters
zijn in volle actie, na
dat het werk enige
weken wegens de
staking had gestag
neerd.
kloppen er nu honderdduizenden
een glimp van nieuwe hoop. Het
woord moet duidelijk zijn
,JEén van onze uren voor hun
toekomst".
Woansdeitojoun spile it Kritetoaniel
fan de Krite Snits it nije stik fan Y. C.
Schuitmaker: „Bungalow”, „fleurich dra
ma” yn trije bidriuwen.
Doe’t foarsitter van der Werf de
joun iepene wie de seal fan Amicitia
grótfol. Der wiene gasten bywêzich fan
de kriten de Jouwer en Utert. Yn syn iepe-
ningswurd wiisde hy ü.o. op de boeke-
tafel, dy’t yn ’e hall réskikt wie en op de
Fryske lessen, dy’t al wer oan ’e gong
binne. Yn e boekewike sil der moai wis
wer in boekenümer ütkomme, dêr’t dan
tagelyk de priisfraech fan it Selskip 1844
yn biteard wurdt.
En doe koe it dan los gean mei it stik.
Ear’t it gordyn omheech gie, spile it
muzykselskip fan Schuil in silerssankje
en sa diene hja ek foar de oare bidriu
wen.
Lammert Popma, de regisseur fan it
Kritetoaniel, hat wol troch hawn, dat mei
dit stik, qua toaniel net folie to bigj innen
wie. Hij hat it dan ek alhiel socht yn it
kluchtige, üs soms wolris hwat to slim,
hwant ünderskate figueren ik tink
hjirby oan Akke en Ibel wiene bipaeld
clownesk. Fansels skuorre de minsken
yn ’e seal har dan de büsen üt fan it
laitsjen, mar sa’n sukses is wol hwat al
to goedkeap. Snip en Snap hiene ek al
tyd sukses, mar hja spilen gjin toaniel!
Hwat it spyljen oanbilanget; men koe
fornimme, dat it Kritetoaniel mei noch
al in stikmannich nije leden spile. As de
aide toanielrotten op ’e planken wiene
gyng alles flot fan ’e trie, kamen lykwols
de nijelingen op, dan wie de gong der
fuort üt. Sa wie bygelyks it bigjin fan it
earste bidriuw tige stiif en stoatterich.
Hjir en dêr liet de rolfêstens noch wolris
hwat to winskjen oer.
Men koe ek fornimme, dat de nijelin
gen (mefr. Klasema as Gepke; de hear
Visser as dokter Wytse en juffer Bangma
as Ibel) har noch net thüs fielden op ’e
planken. Hja hiene har biwegings lang
altyd net ünder kontróle.
Hawar alle bigjinnen is slim en men
wurdt net yn ien kear in goed toanielspi-
let.
Foar it spyljen fan de oaren (H. Fer-
werda as Rindert; mefr. Kingma as muoi
ke Sibbel; T. Tamminga as Akke; R.
Posthuma as Oepke; J. Hofmeester as
Hotske en R. H. Ferwerda as Van Hit-
sum) alle lof. Muoike Sibbel en Van Hit-
sum foldiene üs it béste: hja joegen in
tige knappe tipearring. Hotse wie üs hwat
to forsearre.
Sa hat dan de earste joun fan Krite
Snits wer west. Joun en nije wike Tiisdei
en Woansdei wurdt it stik noch ris op-
fierd. Hwa’t it allinne om in fleurige
joun to rédden is, moat dizze ütfierings
net forsitte. Men kin ek alle jounen nei
ofrin noch frijdounsje.
En om nou mei in komplemint to bi-
sluten: in tsien foar it kreaze kapwurk
fan Hamersma en it tige eptige dekor.
v. d. K.
Met een geweldige klap sloegen de
beide treinstellen tegen elkaar. Zo hevig
was de botsing, dat het eerste treinstel
van de Arnhemse trein zeker 15 meter
over de neus van de electrische uit Nij
megen schoof. Tientallen personen raak
ten bekneld tussen de wrakstukken van
de trein. Onmiddellijk snelden van alle
zijden hulpploegen toe, waarbij men ook
direct de alarmeringsberichten naar
Nijmegen cn Arnhem stuurde, waar
vandaan volledige Rode Kruis- en Eerste
Hulpploegen werden opgeroepen. Van
het vliegveld Deelen vertrokken tech
nische ploegen en ambulancewagens
naar Eist om daar assistentie te ver
lenen. De ravage op het station was
aanzienlijk en zelfs zo erg, dat men on
mogelijk een overzicht van de ramp
kon krijgen. Tussen de wrakstukken
ontwaarde men lijken en gewonden,
maar de treinstellen waren dermate
sterk beschadigd, dat men slechts met
de grootste moeite deze mensen uit de
wrakken kon verwijderen. Snijbranders
moesten zeer voorzichtig gehanteerd
worden in verband met brandgevaar.
Stuk voor stuk moesten vernielde ban
ken, bagagehouders e.d. uit de trein
worden gesloopt voordat men de gewon
den wist te bereiken. Enkele gewonden
kon men daardoor niet tijdig genoeg
bereiken om hen in het leven te houden.
Het onderzoek stond onder leiding
van de officier van Justitie te Arnhem,
mr J. E. Th. C. baron Speyart vanWoer-
den, die toevallig in de uit Arnhem na
derende trein gezeten was. Deze nam
onmiddellijk de leiding in handen en liet
van Arnhem en Nijmegen rijks- en ge
meentepolitie aanrukken, teneinde assis
tentie te verlenen.
Ir F. Q. den Hollander, dié spoedig
ter plaatse was, noemde dit ongeluk „de
som van alle mogelijkheden”.
De oorzaak van het knappen van de
trekdraad, die de wissel moest lipwegen,
wordt gezocht’in het optreden Van cor
rosie, inwerking van atmosferische in
vloeden op het metaal.
Twee jaren geleden togen topfiguren van - - -
persvertegenwoordigers naar Engeland om daar kennis te nemen van desorga
nisatie die werd opgebouwd, ter beveiliging van de burgerbevolking in oorlogs
tijd. Dat moest wel, want hier in Nederland bestond op dat gebied nog niets...
Thans hebben diezelfde persvertegenwoordigers tijdens een tocht door een deel
van ons land kunnen zien wat in die twee jaren hier is opgebouwd. Om tot
de conclusie te komen, dat dit werkelijk bewonderenswaardig is...... ondanks
talloze moeilijkheden 2
Stadgenoten!
Ja, we wisten het wel, ze komen, de
Snekers, ze komen met velen, maar nog
niet genoeg! Uit alle lagen der bevolking
geven ze zich op, of geven hun wagens
met chauffeur erbij. Spontaan en spor
tief. Nu de anderen nog, want deze ma
nifestatie moet massaal zijn. Daarom,
geeft u direct op wanneer u nog mee wilt
en u wilt toch mee? U moet toch mee?
Dat kunt u toch niet verantwoorden als
u niet meedoet?
Wij vragen slechts enige uren, maar
uw hart vraagt meer! Uw hart vraagt
naar helpen!
Voor het laatst Telefoon 2547. Kerkhof-
laan 16.
Vrijdagmiddag na 12 uur, onherroepe
lijk sluiting van opgave.
Nu de reis. Die gaat naar Arum, naar
het kleinbedrijf van Johannes v.
Ploeg, vertrek 1.45 Marktstraat.
De bekende kaatser Meindert v.
Weerd is onze gids.
Wij worden verwacht bij het kappers-
bedrijf van M. Huizinga, en natuurlijk
door heel Arum!
Wat U moet meenemen!
Overall of oude pantalon
Laarzen (klompen zijn niet practisch)
Twe« stukken autobinnenband of
hospitaallinnen met vier banden, of
(nog beter) voor de knieën op de
broek genaaid.
gummihandschoenen of vingers (de
ze laatsten zijn ook te krijgen bij
aankomst in Arum). Een en ander is
nodig voor hen die zachte' vingers
hebben.
Warme, maar
(truien b.v.).
En natuurlijk (maar haast onnodig
te zeggen) een goed humeur en goe
de werklust, want gewerkt zal er
moeten worden. Zullen we ze daar
in Arum even een broekje aanmeten!
En welk duo of groepje zorgt voor de
verstrooiingsmuziek?
De Friese Orkestver. is bezet, maar
goed er moet toch muziek mee? Sneek
zit vol muziek. We verwachten u.
Voor de laatste maal Los met de S.O.S.
Geeft u op, morgen is het te laat!
H.H. autobezitters en Garagehouders
Wy hebben wagens te weinig!!
ABE BROUWER.
Een hevige botsing tussen een diesel-electrische en een electrische trein, gis
terochtend om 8.36 uur, even buiten het station Eist fti de Overbetuwe, heeft
het leven gekost aan ten minste zes personen, onder wie een Belg en een
Engelsman. Vijftien gewonden zijn naarde ziekenhuizen te Arnhem en Nijmegen
vervoerd. Het ongeluk is te wijten, aldus verneemt het Algemeen Handelsblad
uit seml-officiële bron, aan het doorslijten van een trekdraad, waardoor een
wissel niet overging. De electrische trein No. 516, die om 8.29 uur van Nijmegen
uit in de richting Amsterdam was vertrokken, reed door het weigeren van
deze wissel over het verkeerde spoor het station Eist binnen om daar te
stoppen. Van uit de andere richting naderde op hetzelfde moment met een
snelheid van honderd km de diesel-electrische trein No. 3212 Enschede—Roer
mond. Beide bestuurders zagen het onafwendbare ongeluk aankomen en wis
ten zich te redden: die van de Nijmeegse trein door uit zijn cabine te springen,
zijn Enschedese collega, de heer Spekman uit Hengelo, door zjjn plaats te ver
laten en hard naar achteren te rennen. Daaraan heeft deze bestuurder, die
overigens met betrekkelijk lichte verwondingen in het ziekenhuis te Arnhem
opgenomen moest worden, zijn leven te danken.
